Τι είναι προοδευτικό σήμερα;

Αναδημοσίευση από το Πρώτο Θέμα

Τι είναι προοδευτικό σήμερα;

Στη χώρα επικρατεί μια γενική παράλυση. Η μεσαία τάξη, ραχοκοκαλιά της ελληνικής δημοκρατίας, συρρικνώνεται. Ατομικά αδιέξοδα και συλλογική ματαίωση υποσκάπτουν κάθε απόπειρα να βγούμε από το τέλμα. H χώρα αποτυγχάνει εκεί όπου άλλες κοινωνίες λύνουν τα προβλήματά τους. Η απόστασή μας από τον αναπτυγμένο κόσμο καθημερινά μεγαλώνει.

Παράγοντας αυτής της κρίσης είναι η γιγάντωση του λαϊκισμού που οδήγησε τη χώρα στα χέρια των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Στέρησε την οικονομική μας ελευθερία για πολλά περισσότερα χρόνια από οποιαδήποτε άλλη ευρωπαϊκή χώρα. Οδήγησε την εγχώρια αγορά σε ασφυξία λόγω των capital controls. Αποθάρρυνε τις ιδιωτικές επενδύσεις εξαιτίας της βαριάς υπερφορολόγησης. Εξώθησε τις επιχειρήσεις στην παραοικονομία ή σε άλλες φορολογικές έδρες και τους εργαζόμενους στην αδήλωτη εργασία. Μεγέθυνε το brain drain. Έθρεψε τα άκρα και την αποχή. Όξυνε την κρίση εμπιστοσύνης προς τη δημοκρατία.

Τριτοκοσμικές αντιλήψεις, αριστερίστικη ιδεοληψία, ψευδής ευρωπαϊσμός, πελατειακή προσδοκία και πρακτική εφαρμογή ενός σχεδίου εκτεταμένης εξάρτησης των λαϊκών στρωμάτων από επιδόματα και διορισμούς υποδύονται την πρόοδο. Στην πραγματικότητα οδηγούν σε κυβερνητικές παρεμβάσεις ελέγχου της Δικαιοσύνης, χειραγώγησης των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, ποινικών διώξεων πολιτικών αντιπάλων, διχαστικού πολιτικού κλίματος. Αλλά και αποδιάρθρωσης κάθε αναγεννητικής προσπάθειας στην εκπαίδευση. 

Αυτή η Ελλάδα δεν αξίζει στους Έλληνες. Η στροφή στην αντι-πολιτική ή την μη πολιτική δεν είναι λύση αλλά πηγή περαιτέρω δεινών. Καιρός να γυρίσουμε σελίδα και να συζητήσουμε ξανά τι σημαίνει «προοδευτικό» στη χώρα μας.

Προοδευτική πολιτική σήμερα δεν είναι αυτή που χαϊδεύει τους ολοκληρωτισμούς του 20ου αιώνα. Δεν είναι αυτή που ενοχοποιεί την επιχειρηματικότητα και απαξιώνει την εργασία και την αριστεία. Που μεταχειρίζεται τον διχαστικό λόγο και ανέχεται την πολιτική βία και τους βανδαλισμούς. Που υποστηρίζει αντιδημοκρατικά καθεστώτα. Που εργαλειοποιεί τη Δικαιοσύνη. Που υποτάσσεται χωρίς αντίλογο στα κελεύσματα των ισχυρών της Γης για ατομικά πολιτικά οφέλη. Που επιβραβεύει την ευκολία, την ημιμάθεια και την λιγότερη προσπάθεια σε ένα εκπαιδευτικό σύστημα που προσφέρει πτυχία μελλοντικής ανεργίας και χαμηλών αμοιβών. Η υποβάθμιση των δημοκρατικών θεσμών και της κοινοβουλευτικής διαδικασίας, η ανομία, οι νέες ανισότητες και η υπονόμευση της εμπιστοσύνης των πολιτών προς τη Δημοκρατία και το κράτος δικαίου δεν είναι πρόοδος. Το κλίμα ανασφάλειας, φόβου, αυθαιρεσίας και απογοήτευσης που έχει απλωθεί πάνω από την χώρα δεν είναι πρόοδος. Ο εκφασισμός της κοινωνίας καραδοκεί ακριβώς εξαιτίας αυτής της πολιτικής.

Η πραγματική προοδευτική πολιτική σήμερα συνδέει τη Δημοκρατία με την ανάπτυξη, την ποιοτική εργασία, την κοινωνική κινητικότητα και την προσωπική αυτονομία. Διακρίνει το ρεαλιστικό από το ανέφικτο και εργάζεται για το πρώτο. Προσδιορίζει τον κανόνα και την εξαίρεση. Δουλεύει συστηματικά για να μπορεί ο καθένας και η καθεμιά να πραγματώσει τον δικό του και τον δικό της δρόμο ευτυχίας, σε ένα πλαίσιο καθημερινής και συλλογικής προόδου.

Η πραγματική προοδευτική πολιτική σήμερα προστατεύει τα ατομικά δικαιώματα και την ιδιωτική πρωτοβουλία. Σχεδιάζει και υλοποιεί πολιτικές υπέρ της Ελλάδας που παράγει και εξάγει. Ενθαρρύνει την επιχειρηματικότητα, ιδίως των νέων. Προστατεύει τον ανταγωνισμό και διευκολύνει την παραγωγή πλούτου από την ιδιωτική πρωτοβουλία. Κινητροδοτεί τις επενδύσεις και αποθαρρύνει τη διαφθορά. Κατανοεί τις σαρωτικές τεχνολογικές αλλαγές στην αγορά εργασίας και υπερασπίζεται τα νέα εργασιακά δικαιώματα. Προστατεύει το περιβάλλον και προωθεί τη βιώσιμη ανάπτυξη. Αναγνωρίζει ότι οι δυνάμεις της παγκοσμιοποίησης και της τεχνολογικής αλλαγής παράγουν ανισότητες στις χώρες που μένουν αδρανείς και γνωρίζει πότε να παρέμβει για να διορθώσει τις αποτυχίες των αγορών. Κατανέμει δίκαια τους καρπούς της ανάπτυξης και της ευημερίας και επιμερίζει με πνεύμα αλληλεγγύης τα βάρη της κρίσης.

Η πραγματική προοδευτική πολιτική σήμερα φροντίζει για την ταχεία απονομή της Δικαιοσύνης και την αποκατάσταση του κράτους δικαίου. Ασκεί αποτελεσματική και αποδοτική δημόσια διοίκηση με διαφάνεια, αξιολόγηση, λογοδοσία. Προσφέρει ποιοτικά δημόσια αγαθά παιδείας και υγείας. Απλώνει αποφασιστικά δίχτυ προστασίας για τους αδύναμους και μειώνει τις ανισότητες. Υπερασπίζεται το λαϊκό αίτημα για προστασία και αντιμετώπιση της ανασφάλειας στις πόλεις, την ύπαιθρο και τα σύνορα της επικράτειας. Εγγυάται την ασφάλεια των πολιτών ως προϋπόθεση ελευθερίας και Δημοκρατίας, την ασφάλεια και υγιεινή των πόλεων. Επενδύει στην οικονομία της γνώσης, σε μια δημόσια εκπαίδευση υψηλής ποιότητας ως εργαλείο κοινωνικής κινητικότητας και δικαιοσύνης και τη συνδέει με την παραγωγική διαδικασία.

Η πραγματική προοδευτική πολιτική σήμερα αντιλαμβάνεται τον σύγχρονο πατριωτισμό ως αναπόσπαστο συστατικό μιας ευρύτερης ευρωπαϊκής ταυτότητας και προοπτικής. Πιστεύει (από πεποίθηση και όχι τακτική) ότι η Ελλάδα ανήκει αδιαπραγμάτευτα στον σκληρό πυρήνα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Συμβάλλει στην περαιτέρω ενοποίηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης ως μοναδικό δρόμο υπέρβασης των σημερινών αδιεξόδων και επιβίωσης στον σκληρό οικονομικό ανταγωνισμό ΗΠΑ-Κίνας. Ασκεί πίεση στην Ευρώπη να προστατεύσει τα σύνορα της επικράτειάς της. Ενθαρρύνει την Ευρωπαϊκή προοπτική και τις σχέσεις καλής γειτονίας με τις Βαλκανικές χώρες και επιδιώκει πολυμερείς συνεργασίες για την ανάπτυξη της οικονομίας και την ευημερία των πολιτών. Και βέβαια εκπροσωπεί αξιόπιστα τη χώρα στους διεθνείς οργανισμούς.

Η προοδευτική πολιτική υπηρετείται από άξιους ανθρώπους, πολίτες του κόσμου που πιστεύουν γνήσια σε αυτή και είναι πρόθυμοι να συνεισφέρουν στα δημόσια πράγματα ανιδιοτελώς. Άνθρωποι της αλήθειας, της ελευθερίας, του μόχθου, της τεχνολογίας, δεκτικοί στις προκλήσεις του αύριο και ικανοί να τις διαγνώσουν.

Οι προοδευτικοί πολίτες αυτής της χώρας που επί χρόνια συμμετέχουμε στα κοινά υποστηρίζοντας όλα αυτά τα αιτήματα, θα αναγνωρίσουμε ως προοδευτική την κυβέρνηση εκείνη που θα υποσχεθεί ότι θα επικεντρώσει τις δυνάμεις της στην ανασύνταξη της μεσαίας τάξης, τη μείωση της φορολογίας, την αποκομματικοποίηση του κράτους με εργαλείο την αξιολόγηση, την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης, την ηλεκτρονική διακυβέρνηση, τη βελτίωση της δημόσιας υγείας και παιδείας, την αντιμετώπιση του δημογραφικού ζητήματος και την αναδιοργάνωση του ασφαλιστικού συστήματος στην καθολικά αποδεκτή δομή των τριών πυλώνων κοινωνικής ασφάλισης.

Η πρόοδος δεν είναι αξίωση κενή νοήματος. Παραμένει ζωντανό αίτημα που υπερβαίνει τον παραδοσιακό άξονα αριστεράς-δεξιάς. Εμείς, οι προοδευτικοί πολίτες, δηλώνουμε αποφασισμένοι να το υπερασπιστούμε απέναντι στους σφετεριστές του, υποστηρίζοντας τις δυνάμεις που εκφράζουν σήμερα πιο αυθεντικά αυτά τα προοδευτικά αιτήματα, πέρα και πάνω από επίπλαστες διαχωριστικές γραμμές του παρελθόντος. Διότι αυτά τα αιτήματα υπηρετούν στην πράξη τα συμφέροντα των αδύναμων πολιτών, των μεσαίων στρωμάτων, των δημιουργικών ανθρώπων.

Όλοι σε βρίζουν αλλά εσύ κάνεις τον Κινέζο

Δεν υπάρχει περίπτωση, ούτε μια στο εκατομμύριο, να απευθυνθώ σε αυτόν τον καραγκιόζη με το μικρό του όνομα.

Με το μικρό όνομα απευθυνόμαστε σε άτομα οικεία μας, άτομα που αγαπάμε ή έστω προσπαθούμε να ενστερνιστούμε. Αυτός, είναι περίγελως, είναι για φτύσιμο κοινώς.

Ούτε με το μικρό του όνομα, αλλά ούτε και με το επώνυμο του θα μείνει στην ιστορία. Θα μείνει στο χρονοντούλαπο της όμως, σύντομα και οριστικά, ως η επιτομή του πολιτικάντη Ελληνικού τύπου, δηλαδή το υπο προϊόν μιας περιόδου γεμάτης ψεύδη και αυταπάτες, που κατέρρευσε στα κεφάλια των ψηφοφόρων του.

Ψηφοφόροι του, για να τα λέμε όλα, είναι οι ίδιοι που κάθε φορά ψήφιζαν έναν ηγέτη μάγο, ένα λατρευτικό τοτέμ που από άμβωνος κύρηττε αρλούμπες ανεφάρμοστες έξω από το ίδρυμα Ελλάδα. Ένα ίδρυμα για αυτιστικούς ανθρώπους που αυτοικανοποιούνται με το να είναι μοναδικά διαφορετικοί στη σαχλαμάρα.

Έφτασε όμως το τέλος.

Όταν τα λέγαμε, χρόνια πριν, ήμασταν γραφικοί. Είχα ρωτήσει τη Μαριλένα την Κοππά στο γραφείο της στην Ακαδημίας, τι θα γίνει μετά τον Τσίπρα? Τότε μου είχε απαντήσει, είναι νωρίς ακόμα κάνε υπομονή.

Εγώ έκανα και κάνω υπομονή, η Μαριλένα άφαντη, επέστρεψε στην καριέρα καθηγητού στην Πάντειο και η εποχή που ο ήπιος σοσιαλισμός του Γιώργου Παπανδρέου ήταν σαν φρέντο καπουτσίνο με ολίγη, πέρασε ανεπιστρεπτί.

Ο λαός, ο σοφός ξερόλας λαός που ζούσε και ζει με το ένα πόδι στην παρανομία και το άλλο στη λαμογιά απεφάνθη ότι μετά την παράδοση των όπλων του ΚΚΕ, στη Βάρκιζα, το παιχνίδι δεν είχε ακόμα τελειώσει για την αριστερά. Έτσι νεκρανέστησε την μούμια, αυτήν που μέχρι και στον Περισσό είχαν ξεχάσει πως υπήρχε (όχι όμως στην Κουμουνδούρου). Αυτή τη φορά όχι σε ρόλο μπαμπούλα για να τρομάξει κανέναν συνταξιούχο της CIA, αλλά σε ρόλο αρλεκίνου με μάσκα Γιάνη Βαρουφάκη και των υπολοίπων. Για να γελάσει ο κάθε πικραμμένος.

Γέλασαν. Γελάσαμε. Και μετά κλάψαμε και ξανακλαίμε. Και μετά ανακαλύψαμε ότι τελικά αυτό το χαρτάκια που ρίχνουμε στο κουτί την ημέρα των εκλογών, είναι σοβαρή υπόθεση. Η τουλάχιστον θα έπρεπε.

Όσο και να διακωμωδήσεις τη δημοκρατία, εκδικείται, πανάθεμα τη. Γιατί "δεν έχει αδιέξοδα". Δηλαδή, πάντα θα βρει τον τρόπο να σου βγάλει έναν καθρέφτη φάτσα κάρτα και να σε κάνει να αντιμετωπίσεις την ασχήμια σου.

Όχι--δε λέω ότι έξω είναι καλύτερα. Όχι δεν είναι.

Αλλά τουλάχιστον τέτοιους, σαν αυτόν που ούτε το μικρό του όνομα καταδέχομαι να πώ, τους παίρνουν με τις λεμονόκουπες μια στο τόσο.

Εμάς δε μας αρέσει. Προτιμάμε να τους στήνουμε στο βάθρο και να γελάμε. Να δίνουμε στον εαυτό μας άλλοθι για την αναπηρία και την ολιγοσύνη μας.

Ε αυτή τη φορά, στο κεφαλάκι μας και περαστικά. Και φτού ξελεφτερία ε...

Το τελευταίο τους Πάσχα

Πρίν πολλά χρόνια, τα Νέα κυκλοφόρησαν με πρωτοσέλιδο μια φωτογραφία των συνταγματαρχών της χούντας, έξυπνα παντρεμένη με τη λεζάντα "Το τελευταίο τους Πάσχα" η οποία τιτλοφορούσε ένα τροχαίο ατύχημα το οποίο παρουσιαζόταν λίγο πιο κάτω σε μία άλλη στήλη.

Οι συνειρμοί σαφείς και τα υπονοούμενα ακόμα πιο σαφή.

Ήταν ένα μήνυμα δοσμένο με τον πλέον εύγλωτο τρόπο, ότι οι μέρες της στρατιωτικής δικτατορίας όπως είχε επιβληθεί από τον ξένο παράγοντα για να κρατήσει στον "γύψο" την αλλαγή που αναπόφευκτα ωρίμαζε στις καρδιές των Ελλήνων, είχαν τελειώσει οριστικά.

Φέτος, επισκεπτόμενος την πατρίδα μου, δεύτερη χρονιά ως μετανάστης για τους εορτασμούς του Πάσχα, αντίκρυσα την Ελλάδα στο "γύψο" της παρακμής, ολότελα παγιδευμένη σε συμπληγάδες πέτρες μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας.

