Υπάρχουν μεγάλα περιθώρια για υπεύθυνη αντιπολίτευση

Εμείς εδώ, στην πατρίδα μας, έχουμε την κακή συνήθεια να έχουμε ταυτίσει την αντιπολίτευση με τη διαφωνία. Διαφωνία επί παντός επιστητού. Διότι έτσι πιστεύουν ότι ακούγονται ή οτι κλέβουν ψήφους
Επειδή ίσως η ίδια η λέξη αντι-πολίτευση ενδεχομένως ερμηνεύεται παγίως ως αντί-θεση και αντί-ρηση και όχι για παράδειγμα ως αντι-κατάσταση ή αντί-κληση ή (για κάνω και χιουμοράκι) αντί-χηση, δημιουργείται ένα μπέρδεμα στα μυαλά μας. Άρα και το πως εννοιολογικά θα ερμηνεύσεις τη λέξη είναι ένα πρόβλημα, καταλήγω
Φανταστείτε τώρα πρόβλημα για την ουσία των θεμάτων που συζητούνται και επιβάλλεται να υπάρχει αντιπολίτευση ως θεσμός. Διαπιστώνεται καταρχήν ότι επικρατεί ημιμάθεια και κάποτε, πλήρης άγνοια. Δε χρειάζεται να επεκταθώ όμως. Το κωμικό πρόσωπο της αντιπολίτευσης ΣΥΡΙΖΑ και Ανεξάρτητων Ελλήνων έχει πείσει τους πάντες. Η Χρυσή Αυγή και το ΚΚΕ, ας μας επιτρέψουν να μην αναφερθούμε καν, λόγω υψηλής αρτηριακής πίεσης αλλά και καλής διάθεσης μετά από εμπύρετο ίωση.
Εμείς εδώ στην πατρίδα μας, ερμηνεύουμε μονίμως τις καταστάσεις μονόπαντα. Απουσιάζει πλήρως η διάθεση για σφαιρική ενημέρωση. Για πλήρη γνώση και κατόπιν για γνωμοδότηση. Η επίπλαστη ευμάρεια αλλα και η εποχή των "ευκαιριών για όλους" του Ανδρέα Παπανδρέου, αντικατέστησε τη γνώση με τη γνώμη. Έτσι, εκεί που θα έπρεπε να πέφτει καρπαζιά σύννεφο για κάθε αηδία και αστήρικτη μπαρούφα που βγαίνει στην κοινωνία, ειδικά από άτομα της πολιτικής και κοινωνικής πραγματικότητας, εμείς συμβιβαστήκαμε με το "όλες οι απόψεις δεκτές, δημοκρατία έχουμε". Ναι ρε παιδιά, δημοκρατία έχουμε, αλλά έχουμε και αντοχές που εξαντλήθηκαν. Η μάλλον δεν αντικαταστάθηκαν με άλλες αντοχές, ανθεκτικότερες στην μωρολογία. Να είναι καλά τα "δημοκρατικά" ΜΜΕ που στα business plans τους έπρεπε να χωρέσουν κάθε καρυδιάς καρύδι. Κουφάλα αναγνωρισιμότητα
Έλεγα λοιπόν ότι η ελληνική αντιπολίτευση έχει επιλέξει μονίμως να πηγαίνει κόντρα στην κυβέρνηση. Διαχρονικά. Να εφευρίσκει κάθε απίθανο ή πιθανό λόγο να λέει τα δικά της. Για καθίστε όμως λίγο. Δε γίνεται τόσα χρόνια κοινοβουλευτικού βίου, να μην έχει υπάρξει μια κυβέρνηση κάποτε που μία διάταξη του νόμου να την πέρασε σωστά. ΄Αρα προς τι αυτή η εμμονή?
Το είπα νωρίτερα. Ο Έλληνας είναι μονόπαντος. Μόνιμη σε αυτή τη χώρα είναι η Έριδα που χωρίζει τους ανθρώπους και τους "απαγορεύει" να βλέπουν και τις δύο πλευρές. Είτε είσαι αριστερός, είτε δεξιός. Είτε είσαι cosmote είτε vodafone. Είτε Ολυμπιακός, είτε Παναθηναϊκός. Είτε άντρας είτε αδερφή. Είτε υπάλληλος και εργάτης, είτε εξουσιαστής και αφεντικό. Τίποτα δεν υπάρχει ενδιάμεσα στη χώρα με τον πιό γαλανό ουρανό, το λαμπρότερο ήλιο και την δροσερότερη θάλασσα, από το μαύρο και το άσπρο που αντιλαμβάνονται τα διεστραμμένα μυαλά ορισμένων.
