Θανάση Μαυρίδη: Ο λαϊκισμός δεν ηττήθηκε. Μία μάχη έχασε.

Αναδημοσίευση αποσπάσματος από την ιστοσελίδα Liberal.

Το πρωτότυπο είναι εδώ: Ο λαικισμός δεν ηττήθηκε. Μια μάχη έχασε

..................Πολλοί πιστέψαμε ότι το πέρασμα του ΠΑΣΟΚ από την εξουσία έκλεισε τις πληγές του παρελθόντος. Ότι αποκατέστησε τις ισορροπίες στην κοινωνία, όπως αυτές είχαν διαταραχτεί στην μετεμφυλιακή Ελλάδα. Κάναμε λάθος! Το μίσος έχει επιστρέψει και μάλιστα δριμύτερο … 

Μα καλά, τι σχέση έχουν οι σημερινοί πενηντάρηδες με τον Εμφύλιο; Κάτι άκουσαν από τους πατεράδες και τους παππούδες τους. Και είναι αυτό το «κάτι» αρκετό για να κρατήσει άσβεστη την φλόγα του μίσους;  

Αυτό είναι ή πρόκειται για κάτι άλλο; Να είναι άραγε τυχαίο ότι ο Αλέξης Τσίπρας μιλούσε σε ξένους ηγέτες με άσχημα αγγλικά και ένα μεγάλο κομμάτι του κοινού τον αποθέωνε γι αυτόν ακριβώς τον λόγο; Ότι έβρισκε αποδοχή η κήρυξη πολέμου στην αριστεία και στην πρόοδο; Μας τρομάζει η ιδέα ότι ο Αλέξης ακολουθούσε μια πολιτική που ακουμπούσε τα ένστικτα αυτών των ανθρώπων! Του κόσμου που μισεί την πρόοδο και την αριστεία. Έναν κόσμο που δεν θέλει να διαβάσει, να δουλέψει, να εξελιχτεί. Μας τρομάζει επειδή τελικά αυτό φαίνεται να είναι πιο κοντά στην αλήθεια απ’ οτιδήποτε άλλο! Το 31% που πήρε ο κ. Τσίπρας έχει βαθιές ρίζες στην κοινωνία. 

Η Ελλάδα της ήσσονος προσπάθειας δεν έχει σχέση με τον Εμφύλιο και την αριστερά. Είναι παιδί του Παπανδρεϊκού ΠΑΣΟΚ. Στο όνομα της «κοινωνικής δικαιοσύνης» σαρώθηκαν όλες οι αξίες, όπως ένας μεθυσμένος οδηγός μπουλντόζας αποφασίζει να εισέλθει σε μια συνοικία για να βάλει «τάξη». Η «αποκατάσταση της αδικίας» μεταβλήθηκε γρήγορα σε κάτι άλλο! Στο κτίσιμο μιας Ελλάδας που θα προτιμούσε να κόψει τα πόδια της για να εξασφαλίσει ένα κοινωνικό βοήθημα από την Ευρώπη, από το να προσπαθήσει να διεκδικήσει ένα καλύτερο μέλλον για τα παιδιά της. 

Σήμερα συγκρούονται δύο  διαφορετικοί κόσμοι. Ο ένας κόσμος θεωρεί ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι πολύ «γιάπις», πολύ «διαφορετικός» από αυτό που έχει συνηθίσει στην καθημερινότητά της. Ο Αλέξης του είναι πιο οικείος. Είναι ο δικός του άνθρωπος. Η άλλη Ελλάδα, νιώθει βαθιά διχασμένη. Επειδή ένα κομμάτι της έχει ήδη φύγει στο εξωτερικό. Η μισή της καρδιά βρίσκεται στην Ευρώπη και στην Αμερική. Η άλλη μισή κτυπάει ακόμη στην Αθήνα, με τον φόβο μην τυχόν και αποτύχει ο Κυριάκος. Επειδή δεν ξέρει αν θα έχει το κουράγιο να πάει να βρει το άλλο της μισό…

Να είμαστε ειλικρινείς! Οι πιθανότητες είναι υπέρ της Ελλάδας της ήσσονος προσπάθειας. Υπήρχαν και κάποιοι που πίστευαν μέχρι πρόσφατα ότι ο Αλέξης Τσίπρας θα έκανε την μεγάλη υπέρβαση. Ότι θα άφηνε πίσω του τον λαϊκισμό. Κάνανε λάθος. Επειδή δεν εκτίμησαν σωστά πόσο μεγάλο είναι το ακροατήριο του λαϊκισμού στην Ελλάδα. Ο λαϊκισμός δεν ηττήθηκε. Μία μάχη έχασε. Όχι τον πόλεμο!

Η Μακεδονική παγίδα - Stirlitz από Capital.gr

Σήμερα αναδημοσιεύω την καλύτερη τοποθέτηση που έχω διαβάσει τελευταία αναφορικά για το Μακεδονικό ζήτημα.

Το εξαιρετικό αυτό κείμενο το έχει δημοσιεύσει ο αναγνώστης Stirlitz που τακτικά κοσμεί την ιστοσελίδα capital.gr με τις θέσεις και την εξαιρετική του πένα.

Εδώ η πρωτότυπη δημοσίευση

«Αίρουμε οποιαδήποτε προσπάθεια οικειοποίησης της Ιστορίας μας», δήλωσε ο Τσίπρας για την απαράδεκτη λύση που βρήκε στο σκοπιανό, και ταυτόχρονα ομολόγησε ανερυθρίαστα ότι η Ελλάδα αποδέχεται ότι οι Σκοπιανοί είναι Μακεδόνες και η γλώσσα τους μακεδονική! Ισχυρίστηκε μάλιστα ψευδώς ότι η Ελλάδα θα αποκαλεί στο εξής τα Σκόπια «Severna Makedonija» ενώ στην πραγματικότητα ο όρος αυτός δεν αναφέρεται ΠΟΥΘΕΝΑ μέσα στο επίσημο κείμενο της συμφωνίας. Συνεχίζεται δηλαδή το χοντρό δούλεμα στους «ιθαγενείς» από τον αναγνωρισμένο μαιτρ της πολιτικής αλητείας. 

Τέτοια ξετσίπωτη κοροϊδία του ελληνικού λαού δεν έχει επιχειρηθεί ποτέ άλλοτε. Ούτε το θρυλούμενο σκίσιμο των μνημονίων, ούτε η δήθεν κατάργηση του ΕΝΦΙΑ, ούτε το «πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης» έφτασαν ποτέ σε τέτοιο επίπεδο αισχρού εμπαιγμού του λαού όπως η άρον-άρον επίλυση του σκοπιανού που επιχειρεί να περάσει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ επιστρατεύοντας μήνες τώρα τα πρόθυμα δημοσιογραφικά παπαγαλάκια του ενδοτισμού (βλέπε ΕΡΤ, ΣΚΑΪ, Καθημερινή κ.ά). Και το πιο λυπηρό είναι ότι υπάρχουν συμπατριώτες μας, ακόμη και σπουδασμένοι, οι οποίοι έχουν καταπιεί αμάσητο το παραμύθι του δήθεν ρεαλισμού και αναπαράγουν τα έωλα και εξοργιστικά ανιστόρητα επιχειρήματα της φιλοσκοπιανής προπαγάνδας τα οποία δεν αντέχουν σε καμία λογική επεξεργασία. 

Όλη η υπόθεση στο σκοπιανό ζήτημα είναι το όνομα του γειτονικού κράτους διότι από αυτό εκπορεύεται κάθε αλυτρωτισμός και κάθε παραχάραξη της Ιστορίας. Οι Σκοπιανοί έχουν γεννηθεί και μεγαλώσει με τη βουλγαρική γλώσσα, δεκάδες χιλιάδες από αυτούς έχουν βουλγαρικά διαβατήρια και τους διεκδικούν οι Βούλγαροι σαν ομοεθνείς τους. Σκοπιανοί και Βούλγαροι συνεννοούνται χωρίς μεταφραστή, καλύτερα από ό,τι εμείς με τους Κύπριους. Το εφεύρημα του μακεδονισμού ήταν ένα πονηρό κόλπο του πανσλαβισμού για να κυριαρχήσει στα Βαλκάνια και να αποκτήσει κάποτε έξοδο στο Αιγαίο. Γι' αυτό ο Τίτο κατασκεύασε το παραμύθι περί «Δημοκρατίας της Μακεδονίας» κλέβοντας ουσιαστικά την ελληνική αρχαία Ιστορία, εκμεταλλευόμενος την ανοχή που έδειχνε η Δύση απέναντί του την εποχή του Ψυχρού Πολέμου, όταν τον χρησιμοποίησε ως βαλκανικό ανάχωμα έναντι της Μόσχας. Επομένως οποιαδήποτε ελληνική υπογραφή αποδέχεται έστω και σύνθετη ονομασία που περιέχει τον όρο Μακεδονία, είναι σαν να επιβραβεύει ένα γελοίο ψέμα, μία απάτη που κρατάει έναν αιώνα τώρα. 

Οι Σκοπιανοί πουλάνε φύκια για μεταξωτές κορδέλες και η ελληνική κυβέρνηση τους έχει ήδη δώσει με τη συμφωνία σχεδόν τα πάντα. Και μάλιστα δεν αρκούνται στη σχεδόν άνευ όρων παράδοσή μας αλλά δια του προέδρου τους πιέζουν να πάρουν και περισσότερα! Οι Έλληνες πρέπει να καταλάβουμε ότι η Ελλάδα δεν έχει να κερδίσει τίποτε αναγνωρίζοντας τα Σκόπια με σύνθετη ονομασία αλλά αντιθέτως έχει να χάσει. Επίσης πρέπει να ξέρουμε ότι ο ισχυρός παίκτης σ' αυτό το παιχνίδι είμαστε εμείς και όχι τα Σκόπια. Αυτό αποδεικνύεται περίτρανα από το γεγονός ότι δεν αρκεί στη διεθνή κοινότητα και στους ισχυρούς ότι η γειτονική χώρα έχει αναγνωριστεί ως Μακεδονία από 140 χώρες. Χωρίς την αναγνώριση της Ελλάδας τα Σκόπια είναι ανίσχυρα στον χάρτη ακόμα και με παγκόσμια αναγνώριση, διότι τη μακεδονική ταυτότητα πάνω στην οποία στηρίζεται η ίδια η ύπαρξη των Σκοπίων μπορεί να τη δώσει μόνο η Ελλάδα και κανείς άλλος. 

Η σημερινή άθλια ελληνική κυβέρνηση που δεν πιστεύει ιδεολογικά σε πατρίδα, έθνος και Ιστορία είναι η ουρανοκατέβατη ευκαιρία που περίμεναν όσοι ξένοι θέλουν επειγόντως λύση για το προτεκτοράτο τους. Οι Έλληνες όμως οφείλουμε να έχουμε επίγνωση της ισχύος της Ιστορίας αυτού του τόπου και επίγνωση ότι η αναγνώριση από 140 κράτη των Σκοπίων ως Μακεδονία δεν είναι αρκετή ούτε για την Ουάσινγκτον, ούτε για το Βερολίνο. Χρειάζεται το «ναι» της Αθήνας η οποία δυστυχώς κυβερνιέται από άσχετους περί την Ιστορία, και, κυρίως, άσχετους από διπλωματία. Έτοιμους να δώσουν τα πάντα για αόριστες υποσχέσεις για ελάφρυνση του οικονομικού χρέους προκειμένου να πουλήσουν νέο «πολιτικό αφήγημα» στους αφελείς ψηφοφόρους και να μοιράσουν νέα επιδόματα ελεημοσύνης ώστε να κρατήσουν την εξουσία μερικούς μήνες παραπάνω. Ανίδεοι ότι το μεγαλύτερο χρέος που οφείλουν να ξεπληρώσουν δεν είναι οικονομικό αλλά απέναντι στο όνομα της χώρας τους και την ψυχή του ελληνικού λαού. 

Για τον Κοτζιά δεν έχω να πω πολλά πράγματα. Ο άλλοτε υμνητής του κόκκινου Πολωνού δικτάτορα Γιαρουζέλσκι ξεπληρώνει απλώς το χρέος του στη σταλινική ιδεολογία που υπηρετεί πιστά μια ζωή. Απ' όλες τις εμφανίσεις του Νίκου Κοτζιά, προτιμώ να κρατήσω στη μνήμη μου τον περίφημο χορό του στη Σύνοδο των υπουργών Εξωτερικών του ΝΑΤΟ στην Αττάλεια τον Μάιο του 2015, όπου αγκαζέ με τον Μεβλούτ Τσαβούσογλου τραγούδησαν το «we are the world, we are the children». Τι να περιμένει κανείς από έναν υπουργό Εξωτερικών που αποτελεί την προσωποποίηση της αφέλειας και της γελοιότητας; Τα είδαμε τα χάλια μας στις σχέσεις με τους Τούρκους και πού μας οδήγησαν τα χαζά γέλια και οι ηλίθιοι χαριεντισμοί τύπου «γκουντ ντιπλόμασι, ε;» με τα αρπακτικά που έχουμε για ανατολικούς γείτονες. Πολύ σοβαρή διπλωματία, τι να πω... 

Αλλά βέβαια ο γνωστός πολιτικός απατεώνας Τσίπρας δεν θα τολμούσε ποτέ να προβεί σε μία τόσο ιταμή πράξη περιφρόνησης της συντριπτικής πλειοψηφίας του ελληνικού λαού αν δεν είχε τις πλάτες του ακόμη μεγαλύτερου πολιτικού απατεώνα και αρχιψεύταρου Πάνου Καμμένου. Ο υπουργός Άμυνας έχει κυριολεκτικά διασυρθεί και εξευτελιστεί τα τελευταία 24ωρα από τη δημοσιοποίηση ενός βίντεο με δηλώσεις του από τον Δεκέμβριο του 2014 - λίγες ημέρες, δηλαδή, πριν τις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015. Σε αυτό το βίντεο ο θεομπαίχτης δήλωνε βαρύγδουπα από τη Θεσσαλονίκη ότι «ενώπιον και Θεού και λαού απαντώ στον Παναγιώτατο ότι οι ΑΝΕΛ θα είμαστε η εγγύηση ώστε κανένας Σαμαράς, κανένας Βενιζέλος αλλά και κανένας Τσίπρας να μην διαπραγματευτεί το όνομα της Μακεδονίας. Η Μακεδονία είναι ελληνική και δεν δεχόμαστε ούτε γεωγραφικό προσδιορισμό». Ζητούσε μάλιστα εκλογές με το επιχείρημα ότι «είναι σαφές πλέον ότι ο ελληνικός λαός απαιτεί εκλογές και δεν μπορεί να παραδώσει το όνομα της Μακεδονίας, δίνοντας παράταση ζωής σε μια κυβέρνηση που έχει δώσει ανοιχτή εντολή στον κ. Νίμιτς τα Σκόπια να ονομαστούν Βόρεια Μακεδονία. Ο ελληνικός λαός πλέον σύσσωμος πρέπει να απαιτήσει εκλογές τώρα, να φύγει η κυβέρνηση που παραδίδει τα ιερά και τα όσια της πατρίδος χωρίς καν να ρωτήσει τον ελληνικό λαό».  

