Είναι εγκληματίες!

Διαβάζοντας σήμερα το άρθρο του Μαυρίδη στον capital δε μπόρεσα παρά να αγανακτήσω

Επισημαίνει ορισμένα σωστά πράγματα και πολύ καλά κάνει (το εξής ένα δηλαδή: Ότι μπήκαμε στο ευρώ με "δημιουργική λογιστική" και άρα χωρίς να το αξίζουμε. Και πράγματι έτσι είναι. Από εκεί ξεκίνησε το μεγάλο κακό. Αυτό είναι το κρίσιμο σημείο από το οποίο μπήκαμε σε τροχιά χρεοκοπίας και κρίσης και οχι το 1981 και ο Αντρέας, που έχει πολιτικές και όχι αμιγώς οικονομικές ευθύνες)

Όμως το γενικότερο πνεύμα του άρθρου, δηλαδή να μην πάει ο Σαμαράς σε εκλογές αλλά να ωθήσει τις μεταρρυθμίσεις, αγγίζει το όριο του ανέκδοτου

Οι εκλογές επιβάλλονται από τις περιστάσεις!

Οι περιστάσεις είναι η απώλεια της δεδηλωμένης από την παρούσα Βουλή!

Η ανικανότητα του ακροδεξιού φονταμενταλιστικού κομματιού της Νέας Δημοκρατίας, να παράξει οποιαδήποτε σοβαρή πολιτική πρόταση

Αντιστοίχως όπως ο θίασος του Γιώργου Παπανδρέου (και όχι ο ίδιος προσωπικά που ενώ κατηγορείται και διαβάλλεται συνεχώς, πήρε όχι τυχαία, επώδυνες αποφάσεις κάτω από αντίξοες συνθήκες, ενώ ήδη είχε κάνει μια εμβριθή μάκρο-ανάλυση, όπως αποδείχτηκε εκ των υστέρων) αδυνατούσε να πράξει, τρία χρόνια νωρίτερα

Η συνολική και πλήρης απονομιμοποίηση αυτού του πολιτικού συστήματος, το οποίο ξεπουλάει την Ελλάδα με επαχθείς διομολογήσεις και συμφωνίες εξευτελιστικές!

Όσοι υπέγραψαν εν γνώση τους τα Μνημόνια, δήθεν για να κερδηθεί απαραίτητος χρόνος για να γίνουν μεταρρυθμίσεις είναι εγκληματίες και πολιτικοί αγύρτες που ανήκουν στον Κορυδαλλό!

Δεν είναι δυνατόν να πιστεύει κάποιος, ότι μέσα σε 3 χρόνια μπορεί να γίνει η οποιαδήποτε σοβαρή μεταρρύθμιση σε μια χώρα διαλυμμένη σε κάθε επίπεδο. Όλη η Ελλάδα το γνωρίζει αυτό! Δεν το γνωρίζουν οι πολιτικοί της? Αυτοί που ζούν? Που παριστάνουν ότι βρίσκονται?

Όσοι συνεχίζουν να εφαρμόζουν τις πολιτικές της Τροϊκα, κόντρα σε κάθε λογική, σε κάθε πραγματικότητα, σε κάθε δημοκρατικό αισθητήριο που κατ' ελάχιστο πρέπει να διαθέτει κάποιος που μπαίνει στη Βουλή, ενώ ροκανίζουν τον πολιτικό χρόνο μέχρι το επόμενο "θαύμα" (τάχα μου πλεόνασμα και τρίχες κατσαρές), είναι επίσης εγκληματίες και προδότες και πρέπει να μπούνε φυλακή για πάντα!

Παροτρύνει ο κύριος Μαυρίδης το Σαμαρά να "βάλει όραμα" στην Ελληνική οικονομία! Αν είναι δυνατόν! Λες και ο Σαμαράς γεννήθηκε χτές και δεν τον ξέρουμε ποιός είναι! Που να το βρεί το όραμα ο κύριος Σαμαράς? Σε ποιό πολιτικό χώρο να απευθυνθεί για να αντλήσει στελέχη και ιδέες? Στη διαβρωμένη -όπως το ΠΑΣΟΚ- και οριστικά στο χρονοντούλαπο της ιστορίας, Νέα Δημοκρατία?

Ε, λίγη σοβαρότητα ρε παιδιά επιτέλους! Λίγη ευθιξία!

Το πρόβλημα του συστήματος όμως είναι να κερδίσει χρόνο για να μπορέσει να καλύψει το κενό που άφησαν πίσω τους οι άλλοτε μεγάλες πολιτικές παρατάξεις (τις οποίες αθρόα χρηματοδότησαν μέσω των τραπεζών τους)

Το πρόβλημα του συστήματος είναι να μαντρώσει σε ελεγχόμενο περιβάλλον κάθε φωνή διαμαρτυρίας, κάθε εναλλακτική πρόταση, κάθε κίνηση που μπορεί στα σοβαρά να πλήξει τα σχέδια τους και να έχει απήχηση στον Ελληνικό λαό

Γι αυτό τους έχει πιάσει πρεμούρα να φτιάχνουν κινήσεις και παρεμβάσεις και νέα σχήματα και να λένε λόγια και να κάνουν δημοσκοπήσεις και να ρίχνουν στάχτη στα μάτια του κοσμάκη που πεινάει και κρυώνει

Λοιπόν!

Εδώ και τώρα εκλογές και να αποφασίσει ο λαός προς τα που θα πάει το καράβι και ποιοί πολιτικοί και ποιά σχήματα θα επιβιώσουν.

Εδώ και τώρα να τελειώνουμε με τους επικίνδυνους που ξεπουλάνε την πατρίδα μας, όπως οι Ρωμαίοι που έπαιζαν ζάρια στα πόδια του σταυρωμένου Ιησού!

Ραγδαίες εξελίξεις

'Εγραφα τις προάλλες στο θέμα η χώρα σε διαρκή τροχιά εκλογών πως το ρευστό κλίμα που επικρατεί στην Ελλάδα είναι ένα ζήτημα το οποίο δεν επιτρέπει ούτε σημαντικές μεταρρυθμίσεις να τρέξουν αλλά ούτε και προβλέψεις να γίνουν.

Από χτες όμως, με την αποκάλυψη από όλα τα μέσα ενημέρωσης, πως η δόση θα εκταμιευτεί τμηματικά διότι υπάρχει "δυσαρέσκεια" στην Ευρώπη για όσα δέν γίνονται στην Ελλάδα, έγινε αντιληπτό πως τα πράγματα έχουν δρομολογηθεί με συγκεκριμένη κατεύθυνση.

Δεν ξέρω αν όσα λέγονται από διάφορους για προκήρυξη εκλογών έχουν κάποια λογική, υπο την έννοια πως οι εκλογές θα ήταν "επιτρεπτό" να γίνουν στην Ελλάδα, εφόσον μπορούσε το αποτέλεσμα να είναι "ελεγχόμενο". Δηλαδή να παράξει την "σταθερότητα" που επιθυμούν οι εταίροι μας, βάση της οποίας θα καλυτερεύσει το οικονομικό κλίμα (αποκατάσταστη εμπιστοσύνης των αγορών σε μερικά χρόνια) και θα προχωρήσουν κάποια πράγματα ουσίας.

