Το χειρότερο απ' όλα

Για μένα σαν άνθρωπο και σαν πολίτη αυτής της χώρας, που παρακολουθώ όλο αυτό το πανηγύρι με τις διαπραγματεύσεις και τα δημοψηφίσματα και το επικοινωνιακό παιχνίδι ένθεν και ένθεν, ξέρετε ποιό είναι το χειρότερο πράγμα από όλα όσα βλέπω??

Ότι εμείς οι Έλληνες, εκπροσωπούμαστε (και το λέω συνολικά με ελάχιστες εξαιρέσεις) από αυτό το συρφετό ανίκανων και επικίνδυνων τύπων.

Πραγματικά, ότι και να πούμε, καμμία απολύτως δικαιολογία δεν υπάρχει, μιας και όσους βλέπουμε σήμερα να παίζουν τη χώρα στα ζάρια, εμείς τους ψηφίσαμε, εμείς τους αναδείξαμε, εμείς τους αποθεώσαμε και βάλαμε τη δική μας τύχη, στους δικούς τους ώμους.

Και τους σημερινούς, αλλά και τους προηγούμενους.

Είμαστε ασυγχώρητοι, αλλά περισσότερο, είμαστε απαράδεκτοι. Είναι ντροπή ατομική του καθενός μας.

Υποτίθεται ότι έχουμε δημοκρατία, αλλά εμείς ο λαός, μόνο μέσα σε μια δημοκρατία δε ζούμε. Γιατί έτσι έχουμε επιλέξει να ζούμε. Γιατί έτσι μας αρέσει. Δεν υπάρχει δικαιολογία, ούτε επιχείρημα πλέον. Έχουν πέσει οι μάσκες και όσοι επικαλούνται άλλα πράγματα, ας κοιταχτούν στον καθρέφτη τους μια και καλή.

Από που να ξεκινήσω?

Ανεχόμαστε εδώ και τόσα χρόνια το χειρότερο ρατσισμό. Τον εργασιακό. Ανεχόμαστε δηλαδή να ζούμε σε μια χώρα, όπου το κράτος επιδοτεί τους υπαλλήλους του, ενώ δεν προστατεύει την ιδιωτική οικονομία. Άρα, ανεχόμαστε, μια χώρα στην οποία το ίδιο το κράτος κάνει έμπρακτες και ουσιώδεις και αντισυνταγματικές και αντίθετες στις Ευρωπαϊκές Συνθήκες διακρίσεις. Όπου το κράτος παρέχει σκανδαλώδη προνόμια και προστατευτισμό στους μισούς Έλληνες (δημόσιους υπαλλήλους και συνταξιούχους καθώς και κρατικές ΔΕΚΟ), ενώ για τους υπόλοιπους ανθρώπους που θέλουν να εργαστούν, παριστάνει ότι λειτουργεί μια ελεύθερη καπιταλιστική οικονομία. Που στην πράξη λειτουργείται από 5-6 οικογένειες σε συνθήκες καρτέλ με την ανοχή του κράτους.

Είναι προφανές, ότι αυτός ο ρατσισμός υπονομεύει ταυτόχρονα πολλά πράγματα.

Πρώτον την ίδια τη λειτουργία της δημοκρατίας, εφόσον όσοι προστατεύουν τους ΔΥ, συνεχώς εκλέγονται, άρα η δημοκρατία υφίσταται στρέβλωση και καμία ορθή γνώμη δεν διαμορφώνεται, ενώ μονίμως τα ίδια άτομα εκλέγονται καλλιεργώντας συστηματικές πελατειακές σχέσεις

Δεύτερον την ίδια την αξιοκρατία και το κράτος δικαίου και τις αρχές της ισότητας και ισονομίας μιας χώρας που θέλει να ανήκει στις εξελιγμένες. Με το καλημέρα σας, έχουμε δημιουργήσει και συντηρούμε ένα εργατικό δυναμικό δύο ταχυτήτων

Τρίτον την υγιή οικονομική δραστηριότητα. Διότι το κράτος επιδοτεί και αβαντάρει μια οικονομία παροχών προς τους ΔΥ και τους συνδεόμενους με αυτούς επιχειρηματίες, που πληρώνονται από τους φόρους όλων των Ελλήνων, ανακυκλώνοντας ουσιαστικά μέρος του χρήματος που πηγαίνει στην κατανάλωση.