Αυτή τη φορά όμως, που δεν υπάρχει μπαγιόκο (χρήμα) να μοιραστεί, πάνω σε τί βασίζεται πχ η αντιπολίτευση του Τσίπρα? Μα ακριβώς σε ότι πιο εξωφρενικό και εξοργιστικό μπορεί να εξευρεθεί που θα διεγείρει τον ανασθητοποιημένο από τον πανικό και το φόβο της κρίσης. Από τη δραχμή, μέχρι τα μελίσσια. Από τις μονομερείς διαγραφές χρέους, μέχρι το ατελείωτο σεξ αλά Τατσόπουλος. Από τον "σοφό" Παπαδημούλη, μέχρι το "δροσερό" Αλέξη. Όλα χωρούν, αρκεί να τα λέμε ανάποδα
Πραγματικά τα ίδια ακριβώς έκανε και το ΠΑΣΟΚ επί Νέας Δημοκρατίας εποχή Καραμανλή γέρου και μετέπειτα. Τα ίδια και η ΝΔ επί ΠΑΣΟΚ όλων των εποχων. Είναι πάγια τακτική
Ωστόσο εγώ έχω μια άλλη πρόταση να καταθέσω ειδικά για το σήμερα, για τις τωρινές περιστάσεις.
Επειδή ούτως η άλλως είμαστε δεμένοι χειροπόδαρα και όσο και να βαρούν τον πωπό τους κάτω οι διάφοροι πολιτικάντηδες, όταν έρθουν στην εξουσία δε θα μπορούν να αλλάξουν τίποτα και προς καμία κατεύθυνση ουσίας, ας αφήσουν τα καραγκιοζιλίκια και ας εγκαινιάσουν μια νέα μόρφή υπεύθυνης αντιπολίτευσης (αν θέλουν και μπορούν)
Ας σταθούν ως υπεύθυνοι πατριώτες αριστεροί αντιμέτωποι με τις πραγματικές μεταρρυθμίσεις που χρειάζεται να γίνουν σε επίπεδο κράτους και κοινωνίας, ούτως ώστε να γίνεται δικαιότερη αναδιανομή των βαρών σε όλους τους Έλληνες πολίτες. Ασχέτως του αν διαφωνούν ή συμφωνούν με τις πολιτικές τους θέσεις. Η Ελληνική βουλή και οι νόμοι αφορούν όλους τους Έλληνες ανεξαιρέτως και όχι μόνο τους ψηφοφόρους του κάθε κόμματος.
Υπό αυτό το πρίσμα και την οπτική γωνία, είναι θεμιτός ο ανταγωνισμός σε επίπεδο εντυπώσεων, όχι όμως σε επίπεδο ουσίας της πολιτικής. Στο τί δηλαδή πραγματικά χρειάζεται ο τόπος, από όλο το πολιτικό σύστημα.
Αυτό που χρειάζεται λοιπόν είναι μια κυβέρνηση που θα τολμά να μεταρρυθμίσει και μια αντιπολίτευση που θα ελέγχει το ορθόν και την ποιότητα των μεταρρυθμίσεων.
Ας αλλάξουν τροπάριο τελικά. Ας συνταχθούν με το συμφέρον του λαού που προσφεύγει απελπισμένος στις τάξεις τους, αναζητώντας μάταια μια εναλλακτική
Ας εξυπηρετήσουν τον αδύναμο, τον πολίτη που δεν έχει πρόσβαση. Ας πάψουν να φλερτάρουν μονίμως με την εύνοια των ισχυρών της κοινωνίας. Με τις αφανείς χρηματοδοτήσεις των ταμείων τους από το τραπεζικό και το εκδοτικό-επιχειρηματικό κατεστημένο.
Ας διαφωνήσουν και ας κάνουν αντιπολίτευση στα θέματα που πραγματικά πονάει ο τόπος
Διαφορετικά θα μείνουν κι αυτοί στην ιστορία ως κάποιοι που πέρασαν και δεν ακούμπησαν
Διότι τελικά το μεγαλύτερο ταμπού στην Ελληνική πολιτική είναι αυτός ο "πάγιος" ρόλος της αντιπολίτευσης. Αυτό το κακόγουστο θεατράκι, το μάπετ σόου με τους γκρινιάρηδες γέρους που ποτέ δε βρίσκουν τίποτα σημαντικό να σχολιάσουν. Η αν βρίσκουν, λόγω της υπερ-γκρίνιας τους για κάθε τι άσχετο και ανούσιο (προς άγρα δημοσιότητας), θάβεται τελικά κάτω από μια χιονοστιβάδα αντιπαράθεσης για την αντιπαράθεση.
Η αριστερά θα πρέπει να λειτουργήσει ρηξικέλευθα σπάζοντας τα κατεστημένα σχήματα αντίληψης, προς όφελος των πολιτών.
Ιδού η ρόδος........