Περισσότερο πιθανό μου φαίνεται να κατασκευαστεί μια κυβέρνηση τεχνοκρατών ή προσωπικοτήτων που θα μπουν ως "πολιτική βιτρίνα" μπροστά από τους επιτρόπους ώστε να μην εγείρουν σημαντικές αντιδράσεις της κοινής γνώμης. Για ποιό λόγο πιστεύω σε αυτό το σενάριο? Διότι είναι πασιφανές ότι όποιος και να εκλεγεί ως πρωθυπουργός, είναι αδύνατον να μπορέσει να παράξει χρήσιμο έργο που θα φέρει βιώσιμα αποτελέσματα στην Ελλάδα και θα δώσει ελπίδα και προοπτική για αλλαγή πορείας.

Στο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ θα πετάξουν το μπαλάκι στην εξέδρα, αδυνατώντας να συνειδητοποιήσουν (ίσως να μη θέλουν κιόλας αυτή τη χρονική στιγμή) την κατάσταση στην οποία βρίσκεται η οικονομία μας και τις δύσκολες τομές που πρέπει να γίνουν στο βαθύ διεφθαρμένο κράτος (του οποίου κομμάτι έχουν απορροφήσει από το άρρωστο ΠΑΣΟΚ)

Στη Νεα Δημοκρατία προσπαθούν να πετύχουν συσπείρωση του δεξιού μπλόκ (σε όλο το φάσμα της δεξιάς από την άκρα δεξιά τύπου Χρυσής Αυγής μέχρι την κεντρώα δεξιά τύπου Δράσης) με διάφορα "χαριτωμένα" τεχνάσματα όπως πχ η επίθεση στον Ανδρέα και η τοποθέτηση του Άδωνι στο υπουργείο υγείας, ενώ ταυτόχρονα ο Σαμαράς παριστάνει τον "υπεράνω όλων σοφό εθνάρχη"

Στο ΠΑΣΟΚ έχουν δικαιολογημένα διασπαστεί σε 2-3 διαφορετικά κομμάτια και δε βλέπουν κανένα φως με τις επιλογές που έχουν κάνει

Η ΔΗΜΑΡ έπεσε στη μαύρη τρύπα της λήθης

Η Χρυσή Αυγή και οι συναφείς χώροι είναι οι μόνοι κερδισμένοι από τη συνεχόμενη φθορά και την ανεπάρκεια του πολιτικού συστήματος, κεφαλαιοποιώντας την απογοήτευση και των θυμό των λαϊκών μαζών που αναζητούν "οργισμένη διέξοδο" από την κρίση

Με αυτά και αυτά όμως, τα ποσοστά των κομμάτων δεν εξασφαλίζουν αυτοδυναμία και σταθερότητα. Αντιθέτως εγγυώνται την συνεχή διατήρηση σε κλίμα πολιτικής αστάθειας και αναταραχής με τις εξάρσεις λαϊκισμού να απειλούν κάθε στιγμή με κοινωνικές εκρήξεις

Το πείραμα της πυγμής (Χρυσή Αυγή σε κοινωνικές "δράσεις" και οριζόντια μέτρα που στέλνουν "μήνυμα αποφασιστικότητας" του Σαμαρά) από τη δεξιά διακυβέρνηση, δε βρίσκει πρόσφορο έδαφος γιατί η ελληνική κοινωνία δε βρίσκεται στο 1974 αλλά οδεύει προς το 2014 και η ευμάρεια που απολάμβανε τόσα χρόνια την έχει διαμορφώσει σε συγκεκριμένα καλούπια προσδοκιών και απαιτήσεων. Που ναι, είναι "ευρωπαϊκού επιπέδου" , έστω και αν στηρίζονται σε μια ετοιμόρροπη παράγκα κρατικίστικης νοοτροπίας και διαπλοκής που σταδιακά ξηλώνεται.

Δεν υπάρχει εύκολος τρόπος να μείνουμε αλώβητοι και ανέπαφοι από τις επιπτώσεις αυτού του ξηλώματος. Διότι βρίσκεται στα θεμέλια της ζωής μας, δεν είναι δηλαδή ανωδομή, δεν είναι ταράτσα. Είναι μπετά και κολώνες βαθιά θαμένες και ανακατεμένες με το κακό μας παρελθόν. Οπότε όσοι θέλουν πραγματικά να αλλάξουν τα πράγματα οφείλουν πρώτα να σκεφτούν αυτό το σχήμα και να καταλάβουν πως δε γίνεται ομελέτα δίχως να σπάσεις αυγά. Δυστυχώς για τους συμπολίτες μας που γυμνοί και ανενημέρωτοι αντιμετωπίζουν τα χειρότερα στη ζωή τους.

Το θέμα λοιπόν είναι, πως οι εξελίξεις προοιωνίζονται ραγδαίες και σύντομα θα έχουμε καινούργια γεγονότα. Αυτό άλλωστε είναι και το λογικό και το σωστό. Αυτό είναι και το ζητούμενο για να προσαρμοστεί επιτέλους η Ελλάδα στις ευρωπαικές συνθήκες που υπέγραψε κατά την είσοδο της στην Ευρωζώνη το 2000 περίπου, στην πράξη και όχι στα λόγια. Δε γίνεται διαφορετικά

Προσωπικά αν με ρωτούσατε, θα σας έλεγα πως ευχαρίστως θα δεχόμουν τη διευρυμένη task force με εκτελεστικές εξουσίες, στη θέση των υπουργών-μαριονετών και του πρωθυπουργού Βεληγκέκα που παριστάνει το δημοκράτη. Ώστε να αλλάξουν ριζικά το κράτος και να μας βάλουν σε τροχιά ανάπτυξης στην καθημερινότητα μας.

Όμως η εγχώρια ελίτ και όσοι έχουν την πραγματική εξουσία στην Ελλάδα (τους ξέρουμε) δεν πρόκειται στον αιώνα τον άπαντα να δεχτούν κάτι τέτοιο. Γιατί αν το έκαναν θα έχαναν στα μάτια του λαού, την όποια "δύναμη" τους. Και άρα δε θα είχαν λόγο ύπαρξης

Οψόμεθα

Είναι η δεξιά ηλίθιε!

Τι ακριβώς δεν καταλαβαίνετε ρε παιδιά?

Ποιό ρόλο εξυπηρετεί η Χρυσή Αυγή?

Διαβάστε εδώ τι έγραφα για το θέμα:  Η Χρυσή Αυγή

Είναι τόσο φανερό, τόσο ξεκάθαρο, που απορώ πως μερικοί "αναλυτές" αναλώνονται σε περιγραφές και καταγγελίες του "ναζισμού" που αναβιώνει στην Ελλάδα.