Τέταρτον γιατί το κράτος έχει υποκαταστήσει το ρόλο του ως θεσμικού ρυθμιστή και τοποτηρητή των κανόνων δικαίου και έχει μετατραπεί στον βασικό εργοδότη του Ελληνικού λαού, είτε έμμεσα, είτε άμεσα. Οι δύο αυτοί ρόλοι, προφανώς είναι αντικρουόμενοι

Πέμπτον γιατί η κατάσταση αυτή, στρέφει τη μισή κοινωνία ενάντια στην άλλη μισή, διαμορφώνοντας παγίως το πολιτικό κλίμα με την αρωγή των μέσων μαζικής παραπλάνησης που επισήμως εμείς καλούμε ΜΜΕ.

Θα μπορούσα να γράφω για ώρες, όμως αυτά είναι γνωστά.

Υποτίθεται ότι στη δημοκρατία ο λαός ελέγχει την εξουσία. Χρησιμοποιώντας ενίοτε τη δύναμη των ΜΜΕ, ως δύναμη της αλήθειας δια της έρευνας και της ελεύθερης δημοσιογραφίας.

Πότε εμείς ως Έλληνες ελέγξαμε την εξουσία? Πότε κάναμε το καθήκον μας? Πότε ασχοληθήκαμε? Πότε οργανωθήκαμε? Πότε πήγαμε στον κοινοτάρχη, στο δήμαρχο, στο βουλευτή, στον υπουργό ακόμα, για να διεκδικήσουμε, να προβάλουμε προτάσεις, να κάνουμε κριτική, να ζητήσουμε μεγαλύτερη διαφάνεια, ισότητα και πρόσβαση στις λειτουργίες του κράτους που πληρώνουμε με τους φόρους μας?

Πότε αποδοκιμάσαμε τα έντυπα και τα κανάλια που είναι ιδιοκτησία των ίδιων ανθρώπων (οι 5-6 οικογένειες που ελέγχουν την αγορά σε συνθήκες καρτέλ, βλέπε τράπεζες, ενέργεια, λιανικό εμπόριο, πρώτες ύλες κλπ) που κάνουν μπίζνες εδώ στη χώρα και είναι οι μεγαλύτεροι εργοδότες της ιδιωτικής οικονομίας?

Πότε εμείς οι Έλληνες θελήσαμε να διεκδικήσουμε οι ίδιοι θέσεις στην ιεραρχία, να δραστηριοποιηθούμε μαζικά στην πολιτική με ιδέες, με προτάσεις, με προσωπική δουλειά? Σε τοπικό επίπεδο. Σε επίπεδο φιλανθρωπικό έστω. Σε επίπεδο συμμετοχικό αλλά παρεμβατικό, όχι κουβέντα να γίνεται για να πίνουμε καφέ

Χάθηκαν οι δημιουργικοί και φιλόδοξοι άνθρωποι στην Ελλάδα? Έμειναν μονάχα οι αδιάφοροι και οι βολεμένοι? Πραγματικά απορώ

Τι άλλο να γράψω

Τα σημερινά μας καταντήματα, η ξεφτίλα και η απαξίωση μας ως κοινωνία, το ότι στις τόσο κρίσιμες ώρες της πατρίδας, η κυβέρνηση βρίσκεται στο έλεος των πλιατσικολόγων από τη μία, αλλά και των εκπροσώπων της παρωχημένης μεταπολίτευσης από την άλλη, είναι απόρροια της δικής μας ολιγωρίας.

