Ήρθε η ώρα του Κυριάκου Μητσοτάκη

Ούτε Νέα Δημοκρατία είμαι, ούτε τον Κυριάκο Μητσοτάκη υποστηρίζω.

Όμως ήρθε η ώρα που ο Κυριάκος Μητσοτάκης πρέπει να έρθει στην εξουσία και να κλείσει δια παντός την οδυνηρή εμπειρία της διακυβέρνησης της χώρας μας από το τσίρκο του ΣΥΡΙΖΑ.

Έχουν ειπωθεί τα πάντα σχεδόν για αυτούς τους τυχάρπαστους πολιτικάντηδες, κατάλοιπα του αμαρτωλού παρελθόντος της μεταπολίτευσης.

Σαλταδόροι ένος συστήματος διαπλοκής που διέβρωσε όσο γινόταν το δημόσιο τομέα απαξιώνοντας τα ψήγματα σοβαρότητας και αξιοπιστίας που κάποτε αυτός διέθετε.

Δεν ευθύνεται μόνο το ΠΑΣΟΚ για τη διάβρωση του δημόσιου τομέα.

Ευθύνεται η δομή της εξουσίας στην Ελλάδα, τα συγκοινωνούντα στοιχεία κυβερνήσεων και κομματικών μηχανισμών, η έμφαση στο κράτος και όχι στον ιδιωτικό τομέα και η ατελής διάκριση των εξουσιών.

Η αδιαφάνεια και η παρωχημένη οργάνωση στις μικρές και τις μεγάλες υποθέσεις που πρέπει το κράτος να διαχειριστεί. Κάτι που σήμερα φαντάζει απαράδεκτο και αδιανόητο σε μια εποχή ηλεκτρονικής διακυβέρνησης και προχωρημένων μεθόδων διοίκησης.

Αν το δημόσιο δε γίνει εντελώς ανεξάρτητο και αυτόνομο, πλήρως απαλλαγμένο από τον εναγκαλισμό των εκάστοτε κυβερνήσεων, καμία πρόοδος δεν θα υπάρξει. Αυτό εύκολο ακούγεται όμως δύσκολα γίνεται. Διότι το εύκολο είναι οι κυβερνήσεις να διορίζουν κάθε φορά ένα στρατό υπαλλήλων. Ενώ δύσκολο είναι να δημιουργούν θέσεις εργασίας.

Πάντως έχει ωριμάσει στην κοινωνία η πεποίθηση ότι το να επιμένουμε στους παλιούς τρόπους, αποτέλεσμα δε φέρνει -ούτως ή άλλως.

Δοκίμασε η κοινωνία τις μεταρρυθμίσεις του Γιώργου Παπανδρέου και τις αποδέχτηκε επί της αρχής ώς αναγκαίες έστω κρατώντας μικρό καλάθι. Τις αποδέχτηκε διότι ήταν απαιτητές και αναμενόμενες αλλά και απόλυτα στοχευμένες. Η ίδια κοινωνία όμως απέρριψε το κόστος προσαρμογής.

Στη συνέχεια η κοινωνία πίστεψε τον Αντώνη Σαμαρά. Ο οποίος υποχρεωτικά πορεύτηκε με τον ίδιο τρόπο. Ξανά η κοινωνία απέρριψε το κόστος και επέλεξε τους λαοπλάνους. Που με ένα νόμο-μια διάταξη θα έσκιζαν τα μνημόνια.

Η κοινωνία προσπαθεί συνεχώς να αναβάλλει ή να αποφύγει το κόστος προσαρμογής στην πραγματικότητα. Αυτό απεδείχθη μάταιη ελπίδα. Ακόμα και με τους επαναστάτες του ΣΥΡΙΖΑ. Ότι και να κάνει η οποιαδήποτε ελληνική κυβέρνηση, το ποτήρι θα το πιούμε μέχρι τέλους.

Όμως υπάρχει μια ποιοτική διαφορά.

ΠΑΣΟΚ-ΝΔ ως μεγάλοι πολυσυλλεκτικοί πολιτικοί χώροι με τεράστια παράδοση και ρίζες στην ελληνική κοινωνία, έχουν την αίγλη ή έστω τη ματαιοδοξία να μπορούν να συγκεντρώσουν εκτός από τενεκέδες και επαγγελματίες αερολόγους και κάποια σοβαρά με γνώσεις και προυποθέσεις στελέχη.

Δηλαδή για να το κάνω απλό η διαπραγμάτευση στις Βρυξέλες περνάει και από τη γραβάτα που θα φορέσεις αλλά και από την αξιοπιστία σου ως άτομο και ως κυβέρνηση και ως κοινωνία γενικά.

Είμαστε που είμαστε ένα απέραντο φρενοκομείο, δε βοηθά σίγουρα να εμφανίζεται ένας υπουργός οικονομικών ντυμένος σαν μανάβης με πλήρη άγνοια της πραγματικότητας που διαχειρίζεται και να κάνει δηλώσεις που προκαλούν τη θυμηδία, στολισμένες με ιδεολογικές εκφράσεις 40-50 ετών πίσω.

Δε βοηθά τη συνολική εικόνα αλλά δε βοηθά και το γεγονός ότι το επίπεδο των ανθρώπων αυτών είναι τελείως διαφορετικό από τη σοβαρότητα των καταστάσεων που καλούνται να διαχειριστούν.

Γι αυτό θεωρώ ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι μια λύση, στα ίδια κυβικά με τον Γιώργο Παπανδρέου (τουλάχιστον ένα επίπεδο υπάρχει, ώστε να μην γινόμαστε συνέχεια ρεζίλι πια...) που μπορεί σε ένα βαθμό να αποκαταστήσει μια δημόσια εικόνα και να καθίσει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων με μια ευρύτατη πλειοψηφία ή κάποια διευρυμένη συμμαχία φιλοευρωπαικών δυνάμεων και να θέσει επί τάπητος τις επιλογές μας.