Περιέργως αυτό το σοβαρό σημειολογικό λάθος συντελείται μόνο στην Ελλάδα.

Στη συνεδρίαση του Ευρωκοινοβουλίου που έδειξαν τα δελτία ειδήσεων, ο Γκύ Φερχοφστάντ δε μίλησε για νεοναζί, αλλά για ΑΚΡΟΔΕΞΙΑ.

Κανένας ναζισμός δεν αναβιώνει στην Ελλάδα, αυτά είναι αστεία πράγματα.

Κανένας νοσταλγός του Χίτλερ δεν υπάρχει "στα σοβαρά", δηλαδή στην πολιτική που αφορά διαχείριση κοινωνικού και οικονομικού κεφαλαίου.

Και όσοι προσπαθούν να πολεμήσουν τη Χρυσή Αυγή με επιχειρήματα τέτοιου τύπου, συναισθηματικής-πατριωτικής-ιστορικής φύσεως, αντί να την αποδυναμώνουν την ενισχύουν και της δίνουν διαφορετική υπόσταση από την πραγματική που έχει.

Δίνοντας διαφορετική υπόσταση στην πραγματικότητα της Χρυσής Αυγής, βοηθάς στην παρερμήνευση του "φαινομένου" και δεν το καταπολεμάς στη ρίζα και την ουσία του.

Μήπως όμως τελικά ο στόχος δεν είναι η απαλοιφή της, αλλά η ενδυνάμωση της?
Ακόμα και απ' όσους παριστάνουν τους "αριστερούς δημοκράτες"?
Που δίχως μια....Χρυσή Αυγή, δεν θα είχαν και λόγο ύπαρξης και "λόγο αντίστασης" να διατυπώσουν?

Τροφή για σκέψη και πάω στο ζουμί.

Η Χρυσή Αυγή είναι ένα ατόφιο δεξιό κόμμα πατροπαράδοτης-"ελληνικότατης" μορφής, μόνο που ιδεολογικά και οργανωτικά ανήκει στην....εποχή του γέρου Καραμανλή.

Είναι δηλαδή σαν να καταναλώνεις ελληνική φέτα σε συσκευασία...βαρελίσια, από τον παντοπώλη μιας γειτονιάς των Πατησίων τη δεκαετία του 60. Τόσο απλά.

Το ξέρω πως ακούγεται περίεργο αυτό που λέω, όμως δυστυχώς για τους ρομαντικούς, αυτού του είδους η δεξιά-η ακροδεξιά-η εθνικοπατριωτική λαϊκή δεξιά του παρακράτους, του ξύλου και των τραμπουκισμών, της εγκεφαλικής μάλαξης των αμόρφωτων και απελπισμένων είναι ελληνικές εφευρέσεις με πατέντα.

Που απλά επανήλθαν στο προσκήνιο με αφορμή την κρίση και την τάχα μου "απώλεια προσανατολισμού των πολιτικών" και το δήθεν "ξεπούλημα της πατρίδας στους ξένους" και όλα τα σχετικά σαθρά και βλακώδη επιχειρήματα.

Δοκιμάστηκαν ως πείραμα και επέτυχαν εντυπωσιακά αποτελέσματα.

• Η Χρυσή Αυγή είναι ένα από τα εργαλεία του συστήματος για την άσκηση κοινωνικού ελέγχου, την απορρόφηση κραδασμών και αντιδράσεων από τα "συντηρητικότερα" μικροαστικά και αστικά στρώματα και τους ένστολους, καθώς και αυτούς που νοσταλγούν την ΕΡΕ και τη Χούντα των Συνταγματαρχών και σταθερά ψηφίζουν Νέα Δημοκρατία "επί της αρχής".
• Η Χρυσή Αυγή δεν είναι στο προσκήνιο επειδή ο κόσμος φοβάται τους μετανάστες. Αλλά επειδή ο κόσμος ζητά "προστασία" (γενικά και αόριστα) και το κράτος δεν του την παρέχει ως οφείλει και ενώ πληρώνεται για αυτό μέσω των φόρων μας.
• Η Χρυσή Αυγή έχει "καταλάβει" ζωτικό χώρο στην πολιτική σκηνή επειδή "καλύπτει" συναισθηματικά πολλούς ανθρώπους που έχουν αγανακτήσει τόσα χρόνια με την πατροναρισμένη απο τα πολυπληθή αριστερά κόμματα μικρο-ανομία και "επαναστατική κουλτούρα".
• Η Χρυσή Αυγή στηρίζεται οικονομικά από συγκεκριμένα συμφέροντα που εκπορεύονται από τις ίδιες μήτρες που κατά καιρούς χρηματοδοτούν βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας με συγκεκριμένο "σκληρό" προφίλ, κόμματα όπως η ΕΠΕΝ και ο ΛΑΟΣ, ακόμα και οι Ανεξάρτητοι Έλληνες
• Η Χρυσή Αυγή έχει σταθερό και συγκεκριμένο "πρόγραμμα" διαχρονικά, σε αντίθεση με τα ανεμομαζώματα πολιτικών θέσεων και στάσεων των παραδοσιακών αστικών κομμάτων που ενίοτε βαδίζουν εκεί που "φυσάει ο άνεμος" για να εκλέγονται.

Όλα αυτά που γράφω τα γράφω απλά και μόνο για ένα λόγο.

Για να γίνει κατανοητό πως πρόκειται για τη δεξιά που "επιτίθεται" ξανά, με άλλο πρόσωπο.

Για να γίνει κατανοητό πως πρόκειται για αναβίωση πολιτικών ρευμάτων και ενστίκτων που για πολλά χρόνια έμεναν θαμμένα σε ντουλάπια και σεντούκια και πρόσφατα "είδαν φως" και μπήκαν. Αρπάζοντας την ευκαιρία.

Αυτά τα πολιτικά φαινόμενα ανήλθαν διότι ταυτόχρονα κατέρρευσαν οι δυνάμεις που τα κρατούσαν μακριά από την κοινωνική επιρροή. Αυτές οι δυνάμεις κατέρρευσαν διότι αποδείχτηκε πως ήταν δυνάμεις λαϊκισμού, ψευδο-προοδευτικές, ανταλλακτικής νοοτροπίας, βαθιά αντιδραστικές στις μεταρρυθμίσεις και τελικά εχθρικές προς τις θεμελιώδεις αρχές μιας σοσιαλιστικής αριστεράς.

Αυτά τα πολιτικά φαινόμενα ανήλθαν διότι ποτέ δεν καταπολεμήθηκαν στην ουσία τους, στη ρίζα τους. Γιατί η λύση που προεκρίθη από το σύστημα, ήταν η λύση της φθοράς, η λύση "να τα θάψουμε κάτω από το χαλάκι".