Κύριε υπουργέ Άμυνας, τα πράγματα είναι ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΑΠΛΑ. Ή θεωρείτε εσύ και το κόμμα σου την εκχώρηση του ονόματος της Μακεδονίας στους Σκοπιανούς ως εθνικό ζήτημα μείζονος σημασίας για τον ελληνισμό όπως άφηνες να εννοηθεί το 2014, ή το βάζετε στο ίδιο επίπεδο με τις έμφυλες ταυτότητες και την αναδοχή παιδιών από ομόφυλα ζευγάρια. Αν ισχύει το δεύτερο, τότε βγες να πεις ξεκάθαρα ότι δεν τρέχει και τίποτα με το να δοθεί το όνομα της Μακεδονίας στους Σκοπιανούς, να αντιληφθούν όλοι το ποιον σου. Αν όμως θεωρείς πραγματικά μείζον το ζήτημα του σκοπιανού, τότε ΔΕΝ ΑΡΚΕΙ η δήλωσή σου ότι θα καταψηφίσεις τη συμφωνία όταν έρθει στη Βουλή, διότι πολύ απλά ΚΥΒΕΡΝΑΣ και δεν αντιπολιτεύεσαι. Οι άνθρωποι που σε ψήφισαν σε έβαλαν στην κυβέρνηση ως αντίβαρο στους εξτρεμισμούς του αριστερού μπουλουκιού του ΣΥΡΙΖΑ, για να φρενάρεις το τρένο όταν πάει να εκτροχιαστεί όπως έδειχνες κι εσύ στα τηλεοπτικά προεκλογικά σποτάκια σου. Δεν σε ψήφισαν για να αφήνεις τον ΣΥΡΙΖΑ να κάνει ό,τι γουστάρει. Θα πρέπει να απαιτήσεις τη διενέργεια δημοψηφίσματος για να ερωτηθεί ο ελληνικός λαός όπως έλεγες κι εσύ ο ίδιος το 2014, και αν αυτό δεν γίνει δεκτό να άρεις τη στήριξή σου στην κυβέρνηση. Μόνο αυτή θα ήταν τίμια πατριωτική θέση. Αλλά βέβαια είναι προφανές ότι η υπουργική καρέκλα είναι πολύ γλυκιά για να την αποχωριστείς. Ελπίζεις πως είτε η ψηφοφορία θα γίνει στα τέλη του 2018 όποτε θα έχουν προηγηθεί πρόωρες εκλογές και θα υπάρχει άλλη κυβέρνηση, είτε θα απορρίψουν τελικά τη συμφωνία οι Σκοπιανοί. Ποντάρεις δηλαδή στο να πουλήσεις τζάμπα πατριωτισμό χωρίς να χρειαστεί να έρθεις προ των ευθυνών σου. Να ξέρεις όμως ότι και μόνο το ότι στηρίζεις μια κυβέρνηση που επιχειρεί να περάσει μια εθνική μειοδοσία, είναι ασυγχώρητο. Ντροπή σου Πάνο Καμμένε που για μια υπουργική καρέκλα κατάντησες να γίνεις ο «χρήσιμος ηλίθιος» του Τσίπρα. 

Η Μακεδονία είναι Ελληνική - και μόνο

Παρατηρώ εδώ και καιρό τόσους ανθρώπους και την προσπάθεια που κάνουν να πείσουν τον Ελληνικό λαό ότι το Μακεδονικό είναι ασήμαντο ζήτημα.

Ότι δηλαδή το όνομα ήδη χρησιμοποιείται από "όλο τον κόσμο" και ότι τελικά τίποτα δεν αλλάζει και τίποτα δε γίνεται.

Μας λένε "ας προχωρήσουμε παρακάτω επιτέλους με αυτό" δίχως όμως να μας προτείνουν μια κατά τη γνώμη τους εθνικά υπεύθυνη και σοβαρή λύση. Μας πιάνουν στο φιλότιμο.

Μας λένε ότι το πρόβλημα δε βρίσκεται στο όνομα, αλλά στο σύνταγμα της μικρής αυτής χώρας που προβάλλει αλυτρωτικές προθέσεις. Μας αποπροσανατολίζουν.

Μας ζητάνε να γίνουμε "ευέλικτοι" ώστε τα Σκόπια να μπούν (επιτέλους-για τους ίδιους) στο ΝΑΤΟ και την Ευρωπαϊκή Ένωση και να τελειώσει μια και καλή αυτό το ζήτημα. Μας ζητούν να παραιτηθούμε.

Ε λοιπόν η απάντηση μου είναι ΟΧΙ.

Δε δίνουμε κανένα όνομα και δεν παραχωρούμε απολύτως τίποτα και για κανένα λόγο.

Η Μακεδονία ήταν, είναι και παραμένει Ελληνική τόσο σε όνομα, σε γεωγραφία όσο και και ιστορία.

Εάν θέλουν να βάλουν τα Σκόπια στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ, να προωθήσουν μια λύση που δεν θα περιέχει το όνομα Μακεδονία.

Τότε η υπόθεση θα λυθεί εύκολα και γρήγορα - δεν το κάνουν όμως.

Διερωτάται κανείς γιατί?

Για ποιό λόγο βρε παιδί μου θα πρέπει εμείς - οι νομιμοι κάτοχοι του brand name- να φανούμε "λογικοί" απέναντι σε ένα παράλογο αίτημα?

Ενώ οι Σκοπιανοί πάντοτε φωτογραφίζονται ώς οι αδικημένοι και οι ευάλωτοι που καταδικάζονται στην αφάνεια εξαιτίας της...άκαρδης Ελλάδας?

Τα ίδια κέντρα που κάνουν την ανθελληνική προπαγάνδα μας θυμίζουν με κάθε αφορμή ότι το Μακεδονικό ζήτημα υπάρχει από χρόνια παλιά.

Και ότι κάποτε, κάποιοι, κάπως, τάχα μου "παραχώρησαν" το όνομα στους Σκοπιανούς.

Δηλαδή αγαπητέ αναγνώστη, εάν υποθέσουμε ότι έγιναν λάθη (που δεν έγιναν) παλιότερα, αυτό σημαίνει ότι θα μας ακολουθούν εσαεί και δεν θα μπορούμε ποτέ να αλλάξουμε γνώμη αν διαπιστώσουμε ποιό είναι το πραγματικό μας συμφέρον?

Δηλαδή αγαπητέ αναγνώστη, θα πρέπει να αποδεχτούμε ότι η Ελληνική εξωτερική πολιτική δεν θα πρέπει ποτέ να ξαναγίνει Ελληνοκεντρική αλλά να άγεται από το άρμα του κάθε επιτήδειου που απεργάζεται μηχανισμούς και στρατηγικά σχέδια για το δικό του όφελος?

Δηλαδή αγαπητέ αναγνώστη, θα πρέπει να αποδεχτούμε ωμά και δίχως προφάσεις, ότι η σημερινή Ελληνική κυβέρνηση πράττει ΕΝΑΝΤΙΑ στην εντολή που της έχει δώσει ο Ελληνικός λαός, να υπερασπίζεται το Σύνταγμα, τους νόμους και το εθνικό μας συμφέρον?

Δεν γράφω το κείμενο με ρομαντισμό. Τουναντίον.

Γράφω έχοντας στο μυαλό μου ότι αν υποκύψουμε και σε αυτό το ζήτημα, θα αφανιστούμε ολοκληρωτικά ως έθνος-ως υπόσταση.

Ήδη μας έχουν διαλύσει οικονομικά και ηθικά. Ήδη μας έχουν παγιδεύσει σε έναν ατέρμονα μηχανισμό αναπαραγωγής χρεών και ελλειμάτων. Σε κάθε επίπεδο.

Ήδη συντηρούν τους εχθρούς μας εντός και εκτός της επικράτειας, έχουν βάλει βόμβα στο δημογραφικό μας, έχουν αλώσει τα σύνορα μας γεωγραφικά, ηλεκτρονικά, πολιτικά, πολιτιστικά.

Ήδη μας έχουν φορέσει το καπίστρι της λάθος παγκοσμιοποίησης (υπάρχει και σωστή παγκοσμιοποίηση άραγε?) ενώ εμείς καρτερικά πιστεύουμε σε καλύτερο μέλλον εάν κάνουμε όσα μας πούν.

Αυτό είναι τεράστιο λάθος. Μοιραίο και τραγικό.

Το Μακεδονικό πρέπει να γίνει κεντρικό σημείο μιας νέας αντίληψης για την εξωτερική μας πολιτική.

Της αντίληψης της ισχύος σε τοπικό και περιφερειακό επίπεδο.

Δεν είναι δυνατόν να διαθέτουμε τον ισχυρότερο στρατό στα Βαλκάνια (δεν αναφέρομαι στην Τουρκία) και να παραιτούμαστε μιας επιλογής ισχύος.

Δεν είναι δυνατον να αποδεχόμαστε συζητήσεις περί "μεγάλης Αλβανίας", "σκοπιανού αλυτρωτισμού", "απειλής στον Έβρο", όταν ο στρατός μας διαθέτει ισχύ και μαχητική ικανότητα όπως σήμερα.

Αυτά τα ζητήματα τα τελειώνεις άμεσα με μία ρωμαλέα στάση και ξεκάθαρες θέσεις.

Ούτε επίσης αποδέχομαι ότι έχουν σοβαρότητα οι φήμες για "εξωτερικές πιέσεις" από ξένες δυνάμεις οι οποίες μας παροτρύνουν "φιλικά" να σκύψουμε δίχως αιδώ και να αποδεχτούμε τα όσα τραγικά μας βάζουν να διαπραγματευτούμε.

Για να το πω απλά: Κανένας δε μας έσυρε σε διαπραγμάτευση δίχως τη θέληση μας. Κανείς δε μας υποχρεώνει να διαπραγματευτούμε τίποτα απολύτως. Ούτε να αποδεχτούμε μια ονομασία που δε μας καλύπτει στο πλαίσιο της ελληνοκεντρικής μας εξωτερικής πολιτικής.

Όλα αυτά τα παθαίνουμε επειδή ο κύριος Τσίπρας θέλει να κερδίσει πολιτικό χρόνο πουλώντας στον κάθε μειοδότη εθνική περιουσία - κυριολεκτικά και μεταφορικά.

Επαναλαμβάνω για τελευταία φορά.

Η Μακεδονία ήταν, είναι και θα παραμείνει Ελληνική.

Δε με ενδιαφέρει, ούτε και με αφορά πως οι άλλοι την ονομάζουν ή την αποκαλούν. Η Ελλάδα δεν είναι "οι άλλοι". Η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες και μόνον.

Και αυτή είναι και πρέπει να είναι η κεντρική πολιτική μας επιλογή ως έθνος και κράτος.

Τα δημοψηφίσματα

Όποιος ειλικρινά πιστεύει ότι τα δημοψηφίσματα είναι έκφραση δημοκρατίας στη σημερινή εποχή είναι σε απλά Ελληνικά, κουτός.

Τα δημοψηφίσματα στην παρούσα συγκυρία χρησιμοποιούνται ως πολιορκητικός κριός για να ανατρέψουν κεκτημένα και κατακτήσεις των δυτικών αστικών δημοκρατιών που βασίστηκαν στην ευημερία των κοινωνιών της περασμένης δεκαετίας.

Τα δημοψηφίσματα είναι το εφάμιλλο των δικτατοριών που επιβλήθηκαν από τη CIA στις χώρες της Μεσογείου και τον αραβικό κόσμο τη δεκαετία του 70. Με τη διαφορά ότι σήμερα την κοινή γνώμη καθοδηγουν οι χρήσιμοι ηλίθιοι των ΜΜΕ.

Το λέω ειρωνικά.

Δημοκρατία και δημοψηφίσματα προϋποθέτουν μια ωριμότητα που δεν έχει ο όχλος. Αυτό είναι γνωστό σε όσους μανιπουλάρουν και καθοδηγούν το κοπάδι. Γι αυτό και εξεγείρονται ζητώντας περισσότερη "δημοκρατία".

Γι' αυτό μας έχουν ζαλίσει με τα "δικαιώματα" και τις ανθρώπινες ανάγκες για ελευθερία και αυτοδιάθεση.

Όποιος έχει χρήματα, μπορεί να είναι και ελεύθερος και να κάνει επιλογές.

Όποιος είναι υπάλληλος που ίσα επιβιώνει τι ακριβώς ελευθερίες έχει? Κοροϊδευόμαστε?

Είναι ελευθερία να επιλέξεις το μοντέλο της τηλεόρασης ή αν θα πας με μαύρο ή με κινέζο?

Απορώ με τη νοημοσύνη ορισμένων. Απορώ με όσους πουλούσαν παγκοσμιοποίηση και καπιταλισμό αγκαζέ με το "πακέτο" ελευθεριότητας Αμερικάνικης εμπνεύσεως. Απορώ κυρίως που απορούν πως απέτυχε το δηλητηριώδες αυτό σχέδιο τους.

Να σου δίνουν δηλαδή με το ζόρι ένα φαγητό που δεν σου αρέσει. Να το φτύνεις, να το σιχαίνεσαι, να το καταγγέλεις-- και μετά να σου κάνουν έρευνα αγοράς δυσαρεστημένου πελάτη, γιατί δεν σας άρεσε η μαγειρική μας. Απορούν που εκλέγεται ο Τράμπ, που υπάρχει παντού ο δεξιός, εθνοκεντρικός λαϊκισμός υπέρ της επιστροφής στις τοπικές εξουσίες.

Βάφτισαν το σχεδιάκι τους αριστερά και προοδευτισμό και τους ξίνισε. Όπως ξίνισε και ο σοσιαλισμός. Όπως και όλα τα συστήματα που αντί να παράγουν χαρά, παράγουν λύπη. Απορώ που κάποιοι μπέρδεψαν το διεθνισμό, δηλαδή την επικράτηση του εργατικού κινήματος (θεωρητικά) σε όλο τον κόσμο, με την παγκοσμιοποίηση, δηλαδή την παραγωγή σε τιμές ξεφτίλα στην Κίνα ενώ η κατανάλωση γίνεται στα ρετιρέ της Δύσης. Ωραίο κόλπο ρε ξυπνητζήδες

Ε, τι να κάνουμε. Δεν έχουμε ιδιωτικό τζέτ να πετάμε στο Μονακό για ψάρι και στην Αλικαρνασσό για παϊδάκια και μετά για παγωτό στο Ντουμπάι. Συγνώμη κιόλας ε που δε συγκινηθήκαμε από τον ενθουσιασμό σας. Δε συγκινηθήκαμε που θέλετε να επιβάλλετε το πακέτο πασπαρτού που λειτουργεί σε αλλοτριωμένες, πολυπληθείς και ισοπεδωμένες κοινωνίες αποχαυνωμένων καταναλωτών McDonalds, Apple, Google, Wallmart και Κιμ Καρντάσιαν. Το πακέτο όλοι οι καλοί χωράνε αφού κανείς δεν έχει ταυτότητα, ούτε προσωπικότητα, ούτε προέλευση, ούτε κατεύθυνση. Όπου το άτομο υπάρχει όσο καταναλώνει "πολιτισμό", όχι όσο συμμετέχει.