Πονάει η καρδιά μου και το κεφάλι μου να βλέπω αυτό το τσίρκο να παριστάνει ότι εκπροσωπεί την Ελλάδα, τους Έλληνες.

Ότι αυτοί εκπροσωπούν μια χώρα, της οποίας η πρωτεύουσα είναι χτισμένη στους πρόποδες μιας Ακρόπολης. Ενός μνημείου πολιτισμού και δημοκρατίας. Αν μη τι άλλο, της προσπάθειας ο άνθρωπος να προοδεύσει στηριγμένος στη λογική του και στις δυνάμεις του

Σιχαίνομαι τους ζήτουλες, τους γύφτους, τους θρασείς και γλωσσάδες που ολημερίς τρολάρουν και αλλοιώνουν κάθε απόπειρα για σοβαρή συζήτηση.

Σιχαίνομαι εγώ σαν άνθρωπος όλο αυτό το σκυλολόι που έχει καταντήσει τη χώρα μου, μια εξευτελισμένη γονυπετή καρυάτιδα που συνεχώς ζητά λεφτά, λες και τα λεφτά είναι το πρόβλημα της.

Σε αυτή την κατάσταση δε γίνεται να χωρέσει άνθρωπος που έχει πατριωτικά συναισθήματα δίχως αντάλλαγμα. Άνθρωπος που θέλει να είναι υπερήφανος για τη δουλειά και τα επιτεύγματα του. Άνθρωπος με προσωπικό ήθος, χαρακτήρα και αξιοπρέπεια.

Ίσως γι΄αυτό και πήραμε τα ξένα, δεν έχω ακόμα την απάντηση.

Όμως ακόμα και έτσι να μην ήταν, ως εδώ και μη παρέκει.

Είναι ώρα, με χρεοκοπία ή όχι, εντός η εκτός ευρώ, να λειτουργήσει ένα σύστημα λογικής στην Ελλάδα. Μια δημοκρατία και μια κοινωνία θεσμών και αρχών που να παράγει αξίες και ιστορία.

Το χειρότερο απ' όλα, είναι να μην το αντιλαμβανόμαστε αυτό.

Και να βασανιζόμαστε αιωνίως στις ίδιες λούμπες, σαν τα ποντίκια που τρέχουν μέσα στην ρόδα τους.....




 

Το σωστό ερώτημα

Σάββατο μεσημέρι σε ένα ταβερνάκι στο Λαύριο. Η Κλαίρη, η Μαρία, ο μικρός μας γιός και ο γράφων

Πίσω μας κάθεται γνωστός δημοσιογράφος με τη γυναίκα του μαζί με άλλο ένα μεγάλο στέλεχος καναλιού. Αμέριμνοι ανάβουν τα στριφτά τους τσιγάρα, με την ανεμελιά του δηλωμένου "αριστερού" που πρόταξε τα στήθη στην άλωση της ΕΡΤ

Παραπέρα κάθεται μια άλλη παρέα, μεγαλύτεροι σε ηλικία. Μια ευτραφής κυρία μπλαστρωμένη με σκούρο μεηκ άπ (αντί για σολάριουμ) φορώντας ένα χρυσό ρόλεξ στο χεράκι, ανάβει το ένα τσιγάρο πίσω απ' τ άλλο, ενώ η ομήγυρη προσπαθεί να αποφασίσει αν θα παραγγείλει αλατισμένο ή ανάλατο το φαγητό. Έχουν βλέπεις και πίεση

Μέσα σε 25 τετραγωνικά χώρου διαδραματίζεται όλο το θέατρο του παραλόγου της Ελληνικής πραγματικότητας και ο απλος παρατηρητής βγάζει τα συμπεράσματα του, ως προς το γιατί σε αυτή τη χώρα τίποτα δε λειτουργεί