Αυτή τη φορά όμως δεν ευθύνεται ο ξένος παράγοντας αλλά ο εγχώριος. Η σε απλά Ελληνικά το ντόπιο κατεστημένο των προυχόντων, διαπλεκόμενων και αντιδραστικών κλικαδόρων που με το προσωπείο του ΣΥΡΙΖΑ κρατούν τη χώρα καθηλωμένη στα δεσμά της ανυπαρξίας.

Όμως δεν θα τους περάσει. Αυτό θα είναι το τελευταίο τους Πάσχα, η τελευταία τους άναρθρη "επαναστατική" κραυγή.

Το αυγό του φιδιού έχει σπάσει. Και η κοινωνία βούβη και παγωμένη, αναμένει τον εκκωφαντικό κρότο της πτώσης της Βαστίλης. Και τότε, ουαί και αλίμονο στους Γραμματείς και Φαρισαίους υποκριτές. Ουαί και αλίμονο σε όσους σταθούν μπροστά στο ποτάμι της οργής.

Έχουν πέσει οι μάσκες κύριε Τσίπρα.

Όχι γιατί πιάσαμε πάτο στα οικονομικά μας και δεν έχουμε χρήματα να πληρώσουμε μισθούς και συντάξεις.

Αλλά γιατί έχει έρθει η ώρα, που η Ελλάδα θα ψηφίσει Ευρώπη, Αλλαγή, Πρόοδο, Δημοκρατία και Ανανέωση.

Έχει έρθει η ώρα που όλοι μας, εντός και εκτός της πατρίδας θα αναφωνήσουμε λυτρωμένοι "Χριστός Ανέστη", θα σκύψουμε το κεφάλι, θα ανασηκώσουμε τα μανίκια και ενωμένοι θα χτίσουμε το νέο μας όραμα.

Υπομονή λίγο ακόμα...

Το χειρότερο απ' όλα

Για μένα σαν άνθρωπο και σαν πολίτη αυτής της χώρας, που παρακολουθώ όλο αυτό το πανηγύρι με τις διαπραγματεύσεις και τα δημοψηφίσματα και το επικοινωνιακό παιχνίδι ένθεν και ένθεν, ξέρετε ποιό είναι το χειρότερο πράγμα από όλα όσα βλέπω??

Ότι εμείς οι Έλληνες, εκπροσωπούμαστε (και το λέω συνολικά με ελάχιστες εξαιρέσεις) από αυτό το συρφετό ανίκανων και επικίνδυνων τύπων.

Πραγματικά, ότι και να πούμε, καμμία απολύτως δικαιολογία δεν υπάρχει, μιας και όσους βλέπουμε σήμερα να παίζουν τη χώρα στα ζάρια, εμείς τους ψηφίσαμε, εμείς τους αναδείξαμε, εμείς τους αποθεώσαμε και βάλαμε τη δική μας τύχη, στους δικούς τους ώμους.

Και τους σημερινούς, αλλά και τους προηγούμενους.

Είμαστε ασυγχώρητοι, αλλά περισσότερο, είμαστε απαράδεκτοι. Είναι ντροπή ατομική του καθενός μας.

Υποτίθεται ότι έχουμε δημοκρατία, αλλά εμείς ο λαός, μόνο μέσα σε μια δημοκρατία δε ζούμε. Γιατί έτσι έχουμε επιλέξει να ζούμε. Γιατί έτσι μας αρέσει. Δεν υπάρχει δικαιολογία, ούτε επιχείρημα πλέον. Έχουν πέσει οι μάσκες και όσοι επικαλούνται άλλα πράγματα, ας κοιταχτούν στον καθρέφτη τους μια και καλή.

Από που να ξεκινήσω?

Ανεχόμαστε εδώ και τόσα χρόνια το χειρότερο ρατσισμό. Τον εργασιακό. Ανεχόμαστε δηλαδή να ζούμε σε μια χώρα, όπου το κράτος επιδοτεί τους υπαλλήλους του, ενώ δεν προστατεύει την ιδιωτική οικονομία. Άρα, ανεχόμαστε, μια χώρα στην οποία το ίδιο το κράτος κάνει έμπρακτες και ουσιώδεις και αντισυνταγματικές και αντίθετες στις Ευρωπαϊκές Συνθήκες διακρίσεις. Όπου το κράτος παρέχει σκανδαλώδη προνόμια και προστατευτισμό στους μισούς Έλληνες (δημόσιους υπαλλήλους και συνταξιούχους καθώς και κρατικές ΔΕΚΟ), ενώ για τους υπόλοιπους ανθρώπους που θέλουν να εργαστούν, παριστάνει ότι λειτουργεί μια ελεύθερη καπιταλιστική οικονομία. Που στην πράξη λειτουργείται από 5-6 οικογένειες σε συνθήκες καρτέλ με την ανοχή του κράτους.

Είναι προφανές, ότι αυτός ο ρατσισμός υπονομεύει ταυτόχρονα πολλά πράγματα.

Πρώτον την ίδια τη λειτουργία της δημοκρατίας, εφόσον όσοι προστατεύουν τους ΔΥ, συνεχώς εκλέγονται, άρα η δημοκρατία υφίσταται στρέβλωση και καμία ορθή γνώμη δεν διαμορφώνεται, ενώ μονίμως τα ίδια άτομα εκλέγονται καλλιεργώντας συστηματικές πελατειακές σχέσεις

Δεύτερον την ίδια την αξιοκρατία και το κράτος δικαίου και τις αρχές της ισότητας και ισονομίας μιας χώρας που θέλει να ανήκει στις εξελιγμένες. Με το καλημέρα σας, έχουμε δημιουργήσει και συντηρούμε ένα εργατικό δυναμικό δύο ταχυτήτων

Τρίτον την υγιή οικονομική δραστηριότητα. Διότι το κράτος επιδοτεί και αβαντάρει μια οικονομία παροχών προς τους ΔΥ και τους συνδεόμενους με αυτούς επιχειρηματίες, που πληρώνονται από τους φόρους όλων των Ελλήνων, ανακυκλώνοντας ουσιαστικά μέρος του χρήματος που πηγαίνει στην κατανάλωση.

Τέταρτον γιατί το κράτος έχει υποκαταστήσει το ρόλο του ως θεσμικού ρυθμιστή και τοποτηρητή των κανόνων δικαίου και έχει μετατραπεί στον βασικό εργοδότη του Ελληνικού λαού, είτε έμμεσα, είτε άμεσα. Οι δύο αυτοί ρόλοι, προφανώς είναι αντικρουόμενοι

Πέμπτον γιατί η κατάσταση αυτή, στρέφει τη μισή κοινωνία ενάντια στην άλλη μισή, διαμορφώνοντας παγίως το πολιτικό κλίμα με την αρωγή των μέσων μαζικής παραπλάνησης που επισήμως εμείς καλούμε ΜΜΕ.

Θα μπορούσα να γράφω για ώρες, όμως αυτά είναι γνωστά.

Υποτίθεται ότι στη δημοκρατία ο λαός ελέγχει την εξουσία. Χρησιμοποιώντας ενίοτε τη δύναμη των ΜΜΕ, ως δύναμη της αλήθειας δια της έρευνας και της ελεύθερης δημοσιογραφίας.

Πότε εμείς ως Έλληνες ελέγξαμε την εξουσία? Πότε κάναμε το καθήκον μας? Πότε ασχοληθήκαμε? Πότε οργανωθήκαμε? Πότε πήγαμε στον κοινοτάρχη, στο δήμαρχο, στο βουλευτή, στον υπουργό ακόμα, για να διεκδικήσουμε, να προβάλουμε προτάσεις, να κάνουμε κριτική, να ζητήσουμε μεγαλύτερη διαφάνεια, ισότητα και πρόσβαση στις λειτουργίες του κράτους που πληρώνουμε με τους φόρους μας?

Πότε αποδοκιμάσαμε τα έντυπα και τα κανάλια που είναι ιδιοκτησία των ίδιων ανθρώπων (οι 5-6 οικογένειες που ελέγχουν την αγορά σε συνθήκες καρτέλ, βλέπε τράπεζες, ενέργεια, λιανικό εμπόριο, πρώτες ύλες κλπ) που κάνουν μπίζνες εδώ στη χώρα και είναι οι μεγαλύτεροι εργοδότες της ιδιωτικής οικονομίας?

Πότε εμείς οι Έλληνες θελήσαμε να διεκδικήσουμε οι ίδιοι θέσεις στην ιεραρχία, να δραστηριοποιηθούμε μαζικά στην πολιτική με ιδέες, με προτάσεις, με προσωπική δουλειά? Σε τοπικό επίπεδο. Σε επίπεδο φιλανθρωπικό έστω. Σε επίπεδο συμμετοχικό αλλά παρεμβατικό, όχι κουβέντα να γίνεται για να πίνουμε καφέ

Χάθηκαν οι δημιουργικοί και φιλόδοξοι άνθρωποι στην Ελλάδα? Έμειναν μονάχα οι αδιάφοροι και οι βολεμένοι? Πραγματικά απορώ

Τι άλλο να γράψω

Τα σημερινά μας καταντήματα, η ξεφτίλα και η απαξίωση μας ως κοινωνία, το ότι στις τόσο κρίσιμες ώρες της πατρίδας, η κυβέρνηση βρίσκεται στο έλεος των πλιατσικολόγων από τη μία, αλλά και των εκπροσώπων της παρωχημένης μεταπολίτευσης από την άλλη, είναι απόρροια της δικής μας ολιγωρίας.

Πονάει η καρδιά μου και το κεφάλι μου να βλέπω αυτό το τσίρκο να παριστάνει ότι εκπροσωπεί την Ελλάδα, τους Έλληνες.

Ότι αυτοί εκπροσωπούν μια χώρα, της οποίας η πρωτεύουσα είναι χτισμένη στους πρόποδες μιας Ακρόπολης. Ενός μνημείου πολιτισμού και δημοκρατίας. Αν μη τι άλλο, της προσπάθειας ο άνθρωπος να προοδεύσει στηριγμένος στη λογική του και στις δυνάμεις του

Σιχαίνομαι τους ζήτουλες, τους γύφτους, τους θρασείς και γλωσσάδες που ολημερίς τρολάρουν και αλλοιώνουν κάθε απόπειρα για σοβαρή συζήτηση.

Σιχαίνομαι εγώ σαν άνθρωπος όλο αυτό το σκυλολόι που έχει καταντήσει τη χώρα μου, μια εξευτελισμένη γονυπετή καρυάτιδα που συνεχώς ζητά λεφτά, λες και τα λεφτά είναι το πρόβλημα της.

Σε αυτή την κατάσταση δε γίνεται να χωρέσει άνθρωπος που έχει πατριωτικά συναισθήματα δίχως αντάλλαγμα. Άνθρωπος που θέλει να είναι υπερήφανος για τη δουλειά και τα επιτεύγματα του. Άνθρωπος με προσωπικό ήθος, χαρακτήρα και αξιοπρέπεια.

Ίσως γι΄αυτό και πήραμε τα ξένα, δεν έχω ακόμα την απάντηση.

Όμως ακόμα και έτσι να μην ήταν, ως εδώ και μη παρέκει.

Είναι ώρα, με χρεοκοπία ή όχι, εντός η εκτός ευρώ, να λειτουργήσει ένα σύστημα λογικής στην Ελλάδα. Μια δημοκρατία και μια κοινωνία θεσμών και αρχών που να παράγει αξίες και ιστορία.

Το χειρότερο απ' όλα, είναι να μην το αντιλαμβανόμαστε αυτό.

Και να βασανιζόμαστε αιωνίως στις ίδιες λούμπες, σαν τα ποντίκια που τρέχουν μέσα στην ρόδα τους.....




 

Ημέρα νίκης, ημέρα ελπίδας

Ήδη από το 2009, όταν εξελέγη πρωθυπουργός της χώρας ο Γιώργος Παπανδρέου, έγραφα ότι το ποτάμι της Αλλαγής, των μεταρρυθμίσεων δεν έχει επιστροφή.

Πολύς καιρός πέρασε, μεγάλα και σπουδαία γεγονότα μεσολάβησαν, εξελίξεις και ανατροπές που έφεραν την πατρίδα μας σε θέση ακόμα πιο δυσχερή, από την εποχή που χρειάστηκε να καταφύγουμε στη στήριξη της Τροϊκα ώστε να αποφύγουμε την άτακτη χρεοκοπία.

Με αυτοκριτικό πνεύμα συνέχισα να αρθρογραφώ, σκιαγραφώντας ορισμένες κρίσιμες πτυχές του Ελληνικού προβλήματος. Ενός ιστορικού προβλήματος που διαπλέκεται σε κάθε έκφανση του υλικού και πνευματικού μας βίου, ιδιωτικού και δημόσιου. Που τελικά αποτελεί το στόχο κάθε πολιτικής που σέβεται τις αρχές της δημοκρατίας, αλλά και που τιμά την μακραίωνη παράδοση της χώρας στις ανοιχτές και συμμετοχικές διαδικασίες για την ανάδειξη και την εμπέδωση νόμων και ισοπολιτείας.

Έγραφα με πλήρη γνώση των συνθηκών που επικρατούσαν, ότι "θα πρέπει κάποια στιγμή να στοχαστούμε συλλογικά, σαν άνθρωποι και σαν Έλληνες, να ρωτήσουμε τον καθρέφτη, τι ακριβώς θέλουμε, ποιοί είμαστε και που βαδίζουμε"

Πολλοί με λοιδωρούσαν, πολλοί με χαρακτήριζαν γραφικό και επίμονο δίχως λόγο. Πολλοί ταύτιζαν τις ανησυχίες μου με τις ανησυχίες ενός σαθρού και διεφθαρμένου πολιτικού καθεστώτος που αγωνιούσε για μια επιβίωση στα όρια του εξευτελισμού, όπως ακριβώς η ένδεια φέρνει τον αλληλοσπαραγμό και αποκαλύπτονται τα πραγματικά πρόσωπα όσων παριστάνουν τους ηθικούς και τους δημοκράτες.

Όμως πίστευα και πιστεύω στην Αλλαγή. Η Αλλαγή ανήκει στον Ελληνικό λαό και μόνο. Η Αλλαγή είναι μια διαδικασία που προϋποθέτει τη μετάλλαξη, τη μετουσίωση, την αυτόβουλη παραίτηση από το παρελθόν προς όφελος ενός καλύτερου μέλλοντος. Αυτό όμως, απαιτεί θυσίες. Απαιτεί αγώνα και κόπο και κυρίως απαιτεί ΟΡΑΜΑ και ΟΡΑΜΑΤΙΣΤΕΣ. Και έστω κι αν από ανάγκη μερικοί σήμερα μόλις, συνειδητοποιούν πως για να μπούμε σε τροχιά εθνικής ανεξαρτησίας, λαϊκής κυριαρχίας, κοινωνικής απελευθέρωσης και δημοκρατικής διαδικασίας χρειάζεται ανένδοτος αγώνας με όχημα τις αξίες και τα πιστεύω μας, ας είναι. Κάλιο αργά παρά ποτέ.

Ήμουν από αυτούς που εξαρχής είχαν μεγάλες απαιτήσεις από το Γιώργο Παπανδρέου. Απαιτήσεις σε κάθε επίπεδο. Στο πρόσωπο του είδα έναν καθαρό και ηθικό πολιτικό άνδρα με τη γνώση και τη βούληση να αλλάξει και να ανασκευάσει τα όσα ανομήματα συντελέστηκαν με βιτρίνα το ΠΑΣΟΚ του αείμνηστου πατέρα του. Με το θάρρος και την ελπίδα να αφήσει το στίγμα του σε μια προσπάθεια να εκσυγχρονιστεί πραγματικά η δημόσια διοίκηση με καινοτόμες ιδέες και άφθαρτα πρόσωπα. Με παρεμβάσεις, με ομιλίες, με ρωμαλέα στρατηγική και τομές σε κάθε επίπεδο. Με συμμετοχική δημοκρατία, με ανοιχτή γραμμή προς το λαό, προς την Ευρώπη, προς το διεθνές περιβάλλον.

Όμως αυτό, δεν κατέστη δυνατό για διάφορους λόγους.

Λόγους προδοσίας, λόγους κόμματος, λόγους πρωτοφανών ιστορικών συνθηκών, λόγους ανθρώπινους και κοινούς.