Εντός Ευρώ, εντός μνημονίων αναγκαστικά, αλλά -επιτέλους- με ένα χρονοδιάγραμμα ώστε κάποια στιγμή να δούμε ένα απτό αποτέλεσμα. Όχι αυτές τις αρλούμπες περί 3% πλεονασμάτων που χρονολογούνται από το 1999. Ας είμαστε λίγο σοβαροί κι εμείς για να γίνουν και αυτοί σοβαροί.

3% ανάπτυξη και πλεονάσματα είναι αστειότητες. Όπως επίσης και η έξοδος από το Ευρώ- όσο και αν αυτό μας αρέσει ή δε μας αρέσει...

Ποιό είναι το νέο ΠΑΣΟΚ?

Όλοι ψάχνουμε με αγωνία τον νέο Ανδρέα Παπανδρέου, το νέο ΠΑΣΟΚ
Τον ηγέτη ή το σχήμα εκείνο που θα σημάνει την απαρχή της νέας Αλλαγής, το ξεκίνημα μιας νέας εποχής για την Ελλάδα

Όλοι ψάχνουμε και όλα τα ψάχνουμε, συνήθως μέσα στο χρονοντούλαπο της ιστορίας, εκεί που θάβεται η σαβούρα αλλά και τα πολυτιμότερα μας κειμήλια.

Κειμήλια που δυστυχώς ανασύρονται μονάχα τις δύσκολες ώρες, τις ώρες της απελπισίας-όταν όλοι οι πόροι έχουν στερέψει και άλλα δανεικά δεν υπάρχουν να δανειστούμε

Στήριξα τον Γιώργο Παπανδρέου από την αρχή: Αν θέλουμε να μιλάμε σοβαρά, πρόκειται για τον μοναδικό πολιτικό που είχε και έχει όραμα πολιτικής για μια Ελλάδα αντάξια του ιστορικού της υποβάθρου. Για μια Ελλάδα της Ευρώπης, σοσιαλιστική, ανθρώπινη και ανοιχτόμυαλη. Για μια Ελλάδα της προόδου και των μεταρρυθμίσεων, της δημοκρατίας

Ο Γιώργος Παπανδρέου απέτυχε και μαζί του απέτυχε και η Αριστερά στη χώρα μας. Απέτυχε γιατί ο ίδιος δεν είχε τις ιδιαίτερες ικανότητες να διαχειριστεί μια τέτοιου πρωτοφανούς μεγέθους κρίση σε χώρα και κόμμα. Απέτυχε γιατί την ώρα αυτής της κρίσης, έπεσε η σκιά του Ανδρέα πάνω στους ώμους του και τον συνέτριψε στα μάτια των Ελλήνων. Πόσο άδικο γι' αυτόν. Πόσο τραγικό.

Απέτυχε όμως πρώτα και κύρια το ΠΑΣΟΚ. Το ΠΑΣΟΚ της Αλλαγής, που έγινε συνώνυμο των μεγάλων τομών στα δημόσια πράγματα, με ρηξικέλευθες θέσεις και πολιτικές, με νέα πρόσωπα, με ισχυρό και διατρητικό δημόσιο λόγο, με θέσεις και με προοπτική. Απέτυχε γιατί μεταμορφώθηκε το ίδιο στο κατεστημένο που έπρεπε να ανατρέψει, και βούλιαξε στα θολά νερά της επιτυχίας του.

Το ΠΑΣΟΚ στηρίχθηκε σε δύο βασικούς άξονες. Στην προσωπικότητα και τις ικανότητες του Ανδρέα Παπανδρέου ως ηγεσία και στις αρχές της 3ης Σεπτεμβρίου ως όραμα πολιτικής και δράσης του κομματικού του σχηματισμού. Αυτά είναι γνωστά σε όλους. Και έχουν αξιολογηθεί από την ιστορία επίσης

Γιατί όμως επανέρχομαι σε αυτά και γράφω για αυτά, ενώ σήμερα ζούμε και βιώνουμε δραματικές στιγμές για τη χώρα μας, που κανείς θα έλεγε-απαιτούν ακραία μέτρα-ακραίες λύσεις?

Γιατί έχω την άποψη και τη γνώμη, ότι οι αρχές της 3ης Σεπτέμβρη είναι οι διαχρονικά κατάλληλες πολιτικές βάσεις για μια εθνικά κυρίαρχη πολιτική, ανεξαρτήτως του ποιός ηγείται του Ελληνικού κοινοβουλίου. Άρα μιλάμε για ένα πολιτικό ευαγγέλιο, διαχρονικά αξιόπιστο και συνεπές, το οποίο επιβάλλεται να έχουν υπόψη τους όσοι πρεσβεύουν τις αξίες της Αριστεράς στην πατρίδα μας

Σήμερα δε, που ο τσαρλατανισμός, η εμπάθεια, η ανοησία και η ασχετοσύνη των κυβερνώντων του ΣΥΡΙΖΑ και των συνενόχων τους της ψευδεπίγραφης Αριστεράς, έχουν θέσει σε πρωτοφανή, δεινή κατάσταση, θεμελιώδη στοιχεία του πολιτεύματος, των θεσμών και -εντός ολίγου, φοβάμαι- της εθνικής μας κυριαρχίας στο ζωτικό χώρο της Ελληνικής επικράτειας, απαιτείται να ξαναθυμηθούμε κάποια πράγματα:

• Εθνική Ανεξαρτησία: Για μία Ελλάδα απαλλαγμένη από τα χρέη και τα μνημόνια, δηλαδή μια χώρα που θα ορίζει η ίδια την τύχη της, έχοντας τον έλεγχο των οικονομικών της. Απαιτείται και επιβάλλεται η αναδιοργάνωση της παραγωγικής της βάσης. Για μια Ελλάδα με ισχυρά σύνορα και κυρίαρχη θέση στα Βαλκάνια και την ΝΑ Ευρώπη. Επιβάλλεται η αναδιοργάνωση των Ένόπλων Δυνάμεων της, οι προτεραιότητες άμυνας και ασφάλειας εντός της Ευρώπης, η επανεκίνηση των διπλωματικών μας σχέσεων με τους εταίρους και συμμάχους με ΕΕ, ΝΑΤΟ και γείτονες

