Tuesday, January 31, 2012

Η συζήτηση επί της ουσίας


Με τη μικρή πληροφόρηση που διαθέτω θα προσπαθήσω να μεταφέρω την αίσθηση μου από το τι συμβαίνει αυτή τη στιγμή στην Ευρώπη
Όχι, δεν γνωρίζω καλά οικονομικά, ούτε τίποτα από αυτά τα περίπλοκα θέματα που καθημερινά διαβάζουμε
Όμως αντιλαμβάνομαι πως μια μεγάλη συζήτηση έχει ανοίξει, και αφορά όλους μας. 
Όλους τους λαούς της Ευρώπης, υμών συμπεριλαμβανομένων, όσων δηλαδή εκ των Ελλήνων, θέλουμε να ανήκουμε στη Δύση (οι υπόλοιποι, που θέλετε να ανήκετε στα βαλκάνια, τη δραχμή και την διαλεκτική της αριστερο-δεξιάς των εθνικών πατρίδων, ελεύθερα προχωρήστε χωρίς εμένα)
Η κρίση έφερε στο προσκήνιο, πάρα πολλά σοβαρά και ουσιώδη θέματα. Όχι μόνο θέματα οικονομικής διακυβέρνησης η διαχείρισης. Κυρίως θέματα δημοκρατίας
Θέματα δηλαδή, λειτουργίας των δυτικών κοινωνιών. Κοινωνιών ανεπτυγμένων, σε ωρίμανση, κοινωνιών που από χρόνια έχουν δώσει (δια της εμπειρίας) απαντήσεις για πράγματα που εμείς εδώ στην Ελλάδα λόγω της ίδιας κρίσης, παλεύουμε να απαντήσουμε σήμερα (πράγμα που δε γίνεται)
Ποια πράγματα έχουν απαντηθεί στην Ευρώπη? ( η τουλάχιστον είναι αντικείμενα παραγωγικής συζήτησης ώστε να απαντηθούν κάποτε)
Η μορφή του πολιτεύματος και γιατί αυτή (η όποια) είναι η "καλύτερη". Η μορφή του εκλογικού συστήματος. Η μορφή και ο τρόπος του οικονομικού γίγνεσθαι. Η λειτουργία και οι σχέσεις μεταξύ κράτους και πολίτη. Τα ανθρώπινα δικαιώματα. Τα πολιτικά δικαιώματα. Τα κοινωνικά δικαιώματα. Το θεσμικό πλαίσιο και η λειτουργία της δικαιοσύνης. Η ελευθερία του τύπου. Η θέση του κράτους μέσα στον Ευρωσύστημα. Η ελευθερία του λόγου και της πίστεως. Η μορφή της εκκλησίας. Η μορφή των πολιτικών κομμάτων. Τα όρια της ελευθερίας του πλησίον. Και ένα σωρό άλλα πράγματα, που κάποιος το 2012 θα πίστευε πως είναι αυτονόητα.
Πίστευαν, γιατί λειτουργούν. Και λειτουργούσαν. Και υπήρχε μια εγγύηση πως θα λειτουργούν για πολύ ακόμα, όλοι αυτοί οι θεσμοί. Η οργάνωση. Οι στόχοι. Οι προσδοκίες
Και έρχεται η κρίση να τα τινάξει στον αέρα και να ξαναρίξει τα χαρτιά στο τραπέζι. Σε μια καινούργια διαπραγμάτευση μεταξύ των λίγων και ισχυρών, που ελέγχουν τα "αόρατα" κεφάλαια, των πολλών και λίγων, με τα υπαρκτά καθημερινά ορατά προβλήματα.
Το πρόβλημα? Απλό
Πως γίνεται, οι αγορές να είναι πάνω, και πέρα, από τις δημοκρατίες των εκλεγμένων αντιπροσώπων?
Πως γίνεται, οι αγορές, να μπορούν να παρακάμπτουν τα κοινοβούλια, υποθηκεύοντας την περιουσία των ανθρώπων που δεν έχουν καμία σχέση με αυτές/
Πως γίνεται οι αγορές, να μην υπόκεινται στο ίδιο ρυθμιστικό πλαίσιο, που υπόκεινται οι κρατικές οικονομικές οντότητες?
Πως γίνεται να συνδέονται, οι αγορές, με τις πραγματικές οικονομίες, τη στιγμή που οι μεν πρώτες, είναι "αόρατες" και οι δεύτερες "ορατές"?
Πως είναι -τελικά- δυνατό, ο λαός -ως κεντρικό πρόσωπο όλων των συνταγμάτων των δημοκρατιών της ευρωζώνης -και εκ του οποίου και υπέρ αυτού εκπορεύονται όλες οι εξουσίες- να βρίσκεται υπόλογος ή χρεώστης, απέναντι στην ανεξέλεγκτη λειτουργία, μερικών funds, δηλαδή οργανωμένων επιχειρηματικών συμφερόντων, και να εξαρτά την ευημερία του, από την κερδοφορία αυτών των συμφερόντων?
Έχει καταλυθεί επί της ουσίας η "λαϊκή εντολή"?
Έχει αντικατασταθεί από κάποιους άλλους μηχανισμούς?
Ποιά η θέση των παραδοσιακών πολιτικών δυνάμεων απέναντι σε όλα αυτά?
Ποιά η θέση όλων μας, απέναντι στις εξελίξεις αυτές, που από πολίτες, μας φέρνουν στη θέση του "εντός η εκτός" ενός απροσδιόριστου οικονομικού παράγοντα?
Εγώ έθεσα μερικά από τα ερωτήματα που διαβάζω πως διατυπώνονται. Και τα θέτω προς ενημέρωση και συζήτηση, σε όλους