Ούτε και έχουμε το περίσσευμα δισεκατομμυρίων να "επενδύσουμε" σε ναρκοαγορές και ξέπλυμα μαφιόζων ή να αντισταθμίσουμε κινδύνους από επιχειρηματικά δάνεια ή να τοποθετήσουμε σε ακίνητα. Γιατί αυτό έχει γίνει το κεφάλαιο σήμερα. Αέρας. Δεδομένα μέσα σε καλώδια που αλλάζουν ήπειρο και ιδιοκτήτη σε δευτερόλεπτα. Αν δηλαδή κάποιος τραβήξει μια πρίζα χάθηκαν τα κεφάλαια? Αυτό είναι η φούσκα? Που είναι η πραγματική οικονομία? Τα ξεχάσαμε όλα? Η αρκεί να υπάρχει μια Αφρική να τροφοδοτεί με φτηνές πρώτες ύλες? Η μήπως θα μας σώσει η εξερεύνηση του διαστήματος μετά?

Γιατί η παγκοσμιοποίηση και ο καπιταλισμός καζίνο της ελεύθερης μετακίνησης κεφαλαίων δίχως κανέναν περιορισμό και με οποιοδήποτε μέσον, εξυπηρετεί όσους έχουν πρόσβαση στο σύστημα. Όσους έχουν περίσσευμα χρημάτων. Όσους έχουν κερδοσκοπήσει εκμεταλλευόμενοι την αδυναμία του διπλανού -που δεν είναι πλέον διπλανός, αλλά μακρινός..στην άλλη άκρη της γης, άρα αόρατος, άρα δεν πειράζει?-. Καπιταλισμός σημαίνει εκμετάλλευση. Παγκοσμιοποίηση σημαίνει εκμεταλλεύομαι την καθυστέρηση του τρίτου κόσμου. Τα ίδια παντελάκη μου, τα ίδια παντελή μου.

Ο κάθε καημένος επαρχιώτης στην Ευρώπη πιστεύει ότι έχοντας μια ψήφο και μια πιστωτική κάρτα στο χέρι, μετέχει των εξελίξεων και των γεγονότων που ερήμην του προγραμματίζονται. Ότι στέλνοντας ένα sms σε κάποιον τετραψήφιο αριθμό κάνει αγαθοεργία, καταπολεμά την πείνα και την αδικία των φτωχών. Ότι παράγοντας πλεονάσματα στερώντας χρόνο από την οικογένεια και τα παιδιά του, επιτελεί έναν σκοπό. Να συσσωρεύσει ύλη, πράγματα δηλαδή που πεθαίνοντας δεν θα τα πάρει μαζί του. Ούτε και θα τα κληρονομήσει σε κάποιον.

Ζούμε εποχές αναταράξεων και αλλαγών, προφανώς γιατί το μόντέλο αποδείχτηκε αποτυχία.

Τώρα πάμε να βρούμε μια νέα πραγματικότητα.

Την ίδια στιγμή ο πρωθυπουργός μας, συλλέγοντας αναμνήσεις και σουβενίρ, είπε να πεταχτεί και μέχρι την Κούβα να πει αντί στον Κάστρο. Ερώτηση, ο Κάστρο τον ήξερε όσο ζούσε? Είχαν κάνει κανά στριφτό μαζί ή δεν προκάνανε?

Όλοι σε βρίζουν αλλά εσύ κάνεις τον Κινέζο

Δεν υπάρχει περίπτωση, ούτε μια στο εκατομμύριο, να απευθυνθώ σε αυτόν τον καραγκιόζη με το μικρό του όνομα.

Με το μικρό όνομα απευθυνόμαστε σε άτομα οικεία μας, άτομα που αγαπάμε ή έστω προσπαθούμε να ενστερνιστούμε. Αυτός, είναι περίγελως, είναι για φτύσιμο κοινώς.

Ούτε με το μικρό του όνομα, αλλά ούτε και με το επώνυμο του θα μείνει στην ιστορία. Θα μείνει στο χρονοντούλαπο της όμως, σύντομα και οριστικά, ως η επιτομή του πολιτικάντη Ελληνικού τύπου, δηλαδή το υπο προϊόν μιας περιόδου γεμάτης ψεύδη και αυταπάτες, που κατέρρευσε στα κεφάλια των ψηφοφόρων του.

Ψηφοφόροι του, για να τα λέμε όλα, είναι οι ίδιοι που κάθε φορά ψήφιζαν έναν ηγέτη μάγο, ένα λατρευτικό τοτέμ που από άμβωνος κύρηττε αρλούμπες ανεφάρμοστες έξω από το ίδρυμα Ελλάδα. Ένα ίδρυμα για αυτιστικούς ανθρώπους που αυτοικανοποιούνται με το να είναι μοναδικά διαφορετικοί στη σαχλαμάρα.

Έφτασε όμως το τέλος.

Όταν τα λέγαμε, χρόνια πριν, ήμασταν γραφικοί. Είχα ρωτήσει τη Μαριλένα την Κοππά στο γραφείο της στην Ακαδημίας, τι θα γίνει μετά τον Τσίπρα? Τότε μου είχε απαντήσει, είναι νωρίς ακόμα κάνε υπομονή.

Εγώ έκανα και κάνω υπομονή, η Μαριλένα άφαντη, επέστρεψε στην καριέρα καθηγητού στην Πάντειο και η εποχή που ο ήπιος σοσιαλισμός του Γιώργου Παπανδρέου ήταν σαν φρέντο καπουτσίνο με ολίγη, πέρασε ανεπιστρεπτί.

Ο λαός, ο σοφός ξερόλας λαός που ζούσε και ζει με το ένα πόδι στην παρανομία και το άλλο στη λαμογιά απεφάνθη ότι μετά την παράδοση των όπλων του ΚΚΕ, στη Βάρκιζα, το παιχνίδι δεν είχε ακόμα τελειώσει για την αριστερά. Έτσι νεκρανέστησε την μούμια, αυτήν που μέχρι και στον Περισσό είχαν ξεχάσει πως υπήρχε (όχι όμως στην Κουμουνδούρου). Αυτή τη φορά όχι σε ρόλο μπαμπούλα για να τρομάξει κανέναν συνταξιούχο της CIA, αλλά σε ρόλο αρλεκίνου με μάσκα Γιάνη Βαρουφάκη και των υπολοίπων. Για να γελάσει ο κάθε πικραμμένος.

Γέλασαν. Γελάσαμε. Και μετά κλάψαμε και ξανακλαίμε. Και μετά ανακαλύψαμε ότι τελικά αυτό το χαρτάκια που ρίχνουμε στο κουτί την ημέρα των εκλογών, είναι σοβαρή υπόθεση. Η τουλάχιστον θα έπρεπε.

Όσο και να διακωμωδήσεις τη δημοκρατία, εκδικείται, πανάθεμα τη. Γιατί "δεν έχει αδιέξοδα". Δηλαδή, πάντα θα βρει τον τρόπο να σου βγάλει έναν καθρέφτη φάτσα κάρτα και να σε κάνει να αντιμετωπίσεις την ασχήμια σου.

Όχι--δε λέω ότι έξω είναι καλύτερα. Όχι δεν είναι.

Αλλά τουλάχιστον τέτοιους, σαν αυτόν που ούτε το μικρό του όνομα καταδέχομαι να πώ, τους παίρνουν με τις λεμονόκουπες μια στο τόσο.

Εμάς δε μας αρέσει. Προτιμάμε να τους στήνουμε στο βάθρο και να γελάμε. Να δίνουμε στον εαυτό μας άλλοθι για την αναπηρία και την ολιγοσύνη μας.

Ε αυτή τη φορά, στο κεφαλάκι μας και περαστικά. Και φτού ξελεφτερία ε...

Το τελευταίο τους Πάσχα

Πρίν πολλά χρόνια, τα Νέα κυκλοφόρησαν με πρωτοσέλιδο μια φωτογραφία των συνταγματαρχών της χούντας, έξυπνα παντρεμένη με τη λεζάντα "Το τελευταίο τους Πάσχα" η οποία τιτλοφορούσε ένα τροχαίο ατύχημα το οποίο παρουσιαζόταν λίγο πιο κάτω σε μία άλλη στήλη.

Οι συνειρμοί σαφείς και τα υπονοούμενα ακόμα πιο σαφή.

Ήταν ένα μήνυμα δοσμένο με τον πλέον εύγλωτο τρόπο, ότι οι μέρες της στρατιωτικής δικτατορίας όπως είχε επιβληθεί από τον ξένο παράγοντα για να κρατήσει στον "γύψο" την αλλαγή που αναπόφευκτα ωρίμαζε στις καρδιές των Ελλήνων, είχαν τελειώσει οριστικά.

Φέτος, επισκεπτόμενος την πατρίδα μου, δεύτερη χρονιά ως μετανάστης για τους εορτασμούς του Πάσχα, αντίκρυσα την Ελλάδα στο "γύψο" της παρακμής, ολότελα παγιδευμένη σε συμπληγάδες πέτρες μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας.

Αυτή τη φορά όμως δεν ευθύνεται ο ξένος παράγοντας αλλά ο εγχώριος. Η σε απλά Ελληνικά το ντόπιο κατεστημένο των προυχόντων, διαπλεκόμενων και αντιδραστικών κλικαδόρων που με το προσωπείο του ΣΥΡΙΖΑ κρατούν τη χώρα καθηλωμένη στα δεσμά της ανυπαρξίας.

Όμως δεν θα τους περάσει. Αυτό θα είναι το τελευταίο τους Πάσχα, η τελευταία τους άναρθρη "επαναστατική" κραυγή.

Το αυγό του φιδιού έχει σπάσει. Και η κοινωνία βούβη και παγωμένη, αναμένει τον εκκωφαντικό κρότο της πτώσης της Βαστίλης. Και τότε, ουαί και αλίμονο στους Γραμματείς και Φαρισαίους υποκριτές. Ουαί και αλίμονο σε όσους σταθούν μπροστά στο ποτάμι της οργής.

Έχουν πέσει οι μάσκες κύριε Τσίπρα.

Όχι γιατί πιάσαμε πάτο στα οικονομικά μας και δεν έχουμε χρήματα να πληρώσουμε μισθούς και συντάξεις.

Αλλά γιατί έχει έρθει η ώρα, που η Ελλάδα θα ψηφίσει Ευρώπη, Αλλαγή, Πρόοδο, Δημοκρατία και Ανανέωση.

Έχει έρθει η ώρα που όλοι μας, εντός και εκτός της πατρίδας θα αναφωνήσουμε λυτρωμένοι "Χριστός Ανέστη", θα σκύψουμε το κεφάλι, θα ανασηκώσουμε τα μανίκια και ενωμένοι θα χτίσουμε το νέο μας όραμα.

Υπομονή λίγο ακόμα...

Να φύγει ο Τσίπρας άμεσα

Φίλες, φίλοι,

Αυτή τη στιγμή δεν έχει νόημα να διυλίζουμε τον κώνωπα περί των ευθυνών, των λαθών, του τι προηγήθηκε και τι θα επακολουθήσει.

Αυτή τη στιγμή το μόνο σημαντικό, αυτό που προέχει και επείγει από κάθε άποψη είναι να φύγει ο Τσίπρας και η χούντα του.

Διότι περί χούντας πρόκειται. Περί αχρείων.

Η κυβέρνηση αυτή αποτελείται από ληστές, απατεώνες, τεμπέληδες και αλήτες.

Εκφράζει και εκπροσωπεί τη νοσηρή μειοψηφία των Ελλήνων που έχουν επιλέξει να είναι φασίστες εξ αριστερών, ομοιάζοντας σε αίσχη με τους ομοίους τους εκ δεξιών. Σε κάθε περίπτωση περιθώριο και υπόκοσμος. Τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο.

Φίλες, φίλοι,

Για να προχωρήσει κάποτε η Ελλάδα πρέπει δια της βίας ή δια της κωμωδίας, να απαλλαγούμε από τον αριστερο και δεξιό ιδεοληπτικό φασισμό των λούμπεν στοιχείων της κοινωνίας μας.

Αν δεν ξεριζωθούν οι μειοψηφούντες χουντικοί και ολοκληρωτικοί παράφρονες που λυμαίνονται το δημόσιο βίο σε κάθε επίπεδο, οριζοντίως και καθέτως, θα παραμένουμε εσαεί στην Τουρκοκρατία.

Δεν γίνεται δημοκρατία με τόσα πολλά παράσιτα, δίχως δηλαδή επιτέλους να μπορεί να ανθίσει η γνώμη και η κουλτούρα του κυρίαρχου λαού.

Υποκατεστάθη ο ενιαίος και ανοιχτός κοινωνικός χώρος, η πλατεία, η αγορά, η κοινή γνώμη, η εκκλησία, από τις προπαγανδιστικές και οπισθοδρομικές καμπάνιες ελέγχου του λαϊκού αισθήματος, των κάθε μικρο δικτατορίσκων που τυχαία και από σπόντα βρέθηκαν να κρατούν την εξουσία.

Φίλες, φίλοι,

Ο Τσίπρας και η συμμορία του δεν εκπροσωπούν τα ιδεώδη της Αριστεράς και τη δημοκρατίας. Δεν έχουν ιστορικές και πολιτιστικές αναφορές σε αγώνες και ιδεολογίες. Δεν έχουν προέλευση από λόγιους, από σοφούς, από σώφρωνες, από πολιτικούς, από ηθικούς ανθρώπους που να θέλουν να υπηρετήσουν το χώρο του σοσιαλισμού με εντιμότητα και ενάργεια.

Ο Τσίπρας και η συμμορία του είναι κατσαπλιάδες, κλέφτες και αρματωλοί, εντεταλμένοι και δοσίλογοι, αρπακτικά και γλίτσες της κοινωνίας. Εκπροσωπούν τον απόπατο και τα χειρότερα ένστικτα που η κρίση ανέδειξε.

Εκπροσωπούν το μίσος και τον ολοκληρωτισμό. Είναι μαύρες τρύπες.

Φίλες, φίλοι,

Δεν έχει σημασία από που προέρχεται πολιτικά ο καθένας από εμάς. Από το ΠΑΣΟΚ, τη Νέα Δημοκρατία, το ΚΚΕ, τον άλλοτε ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ κλπ.

Αυτό που πρέπει και επιβάλλεται να γίνει είναι να φύγει άμεσα ο προδότης Τσίπρας και να δικαστεί μαζί με τους συνενόχους του για έσχατη προδοσία, για ένα σωρό πράξεις, μεθοδεύσεις και παραλείψεις που ώς αποτέλεσμα έχουν την έκπτωση της χώρας, την απαξίωση της και κυρίως την υπονόμευση κάθε μελλοντικής δυνατότητας επανάκαμψης της.