Με αποτέλεσμα όμως ότι:

• Ποτέ δε δημιουργήθηκε και δεν εμπεδώθηκε στη χώρα μας η κοινωνική δικαιοσύνη, η ουσιαστική δημοκρατία, η συμμετοχή της κοινωνίας στις σημαντικές αποφάσεις που καθορίζουν το μέλλον της.
• Ποτέ η Ελλάδα δεν απέκτησε διακυβέρνηση υπέρ των πολλών και αδύναμων επί της ουσίας. Παρά ξεγελαστήκαμε ότι συμβαίνει κάτι τέτοιο επί της μεταπολίτευσης και μας έπιασαν κοροϊδο, διορίζοντας και βολεύοντας χιλιάδες ανθρώπων χωρίς κόστος-τσάμπα και βερεσέ, με όχημα τις κοινοτικές επιδοτήσεις.
• Ποτέ η Ελλάδα δε συνέκλινε σοβαρά προς την Ευρώπη με πράξεις και αποδείξεις.

Οι διορισμοί και τα διαπλεκόμενα συμφέροντα που χρησιμοποιήθηκαν για να διανείμουν την "αλλαγή", δεν καλλιεργούν καλύτερους και υγιέστερους θεσμούς.

Δε δημιουργούν καλύτερη παιδεία και αποτελεσματικότερη δημόσια υγεία. Δεν αναλύουν προβλήματα, δεν οργανώνουν, δεν προγραμματίζουν, δεν οραματίζονται.

Τα ρουσφέτια και η οικογενειοκρατία, τα τζάκια και οι μεγαλοαστοί των βορείων προαστίων, οι ολιγοπώλες και οι μονοπώλες, η κρατικοδίαιτη επιχειρηματικότητα και οι "ξένες επενδύσεις" δεν ασχολούνται με τα προβλήματα της Ελληνικής κοινωνίας και τις υποθέσεις του απλού πολίτη.

Όλοι αυτοί δεν νοιάζονται εάν ψηφίζονται δίκαιοι και λειτουργικοί νόμοι, αν οι φόροι είναι συμβατοί με το κοινό περί δικαίου αίσθημα, αν η περιουσία είναι συνταγματικό δικαίωμα, αν η μικρή επιχειρηματικότητα είναι θεμέλιος λίθος της οικονομίας.

Δε νοιάζονται αν οι συγκοινωνίες λειτουργούν, αν το κέντρο της Αθήνας είναι πόλος έλξης πολιτιστικού τουρισμού ή γκέτο ναρκομανών, αν τα δικαιώματα των εργαζόμενων παραβιάζονται στην πράξη, αν η υπογεννητικότητα καταδικάζει το μέλλον της πατρίδας μας.

 Δεν τους απασχολεί ότι η Ελλάδα χρειάζεται να αλλάξει ριζικά ώστε να γίνει ισότιμη Ευρωπαϊκή χώρα, δε βάζουν υψηλούς στόχους.

Το πεδίο δράσης τους είναι το φτηνό, το επιφανειακό, το εύκολο, το πιασάρικο, το ευκολοχώνευτο.

Όσα είναι "προαπαιτούμενα" για να ανακυκλώνονται οι ίδιοι και οι ίδιοι, εκπρόσωποι των ίδιων και των ίδιων στην εξουσία.

Όλοι αυτοί τελικά, δεν έχουν σκοπό να φτιάξουν το κατάλληλο θεσμικό πλαίσιο που θα επιτρέψει στη χώρα μας να προοδεύσει, να ευημερήσει, να δημιουργήσει πλούτο, να πρωταγωνιστήσει στα Βαλκάνια και στην Ν.Α Ευρώπη.

Και κάποια στιγμή στο μέλλον να πάψει να είναι εξαρτημένη από δανειακά κεφάλαια, μνημόνια και λυκο-συμμαχίες.

Έτσι, αντί να ξεκινήσουμε να μελετάμε το πως θα πάμε μπροστά, το πως θα εμβαθύνουμε τη δημοκρατία και πως θα αλλάξουμε τις κακές και βαθιά ριζωμένες αντιδραστικές νοοτροπίες μας

Δημιουργούμε μια......Χρυσή Αυγή, έναν "σκληρό αλλά πατριώτη" δεξιό μπάτσο που αντι υμών θα "επανακαταλάβει τις γειτονιές"....όπως είπε ο αρχηγός της....Αντώνης Σαμαράς (μεταφορικά και κυριολεκτικά τα γράφω αυτά)

Η ΔΕΞΙΑ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΛΥΣΕ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Αντιθέτως, πάντοτε ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕ προβλήματα διότι η πνευματική και κοινωνική αρτηριοσκλήρωση είναι εγγενής με τις πολιτικές της καταβολές

ΣΗΜΕΡΑ απαιτείται άλλο μίγμα πολιτικής, διαφορετική ευελιξία, τόσο μέσα, όσο και έξω

ΌΣΟ ΝΩΡΙΤΕΡΑ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΜΕ, τόσο γρηγορότερα θα αποκατασταθούν οι πραγματικές ισορροπίες σε κοινωνία και κράτος............

Ο κύβος ερρίφθη (ξανά και ξανά)

Όλες οι εξελίξεις και τα γεγονότα συντείνουν στην "κατάρρευση" της τρικομματικής κυβέρνησης προσεχώς.

Αν παρατηρήσετε προσεκτικά την επικαιρότητα, με εξαίρεση τη ΔΗΜ.ΑΡ, τα άλλοτε κυρίαρχα κόμματα της συγκυβέρνησης, δηλαδή το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ, ροκανίζονται συνεχώς και από πάσα κατεύθυνση.

 Όσον αφορά τη Νέα Δημοκρατία:

• Το θέμα της αντίδρασης των αναρχικών στην ενεργοποίηση της αστυνομίας για την πάταξη της αριστερής ανομίας. Με τα μπαράζ εμπρηστικών επιθέσεων και τρομοκρατικών ενεργειών. Δηλαδή η απειλή της δημόσιας ασφάλειας και της έννομης τάξης σε κοινωνικό επίπεδο.
• Οι συνεχείς "γκάφες" στα θέματα δημοσίων δαπανών και μεταρρυθμίσεων, τα παράλογα νομοσχέδια, η παραπληροφόρηση του λαού, η έμφαση σε επιτυχίες που η πραγματικότητα αποκαθηλώνει (βλέπε φορολογικό νομοσχέδιο)
• Ο πόλεμος στον Στουρνάρα (που δεν είναι νεοδημοκράτης, κατά δήλωση του) 

 Όσον αφορά το ΠΑΣΟΚ:

• Η επιλογή της παραπομπής Παπακωνσταντίνου ως εξιλαστήριο θύμα αντί του Βενιζέλου και γενικά όλο το θέμα της λίστας Λαγκάρντ
• Η πολυδιάσπαση του κόμματος από ξέμπαρκα στελέχη και έναν γυρολόγο πρωην πρωθυπουργό που είναι παρόν σε όλα τα "πανηγύρια" της υφηλίου
• Η στήριξη του Μνημονίου από ένα κόμμα λαϊκής φυσιογνωμίας κόντρα στην ιστορία του

Αυτά είναι απειροελάχιστα παραδείγματα που συντείνουν στο συμπέρασμα ότι γίνεται της κουτσής Μαρίας.