• Λαϊκή κυριαρχία: 'Αμεση Συνταγματική Αναθεώρηση και πλήρης ανεξαρτητοποίηση και αυτονόμηση των εξουσιών. 'Αμεσα διαχωρισμός Εκκλησίας και κράτους. Άμεσα κάθαρση της δημόσιας ζωής, της διαπλοκής, του πελατειακού συστήματος νομής της εξουσίας. Άμεση κατάργηση κάθε συνδικαλισμού που αλλοτριώνει τη φύση των εργασιακών διεκδικήσεων υπέρ μαφιόζικων συμφερόντων και μικροπολιτικής διαχείρισης. Άμεση αποκέντρωση και μεταφορά εξουσίας στις τοπικές κοινωνίες με δρακόντεια μέτρα απόδοσης ευθυνών και άμεσοδημοκρατικές διαδικασίες. Πλήρης κατάργηση της γραφειοκρατίας, διαφάνεια, δημοσιότητα σε κάθε νομοθετική παρέμβαση. Άμεση κατάργηση μονιμότητας ΔΥ, ενεργοποίηση νόμων για την ευθύνη βουλευτών και υπουργών

• Κοινωνική απελευθέρωση: Αναμόρφωση και εκσυγχρονισμός του δικαίου σε κάθε επίπεδο. Αναθεώρηση και επικαιροποίηση της νομοθεσίας και της λειτουργίας της δικαιοσύνης και της αστυνομίας. Εφαρμογή των νόμων και του Συντάγματος με κάθε κόστος για την προστασία των αδύναμων και των ασθενών κοινωνικών ομάδων. Άμεση κατάργηση των ανισοτήτων στην εργασία και του διαχωρισμού μεταξύ κράτους και ιδιωτικού τομέα. Άμεση αναθεώρηση φορολογικής πολιτικής. Άμεσα και υπαρκτά κίνητρα για startups στην επαρχία με επίκεντρο την αγροτική οικονομία υψηλής αξίας, τον τουρισμό πολυτελείας. Άμεση κατάργηση κάθε περιορισμού για την πρόσβαση στην ανώτατη εκπαίδευση, άμεση αναθεώρηση του σχολικού προγράμματος με έμφαση στην τεχνολογία.

• Δημοκρατική διαδικασία: Εκλογές κάθε 5 χρόνια. Ενίσχυση του θεσμού του Προέδρου της Δημοκρατίας. Αναθεώρηση εκλογικών νόμων και πρόσβαση στις εκλογές από 16 ετών. Άμεσα δικαιώματα στους νόμιμους μετανάστες. Άμεσα κίνητρα για επαναπατρισμό των Ελλήνων του εξωτερικού. Εκσυγχρονισμός της διοίκησης. Άμεση προκύρηξη διαγωνισμών για τηλεοπτικές άδειες και ασυμβίβαστο μεταξύ της ιδιότητας του εκδότη και του επιχειρηματία άλλων οικονομικών δραστηριοτήτων.

Έγραψα μερικά παραδείγμα που όλοι θα μπορούσαν να τα σκεφτούν και να τα γράψουν

Δε διεκδικώ καμμιά πρωτοτυπία, ούτε κάποια καινοτομία, αντιθέτως, αναπαράγω πράγματα που έχουν ειπωθεί ξανά στο παρελθόν

Όμως το βασικό πρόβλημα σήμερα δε βρίσκεται στο πως θα ονομάσουμε το καινούργιο κόμμα ή ποιές κατευθύνσεις θα του δώσουμε. Ακόμα -αν θέλετε- πρόβλημα δεν είναι ούτε και ποιοί θα το στελεχώνουν και ποιοί θα το διοικούν

Το βασικό πρόβλημα σήμερα είναι ποιούς ανθρώπους, ποιούς πολίτες και ποιούς Έλληνες θα εκπροσωπήσει ο εκάστοτε πολιτικός σχηματισμός

Το ΠΑΣΟΚ βλέπετε, τότε που φτιάχτηκε, απευθύνθηκε σε ένα εκλογικό σώμα που πραγματικά ήθελε κάτι καινούργιο σε σχέση με τον Καραμανλή και την δεξιά του παράταξη. Απευθύνθηκε δηλαδή σε μια υφιστάμενη λαϊκή βάση. Σε ανθρώπους που ήδη είχαν την εμπειρία μιας κατάστασης και ήθελαν να δοκιμάσουν μια άλλη πεπατημένη. Βασίστηκε επίσης σε μια οικονομία που παρότι δεν ήταν ανθηρή-αντιθέτως- δεν ήταν και κατεστραμμένη, ούτε και η χώρα ήταν στη διεθνή απομόνωση λόγω χούντας και Κυπριακού.

Σήμερα που όλα έχουν καταστραφεί, έχουμε πιάσει πάτο σε κάθε επίπεδο και το χειρότερο, όλοι και όλα έχουν δοκιμαστεί και αποτύχει, από τις λεγόμενες δυνάμεις της μεταπολίτευσης, τι να πεις και σε ποιόν να το πεις, που ο κόσμος έχει πλέον γυρίσει την πλάτη αηδιασμένος στο πολιτικό σύστημα?

Και ποιό πολιτικό σύστημα μπορεί σήμερα να παράξει κάποιο καινούργιο μηχανισμό η κάποια καινούργια ιδέα, τη στιγμή που οι ψηφοφόροι του είναι οι ίδιοι, πελάτες του? Και διαιωνίζεται συνεχώς το ίδιο πελατειακό σύστημα επειδή το αποτελούν μονάχα οι ίδιοι δημόσιοι υπάλληλοι και οι ίδιοι συνταξιούχοι δημοσίου και ΔΕΚΟ?