Διότι αν δεν το έχετε πάρει χαμπάρι, τι συνέβη στην Ελλάδα, κάποιοι μάζεψαν τα λεφτά μας, τα έπαιξαν στο στοίχημα (γιατί οι αγορές αυτό είναι, τζόγος) χωρίς έλεγχο, και τώρα τα σπασμένα τα φόρτωσαν πάλι στην πλάτη μας. Έτσι απλά. Χωρίς λογοδοσία
Με μια ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΤΥΠΙΚΗ εκλογική διαδικασία (που όμως ΔΕΝ ΕΚΦΡΑΖΕΙ ΕΔΩ ΚΑΙ ΧΡΟΝΙΑ την πραγματική βούληση του λαού) που νομιμοποιεί σε αυτό το φαύλο -δήθεν- δημοκρατικό σύστημα (που με περισσό θράσος εγκαθιστά μαφίες στην κορυφή κάθε εξουσίας, με αντάλλαγμα "καθρεφτάκια" και διορισμούς σε θέσεις-τυφλοπόντικες) ετερόκλητα πολιτικά σχήματα που μοναδικό σκοπό έχουν την αναπαραγωγή της ύπαρξης τους. Για τους γνωστούς σκοπούς. Να τρώνε μέχρι τη δευτέρα παρουσία
Ποιός τα είδε αυτά τα λεφτά? (Τα 360 δις του χρέους της Ελλάδας). Απο που προέκυψαν? Ποιός τα μοίρασε και που, αφού στην οικονομία ποτέ δεν έπεσαν? Ποιός απέκρυψε την πραγματικότητα από τον κοσμάκη? Ποιός έπαιξε στοίχημα με τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων? Ποιός μοιράζει τους φόρους δεξιά κι αριστερά, με βάση δικά του ιδιοτελή κριτήρια? Ποιός τελικά είναι υπόλογος απέναντι στο σύνταγμα?
Πως γίνεται, να ψηφίζουμε άλλους, και άλλοι να αποφασίζουν τι θα πληρώσουμε? Πως γίνεται να ψηφίζουμε προγράμματα που δεν εφαρμόζονται ποτέ, και αντί να λογοδοτούν για τα ψεύδη τους, επανεκλέγονται οι ψεύτες? Πως γίνεται να είναι υποψήφιοι, άνθρωποι που αποδεδειγμένα έχουν κακοδιαχειριστεί δημόσιο χρήμα? Γιατί δεν είναι φυλακή?
Πως γίνεται οικονομίες όπως της Ιταλίας και της Ισπανίας, της Γαλλίας και της Γερμανίας, να κρέμονται από τις αξιολογήσεις μερικών επενδυτικών τραπεζών στην Αμερική? Πως γίνεται τελικά οι ομολογιούχοι που ενδιαφέρονται για αυτές τις αξιολογήσεις να είναι πιο δυνατοί, από τα κράτη που εκδίδουν τα ομόλογα?
Ξέρει κάποιος τις απαντήσεις? Έχει κάποιος ιδέα τι γίνεται?
Έχει κάποιος εξήγηση για το γεγονός, ότι η Ελλάδα από έθνος ανθρώπων, με φυσική υπόσταση και προσωπικότητα, έχει μετατραπεί σε χρεωμένη μαριονέτα- περίγελο της παγκόσμιας κοινότητας, εξαιτίας των ελλειμμάτων που έχει δημιουργήσει μια κάστα Ελλήνων? Γιατί να απολογούμαστε εμείς, για τα δικά τους λάθη? Γιατί να αποδεχόμαστε πως συμμετείχαμε στις ανομίες τους, ενώ απλά μας χρήσιμοποίησαν ως πρόφαση, για να νομιμοποιήσουν τις πράξεις τους?
Γράφω και τα ερωτήματα ξεπηδούν αυθόρμητα από το πληκτρολόγιο και σταματημό δεν έχουν. 
Στην Ευρώπη συζητούν αν η δημοκρατία καταλύθηκε από τις αγορές. Αν οι λαοί έχουν δύναμη να επιβάλλουν τη θέληση τους. Να ορίζουν κυβερνήσεις. Να ορίζουν συστήματα και νόμους. Να ελέγχουν και να ελέγχονται. Στην Ευρώπη συζητούν για την πορεία της ενοποίησης, για την πορεία της Ευρωζώνης, αν χρειάζεται να γίνει πολιτική ένωση με κοινό διευθυντήριο ή αν θα πρέπει να διαλυθεί το μαγαζί. Στην Ευρώπη συζητούν για το πως θα εξασφαλίσουμε περισσότερη ελευθερία στους λαούς. Ελευθερία πραγματική, όχι στα λόγια. 
Ελευθερία θα πει, "συλλογούμαι ελεύθερα" χωρίς τη χειραγώγηση ΜΜΕ, αγορών, συμφερόντων, της κάθε μαφιόζικης κλίκας που ρουφάει τον κόπο των φτωχών.
Εδώ τι συζητάμε? Πότε θα γίνουν εκλογές?
Για ποιό λόγο να γίνουν εκλογές? Για να βγεί -και- ο Σαμαράς, που του χρωστάει "κάτι" η ιστορία του τόπου? Επειδή ήταν συμμαθητές με το Γιώργο?
Που θα πάει τελικά η υπόθεση? Πως θα εξελιχθεί η ιστορία τα επόμενα χρόνια?
Θα μπουν τα θεμέλια για κοσμοιστορικές αλλαγές, για καινούργιες κατακτήσεις του πνεύματος και της ανθρωπότητας? Για την πορεία, προς έναν καινούργιο διαφωτισμό, που θα ανυψώνει τις ανθρώπινες αξίες? Τα ιδεώδη και την ηθική?
Η μήπως αυτός ο πόλεμος (στην οικονομία) θα κάψει μέχρι ρίζας, ότι έχουμε καταφέρει μέχρι στιγμής, μετά το δεύτερο παγκόσμιο?
Με κομμένη την ανάσα, παρακολουθούμε, ελπίζοντας να πρυτανεύσει η λογική
Που είναι Ελληνική εφεύρεση.....