Δείτε το σκηνικό

Μια νέα οικογένεια με ένα μικρό παιδάκι πηγαίνει για φαγητό και βρίσκεται τριγυρισμένη από ένα πλήθος καπνιστών. Ο ευγενέστατος ιδιοκτήτης κάνει δημόσιες σχέσεις διότι δε θέλει να κακοκαρδίσει κανέναν. Ούτε η παρέα των "αριστερών" δημοσιογράφων αντιλαμβάνεται πως πρέπει να σεβαστεί τη νέα οικογένεια των μη καπνιστών, πόσο μάλλον το μικρό παιδάκι που δε φταίει σε τίποτα να αναπνέει τον καπνό τους. Ούτε όμως και η παρέα των "δεξιών" ώριμων συμπολιτών μας, ρίχνει το βλέμμα της κατανόησης στα "παιδιά" της, που αγκομαχούν από το βίτσιο του αρειμάνιου καπνιστή, κατάλοιπο της εποχής που η εν λόγω παρέα ήταν στις μπουάτ

Και προχωράω τη σκέψη μου, διότι το πρόβλημα δεν είναι το κάπνισμα στον κλειστό χώρο και ο σεβασμός του διπλανού μας, όπως ίσως κάποιοι να υπέθεσαν. Δεν είναι δηλαδή μόνο αυτό. Το θέμα του καπνίσματος -ένα θέμα βαθύτατα πολιτισμικο- το χρησιμοποιώ ως ένα απλό καθημερινό παράδειγμα για να δείξω ορισμένες συμπεριφορές που μας κρατάνε μακριά από την ουσία του προβληματισμού. Μακριά από την ουσία της χρεοκοπίας μας.

Που είναι η απουσία οποιασδήποτε προσωπικής ευθύνης, οποιουδήποτε σεβασμού, οποιασδήποτε αυτοκριτικής και αυτοσυνειδησιακής διάθεσης απέναντι στις κοινωνικές μας υποχρεώσεις, απέναντι στη δημοκρατία μας, τις αξίες και τα πιστεύω μιας ευνομούμενης πολιτείας ανθρώπινων σχέσεων, αντίθετης στην κοινωνία του παρελθόντος--των εγωπαθών ιδιωτών που αγνοούν τον πολιτισμό τους

Διαβάζω λοιπόν στο Βήμα ότι το 55% των συμπολιτών μας θέλει να φύγει απο τη χώρα. Και αυτή η είδηση, αυτό το γκάλοπ, γίνεται θεμα στα κανάλια, αμέσως μετά τον γελοίο Τομπούλογλου και το συνάφι καρχαριών του δημοσίου που ξεκίνησαν τα αλληλοκαρφώματα, προσφέροντας γέλιο και κλάμα στον αθώο τηλεθεατή

Και διερωτώνται δημοσίως οι πάντες απορρημένοι: "Μα γιατί θέλουν όλοι να φύγουν από τη χώρα"?

Το σωστό ερώτημα, κύριοι, είναι για ποιό λόγο να θές να μείνεις στην Ελλάδα

Και η δημοσκόπηση-κόλαφος, έρχεται να δώσει το οριστικό χαστούκι στους πολιτικάντηδες που ζουν στη δική τους εικονική πραγματικότητα και -ίσως- να επαναφέρει κάποιους στην γη, από τα σύννεφα στα οποία παριστάνουν πως βρίσκονται

Γιατί η αποτυχία της χώρας (failed state) δηλαδή η αποτυχία της Ελλάδας να είναι ένας τόπος στον οποίο οι κάτοικοι αισθάνονται υπερήφανοι και ευτυχισμένοι, έχοντας καλύψει τις βασικές τους ανάγκες, αποδεικνύει το μέγεθος της καταστροφής που συντελέστηκε στην Ελλάδα, αυτά τα τελευταία χρόνια, εξαιτίας των ανίκανων πολιτικών και του παρακράτους των μαυραγοριτών "ελίτ"