Από εκεί λοιπόν πρέπει να ξεκινήσει η Αλλαγή, από τη διαρραγή και την κατάργηση αυτού του πελατειακού μηχανισμού που ευθύνεται (πολιτικοί και πολίτες) για την καταστροφή της χώρας μας

Το πρώτο βήμα, είναι η αποσύνδεση της πολιτικής ζωής από τα εργασιακά, κάτι που θυμίζω εγκαινίασε ο Ελευθέριος Βενιζέλος για εντελώς διαφορετικούς λόγους εκείνη την εποχή

Μόνο με αυτό τον τρόπο, θα κυλήσει καθαρό νερό και μετά από κάμποσο καιρό θα γίνει δυνατό να προκύψουν νέα πρόσωπα, νέες ιδέες και νέες πολιτικές προτάσεις που θα εκπροσωπούν ένα μεγαλύτερο κομμάτι των Ελλήνων. Και όχι μόνο όσους σχετίζονται με το κράτος, ούτε όσους κινούνται μονίμως ατιμώρητοι εντός του τέρατος της παραοικονομίας

Το καινούργιο ΠΑΣΟΚ και ο καινούργιος Ανδρέας, θα είναι τότε προϊόντα των συνθηκών αυτών

Και όχι κακέκτυπα και αναπαραγωγές μιας σάπιας πραγματικότητας που συνέχεια τινάζεται δημιουργώντας μεταστάσεις, έως ότου ξεψυχίσει για τα καλά.....







 

Ημέρα νίκης, ημέρα ελπίδας

Ήδη από το 2009, όταν εξελέγη πρωθυπουργός της χώρας ο Γιώργος Παπανδρέου, έγραφα ότι το ποτάμι της Αλλαγής, των μεταρρυθμίσεων δεν έχει επιστροφή.

Πολύς καιρός πέρασε, μεγάλα και σπουδαία γεγονότα μεσολάβησαν, εξελίξεις και ανατροπές που έφεραν την πατρίδα μας σε θέση ακόμα πιο δυσχερή, από την εποχή που χρειάστηκε να καταφύγουμε στη στήριξη της Τροϊκα ώστε να αποφύγουμε την άτακτη χρεοκοπία.

Με αυτοκριτικό πνεύμα συνέχισα να αρθρογραφώ, σκιαγραφώντας ορισμένες κρίσιμες πτυχές του Ελληνικού προβλήματος. Ενός ιστορικού προβλήματος που διαπλέκεται σε κάθε έκφανση του υλικού και πνευματικού μας βίου, ιδιωτικού και δημόσιου. Που τελικά αποτελεί το στόχο κάθε πολιτικής που σέβεται τις αρχές της δημοκρατίας, αλλά και που τιμά την μακραίωνη παράδοση της χώρας στις ανοιχτές και συμμετοχικές διαδικασίες για την ανάδειξη και την εμπέδωση νόμων και ισοπολιτείας.

Έγραφα με πλήρη γνώση των συνθηκών που επικρατούσαν, ότι "θα πρέπει κάποια στιγμή να στοχαστούμε συλλογικά, σαν άνθρωποι και σαν Έλληνες, να ρωτήσουμε τον καθρέφτη, τι ακριβώς θέλουμε, ποιοί είμαστε και που βαδίζουμε"

Πολλοί με λοιδωρούσαν, πολλοί με χαρακτήριζαν γραφικό και επίμονο δίχως λόγο. Πολλοί ταύτιζαν τις ανησυχίες μου με τις ανησυχίες ενός σαθρού και διεφθαρμένου πολιτικού καθεστώτος που αγωνιούσε για μια επιβίωση στα όρια του εξευτελισμού, όπως ακριβώς η ένδεια φέρνει τον αλληλοσπαραγμό και αποκαλύπτονται τα πραγματικά πρόσωπα όσων παριστάνουν τους ηθικούς και τους δημοκράτες.

Όμως πίστευα και πιστεύω στην Αλλαγή. Η Αλλαγή ανήκει στον Ελληνικό λαό και μόνο. Η Αλλαγή είναι μια διαδικασία που προϋποθέτει τη μετάλλαξη, τη μετουσίωση, την αυτόβουλη παραίτηση από το παρελθόν προς όφελος ενός καλύτερου μέλλοντος. Αυτό όμως, απαιτεί θυσίες. Απαιτεί αγώνα και κόπο και κυρίως απαιτεί ΟΡΑΜΑ και ΟΡΑΜΑΤΙΣΤΕΣ. Και έστω κι αν από ανάγκη μερικοί σήμερα μόλις, συνειδητοποιούν πως για να μπούμε σε τροχιά εθνικής ανεξαρτησίας, λαϊκής κυριαρχίας, κοινωνικής απελευθέρωσης και δημοκρατικής διαδικασίας χρειάζεται ανένδοτος αγώνας με όχημα τις αξίες και τα πιστεύω μας, ας είναι. Κάλιο αργά παρά ποτέ.

Ήμουν από αυτούς που εξαρχής είχαν μεγάλες απαιτήσεις από το Γιώργο Παπανδρέου. Απαιτήσεις σε κάθε επίπεδο. Στο πρόσωπο του είδα έναν καθαρό και ηθικό πολιτικό άνδρα με τη γνώση και τη βούληση να αλλάξει και να ανασκευάσει τα όσα ανομήματα συντελέστηκαν με βιτρίνα το ΠΑΣΟΚ του αείμνηστου πατέρα του. Με το θάρρος και την ελπίδα να αφήσει το στίγμα του σε μια προσπάθεια να εκσυγχρονιστεί πραγματικά η δημόσια διοίκηση με καινοτόμες ιδέες και άφθαρτα πρόσωπα. Με παρεμβάσεις, με ομιλίες, με ρωμαλέα στρατηγική και τομές σε κάθε επίπεδο. Με συμμετοχική δημοκρατία, με ανοιχτή γραμμή προς το λαό, προς την Ευρώπη, προς το διεθνές περιβάλλον.

Όμως αυτό, δεν κατέστη δυνατό για διάφορους λόγους.

Λόγους προδοσίας, λόγους κόμματος, λόγους πρωτοφανών ιστορικών συνθηκών, λόγους ανθρώπινους και κοινούς.

Το 2013 σου έγραφα Γιώργο ότι σε ψάχνω: "Ψάχνω εσένα για να σου δώσω το μήνυμα ότι πρέπει να επιστρέψεις στα δημόσια πράγματα και να ιδρύσεις ένα νέο κίνημα που θα βασίζεται στις αρχές της 3ης του Σεπτέμβρη. Πέρα και πάνω από το ΠΑΣΟΚ. Χρειαζόμαστε κάτι καινούργιο και όχι φυσικά την κεντροαριστερά έτσι όπως υποκριτικά την ευαγγελίζονται τα απομεινάρια του παλιού καθεστώτος.."