Ένοχος και στο εκτελεστικό απόσπασμα ή την κρεμάλα κατά προτίμηση στο Σύνταγμα, εκεί που πρωτο αγανάκτησε αυτός και τα κουρέλια των οπαδών του.

Φίλες, φίλοι,

Η μόνη λύση σήμερα για να βρεθεί μια διέξοδος και να μπορέσει ο κόσμος να ανασάνει λιγάκι είναι εκλογές άμεσα. Δίχως καμία καθυστέρηση. Δίχως καμία χρονοτριβή.

Έχω επανειλημμένως γράψει για τον Γιώργο Παπανδρέου. Δυστυχώς ο Παπανδρέου ξεμωράθηκε, τελείωσε, πάει πια ο άνθρωπος μας έχει χαιρετήσει.

Κρίμα που τον πίστεψα και τον πιστέψαμε, ωστόσο η ζωή πάει μπροστά.

Ψηφίστε Μητσοτάκη. Ψηφίστε Φώφη. Ψηφίστε Κουτσούμπα. Ψηφίστε Λεβέντη.

Ψηφίστε ότι νομίζετε (όχι Λαφαζάνη και Κωνσταντοπούλου για όνομα θεού) ώστε να σηκωθεί να φύγει το τέρας του Τσίπρα.

Καλή ανάσταση

Ώρα εκλογών

Κάθε εκλογική αναμέτρηση είναι μοναδική και ιδιαίτερη. Αυτό έχει αποδειχθεί περίτρανα από την Ελληνική ιστορική πραγματικότητα των πρόσφατων χρόνων της πολιτικής μας ζωής.

Έχω τη γνώμη ότι σε αυτές τις εκλογές θα πρέπει η πλειοψηφία των πολιτών να προστρέξει για να ψηφίσει και να αποφανθεί βάση του Συντάγματος, ποιός επιτέλους κυβερνά αυτή τη χώρα.

Προσέξτε-Δεν παροτρύνω κανέναν να κάνει κάποια συγκεκριμένη επιλογή.

Όμως, ο μοναδικός τρόπος που έχουν οι Έλληνες πολίτες να ελέγξουν ποιός η ποιά κόμματα θα μπουν στο κοινοβούλιο και άρα θα τους εκπροσωπούν στην Ευρώπη και την Ελλάδα, είναι η ψήφος τους.

Όσοι ποντάρουν στην αποχή και την αδιαφορία αλλά και την απαξίωση του πολιτεύματος, το κάνουν επειδή έχουν πολύ συγκεκριμένα και υπαρκτά συμφέροντα. Ένα απλό παράδειγμα είναι η ανάδειξη ακραίων δυνάμεων στην πολιτική μας ζωή. Όπως ο ΣΥΡΙΖΑ και η Χρυσή Αυγή.

Ένα άλλο παράδειγμα είναι η διόγκωση των μικρών ποσοστών σε σχέση με το σύνολο των ψήφων και άρα οι θέσεις που εκλέγονται στο κοινοβούλιο. Όλο και λιγότεροι ψήφοι, εκλέγουν τους βουλευτές και τα κόμματα. Ποιό είναι το νόημα?

Τρίτο παράδειγμα, αλλά και το πλέον ουσιαστικό: Η πίεση που ασκείται από την κοινωνία προς το πολιτικό σύστημα. Στη δημοκρατία, μονάχα με τη συμμετοχή αλλά και τον έλεγχο της εξουσίας, είτε άμεσα, είτε έμμεσα, μπορεί ο πολίτης να ασκήσει τα πολιτικά του δικαιώματα. Διαφορετικά, οι γνωστοί πελάτες-ψηφοφόροι μονίμως θα εκλέγουν τους ίδιους εκπροσώπους, σε ποιότητα και ήθος

 Πρέπει λοιπόν σε αυτές τις εκλογές να ψηφίσουν όλοι οι Έλληνες.

Και πρέπει σε αυτές τις εκλογές να μπουν στο κοινοβούλιο πολλά κόμματα και πολλοί άφθαρτοι άνθρωποι εκτός συστήματος, ώστε να ανακατευτεί η κατάσταση και να σπάσει η ασυλία και η ομερτά της διαπλοκής των συντεχνιών που εκπροσωπούνται στη βουλή.

Πρέπει να στηρίξουμε ενεργά, την αλλαγή και τις μεταρρυθμίσεις. Και κυρίως πρέπει να στείλουμε μήνυμα στους πάτρωνες της Ελλάδας, τους Αμερικάνους αλλά και τους ντόπιους εκπροσώπους τους, είτε κατοικοεδρεύουν στην Ελβετία, είτε στην Εκάλη, ότι η κατάσταση, ούτε προβλέψιμη είναι, ούτε εύκολη, αλλά ούτε και έχουμε παραδώσει τα όπλα μας στον εκάστοτε "βαλτό" που εξυπηρετεί μονάχα την ιδιοτέλεια τους.

Ακούγονται λίγο απλά και ιδεαλιστικά όλα αυτά, έτσι δεν είναι?

Με ποιόν άλλον τρόπο όμως μπορεί η κοινωνία να στείλει τα μηνύματα της?

Η παρένθεση Τσίπρα και όλων των συν αυτώ παρήλθε οριστικά

Ο Τσίπρας και το συνάφι του, καλούνται σήμερα να γίνουν κεντροαριστερά, όπως ο μπαρμπά Φώτης, χάνοντας τον πυρήνα και τις ιδεολογικές τους αναφορές, υπέρ του καινούργιου ΚΚΕ, δηλαδή του κόμματος Λαφαζάνη και των συνιστωσών της Ζωής, του Μάκη, του Σάκη και του Λάκη

Τα μνημόνια δεν έφυγαν. Ούτε και φεύγουν. Και είμαστε υποχρεωμένοι να συντάξουμε ένα λογικό και συνεπές πρόγραμμα ανασυγκρότησης της χώρας, με καθολική εκπροσώπηση όλων των Ελλήνων.

Περιττό βέβαια είναι να τονίσω, πως οι δραχμολάγνοι, ο Λαφαζάνης και όλο αυτό το παρακμιακό κομμάτι της πολιτικής είναι τάλε κουάλε η Χρυσή Αυγή, από την ανάποδη. Η υστερία και η μαλακία που τους δέρνει, προσφέρεται μονάχα για ψυχαναλυτική έρευνα και τίποτα περισσότερο.

Είναι όμως καλό, το ότι εκτίθενται στη δημοσιότητα, εγχώρια και διεθνή, όλα αυτά τα άρρωστα κομμάτια της κοινωνίας, ώστε να απαξιωθούν από τις εξελίξεις και να τελειώνουμε μια και καλή μαζί τους. Μόνο το χρονοντούλαπο της ιστορίας, θα πρέπει να είναι ο προορισμός τους και τίποτα περισσότερο.

Σήμερα, είναι η ώρα να πορευτούμε προς ισχυρές κυβερνητικές εντολές, προς το παρόν σε συναφείς συνασπισμούς και αργότερα σε έναν καινούργιο διπολισμό που δεν θα ασχολείται με το μνημόνιο-αντιμνημόνιο, αλλά με άλλα διλήμματα και επιλογές. Έτσι γίνεται παντού.

Ας σημειωθεί πως δεν είμαι αφελής όταν γράφω για τις εκλογές. Γνωρίζω πάρα πολύ καλά τι συμβαίνει στην πολιτική και πόσο εύκολα ελέγχονται τα πάντα στην Ελλάδα μας. Ποιές είναι οι σχέσεις μεταξύ πολιτικών-επιχειρηματιών-μεγάλων συμφερόντων. Και πόσο ο λαός είναι δυστυχώς παγιδευμένος να είναι θεατής όλου αυτού του θεάτρου.

Ευκαιρία λοιπόν δεν είναι, να πάρουμε την εκδίκηση μας ψηφίζοντας ελεύθερα ότι μας αρέσει, μετατρέποντας τις εκλογές σε δική μας γιορτή και όχι μια υποχρέωση που απλά πρέπει να διεκπεραιωθεί?

Αν ήταν στο χέρι μου θα στήριζα Βασίλη Λεβέντη, έτσι για το γαμώτο, να τον δώ στη Βουλή να βγάζει αυτούς τους λόγους του, να χτυπάει το χέρι στο μικρόφωνο και να γίνεται επικός καυγάς με τους εκπροσώπους όλων των υπολοίπων κομμάτων!

Η τρέλα του Λεβέντη μπορεί να φέρει περισσότερο αποτέλεσμα από τη σύνεση του κάθε τεχνοκράτη.

Αν ήταν στο χέρι μου θα στήριζα οικολόγους. Να τους δώ να τσακώνονται με τους εκπροσώπουν των ρυπογόνων υπηρεσιών τουρισμού και βιομηχανίας και νέων επενδύσεων

Θα στήριζα πειρατές. Για να μπουν στη βουλή και να κουνάνε μαύρα σημαιάκια κόντρα στην ψήφιση νέων φόρων και νέων περικοπών από τα λαϊκά εισοδήματα

Και ούτω καθεξής!

Καλημέρα μας


 

Μία νεά καλύτερη και φωτεινή ημέρα θα ξημερώσει

Τι περιμένετε δηλαδή να ακούσετε στο διάγγελμα Τσίπρα?

Ότι μας εξαπάτησε?

Το πρόβλημα δεν είναι ο -κάθε- Τσίπρας, αλλά η συνολική διαχείριση της πορείας της χώρας μας κατά την ιστορική της διαδρομή μέσα στο χρόνο, άλλοτε σε ανάπτυξη και άλλοτε σε κρίση

Μέχρι σήμερα έχουμε δει πολλές κρίσεις και πολλές φορές επίσης την επάνοδο της κατάστασης σε καλύτερες μέρες, με νέα πρόσωπα, νέες προτάσεις, νέες λύσεις που δίνουν το έναυσμα για μεγάλες εθνικές επιτυχίες

Είναι ιστορικά αποδεδειγμένο και μαθηματικά βέβαιο, ότι ο πόνος των ημερών που ζούμε είναι προσωρινός (πάντα μέσα στο ιστορικό πλαίσιο-αυτό μπορεί να σημαίνει πέντε ή δεκαπέντε χρόνια), ενώ η κατάσταση σταδιακά θα εκτονωθεί και μια νέα εποχή θα ξεκινήσει

Νέα εποχή, με νέα πρόσωπα, με νέους ηγέτες και συσχετισμούς που θα οδηγήσουν τη χώρα προς την κατεύθυνση της πραγματικής της μοίρας, δηλαδή την σύγκλιση με την ανεπτυγμένη Ευρώπη και την ανάδειξη της σε μια χώρα θεμέλιο για την Ολοκλήρωση

Η Ελληνική ιστορία είναι γεμάτη από παταγώδεις αποτυχίες και τεράστιες επιτυχίες

Σήμερα ζούμε την ύφεση, μετά από 40 χρόνια ανάπτυξης και ευημερίας. Πολλοί θα έλεγαν ότι αργήσαμε κιόλας να πέσουμε, να ολισθήσουμε προς την άρνηση και την αποδόμηση

Ίσως το αναπόφευκτο να καθυστέρησε μερικά χρόνια, λόγο της στήριξης της Ευρώπης, όμως κακά τα ψέματα, η Ελλάδα κατέρρευσε διότι έπαιξε ένα παιχνίδι πολύ πιο πάνω από τις πραγματικές της δυνατότητες προσαρμογής και υλοποίησης, όλων αυτών των φιλόδοξων σχεδίων, των κατά καιρούς ηγετών της

Αυτό σε καμία περίπτωση δε σημαίνει πως πρέπει να χαμηλώσουμε τον πήχη των επιδιώξεων μας. Πως πρέπει να αισθανόμαστε ντροπή ή αποτροπιασμό που αποτύχαμε. Πως πρέπει να στραφούμε στην ενδοσκόπηση και την εσωστρέφεια και να αρνηθούμε να αλλάξουμε πορεία, αναθεωρώντας τη στρατηγική μας

Όχι. Αυτό θα ήταν η πραγματική εθνική καταστροφή.

Αυτό που πρέπει να κάνουμε, από αύριο κιόλας, είναι μια σε βάθος ανάλυση της κατάστασης και μια γενναία αυτοκριτική.

Όλοι μαζί. Οι πολίτες πρώτα και κύρια, εμείς οι ίδιοι

Μην περιμένετε να κάνουν οι άλλοι, όσα δεν κάνετε εσείς για τον τόπο σας. Πρέπει εσείς, εμείς, όλοι μας να απαιτήσουμε την αλλαγή. Η αλλαγή ανήκει στον Ελληνικό λαό, ο οποίος είναι ο μοναδικός κυρίαρχος αλλά και μοιραίος ταυτόχρονα παράγων, αυτού του τόπου

Αυτός, κυβερνά, αυτό τον τόπο, κύριε Κωνσταντίνε Καραμανλή. Στο τέλος της ημέρας, ο Ελληνικός λαός είναι αυτός που μιλά ή σιωπά. Πέρα και πάνω από τα προσκήνια και τα παρασκήνια.

Ο Ελληνικός λαός είναι καταδικασμένος να πρωταγωνιστεί, να ανοίγει νέους δρόμους σε τοπικό και διεθνές επίπεδο, σαν τον Προμηθέα Δεσμώτη. Να κομίζει "καινά δαιμόνια" σε θεσμούς, πρόσωπα και ήθη. Και τελικά να αναβαπτίζεται από τις στάχτες του σαν τον μυθικό Φοίνικα και να ατενίζει ένα καλύτερο μέλλον

Μην απελπίζεστε.

Απαιτείται όμως σύνεση και προπάντως ΓΝΩΣΗ και πολύπλευρη ενημέρωση

Η εποχή που θα ξημερώσει, θα βρεί την Ευρώπη ενωμένη και πανίσχυρη και την Ελλάδα σε νέες ράγες να οδηγεί τις εξελίξεις

Να έχετε και να έχουμε εμπιστοσύνη. Να έχετε και να έχουμε πίστη. Όλα όσα συμβαίνουν τα περιμέναμε. Τα γνωρίζαμε. Γιατί γνωρίζαμε τους παίκτες και τα συμφέροντα τους. Γιατί γνωρίζαμε ότι όλα αυτά έχουν γίνει ξανά στο παρελθόν και θα ξαναγίνουν στο μέλλον

Όλα κάνουν τους ίδιους κύκλους, όσο ο Έλληνας είναι διχασμένος ανάμεσα σε αυτό που αφήνει πίσω του, την ανατολίτικη και παραδοσιακή του φορεσιά, και το καινούργιο που βαθιά επιθυμεί να κατακτήσει, την προσαρμογή και την ένταξη σε έναν κόσμο σύγχρονο και προοδευτικό

Είμαι αισιόδοξος, παρότι στεναχωρημένος και κουρασμένος

Γιατί επιτέλους, τον φάγαμε τον Γαϊδαρο, έστω και αν η ουρά του παραήταν....Τσίπρα

Το κλείσιμο του κύκλου

Εδώ και μέρες κλωθογυρίζω στο μυαλό μου σκέψεις και κείμενα που θέλω να γράψω.
Κάποτε αυτή η καθημερινότητα έβαζε την αναρχία του νου σε μια σειρά, ιεραρχούσε και τακτοποιούσε ατάκτως ερριμμένες πληροφορίες και έδινε τον τόνο των συζητήσεων με φίλους και αγαπημένους.
Ερχόμενοι σε μια ξένη χώρα τα πράγματα είναι τελείως διαφορετικά. Η απόσταση από την Ελληνική πραγματικότητα είναι λυτρωτική αλλά και επίπονη ταυτόχρονα. Λυτρωτική γιατί η μέγγενη του άγχους της επιβίωσης δεν είναι καταπάνω στο δέρμα του λαιμού σου. Επίπονη γιατί χάνεις τον παλμό των γεγονότων, έτσι όπως τα βιώνει ο μέσος άνθρωπος αναπνέοντας τον αέρα της πατρίδας του.
Στο τέλος ίσως γίνεσαι πιο σοφός παρατηρώντας τα πράγματα από μια απόσταση, ίσως όμως να γίνεσαι και περισσότερο αδιάφορος. Κάπου ανάμεσα σε αυτές τις δύο αντίθετες συναισθηματικές καταστάσεις δράττομαι της ευκαιρίας να παραθέσω μερικές λέξεις στον ηλεκτρονικό καμβά.