Αυτών που την ώρα που έκλεβαν και ξέπλεναν χρήμα, μέσα από προμήθειες εξοπλισμών, εργολαβίες, μεσαζοντιλίκια των ΜΜΕ, χρηματιστήρια, οικονομία των τραπεζών-καζίνο, νομιμοποίηση του παρακράτους στη θέση του κράτους, πλήρη υποταγή της εθνικής εξωτερικής πολιτικής σε ξένα συμφέροντα και πολλά άλλα, μας σέρβιραν ως εθνική επιτυχία το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου και τους Ολυμπιακούς Αγώνες--το μεγαλύτερο σύγχρονο σκάνδαλο της ιστορίας μας.

Όμως θα έπρεπε να το ξέρουμε. Πως οι μεγαλύτερες, οι πιο εκωφαντικές επιτυχίες αυτής της χώρας, συμβαίνουν όταν υπάρχουν πολλά σκατά να καλυφθούν και πολλά αποστήματα που έχουν κακοφορμίσει. Γιατί στην Ελλάδα ποτέ τίποτα δε γίνεται μέσα από κάποια φυσιολογική εξελικτική διαδικασία. Όλα....τυχαίνουν κάπως ή οφείλονται στη μεσολάβηση της...Παναγίας (που μας φυλάει πάντοτε, από την εποχή της Υπερμάχω Στρατηγώ)

Ζούμε καταστροφή ανάλογη με αυτή της δεκαετίας του '30 (λένε κάποιοι), δηλαδή μια Ελλάδα που μοιάζει να είναι διαλυμένη μετά από έναν παγκόσμιο πόλεμο και μια εθνική καταστροφή στη Μικρά Ασία. Γεμάτη πρόσφυγες και κατεστραμένες οικογένειες, καθυστερημένη και ανίκανη να αντιδράσει με δικά της μέσα, στο έλεος των διεθνών συγκυριών, στο έλεος της διεθνούς οικονομικής βοήθειας, με τον πολιτικό της κόσμο αιώνια διχασμένο ανάμεσα στο λογικό και εφικτό και στο ιδιοτελές και επιθυμητό. Με την παραοικονομία να οργιάζει, τους παραγωγικούς συντελεστές να έχουν αφανιστεί, τους Έλληνες να μπαίνουν σε αεροπλάνα και βαπόρια για Αμερική και Αυστραλία και ούτω καθεξής

Επιστρέφω στο ταβερνάκι του Λαυρίου, στα 25 τετραγωνικά μέτρα σύγχρονης ιστορίας και επαναλαμβάνω το ερώτημα: "Για ποιό λόγο να θέλω να μείνω στην Ελλάδα?"

Και ρωτώ τον καθένα από εσάς, την καθεμία, που ξέρω πως είστε απλοί καθημερινοί φιλήσυχοι άνθρωποι, οικογενειάρχες, μορφωμένοι, ενημερωμένοι, με λίγα λόγια όλοι εσείς που στενάζετε κάτω από τη μπότα της δικτατορίας των Οθωμανών Τουρκόγυφτων Κατσαπλιάδων και Προεστών που κυβερνούν πραγματικά αυτό τον τόπο. Πολιτικών και πολιτών. Αριστεροδεξιών, κεντρώων, εντός-εκτός και επι τα αυτά, του συστήματος.

Μη σκάτε, την ξέρω την απάντηση

Οι Στουρνάρες και οι άλλοι ξύπνιοι, δεν την ξέρουν, που νομίζουν πως ακόμα υπάρχουν τα κοροϊδα που δεν έχουν επιλογές, εκτός από το Μερκελικό τους, Τροϊκανό "διαφωτισμό".......