Σήμερα, με μεγάλη συγκίνηση και αισθήματα προσωπικής δικαίωσης, γίνομαι μάρτυρας της επιστροφής του Γιώργου Παπανδρέου στην πολιτική, έτσι όπως ονειρεύτηκα πως αυτό θα γίνει.

Εμείς όλοι που πιστέψαμε, που θελήσαμε, που ΑΠΑΙΤΗΣΑΜΕ τη δημιουργία ενός πολιτικού χώρου που θα εκφράζει τις γνήσιες αγωνίες μας, τις αγωνίες των νέων ανθρώπων της Ελλάδας που θέλουν την πρόοδο και τη δημοκρατία, σήμερα βροντοφωνάζουμε δίπλα στον Γιώργο Παπανδρέου

ΠΑΜΕ ΜΑΖΙ, από αύριο, 3 του Γενάρη!

Αυτός ψήφισε με βάση τις αρχές του, κι εγώ...

..κι εγώ γράφω και καταγράφω τις απόψεις μου, σύμφωνα με τις δικές μου αρχές και τα δικά μου πιστεύω

Αναφέρομαι στη δήλωση του Γιώργου Παπανδρέου και τα τραγελαφικά -που πήγαν να μας τα πλασάρουν σοβαρά- γεγονότα των ημερών, σχετικά την ψήφιση του περιβόητου πολυνομοσχεδίου

Καταρχάς το να υπερψηφίζεται ένα σοβαρό νομοσχέδιο με μόλις 151 ψήφους ισοδυναμεί στην πράξη με την ίδια την ακύρωση του. Ισοδυναμεί με πυροβολισμό με άσφαιρα. Απλά δεν θα εφαρμοστεί ποτέ. Και πως να εφαρμοστεί, όταν νομοσχέδια όπως αυτό της Διαμαντοπούλου, πήγαν άπατα παρότι είχαν 260 και βάλε ψήφους. Και απέτυχαν

Κατά δεύτερον, όσο περνάει ο καιρός, τόσο ο Γιώργος Παπανδρεόυ αποδεικνύει πως είναι ο μόνος σοβαρός πολιτικός της χώρας, και ότι στο μέλλον θα τον ξαναδούμε στο προσκήνιο σε καινούργιο ρόλο, με καινούργιες προτάσεις. Ελπίζω οι συνθήκες να είναι ευνοϊκότερες για εκείνον και τη χώρα

Πάμε όμως στην ουσία του θέματος, τις δηλώσεις Προβόπουλου και Στουρνάρα καθώς και του Σαμαρά (αλίμονο) για την επιστροφή στις αγορές

Επιστροφή στις αγορές τι σημαίνει?

Ότι η Ελλάδα θα μπορεί να δανείζεται ελεύθερα από τις χρηματαγορές

Μάλιστα. Αυτό είναι το μεγάλο επίτευγμα? Η μεγάλη επιτυχία? Το να μπορείς να δανείζεσαι όπως θέλεις? Με επιτόκια αγοράς, δηλαδή με επιτόκια συνηρτημένα άμεσα με την δημοσιονομική σου κατάσταση?

Δηλαδή για να τα λέμε όλα, με όρους τζόγου και πονταρίσματος από όποιον γουστάρει να έχει το πάνω χέρι στην Ελλάδα μας?

Ακούμε λέξεις όπως εμπιστοσύνη των αγορών, αξιοπιστία της Ελληνικής οικονομίας και άλλα τέτοια φαιδρά

Γελοιότητες που ούτε οι λιγοστές κατσίκες της χώρας δεν ανέχονται πια

Ποιά εμπιστοσύνη και ποιά Ελληνική οικονομία. Είναι σα να επισκέπτεσαι εκδιδόμενη γυναίκα και να της λές πως έχεις εμπιστοσύνη στην αγνότητα της. Ίσως αυτό να ίσχυε σε ένα άλλο σύμπαν, σε μια άλλη πραγματικότητα υπερβατική και ιδεώδη. Όχι στο σήμερα. Όχι υπό αυτές τις τραγικές συνθήκες

Κοροϊδεύουν τον κόσμο

Δεν ασχολούνται με τον Ελληνικό λαο, δεν έχουν σχέση μαζί του. Δεν τον γνωρίζουν. Αλλά και ο λαός δεν τους αναγνωρίζει. Κανέναν από αυτούς. Ο λαός βρίσκεται υπό ομηρεία

Δε ρωτούν, ποιά ή εμπιστοσύνη του Ελληνικού λαού στο κράτος του? Στην οικονομία του? Στις υποδομές που θα στηρίξουν το μέλλον του?

Δε ρωτούν γιατί ξέρουν τις απαντήσεις. Η μάλλον ξέρουν πόσα φάσκελα θα φάνε, οι δήθεν "σωτήρες" της χώρας, οι χειρότεροι υποτελείς και δούλοι της δικής τους δίψας για εξουσία. Είναι άπληστοι

Τενεκέδες και άδεια κεφάλια που ανοιγοκλείνουν τα στόματα τους οι Έλληνες πολιτικοί, με λίγες εξαιρέσεις και όχι προβεβλημένες από τα media

Οι αγορές ανοίγουν για την Ελλάδα -μας λένε περιχαρείς- με τίμημα το κλείσιμο των σπιτιών χιλίαδων οικογενειών, που δε φταίνε σε τίποτα. Εκτός αν πιστεύουν, ότι οι επιτήδειοι, δηλαδή όσοι τα φάγανε με τον Πάγκαλο και τους υπόλοιπους, έχουν θιγεί και ακρωτηριαστεί αναλόγως. Ας γελάσω

Είναι η μέγιστη ντροπή, να κάνουν δηλώσεις που επί της ουσίας αναγνωρίζουν τη διαχρονική υποτέλεια της χώρας στα ξένα κεφάλαια και άρα την αδυναμία της να παράγει και να διατηρήσει πλεονάσματα με τα δικά της μέσα. Είναι ντροπή γιατί εκλέγονται ακριβώς γι'αυτό. Για να εγγυηθούν την ανεξαρτησία μας, όχι την διαιώνιση της υποτέλειας μας, με χρυσές αλυσίδες

Η Ελλάδα έχει αναξιοποίητους πόρους τεράστιους και δεν αναφέρομαι στα πετρέλαια και στις μπούρδες αυτές, που είναι αμφιβόλου ποιότητας πληροφορίες. Και ίσως επιζήμιες και για την πραγματική μας οικονομία. Έχει αναξιοποίητους πόρους σε κάθε επίπεδο. Δε χρειάζεται να είσαι έξυπνος για να καταλάβεις.