Thursday, January 26, 2012

Απ' την αρχή


Νέες συνήθειες φτιαξαμε, σαν ηλιαχτίδες
Δεν τις ποτίσαμε, γίναν τσουκνίδες
Και μας ματώσανε

Νέες προσπάθειες κάναμε, σαν χρυσαλίδες
Δεν τις ζεστάναμε, γίνανε μύγες
Και μας λερώσανε

Νέες ιδέες σκεφτήκαμε, γλυκειές ελπίδες
Δεν τις πιστέψαμε, και αλυσίδες
Μας φυλακίσανε

Νέες ανάσες πήραμε, το είδες
Μα δεν αρκούσανε, και καταιγίδες
Μας ξεσηκωσανε

Νέες ψευτιές ακούσαμε και τους αεριτζήδες
Υποχωρήσαμε, και τη χαριστική βολή
Μας δώσανε

Και σε ρωτώ: Που ήμασταν?
Αντί να φύγουμε μπροστά, πιο πίσω επιστρέψαμε
Δεν καταλάβαμε πως τα μπερδέψαμε
Και ξεκινάμε απ' την αρχή













Wednesday, January 25, 2012

Παναθηναϊκός Vs Ολυμπιακός – Ποδόσφαιρο Vs Επικοινωνίας



Ασχέτως οπαδικών προτιμήσεων, τα συμπεράσματα που βγάζουμε από τη φετινή πορεία των δύο αιώνιων εχθρών είναι πολύ διδακτικά για όλους τους φιλάθλους ανεξαιρέτως.

Ο Παναθηναϊκός ξεκίνησε ως μεγάλο αουτσαϊντερ, χωρίς διοίκηση, χωρίς πωλήσεις εισιτηρίων διαρκείας, μέσα σε κλίμα καθολικής απαξίωσης, με γκρίνια και δυσοίωνες προοπτικές να μελαγχολούν τους φίλους τους.

Από την άλλη ο Ολυμπιακός ξεκίνησε ως το μεγάλο φαβορί για την κατάκτηση κάθε εγχώριου τίτλου, προπονητή που συνέχιζε δεύτερη χρονιά, ισχυρή διοίκηση με διάθεση να ικανοποιήσει τις απαιτήσεις για περισσότερο ανταγωνιστικές εμφανίσεις, κυρίως στην Ευρώπη. Μέσα σε κλίμα ευφορίας για «μεγάλα πράγματα», που θα έκαναν σκόνη κάθε αντίπαλο, και το Καραϊσκάκη γεμάτο από φίλους της ομάδας, σε φιλικά και επίσημους αγώνες.

Σήμερα, ενόψει του εξ αναβολής αγώνα με το Λεβαδειακό στο ΟΑΚΑ, τα δεδομένα έχουν ανατραπεί τελείως. Ο Παναθηναϊκός προελαύνει στο πρωτάθλημα με ενίοτε καλές εμφανίσεις και νοοτροπία ομάδας, ενώ ο Ολυμπιακός έχει ανοίξει έναν ακόμα κύκλο εσωστρέφειας, αναζητώντας τα αίτια του κακού αγωνιστικού του προσώπου.

Κάποιοι μιλούν για θαύματα Φερεϊρα, για απροσδόκητες εκπλήξεις, για την «πόρνη μπάλα», για την χαμηλή ποιότητα ορισμένων παικτών του Ολυμπιακού, που «φορτώθηκε» συμβόλαια από σκάουτερς με «ιδιαίτερα» γούστα, μέχρι και για «παράγκες» διαιτησίας και ΕΠΟ που «υποσκάπτουν» την –όποια- αξιοπιστία απέμεινε στο Ελληνικό πρωτάθλημα.