Το 2013 σου έγραφα Γιώργο ότι σε ψάχνω: "Ψάχνω εσένα για να σου δώσω το μήνυμα ότι πρέπει να επιστρέψεις στα δημόσια πράγματα και να ιδρύσεις ένα νέο κίνημα που θα βασίζεται στις αρχές της 3ης του Σεπτέμβρη. Πέρα και πάνω από το ΠΑΣΟΚ. Χρειαζόμαστε κάτι καινούργιο και όχι φυσικά την κεντροαριστερά έτσι όπως υποκριτικά την ευαγγελίζονται τα απομεινάρια του παλιού καθεστώτος.."

Σήμερα, με μεγάλη συγκίνηση και αισθήματα προσωπικής δικαίωσης, γίνομαι μάρτυρας της επιστροφής του Γιώργου Παπανδρέου στην πολιτική, έτσι όπως ονειρεύτηκα πως αυτό θα γίνει.

Εμείς όλοι που πιστέψαμε, που θελήσαμε, που ΑΠΑΙΤΗΣΑΜΕ τη δημιουργία ενός πολιτικού χώρου που θα εκφράζει τις γνήσιες αγωνίες μας, τις αγωνίες των νέων ανθρώπων της Ελλάδας που θέλουν την πρόοδο και τη δημοκρατία, σήμερα βροντοφωνάζουμε δίπλα στον Γιώργο Παπανδρέου

ΠΑΜΕ ΜΑΖΙ, από αύριο, 3 του Γενάρη!

Διαίρει και βασίλευε, η δύναμη τους

Όχι! Τίποτα δεν είναι τυχαίο σε αυτό τον τόπο!

Και τα όσα διαδραματίζονται με αφορμή τη Χρυσή Αυγή και τη χρήση της από το πολιτικό σύστημα, ώστε να ανακόψει την επέλαση του ΣΥΡΙΖΑ

Το αμαρτωλό μεσαζοντικό πολιτικό σύστημα, που δίνει εντολές σε γνωστούς εφοπλιστές, επιχειρηματίες, βιομήχανους, σουπερμάρκετ, πετρελαιάδες, μηντιάρχες, και κάθε λογής παράγοντα επιρροής της Ελληνικής πραγματικότητας

Δίνει εντολές με σκοπό να κρατήσει τις ισορροπίες εκεί που επιθυμεί. Που με τη σειρά του, κανονίζει ποιός θα ανέβει και ποιός θα κατέβει σε αυτή την εσωτερική αναδιοργάνωση του κατεστημένου στη χώρα, σε καιρό μνημονίου και κρίσης

Διότι αυτό είναι το ζητούμενο τους

Να κρατούν το λαό διχασμένο αιώνια, διαιρεμένο, ανίκανο να σκεφτεί το όλον, τη μεγάλη εικόνα

Αλλά πάντοτε να ρέπει και να σύρεται στους δύο πόλους, στα διλήμματα

Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός, Αριστερά και Δεξιά, Ιδιώτες και Κράτος

Μα έχουμε δημοκρατία θα αναφωνήσετε και θα έχετε δίκιο. Μόνο στα χαρτιά όμως

Τα έχω γράψει και ξαναγράψει και θα τα λέω μέχρι να πεθάνω

Αν η δημοκρατία ήταν απειλή για την επιβίωση του συστήματος, τότε δεν θα υπήρχε. Είναι ο αποτελεσματικότερος τρόπος ελέγχου της κοινωνίας, ιδιαίτερα της καταναλωτικής

Στην Ελλάδα χρησιμοποιείται με τον πιο προκλητικό τρόπο. Ένα μίγμα κρατικού αυταρχισμού, οθωμανικών καταβολών, μαζί με δικαιώματα και ελευθερίες που εκ περιτροπής καταργούνται με "εύκαιρες" αφορμές, όπως τα μνημόνια

Τα ίδια και στην οικονομία, που πάει αγκαζέ με την αστική δυτικου τύπου δημοκρατία

Στην Ελλάδα έχει επικρατήσει η χειρότερη μορφή ξέφραγου καπιταλισμού με μηνιάτικα των 350 ευρώ δίχως ασφάλιση, υπερπροσφορά εργασίας για να κρατάνε χαμηλά το κόστος εργασίας, κατάργηση κάθε προστασίας του εργαζόμενου, κατάργηση κάθε κοινωνικής ασφάλισης, δημόσιας υγείας και ξεχαρβάλωμα της παιδείας.

Η χειρότερη μορφή εκμετάλλευσης σε συνδυασμό με σκληρό κρατισμό, με διαπλοκή και διαφθορά, με διάχυση κρατικών πόρων σε υμέτερους του κυκλώματος, σε σκληρό έλεγχο κάθε απόπειρας για καινοτομία και πρωτοβουλία, για απελευθέρωση των όρων του επιχειρείν για το μικρό επαγγελματία και τον κάθε άνθρωπο

Ένα εκρηκτικό μίγμα που εγκλωβίζει τον Έλληνα σε συμπληγάδες πέτρες και τον υποχρεώνει να γίνει παράνομος, φοροφυγάς, ψεύτης και άτιμος για να επιβιώσει. Να γίνει είτε Κλέφτης, είτε Αρματολός, όπως γινόταν πριν την Επανάσταση του γένους. Δηλαδή να διαλέξει την πλευρά του κατακτητή (Ευρωπαϊκή ένωση), την πλευρά του τοποτηρητή (ντόπιες κλίκες συμφερόντων) ή την πλευρά του αντάρτικου (φοροδιαφυγή, ανομία, ανυπακοή, ακραία πολιτικά μορφώματα κλπ)

Μας κρατάνε διχασμένους, μας αποδυναμώνουν, μας χειραγωγούν και δεν καταλαβαίνουν ότι τα συμφέροντα μας είναι ένα σύγχρονο κράτος δικαίου με ανοιχτές πόρτες και παράθυρα, που θα τηρεί ευλαβικά τη Δημοκρατία υπέρ του λαού, υπέρ των αδυνάμων

Μας κρατάνε σε αντίπαλα στρατόπεδα και μας τροφοδοτούν με μίσος και διαφοροποίηση, ενώ είμαστε όλοι το ίδιο καταπιεσμένοι, το ίδιο περιορισμένοι, το ίδιο υπόλογοι και υποτελείς μιας ανώμαλης κατάστασης που δεν έχει αλλάξει (παρά μόνο με μικρά διαλείμματα) εδώ και πάρα πολλά χρόνια

Είναι τόσο απλά αυτά τα πράγματα, τόσο ξεκάθαρα, που απορώ πως συνεχίζουν ορισμένοι και πέφτουν σε αυτές τις παγίδες. Τίποτα δεν έχει αλλάξει σε αυτό το κομμάτι της Βαλκανικής?

Ούτε το αίμα, ούτε οι αγώνες, ούτε οι μεγάλες ιδέες έχουν μετακινήσει αυτή τη ριζωμένη στο πετσί μας νοοτροπία? Το ραγιαδισμό? Τον ωχαδερφισμό και την παραίτηση από το σήμερα--το τώρα?

Απέναντι σε αυτό το σύστημα τυρανίας, είμαστε όλοι όμοιοι και όλοι καταδικασμένοι

Ας μην περιμένουμε να αλλάξει κάτι, αν δεν αλλάξουμε τα μυαλά μας και δε δούμε την αλήθεια κατάματα

Στα βιβλία της ιστορίας, είναι ΟΛΑ ΓΡΑΜΜΕΝΑ.

Ανοίξτε τα, έχουν ξανασυμβεί αυτά που ζούμε, θα ξαναγίνουν και στο μέλλον με τον ίδιο τρόπο, με τους ίδιους όρους, με παρόμοια πρόσωπα

Είναι η Ελλάδα, εμείς οι Έλληνες, οι δημοκράτες, απέναντι τους, ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΕΜΕΙΣ, κανένας άλλος. Δύναμη δική μας η ενότητα και η αλληλεγγύη. Η κατανόηση της κοινής μας μοίρας, ως μοχλός αντεπίθεσης στο μοχθηρό τέρας που νέμεται τις ζωές και το μέλλον των παιδιών μας!!

Δεν θα κουραστώ να το λέω

Έχω επανειλημμένως αναφερθεί στη χούντα και το φασισμό, γράφοντας την άποψη μου

Το βασικό στοιχείο για να καταλάβει κάποιος τις αιτίες που η Χρυσή Αυγή θέριεψε και πάλι είναι η διαχρονικότητα. Η αντοχή στο χρόνο

Δηλαδή η μεταφορά του φασιστικού γονιδίου από γενιά σε γενιά αμετανόητων--γονίδιο που ουδέποτε καταπολεμήθηκε στα σοβαρά. Όταν λέω γονίδιο δεν εννοώ ένα εγγενές ανθρώπινο χαρακτηριστικό, μιλώ μεταφορικά για την κακή κληρονομιά. Για την κακή παράδοση που αναπτύσσεται σε μια οικογένεια και παραμένει σε αυτή ανεξαρτήτως του τι συμβαίνει τριγύρω της

Βλέπουμε σήμερα, τώρα, τις σπασμωδικές ενέργειες της κυβέρνησης της ΝΔ που επιφανειακά θα αντιμετωπίσει το φαινόμενο, για μια ακόμη φορά, αποσπώντας προεκλογικά οφέλη, δηλαδή ποσοστά και ψηφοφόρους. Αυτό που την ενδιαφέρει τελικά, ας μη γελιόμαστε. Η ΝΔ είναι η μεγάλη δεξιά παράταξη στην οποία έχουν "χωρέσει" όλες οι αποχρώσεις του μπλέ. Είναι η μεγάλη μάνα που προσπαθεί να μαζέψει τα "παραστρατημένα" της, παιδιά

Φυσικά, δεν πρόκειται να γίνει τίποτα επί της ουσίας

Οι Χρυσαυγίτες είναι οι επίγονοι όσων ανέχτηκαν τους ταγματασφαλίτες, τους δοσίλογους και τους συνεργάτες των Γερμανών που στο Μελιγαλά έδιναν μάχες οπισθοφυλακής. Είναι όσοι ανέχτηκαν τη δικτατορία του Παπαδόπουλου "δίχως να ενοχλούν", υποστηρίζοντας μέχρι σήμερα, ότι επί 7ετίας "όλα βαίναν καλώς" γιατί τους έφτιαχνε δρόμους η ΜΟΜΑ. Είναι όσοι παρείσφρυσαν και όσοι επιβίωσαν στο σύστημα νομής της εξουσίας της μεταπολίτευσης, καλλιεργώντας και συντηρώντας την "επανάσταση" της 21ης Απριλίου σε φανερούς και μυστικούς θύλακες, με την ανοχή της ΕΥΠ, της ΕΛΑΣ, του Ελληνικού Στρατού και ορισμένων τμημάτων της επίσημης πολιτικής σκηνής

Η Χρυσή Αυγή με τη σημερινή συντεταγμένη της μορφή, υπάρχει πάρα πολλά χρόνια στην Ελλάδα, δε γεννήθηκε χτές. Ας μη γελιόμαστε. Ας μην κλείνουμε τα μάτια

Η επίπλαστη ευημερία, ο πακτωλός χρημάτων που έπεσε στη χώρα με την έλευση Ανδρέα Παπανδρέου και τα σχεδόν 40 χρόνια δημοκρατικής διακυβέρνησης της χώρας, δίχως ιδιαίτερα πολιτικά σκαμπανεβάσματα, δεν ήταν αρκετά για να "εξαφανίσουν" (δια της μεθόδου του ώριμου φρούτου) τα φασιστικά γονίδια από την Ελληνική κοινωνία

Και ο λόγος είναι πως δεν κατέστη δυνατό, να γίνουν οι δομικές μεταρρυθμίσεις που θα εμπέδωναν και θα επέκτειναν τη δημοκρατία ως τον αποτελεσματικότερο τρόπο διαχείρισης μιας σύγχρονης Ευρωπαϊκής κοινωνίας, σε κάθε επίπεδο. Από την οικονομία, μέχρι τις συγκοινωνίες

Δεν άλλαξε το κράτος. Δεν άλλαξε η φιλοσοφία της διοίκησης. Δεν άνοιξε η οικονομία σε νέα συμφέροντα με επωφελή για την κοινωνία, τρόπο. Δεν έγιναν επενδύσεις εκεί που έπρεπε. Δεν αξιοποιήθηκε η ευκαιρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ως παράδειγμα και εμπειρία. Μείναμε στην παπαγαλία και στον πιθηκισμό. Μείναμε στα πρόσκαιρα οφέλη που δημιούργησαν μια κάστα παρασιτικών επαγγελμάτων και νοσηρών καταστάσεων. Όλοι τα γνωρίζουμε

Δεν φτιάξαμε καινούργιες υποδομές. Δεν τολμήσαμε. Δεν τα καταφέραμε.

Παιδεία, Υγεία, Ασφάλιση, Τοπική Αυτοδιοίκηση, Ανάπτυξη, Εμπορικό Ισοζύγιο, Επαγγέλματα, Βιομηχανία, Αγροτική Οικονομία, Κρατική λειτουργία, Δικαιοσύνη, Αστυνομία και πολλά άλλα, δεν άλλαξαν ριζικά, παρέμειναν θεσμοί καχεκτικοί, κληρονομιά άλλων εποχών, μαζί με τις νοοτροπίες των λειτουργών τους. Παρέμειναν τροχοπέδη και περιοριστικοί παράγοντες για την ορθή συμπόρευση με τον δυτικό κόσμο, του οποίου μέρος δηλώσαμε πως αποτελούμε

Και δεν ήταν δύσκολο να αλλάξουν. Χρειαζόταν η βούληση και η αποφασιστικότητα. Και αυτές, δεν εξερεύθησαν. Αλλά συνεθλίβησαν στις συμπληγάδες πέτρες της πολιτικής συναλλαγής και της ανάγκης για αποκατάσταση της ισότητας στην Ελληνική κοινωνία. Δυστυχώς, αυτή είναι η αληθεια

Έτσι, η χρεοκοπία ήρθε να συναντήσει ένα ανοργάνωτο και δυσλειτουργικό κράτος. Μια κοινωνία με άνιση και ασύμμετρη ανάπτυξη. Μια κοινωνία κατακερματισμένη και διαιρεμένη από την ιδιοτέλεια και τα μικροσυμφέροντα. Που ενισχύθηκε από την επίπλαστη ευημερία των εποχών.

Και η χρεοκοπία, έγινε εθνική καταστροφή και απόγνωση για εκατομμύρια Έλληνες. Πράγμα εντελώς παράλογο στις δεδομένες συνθήκες που βρισκόμαστε σήμερα. Δηλαδή εντός ευρωζώνης, εντός ευρώ, εντός μιας παγκοσμίως ισχυρής συμμαχίας με βούληση να μας στηρίξει και να μας ενισχύσει σε αρκετά θέματα

Γι' αυτό το λόγο και ο Χάνες Σβόμποντα μίλησε σκληρά, αλλά αληθινά για την Ελληνική προεδρία. Γι' αυτό και η Τροϊκα μιλά για προαπαιτούμενα, δίχως τα οποία χρήματα δεν θα λάβουμε. Είναι μια άσχημη συνθήκη, εξευτελιστική και απαράδεκτη, όμως πραγματικά δεν ξέρω τι πρέπει να γίνει ώστε να περάσουν κάποιες μεταρρυθμίσεις.

Δεν είναι δυνατό, το κεφάλι να βρίσκεται σε άλλο επίπεδο, να παρακολουθεί όλες τις σύγχρονες εξελίξεις, και η ουρά να φλερτάρει ακόμα με περιθωριακά φαινόμενα που έχουν εξαφανιστεί εδώ και χρόνια από τον ορίζοντα. Δεν είναι δυνατό να λέμε ότι το 2013 αναβιώνει ο ναζισμός, ο οποίος τελείωσε οριστικά το 1947. Δεν είναι δυνατό σήμερα, στην Ελλάδα, με αφορμή τη Χρυσή Αυγή, να ξηλώνονται στρατηγοί της ΕΛΑΣ για ολιγωρία απέναντι στο φαινόμενο, παραδεχόμενοι εμμέσως ότι πράγματι η αστυνομία είναι "πολιτικά χαρακτηρισμένη", όπως συνέβη το 1974 με τα δικαστήρια των χουντικών. Δεν είναι δυνατό, δεν είναι αποδεκτό

Δεν είναι δυνατό στην Ελλάδα του 2013, να συζητάμε για το χαρακτήρα του κοινοβουλευτισμού και την ποιότητα της δημοκρατίας. Για το αν επιτρέπεται η όχι ένα κόμμα που υιοθετεί στο καταστατικό του ρατσιστικές, φασιστικές, εθνικιστικές και ολοκληρωτικές νοοτροπίες, είτε αυτό ανήκει στην δεξιά, είτε στην αριστερά, να βρίσκεται στη Βουλή ή να έχει ποσοστά στις δημοσκοπήσεις. Δεν είναι δυνατό, δεν είναι αποδεκτό, πως να το κάνουμε τώρα. Δεν έχει κανένας από τους θεσμικούς μας εκπροσώπους την δυνατότητα να το αντιληφθεί και να πράξει δεόντως και αποφασιστικά? Τι παριστάνουμε τότε?