Κυρίως όμως υπάρχει η αίσθηση ότι ο Σαμαράς και το επιτελείο του, μπροστά στα αδιέξοδα των επιβληθησών πολιτικών, αναζητούν "ασφαλή τρόπο διαφυγής"

Προσπαθούν δηλαδή να περάσουν το μήνυμα ότι "παλέψαμε με το τέρας αλλά δεν τα καταφέραμε" ούτως ώστε να μην εξαφανιστούν πολιτικά, αλλά να κρατήσουν λόγο υπεύθυνης αντιπολίτευσης με ακροατήριο, που δεν θα διαρρεύσει εύκολα προς άλλους σχηματισμούς.

Όμως η πολιτική μεταστροφή Τσίπρα από την ακροαριστερά προς το κέντρο, είναι μονόδρομος μπροστά στην επιλογή να κυβερνήσει. Το ίδιο και η "επικοινωνιακά υπεύθυνη" στάση του στις επισκέψεις στον Σοϊμπλε και τους λοιπούς ηγέτες της Ευρώπης που δείχνει ότι ετοιμάζεται να καθήσει στην καρέκλα.

Το κλειδί των εξελίξεων είναι το γεγονός ότι αυτή τη στιγμή η Ελλάδα δεν έχει καμμία απολύτως πιθανότητα να ξεπεράσει το 30% της ανεργίας και την ύφεση που έχει προκληθεί από τις άδικες οριζόντιες περικοπές σε μισθούς και -κυρίως- σε συντάξεις.

Ότι και να λένε, όσα και να κάνουν η έκθεση του ΔΝΤ ήταν αποκαλυπτική. Τίποτα ουσιώδες δεν έχει αλλάξει στη χώρα, παρότι λέγονται και "προσπαθούνται" πολλά πράγματα.

Έτσι το ζήτημα δεν είναι το άν θα σκάσει η φούσκα ή το πότε θα σκάσει, αλλά το πως "θα την κοπανήσουν" με όσο γίνεται μικρότερες απώλειες και πως θα περάσει το δαχτυλίδι της εξουσίας  "στον επόμενο", με απώτερο στόχο την αδράνεια και τη μακροημέρευση του "συστήματος" που συντηρείται από την αφαίμαξη της μέσης τάξης (φόροι, χαράτσια, οριζόντιες περικοπές....)

Η καυτή πατάτα θα περάσει στα χέρια του Τσίπρα, κάτι που είναι η εύκολη πολιτικά λύση (αφού και ο ίδιος είναι τόσο αφελής να πιστεύει ότι θα στηριχτεί απο το κόμμα του, όταν γίνει κυβέρνηση) και μετά το καλοκαίρι ο ΣΥΡΙΖΑ θα αρχίσει να διαλύεται από την εσωστρέφεια του.

Το πρόβλημα των πολιτικών είναι ότι δεν θέλουν να αναλάβουν την ευθύνη να λύσουν τα προβλήματα. Και συνεπώς να στηρίξουν την επιβίωση των Ελλήνω πολιτών. Και να κυβερνήσουν πραγματικά τη χώρα με όραμα και προοπτική.

Παριστάνουν τους κωφούς και τους τυφλούς, ασχολούμενοι με τα δικά τους τερτίπια και την ατομική τους πολιτική υπόσταση, φορτώνοντας τα αληθινά προβλήματα σε ένα άγνωστο "αύριο".

Ένα "επόμενο σωτήριο καθεστώς" που θα προέλθει από έναν (κάθε φορά διαφορετικό) "φιλέλληνα" ήρωα που είτε θα λέγεται Ευρώπη, είτε Αμερική, είτε...Κίνα, είτε...."νεοφιλελεύθερη οικονομία", είτε όπως θέλετε εσείς να το πείτε...

Το σύστημα (όπως γράφει στο εξαιρετικό του άρθρο ο κ. Κραλόγλου: http://www.capital.gr/jArticle.asp?id=1712315) έχει φτιάξει μια "παλέτα" πολιτικών επιλογών/κομματικών σχηματισμών  για το κάθε βαλάντιο και το κάθε γούστο, έτσι ώστε να καλύπτει την "αγανάκτηση" των Ελλήνων ψηφοφόρων. Κλειδί για την κατανόηση όλων αυτών των πραγμάτων, είναι η αγαστή χρηματοδότηση ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ που εκλέγονται (βλ. υπερπολυτελή γραφεία της Χρυσής Αυγής)

Έτσι οι Έλληνες θα μείνουν στο μαντρί, ασχέτως του τι ψήφισαν, αφού έτσι κι αλλιώς το ζητούμενο είναι να διατηρηθεί το ίδιο καθεστώς.

Όμως τα αληθινά ζητήματα, τα σοβαρά προβλήματα δε γίνεται να αγνοηθούν αυτή τη φορά με τέτοια τεχνάσματα. Χρειάζονται λύσεις και το κυριότερο, χρειάζεται ΣΟΒΑΡΟΤΗΤΑ από αληθινούς ΗΓΕΤΕΣ