Ακούς  ότι οι Έλληνες είναι πρώτοι παγκοσμίως στην επιστημονική έρευνα. Ακούς ότι τα Ελληνικά νησία είναι πρώτα παγκοσμίως σε ποιότητα περιβάλλοντος. Ακούς ότι ο Ελληνικός πολιτισμός είναι αυτός που έχει εμπνεύσει τη σύγχρονη δημοκρατία. 3 πυλώνες πολιτικής με Ελληνική πατέντα

-Ανθρώπινοι πόροι υψηλού επιπέδου
-Τουρισμός και αναψυχή υψηλού επιπέδου
-Πολιτισμός και εκπαίδευση υψηλού επιπέδου

Αυτοί οι 3 πυλώνες συναρτούν τον βασικό ένα. Την εξωτερική πολιτική της χώρας μας. Απλά και κατανοητά

Εκτός αν πιστεύουν ορισμένοι ηλιθιωδώς, ότι τα πετρέλαια που θα εξορύξουν οι ξένοι άποικοι θα τα δώσουν σ'εμάς. Ναι, όπως ακριβώς έκαναν άλλοτε οι Γερμανοί, αγοράζοντας χιλιάδες τόνους σταφίδα ως πρώτη ύλη, από εμάς τσάμπα, ώστε να τις επανεισάγουμε στη συνέχεια από τη Γερμανία ως έτοιμο συσκευασμένο προϊόν. Εμείς οι έξυπνοι

Και οι μόνιμοι τοκογλύφοι και εξυπηρετητές Γερμανοί οι βλάκες. Τι να πει κανείς άλλο..

Δυστυχώς τα βλέπω από εδω πάνω, από αυτό το αλλοπρόσαλο αλλά μεγάλο έθνος, την Αγγλία

Τα βλέπω ότι η Ελλάδα δεν έχει καμία τύχη όσο θα είναι έρμαιο στα χέρια της κουλτούρας της, της πνευματικής και πολιτιστικής της καθυστέρησης, της μοίρας της ως σταυροδρόμι τυχοδιωκτικών επιδιώξεων στο διεθνές στερέωμα

Τα βλέπω, όσο η Ελλάδα δε φτιάχνει κράτος, δε νοικοκυρεύεται, δεν γινόμαστε άνθρωποι, δεν κάνουμε ειρήνη και κυρίως δε γινόμαστε φίλοι μεταξύ μας. Όσο σφαζόμαστε και βριζόμαστε χυδαία λες και έχουμε να χωρίσουμε κάτι.

Ρε σεις, το χωράφι ρήμαξε. Σας κορόιδεψαν ότι υπάρχει επόμενη ζωή. Δεν υπάρχει. Τίποτα δεν θα πάρετε μαζί σας. Ότι κάνουμε σε αυτή τη ζωή. Μην πιστεύετε στη θρησκεία. Πιστέψτε στην ανθρωπιά και τη συνεργασία

Ο Ανδρέας έλεγε, σοσιαλισμός σημαίνει ανθρώπινες σχέσεις. Ακριβώς εκεί απέτυχε το ΠΑΣΟΚ στην Ελλάδα. Απέτυχε γιατί δε δημιούργησε στέρεες και αλληλέγγυες ανθρώπινες σχέσεις, αλλά κατέστρεψε ανθρώπινες σχέσεις. Δημιούργησε ιδιοτέλεια και εγωισμό. Με ποιό τρόπο?

Δίνοντας καθρεφτάκια στους Ινδιάνους, άκοπα και άσκοπα. Ανεξέλεγκτα. Πλούτο δηλαδή, σε αμόρφωτους ανθρώπους που ζούσαν σε ένα χύμα ανοργάνωτο και καθυστερημένο κράτος.

Οι Ινδιάνοι, πήραν τα όπλα, έγιναν καουμπόηδες και ιδού το αποτέλεσμα. Οι αγελάδες ψόφησαν και τα ράντσα ρήμαξαν. Ο καουμπόη πίνει ολημερίς στο μπάρ της πόλης αναπολώντας περασμένα μεγαλεία. Και ο Έλληνας κυνηγάει τη σκιά του σαν τον Λούκυ Λουκ

Ανωριμότητα, ανοησία, ψέματα, υποκρισία και λαοπλάνοι συνεχίζουν να νέμονται το παρόν και να σχεδιάζουν το μέλλον σας. Τι κρίμα

Θέλουμε να λεγόμαστε Έλληνες, αλλά καμία σχέση δεν έχουμε με τους Έλληνες της αρχαιότητας. Αντίθετα, εκπροσωπούμε τον εκφυλισμό τους. Την παρακμή του πολιτισμού που εκείνοι γέννησαν. Την αποτυχία τους

Είμαστε μια μικρή Τουρκία ντυμένη στα γαλανόλευκα. Ερμαφρόδιτοι και μόνιμα σε σύγκρουση με τον εαυτό μας. Δίχως ταυτότητα. Δίχως προσωπικότητα. Με προσωπείο

Θα περίμενα μετά από μια κρίση, μια αποτυχία ακόμα δηλαδή της μικρής Τουρκίας με τα γαλανόλευκα, να καλέσουν κάποιοι το λαό προς μια καινούργια παλιγγενεσία. Να σηκώσουν το λάβαρο μιας πνευματικής επανάστασης

Να προσπαθήσουμε να βρούμε τον εαυτό μας, να κερδίσουμε τον αυτοσεβασμό μας με τις πράξεις μας. Να χτίσουμε με όπλα φθαρμένα. Αλλά να χτίσουμε