Και να αυτό δεν έγινε τόσα χρόνια που υπήρχαν και λεφτά και πολιτικός χρόνος, ας ξεκινήσει τουλάχιστον σήμερα η αναγκαία αυτή συζήτηση, για να τελειώνουμε μια και καλή με όλα αυτά τα φαινόμενα

Και να κοπεί ο βήχας στους αριστεροδέξιους δημαγωγούς που εκμεταλλεύονται τις απόλυτα δικαιολογημένες αντιδράσεις της κοινωνίας για την αυξανόμενη απαξίωση και φτωχοποίηση της, ώστε να καλύψουν τη βία, την ανομία, την ασέβεια απέναντι στην -με τα καλά και τα καλά της- οργανωμένη πολιτεία

Η δημοκρατία του μεσάζοντα

Σήμερα θα μιλήσω πολύ δυσάρεστα αλλά θέλω να λέμε αλήθειες

Η Ελλάδα είναι φτιαγμένη και λειτουργεί ως ένας μεσάζοντας. Λαϊκιστί "νταβατζής"

Το εθνικό μας ΑΕΠ, η παραγωγή μας, το ανταγωνιστικό μας πλεονέκτημα, είναι το μεσαζοντιλίκι

Δυστυχώς αυτή είναι η δυσάρεστη και φρικτή αλήθεια της σημερινής Ελλάδας

Και γι αυτό θα πρέπει να ακούτε βερεσέ τα λόγια για ανάπτυξη και παραγωγή και άλλα κούφια

Θέλω να εξηγήσω τι εννοώ με όλα αυτά

Το μεσαζοντιλίκι ή νταβατζιλίκι είναι πολύ απλά όλο το σύστημα που παρεμβάλλεται ανάμεσα σε δυο ανθρώπους ή καταστάσεις που θέλουν να επικοινωνήσουν μεταξύ τους και να κάνουν μια δουλειά

Όλοι τα ξέρουμε. Απλά δεν έχουμε συνειδητοποιήσει που βρίσκονται όλα αυτά

Θα εξηγήσω με παραδείγματα

Γιατί η οικονομία μας είναι η οικονομία του μεσάζοντα

Γιατί η δημοκρατία μας είναι η δημοκρατία του μεσάζοντα

Γιατί σήμερα στην Ελλάδα τη δύναμη την έχει ο μεσάζοντας

Ξεκινάω πολύ απλά

Από τη μία η κυβέρνηση, από την άλλη ο λαός. Στη μέση τα ΜΜΕ, ο μεσάζοντας που λέγαμε

Από τη μια ο παραγωγός φρούτων, προιόντων, πραγμάτων, από την άλλη ο καταναλωτής. Στη μέση ο διανομέας, ο έμπορος, ο λιανοπωλητής, ο φορτηγατζής. Οι μεσάζοντες

Από τη μια το νοσοκομείο και οι ουρές, από την άλλη ο ασθενής. Στη μέση ο ιδιωτικός γιατρός. Ο μεσάζοντας ανάμεσα σε σένα και την υγεία σου

Από τη μια οι πλούσιοι που έχουν περισσευούμενα λεφτά, από την άλλη οι φτωχοί που θέλουν χρήματα για να κάνουν το οτιδήποτε. Στη μέση η τράπεζα. Να ο μεσάζοντας που μετακινεί και δημιουργεί το χρήμα

Από τη μια οι βόρειες χώρες με τη δύναμη από την άλλη οι νότιες διάτρητες από την κρίση. Στη μέση η Ευρωπαική Ένωση. Ο μεσάζοντας

Και πόσα άλλα παραδείγματα

Αν παρατηρήσετε -φερ ειπείν για την περίπτωση της Ελλάδας- το μεσαζοντιλίκι/νταβατζιλίκι έχει όλο το χρήμα

Για το λόγο αυτό και τα επαγγέλματα του μεσάζοντα είναι αυτά που έχουν προκόψει στη χώρα

Ο μεσάζοντας/διευκολυντής/πάροχος της εξυπηρέτησης

Διότι μέσα από τα δικά του χέρια φτάνει -όπως φτάνει- το τελικό προιόν, η τελική υπηρεσία στον καταναλωτή/άνθρωπο/πολίτη/πελάτη (όπως θέλετε πέστε το)

Ένας λόγος που συμβαίνει αυτό είναι γιατί η απόσταση ανάμεσα στον παραγωγό και τον καταναλωτή έχει μεγαλώσει πάρα πολύ. Κυριολεκτικά και μεταφορικά

Στην Ελλάδα όμως δεν υπάρχει παραγωγή

Πως λοιπόν αναπτύχθηκε η δημοκρατία του μεσάζοντα?

Μοιράζοντας λεφτά, εξυπηρετήσεις και θέσεις-διορισμούς μέσω του πολιτικού συστήματος, στο λαό

Γιατί ο μεγαλύτερος νταβατζής είναι η ίδια η πολιτεία, τελικά

Και αμοίβεται αδρά για το "λειτούργημα" της

Μην ψάχνετε λοιπόν γιατι η Ελλάδα δεν αλλάζει οικονομικό μοντέλο

Δεν αλλάζει μοντέλο γιατί δεν ξέρει να κάνει κάτι άλλο, εκτός από τις προμήθειες για τα διάφορα μεσαζοντιλίκια μιας οικονομίας αεριτζήδων επιτήδειων

Τόσο απλά

Το πρόβλημα δεν είναι προς τα που θα στρίψεις το τιμόνι

Το πρόβλημα δεν είναι προς τα που θα στρίψεις το τιμόνι της διακυβέρνησης της χώρας

Δηλαδή αν θα πάμε το καράβι αριστερά, στο αριστερό λιμάνι με τις αριστερές υποδομές

Η αν θα πάμε το καράβι δεξιά, στο δεξιό λιμάνι με τις δεξιές υποδομές

Αυτά τα διλήμματα - τα ψευτοδιλήμματα επί των οποίων αναλωνόμαστε κατόπιν προτροπής των εγκληματικά αποπροσανατολιστικών ΜΜΕ, είναι η παγίδα της δημοκρατίας μας

Από την οποία παγίδα για να γλιτώσουμε, πρέπει να εστιάσουμε στην ουσία των προβλημάτων που έχουμε στην Ελλάδα

Η ουσία των προβλημάτων που έχουμε στην Ελλάδα είναι απλή

Ζούμε σε μια χώρα διεφθαρμένη, με έναν κοινωνικό ιστό διαλυμένο από τη δυσπιστία απέναντι στους θεσμούς

Ζούμε σε μια χώρα που ουδεμία υπόθεση διεκπεραιώνεται μέσω της best practice λογικής, έτσι όπως grosso modo έχει επικρατήσει στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης

Ζούμε σε μια χώρα που τα ΜΜΕ έχουν το ρόλο που έχει το Χόλλυγουντ για την Αμερική και τους Αμερικάνους. Την παραγωγή μιας πειστικής εικονικής πραγματικότητας. Τη ζωή μεσα σε ένα φαντασιακό περιβάλλον. Την ταύτιση της επιθυμίας με την ασαφή και ευτυχισμένη αυταπάτη

Τόσο απλά είναι τα προβλήματα μας

Θα πω ένα παράδειγμα που συνθέτει και τα τρία αυτά προβλήματα και θα καταλάβετε τι εννοώ

Το Μετρό της Αθήνας. 

Πάμε να δούμε αναλυτικά λοιπόν:

Διεφθαρμένη χώρα: Για την κατασκευή του έργου Μετρό δαπανήθηκαν πολλά δισεκατομμύρια τα οποία υποννοείται ότι δεν τα διαχειρίστηκαν όπως έπρεπε οι αρμόδιοι. Με αποτέλεσμα ενώ είχε προϋπολογιστεί ότι θα έφθαναν για να κατασκευαστούν πχ 10 σταθμοί, τελικά κατασκευάστηκαν 5 σταθμοί μόνο. Από την άλλη, ενώ στο κόστος κάθε σταθμού είχε υπολογιστεί με βάση καθημερινή κίνηση, ότι θα συμπεριλαμβανόταν φύλαξη, καθαρισμός και συντήρηση και έγιναν οι αντίστοιχες προβλέψεις για τις θέσεις προσωπικού, οι προσλήψεις έγιναν με τη μέθοδο του διορισμού από πολιτικούς, και έτσι τελικά βρέθηκαν υπεράριθμοι υπάλληλοι, συσσωρεύοντας ζημιές στη διαχείριση. Οι πρώτες περικοπές όμως, δεν έπληξαν αυτούς που διορίστηκαν, αλλά τα κόστη φύλαξης και καθαριότητας που είχαν προϋπολογιστεί στο αρχικό budget της διαχείρισης! Αποτέλεσμα  της διαφθοράς στο παράδειγμα μας είναι το οικονομικό κόστος του επιπλέον δανεισμού για να αποπερατωθεί το έργο. Από την άλλη μεριά επειδή οι σταθμοί δε συντηρούνται, απαξιώνονται ως κοινωνικό αποτέλεσμα (βρωμιά, άστεγοι, κακή καθημερινότητα κλπ) με αποτέλεσμα τις αντιδράσεις των πελατών του Μετρό που πληρώνουν μεγάλο εισιτήριο για χαμηλό επίπεδο υπηρεσιών

Παράλογη διαχείριση (κόντρα στα best practice): Σε όλη την Ευρώπη υπάρχουν μπάρες δίπλα στα ακυρωτικά μηχανήματα. Έτσι, εάν δεν ακυρώσεις το εισιτήριο που αγόρασες, δε μπορείς να εισέλθεις στην αποβάθρα και να πάρεις το τρένο. Στην Ελλάδα κανείς δε σκέφτηκε (ούτε οι κοσμογυρισμένοι σύμβουλοι που σχεδίασαν τις αποβάθρες--βλέπε παραπάνω κατηγορία διαφθοράς) να βάλει μπάρες δίπλα στα μηχανήματα, με αποτέλεσμα για τον έλεγχο των εισιτηρίων να χρειάζεται να προσληφθούν επιπλέον υπάλληλοι ως ελεγκτές. Υπάρχει η υπόννοια επίσης, ότι το σκέφτηκαν μεν να βάλουν μπάρες, αλλά τελικά επικράτησε η λογική των προσλήψεων έναντι του best practice αυτόματου τρόπου να ελέγχεις τα εισιτήρια και άρα να ελαχιστοποιείς τις απώλειες από την εισιτηριο-αποφυγή (βλέπε επίσης παραπάνω--διαφθορά και διαπλοκή). Αποτέλεσμα είναι ότι οι επιβάτες δεν πληρώνουν εισιτήριο και το Μετρό χάνει πολλά λεφτά καθημερινά. Από την άλλη έλεγχοι δε γίνονται διότι ατύπως έχει δωθεί γραμμή να υπάρχει ανοχή λόγω της κρίσης (άρα νομιμοποίηση των κλεφτών, έναντι όσων πληρώνουν κανονικά). Στο τέλος της ημέρας τα ταμεία είναι ελλειμματικά και χρειάζονται κρατική ενίσχυση.

Το Χόλυγουντ της Ελλάδας: Θα θυμάστε όλοι τις εποχές 2004 όταν το Μετρό της Αθήνας ήταν καινούργιο και διαφημιζόταν ώς το καλύτερο της Ευρώπης. Με έργα τέχνης σε κάθε σταθμό, μάρμαρα, ευγενικούς υπαλλήλους και τις ξεναγήσεις του πρωθυπουργού σε κάθε νέα σήραγγα που εγκαινιαζόταν. Τις εκδηλώσεις στους χώρους του Συντάγματος, τα μεγαλόπνοα σχέδια για δικτύωση όλης της πρωτεύουσας αλλά και του λεκανοπεδίου με τον προαστιακό σιδηρόδρομο. Τις μεγαλόστομες εξαγγελίες για την Ελλάδα που αλλάζει σελίδα και εκσυγχρονίζεται (Στο Λονδίνο έχουν μετρό από το 1863...) καθώς και την ικανότητα των Ελλήνων μηχανικών που είναι τα καμάρια του Πολυτεχνείου μας. Τις ιστορίες που γράφτηκαν για το Μετρό, από χρονογραφήματα μέχρι λογοτεχνία, μέχρι και σήριαλ που γυρίστηκαν. Η καλλιέργεια ενός μύθου, μιας εικόνας, κυρίως για τους ανθρώπους που ζούσαν εκτός Αθηνών, στην επαρχία αλλά και στο εξωτερικό. Από την άλλη μεριά όταν άρχισαν οι μαύρες τρύπες των εσόδων, αλλά και η έλευση της Τροϊκα, το ελληνικό Χόλυγουντ το πήρε αλλιώς. Από την ανάποδη. Και τι δεν ακούσαμε τότε. Για τους βυσματίες του Στυλιανίδη, για τα ρουσφέτια εκτός ΑΣΕΠ των υπολοίπων υπουργών, για τους αλήτες συνδικαλιστές που κάνουν συνέχεια απεργία για να κρατήσουν τα κεκτημένα τους, για τα "φαγωμένα" χρήματα των επιδοτήσεων που μας καθήλωσαν τόσα χρόνια και δεν ανοίξαμε τους έτοιμους σταθμούς, για την απουσία σοβαρής διαχείρισης από την εταιρεία Μετρό, για σταθμούς στο έλεος των χημικών από τα ΜΑΤ τις ημέρες των διαδηλώσεων. Από το ζεστό στο κρύο, με λίγα λόγια. Από την αποθεώση στην απαξίωση και τούμπαλιν.

Είναι λοιπόν φανερό στον καθένα μετά από αυτό το απλό παράδειγμα, ότι υπάρχουν ουσιώδη προβλήματα να λυθούν

Προβλήματα λογικής, επιχειρηματικής πρακτικής και κοινωνικού οφέλους

Η επίλυση αυτών των προβλημάτων δε μπορεί και δεν πρέπει να είναι αντικείμενο πολιτικής παρέμβασης ή πολιτικής συζήτησης

Δεν επιτρέπεται σε μια δημοκρατία να λέμε ότι ο δεξιός θα φέρει φιλελεύθερο πνεύμα στο Μετρό και ο αριστερός σοσιαλιστικό

Η δημοκρατία απαιτεί να λειτουργεί το μετρό. Να υπάρχει το μετρό. Να εξυπηρετεί καλά και ορθά την κοινωνία. Να παράγει κοινωνικό όφελος και να μη δημιουργεί δυσανάλογο κοινωνικό κόστος

Αυτό είναι ο μπούσουλας της ορθής διακυβέρνησης μιας χώρας, και όχι αν το κράτος πρέπει η δεν πρέπει να παρεμβένει και το αν τα φαρμακεία θα πρέπει η δεν πρέπει να ανοίγουν τα σαββατοκυριακα.

Ας συγκεντρωθούμε λοιπόν να αποκαταστήσουμε απο κοινού τους θεσμούς, τη διαφάνεια, την ανεξαρτησία της δικαιοσύνης

Ας συγκεντρωθούμε να εφαρμόσουμε επιτέλους απλές αρχές εταιρικής διακυβέρνησης. Απλά και αυτονόητα πράγματα.