Υπάρχουν μεγάλα περιθώρια για υπεύθυνη αντιπολίτευση

Εμείς εδώ, στην πατρίδα μας, έχουμε την κακή συνήθεια να έχουμε ταυτίσει την αντιπολίτευση με τη διαφωνία. Διαφωνία επί παντός επιστητού. Διότι έτσι πιστεύουν ότι ακούγονται ή οτι κλέβουν ψήφους
Επειδή ίσως η ίδια η λέξη αντι-πολίτευση ενδεχομένως ερμηνεύεται παγίως ως αντί-θεση και αντί-ρηση και όχι για παράδειγμα ως αντι-κατάσταση ή αντί-κληση ή (για κάνω και χιουμοράκι) αντί-χηση, δημιουργείται ένα μπέρδεμα στα μυαλά μας. Άρα και το πως εννοιολογικά θα ερμηνεύσεις τη λέξη είναι ένα πρόβλημα, καταλήγω
Φανταστείτε τώρα πρόβλημα για την ουσία των θεμάτων που συζητούνται και επιβάλλεται να υπάρχει αντιπολίτευση ως θεσμός. Διαπιστώνεται καταρχήν ότι επικρατεί ημιμάθεια και κάποτε, πλήρης άγνοια. Δε χρειάζεται να επεκταθώ όμως. Το κωμικό πρόσωπο της αντιπολίτευσης ΣΥΡΙΖΑ και Ανεξάρτητων Ελλήνων έχει πείσει τους πάντες. Η Χρυσή Αυγή και το ΚΚΕ, ας μας επιτρέψουν να μην αναφερθούμε καν, λόγω υψηλής αρτηριακής πίεσης αλλά και καλής διάθεσης μετά από εμπύρετο ίωση.
Εμείς εδώ στην πατρίδα μας, ερμηνεύουμε μονίμως τις καταστάσεις μονόπαντα. Απουσιάζει πλήρως η διάθεση για σφαιρική ενημέρωση. Για πλήρη γνώση και κατόπιν για γνωμοδότηση. Η επίπλαστη ευμάρεια αλλα και η εποχή των "ευκαιριών για όλους" του Ανδρέα Παπανδρέου, αντικατέστησε τη γνώση με τη γνώμη. Έτσι, εκεί που θα έπρεπε να πέφτει καρπαζιά σύννεφο για κάθε αηδία και αστήρικτη μπαρούφα που βγαίνει στην κοινωνία, ειδικά από άτομα της πολιτικής και κοινωνικής πραγματικότητας, εμείς συμβιβαστήκαμε με το "όλες οι απόψεις δεκτές, δημοκρατία έχουμε". Ναι ρε παιδιά, δημοκρατία έχουμε, αλλά έχουμε και αντοχές που εξαντλήθηκαν. Η μάλλον δεν αντικαταστάθηκαν με άλλες αντοχές, ανθεκτικότερες στην μωρολογία. Να είναι καλά τα "δημοκρατικά" ΜΜΕ που στα business plans τους έπρεπε να χωρέσουν κάθε καρυδιάς καρύδι. Κουφάλα αναγνωρισιμότητα
Έλεγα λοιπόν ότι η ελληνική αντιπολίτευση έχει επιλέξει μονίμως να πηγαίνει κόντρα στην κυβέρνηση. Διαχρονικά. Να εφευρίσκει κάθε απίθανο ή πιθανό λόγο να λέει τα δικά της. Για καθίστε όμως λίγο. Δε γίνεται τόσα χρόνια κοινοβουλευτικού βίου, να μην έχει υπάρξει μια κυβέρνηση κάποτε που μία διάταξη του νόμου να την πέρασε σωστά. ΄Αρα προς τι αυτή η εμμονή?
Το είπα νωρίτερα. Ο Έλληνας είναι μονόπαντος. Μόνιμη σε αυτή τη χώρα είναι η Έριδα που χωρίζει τους ανθρώπους και τους "απαγορεύει" να βλέπουν και τις δύο πλευρές. Είτε είσαι αριστερός, είτε δεξιός. Είτε είσαι cosmote είτε vodafone. Είτε Ολυμπιακός, είτε Παναθηναϊκός. Είτε άντρας είτε αδερφή. Είτε υπάλληλος και εργάτης, είτε εξουσιαστής και αφεντικό. Τίποτα δεν υπάρχει ενδιάμεσα στη χώρα με τον πιό γαλανό ουρανό, το λαμπρότερο ήλιο και την δροσερότερη θάλασσα, από το μαύρο και το άσπρο που αντιλαμβάνονται τα διεστραμμένα μυαλά ορισμένων.
Αυτή τη φορά όμως, που δεν υπάρχει μπαγιόκο (χρήμα) να μοιραστεί, πάνω σε τί βασίζεται πχ η αντιπολίτευση του Τσίπρα? Μα ακριβώς σε ότι πιο εξωφρενικό και εξοργιστικό μπορεί να εξευρεθεί που θα διεγείρει τον ανασθητοποιημένο από τον πανικό και το φόβο της κρίσης. Από τη δραχμή, μέχρι τα μελίσσια. Από τις μονομερείς διαγραφές χρέους, μέχρι το ατελείωτο σεξ αλά Τατσόπουλος. Από τον "σοφό" Παπαδημούλη, μέχρι το "δροσερό" Αλέξη. Όλα χωρούν, αρκεί να τα λέμε ανάποδα
Πραγματικά τα ίδια ακριβώς έκανε και το ΠΑΣΟΚ επί Νέας Δημοκρατίας εποχή Καραμανλή γέρου και μετέπειτα. Τα ίδια και η ΝΔ επί ΠΑΣΟΚ όλων των εποχων. Είναι πάγια τακτική
Ωστόσο εγώ έχω μια άλλη πρόταση να καταθέσω ειδικά για το σήμερα, για τις τωρινές περιστάσεις.
Επειδή ούτως η άλλως είμαστε δεμένοι χειροπόδαρα και όσο και να βαρούν τον πωπό τους κάτω οι διάφοροι πολιτικάντηδες, όταν έρθουν στην εξουσία δε θα μπορούν να αλλάξουν τίποτα και προς καμία κατεύθυνση ουσίας, ας αφήσουν τα καραγκιοζιλίκια και ας εγκαινιάσουν μια νέα μόρφή υπεύθυνης αντιπολίτευσης (αν θέλουν και μπορούν)
Ας σταθούν ως υπεύθυνοι πατριώτες αριστεροί αντιμέτωποι με τις πραγματικές μεταρρυθμίσεις που χρειάζεται να γίνουν σε επίπεδο κράτους και κοινωνίας, ούτως ώστε να γίνεται δικαιότερη αναδιανομή των βαρών σε όλους τους Έλληνες πολίτες. Ασχέτως του αν διαφωνούν ή συμφωνούν με τις πολιτικές τους θέσεις. Η Ελληνική βουλή και οι νόμοι αφορούν όλους τους Έλληνες ανεξαιρέτως και όχι μόνο τους ψηφοφόρους του κάθε κόμματος.
Υπό αυτό το πρίσμα και την οπτική γωνία, είναι θεμιτός ο ανταγωνισμός σε επίπεδο εντυπώσεων, όχι όμως σε επίπεδο ουσίας της πολιτικής. Στο τί δηλαδή πραγματικά χρειάζεται ο τόπος, από όλο το πολιτικό σύστημα.
Αυτό που χρειάζεται λοιπόν είναι μια κυβέρνηση που θα τολμά να μεταρρυθμίσει και μια αντιπολίτευση που θα ελέγχει το ορθόν και την ποιότητα των μεταρρυθμίσεων.
Ας αλλάξουν τροπάριο τελικά. Ας συνταχθούν με το συμφέρον του λαού που προσφεύγει απελπισμένος στις τάξεις τους, αναζητώντας μάταια μια εναλλακτική
Ας εξυπηρετήσουν τον αδύναμο, τον πολίτη που δεν έχει πρόσβαση. Ας πάψουν να φλερτάρουν μονίμως με την εύνοια των ισχυρών της κοινωνίας. Με τις αφανείς χρηματοδοτήσεις των ταμείων τους από το τραπεζικό και το εκδοτικό-επιχειρηματικό κατεστημένο.
Ας διαφωνήσουν και ας κάνουν αντιπολίτευση στα θέματα που πραγματικά πονάει ο τόπος
Διαφορετικά θα μείνουν κι αυτοί στην ιστορία ως κάποιοι που πέρασαν και δεν ακούμπησαν
Διότι τελικά το μεγαλύτερο ταμπού στην Ελληνική πολιτική είναι αυτός ο "πάγιος" ρόλος της αντιπολίτευσης. Αυτό το κακόγουστο θεατράκι, το μάπετ σόου με τους γκρινιάρηδες γέρους που ποτέ δε βρίσκουν τίποτα σημαντικό να σχολιάσουν. Η αν βρίσκουν, λόγω της υπερ-γκρίνιας τους για κάθε τι άσχετο και ανούσιο (προς άγρα δημοσιότητας), θάβεται τελικά κάτω από μια χιονοστιβάδα αντιπαράθεσης για την αντιπαράθεση.
Η αριστερά θα πρέπει να λειτουργήσει ρηξικέλευθα σπάζοντας τα κατεστημένα σχήματα αντίληψης, προς όφελος των πολιτών.
Ιδού η ρόδος........