Η πραγματικότητα όμως φαίνεται να είναι απλούστατη, και το παραμύθι να μην έχει δράκο.

Η κρίση, και το κυνηγητό των κυκλωμάτων του παρασκηνίου, εξασθένησαν την επιρροή των «περίεργων» του Ελληνικού ποδοσφαίρου, ενώ έδωσαν τη χαριστική βολή στην αξιοπιστία των οπαδικών αθλητικών εφημερίδων, που –δυστυχώς για τους εργαζόμενους τους- παρακμάζουν μέρα με τη μέρα, αναζητώντας καινούργιους «χορηγούς» και πελατεία μέσω του ίντερνετ.

Με λίγα λόγια, ο κόσμος αντιλήφθηκε πως, παρότι τα λόγια είναι όμορφα, και οι Τσάκες φέρνουν Άραβες φορτωμένους με λεφτά, η πραγματικότητα του ποδοσφαίρου εξελίσσεται αποκλειστικά και μόνο στο χορτάρι, με όρους ποδοσφαιρικής λογικής.

Ο Παναθηναϊκός από τη μία, μαζί με πολλές ομάδες της επαρχίας, ελλείψει ισχυρού επικοινωνιακού προσώπου, που συνήθως εξαρτάται ευθέως από την προσωπικότητα κάποιου προέδρου-αφεντικού, εστίασε την προσπάθεια του πάνω στη δουλειά του προπονητή. Μακριά από την παράλογη πίεση του παρελθόντος, που «έπνιγε», τη νηφάλια προσέγγιση των τακτικών επιλογών και της προσπάθειας των παικτών της ομάδας και του τεχνικού της επιτελείου, κατάφερε φέτος να λειτουργήσει ορθολογικά. Αποδεικνύοντας πως, ούτε μεταγραφές εκατομμυρίων χρειάζονται, ούτε ζάμπλουτοι επενδυτές με πούρα, ούτε παρασκήνιο, ούτε και μαγικά κόλπα βγαλμένα από το καπέλο, για να αποδώσει μια ποδοσφαιρική ομάδα στο γήπεδο θέαμα και αποτελέσματα. Χωρίς να ισχυριζόμαστε πως το επίπεδο είναι υψηλό, η προσπάθεια του Παναθηναϊκού και των μικρών της επαρχίας, στηρίζεται πάνω στις βασικές αρχές του αθλήματος και στη συγκέντρωση γύρω από υπαρκτό και συμβατό με την πραγματικότητα, όραμα

Ο Ολυμπιακός, από την άλλη, με τον πανίσχυρο επικοινωνιακό του μηχανισμό στην πρώτη γραμμή επίθεσης, πάνω ακόμα και από όσα επιτάσσει η ποδοσφαιρική προσέγγιση, αυτοπαγιδεύτηκε στις υπερφίαλες δηλώσεις των παραγόντων του, πραγματοποιώντας μεταγραφές «για τα μάτια των φιλάθλων», παρακάμπτοντας τις πραγματικές ανάγκες ενίσχυσης του ρόστερ, που από την καλοκαιρινή προετοιμασία έβγαζαν μάτι. Έτσι, αναλώθηκε στην επικοινωνία των στόχων προς την κοινωνία, χωρίς να έχει ουσιαστικά δουλέψει βάση ενός ρεαλιστικού σχεδίου του προπονητή του, βρισκόμενος στη συνέχεια εκτεθειμένος από το αναμενόμενο ξεφούσκωμα της ομάδας. Η πίεση, οι παράλογες προσδοκίες των εφημερίδων και των οπαδών, η επαναφορά παλαιμάχων παραγόντων με νοοτροπίες άλλων εποχών, έχουν απομακρύνει τον Ολυμπιακό από το στόχο του, που είναι ο πρωταθλητισμός, και τον έχουν μετατρέψει σε μηχανισμό αναζήτησης εύκολων δικαιολογιών, για να καλυφθούν άλλα προβλήματα.

Εδώ λοιπόν διαπιστώσαμε, πως στην Ελλάδα, η ανάγκη της επικοινωνίας, και η λαχτάρα των φιλάθλων για ενημέρωση γύρω από την αγαπημένη τους ομάδα, έχουν τοποθετηθεί με προκλητικά λανθασμένο τρόπο, μέσα στο ποδοσφαιρικό σύστημα. Η ευθύνη φυσικά είναι πρώτα και κύρια των ίδιων των ομάδων, που αντί να εστιάσουν στην παραγωγή ποδοσφαίρου, και κουλτούρας αθλητικής αξίας, ασχολούνται με τη «βιτρίνα», χωρίς να ενδιαφέρονται πραγματικά να φέρουν κόσμο στο γήπεδο, με το θέαμα και την ομορφιά που μπορούν να προσφέρουν.

Ο λόγος που αυτού του είδους η επικοινωνία, διαδραματίζει εξέχοντα ρόλο στο Ελληνικό ποδόσφαιρο (σε αντίθεση με άλλες χώρες), είναι απλός. Είναι εύκολη, απλή, εξυπηρετεί πολλούς παράγοντες άσχετους με το άθλημα, που έχουν «άλλες επιδιώξεις», είναι μηχανισμός προβολής και διαφήμισης προσώπων και πραγμάτων σε ευρεία κλίμακα, αποτελεί τεράστιο μοχλό πίεσης και τέλος, έχει άμεσα αποτελέσματα.