Θα ήθελα πάρα πολύ να έχω ένα αισιόδοξο μήνυμα για την Ελλάδα, όμως αυτή τη στιγμή ζούμε το κλείσιμο, την επιτομή, το τέλος και το αδιέξοδο που ακολουθεί τον επίλογο της εποχής της μεταπολίτευσης. Μιας εποχής που σηματοδότησε την είσοδο της χώρας στην τροχιά του εκσυγχρονισμού και των δημοκρατικών ελευθεριών για τον ελληνικό λαό με ένα ρυθμό και μια ένταση που δεν είχαν προηγούμενο. Δυστυχώς ή ευτυχώς, η ολοκλήρωση της περιόδου αυτής που ξεκίνησε χοντρικά μετά το 1974 και την αποκατάσταση της δημοκρατίας στην Ελλάδα, έφερε μια πρωτόγνωρη κρίση για το κράτος, την κοινωνία και κάθε έκφανση του δημόσιου λόγου και των δημόσιων γεγονότων. Η κρίση αυτή ενώ χαρακτηρίστηκε οικονομική, είναι ξεκάθαρο ότι είναι κρίση πολιτισμού και κουλτούρας, κάτι που πολλοί είχαν επισημάνει από πολύ νωρίτερα, όταν η άλλοτε "μικρή αλλά υπερήφανη Ελλάς" έδειχνε να έχει φανερά εκτροχιαστεί σε σφαίρες υπερκατανάλωσης και αλλοτρίωσης στο προσκήνιο, ενώ στο παρασκήνιο τεράστια σκάνδαλα εξελίσονταν -σκάνδαλα που δυστυχώς ενέπλεκαν και εθνικές στρατηγικές εκτός από προσωπικές πολιτικές ατζέντες.

Είθισται στις εποχές της παρακμής να αποκαλύπτεται η πραγματική ποιότητα και ο χαρακτήρας των ανθρώπων, των θεσμών και του πολιτισμού μιας κοινωνίας. Την απάντηση για το τι είδαμε και βλέπουμε στην Ελλάδα της παρακμής, την έχει ο καθένας ξεχωριστά στο μυαλό του, ο ίδιος. Δε χρειάζεται εγώ να προσθέσω τίποτα στον ατομικό και προσωπικό εφιάλτη του κάθε Έλληνα. Το πως βιώνουμε και επιβιώνουμε και προσπαθούμε να ελπίσουμε για το καλύτερο αύριο, είναι ο αγώνας μας ενάντια στη σήψη και τη λήθη, την ώρα που όσα ξέραμε έχουν ολότερα αναποδογυρίσει και το άσπρο γίνεται μαύρο. Όμως ακόμα και αυτός ο πόνος είναι πρόσκαιρος, και αυτό το μήνυμα έχω να στείλω σήμερα με τις ταπεινές αυτές γραμμές που συνθέτω στο πληκτρολόγιο. Ο πόνος και οι ωδίνες θα περάσουν, διότι θέλοντας και μη, κάτι καινούργιο θα έρθει να αντικαταστήσει τα όσα παρήλθαν.

Τι με κάνει αισιόδοξο? Το γεγονός ότι κόντρα στις προσπάθειες πολλών, αλλά και στα λεγόμενα ακόμα περισσότερων, η Ελλάδα δεν έχει χρεοκοπήσει, ούτε έχει καταρρεύσει. Είναι απόφαση της Ευρώπης, να μην αφήσουν την Ελλάδα να γίνει ο δούρειος ίππος που θα εκπορθήσει τη συνοχή της Ευρωζώνης, όπως πολλοί θέλησαν και θέλουν -άνθρωποι προερχόμενοι από όλες τις πολιτικές παρατάξεις του συνταγματικού τόξου. Αισιόδοξο με κάνει επίσης ο Αλέξης Τσίπρας ως πολιτικός. Έχει καταφέρει παρόλα τα ελαττώματα του και την πολιτική του προέλευση από ένα κόμμα ακραίων, φανατικών και μισαλλόδοξων παλαιοπασόκων και αλλοφρόνων ψευτοαριστερών επαναστατών της πλάκας, να κρατήσει ένα αρραγές κυβερνητικό μέτωπο προσηλωμένο στην πραγματωση των -έστω- προσωπικών του φιλοδοξιών. Αυτό εξυπηρετεί προς το παρόν την δημοφιλία του, άμεση συνάρτηση της οποίας είναι η δέσμευση του για λύση εντός Ευρώ και Ευρωζώνης.

Αισιόδοξο επίσης με κάνει το γεγονός ότι, παρότι επικρατεί μπάχαλο, θέλοντας και μη οδεύουμε σε μια ευρεία ανακατάταξη του κυβερνητικού σχηματισμού, που προσωπικά πιστεύω ότι θα εγκαινιάσει την εποχή της νέας κεντροαριστεράς με ηγέτη τον Τσίπρα. Οι ίδιοι μηχανισμοί σχηματίζουν σταδιακά και τη νέα κεντροδεξιά, ενώ σύντομα η Βουλή θα αποκαταστήσει την παλιά της μορφή και την αξιοπιστία της. Πράγματι, υπάρχουν παλινωδίες και υπαναχωρήσεις σε πολλές μεταρρυθμίσεις που ξεκίνησαν επί Γεωργίου Παπανδρέου. Πράγματι η Διαύγεια βάλλεται, ενώ ο Καλλικράτης ξηλώνεται. Η οικογενειοκρατία επέστρεψε φανερά, στις πρώτες 100 μέρες του ΣΥΡΙΖΑ με διορισμούς ημετέρων και συγγενών των κυβερνώντων. Πράγματι ζούμε μια εποχή νέου λαϊκισμού που αντλεί ιδέες και προέλευση από τις σκοτεινές εποχές σταλινικών καθεστώτων και κόκκινης προπαγάνδας. Όμως θεωρώ ότι αυτά είναι σπαραγμοί του τέλους, τον επίλογο που θα οριστικοποιηθεί με την τελική συμφωνία Ελλάδα και Ευρώπης μετά τον Μάϊο.

Όμως θα ήθελα να σταθώ σε ένα άλλο θέμα που κατα τη γνώμη μου είναι το σημαντικό. Ασχέτως των εξελίξεων που θα δούμε σύντομα να ξεδιπλώνονται μπροστά μας. Ασχέτως της ελπίδας που θα δικαιωθεί ή της απογοήτευσης που ενδεχομένως να επικρατήσει. Είναι κάποια πράγματα που πρέπει όλοι μας να κρατήσουμε και να θυμόμαστε: Η Ελλάδα απέτυχε, διότι απέτυχε το μοντέλο διακυβέρνησης που εφαρμόστηκε σε αυτή, μετά το τέλος του Β Παγκοσμίου Πολέμου. Το μοντέλο αυτό διακυβέρνησης, με ελάχιστες εξαιρέσεις, ήταν κρατικοκεντρικό. Δηλαδή καθ' εικόνα και ομοίωση των κυβερνήσεων του Ανατολικού Μπλόκ, όπου ένα κεντρικό σύστημα γραφειοκρατίας με την απαραίτητη εναλλαγή προσώπων και σχηματισμών (ηγέτες και κόμματα που εναλλάσσονται στην εξουσία) ορίζει και διευθύνει κάθε κοινωνική και οικονομική δραστηριότητα της χώρας.

Αυτό το σύστημα, όση ασφάλεια και να προσφέρει, όσο έλεγχο και να προσφέρει, όση εξουσία και να προσφέρει στους άρχοντες, είναι πλέον ξεπερασμένο και πεπερασμένο. Αυτό το σύστημα εξυπηρέτησε κάποιες αναγκαιότητες μεταπολεμικές, που είχαν περισσότερο να κάνουν με τη γεωπολιτική θέση της Ελλάδος σε σχέση με τα Βαλκάνια και τον κομμουνιστικό κίνδυνο, δηλαδή τα συμφέροντα της Βρετανίας και της Αμερικής στην περιοχή. Αυτό το σύστημα όμως, δεν εξυπηρετούσε ήδη από τη δεκαετία του '70 τα συμφέροντα της Ελλάδας που δεν μπορούσε να αναπτυχθεί ως δυτικό κράτος, κάτω από τον σφιχτό εναγγαλισμό του κρατικού ελέγχου. Δυτικό κράτος και δυτική δημοκρατία σημαίνουν ελεύθερες οικονομίες και ανοικτές κοινωνίες. Κάτι που αποδεχτήκαμε κατ΄αρχήν, υπογράφοντας αλλεπάλληλες συνθήκες προσχώρησης στην ΕΟΚ αρχικά και στην Ευρωπαϊκή Ένωση στη συνέχεια. Άλλωστε όποιος διαβάσει τις καταστατικές αρχές ίδρυσης της ΕΕ θα συνειδητοποιήσει πως όλες αυτές οι περίφημες "μεταρρυθμίσεις" που διαβάζουμε ότι πρέπει να γίνουν, είναι ΠΡΟΑΠΑΙΤΟΥΜΕΝΑ για να μπορέσει κάποια χώρα να συμμετέχει ΙΣΟΤΙΜΑ στο χώρο του Ευρώ.

Τι πρέπει να γίνει λοιπόν? Πρέπει να παραδώσουμε τη χώρα "εις την Δύσιν" ή θα πρέπει η Ελλάδα "να ανήκει στους Έλληνες"? Η απάντηση είναι πολύ εύκολη. Οι Έλληνες θεμελίωσαν πρώτοι τον δυτικό πολιτισμό, άρα εξορισμού οι Έλληνες ανήκοντας στην Ελλάδα, ανήκουν και στη Δύση. Το ερώτημα όμως είναι διττό. Σε ποιά Ελλάδα θέλουμε να ανήκουμε? Στην Ελλάδα του Ανατολικού Μπλόκ, του φόβου της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, των κλειστών οριζόντων και της διεθνους απομόνωνσης? Ή σε μια Ελλάδα μέλος της Ευρωπαικής Ένωσης δηλαδή μέτοχο σε μια κοινωνία πολιτισμένων εθνών που ασπάζονται κοινές αρχές δημοκρατικής διακυβέρνησης και ανθρωπίνων δικαιωμάτων?

Έχω επανειλημμένως γράψει και το ξαναλέω. Η αλλαγή ανήκει στον Ελληνικό λαό. Δεν υπάρχουν αδιέξοδα όταν γνωρίζεις ποιός είναι ο δρόμος της προόδου και της αλήθειας. Μπορεί πρόσκαιρα να θολώνουν τα νερά κάποιες προτεραιότητες. Μπορεί πρόσκαιρα να αποπροσανατολιζόμαστε και να χάνουμε την κατεύθυνση μας. Όμως η πίστη και η θέληση του Ελληνικού λαού να συναντήσουν την πραγματική τους μοίρα, μια μοίρα αντάξια της ιστορίας και του πολιτισμού μας, μια μοίρα ΗΡΩΩΝ, θα επικρατήσουν στο τέλος και θα κόψουν τον "γόρδιο δεσμό" της περιόδου αυτής.

Μέχρι τότε, υπομονή και επιμονή. Η μάχη δίνεται καθημερινά σε κάθε μέτωπο.

Και όπως λένε και κάποιοι, "μετά το βαθύτερο σκοτάδι, ξημερώνει η φωτεινώτερη αυγή"

Καλημέρα μας

Ενας "μη προνομιούχος" Έλληνας απαντά στον Galbraith

Αναδημοσίευση του κειμένου Ένας "μη προνομιούχος" Έλληνας απαντά στον Galbraith από το blog Πάμε Μπροστά τώρα

Απάντηση στον καθ. Galbraith με αφορμή συνέντευξη του στην γερμανική εφημερίδα Suddeutsche Zeitung και την αναφορά του τελευταίου στον Βαρουφάκη και τον Αλέξη Τσίπρα, έστειλε ένας "μη προνομιούχος" Έλληνας, ο Μ.Τ.

" Ο λόγος που σας γράφω δεν είναι ο κ. Βαρουφάκης" αναφέρει κάνοντας μια αναδρομή και στο έργο του πατέρα του Galbraith, τις σημαντικές αναλύσεις για το πώς η Αμερική θα μπορούσε να γίνει ένα καλύτερο μέρος για τους ανθρώπους, για την καθιέρωση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αλλά και των πολιτικών, την οικονομική ελευθερία και την ευημερία , πάνω από τον αναπόφευκτο έλεγχο των μονοπωλίων.

Θυμίζει την φιλία του πατέρα του με τον Ανδρέα Παπανδρέου και κάνει μια αναδρομή στην προσφορά του στην Ελλάδα της μεταπολίτευσης.

Εξηγεί ότι η "εποχή του Παπανδρέου ήταν μια όαση δημοκρατίας . Μια θάλασσα της ελπίδας . Ένα ρεύμα ενέργειας προς την εξέλιξη . Αυτός ακριβώς είναι ο ορισμός των μεταρρυθμίσεων και της καινοτομίας . Από την αλλαγή . Για να δημιουργηθεί η πεποίθηση ότι το μέλλον θα είναι ένα καλύτερο μέρος για να παλέψει κανείς".

"Αυτό που έχουμε σήμερα στην Ελλάδα , στο πρόσωπο του κ. Τσίπρα , δεν είναι τίποτα από τα παραπάνω" λέει και επιχειρηματολογεί ανάμεσα σε άλλα, ότι "ο Τσίπρας πραγματικά μισεί, την ιδέα της μεταρρύθμισης του ελληνικού κράτους".

"Ο κ. Τσίπρας αντιπροσωπεύει μια εποχή πολιτικής υποκρισίας , μια σκοτεινή περίοδο της ψευδούς οικονομική ανάπτυξη με ξένα χρήματα της ΕΕ , μια εποχή που η Ελλάδα ζούσε πάνω από τις δυνατότητές της σε όλους τους τομείς της δημόσιας ζωής."

"Ο κ. Τσίπρας αντιπροσωπεύει το παρελθόν."