Και μετά -πολύ μετά- θα έχουμε την πολυτέλεια να κικιρίζουμε στα κανάλια για τις....ιδεολογίες μας, τα πιστεύω και τα θέλω μας, τους Ζίζεκ και τους Φρήντμαν του πλανήτη αυτού

Με τα ίδια υλικά δεν αλλάζει τίποτα

Χτές διάβασα ένα άρθρο του Μπάμπη Παπαδημητρίου στην Καθημερινή με τίτλο Γιατί μεγαλώνει το δημόσιο χρέος

Σε αυτό το άρθρο σύντομα και περιεκτικά παρουσιάζονται μερικοί αριθμοί τους οποίους αναπαράγω εδώ για να καταλάβουμε λίγο:

• Μέχρι το 2003 έχει καταγραφεί 160 δις χρεος συσσωρευμένο (δηλαδή το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα, η εποχή Μητσοτάκη και το ΠΑΣΟΚ του Σημίτη μέχρι τους Ολυμπιακούς αγώνες)
• 2003-2007 προσετέθησαν στο υπάρχον δημόσιο χρέος ακόμα 80 δις και φτάνουμε στα 240 δις χρεος (κυβέρνηση Κώστα Καραμανλή)
• 2008-2009 προσετεθησαν ακομα 60 δις και φτασαμε συνολικά στα 300 δις (κυβέρνηση Κωστα Καραμανλή)
• Ενώ μπαίνουμε στο μνημόνιο με την κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ Γεωργίου Παπανδρέου τα χρέη συνεχίζουν να προστίθενται
• 2010-2012 προσετέθησαν ακόμα 62 δις αρα φτανουμε στα 370 δις το 2012 (κυβέρνηση Παπανδρέου-Παπαδήμου και στη συνέχεια τρικομματική με Αντώνη Σαμαρά)
• Παρότι γίνονται διάφορα κουρέματα πέφτουμε στα 309 δις, το δημόσιο χρέος της Ελλάδας σήμερα

Και ο πλέον εμπαθής μπορεί να βγάλει το αβίαστο συμπέρασμα ότι επί κυβερνήσεως Κώστα Καραμανλή προσετέθησαν στο δημόσιο χρέος της Ελλάδας 140 δις ευρώ.

Δηλαδή μέσα σε 5 χρόνια προσετέθησαν στο δημόσιο χρέος, όσα χρήματα είχαν συσσωρευτεί επί σχεδόν 23 χρόνια διαδοχικών κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και Νέας Δημοκρατίας

Για κάποιο περίεργο λόγο, όσοι κυβέρνησαν τη χώρα εκείνη την εποχή, απολαμβάνουν μιας ιδιότυπης ομερτά, μιας ασυλίας που είναι τουλάχιστον σκανδαλώδης

Όσοι ευθύνονται για το γεγονός ότι η Ελλάδα έμεινε εκτός αγορών, χρεοκοπώντας, ενώ οι ίδιοι διόριζαν τουλάχιστον 150.000 κομματικά παιδιά σε διάφορες θέσεις, δίνοντας την τελική σπρωξιά στο δημοσιονομικό γκρεμό, είναι ελεύθεροι

Και όχι μόνο είναι ελεύθεροι, αλλά δεν τους έχει κανείς ποτέ και για κανένα λόγο εγκαλέσει ούτε για τους τύπους

Αντιθέτως, η δικτατορία και το παρακράτος των ΜΜΕ (στα οποία αναφέρθηκα σε προηγούμενη μου ανάρτηση καθόλου τυχαία) "εξαφάνισε" κάθε αναφορά σε όσους μας κατέστρεψαν, προκαλώντας μια πολυδιάστατη κρίση στην πατρίδα μας, με ανυπολόγιστες συνέπειες για τα παιδιά μας

Το ίδιο παρακράτος των ολιγοκρατών και της σκοτεινής οικονομικής συνδιαλλαγής και διαπλοκής, μεθόδευσε την έλευση του Παπανδρέου στην εξουσία, πετώντας την καυτή πατάτα των ευθυνών από τα χέρια του Βούδα της πολιτικής που έκτοτε αποσύρθηκε από το προσκήνιο, στο ησυχαστήριο του στη Ραφήνα

Ο Παπανδρέου από αδιευκρίνιστα ελατήρια (που εγώ προσωπικά θεωρώ πως ΔΕΝ ήταν ιδιοτελή, αλλά πως επρόκειτο για αφελή και καλοπροαίρετο πρόσωπο) δέχτηκε την πρόκληση παραλαμβάντας το χάος

Αντί ο ίδιος να βγεί και να ζητήσει συστράτευση όλων των πολιτικών δυνάμεων της χώρας, ώστε προεδρεύοντος του αρχηγού του κράτους, να θέσει τον πήχη του προβλήματος στο πραγματικό του ύψος (δηλαδή την επαπειλούμενη εθνική τραγωδία και άρα να θέσει προ των ευθυνών τους, όλους τους εμπλεκόμενους μέχρι τότε) έκανε μερικές καταστροφικές επιλογές

Αφενός έβαλε το ΠΑΣΟΚ να σηκώσει το βάρος της ευθύνης για τις συμφωνίες των Μνημονίων, κάτι το οποίο διέλυσε το ΠΑΣΟΚ μιας και το ΠΑΣΟΚ (αλλά και κανένα ελληνικό κόμμα) δεν είχε ποτέ κληθεί να διαχειριστεί τέτοιας έκτασης εθνική τραγωδία (αλλά να μοιράζει λεφτά και να κάνει συμμαχίες)

Αφετέρου βγήκε ο ίδιος αλλά και ο ανεκδιήγητος Παπακωνσταντίνου και διατυμπάνισαν σε κάθε γωνιά της γης, ότι η Ελλάδα είναι κατεστραμμένο κράτος, δημιουργώντας αλυσιδωτές αντιδράσεις σε όλο το καπιταλιστικό σύστημα της αγοράς, που είναι γνωστό πως δομείται και εδράζεται στις αρχές της πίστης, της διασυνδεσιμότητας αλλά και της αλληλεξάρτησης, σε μέγιστο βαθμό

Σήμερα, με την έλευση της τρικομματικής κυβέρνησης υπό τον άχρηστο αλλά και ακροδεξιών φρονημάτων Σαμαρά, επιχειρείται να αναστραφεί το κλίμα και να δημιουργηθεί τεχνηέντως μια ευφορία περί ανάπτυξης και δήθεν μεταστροφής των διαθέσεων της διεθνούς κοινότητας απέναντι στη χώρα

Προς αυτή την κατεύθυνση μας λένε για τους Κινέζους, για τις αποκρατικοποιήσεις, για την αύξηση των τουριστών που θα έρθουν το καλοκαίρι, για την έναρξη των δημόσιων έργων, για την απογείωση του χρηματιστηρίου αξιών

Όμως, αυτό που θέλουν να πετύχουν δεν είναι άλλο από την αποκατάσταση της εμπιστοσύνης του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος προς την Ελληνική αγορά, ώστε η Ελλάδα να μπορέσει να καταφύγει εκ νέου στο διατραπεζικό δανεισμό αλλά και την έκδοση ομολόγων που θα γίνουν διαπραγματεύσιμα σε όλες τις αγορές της Ευρώπης---όπως γινόταν πρίν

Με λίγα λόγια τους ενδιαφέρει να παρουσιάσουν -για μια ακόμη φορά- όμορφους αριθμούς για να συνδεθούμε στο σύστημα του διεθνούς δανεισμού. Δεν τους ενδιαφέρει να κάνουν τις μεταρρυθμίσεις που χρειάζεται -όπως υποκριτικά μας λένε- ώστε να δημιουργηθεί εκ νέου μια μαγιά παραγωγικής δραστηριότητας στη χώρα

Για το λόγο αυτό έχουν βρεί το χρηματικό "πλεόνασμα" των μνημονιακών μέτρων, μέσα από ανήθικες περικοπές, εξουθενωτική λιτότητα προς τους πλέον αδύναμους και οικονομικά  ασθενείς της χώρας και βάρβαρη εξάρθρωση της αγοράς εργασίας υπέρ των βιομηχάνων και των μεγάλων αλυσίδων διανομής και διάθεσης των προιόντων στην αγορά

Όχι μόνο μεταρρυθμίσεις δεν έχουν κάνει, αλλά έχουν διαλύσει την Ελληνική κοινωνία.

Έχουν καταχεριάσει μισθούς, συντάξεις, μικροκαταθέσεις και μικρή επιχειρηματικότητα, και έχουν υποθηκεύσει για τα επόμενα χρόνια την περιουσία του κράτους.

Μέσα από τον τεράστιο δανεισμό-εξάρτηση-εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας από τη Γερμανία, τις διακριτικές αποκρατικοποιήσεις υπέρ ημετέρων "κολλητών", την συνεκμετάλλευση ή την πλήρη απόδοση των φυσικών πόρων της Ελλάδας στους γεωπολιτικούς μας "πάτρωνες" και την εξώθηση σε μαζική μετανάστευση όσων νέων επιστημόνων θα μπορούσαν να διεκδικήσουν μια καλύτερη κοινωνία, μέσα από αγώνες και δημοκρατικές δράσεις

Η κυβέρνηση Σαμαρά είναι μια αυταρχική χειραγώγηση και μια ολοσχερής κατάλυση κάθε έννοιας οικονομικής ελευθερίας και δημοκρατικής διάρθρωσης της Ελληνικής κοινωνίας

Είναι μια επιστροφή σε σκοτεινές εποχές της ιστορίας μας, πλήρους υποταγής στις υποδείξεις αλλότριων συμφερόντων και πλήρους ελέγχου του κοινωνικού συνόλου μέσα από τη βία και τα εκβιαστικά διλήμματα

Το ακτιβιστικό χέρι της Νέας Δημοκρατίας, η Χρυσή Αυγή, βοηθά προς αυτή την κατεύθυνση, αποπροσανατολίζοντας το λαό από τα όσα και όσους συθέμμελα ξεριζώνουν κάθε κατάκτηση και κάθε κατοχυρωμένο δικαίωμα του, μετά την πτώση της χούντας και την κυβέρνηση Κωνσταντίνου Καραμανλή

Στόχος τους?

Να ξαναχτίσουν με άλλο προσωπείο, την ίδια διάτρητη, σκαιά και τριτοκοσμική παράγκα διαπλοκής και παρακρατικής δράσης των θεσμικών ελίτ, που μέχρι σήμερα κυβερνούσε τον τόπο.

Πείθοντας το λαό πως έχει δημοκρατική νομιμοποίηση, άλλοτε μέσω των -ολότελα απαξιωμένων- εκλογών και άλλοτε χρησιμοποιώντας τον -τάχα μου- δημόσιο έλεγχο της δημοκρατίας από τα κίτρινα και κρατικώς επιχορηγούμενα ΜΜΕ

Με τα ίδια υλικά όμως, δε γίνεται ποτέ να φτιάξεις άλλο αποτέλεσμα, όσο και να χρησιμοποιήσεις πιο σύγχρονες και επίκαιρες "τεχνικές" δράσης

Στο τέλος της ημέρας, οι Έλληνες βρισκόμαστε να χρωστάμε άπειρα λεφτά, να είμαστε πολύ-πάρα πολύ φτωχότεροι, να έχουμε φιμωθεί και το κυριότερο:

Να μην έχουμε καμία ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον, παρά μόνο να είμαστε εξαρτημένοι από τις δικές τους σαδιστικές νεοφιλελεύθερες ορέξεις

Ας καταλάβουμε, ότι ούτε μαζί τα φάγαμε, ούτε μαζί κυβερνήσαμε και ας πάψουμε να νιώθουμε υπόλογοι που ζήσαμε σαν ελεύθεροι πολίτες με αρκετά οικονομικά μέσα, σχεδόν σαν ομότιμοι Ευρωπαίοι

Αυτή είναι η μοίρα μας, δηλαδή να διεκδικούμε το καλύτερο

Και όχι να βρισκόμαστε με το -έτσι θέλω- κάποιων ισχυρών, σε καθεστώς ιδιότυπης σκλαβιάς, χωρίς κοινωνική δικαιοσύνη.........

Που 'σαι ρε Παπαδόπουλε

Κάποτε ρώτησα τη μάνα μου: "Ρε μάνα τι κάνατε εσείς όταν ήταν η χούντα στην εξουσία?"

Και μου απάντησε: "Εμείς δεν καταλάβαμε τίποτα, κοιτούσαμε τη δουλειά μας"

Αυτό λοιπόν ας έχουν στο μυαλό τους όλοι όσοι σοκάρονται που στις δημοσκοπήσεις, φανερές και κρυφές οι νοσταλγοί της χούντας θα είναι και 30% στην Ελληνική κοινωνία.

Ιδίως σε επαρχίες τύπου Μανωλάδας, δηλαδή αυτό που στην Αμερική θα έλεγαν....deep south (και τους κατοίκους rednecks--δηλαδή κοκκινολαίμηδες ή σε απλά ελληνικά "βλάχους")

Αυτό που σε άλλες πολιτισμένες χώρες απολαμβάνει ο μέσος πολίτης, ως απόρροια της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ σε οικονομία και κοινωνία, στην Ελλάδα δεν το ξέρουμε

Στην Ελλάδα δεν έχει λειτουργήσει ποτέ η δημοκρατία με όρους αστικής δυτικής πολιτείας, που παράγει χρησιμότητα για τον πολίτη.

Και όταν λέω ποτέ, εννοώ ΠΟΤΕ. Εκτός από λίγες φωτεινές ιστορικές εξαιρέσεις.

Στις οποίες λειτούργησε ένας τύπος δημοκρατίας, πολύ φλού, πολύ προοδευτικός, χωρίς σοβαρές δεικλίδες ασφαλείας, χωρίς σοβαρή στοχοθεσία, χωρίς πραγματική αποτίμηση της παρούσας κατάστασης της χώρας, ώστε να προγραμματιστεί μια πορεία προς το ορθότερο και λειτουργικότερο best practice βάση των αναγκών του Έλληνα.

Από την απαρχή της δημιουργίας του νέου Ελληνικού κράτους (μετά την επανάσταση του 1821) όταν δηλαδή δολοφονήθηκε ο μεταρρυθμιστής Καποδίστριας, στην Ελλάδα ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ.

Πάρτε το χαμπάρι. Η δημοκρατία στην Ελλάδα είναι η εξαίρεση, όχι ο κανόνας

Έχουμε αυταρχικές κυβερνήσεις φατριών, οικογενειοκρατία του πλούτου, νεποτισμό από τα τζάκια και ολιγαρχία της εξουσίας που συνήθως ευνοούνται από την αγαστή συνεργασία τους με ξένα κεφάλαια ως προς την εξωτερική πολιτική που υιοθετούν. (Για την εσωτερική πολιτική που ακολουθείται δε χρειάζεται να πούμε πολλά λόγια, παρά μόνο να διαβάσουμε ιστορία. Και να βγάλουμε τα συμπεράσματα μας αναφορικά με τις απανωτές χρεοκοπίες μας σε κάθε επίπεδο)

Αυταρχικές κυβερνήσεις οθωμανικού τύπου και λειτουργίας, με κεντρική διαχείριση και "ελέω θεού" αρμοδιότητες από λίγους για λίγους "εκλεκτούς". Με κάθετη ιεραρχία και πολλά, άπειρα ενδιάμεσα στάδια όπου "χάνεται" κατά το δοκούν το μήνυμα της δημοκρατίας και οι μεσάζοντες γίνονται κι αυτοί διαχειριστές μιας "ελέω θεού και σουλτάνου" εξουσίας.

ΔΗΛΑΔΗ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΟΝΟΜΑΖΟΥΜΕ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΑ το κατεστημένο της αδράνειας που παρεμβάλεται ανάμεσα στο "σουλτάνο"-πρωθυπουργό και την κυβέρνηση των ολίγων και τον απλό πολίτη-ανίσχυρο αποδέκτη μιας προαποφασισμένης τύχης.

Σήμερα  -για παράδειγμα- αυτή τη γραφειοκρατία την ονομάζουμε δημόσιο τομέα. Και είναι η προέκταση του ολιγαρχικού προσωπείου της τρικοματικής κυβέρνησης των εντολοδόχων πολιτικών που μας διαφεντεύουν -τάχα μου. Γι' αυτό και δυσκολεύονται τόσο να "διαλύσουν το μαγαζί"

Στην πραγματικότητα ούτε και αυτοί ενδιαφέρονται για τις τύχες μας, ούτε νοιάζονται για τον Έλληνα. Το πρόβλημα τους είναι η διάδοχη κατάσταση. Δηλαδή πως και τι θα σχηματιστεί την επόμενη ημέρα, ώστε να συνεχίσει το ίδιο ολιγοκρατικό σύστημα να κυβερνά την Ελλάδα με άλλο πρόσωπο. Με άλλο τρόπο.

Γιατί η Τροϊκα τους αφάνισε. Τους επιβάλλει να αλλάξουν προς το "δημοκρατικότερο". Να μεταρρυθμιστούν. Να καταργήσουν τις υπερξουσίες του σουλτανάτου που παραμένει "ελέω θεού" η μοναδική εξουσία στη χώρα. Να γκρεμίσουν το "'άπαρτο κάστρο" που διαχρονικά στέκεται στο κεφάλι μας, ενώ εμείς παρηγοριόμαστε ότι μέσω των εκλογών κάτι και κάποιος θα αλλάξει.