 Έτσι, αποκρύπτεται τεχνητά η ανυπαρξία αληθινών υποδομών στις ποδοσφαιρικές ομάδες που προσθέτουν αξία και  χρειάζονται σοβαρές επενδύσεις, με μακροπρόθεσμη λογική και απόδοση. (γήπεδα, προπονητικές εγκαταστάσεις, σοβαρές ακαδημίες, δίκτυο σκάουτινγκ, σοβαρή χρηματοοικονομική διαχείριση βλ. uefa fair play κλπ)

Η επικοινωνία λοιπόν, τα λόγια και οι φρούδες ελπίδες, είναι απλώς το άλλοθι, όσων ΔΕΝ θέλουν να ασχοληθούν σοβαρά με το άθλημα, αλλά αναζητούν πρόσκαιρες και μερικές φορές «ύποπτες» χαρές και δόξες. Αυτό φυσικά, δεν ισχύει πάντοτε.

Όμως το ποδόσφαιρο που όλοι αγαπάμε, δεν έχει ανάγκη από «τελάληδες» για να πείσει για την ομορφιά του, όταν η πρώτη ύλη (διοίκηση, παίκτες, προπονητές, τακτικές, υποδομές) είναι κατάλληλη. Τα αποτελέσματα φαίνονται δια γυμνού οφθαλμού μέσα στο γήπεδο και από τον πλέον αδαή. Το όμορφο παιχνίδι, είναι αυτοδιαφημιζόμενο. Είναι από μόνο του καλό.

Μεσάζοντες και «γνώστες», μισθοφόροι και διαμεσολαβητές, χρειάζονται, όταν το «εμπόρευμα» είτε είναι σκάρτο, είτε είναι άλλο από αυτό που κληθήκαμε να καταναλώσουμε. Και εκεί, χρειάζεται η προπαγάνδα, για να μην πιστεύουμε σε όσα βλέπουν τα μάτια μας, αλλά να σκαρφιζόμαστε «άλλα κόλπα» για να πιστέψουμε στο τέλος και οι ίδιοι πως ο γιαλός είναι στραβός.

Σήμερα, που ο φίλαθλος διαθέτει πρόσβαση σε όλα τα εξελιγμένα ποδοσφαιρικά πρωταθλήματα, είναι τουλάχιστον κουτό, να προσπαθείς να τον πείσεις για κάτι που ο ίδιος αντιλαμβάνεται μέσω της σύγκρισης, προσβάλλοντας τη νοημοσύνη του. Ενώ, αν προσπαθήσεις να «παίξεις» με τα δικά σου μέτρα και σταθμά, επενδύοντας μακροπρόθεσμα, είναι δεδομένο πως το κέρδος θα είναι πολλαπλάσιο, αλλά θα φτιάξεις και ένα κοινό πιο απαιτητικό, με γνώσεις και κουλτούρα, που θα πλαισιώνει κάθε μελλοντική σου δυνατότητα. 