Παράλληλα επισυνάπτει στον Galbraith ένα άρθρο που γράφτηκε σε εφημερίδα της Ελληνικής Διασποράς και αναφέρεται στον Ανδρέα Παπανδρέου, ως οικονομολόγο, ενώ τον προτρέπει να προσπαθήσει να βρει αναφορές για τον Τσίπρα. "Δεν θα βρείτε καμία" υποστηρίζει και σχολιάζει ότι ο Τσίπρας μιλάει ελάχιστα αγγλικά για να είναι αποδεκτό επίπεδο αρχηγού κόμματος μιας σύγχρονης ευρωπαϊκής χώρας.

Επίσης, σχολιάζει το γεγονός ότι κάποιοι Έλληνες πιστεύουν ότι ο Τσίπρας θα ενσαρκώσει το πνεύμα του Παπανδρέου για να οδηγήσει τη χώρα στο δρόμο της οικονομικής ανάπτυξης και να ξεπεράσει την κρίση και καλεί τον Galbraith να μη κάνει το ίδιο λάθος.

"Τι πρέπει να κάνουμε, να μιλάμε. Να λέμε την αλήθεια. Κάντε τους ανθρώπους να καταλαβαίνουν. Έρχεται κάποια ώρα που η σιωπή είναι προδοσία . Αλλά χειρότερο από την προδοσία είναι να οικοδομήσουμε ψεύτικες ελπίδες. Θα σας αφήσω να επιλέξετε με ποιο μέρος της ιστορίας ταιριάζει ο Τσίπρας.

Ήταν τιμή μου να έχουν την ευκαιρία να σας γράψω , αγαπητέ καθηγητή

Μην μας ξεχνάτε, τον ελληνικό λαό . Τους μη προνομιούχους."

Όλο το κείμενο στα αγγλικά

"Dear mr Galbraith,

I have recently read your interview given to the German newspaper Suddeutsche Zeitung
An interview mentioned to the web site of mr Varoufakis, an expatriate Greek Economist who regularly writes articles and gives speeches regarding our world wide famous Greek crisis

But the reason I write to you is not mr Varoufakis.

I still remember reading your father’s essays, The Affluent Society and other important post war analyses on how America could become a better place for the people. How our beloved democracy could manage to establish human rights, civic rights, economic freedom and prosperity, over the inevitable monopoly controls, that a bunch of few powerful “entrepreneurs” could exercise above people’s will.

One of your father’s estimated friends was Andreas Papandreou, who in later times was elected prime minister of Greece, but this is a story you have already heard and possibly studied during your professional career as an economist.

What you may not know, is the evident impact, that Papandreou’s policies had in my country’s political fate and economy during the post-Junta era (from 1974 to 1989), in our everyday life, our well being, our hopes to improve and to achieve further growth, similar to more mature economies of the developed Europe.

Papandreou’s era was an oasis of democracy. A sea of hope. A stream of energy towards evolution. That is exactly the definition of reforms and innovation. Of change. To create the belief that the future is a brighter place to fight for.

What you have today in Greece, in the face of mr Tsipras, is nothing of the above. Mr Tsipras and his party SYRIZA are supposed to be heir of Andreas and his party PASOK. Nothing could be more false than this. And I am concerned from the fact that mr Varoufakis supports this argument.

You see, what Tsipras really hates, is the idea to reform the Greek state, to innovate our state-dependent economy, to speak the truth to the Greek people about his leftish ideas in the threshold of the 21st century, and what he hates most is to frankly assume that his family made a huge profit out of construction contracts “a la carte” in the period of the Junta. Yes, during the period, when your father convinced president Johnson and the CIA, not to execute Andreas Papandreou who was then exiled from Greece.

Mr Tsipras represents an era of political hypocrisy, a dark period of false economic growth with foreign EU money, a time when Greece lived above its capacities in every sector of the public life. Mr Tsipras says no to change. Mr Tsipras will, is to take back every difficult step that has been made through austerity, in the direction of the progress and evolution of our country. Mr Tsipras wants our country to be state dependent, our economy to be bound by the decisions of few bureaucrats and fewer “entrepreneurs” as long as his party SYRIZA continuous to be funded by the bankrupted financial sector. Mr Tsipras represents the past.

Please allow me to enclose an article written to the Journal of the Greek Diaspora, a long time ago. It refers to Andreas Papandreou, as Economist. Please have a look at it. Then try to find mr Tsipras references. You will not find any. Mr Tsipras hardly speaks English in an acceptable level, for a contemporary European country party leader. It is a shame.

It is a shame, that some of the Greek people believe that Tsipras will incarnate Papandreou’s spirit to lead my country to the path of economic development and to override the crisis.

Please do not make the same mistake. What is left from PASOK’s revolution, are the grim faces of his voters, some of them poor, some of them searching the street dustbins for food, some of them unable to find any opportunity to dream a better future.

What we must do, is speak. Speak the truth. Make the people understand. A time comes when silence is a betrayal. But worse to silence is to build false hope .I let you choose which part of the story fits Tsipras.

It was my honour to have the opportunity to write to you, dear Professor

Do not forget us, the Greek people. The unprivileged ones.

Thank you

Μ.Τ"

Βρισκόμαστε σε αδιέξοδο για τα καλά

Διαβάζω διάφορες μπούρδες περί ανάκαμψης, περί πλεονάσματος και άλλα τέτοια άχρηστα στοιχεία

Είναι σαφές ή για να το διατυπώσω κάπως καλύτερα θα έπρεπε να είναι σαφές σε όλους μας, ότι άλλο πράγμα η ανάκαμψη που εννοούν οι τεχνοκράτες και άλλο πράγμα η ανάκαμψη που εννοούν οι πολίτες

Αυτό, είναι ένα ακόμα στοιχείο που δείχνει με τον πλέον εμφατικό τρόπο, το πόσο η πραγματική οικονομία έχει αυτονομηθεί από την εικονική, κατ' αντιστοιχία με άλλα παρόμοια ζεύγη σχέσεων πχ η κυβέρνηση από την κοινωνία, το ποδόσφαιρο από τους φιλάθλους, το χρήμα των αγορών από το χρήμα στην τσέπη μας κ.ο.κ

Στην περίπτωση της Ελλάδας η ανάκαμψη των τεχνοκρατών, δηλαδή οι αριθμοί που θα ευημερήσουν κάποτε, θα είναι ας πούμε το έναυσμα για την έξοδο της οικονομίας μας από την απομόνωση. Σε απλά ελληνικά, θα μπορούμε να δανειζόμαστε από τις αγορές με ανταγωνιστικά επιτόκια και όχι τοκογλυφικά ή μέσω μνημονίων

Και αφού η παραπάνω συνθήκη ικανοποιηθεί, τότε με τη σειρά της και η πραγματική οικονομία θα ανακάμψει σταδιακά, διότι θα πέσει χρήμα στην αγορά μέσω του τραπεζικού συστήματος και των άμεσων ή έμμεσων επενδύσεων (δημόσιων και ιδιωτικών)

 Όμως τα προβλήματα μας, άπτονται απτών, δομικών και πολύ συγκεκριμένων αιτιών και όχι εικονικών ή λογιστικών. Και αυτά τα προβλήματα κάθε μέρα γίνονται μεγαλύτερα διότι δεν υπάρχει λογική και προγραμματισμός ακόμα και για τα απλούστερα, τα επουσιώδη

Δομικό πρόβλημα είναι η χαμηλή ανταγωνιστικότητα της Ελληνικής οικονομίας εντός ευρώ. Δομικό πρόβλημα είναι η αδιαφάνεια στην λειτουργία του κράτους. Δομικό πρόβλημα είναι η απουσία εμπιστοσύνης του λαού στο πολιτικό σύστημα. Δομικό πρόβλημα είναι η ανυπαρξία βιομηχανικής, βιοτεχνικής και οικοτεχνικής παραγωγής. Δομικό πρόβλημα είναι η απαρχαιωμένη διοικητική αντίληψη και η λειτουργία της ιεραρχίας. Δομικό πρόβλημα είναι η τεράστια παραοικονομία και η διαφθορά. Δομικό πρόβλημα είναι η έμφαση στις εισαγωγές. Δομικό πρόβλημα είναι η ανεργία. Δομικό πρόβλημα είναι ο γηράσκων πληθυσμός. Δομικό πρόβλημα είναι η ενεργειακή πολιτική. Δομικό πρόβλημα είναι η δομή του τραπεζικού συστήματος.

Όσο κανείς δεν ασχολείται να βρεί λύσεις για όλα αυτά, δε σωνόμαστε, είναι απλό. Και δέκα Τροϊκες να έρθουν, κάποια στιγμή τα χρήματα θα τελειώσουν. Και το νεκροζώντανο σώμα της Ελλάδος δεν θα μπορεί να σταθεί στα πόδια του, γιατί κανένας δεν το γιατρεύει. Κανένας δεν του δείχνει πως να στηριχθεί σε αυτά. Πως να δημιουργήσει.

Ο τρόπος που αντιδρά το πολιτικό σύστημα ακόμα και σήμερα, είναι να δείξει το πρόβλημα, να αποποιηθεί πάσα είδους ευθύνη από πάνω του. Κανένας δεν έχει κάνει δημόσια αυτοκριτική. Ούτε η Αριστερά που κυβερνά 40 χρόνια. Και μετά αναρωτιούνται γιατί κανένας δεν ασχολείται μαζί τους. Γιατί τους έχει γυρίσει την πλάτη ο λαός.

Για όλα φταίνε οι ξένοι, οι άλλοι, η Ευρώπη, η κακιά μας μοίρα, το ευρώ, η μειονεξία μας, οι ιδιαιτερότητες μας, η χούντα, η κατοχή, η τουρκοκρατία. Ο Τσίπρας που φωτογραφήθηκε ως η ελπίδα του ανανεωτικού κινήματος προέρχεται από τζάκι του συστήματος και έχει μπει βιτρίνα για να καλύπτει τους αριστερόσχημους δράκουλες του παρελθόντος, που με πρόσχημα το σοσιαλισμό θέλουν να ρουφήξουν το τελευταίο μεδούλι της χώρας. Κι αυτός, συντηρητικός είναι. Πεπερασμένος

Η ομιλία του στη ΔΕΘ βαρετή και ανούσια. Με ποιό τρόπο θα δώσεις δουλειά στον κόσμο? Δε μας λες. Ποιό σχέδιο έχεις για το αύριο, πάλι δε μας λές. Όχι δε θέλουμε να ακούσουμε τις αντιρρήσεις σου, όλοι έχουμε μερικές για τα πάντα. Τις προτάσεις σου θέλουμε να ακούσουμε. Όμως κι αυτές, όσο και να τις βάψεις κόκκινες, μοιάζουν τρομερά με τους "μνημονιακούς μονόδρομους"

Μήπως λοιπόν δε γίνεται αλλιώς, αλλά πρέπει κάποια στιγμή να αλλάξετε?

Σας έχει δοθεί πολύς και άφθονος πολιτικός χρόνος. Σχεδόν 30-40% των Ελλήνων είναι άστεγο πολιτικά αναμένοντας την αυτοκριτική σας. Την παραδοχή των λαθών σας, την επανένταξη σε μια τροχιά διαλόγου για τα απτά προβλήματα της αληθινής ζωής, της πραγματικής οικονομίας

Την ίδια στιγμή η Χρυσή Αυγή, η πατροπαράδοτη σκληρή καραμανλική δεξιά της εκδίκησης, των τάνκς, των δοσιλόγων, των εξοριών και των εκτοπισμών, των ελληνοκεντρικών δογμάτων φαντάζει μια λύση συνεπής και διαχρονική για τον 'Ελληνα που ταυτίζεται με τον Παπαφλέσσα, τους 300 σπαρτιάτες του Μολών Λαβέ, τη σημαία που ανεμίζει στο Λυκαβηττό σε κοντράστ με το γκρίζο Αττικό ουρανό.

Η αριστερά αδυνατεί να προσεγγίσει το λαό γιατί φλερτάρει με το αόριστο, με τον ελιτισμό, με την ουτοπία, με τη φιλοσοφία, με την ευημερία. Έχουμε καταντήσει να αποδεχόμαστε το δίπολο "σκληρή δεξιά για τα δύσκολα- άκρα αριστερά για τα εύκολα", λες και οι μεταρρυθμίσεις που είναι ζωτικές για την Ελλάδα, είναι θέμα πολιτικής πειθούς, αποτελεσματικής επιβολής και επιτυχημένης επικοινωνιακής προσέγγισης και όχι θέμα επιτακτική ανάγκης για την επιβίωση όλων μας.

Και αφήνουμε τη Χρυσή Αυγή να κάνει τη βρωμοδουλειά της μεθοδικά, να χτίσει αυτή την κρίσιμη μάζα αποενοχοποιημένων ψηφοφόρων της που ζητούν τάξη και ασφάλεια μέσα από "δοκιμασμένα" σχήματα του τύπου "ναι αλλά ο Παπαδόπουλος έφτιαχνε δρόμους"..."ναι αλλά κοιμόμασταν με τις πόρτες ανοιχτές χωρίς φόβο" και εμείς ομφαλοσκοπούμε θεωρητικά για την ανασύσταση της....κεντροαριστεράς. Μιας αριστεράς δίχως αριστερά δηλαδή. Κατάλληλη όμως για άμεση "κυβερνησιμότητα"

Ο χειμώνας θα είναι δύσκολος και στα δύο μέτωπα τελικά. Και στο μέτωπο της εικονικής πραγματικότητας των αριθμών και των τεχνικών προσεγγίσεων, αλλά και στο μέτωπο της αληθινής ζωής. Όμως πιστεύω πως βρισκόμαστε σε φάση που θα εκτονωθούν πολλές πιέσεις και θα υπάρξουν εξελίξεις σύντομα.

Είτε γιατί δε γίνονται όσα πρέπει, είτε γιατί γίνονται πολλά που δεν πρέπει

Αναμένουμε

Στάση Αντοχών

Ο Παναθηναϊκός πηγαίνει ολοταχώς για φούντο, για υποβιβασμό από επιλογή, καθώς το ανάλογο "μοντέλο ΑΕΚ" αποδείχτηκε βιώσιμο συσπειρώνοντας το λαό της και τους "επαγγελματίες" που τρέχουν για θελήματα.

Και είναι βιώσιμο το μοντέλο για έναν απλό λόγο.

Διότι απαλλάσεσαι από τις υποχρεώσεις προς το κράτος την εφορία κλπ με τη λύση της εταιρείας, σπας ακριβά συμβόλαια, άρα διώχνεις δύστροπους παίκτες.

Ταυτόχρονα ξεγράφεις εξαρτήσεις από το παρελθόν, μετόχους και ιδιοκτησίες, και το κυριότερο, δε βάζεις φράγκο από την τσέπη σου, ενώ παριστάνεις τον σωτήρα.