Πρώτο κόμμα....το ΠΑΣΟΚ

Πρίν τις εκλογές της 6ης Μαϊου, σε μια συζήτηση με φίλους στο Facebook, είχα πει, ότι από διαίσθηση πιστεύω πως το ΠΑΣΟΚ θα είναι το πρώτο κόμμα και όχι η Νέα Δημοκρατία
Όταν το έλεγα, δε φανταζόμουν φυσικά, ότι θα έπεφτα τόσο πολύ μέσα, δια της πλαγίας οδού
Το νέο ΠΑΣΟΚ (ο ΣΥΡΙΖΑ με λίγα λόγια) βγαίνοντας δεύτερο κόμμα, αν αθροίσει τα ποσοστά του, με το παλιό ΠΑΣΟΚ, το τρίτο κόμμα, τότε διαπιστώνουμε πως άνετα κατακτά την πρώτη θέση, στις προτιμήσεις του λαού, ως "ευρύτερη σοσιαλιστική κεντροαριστερά". Ναι είναι κωμικοτραγικό, αλλά τόσο αληθινό.
Γιατί το αναφέρω τώρα? Ποιός ο λόγος?
Διότι είναι εντυπωσιακή η ευκολία με την οποία εκλέγονται κάθε φορά οι ψεύτες και οι λαϊκιστές του χειρίστου είδους, με παρόμοιο ύφος, εδώ και 30 τόσα χρόνια.
Πρώτος διδάξας ο Αντρέας, μην το ξεχνάμε, ωστόσο ο Αλέξης έχει να αντιμετωπίσει ένα τελείως διαφορετικό εξωτερικό πολιτικό και κοινωνικό περιβάλλον. Τόσο διαφορετικό, ώστε να απορεί κανείς, πως η ίδια μέθοδος της εξαπάτησης, ακόμα παράγει τα ίδια πολιτικά αποτελέσματα.
Δια της ατόπου απαγωγής, θα μπορούσα να διαπιστώσω, ότι ναι, μοιάζει τελικά να είναι διαφορετικό το περίβλημα των περιστάσεων, αλλά μέσα, εντός της ψυχοσύνθεσης του Έλληνα, παραμένουν οι γνώριμες σταθερές πολιτικές αγκυλώσεις.
Και όντως, αν το καλοσκεφτούμε, πως να αλλάξει η αντίληψη, τη στιγμή που τα εργαλεία της αλλαγής, δηλαδή η παιδεία και η ενημέρωση, είναι τα πρώτα κάστρα που έχουν πέσει στα χέρια του "εχθρού"?
Χτες, στο Forbes, διάβασα το περίφημο άρθρο του Ελληνοαμερικάνου, που φωνάζει "Ας δώσουμε στην Ελλάδα αυτό που της αξίζει τελικά: Τον Κομμουνισμό". Σοκαρίστηκα ειλικρινά από την ωμότητα της γραφής, αλλά σκέφτηκα ότι μόνο με το σόκ μπορείς να συνειδητοποιήσεις, αυτό που όλοι καταλαβαίνουν έξω από τη χώρα μας. Ότι στην πράξη ζητάμε να εξακολουθήσει να υφίσταται η αυταπάτη, το όνειρο, το αόριστο και το παράλογο, που τόσα χρόνια μασκάρευαν και απέκρυπταν, τα πολλά δανεικά χρήματα, που δημιούργησαν μια νέα κοινωνική μεσαία τάξη.
Αυτή η κοινωνική μεσαία τάξη, που επί χρόνια ακουμπούσε στο δικομματισμό, "έκατσε" πάνω στα θεμέλια ενός βαθιά καταχωνιασμένου πολιτικού συντηρητισμού (που δεν εκφράζουν τα μεγάλα κόμματα που εκ των πραγμάτων είναι πολυσυλλεκτικά και άρα διαθέτουν ένστικτα χαμαιλέοντα στο DNA τους) που αρνούμενος να "διαβάσει" τις εξελίξεις σε Ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο (με πρώτη και σημαντικότερη, την αλλαγή που έφερε η παγκοσμιοποίηση) αντιδρά πεισματικά σε οτιδήποτε μπορεί να τον ανανεώσει. Είναι σα να έχτισες μια μεζονέτα, πάνω από ένα παλιό ξύλινο σπίτι, και να ελπίζεις ότι στο σεισμό θα αντέξει το οικοδόμημα.
Και να που ο σεισμός και οι μετασεισμικές δονήσεις, έχουν ραγίσει και τραυματίσει την μεζονέτα που η ευημερία και οι ανέσεις κατασκεύασαν. Και απελπισμένοι οι ιδιοκτήτες, για να σωθούν, αντί να βγούν από το σπίτι, έξω στην απλωσιά, στα πράσινα λιβάδια, που τουλάχιστον βλέπουν τι έχουν να αντιμετωπίσουν, τι έκαναν?
Κατέβηκαν στα υπόγεια, κάτω από τη μεζονέτα, δηλαδή στην ξύλινη πατροπαράδοτη παράγκα
Ναι αλλά εκεί, δεν έχει ηλεκτρικό, δεν έχει σύγχρονα μέσα. Έχει μαγγάλι, έχει στόφα, έχει σίδερο με κάρβουνα, έχει αλέτρι και υνί. Γιατί πάντοτε στα υπόγεια οι γονείς μας κρατούσαν τις αναμνήσεις, τα ενθύμια, από αλλοτινές εποχές διαφορετικές και δύσκολες. Γιατί πάντοτε ο άνθρωπος έχει την τάση να ανέρχεται και να αφήνει πίσω του, θαμμένα τα προηγούμενα ερεθίσματα, ώστε να ανέβει επίπεδο, χτίζοντας καινούργια βιώματα και νέα προοπτική για τη ζωή  και την οικογένεια του.