Monday, January 16, 2012

Μερικές απλές πραγματικότητες


Απέχω επίτηδες διότι δεν υπάρχει κάτι να γράψω
Ενημερωνόμαστε από τις ειδήσεις και τις εφημερίδες, αλλά ουσιαστικά βρισκόμαστε στην ίδια κατάσταση
Θα πω μερικά απλά πράγματα για να δώσω το περίγραμμα της κατάστασης
Αλλά και γιατί δεν πρέπει να παρασυρόμαστε από τις αηδίες που ακούμε τριγύρω
Η Ευρώπη δεν πρόκειται να καταστραφεί, ούτε και το Ευρώ
Ξεχάστε τις δραχμές, τα εθνικά νομίσματα, τις ειδήσεις που αναπαράγουν τα παπαγαλάκια και οι εγκάθετοι για δικούς τους λόγους
Πουθενά στην Ευρώπη, δεν γίνονται τόσα δημοσιεύματα, καθημερινά, για τη δραχμή, τα εθνικά νομίσματα και για τα σενάρια καταστροφής
ΜΟΝΟ ΕΔΩ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΑΥΤΑ
Και είναι λογικό. Μόλις διαλύθηκε ο συνεκτικός ιστός μεταξύ κυβερνητικών επιδοτήσεων και "γραμμής" από το Μαξίμου προς τα ΜΜΕ, ο καθένας άρχισε τις μπούρδες για να εξυπηρετήσει τη δική του κλίκα. Τόσο απλά. Μην ασχολείστε μαζί τους και μη δίνετε σημασία στους ανύπαρκτους και τους στημένους
Πάμε από την αρχή, με τα βασικά
Το νόμισμα Ευρώ, είναι το δεύτερο σε μέγεθος παγκοσμίως, αποθεματικό νόμισμα. Αυτό σημαίνει πως, ΟΛΟΣ Ο ΚΟΣΜΟΣ, αποθηκεύει την περιουσία του σε Ευρώ. Όπως παλιά έκαναν με τη λίρα (και ακόμα και σήμερα κάνουν γιατί έχει διαχρονικά σταθερή αξία λόγω χρυσού), έτσι και σήμερα, όταν αγοράζουν συνάλλαγμα για να τοποθετήσουν τα λεφτά τους οι άνθρωποι ΟΛΟΥ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ, αγοράζουν Ευρώ. Παλιότερα ίσως θυμάστε μερικοί, τους γονείς μας να αγοράζουν μάρκα ή δολλάρια, για να έχουν την εξασφάλιση ενός ΙΣΧΥΡΟΥ νομίσματος.
Για τους ίδιους λόγους, επαναλαμβάνω, τρίτη φορά, ο κόσμος όλος, αγοράζει Ευρώ για να έχει το κεφαλάκι του ήσυχο.
Προσθέτω άλλο ένα στοιχείο, για να βλέπουμε τη μεγάλη εικόνα. Το 25% των ΠΑΓΚΟΣΜΙΩΝ ΚΑΤΑΘΕΣΕΩΝ ΣΕ ΤΡΑΠΕΖΟΓΡΑΜΜΑΤΙΑ είναι σε Ευρώ. Αντιλαμβάνεστε το μέγεθος του ποσού? Μιλάμε για καταθέσεις σε μετρητά του πλανήτη ΓΗ
Και μετά από αυτά, έρχομαι και ρωτώ.
ΕΣΤΩ πως η Μέρκελ σηκώθηκε με καούρα και ζάλη ένα πρωί και αποφάσιζε να τινάξει στον αέρα την Ευρωζώνη. Και να γυρίσουμε όλοι στα εθνικά νομίσματα. Έχετε την εντύπωση ότι θα την άφηναν?
Πιστεύετε ειλικρινά, ότι η Μέρκελ και η κάθε Μέρκελ, μπορεί να πεί στους καταθέτες όλου του κόσμου, τους επενδυτές, τις τράπεζες, τους επενδυτικούς οίκους και τους οίκους αξιολόγησης, τον κάθε ιδιώτη, τον κάθε επιχειρηματία, "καλημέρα καταργούμε το Ευρώ"?
Μάλλον θα της είχαν ναυλώσει πύραυλο για να εκτοξευτεί σε άλλη διάσταση, παρά να συμβεί αυτό.
Οπότε
ΞΕΧΩΡΙΣΤΕ ποιά δημοσιεύματα αφορούν τη μεγάλη εικόνα, δηλαδή το ΛΥΣΣΑΛΕΟ παγκόσμιο πόλεμο ισοτιμιών, δηλαδή την τιμή του Ευρώ, του Δολλαρίου και του Γιουάν, θέματα που αφορούν ευθέως την ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑ των μεγάλων οικονομιών του πλανήτη μας (Αμερικής, Ευρώπης και Κίνας)
Και ποιά δημοσιεύματα αφορούν την Ελληνική πραγματικότητα της χρεοκοπίας και της καταστροφής στο Σοσιαλιστικό αριστερό μοντέλο διακυβέρνησης του κράτους, που ζήσαμε τα τελευταία 30 χρόνια, από ΟΛΕΣ τις κυβερνήσεις τις μεταπολίτευσης όπως και αν αυτές, ονομάστηκαν.
Μια παρένθεση εδώ. Και η Νέα Δημοκρατία και το ΛΑΟΣ, όταν λένε όχι στις απολύσεις, σοσιαλιστικά κόμματα δεν είναι? Τι σημαίνει σοσιαλιστής δηλαδη? Το να αποδέχεσαι να δουλεύουν ΟΛΟΙ, απλά με λιγότερα λεφτά, δεν είναι σοσιαλισμός? Ο καπιταλισμός που ευαγγελίζεται η Τροϊκά απαιτεί (μας λένε) απολύσεις, συγχωνεύσεις, αναδιαρθρώσεις και τα σχετικά. Άρα? Ποιά πολιτική ακουλουθείται στην Ελλάδα? Κλείνω την παρένθεση
Το πρόβλημα στην Ευρώπη είναι ΕΝΑ και το λέω να το ξέρετε
Έχει ένα νόμισμα και 40 διαφορετικές οικονομικές πολιτικές. Δηλαδή έχεις μια βιτρίνα στο κατάστημα σου, ένα προϊόν, και 40 διαφορετικές απόψεις από τα 40 διαφορετικά αφεντικά. Αυτό ΔΕ ΓΙΝΕΤΑΙ πουθενά αλλού στην πλανήτη. Να υπάρχει ένα κοινό νόμισμα (που σημαίνει ότι υποχρωτικά ακολουθούμε κάποιες κοινές πολιτικές) και τόσες διαφορετικές, αποκλίνουσες, ξεχωριστές, αντιδιαμετρικά αντίθετες πολιτικές