Αντίθετα, επειδή όλα τα ΜΜΕ, τρέχουν να σε συλληπηθούν δημιουργώντας μια αλληλεγγύη "ανθρωπιάς" τριγύρω σου, ενεργοποιούνται και τα μυστικά κονδύλια (λεφτά υπάρχουν τελικά?) του κράτους και σου χώνει και μια επιδότηση για μποναμά, ενώ με μαγικό τρόπο βρίσκονται όλες οι λύσεις (ούτε κορμοράνοι ούτε ΣΤΕ να σε αγχώσουν) για να φτιάξεις καινούργιο γήπεδο.....στη Λεωφόρο

Που έτσι κι αλλιώς θα γκρεμιστεί σύντομα, "διότι έχει προβλήματα στατικότητας" και "δε γίνεται αλλιώς" με τις ευλογίες του.....ερασιτέχνη Φορέα (κάθε κακού για το σύλλογο) που ανέλαβε την τύχη του Παναθηναϊκού.

Εννοείται πως οι άνθρωποι θέλουν μερτικό από το νέο γήπεδο, εισόδημα, μισθό, παροχή υπηρεσιών κυλικείου και φύλαξης, το 10% που προβλέπει ο νόμος από τα έσοδα των εισιτηρίων και πολλά άλλα. Για τον Φορέα (κάθε κακού για το σύλλογο) το νέο γήπεδο είναι η μεγαλύτερη ευκαιρία να νομιμοποιήσουν την παρασιτική τους οντότητα, ως...συνέταιροι και συμμέτοχοι αυτη τη φορά, στο....business plan

Ακούστε κάτι

Ο Αλαφούζος δεν έχει κανένα όραμα. Είναι απλά μπροστινός, μια δικαιολογία, μια πρόφαση, για να διαλύθεί ο Παναθηναϊκός του Βαρδινογιάννη και να ξαναγεννηθεί στην Γ εθνική μέσα στα καλούπια που θα κατασκευάσουν όσοι είναι πραγματικά πίσω από αυτή την ιστορία.

Ο μόνος που έχει συμφέρον να υποβιβαστεί ο Παναθηναϊκός είναι ο Φορέας, διότι χωρίς λεφτά αλλά και με το προνόμιο της διοίκησης του ερασιτέχνη, θα μπορεί να διαπραγματευτεί από θέση προνομιούχου με τον....επόμενο ιδιοκτήτη-επενδυτή-λεφτά που θα έρθει να αναστήσει τον Παναθηναικό. Όπως ακριβώς κάνει η Ορίτζιναλ

Η πορεία αυτή είναι μη αναστρέψιμη. Είναι τελεσίδικη και οριστική. Και εδώ είμαστε να τα ξαναπούμε

Αρκετά όμως με τον Παναθηναϊκό, αυτό είναι ένα θέμα κραυγαλέο ως προς την εξέλιξη του. Και τα μικρά παιδιά το βλέπουν

Ο τίτλος Στάση Αντοχών αναφέρεται στο τέλος των φορολογικών μέτρων που θα σηματοδοτήσει το καλοκαίρι ή αλλιώς τη στάση πληρωμών των Ελλήνων που μαζικά πλέον έχουν γυρίσει την πλάτη στον παραλογισμό του υπουργείου του Στουρνάρα

Ένας Στουρνάρας κατσαπλιάς των εισοδημάτων μας, με πρωτοπαλίκαρο το Θεοχάρη που με τα ντου και τα μπου και τη χρήση της τεχνολογίας, επιχειρούν να αποτελειώσουν τον πνιγμένο από τα χρέη Έλληνα.

Για ποιό λόγο? Για κανένα λόγο. Δεν υπάρχει λόγος, ούτε σχέδιο. Απλά κοιτούν να πάρουν τη δόση, παριστάνοντας ότι μεταρρυθμίζουν το κράτος. Τρίχες. Πέλεκυς έχει πέσει πάνω στα κεφάλια μας και όλοι αδιακρίτως την πληρώνουμε, οι φτωχοί και ανυπεράσπιστοι της Ελλαδας. Οι κατέχοντες δεν έχουν πρόβλημα. Αυτοί είναι το σύστημα

Το σύστημα παίζει το τελευταίο του χαρτί στο πρόσωπο του Τσίπρα και της γελοίας αριστερής συσπείρωσης που επιχειρείται με ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ παρασκηνιακά, μέσω ανταλλαγής στελεχών και θέσεων, θυμίζοντας θλιβερό, υπέργηρο περιπλανώμενο θίασο που προσπαθεί για αρπαχτές στα πανηγύρια της επαρχίας. Γελοία συσπείρωση είναι διότι δεν έχει θέσεις, απλά εκμεταλλεύεται τις συγκυρίες που την έφεραν στο προσκήνιο δίχως πολιτικά εύρωστη ραχοκοκκαλιά αλλά και δίχως απήχηση στο κουρασμένο από τις ΕΑΜικές αρλούμπες, "προοδευτικό" της ακροατήριο.

Το σύστημα παίζει Τσίπρα, διότι αφενός ο Σαμαράς είναι τελειωμένος πολιτικά με τα λάθη και τις κωλοτούμπες του και αφετέρου η Χρυσή Αυγή που επαναφέρει την ατόφια βάρβαρη δεξιά συνείδηση του μέσου νοικοκύρη στην επιφάνεια, προκαλώντας μνήμες άλλων εποχών, δε  νομιμοποιείται πανευρωπαϊκά, από κανένα δανειστή μας, ως εγγυήτρια μιας σταθερότητας και μιας νηφάλιας πρότασης για ανασύσταση της Ελληνικής δημοκρατίας. Αντίθετα θεωρείται απειλή που πρέπει να ανασχεθεί.

Ας μην ξεχνάμε: Οι ευρωπαικές συνθήκες που έχουμε υπογράψει θεωρούν δεδομένη την ελεύθερη αγορά στην οικονομία ως βάση της δημοκρατίας. Σχήματα ακραία και φασιστικά δεν υπάρχουν και δεν έχουν θέση στην Ευρώπη, ως ευρύτεροι συνασπισμοί συμφερόντων. Και δεν γίνονται αποδεκτά και ούτε θα γίνουν αποδεκτά, είτε προέρχονται από την άκρα Αριστερά, είτε από την άκρα Δεξιά. Είπα το λόγο. Η ευρώπη έχει επιλέξει την ελεύθερη αγορά και όχι την κρατικά ελεγχόμενη (όπως οι πάλαι ποτέ σοσιαλιστικές χώρες)

Είναι φανερό λοιπόν, ότι όσοι ανέσυραν τα ζόμπι του εμφυλίου και το ΕΑΜ και τα γουναράδικα και τις αιματηρές και εθνοκτόνες αυτές περιστάσεις, δεν είναι απλά αστείοι και μαλάκες. Αλλά είναι και παντελώς άσχετοι ως προς το τι συμβαίνει γύρω τους αυτή τη στιγμή. Τους καταφρονώ και τους αποδοκιμάζω με κάθε τρόπο, αλλά και τους θεωρώ πνευματικά καθυστερημένους και ως εκ τούτου ανίκανους να βρίσκονται σε οποιαδήποτε θέση ευθύνης. Είτε σε καφετέρια, είτε στο κοινοβούλιο.

Αυτή η πνευματική καθυστέρηση, δεν αποτυπώνεται από τα απανωτά γκάλοπ, που θέλουν να φτιάξουν κλίμα για να εκβιάσουν και να ζητήσουν μπαξίσι οι γνωστοί κύκλοι. Αποτυπώνεται φανερά σε δύο βασικά μεγέθη

Πρώτον το 30% της ανεργίας, που περιμένει λύσεις και

Δεύτερον το 30% των αναποφάσιστων ψηφοφόρων της γκρίζας ζώνης που έχουν μείνει ορφανοί από την κεντροαριστερά και την κεντροδεξιά και αναζητούν χώρο αλλά και προοπτικής εντός ευρώ και εντός μεταρρυθμίσεων

Αυτά τα δύο κρίσιμα μεγέθη θα κρίνουν εφεξής τις εξελίξεις και κανένας άλλος

Μπορεί οι σύντροφοι της ψευδεπίγραφης αριστεράς να μνημονεύουν το Βελουχιώτη, ωστόσο για κακή τους τύχη αυτή τη στιγμή χρειάζονται τον Μπερλίνγκουερ και τον "ιστορικό συμβιβασμό" (ας πω πρόχειρα και χοντρικά μια νέα συνθήκη της Βάρκιζας, παρότι σιχαίνομαι αυτούς τους παραλληλισμούς) εαν θέλουν το καλό της Ελλάδας και άρα το δικό τους καλό, εντός του μοναδικού μπλοκ που μπορεί να εγγυηθεί τη σταθερότητα και την ευημερία μας.

Του ευρωπαικού συνασπισμού

Για τη δεξιά δεν έχω κάτι να πω. Απλά μια από τα ίδια στο μαγαζί τους. Μέχρι και τον Κωστάκη θέλουν να επαναφέρουν για να δώσουν ρυθμό στην δική τους συσπείρωση ΝΔ-ΑΝΕΛ-Δράση και λοιποί δεινόσαυροι. Μπας και τσιμπήσουν και κανένα ψήφο από τους Χρυσαυγίτες φίλους τους.

Ο Παναθηναικός θα υποβιβαστεί και θα επανέλθει. Η Ελλάδα που συνέχεια βυθίζεται στον πάτο, πότε θα εμφανιστεί? Την εποχή της αποκάλυψης του Ιησού?

Η χώρα σε διαρκή τροχιά εκλογών

 Αυτή την εποχή βλέπουμε διάφορες ζυμώσεις στο προσκήνιο αλλά και εντονότερα παρασκηνιακά


Αναφέρομαι στα πολιτικά κόμματα 

Κατά την άποψη μου ορίζοντας των εξελίξεων είναι ο Σεπτέμβριος οπότε και θα τρέξουν αρκετά καινούργια θέματα τόσο σε ευρωπαϊκό, όσο και σε εθνικό επίπεδο

Εμάς τι μας ενδιαφέρει από αυτά?

Σε ευρύτερο πεδίο μας ενδιαφέρει η Ευρώπη που υποχρεωτικά πρέπει να αλλάξει για να επιβιώσει

Σε εθνικό επίπεδο μας ενδιαφέρει η Ελλάδα που υποχρεωτικά πρέπει να ξεφύγει από τη νοοτροπία Οθωμανικού προτεκτοράτου για να ευημερήσει

Για την Ευρώπη δε με ενδιαφέρει και τόσο, διότι είναι άλλο το επίπεδο αναφοράς, παγκόσμια ανταγωνιστικό. Εμείς δεν έχουμε βιομηχανία, δεν έχουμε σημαντικό κομμάτι εξαγωγών, οι Γερμανοί, οι Γάλλοι, οι Ιταλοί έχουν. Και θα τη βρούν την άκρη

Στα καθ' υμάς όμως, τίποτα δε φαίνεται να αλλάζει

Ασχολούμαστε με το παλιό, προσπαθούμε να προεξοφλήσουμε το καινούργιο με πολιτικά παρωχημένους όρους

Και δε συζητάμε σοβαρά, δημόσια και οριζόντια (σε κάθε δεξαμενή προοδευτικών ανθρώπων) για το πως μπορούμε να οργανώσουμε το Ελληνικό μέλλον σε στέρεες εθνικές βάσεις

Ασχολούμαστε με την Τροϊκα και το μνημόνιο, ενώ στην Ευρώπη και αυτά έχουν ξεπεραστεί από τις δομικές αδυναμίες του συστήματος

Πολιτική δεν είναι μονάχα να μοιράζεις χρήματα, αλλά να αναθεωρείς, να σχεδιάζεις, να προκρίνεις λύσεις ρεαλιστικές και βιώσιμες

Ώστε τελικά να ωφελείται η κοινωνία και το μεγάλο σύνολο των αδύναμων ανθρώπων

Με αυτές τις σκέψεις στο μυαλό και με περισσή μελαγχολία στη διάθεση εξομολογούμαι πως δεν τα βλέπω τα πράγματα ρόδινα με κανένα τρόπο

Ο Σαμαράς προσπαθεί να συσπειρώσει γύρω του τη δεξιά, οι υπόλοιποι να βρούν τρόπους να επιβιώσουν και κάποιοι να ξαναβρούν βηματισμό και χώρο στην παλέτα κοινοβουλευτικής εκπροσώπησης

Όμως η περίοδος θυμίζει την εποχή μετά το Β παγκόσμιο, τα δεκεμβριανά και τον εμφύλιο, όσον αφορά την αστάθεια, την αδυναμία των εγχώριων δομών να στηρίξουν βιώσιμες και αποδεκτές προτάσεις και την υπερ-εκμετάλλευση των Ελληνικών ελίτ εις βάρος του λαού που προφανώς έχει διαφορετικές ανάγκες

Είχα γράψει παλιότερα για την ανάγκη εκπόνησης ενός νέου σχεδίου Μάρσαλ

Το πρώτο κομμάτι, αυτό της διάσωσης το λάβαμε. Το δεύτερο κομμάτι το αναπτυξιακό πιστεύω πως προσπαθεί να το παλέψει ο Σαμαράς μετά τις Γερμανικές εκλογές με τη μορφή "κουρέματος" του χρέους

Εκεί έχει ποντάρει πολιτικά, ώστε να του χρεωθεί και η δημιουργία μιας πολιτικά βιώσιμης δεξιάς που θα διαχειριστεί την ανάπτυξη

Εκεί έχουν ποντάρει και οι υπόλοιποι, που θέλουν το Σαμαρά να "πέσει" ώστε να προκριθεί το αμερικανάκι Τσίπρας στην πρωθυπουργία

Όμως ακόμα και το χρεός να ελαφρυνθεί η πραγματικότητα είναι πως η Ελλάδα θυμίζει χώρα καμμένη από Ναπάλμ

Ακόμα και μια πολιτική αλα ΕΡΤ να ακολουθηθεί για να αραιώσουν ορισμένα φυντάνια διαφθοράς και παρακμής στο κράτος, πάλι τα πράγματα είναι δύσκολα και ο "ξένος παράγοντας" έχει τον πρώτο λόγο

Τότε στον εμφύλιο, οι Βρετανοί αποσύρθηκαν πρώτοι, αφήνοντας τους Αμερικάνους να προχωρήσουν σε "εκκαθάριση" της κυβέρνησης του βουνού και να αποκαταστήσουν το βασιλιά Γεώργιο στο δημόσιο βίο

Κατα διαβολική αντιστοιχία με το τότε, το ΔΝΤ αποσύρεται ώστε να αφήσει το πεδίο στην Τροϊκα που απομένει, ώστε να γίνει η εκκαθάριση των δεν-ξέρω-κι-εγώ πραγμάτων στην Ελλάδα

Το σίγουρο είναι πως θα γίνουν αλλεπάληλες δοκιμές, μέχρι να στεριώσει μια αρεστή και κατάλληλη λύση, στα μάτια των πατρόνων μας

Δυστυχώς όμως ο λαός θα πεινάσει περισσότερο, ενώ οι καλές και ευχάριστες μέρες φαντάζουν πάρα πολύ μακρινές, μετά το 2020 πιστεύω

Και όχι για όλους

Μέχρι νεωτέρας λοιπόν ας ελπίζουμε για το καλύτερο

Με τη λογική πως βρισκόμαστε σε διαρκή τροχιά εκλογών, σε ένα δηλαδή ρευστό πολιτικά περιβάλλον, του οποίου η διαμόρφωση είναι θέμα διεθνών αποφάσεων και συγκυριών

Και τη λογική ότι αν δεν "κάτσει" το κούρεμα η άλλη διέξοδος είναι αποχώρηση της Ελλάδας από τη ζώνη του ευρώ με κάποιον τρόπο, ώστε να "τρέξουν" πιο ευέλικτες τακτικές ανάκαμψης

Καλό καλοκαίρι

Πλατεία...Ραδιομέγαρο

Ασυνήθιστα μεγάλη έκταση έχει πάρει το κλείσιμο της ΕΡΤ.