Να σας πω ένα μυστικό? ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΑΛΛΑΞΕΙ εδώ και χρόνια. Η μηχανή εργάζεται και παράγει κανονικά. Κι εμείς κοιμόμαστε. Το μόνο που αλλάζει είναι οι παντιέρες που κυμματίζουν στις επάλξεις. Και οι παντιέρες αυτές δεν είναι Ελληνικές, αλλά φατριακές.

Αυτό θέλουν ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ να εξασφαλίσουν οι τρικομματικοί κομπογιαννίτες για την επόμενη μέρα, μέσα από τις συνεχείς διαπραγματεύσεις (βλέπε διαπραγματεύσεις για προαπαιτούμενα και ελέγχους Τροϊκα) για τις μνημονιακές επιταγές.

Θέλουν να "πάρουν γραμμή" απο την Ευρώπη ώστε να καταλάβουν πως να αλλάξουν τα απολύτως απαραίτητα (βλέπε "εκταμιεύσεις των δόσεων") μέχρις ότου να λυθεί η κρίση με κάποιο τρόπο από κάποιο μαγικό χέρι (βλέπε κρίση στη Ν. Ευρωπη συνολικά, σχέδια Μάρσαλ κλπ)

Έτσι ώστε οι ξένοι "να μας αφήσουν στην ησυχία μας ξανά" και να....επιτρέψει η δημοκρατία και η αυτοδιάθεση στο χώρο που....πρωτογεννήθηκε για να απαλλαγεί ο Έλληνας από τα....Μνημόνια που μας επέβαλαν οι ξένοι

Δηλαδή μας έχουν πείσει ότι εργάζονται για το καλό μας. Ενώ κάνουν ακριβώς το αντίθετο. Δεν αφήνουν να γίνει κάτι καλό για την Ελλαδα, δεν αφήνουν τις μεταρρυθμίσεις που θα ωφελήσουν το λαό, να γίνουν πραγματικότητα.

Θέλουν να ελέγξουν τις αλλαγές -που δε γίνεται να αποφύγουν-, έτσι ώστε να ελέγξουν τη νομή της εξουσίας την επόμενη μέρα

Και βαφτίζουν τη χούντα δημοκρατία και τη δημοκρατία χούντα

Σου πετάνε και τα τανκς στη μάπα κάθε 21η Απρίλη για να σου θυμίσουν ότι σε γλίτωσαν, ενώ στην πραγματικότητα τίποτα δεν άλλαξαν. Είναι εδώ, οι ίδιοι, αντί για τανκς έχουν Καγιέν και οφ σορ εταιρείες

Αντί για 5-10 μαλάκες συνταγματάρχες που με τις πλάτες της CIA κατέλαβαν την εξουσία "κάνοντας την έκπληξη" ώστε να συντελεσθή το δράμα της Κύπρου μέσα σε απόλυτο έλεγχο

Έχεις στη θέση τους 5-10 λαμόγια "δημοκρατικά εκλεγμένα" με σπόνσορες τους γνωστούς πλούσιους ολιγάρχες της Ελλάδας και της Ευρώπης, ώστε να συντελούνται καθημερινά τα Μνημονιακά δράματα μέσα σε απόλυτο έλεγχο. Σε Ελλάδα και Κύπρο.

ΣΟΥ ΕΧΟΥΝ ΠΕΙ ΟΤΙ ΕΧΕΙΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΠΙΣΤΕΨΕΣ

Γιατί σου δώσανε πιστωτική και όραμα να καταναλώσεις, φτηνές βίζιτες να πηδήξεις και σπέσιαλ σοου στην τηλεόραση να πάρεις μάτι, φτηνούς εργάτες για να χτίσεις παλάτια και να παριστάνεις τον προεστό, αμάξι και ρούχα να κάνεις το κομμάτι σου κι ένα σωρό άλλα

ΣΟΥ ΕΧΟΥΝ ΠΕΙ ΟΤΙ ΕΧΕΙΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΠΙΣΤΕΨΕΣ

Γιατί όταν δε σου αρκούσαν τα πολλά είχες το συνδικάλα να κλείνει τους δρόμους κι εσύ γούσταρες "δημοκρατία", γιατί στη ζούλα είχες κι εσύ ένα μαγαζί και δεν πλήρωνες ΦΠΑ, γιατί δεν έκοψες ποτέ απόδειξη, γιατί σε άφηναν να κλέψεις λίγο για να "τρως μαζί τους", γιατί βάφτιζες το καλαμπόκι στάρι για την επιδότηση, γιατί έβαφες την παράγκα με σινιέ μπογιές και τη βάφτιζες room to let, γιατί πήρες σύνταξη στα 45, γιατί το σοι σου έπαιρνε επιδόματα χωρίς να ζει, γιατί ήσουν ο πονηρός και δε δήλωνες τίποτα στην εφορία, και τόσα άλλα

ΣΟΥ ΕΧΟΥΝ ΠΕΙ ΟΤΙ ΕΧΕΙΣ ΔΩΡΕΑΝ ΠΑΙΔΕΙΑ ΚΑΙ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΠΙΣΤΕΨΕΣ

Με φακελάκι, με φροντιστήριο, με σπουδές στο εξωτερικό "γιατι τα ελληνικά πανεπιστήμια δεν είναι καλά" κι ένα σωρό άλλα....

Κι όταν οι δημοσιογράφοι σε ρωτάνε πως βιώνεις το Μνημόνιο και αν αντέχεις και πως περνάς όντας άνεργος χωρίς ελπίδα και όνειρα για το μέλλον, κλεισμένος στο σπίτι σου μπροστά την τηλεόραση να σε τρομοκρατούν καθημερινά "με όσα γίνονται"....εσύ τι απαντάς

ΠΟΥ ΣΑΙ ΡΕ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΕ---απαντάς

Γι αυτό είσαι ΑΞΙΟΣ ΤΗΣ ΜΟΙΡΑΣ ΣΟΥ ΕΛΛΗΝΑ, εκτός και αν....

....το πάρεις αλλιώς και τους πνίξεις με τα ίδια τους τα όπλα

Η κρίση δημοκρατίας στην Ευρώπη

Αυτό που συμβαίνει στην Ευρώπη αρχής γενομένης της κρίσης, είναι πολύ απλό και πολύ ξεκάθαρο.

Η δημοκρατία που στηρίχτηκε στην ευημερία, έχει αρχίσει να συρικνώνεται ως κοινή πεποίθηση ανθρώπων και κυβερνήσεων. Κοντολογίς, όλο και λιγότεροι πιστεύουν στην αρτιότητα της και στη δυνατότητα της να εγγυάται καλά αποτελέσματα.

Ιστορικά αν το δούμε, θα διαπιστώσουμε ότι το πολίτευμα αυτό, για να ευδοκιμήσει χρειάζεται ορισμένες πολύ σημαντικές προϋποθέσεις, δηλαδή την εξής μια. Στιβαρή εθνική οικονομία. Και κατ' επέκταση στιβαρή Ευρωπαϊκή οικονομία.

Ας το πάρουμε λοιπόν ανάποδα. Ποιές χώρες έχουν στιβαρές εθνικές οικονομίες και άρα ποιές χώρες είναι οι ατμομηχανές της οικονομίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης?

Ειναι γνωστό. Οι βόρειες χώρες. Οι χώρες δηλαδή με εξαγωγές βαριάς βιομηχανίας, τεχνολογία, ρυθμισμένες αγορές, καινοτομία στις οικονομικές τους δραστηριότητες κλπ. Αυτές οι χώρες έχουν και μια "καλά εδραιωμένη" πολιτική διαχείριση που βασίζεται στην κοινωνική συναίνεση και τη μετριοπάθεια, ασχέτως του αν κυβερνούν αντίπαλοι πολιτικοί χώροι κάθε τετραετία.

Σε αυτές τις χώρες ανθίζει η δημοκρατία όπως την έχουμε στο μυαλό μας. Η λεγόμενη "αστική δημοκρατία δυτικού τύπου".

Αντίθετα, στον πολύπαθο Νότο, που τα οικονομικά προβλήματα είναι πολλά και συσσωρευμένα από χρόνια, η δημοκρατία κλονίζεται συθέμελα εξαιτίας της οικονομικής κρίσης.

Γιατί κλονίζεται η δημοκρατία? Επιστρέφουμε στην αρχική μας παραδοχή. Γιατί οι "αστικές δημοκρατίες δυτικού τύπου" βασίζονται στην οικονομική ευημερία, την σταθερότητα, την ελεύθερη αγορά, το εμπόριο, τις εξαγωγές κλπ

Η πολιτική κρίση στο Νότο εκδηλώθηκε ως δυσπιστία απέναντι στις κατεστημένες πολιτικές δυνάμεις οι οποίες κλήθηκαν αν αντιμετωπίσουν την τραπεζική και δημοσιονομική κατάρρευση. Και τελικά σε ένα ρευστό και αβέβαιο πολιτικό σκηνικό με συνεχείς ανατροπές και συνεχή ένταση που συμπαρασύρει και πολλές άλλες παραμέτρους.

Πως όμως να εξηγήσουν οι πολιτικοί στους ψηφοφόρους τους, ότι οι εθνικές οικονομίες δεν στηρίζονται αποκλείστικά στις εγχώριες εθνικές δυνατότητες παραγωγής, κατανάλωσης, ανάπτυξης κλπ αλλά αποτελούν μέρη ενός ευρύτατα αποκεντρωμένου διεθνούς περιβάλλοντος? Ειδικά στις αγορές κεφαλαίων και άρα το δανεισμό? (παγκοσμιοποίηση)

Πως να εξηγήσουν οι πολιτικοί στους ψηφοφόρους τους ότι τα φτηνά εργατικά χέρια είναι οι μετανάστες και κατά προτίμηση όσοι δε μπορούν να κατοχυρώσουν δικαιώματα ιθαγένειας και κοινωνικής αφομοίωσης? Ότι η λειτουργία μιας βιομηχανικής παραγωγής απαιτεί χαμηλά εργατικά κόστη? Ότι στην Ελλάδα για παράδειγμα, η παράνομη και ανασφάλιστη εργασία αποτελεί τον κανόνα και όχι την εξαίρεση?

Πως να εξηγήσουν οι πολιτικοί στους ψηφοφόρους τους ότι σοβαρές αποφάσεις οικονομικής διαχείρισης των κρατών και άρα αυτοτέλειας τους, έχουν εκχωρηθεί σε υπερεθνικά όργανα τα οποία αρκούνται σε ρόλο Πόντιων Πιλάτων δίχως να προκρίνουν πραγματικά δίκαιες λύσεις απέναντι στις ασυμμετρίες και τις ανισορροπίες εντός της ΕΕ?

Εδώ θα μπορούσαμε να πούμε ότι μια τέτοια δημοκρατία τελικά δεν είναι πραγματική δημοκρατία. Αλλά παράγωγο προϊόν του οικονομικού φιλελευθερισμού. Του laissez faire-laissez passe.

Θα μπορούσαμε λοιπόν να συμπαιράνουμε ότι στην Ευρώπη η δημοκρατία ελέγχεται από τους διαχειριστές της οικονομικής πραγματικότητας. Των λίγων εκείνων που "τρέχουν" την ατμομηχανή και τα βαγόνια που την ακολουθούν.

Και θα πέφταμε μέσα, γιατί έτσι είναι στο τέλος της ημέρας

Τα αποτελέσματα των Ιταλικών εκλογών, της Ελληνικής αδυναμίας να αντιμετωπίσει την ύφεση, του Ισπανικού κατακερματισμού σε κρατικό επίπεδο αποδεικνύουν την ανάγκη για αλλαγή του μοντέλου διακυβέρνησης στην Ευρώπη, εφόσον το ζητούμενο είναι να υφίσταται μια Ευρωπαϊκή Ένωση στην ουσία και όχι στα λόγια.

Η εμβάθυνση της τραπεζικής ένωσης, ως προϋποθεση της οικονομικής σταθερότητας, στηρίζεται στο μοντέλο που παρουσιάσαμε νωρίτερα. Ότι μια δημοκρατία είναι εύρωστη όταν είναι και η οικονομία της ακμαία.

Όμως το πρόβλημα της Ευρώπης δεν είναι αυτό.

Το βασικό πρόβλημα της Ευρώπης είναι ότι ουδέποτε υπήρξε μια συλλογική ταυτότητα, μια κοινή συνείδηση, μια ενιαία στάση και τελικά μια ευρύτερη κουλτούρα αλληλεγγύης, συναισθήματα που πηγάζουν από τις κοινές αντιλήψεις των ίδιων των ανθρώπων, των λαών που διαβιούν εντός της.

Αντί λοιπόν να σχεδιάζονται επί χάρτου τραπεζικές και πολιτικές ενώσεις, από τους προνομιούχους και τους διαχειριστές της Ευρωζώνης, ας κοιτάξουν να αφουγκραστούν τη θέληση των πολιτών τους και να παρέχουν πραγματικές δυνατότητες σύγκλισης μεταξύ Βορρά και Νότου.

Οι δυνατότητες αυτές σίγουρα εμπεριέχουν την οικονομική παράμετρο, όμως πάνω και πέρα απ όλα περιέχουν μια ευρύτερη κοινωνική και ηθική συναίνεση.

Ένα ευρωπαϊκό κοινωνικό συμβόλαιο. Ένα κοινό μέλλον για μιά κοινή εθνοτική οντότητα.

Η Χρυσή Αυγή

Θα ήθελα να πω ορισμένες σκέψεις μου σχετικά με τη Χρυσή Αυγή, ορμώμενος από διάφορα περιστατικά της πρόσφατης επικαιρότητας.
Παρότι δεν είμαι, ούτε και πρόκειται να γίνω οπαδός ακροδεξιών οργανώσεων, όπως δεν πρόκειται να γίνω οπαδός ακροαριστερών οργανώσεων, θεωρώ πως έχω το δικαίωμα της γνώμης, όπως κάθε πολίτης που ζει στην Αθήνα της κρίσης.
Και έχω να πω το εξής:

Όποιος εσφαλμένα θεωρεί πως η Χρυσή Αυγή είναι νεοναζιστικό κόμμα και πολιτικά την αποτιμά αμιγώς με όρους περιθωρίου, είναι καταδικασμένος να υποστεί τρομερή ήττα σε κάθε επίπεδο.

Η Χρυσή Αυγή, σίγουρα χρησιμοποιεί ορολογία φανατικών και έχει υιοθετήσει εδώ και πολλά πολλά χρόνια διάφορα σύμβολα και διάφορες "θεωρίες" που προέρχονται από την ρατσιστική άκρα δεξιά. Σίγουρα η Χρυσή Αυγή, είναι πρωταγωνιστής σε περιστατικά βίας και αντικοινωνικής συμπεριφοράς. Σίγουρα η Χρυσή Αυγή αποτελείται από ανθρώπους επιπέδου "μαφίας της νύχτας", καθώς πολλά "στελέχη" της είναι πρώην στρατιωτικοί, αστυνομικοί κλπ που καθώς λόγω της νομοθεσίας έχουν δικαίωμα οπλοκατοχής μπορούν να εργαστούν σε δουλειές φύλαξης, σεκιούριτι, μπράβοι κλπ.
Σίγουρα στη Χρυσή Αυγή υπάρχουν νοσταλγοί του Χίτλερ και κάθε λογής ολοκληρωτισμού.
Σίγουρα όλοι αυτοί οι τύποι έχουν πυραμιδική στρατιωτική οργάνωση που ξεφεύγει από την κοινή αντίληψη περί υποχρεώσεων και δικαιωμάτων που όλοι μας λίγο πολύ βιώνουμε εντός διαφόρων επαγγελματικών ή μη, ομάδων.

Όμως αυτό που βλέπουμε ΣΗΜΕΡΑ, δεν είναι η Χρυσή Αυγή που περιέγραψα παραπάνω.

Είναι μια συνεχής και συνεχόμενη μετάλλαξη του ακροδεξιού χώρου, προς το κεντρικότερο, προς μια μορφή "δυναμικότερης" παραδοσιακής δεξιάς, που δε διστάζει "να βυθίσει το μαχαίρι στο κόκκαλο" και να καταγγείλει ποικιλοτρόπως "τα κακώς κείμενα"

Η Χρυσή Αυγή σήμερα, αποτινάσσει το φρικαλέο και αποκρουστικό πρόσωπο του ναζισμού και μετατρέπεται σε υποκατάστατο "ελληνοκεντρικών και εθνικών σχηματισμών" που παλαιότερα υπήρχαν με τη μορφή της ΕΠΕΝ, της 4ης Αυγούστου και πολύ αργότερα ως ΛΑΟΣ και εν μέρει Ανεξάρτητοι Έλληνες.