ΔΕ ΓΙΝΕΤΑΙ, ΔΕ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ, να υπάρχουν στο ίδιο νόμισμα, χώρες όπως η Σουηδία με ανάπτυξη, με κοινωνικό κράτος, με πλεονάσματα και εξαγωγές, με τεχνολογία, με παπάδες και πετραχήλια και σοβαρές κυβερνήσεις τεχνοκρατών, και ταυτόχρονα χώρες-μπανανίες όπως η Ελλάδα, με ελλείμματα, με ανύπαρκτες κυβερνήσεις φαντάσματα, με ιδιωτικό τομέα κλίκας και μαφίας, με κοινωνικό κράτος για τους δημοσίους υπαλλήλους και μόνο.
Δε γίνεται και δε λειτουργεί, διότι πολύ απλά, φανταστείτε πως το ένα νόμισμα, η μία βιτρίνα, αντικατοπτρίζει τη ΣΥΝΙΣΤΑΜΕΝΗ των διαφόρων, διαφορετικών πολιτικών, των κρατών-μελών που το χρησιμοποιούν, για να ασκήσουν οικονομική δραστηριότητα. Άρα, με τη λογική, το έλλειμμα ενός κράτους, το πρόβλημα του, ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟ ΚΑΛΥΨΟΥΝ οι υπόλοιποι, για να έχει έννοια το ένα κοινό νόμισμα
Που σε δεύτερη ανάγνωση, κάνει ανταγωνιστική την οικονομία όλης της Ευρώπης, και "παίζει" στο ταμπλώ με τα άλλα νομίσματα, το δολλάριο και το γιουάν, στον αγώνα για την παγκόσμια επικράτηση, που είναι και η ταμπακέρα....
Αυτό είναι όλο το σενάριο, και εξ αυτού προκύπτουν τα διάφορα για την σωτηρία της Ελλάδας, και τα πακέτα βοήθειας
ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ να σώσουν την Ελλάδα, την Πορτογαλία, την Ιρλανδία και όλες αυτές τις χώρες που σπατάλησαν λεφτά και καλοπεράσανε όσο τα τζιτζίκια κελαηδούσαν και οι αγορές έκαναν πάρτι. ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ γιατί δε γίνεται αλλιώς. Αν γινόταν, εντός μιας νύχτας, είχαμε βρεθεί στα τάρταρα, με το γύρισμα ενός διακόπτη. Πάρτε το χαμπάρι.
Σε αυτή τη συγκυρία ΛΟΓΩ ΕΥΡΩΖΩΝΗΣ ΚΑΙ ΕΥΡΩ (και αυτό πάει σε όσους προπαγανδίζουν τη δραχμή, δηλαδή την επιστροφή της Ελλάδας, εκεί που πραγματικά ανήκει με όρους ανταγωνιστικότητας - σε επίπεδα Βουλγαρίας του βασικού μισθού των 120 ευρώ το μήνα) είναι 100% υποχρεωτικό να μας σώσουν για να μη σκάσει στα μούτρα τους, η χρεοκοπία όλης της Ευρωπαϊκής οικονομίας.....
Το ότι θα μας σώσουν και ότι θα μας ανεχτούν, δε σημαίνει πως τους αρέσει η το θεωρούν σωστό
Γι αυτό κοιτούν να μας τιμωρήσουν παραδειγματικά, κάνοντας δημοσιονομικά πειράματα και εφαρμόζοντας τεχνικές άμεσης ακαριαίας και απότομης προσαρμογής
Για καλή μας τύχη όμως (αν αυτό μπορεί να το βαφτίσει κανείς καλή τύχη) ΕΙΜΑΣΤΕ ΤΟΣΟ ΜΠΟΥΡΔΕΛΟ που ότι και να μας κάνουν, ΜΟΝΟ ΟΙ ΤΙΜΙΟΙ θα υποφέρουν, δηλαδή εμείς οι μισθωτοί που έχουμε να λαμβάνουμε μισθό από κάπου.
Γιατί τα λαμόγια που κινούν ΜΑΥΡΑ ΛΕΦΤΑ, έχουν "λίπος" να κάψουν, και τα αδήλωτα δεν φαίνονται πουθενά να φορολογηθούν.
ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΠΙΑΣΕΙ ΤΗ ΔΙΑΦΘΟΡΑ ΔΗΛΑΔΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ? ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΠΟΥ ΤΗΝ ΚΑΡΠΩΝΟΝΤΑΙ? ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΠΟΥ  ΤΗ ΝΟΜΟΘΕΤΗΣΑΝ? ΣΟΒΑΡΕΥΤΕΙΤΕ
Λαθρεμπόριο στα καύσιμα -για παράδειγμα- γίνεται από το Β Παγκόσμιο και μετά, το σύστημα Ήφαιστος τους μάρανε και δε μπορούν να τους πιάσουν? Εδώ βγαίνουν στις εφημερίδες να αγοράσουν ποδοσφαιρικές ομάδες....δηλαδή τόσο κοροϊδία, τόσο ξεφτιλίκι, και όμως εμείς επιμένουμε στα "υπέρ πατρίδος και πίστεως" λόγια και ιδέες.....
Στην Ελλάδα τα πράγματα είναι απλά. ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΜΕ. Έτσι μας έχουν επιβάλλει, και θα φτύσουμε αίμα, θα ξεπουληθούμε, θα παραχωρήσουμε γη και ύδωρ, για να τους ξεπληρώσουμε.
ΈΒΑΛΑΝ ΤΟΝ ΠΑΠΑΔΗΜΟ ΜΠΡΟΣΤΙΝΟ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΠΑΡΟΥΝ ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΚΟΣΤΟΣ και να βγαίνει μετά ο Αντωνάκης και ο Καρατζαφέρης να κάνουν "εθνικές πολιτικές"
Ρε παιδιά, δεν είμαστε Ζουλού, κάτι σκαμπάζουμε από το παιχνίδι σας
Ο μόνος που την πάτησε, και το λέω με ευθύνη, είναι ο Γιωργάκης
Που έκανε το σφάλμα, να θελήσει να σηκώσει ο ίδιος στην πλάτη του, την υπόθεση, και τον έκαναν μια χόρτα, μέσα και έξω από το ΠΑΣΟΚ
Ποιό ΠΑΣΟΚ ρε παιδιά? Δεν υπάρχει πια ΠΑΣΟΚ, μας τελείωσε......
Αυτά και έπεται συνέχεια