Αντί αυτών, ζητωκραυγάζουν "βγάινουμε στις αγορές". Πάμε μια από τα ίδια, κοντολογίς

Βγήκε ο Εβραίος να πάει στο παζάρι και ήταν μέρα Σάββατο. Σε απλά Ελληνικά

Καλημέρα σας

Ήρθε η ώρα να γυρίσεις

Γιώργο, το 2009 όταν πρωτοβγήκες πρωθυπουργός σου έγραφα ότι ο δρόμος της Αλλαγής δεν έχει επιστροφή

Ανάμεσα στο τότε και στο σήμερα, έχει κυλήσει πολύ νερό στο μύλο της ιστορίας

Έγιναν πολλά σημαντικά πράγματα, μεγάλες μεταρρυθμίσεις προδιαγράφηκαν, ελπίδες και όνειρα κατατέθηκαν σε δημόσια διαβούλευση

Τα περισσότερα από αυτά παρέμειναν στείρες προτάσεις

Και το αλώνι των εξελίξεων παραμένει πέτρινο, δίχως σπόρο και σπορέα να δρέψει τους καρπούς του μόχθου του

Ο Ελληνικός λαός, όλοι εμείς, σε αυτή την κρίσιμη συγκυρία, αναζητούμε μια διέξοδο απο την κρίση, ένα βηματισμό προς ένα μέλλον που αχνοφαίνεται στο βάθος του τούνελ

Ψάχνω εσένα για να σου δώσω το μήνυμα ότι πρέπει να επιστρέψεις στα δημόσια πράγματα και να ιδρύσεις ένα νέο κίνημα που θα βασίζεται στις αρχές της 3ης του Σεπτέμβρη

Πέρα και πάνω από το ΠΑΣΟΚ. Χρειαζόμαστε κάτι καινούργιο και όχι φυσικά την Κεντροαριστερά έτσι όπως υποκριτικά την ευαγγελίζονται τα απομεινάρια του παλιού καθεστώτος

Είπες να γίνουμε αντιεξουσιαστές της εξουσίας, αυτό θέλουμε 

Νέους ανθρώπους στην πολιτική

Μια δημοκρατία στην οποία δεν θα χρειάζεσαι για διαβατήριο "διαπιστεύσεις" οικονομικού και κοινωνικού τύπου για να συμμετέχεις

Τα μέσα υπάρχουν. Το διαδίκτυο θα δώσει την πρόσβαση σε κάθε γωνιά της Ελλάδας, αντί για τις αναχρονιστικες τοπικές οργανώσεις. 

Άρα το καλύτερο "ρουσφέτι" του νέου κινήματος θα είναι μια σύνδεση στο ίντερνετ και ένα φτηνό λαπτοπ ή ένα απλό κινητό τηλέφωνο με Internet. Αυτή θα είναι και η συσπείρωση της βάσης. Αυτό θα παρακάμψει τους 60+ που παραδοσιακά εμποδίζουν τις μεταρρυθμίσεις.

Πιστεύω βαθιά πως είναι εφικτό να φέρεις, να φέρουμε μαζί την Αλλαγή στην επικαιρότητα!

Αυτό χρειαζόμαστε!

Μια συλλογικότητα που πείθει και αντιπαρατίθεται με το σάπιο κομμάτι του κατεστημένου που για 30 χρόνια νέμεται την εξουσία

Δεν είναι δύσκολο. Αρκεί να "αφορά" τον κόσμο. Ξέρω πως όταν δεν έχεις χρήματα η επιρροή, δε μπορεί να σε ακούσει κανένας. Όμως τώρα είναι η ευκαιρία. 

Πολλοί περιμένουν ένα χαρμόσυνο νέο ξεκίνημα. Στις παρυφές της εξουσίες. Στο αντάρτικο. Πέρα και μακριά από τα κατεστημένα σχήματα. Μια πρόταση ελληνική και δημοκρατική

Εγώ περιμένω εσένα Γιώργο

Να γνέψεις "Πάμε Μαζί οι Έλληνες Ενωμένοι" και να ξεκινήσει η πορεία μας σε ένα καινούργιο δρόμο, όπως τον έχεις οραματιστεί εσύ, όπως μαζί επιθυμούμε να βαδίσουμε

Ήρθε η ώρα να γυρίσεις

Τελικά λεφτά υπάρχουν? Η μαζί τα φάγαμε?

Γύρισε, γύρισε και τελικά ο Γιώργος Παπανδρέου θα δικαιωθεί σε όλα.

Τον κατηγόρησαν, τον λοιδώρησαν, τον εξευτέλισαν χωρίς να το αξίζει και τελικά αφενός πάμε να γίνουμε Δανία του Νότου και αφετέρου λεφτά...υπάρχουν!

Αυτό τουλάχιστον καταλαβαίνω διαβάζοντας τις εφημερίδες και στήνοντας αυτί στην επικαιρότητα.

Που υπάρχουν τα λεφτά? Θα σας πω αμέσως. Διαβάστε παρακάτω δύο αποσπάσματα από το σημερινό τύπο:

1. Έκρηξη φοροδιαφυγής διαπιστώνει το ΣΔΟΕ. 

«Εγκλήματα» φοροδιαφυγής από γιατρούς, πανεπιστημιακούς, αγρότες, συνταξιούχους, γιατρούς, πρώην αστυνομικούς, αθλητικά σωματεία, δικηγορικούς συλλόγους, επιχειρήσεις, «άφαντους» αγοραστές πολυτελών ακινήτων από off-shore εταιρείες και εμπόρους χρυσού αποκαλύπτουν οι έλεγχοι που πραγματοποίησε το ΣΔΟΕ τον περασμένο Φεβρουάριο. Το «μαύρο χρήμα» που εντόπισαν οι φοροελεγκτές από αδήλωτα εισοδήματα, φοροκλοπή και εικονικά και πλαστά τιμολόγια ανήλθε σε 327,227 εκατ. ευρώ.