Και το κάνει αυτό, διότι με συνεχώς επιβεβαιούμενα ποσοστά του 10%, έχει την άνεση να κρύψει κάτω από το "χαλάκι" τους πιο φανατικούς "κράχτες" της και να γίνει πιο ευπαρουσίαστη σε ένα μεγαλύτερο "αγανακτισμένο" κοινό ανθρώπων που πλήττονται από την κρίση....όμως έχουν "δει καλό" από τη Χρυσή Αυγή, έστω και έμμεσα....

ΤΙ ΛΕΩ ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ?

Ότι η Χρυσή Αυγή διαθέτει μια ΠΟΛΥ ΕΞΥΠΝΗ ηγετική ομάδα, με πολύ μεγάλη εμπειρία στο πολιτικό παιχνίδι (Μιχαλολιάκος) που αθόρυβα και με ΠΟΛΥ ΜΕΛΕΤΗΜΕΝΕΣ επικοινωνιακές κινήσεις και τακτικισμούς, έχει καταφέρει να "χτίσει" ένα μπλόκ ακροατών και θεατών των θέσεων της ΔΙΠΛΑ ΑΚΡΙΒΩΣ σε αυτούς που μέχρι σήμερα ήταν στο περιθώριο.

Εκμεταλλευόμενη (σοφά) τις παλινωδίες αλλά και τις οργανωσιακές αδυναμίες άλλων κομμάτων της δεξιάς, που δε μπορούν να "κεφαλαιοποιήσουν" την κρίση ως πολιτικό ρεύμα ενίσχυσης των δομών τους και μακροπρόθεσμα να εξασφαλίσουν τη μεγέθυνση τους, μέσω της συνεχούς χρηματοδότησης τους βάση των εκλογικών αποτελεσμάτων. Και είναι σίγουρο πως ο Μιχαλολιάκος, από τη στιγμή που "ήρθε με κάποιο τρόπο στα πράγματα", αποκλείεται να φύγει τόσο εύκολα, παραιτούμενος από το γλυκό....χρήμα, που κινεί τα πάντα σε αυτή τη χώρα.

ΑΡΑ ΠΟΥ ΚΑΤΑΛΗΓΟΥΜΕ?

Ότι η Χρυσή Αυγή πρέπει να αποτιμηθεί ΠΟΛΙΤΙΚΑ και όχι ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΚΑ ώστε να γίνει εφικτό να καταπολεμηθεί ως φαινόμενο, αν αυτό κριθεί ότι είναι το ζητούμενο.

Διότι η Χρυσή Αυγή έχει βαθιές ρίζες στο ελληνικό πολιτικό σύστημα, ως διαχρονικά αντιδραστικός δεξιός χώρος, που ενίοτε ανάλογα με τις περιστάσεις προβάλλει είτε ηπιότερο, είτε φανατικότερο πρόσωπο προς την κοινωνία.

Χρειάζεται νηφάλια πολιτική αποτίμηση, ώστε να γίνει εφικτό να ανακοπεί το ρεύμα των "απελπισμένων" που κατευθύνονται σε αυτή και λόγω των χρημάτων που έχουν μπεί στα ταμεία της, αναμένεται να δυναμώσει (λόγω χαρτζιλικώματος αλλά και ευκαιριών απασχόλησης και διαφόρων άλλων αιτιών).

ΟΠΟΙΟΣ ΛΕΕΙ ΤΗ ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ ΝΑΖΙΣΤΕΣ ΧΩΡΙΣ ΝΑ "ΒΛΕΠΕΙ" ΠΙΟ ΜΕΣΑ, ΠΑΙΖΕΙ ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΤΗΣ

Η φανέλα του Ναζιστή και η θολή, αόριστη, ψευδεπίγραφη και κατάπτυστη "ιδεολογία" της Χρυσής Αυγής, είναι -δυστυχώς γιατι βρίσκει ευήκοα ώτα ανάμεσα στους "γκρίζους" ανθρώπους- ΚΡΑΧΤΗΣ

ΚΡΑΧΤΗΣ αντιστοίχου βεληνεκούς με τους κράχτες της ακροαριστεράς περί επαναστάσεων, τσε γκεβάρα, διεθνούς προλεταριάτου, αλληλεγγύης στους μετανάστες κλπ που αλιεύουν στελέχη και γενίτσαρους μέσα στα ελληνικά Πανεπιστήμια.

Η Χρυσή Αυγή αλιεύει στελέχη, οπαδους, ψηφοφόρους, μέσα από τους "απελπισμένους της κρίσης" και αυτό είναι ΠΟΛΥ ΠΙΟ ΣΟΒΑΡΟ ως πολιτικό φαινόμενο

ΔΙΟΤΙ ΟΙ "ΑΠΕΛΠΙΣΜΕΝΟΙ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ" ΔΕΝ ΡΩΤΟΥΝ ΠΩΣ ΣΕ ΛΕΝΕ Η ΠΟΙΟΣ ΕΙΣΑΙ ΟΤΑΝ ΤΟΥΣ ΔΙΝΕΙΣ "ΟΡΑΜΑ" ΚΑΙ ΕΝΑ ΠΙΑΤΟ ΦΑΓΗΤΟ, ΕΝΩ ΜΕ ΤΙΣ "ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΚΕΣ" ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΣΟΥ.............ΔΙΝΕΙΣ ΓΡΟΘΙΑ "ΣΤΟ ΣΑΠΙΟ ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟ"...........(που όλως τυχαίως διέπεται από "αριστερή" συνθηματολογία, γκαζάκια, "τρομοκράτες", λίστες Λαγκάρντ και κωλοτούμπες-Τσίπρες)

Ας μην υποτιμούμε τη Χρυσή Αυγή. Ας την πολεμήσουμε με το σωστό τρόπο

Ποιός είναι αυτός?

Δυστυχώς είναι ο δύσκολος δρόμος της κάθαρσης, της εμπέδωσης της νομιμότητας, της αληθινής ισονομίας και ισοπολιτείας μέσα από δίκαιες μεταρρυθμίσεις, τη φροντίδα για κοινωνικό κράτος και τη στήριξη όσων βγήκαν στην ανεργία και το περιθώριο χωρίς δίχτυ προστασίας.

Είναι ο δρόμος των μεγάλων αστικών κομμάτων που χρειάζονται ΕΚ ΒΑΘΡΩΝ ανασύσταση για να εκφράζουν την προοπτική και την ελπίδα ΓΙΑ ΤΟΥΣ  ΠΟΛΛΟΥΣ.

ΌΜΩΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΜΟΝΟΣ ΔΡΟΜΟΣ ΠΟΥ ΘΑ ΕΓΚΑΤΑΣΤΗΣΕΙ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Επειδή όμως, όπως έχω πει σε άλλες αναρτήσεις μου, το πολιτικό απόστημα που διαφεντεύει αυτή τη στιγμή τη χώρα και μας κοροϊδεύει κατάμουτρα, ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΣΚΟΠΟ να κάνει σωστές κινήσεις προς αυτή την κατεύθυνση (την εμπέδωση ΕΙΛΙΚΡΙΝΟΥΣ δημοκρατίας στην Ελλάδα) ΠΟΛΥ ΦΟΒΑΜΑΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΘΑ ΞΕΜΠΕΡΔΕΨΟΥΜΕ ΕΥΚΟΛΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΧΡΥΣΑΥΓΙΤΕΣ...........

Υπάρχουν μεγάλα περιθώρια για υπεύθυνη αντιπολίτευση

Εμείς εδώ, στην πατρίδα μας, έχουμε την κακή συνήθεια να έχουμε ταυτίσει την αντιπολίτευση με τη διαφωνία. Διαφωνία επί παντός επιστητού. Διότι έτσι πιστεύουν ότι ακούγονται ή οτι κλέβουν ψήφους
Επειδή ίσως η ίδια η λέξη αντι-πολίτευση ενδεχομένως ερμηνεύεται παγίως ως αντί-θεση και αντί-ρηση και όχι για παράδειγμα ως αντι-κατάσταση ή αντί-κληση ή (για κάνω και χιουμοράκι) αντί-χηση, δημιουργείται ένα μπέρδεμα στα μυαλά μας. Άρα και το πως εννοιολογικά θα ερμηνεύσεις τη λέξη είναι ένα πρόβλημα, καταλήγω
Φανταστείτε τώρα πρόβλημα για την ουσία των θεμάτων που συζητούνται και επιβάλλεται να υπάρχει αντιπολίτευση ως θεσμός. Διαπιστώνεται καταρχήν ότι επικρατεί ημιμάθεια και κάποτε, πλήρης άγνοια. Δε χρειάζεται να επεκταθώ όμως. Το κωμικό πρόσωπο της αντιπολίτευσης ΣΥΡΙΖΑ και Ανεξάρτητων Ελλήνων έχει πείσει τους πάντες. Η Χρυσή Αυγή και το ΚΚΕ, ας μας επιτρέψουν να μην αναφερθούμε καν, λόγω υψηλής αρτηριακής πίεσης αλλά και καλής διάθεσης μετά από εμπύρετο ίωση.
Εμείς εδώ στην πατρίδα μας, ερμηνεύουμε μονίμως τις καταστάσεις μονόπαντα. Απουσιάζει πλήρως η διάθεση για σφαιρική ενημέρωση. Για πλήρη γνώση και κατόπιν για γνωμοδότηση. Η επίπλαστη ευμάρεια αλλα και η εποχή των "ευκαιριών για όλους" του Ανδρέα Παπανδρέου, αντικατέστησε τη γνώση με τη γνώμη. Έτσι, εκεί που θα έπρεπε να πέφτει καρπαζιά σύννεφο για κάθε αηδία και αστήρικτη μπαρούφα που βγαίνει στην κοινωνία, ειδικά από άτομα της πολιτικής και κοινωνικής πραγματικότητας, εμείς συμβιβαστήκαμε με το "όλες οι απόψεις δεκτές, δημοκρατία έχουμε". Ναι ρε παιδιά, δημοκρατία έχουμε, αλλά έχουμε και αντοχές που εξαντλήθηκαν. Η μάλλον δεν αντικαταστάθηκαν με άλλες αντοχές, ανθεκτικότερες στην μωρολογία. Να είναι καλά τα "δημοκρατικά" ΜΜΕ που στα business plans τους έπρεπε να χωρέσουν κάθε καρυδιάς καρύδι. Κουφάλα αναγνωρισιμότητα
Έλεγα λοιπόν ότι η ελληνική αντιπολίτευση έχει επιλέξει μονίμως να πηγαίνει κόντρα στην κυβέρνηση. Διαχρονικά. Να εφευρίσκει κάθε απίθανο ή πιθανό λόγο να λέει τα δικά της. Για καθίστε όμως λίγο. Δε γίνεται τόσα χρόνια κοινοβουλευτικού βίου, να μην έχει υπάρξει μια κυβέρνηση κάποτε που μία διάταξη του νόμου να την πέρασε σωστά. ΄Αρα προς τι αυτή η εμμονή?
Το είπα νωρίτερα. Ο Έλληνας είναι μονόπαντος. Μόνιμη σε αυτή τη χώρα είναι η Έριδα που χωρίζει τους ανθρώπους και τους "απαγορεύει" να βλέπουν και τις δύο πλευρές. Είτε είσαι αριστερός, είτε δεξιός. Είτε είσαι cosmote είτε vodafone. Είτε Ολυμπιακός, είτε Παναθηναϊκός. Είτε άντρας είτε αδερφή. Είτε υπάλληλος και εργάτης, είτε εξουσιαστής και αφεντικό. Τίποτα δεν υπάρχει ενδιάμεσα στη χώρα με τον πιό γαλανό ουρανό, το λαμπρότερο ήλιο και την δροσερότερη θάλασσα, από το μαύρο και το άσπρο που αντιλαμβάνονται τα διεστραμμένα μυαλά ορισμένων.
Αυτή τη φορά όμως, που δεν υπάρχει μπαγιόκο (χρήμα) να μοιραστεί, πάνω σε τί βασίζεται πχ η αντιπολίτευση του Τσίπρα? Μα ακριβώς σε ότι πιο εξωφρενικό και εξοργιστικό μπορεί να εξευρεθεί που θα διεγείρει τον ανασθητοποιημένο από τον πανικό και το φόβο της κρίσης. Από τη δραχμή, μέχρι τα μελίσσια. Από τις μονομερείς διαγραφές χρέους, μέχρι το ατελείωτο σεξ αλά Τατσόπουλος. Από τον "σοφό" Παπαδημούλη, μέχρι το "δροσερό" Αλέξη. Όλα χωρούν, αρκεί να τα λέμε ανάποδα
Πραγματικά τα ίδια ακριβώς έκανε και το ΠΑΣΟΚ επί Νέας Δημοκρατίας εποχή Καραμανλή γέρου και μετέπειτα. Τα ίδια και η ΝΔ επί ΠΑΣΟΚ όλων των εποχων. Είναι πάγια τακτική
Ωστόσο εγώ έχω μια άλλη πρόταση να καταθέσω ειδικά για το σήμερα, για τις τωρινές περιστάσεις.
Επειδή ούτως η άλλως είμαστε δεμένοι χειροπόδαρα και όσο και να βαρούν τον πωπό τους κάτω οι διάφοροι πολιτικάντηδες, όταν έρθουν στην εξουσία δε θα μπορούν να αλλάξουν τίποτα και προς καμία κατεύθυνση ουσίας, ας αφήσουν τα καραγκιοζιλίκια και ας εγκαινιάσουν μια νέα μόρφή υπεύθυνης αντιπολίτευσης (αν θέλουν και μπορούν)
Ας σταθούν ως υπεύθυνοι πατριώτες αριστεροί αντιμέτωποι με τις πραγματικές μεταρρυθμίσεις που χρειάζεται να γίνουν σε επίπεδο κράτους και κοινωνίας, ούτως ώστε να γίνεται δικαιότερη αναδιανομή των βαρών σε όλους τους Έλληνες πολίτες. Ασχέτως του αν διαφωνούν ή συμφωνούν με τις πολιτικές τους θέσεις. Η Ελληνική βουλή και οι νόμοι αφορούν όλους τους Έλληνες ανεξαιρέτως και όχι μόνο τους ψηφοφόρους του κάθε κόμματος.
Υπό αυτό το πρίσμα και την οπτική γωνία, είναι θεμιτός ο ανταγωνισμός σε επίπεδο εντυπώσεων, όχι όμως σε επίπεδο ουσίας της πολιτικής. Στο τί δηλαδή πραγματικά χρειάζεται ο τόπος, από όλο το πολιτικό σύστημα.
Αυτό που χρειάζεται λοιπόν είναι μια κυβέρνηση που θα τολμά να μεταρρυθμίσει και μια αντιπολίτευση που θα ελέγχει το ορθόν και την ποιότητα των μεταρρυθμίσεων.
Ας αλλάξουν τροπάριο τελικά. Ας συνταχθούν με το συμφέρον του λαού που προσφεύγει απελπισμένος στις τάξεις τους, αναζητώντας μάταια μια εναλλακτική
Ας εξυπηρετήσουν τον αδύναμο, τον πολίτη που δεν έχει πρόσβαση. Ας πάψουν να φλερτάρουν μονίμως με την εύνοια των ισχυρών της κοινωνίας. Με τις αφανείς χρηματοδοτήσεις των ταμείων τους από το τραπεζικό και το εκδοτικό-επιχειρηματικό κατεστημένο.
Ας διαφωνήσουν και ας κάνουν αντιπολίτευση στα θέματα που πραγματικά πονάει ο τόπος
Διαφορετικά θα μείνουν κι αυτοί στην ιστορία ως κάποιοι που πέρασαν και δεν ακούμπησαν
Διότι τελικά το μεγαλύτερο ταμπού στην Ελληνική πολιτική είναι αυτός ο "πάγιος" ρόλος της αντιπολίτευσης. Αυτό το κακόγουστο θεατράκι, το μάπετ σόου με τους γκρινιάρηδες γέρους που ποτέ δε βρίσκουν τίποτα σημαντικό να σχολιάσουν. Η αν βρίσκουν, λόγω της υπερ-γκρίνιας τους για κάθε τι άσχετο και ανούσιο (προς άγρα δημοσιότητας), θάβεται τελικά κάτω από μια χιονοστιβάδα αντιπαράθεσης για την αντιπαράθεση.
Η αριστερά θα πρέπει να λειτουργήσει ρηξικέλευθα σπάζοντας τα κατεστημένα σχήματα αντίληψης, προς όφελος των πολιτών.
Ιδού η ρόδος........