ΥΓ..Καλή Χρονιά


Κείμενο 1



Είναι να χάσεις το μυαλό σου. Είναι να τρέμεις από το σοκ. Είναι να παραλύεις ολόκληρος από τον τρόμο, που προκάλεσες τόσο πόνο σε ένα αθώο πλάσμα, έστω και από λάθος. 
Αυτό είναι. Αυτό είναι το συναίσθημα.........
Να φανταστείς ότι μόλις τελείωσε το γεύμα με τους συναδέλφους σου, είχες μια διάθεση ολότελα ξεχωριστή. Ήσουν ο βασιλιάς του κόσμου. Είχες κερδίσει το στοίχημα ότι θα πετύχεις χωρίς προσπάθεια. Ότι με το άνετο στυλάκι σου, θα ήσουν το επίκεντρο του ενδιαφέροντος. Το είχες καταφέρει. Ήταν εύκολο για σένα. Το είχες στο τσεπάκι. 
Η Βάσω σε κοιτούσε με λοξό βλέμμα. Την ήξερες καλύτερα απ’ όλους. Παρίστανε την αδιάφορη, αλλά μέσα της έβραζε.Την αντιμετώπιζες σα γραμματέα, ενώ εκείνη ήθελε να σου δείξει τη γυναίκα που είχες απέναντι σου. Εκείνη που έχανες
Δε σ’ ένοιαζε όμως. Ήσουν καλά με τις συνήθειες σου.Τους πελάτες και τα προβλήματα τους. Τις πρώην και τις αναμνήσεις σου. Τα μοναχικά ταξίδια με τη μοτοσικλέτα σου. 
Είχες αποφασίσει να μην αφήσεις τον παλιό σου εαυτό να νικήσει τις νέες φιλοδοξίες σου. Ήθελες χρήμα και δόξα. Ήσουν σίγουρος ότι αυτά θα έκλειναν τον κύκλο της αποτυχίαςΉσουν έτοιμος να θυσιάσεις το παρελθόν στο βωμό του μέλλοντος. Να την ξεχάσεις για πάντα.
Με το γύρισμα του κλειδιού στη μίζα, ένιωσες ζάλη και δυσφορία. 
Το ραδιόφωνο άρχισε να φλυαρεί, άλλαξες σταθμό. Ένα γνωστό τραγούδι κόλλησε στα χείλη σου. Άναψες φλας, έστριψες και βρέθηκες στο Νέο Κόσμο, χωρίς να το καταλάβεις.
Πάρκαρες κάτω από το σπίτι της, άναψες τσιγάρο. Χτύπησε το τηλέφωνο, ήταν η Βάσω. 
Σου είχε πει να της κάνεις αναπάντητη όταν θα φτάσεις, να μην ανησυχεί. Το έκλεισες βλαστημώντας. Δεν πρόλαβες να σκεφτείς τίποτα περισσότερο και η εξώπορτα έτριξε. Ήταν εκείνη που επέστρεφε από ξενύχτι, την είδες. Ο άλλος έσκυψε και τη φίλησε. Τον πούστη. Τον ξεφτίλα. Αν δεν ήσουν κύριος θα του χαράκωνες τον προφυλακτήρα.
Δυνάμωσες τη μουσική - σα να γύρισαν προς το μέρος σου.
 Άφησες το τσιγάρο να πέσει κατάχαμα και πάτησες γκάζι - να ξεφύγεις.
 Ένα γατί κατάμαυρο πετάχτηκε από ένα κάδο. Δεν πρόλαβες. Γκούπ και κρότος ακούστηκε. Γαμώ την τύχη μου, γρουσούζης και σ’ αυτό - δε γίνεται. 
Κατέβηκες να δεις, ήταν ιδέα σου. Δεν ήταν γατί, ούτε σκυλί. Ήταν μια μαύρη σακούλα με σκουπίδια
Κατέβασες τον καθρέφτη και κοίταξες τον ιδρώτα να κυλά από το μέτωπο σου. 
Είχες γκριζάρει, ήταν αργά. Το μόνο αθώο πλάσμα που είχες χτυπήσει, έστω από λάθος, ήσουν εσύ. Εκείνο το βράδυ…