2. Το έπος της διαφθοράς συνεχίζεται

Kαταιγιστική μορφή παίρνουν οι αποκαλύψεις για τη διαφθορά στο Δημόσιο. Οι δικαστικές αρχές αναλαμβάνουν τη διαλεύκανση σκανδαλωδών υποθέσεων στο κύκλωμα των φαρμάκων και στην ΕΡΤ, ενώ διαπιστώνεται και ανεξέλεγκτη χορήγηση συντάξεων. Τραγελαφικές συνέπειες έχει η ανυπαρξία πειθαρχικών οργάνων. Επειδή δεν λειτουργεί Δευτεροβάθμιο Υπηρεσιακό Συμβούλιο, δύο καταδικασθέντες για δολοφονία εξακολουθούν να μισθοδοτούνται.

Μήπως έγινε τώρα αντιληπτό που "υπάρχουν λεφτά" και πως συντελέσθη το μεγάλο εθνικό έγκλημα του "μαζί τα φάγαμε"?

Όσο η πίεση της Τροϊκα παραμένει σταθερή και αμετάβλητη, ολοένα περισσότερα "οχυρά" ασυλίας απέναντι στη διαφθορά και την παρακμή, που διαχέεται σε όλο το δημόσιο τομέα και την τοπική αυτοδιοίκηση, θα καταρρέουν

Ναι θα καταρρέουν

Όπως θα καταρρεύσουν οι Μανιτάκηδες του κράτους και "θα τα μαρτυρήσουν όλα" δίχως ξύλο. 

Όπως ο συνάδελφος του ο Σαλμάς που "έδωσε" το κύκλωμα με τα 700 φαρμακεία και τις 5 φαρμακαποθήκες. Και έπονται και άλλοι και θα διαβάσουμε και άλλα πολλά μην χάνετε την υπομονή σας.

Δεν είναι να απορεί κανείς για ποιό λόγο η εκάστοτε αντιπολίτευση (στην περίπτωση μας η ψευδεπίγραφη αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ και η απολιθωμένη σταλινική του ΚΚΕ---στη ΔΗΜΑΡ δεν καταδέχομαι να αναφερθώ για λόγους αξιοπρέπειας πλέον) ποντάρει στην "αντίσταση" του λαού, διοργανώνοντας καταλήψεις, μπλόκα, πορείες, διαμαρτυρίες, ανένδοτους αγώνες.

ΦΩΝΑΖΕΙ Ο ΚΛΕΦΤΗΣ ΚΥΡΙΟΙ, αυτό συμβαίνει στην Ελλάδα. Τόσο απλά.

• Αντί η Αριστερά να πρωτοστατεί στην κάθαρση από κάθε απόστημα διαφθοράς και ανομίας
• Αντί η Αριστερά να προστατεύει τα δικαιώματα των φτωχών και μη προνομιούχων, των περιθωριοποιημένων του μεταπολιτευτικού "πλιάτσικου" (όποιος δε συμμετείχε στην παρανομία, την κλεψιά, την εκμετάλλευση και τη διαπλοκή του κομματικού σωλήνα, έμπαινε στο περιθώριο)
• Αντί η Αριστερά να συσπειρώνει τους Έλληνες υπέρ της κοινωνικής δικαιοσύνης
• Αντί η Αριστερά να εμπνέει τη νεολαία με υγιή πρότυπα ζωής, άθλησης, τέχνης, δράσης και ακτιβισμού
• Αντί η Αριστερά να οραματίζεται μια Ευρωπαϊκή Ελλάδα, εντός μιας Ευρώπης των λαών και όχι των αγορών. Μιας Ευρώπης που θα νομοθετεί με βάση τις ανάγκες της βάσης και όχι της κορυφής της πυραμίδας

Αντί για όλα αυτά η Αριστερά εξέπεσε και εξευτελίστηκε με τον χυδαιότερο τρόπο, από τις ορέξεις και τα απωθημένα των στελεχών της. Και έγινε όλα αυτά που κάποτε -υποτίθεται- πολεμούσε.

Και σήμερα η Αριστερά αυτή, η ψευδεπίγραφη, η αλλοτριωμένη, η δήθεν σοσιαλιστική και υπεύθυνη αριστερά------έχει γίνει προστάτης του "άβατου" του παρασιτικού κρατισμού, της διαφθοράς και της αλητείας που για να κοροϊδεύουν τους αφελείς έχουν μασκαρευτεί "πασιονάριες" της επανάστασης και της "αλλαγής".

Αν σήμερα λειτουργούσε σωστά το κράτος και το δημόσιο έκανε τη δουλειά που έπρεπε, βασιζόμενο στα ικανά και ηθικά στελέχη του (που στη συντριπτική τους πλειοψηφία είναι "υποχρεωμένα" να ζουν σε καθεστώς "γκρίζας ζώνης" και ανοχής, έναντι των συνδικαλιστικών και κομματικών συμμοριών εντός των οργανογραμμάτων τους) ούτε στα Μνημόνια θα είχαμε κυλήσει, ούτε θα χρεοκοπούσαμε, ούτε θα είχαμε φτάσει στα όρια της κοινωνικής εξαθλίωσης με πληγέντες τους αδύναμους και τους ευάλωτους.

Να που η επικαιρότητα δικαιώνει όσους ήξεραν "τι παίζεται" πίσω από τους πηχαίους τίτλους και τις "αποκαλύψεις" των κρατικά επιχορηγούμενων ΜΜΕ.

Να που "μαζί τα φάγαμε" και να που "λεφτά υπάρχουν".

Το θέμα δεν ήταν να αποδειχτεί η αλήθεια όμως, αλλά κάποτε να αποκατασταθεί και η λογική σε αυτό τον τόπο.

Ευκαιρία είναι σήμερα, στο ρευστό αυτό περιβάλλον ανακατατάξεων, ο λαός να πιέσει και να διεκδικήσει το μεγαλύτερο κομμάτι συμμετοχής και να παλέψει για τα δίκαια αιτήματα του:

Εργασία, δημόσια υγεία, παιδεία και μέλλον εντός της Ευρώπης και του κόσμου, με όχημα την Ελληνική μας ιδιαιτερότητα, μια διαχρονικά λαμπερή και φωτεινή σηματωρό πολιτισμού και ΗΘΟΥΣ.