Η Ελλάς δεν ξέρει τι θα πει δημοκρατία

Ο τίτλος που έβαλα τα λέει όλα.

Λυπάμαι αν δυσαρεστήσω κάποιους πατριώτες που αναπολούν την Αττική Δημοκρατία και τις αγορεύσεις των πολιτών στην Πνύκα. Έστω και αν ποτέ (αυτοί οι πατριώτες) δεν έζησαν τις λαμπρές αυτές στιγμές που με τόσο στόμφο μνημονεύουν στις "κατάλληλες" περιστάσεις. Δεν έχει σημασία. Η ιστορία, έστω και στην πιο θολή και ακαθόριστη μορφή της, γίνεται ακλόνητο επιχείρημα όταν απευθύνεσαι σε άσχετους και ημιμαθείς.

Ο λαός νομίζει, ότι δημοκρατία σημαίνει "να αποφασίζει ο λαός" και να επικρατεί "η γνώμη της πλειοψηφίας". Ναι. Όμως δίπλα σε αυτά υπάρχουν κι άλλα τόσα, που όταν λείπουν, αντί για δημοκρατία, έχουμε για πολίτευμα το τυφλό αδερφάκι της, την οχλοκρατία.

Ο λαός νομίζει, ότι δημοκρατία σημαίνει να έχουμε κοινοβούλιο, να κάνουμε εκλογές, να είμαστε "ελεύθεροι να αποφασίζουμε", να επικρατεί το συμφέρον των πολλών, έναντι των λίγων και άλλα τέτοια γραφικά.

Ο λαός, με λίγα λόγια, είναι πλήρως παραπλανημένος, για το τι εστί δημοκρατία.

Στην αρχαία Ελλάδα, δημοκρατία σήμαινε, ότι κράτος, δηλαδή κοινωνία, δηλαδή έθνος, ήταν ο δήμος. Ο δήμος, αποτελούταν από τους πολίτες. Δηλαδή από μια κάστα ανθρώπων, με πολύ συγκεκριμένα χαρακτηριστικά αμιγώς εθνοκεντρικά, πολύ συγκεκριμένα καθήκοντα και πολύ συγκεκριμένες υποχρεώσεις. Στην αρχαία Ελλάδα λοιπόν, εκ προοιμίου, δεν υπήρχε ισότητα και ισονομία για όλους τους κατοίκους μιας πόλης. Υπήρχαν φυλετικές, πολιτικές, πολιτιστικές, γενεαλογικές κλπ κάθε είδους διακρίσεις. Υπήρχα με λίγα λόγια όρια σαφώς καθορισμένα, για το ποιός θα συμμετείχε στα πολιτικά πράγματα. Στις υποθέσεις της πόλης.

Σε μεταγενέστερες φάσεις της ιστορίας, διαπιστώσαμε ότι το αρχαίο Ελληνικό μοντέλο ήταν λειτουργικό, μόνο όταν τα αυστηρά καθορισμένα όρια τηρούνταν ευλαβικά, όχι μόνο αναφορικά με το ποιοί ήταν οι πολίτες και τι έκαναν στην πόλη, αλλά και σχετικά με τους νόμους και την οργάνωση που επίσης πολύ αυστηρά διέτρεχαν την καθημερινότητα.

Και έρχομαι στο σήμερα, στην Ελλάδα του 21ου αιώνα.

 Μόνο δημοκρατία δεν έχουμε σήμερα στη χώρα μας, σε αυτό το άναρχο και αναρχικό αμπέλι, στο οποίο μόνο οι ταμπέλες με τις έννοιες έχουν απομείνει να κρέμονται, κενές ουσίας.

Γιατί, όχι μόνο δεν τηρούνται οι νόμοι του κράτους, αλλά σε κανένα επίπεδο δεν υπάρχει οργάνωση, ευρυθμία, αξιοπιστία και καθορισμένα όρια με υποχρεώσεις και ευθύνες, για τον καθένα εξ ημών.

Δημοκρατία δίχως οργάνωση, νομιμότητα και ελεύθερες συναλλαγές μεταξύ ιδιωτών δεν υφίσταται. Δημοκρατία δίχως αυστηρά καθορισμένα πλαίσια δράσης του κράτους δεν υφίσταται. Δημοκρατία δίχως σεβασμό σε συγκεκριμένες αξίες, υπαρκτές και βιωματικά καθημερινές, δεν υπάρχει. Δημοκρατία  δίχως αισθητική, δίχως γλώσσα, δίχως πολιτισμό, δίχως ιστορία, δίχως τελικά παραγωγή ιδιαίτερης ταυτότητας, μοναδικής και συγκεκριμένης, δεν νοείται πουθενά στον κόσμο.

Έτσι, μόνο κατ' όνομα, αστειευόμενοι μεταξύ μας, μπορούμε να θεωρήσουμε πως η Ελλάδα έχει δημοκρατικό πολίτευμα, όταν επί της ουσίας, η διακυβέρνηση της χώρας, αλλά και η κοινή καθημερινότητα, περισσότερο μοιάζουν με φασιστικά ολοκληρωτικά καθεστώτα, στα οποία επικρατεί το δίκαιο του ισχυρού, απόλυτο και μη αμφισβητήσιμο. Ενώ ο φτωχός, ο αδύναμος και ο ανίσχυρος, έχουν στα χέρια τους  μονάχα τις αναμνήσεις και τις στρεβλές αντιλήψεις άλλων εποχών της ιστορίας.

Στην Ελλάδα του σήμερα, η βία, η αντιπαράθεση, ο εγωισμός, η μικροπρέπεια και η αδιαλλαξία, η μικρόνοια και η αμορφωσιά, ο εκβαρβαρισμός κάθε πολιτιστικής έκφρασης, υπέρ της μαζικής αποχαύνωσης, περισσεύουν. Στην Ελλάδα του σήμερα, η πλειοψηφία είναι άξεστοι και άσχετοι άνθρωποι που ενδιαφέρονται μόνο για τον εαυτό τους, ενώ η μειοψηφία στενάζει υπό το βάρος της αδυναμίας της να διαμορφώσει χρήσιμες καταστάσεις για τον τόπο.

Και λόγω του ότι το δημοκρατικό πολίτευμα που σήμερα διαθέτουμε απαιτεί και την εκλογική διαδικασία για να αντιπροσωπεύεται ο λαός, κάθε φορά που ψηφίζουμε, αναπαράγουμε τα ίδια πρότυπα, από την ίδια πλειοψηφία που ανάπηρη πνευματικά, ηθικά, πολιτιστικα και κοινωνικά, συντηρεί την επίσης ίδια άθλια πολιτική τάξη κούτσαβλων και ανίκανων ανθρώπων.

Η Ελλάδα δεν ξέρει τι θα πεί δημοκρατία, αλλά και οι νέες γενιές, δε γνωρίζουμε την δημοκρατία-ούτε κατά φαντασία.

Γνωρίζουμε μια αυταπάτη, διακοσμημένη με ευσεβείς πόθους και αποσπασματική γνώση, η οποία καμμία απολύτως σχέση δεν έχει με το τι πραγματικά συμβαίνει, τόσο εδώ, όσο και έξω.

Δημοκρατία σημαίνει πάνω απ όλα, μια διαρκής προσπάθεια για να ζεί ο άνθρωπος καλά, μαζί με τους άλλους συνανθρώπους-συνκοινωνούς του. Και να παράγουν καλό για να απολαμβάνουν καλό.

Η δημοκρατία είναι ιδανικά ένας τρόπος διοίκησης μια κοινωνίας, που αποσκοπεί στην κατάκτηση του ανώτερου κατά Πλάτωνα επιπέδου που μπορεί να κατακτήσει η ανθρώπινη φύση. Της αρετής.

Ας αναλογιστούμε τελικά, πως μας αξίζει να ζούμε. Και ας κάνουμε κάτι για αυτό...

Το παραμύθι έλαβε τέλος

Όσοι παρακολουθούν την ειδησεογραφία, αντιλήφθηκαν, πως μετά τη συνεδρίαση του Eurogroup, λύση βρέθηκε προς την κατεύθυνση της μεγαλύτερης ενοποίησης της Ευρώπης, με όχημα τη δημιουργία μιας καταρχήν εντονότερης συνεργασίας στον τραπεζικό τομέα.

Τα όσα αποφασίστηκαν, μετά από διαπραγματεύσεις στις οποίες πρωταγωνίστησαν οι χώρες του νότου (πλήν της Ελλάδας) απέδειξαν πως υπάρχουν περιθώρια και λύσεις για προτάσεις σοβαρές, από σοβαρούς ανθρώπους με σχέδιο

Απέδειξαν επίσης το μέγεθος και την ποιότητα των ψεμάτων που εδώ και τόσο καιρό μας ταϊζει η εγχώρια πολιτική τάξη. Από που να αρχίσει και να τελειώσει κάποιος. Αναγούλα σε πιάνει

Το αισχρότερο ψέμα τους όμως, το τελειωτικό, είναι πως ΄"περιμένουμε να αλλάξει το κλίμα στην Ευρώπη, υπέρ της ανάπτυξης".

Η Ελλάδα (το λέω για τελευταία φορά) δεν έχει κάνει απολύτως τίποτα, εδώ και δύο τουλάχιστον χρόνια που "έσκασε" η φούσκα της, προς την κατεύθυνση της δημοσιονομικής προσαρμογής αφενός, και των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων που θα οδηγήσουν σταδιακά σε ανάκαμψη, αφετέρου.

Αντιθέτως, οι ελίτ της χώρας σε κάθε επίπεδο, κοροϊδεύουν τους ξένους, αλλά και τους πολίτες της χώρας, προσδοκώντας στην οριστική χρεοκοπία μας, αναλώμενοι σε επικοινωνιακά τερτίπια, εκλογές και αναδιάταξη των εσωτερικών πολιτικών συσχετισμών. Που όμως δεν ωφελούν σε τίποτα. Δεν έχουν κανένα αποτέλεσμα σε επίπεδο κοινωνίας, πλέον, όπως έχει πολλάκις αποδειχτεί.

Δεν έχουν αποτέλεσμα, όπως και να το βαφτίσουν το εκάστοτε "καινούργιο" πολιτικό μόρφωμα, γιατί εδώ και χρόνια έχουν αποκοπεί τελείως από το σώμα και τα προβλήματα της Ελληνικής κοινωνίας. Είναι στο δικό τους μικρόκοσμο, παρασέρνοντας το γραφειοκρατικό μηχανισμό και την αξιοπιστία της χώρας, προς βάθη και ξεφτίλες άνευ προηγουμένου, στη σύγχρονη ιστορία μας.

Την Πέμπτη στο Eurogroup, η Ελλάδα δεν ήταν κάν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, διότι η Ελλάδα αν το πήρατε χαμπάρι, είναι χαρακτηρισμένη ως "ειδική περίπτωση".

Τι σημαίνει αυτό? Πολύ απλά σημαίνει, πως δε λαμβάνεται καν υπόψη το "Ελληνικό πρόβλημα", ως πρόβλημα της Ευρωζώνης, αλλά μετά το κούρεμα και τα μνημόνια, θα μας αφήσουν οριστικά στην τύχη μας, κρατώντας ένα μέρος του κράτους στη ζωή, με "ενέσεις" δανεικών και βοήθειες από κοινοτικά πακέτα με το σταγονόμετρο.

"Ειδική περίπτωση" σημαίνει πως, είναι αντιληπτό ότι η Ελλάδα είναι ένα χρεοκοπημένο κράτος εντός της Ευρωζώνης, άρα όσο χρήμα και να πέσει δεν επιδέχεται βελτίωσης, λόγω της παρατεταμένης ακυβερνησίας αλλά και των εσωτερικών προβλημάτων οργάνωσης, διοίκησης, ευνομίας κλπ.

Το παραμύθι, έλαβε τέλος αγαπητοί φίλοι. Η Ευρώπη θα τραβήξει το δρόμο της, και η Ελλάδα θα κρατηθεί στη ζωή με ψίχουλα, με τεχνητή αναπνοή, και ο αλληλοσπαραγμός θα ξεκινήσει, μέχρι να φτάσουμε στα όρια μας.  Κάτι που πλέον είναι φανερό, από την αύξηση της εγκληματικότητας, που είναι ανεξέλεγκτη.

Αυτή τη στιγμή, γίνεται πλιάτσικο, αν δεν το έχετε καταλάβει. Γίνεται ντού, στα σπίτια και τις περιουσίες των Ελλήνων πολιτών, και το κράτος δε μπορεί να αντιδράσει, παραζαλισμένο, "με το ένα μάτι εγχειρισμένο" (το λέω συμβολικά), απομονωμένο μπροστά στο δέκτη της τηλεόρασης.

Δυστυχώς, στη χώρα μας η δημοκρατία απέτυχε πλήρως. Απέτυχε διότι ουδείς σεβάστηκε τις προϋποθέσεις που απαιτεί, για να είναι βιώσιμο πολίτευμα. Η δημοκρατία τελείωσε, έσβησε, καταπατήθηκε και βιάστηκε συστηματικά, από την ασυδοσία και την αδιαφορία κυβερνώντων και κυβερνώμενων.

Δυστυχώς, οδεύουμε προς ένα νέο πραξικόπημα, με πολιορκητικό κριό την άνοδο των ακραίων σχημάτων, που θα υποκαταστήσουν αναγκαστικά την ανάγκη των πολιτών για ασφάλεια και ελεύθερη μετακίνηση στις πόλεις, ειδικά στην Αθήνα.

Φοβάμαι πως δε γίνεται αλλιώς. Το δημοκρατικό πολίτευμα της Ελλάδας, έχει περιέλθει σε αδιέξοδο. Το δημοκρατικό πολίτευμα της Ελλάδος, αναπαράγει τη μόλυνση, ανακυκλώνοντας τον εαυτό του. Εδώ και δύο χρόνια, που υποτίθεται πως έπρεπε να κινητοποιηθούμε, τίποτα δεν κάναμε. Αντιθέτως, οι ίδιοι και οι ίδιοι μηχανισμοί, που μας ξεπούλησαν, αναπαράγουν τον εαυτό τους με άλλο περιτύλιγμα

Οι μεν προκρίνουν Σαμαράδες, οι δε Τσίπρες. Ποιά χειρότερη κατάντια για τη δημοκρατία, το να εκλέγει τους ανικανότερους εκ των φαύλων. Και ο λαός, εθισμένος στη φαυλοκρατία, αγκαζέ με όσους τον διόρισαν, είναι αδύνατο μέσω εκλογών ή άλλων δημοκρατικών διαδικασιών να αλλάξει κατεύθυνση, να πάρει την τύχη στα χέρια του

Δεν θα σε αφήσουν Ελληνικέ λαέ να κυβερνηθείς όπως θέλεις. Η κυβέρνηση είναι όμηρος της καταστροφής, αναπαράγει και διαιωνίζει τη χρεοκοπία. Μην έχετε αυταπάτες, τα χειρότερα έρχονται.
Και έρχονται στο καθημερινό επίπεδο. Οι μισθοί θα μειωθούν κι άλλο, τα προϊόντα θα ακριβύνουν, οι φόροι θα αυξάνονται όσο δεν αποφασίζουν να μεταρρυθμίσον το δημόσιο και να τσακίσουν τις συντεχνίες. Όσο επιθυμούν μια οικονομία κρατικοδίαιτη, ελεγχόμενοι από άσχετους πολιτικάντηδες των ρουσφετιών. Διανύουμε το 5ο έτος μιας ύφεσης, και το κακό θα γίνει χειρότερο.

Αυτό όμως που φοβάμαι πως θα ζήσουμε, είναι η επικράτηση των ενόπλων συμμοριών που θα αναλάβουν τη μαύρη αγορά, το λαθρεμπόριο, την προστασία, την παραοικονομία που συντηρείται στην κατοχική Ελλάδα. Ακριβώς όπως έγινε μετά την κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού στην Ρωσία του Γκορμπατσώφ

Ο θεός βοηθός.