Τσάμπα μάγκες είσαστε

Ναι αγαπητοί μας φίλοι Ευρωπαίοι ηγέτες, είσαστε τσάμπα μάγκες

Ο Αμερικάνος σας παρακολουθεί εδώ και χρόνια και -δήθεν- χαμπάρι δεν πήρατε

Πήρατε τώρα όμως είδηση, ότι ενώ φοράτε βασιλικές τιάρες και ψάχνετε τα ευρωσυντάγματα και την τραπεζική σύγκλιση, τα παντελόνια σας έχουν κατέβει μέχρι τον αστράγαλο

Και είστε γυμνοί σε δημόσια θέα, ενώ εκεί στην πίσω σειρά του Σινεμά, κάνουν πλάκα μαζί σας οι "πιτσιρικάδες"

Την ίδια στιγμή που βάναυσα τιμωρείτε τον Ελληνικό λαό που δεν έφταιξε σε τίποτα

Την ίδια στιγμή που βάναυσα καταδικάζετε το νότο της Ευρώπης σε λιτότητα και ανέχεια

Αυτή την ίδια στιγμή που καράβια με εξαθλιωμένους μετανάστες βυθίζονται στη Λαμπεντούζα και ορδές φουκαριάρηδων ψάχνουν τρόπο να ξεμπαρκάρουν στην Ελλάδα

Εσείς σφυράτε ανέμελα για χάρη της Μέρκελ και του Τέταρτου Γερμανικού Ραϊχ

Σφυράτε ανέμελα δίχως καμία διάθεση να πράξετε με σοβαρότητα και υπευθυνότητα τα δέοντα ως οφείλετε, μιας και λέτε πως πιστεύετε στην Ευρώπη

Τρίχες

Σε καμία Ευρώπη δεν πιστεύετε, παρά στον εαυτό σας και στα συμφέροντα σας

Όσο το ευρώ είχε λόγο ύπαρξης και σας εξυπηρετούσε, το προσκυνήσατε μοιράζοντας φτηνό χρήμα

Σήμερα που το ευρώ δεν εξυπηρετεί, κοιτάτε να απαξιώσετε και την Ευρωπαϊκή Ένωση, με κάθε τρόπο

Που είναι το δόγμα της ενιαίας αμυντικής συνεργασίας? Τα κοινά σύνορα? Η πολιτική και οικονομική ισχύς? Η κοινή άμυνα και ασφάλεια? Το στιβαρό προφίλ μιας παγκόσμιας δύναμης, όπως μας λέγατε ότι είναι η Ε.Ε?

Σας ξεβράκωσε ο Αμερικάνος και σας απέδειξε πως έχετε μαλακό υπογάστριο. Πως είσαστε λίγοι για να αρθείτε των περιστάσεων που με τόσο στόμφο επικαλείστε, ώστε να ηγηθείτε του Ευρωπαϊκού οράματος

Και γελάει ο κόσμος μαζί σας "σοβαροί ηγέτες"

Ακριβοί στο πίτουρο και φτηνοί στ' αλεύρι

Και άντε τώρα να παραστήσετε τους θιγμένους, πως τάχατες "δεν τα κάνουν αυτά οι σύμμαχοι μεταξύ τους"

Έλα που τα κάνανε. Τώρα τί? Θα τους κάνετε ντά?

Ούτε να αερίσετε τη....μάντρα του Ομπάμα δεν είστε άξιοι

Παρά μόνο για να επιβάλλετε τις αδιέξοδες νεοφιλελεύθερες πολιτικές σας, εις βάρος των δικαιωμάτων των λαών είστε κατάλληλοι τελικά

Και ειλικρινά είναι να απορεί κανείς με τη δουλοπρέπεια και τον αυτισμό της Ελληνικής ηγεσίας

Ρε νούμερα, σε αυτή την Ευρώπη στήσατε κώλο?

Σε αυτούς τους τζουτζέδες ξεπουλήσατε τα κόκκαλα και τα χώματα των προγόνων μας?

Πραγματικά έχουμε πιάσει πάτο σε κάθε επίπεδο. Λαός και Κολωνάκι