Και σκέφτομαι ότι αυτή η ασυνήθιστα μεγάλη έκταση, μοιάζει με τα γεγονότα στην πλατεία Ταξίμ, τηρουμένων των αναλογιών φυσικά. Δεν υπάρχει σύγκριση στα δύο διαφορετικά αυτά γεγονότα.

Υπάρχει όμως προβληματισμός διότι αρκετά πράγματα φαίνεται να μοιάζουν.

Είμαστε στην ίδια γειτονιά, έχουμε μπλέξει σοβαρά με το μοίρασμα της πίτας στην ενέργεια.

Είμαστε στην ίδια γειτονιά και για μια ασήμαντη αφορμή (σε σχέση με τα ουσιώδη και σοβαρά) ο κόσμος έχει ξεσηκωθεί. Και κάποιοι χαίρονται με τις εξελίξεις αυτές, με την αναμπουμπούλα.

Πολλοί οι ενδιαφερόμενοι που γλυκοκοιτάζουν τα φιλέτα της Ελλάδας, πολλές οι παρασκηνιακές συζητήσεις γεωπολιτικού χαρακτήρα που δεν βλέπουν καν το φως της δημοσιότητας.

Κοντράρονται οι ξένοι κι εμείς στη μέση.

Ευρώπη, Βερολίνο, Αμερικάνοι και Ρώσοι. Ο καθένας με τα όπλα του σε ένα power game.

Στη μέση η Ελλάδα με μια ηγεσία της πλάκας, που βάζει συνέχεια αυτογκόλ στον εαυτό της.

Μα ούτως η άλλως κυβέρνηση ερμαφρόδιτη είναι. Κυβέρνηση πολιτικάντηδων που ψαρεύουν στα ρηχά των δημοσκοπήσεων, για να επιβιώσουν σε ατομικό και κομματικό επίπεδο.

Και για το λόγο αυτό δεν έχω καμία εμπιστοσύνη στη "βιτρίνα". Ψέματα και μπούρδες μας λένε.

Το θέμα είναι τι κρύβεται από πίσω. Γιατί θέλουν να "πιέσουν" το Σαμαρά με μοχλό τη μεγάλη έκταση που έχει πάρει το κλείσιμο της ΕΡΤ?

Γιατί ο Σαμαράς έκανε αυτή την πολιτικά παράδοξη και αιφνίδια κίνηση?

Γιατί συζητάμε για εκλογές, τη στιγμή που η χώρα έχει μπει σε ένα δρόμο, κουτσά στραβά τέλοσπάντων και μοιραία κάποια πράγματα έχουν μπει σε τροχιά βελτίωσης?

Ναι μεταρρυθμίσεις ριζικές δε γίνονται. Είδαμε όμως ότι κανένας δεν τις θέλει.

Ο λαός έχει αναισθητοποιηθεί. Το σύστημα αντιδρά με λύσσα. Τα κόμματα δεν έχουν ηγεσίες, ούτε και προτάσεις. Ούτε και τη βούληση τελικά, να ασχοληθούν με τα ουσιώδη.

Η κίνηση Σαμαρά μου θύμισε το απονενοημένο διάβημα του Γιώργου, σχετικά με τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος.

Άρα αυτό που λέω είναι πως ο Σαμαράς αισθάνεται πως το λάδι στο πολιτικό του καντήλι σώνεται ή πως έχει ήδη σωθεί

Και πως κάποιος του δείχνει την έξοδο, για να έρθει στο προσκήνιο ο Τσίπρας

Ο Τσίπρας που σήμερα μιλάει στο Σύνταγμα σε  προεκλογική συγκέντρωση. Τυχαίο και αυτό?

Θα αποκαλυφθεί μέχρι το καλοκαίρι τι παίζεται.

Και αυτό που παίζεται δεν είναι Ελληνικής εμπνεύσεως "ατύχημα" φοβάμαι

Θα δούμε

Τα ΜΜΕ και ο ρόλος τους

Πρόσφατα, παρευρισκόμενος σε ένα επαγγελματικό σεμινάριο βρέθηκα σε μια συζήτηση-παρουσίαση ενός εξαιρετικού ανθρώπου, του οποίου την ιδιότητα και το όνομα δεν έχω το δικαίωμα να αποκαλύψω

Ο καλός αυτός άνθρωπος ανεμείχθη ως όργανο των ελεγκτικών αρχών στο σκάνδαλο Κοσκωτά, το οποίο όπως θυμάστε συνετάραξε την πολιτική σκηνή και το ποινικό δίκαιο της εποχής του "βρώμικου ΄89"

Μετά την παρουσίαση του κυρίου αυτού, που αναφερόταν στο έγκλημα της υπεξαίρεσης και στη συνέχεια στο ξέπλυμα βρόμικου χρήματος που συστηματικά διέπραττε ο Κοσκωτάς από το 1980 μέχρι το 1988 περίπου, τον ρώτησα: "Διαπιστώσατε κύριε εσείς κάποια ανάμιξη του Ανδρέα Παπανδρέου στην υπόθεση? Πήρε λεφτά από τον Κοσκωτά?"

Ο άνθρωπος μου απάντησε πως όχι μόνο καμία σχέση δεν απεδείχθη, αλλά ούτε και τα περίφημα pampers υπήρξαν ποτέ, αλλά ούτε και ο φερόμενος ως πρωτεμπνευστής τους ο Λούβαρης αποδείχτηκε να έχει κάποια σχέση με το θέμα

Ο Κοσκωτάς ήταν ένας ευφυέστατος κλέφτης και τίποτα παραπάνω. Κλέφτης

Ωστόσο -κατά τη μαρτυρία του εισηγητή μας- όταν πλέον είχε αποκαλυφθεί ο ρόλος του Κοσκωτά ως εγκεφάλου του μεγαλύτερου εγκλήματος υπεξαίρεσης στα Ελληνικά τραπεζικά χρονικά, ο ίδιος ενδεχομένως για να κλείσει κάποια "συμφωνία" και να φάει λιγότερη φυλακή (καταδικάστηκε πρωτοβάθμια σε τρις ισόβια για την υπεξαίρεση 37,5 δις δραχμές από την Τράπεζα Κρήτης) δελεάσθηκε από πολιτικούς κύκλους μη προσκείμενους στο ΠΑΣΟΚ, ώστε να εμπλέξει στελέχη του ΠΑΣΟΚ καθώς και τον ίδιο τον Ανδρέα, ούτως ώστε η επερχόμενη πολιτική εκλογική αναμέτρηση να χρωματιστεί επικοινωνιακά

Τελικά όπως θυμόμαστε, ο ωφελημένος του σκανδάλου αυτού ήταν ο Μητσοτάκης και η κυβέρνηση του, που εξελέγησαν πανηγυρικά με φόντο την εικόνα του άρρωστου αν και  ηθικά δικαιωμένου Παπανδρέου.

Κάπου εδώ τελειώνει η αφήγηση και το μυαλό λειτουργεί υπερωρίες για να ανασύρει τις εικόνες της εποχής, την έκταση των δημοσιευμάτων, τη σκανδαλολογία και τα όσα διαδραματίζονταν στις οθόνες του Ελληνικού λαού (ήταν η πρώτη φορά που συνεδρίαση του ειδικού δικαστηρίου μεταδόθηκε ζωντανά από τα κανάλια)

Ούτε λίγο, ούτε πολύ, οι εφημερίδες, με την τροπή που είχαν δώσει στο θέμα, ανάγοντας το σε εξέχον και μείζον πολιτικά ζήτημα, διαμόρφωσαν ένα εκλογικό αποτέλεσμα. Επηρέασαν κατάφωρα το εκλογικό σώμα, καθοδηγώντας τις προτιμήσεις των αναποφάσιστων, χειραγωγόντας το θυμικό των ανθρώπων που καθημερινά βομβαρδίζονταν με λυσσαλέο και επαίσχυντο τρόπο χάριν....του ρεπορτάζ και της ανάγκης να...λάμψει η αλήθεια

Το παραδειγμα αυτό λοιπόν, από την πρόσφατη ιστορία της χώρας μας το έφερα στην επιφάνεια ξανά γιατί έχω καταλήξει σε ορισμένα συμπεράσματα που αφορούν την πολιτική διακυβέρνηση της χώρας μας

Ότι δηλαδή, στην ιδιότυπη δημοκρατία "ελληνικού τύπου" που αυτή τη στιγμή αναδιαμορφώνεται ώστε να ξαναμοιράσει την τράπουλα της διαπλοκής, τα ΜΜΕ κατέχουν ρόλο που αντιβαίνει στην πράξη της συνταγματική τους επιταγή.

Δηλαδή την προαγωγή του δημόσιου ελέγχου και την προάσπιση των συνταγματικών ελευθεριών του λαού, μέσα από την διερεύνηση της αλήθειας και τη δημοσιότητα

Τα ΜΜΕ της Ελλάδας με τη δράση και το ρόλο τους, έχουν εκτραπεί από το θεσμικό τους ρόλο, ολοκληρωτικά, διαστρέφοντας την πραγματικότητα σε τέτοιο βαθμό που πλέον το μεγαλύτερο κομμάτι τους παραπληροφορεί και κιτρινίζει, με σκοπό την αλλοίωση της ποιότητας και των θεσμών της Δημοκρατίας μας.

Ότι έχει απομείνει δηλαδή από αυτή, έτσι όπως την έχουν καταντήσει τα συνεταιράκια της τρικομματικής και ο τζουτζές αρχικλόουν της αριστεράς Αλέξης Τσίπρας

Ο πραξικοπηματικός ρόλος των ΜΜΕ της Ελλάδας, δεν αναδεικνύεται μόνο από την επιρροή τους σε θέματα πολιτικού αποτελέσματος και καθημερινότητας.

Αλλά αν προσέξουμε καλύτερα, φανερώνεται από τα χαρακτηριστικά του ίδιου του κλάδου με τη δαιδαλώδη, πολυσχιδή και περίπλοκη διάρθρωση που στηρίζεται στη βάση του από μεγάλα κεφάλαια συμφερόντων που δεν έχουν καμία σχέση με εκδοτικές δραστηριότητες. Αλλά δραστηριοποιούνται σε κατασκευαστικούς τομείς, βιομηχανία, άμυνα, εμπόριο, υγεία κλπ

Υπάρχουν πάρα πολλές εφημερίδες. Πολλά κανάλια. Πολλά sites. Πολλά ραδιόφωνα. Δεν είναι παράξενο αυτό? Σε μια τόσο μικρή χώρα, με ούτε έντεκα εκατομμύρια πληθυσμό?

Υπάρχουν χιλιάδες δημοσιογράφοι, χιλιάδες σχολιαστές και αρθρογράφοι, ακόμα και φοιτητές από τις σχολές δημοσιογραφίες ή ΜΜΕ, παράγουν τεράστιες ποσότητες κειμένων και δοκιμίων που κατακλύζουν το περιβάλλον μας. Δημιουργώντας τεράστιο όγκο επικοινωνιακού "θορύβου"

Από αυτό τον όγκο πληροφορίας, τα μισά είναι αναπαραγωγές και αντιγραφή κάποιων άλλων, με στόχο την ποσοτική αλλοίωση στην πίτα της διαφήμισης και τις πωλήσεις, ενώ ένα ελάχιστο ποσοστό αφορά το πραγματικό ρεπορτάζ, είτε αυτό είναι πολιτικό, είτε είναι δικαστικό, είτε αθλητικό

Όταν λέμε ρεπορτάζ μιλάμε για έρευνες εις βάθος, με σοβαρότητα, στοιχεία και εξονυχιστικό έλεγχο κάθε παραμέτρου. Τέτοια ρεπορτάζ έχουν ανεβάσει και κατεβάσει κυβερνήσεις, είναι γνωστό αυτό. Στην Ελλάδα όμως το είδος απουσιάζει ολοσχερώς. Γιατί άραγε?

Γιατί άραγε τα ΜΜΕ παρότι έχουν χρεοκοπήσει από καιρό στη μνημονιακή Ελλάδα, στηρίζονται και αναδιαρθρώνονται και επεκτείνονται και ξαναζωντανεύουν και συνεχώς τρομοκρατούν τον κόσμο με αρνητικές ειδήσεις?

Γιατί αναλώνονται στη δημιουργία εντυπώσεων και δεν εντρυφούν στο βάθος των πραγμάτων?

Γιατί "φτιάχνουν κλίμα" αντί να πληροφορούν?

Μόνο σε τριτοκοσμικές χώρες έχουν τόση δύναμη οι μεσάζοντες της ενημέρωσης, ώστε να μπορούν να παρουσιάσουν τα γεγονότα κατ' αυτό τον τρόπο, που αντιβαίνει ολότελα και φανερά, το συνταγματικό τους ρόλο

Μόνο τριτοκοσμικοί λαοί επηρρεάζονται άκριτα και σε τέτοιο βαθμό από ΜΜΕ που βρίσκονται υπό τον έλεγχο πανίσχυρων επιχειρηματικών ομίλων-καρτέλ με προφανή διαπλοκή με τις κυβερνήσεις τους

Μόνο σε τριτοκοσμικές χώρες τα ΜΜΕ έχουν υποκαταστήσει κατ' αυτό τον τρόπο, το δημόσιο διάλογο και το επίπεδο της συζήτησης που πρέπει να προάγει η κοινωνία με τους μηχανισμούς της, ώστε να παράγεται πολιτική και προτάσεις πολιτικής

Συσκοτίζοντας την αλήθεια, αποπροσανατολίζοντας τους πολίτες, εκβιάζοντας προς κάθε κατεύθυνση, ξεπουλώντας κάθε έννοια ηθικής και εντιμότητας, αλλοτριώνοντας το ίδιο το πολίτευμα

Που το υποβιβάζουν σε κάτι άλλο κατώτερο, ενστικτώδες συνώνυμο της βίας και της ανομίας

Ίσως ο ιστορικός του μέλλοντος αποφασίσει κάποτε να ασχοληθεί με τον βαρύνοντα ρόλο των ΜΜΕ στην σύγχρονη πολιτική ιστορία της Ελλάδας

Θα έχει πολλούς τόμους γεγονότων να γράψει, γεμάτους με Κοσκωτάδες και διάφορα άλλα φρούτα....εποχιακά και μη

Εγώ θα περιμένω πάντως....