Μετά από τους φανερούς συμβολισμούς αυτής της παραβολής, επανέρχομαι στην πολιτική και το τοπίο που έχει σχηματιστεί. Μπορεί να ακουστεί παράλογο, όμως είμαι πάρα πολύ αισιόδοξος μετά τη χτεσινή αποτυχία να σχηματιστεί κυβέρνηση συνεργασίας, και θα εξηγήσω το γιατί:

Πρώτον γιατί υπάρχει αρκετός χρόνος, μέχρι τη 17η Ιούνη, ώστε ο κόσμος να σκεφτεί διαφορετικά, αντιμετωπίζοντας την επερχόμενη κατάρρευση των δημόσιων οικονομικών και τις αφόρητες πιέσεις της Τροϊκα και της Ευρωζώνης, στην πραγματική ζωή του. Έτσι, θα πάμε σε εκλογές με τα πραγματικά διλήμματα μπροστά μας, και όχι τα ψεύτικα. Τα πραγματικά διλήμματα είναι "Ευρώπη ή Αφρική" και "Φτώχια ή Εξαθλίωση". Τα ψεύτικα διλήμματα είναι "Μνημόνιο ή Αντί-Μνημόνιο" και "Δραχμή ή Ευρώ". Ας επιλέξει ο σοφός λαός, τι μέλλον επιθυμεί να έχει λοιπόν. Τα ψέματα τελείωσαν
Δεύτερον γιατί υπάρχει αρκετός χρόνος, ώστε οι πολιτικές δυνάμεις της σύνεσης και της Ευρωπαϊκής λογικής να συνασπιστούν σε ένα ενιαίο μέτωπο, το οποίο με σαφήνεια θα ενημερώσει και θα διατυπώσει θέσεις σοβαρές και υπεύθυνες. Απέναντι στο μέτωπο του λαϊκισμού και της ανοησίας, που προκειμένου να ωφεληθεί από το momentum της εποχής, τάζει λαγούς με πετραχήλια, παραπληροφορώντας το λαό, ψευδόμενο κατάφωρα και παράνομα, με τις εκτός πραγματικότητας πολιτικές και οικονομικές του θέσεις. Ο ελληνοαμερικάνος του Forbes, γράφει πως "μόνο στα πανεπιστήμια πλέον διδάσκονται τα θεωρήματα των αριστερών κομμάτων που δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα, καθώς στην πραγματική ζωή κανείς δεν τα παίρνει στα σοβαρά". Ιδού η Ρόδος λοιπόν. Στο χέρι των σοβαρών η ευθύνη για ενημέρωση του Ελληνικού λαού
Τρίτον γιατί υπάρχει αρκετός χρόνος, ώστε όλοι οι πολιτικοί καραγκιόζηδες που ξεπήδησαν δήθεν από την "αγανάκτηση" και την "καταπίεση", να πάνε σπίτια τους, αποκαθηλωμένοι μπροστά στα ζόρια της αναγκαιότητας. Μιλάω για τη Χρυσή Αυγή, τον Καμμένο, τον Τσίπρα και τα άλλα παιδιά. Ο χρόνος είναι σύμμαχος υπέρ του ξεκαθαρίσματος του πολιτικού τοπίου. Ας κάνουν γρήγορα οι δημοσιογράφοι τη δουλειά τους μια φορά σωστά και ας ξεμπροστιάσουν τα νούμερα, τους κωλοτούμπες, τους αστείους, και ας τους δώσουν στις ερχόμενες εκλογές τα ποσοστά που τους αρμόζουν.
Τέταρτον γιατί, μπροστά στην επιλογή για αποσταθεροποίηση της περιοχής μας, και ανεξέλεγκτες συνέπειες για το μέλλον του Ευρώ και άλλων χωρών του Νότου, οι μεγάλες δυνάμεις της Ε.Ε, έχουν αλλάξει ρότα, λαμβάνοντας το μήνυμα από την εκλογή Ολάντ. Πως δηλαδή, οι κρίσεις χρειάζονται και απαιτούν ΕΞΩΣΤΡΕΦΕΙΑ μιας και οι κρίσεις είναι ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ φαινόμενα, δηλαδη αλληλεπιδραστικά. Δεν αρκεί να τακτοποιήσεις τα του οίκου σου, αλλά να βγείς και έξω, και να συνεννοηθείς με τους φίλους, για να αντιμετωπίζεις τα προβλήματα σου. Αυτό που έλεγα δηλαδή παραπάνω. Όχι να κρύβεσαι στα παλιά ξύλινα υπόγεια και να προσπαθείς να καταλάβεις πως δουλεύει το σίδερο με τα κάρβουνα. Αλλά να βγείς έξω στο λιβάδι, με ορατότητα των καταστάσεων και αγκαζέ με τους άλλους κατοίκους της φάρμας, να βρείς μια λύση. Να βάλεις πλάτη κι εσύ, όπως βάζουν κι αυτοί σε σένα.
Πέμπτον και σημαντικότερο, γιατί, είναι επιτέλους η ώρα, η Ελλάδα να πάρει τα μπροστά της. Και η ώρα είναι τώρα. Τώρα. Η σοβαρότητα της κατάστασης, είναι ιστορικά συγκρίσιμη σε μέγεθος, με άλλες κρίσιμες καμπές που το έθνος αντιμετώπισε ανάλογες προκλήσεις. Δηλαδή την ΕΞΗΣ ΜΙΑ. Τον ίδιο του τον εαυτό. Σε αυτές τις ώρες, της εθνικής ευθύνης, δεν απαιτείται μονάχα ισχυρή ηγεσία. Απαιτείται ισχυρή θέληση και ισχυρή πεποίθηση, πως ο δρόμος της αλήθειας είναι μονάχα ένας. Και είναι αυτός με τον κόπο, το μόχθο, την καινοτομία, την ανανέωση, την σοβαρότητα και τη θυσία του ατομικού, μπροστά στο συνολικό. Είναι ο μακρύτερος και πιο επίπονος. Είναι ο δρόμος που μόνο οι Έλληνες μπορούν να ζητούν με ευχαρίστηση, αντιλαμβανόμενοι την ιστορική και πολιτιστική τους κληρονομιά, περί "αρετής". Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία. Ιδού λοιπόν το διακύβευμα. Έχουμε τα κότσια να ζήσουμε ελεύθεροι από το κακό μας κάρμα? Ή φτιαχτήκαμε να είμαστε ραγιάδες, κρυμμένοι στα σκοτάδια, ζήτουλες και αναξιοπρεπείς στην εσωστρέφεια και τις ακατάληπτες ιδέες μας?

Για όλους τους παραπάνω λόγους, ελπίζω. Μακάρι να βγώ αληθινός στο τέλος και να επικρατήσει το σωστό για τη χώρα μας. Καιρός είναι.

Τα διλήμματα των εκλογών

Ο τίτλος που έβαλα είναι πολύ πιασάρικος το ομολογώ, αν και δε μου τυχαίνει πολύ συχνά
Διαβάζουμε λοιπόν δεξιά κι αριστερά (όχι τυχαία αναφορά) για τα δήθεν διλήμματα των εκλογών που συνήθως φωτογραφίζουν μια παραμυθένια μάχη ανάμεσα στο καλό και το κακό, έτσι όπως κάθε παράταξη και χώρος ερμηνεύουν:
Για τη δεξιά, κακός είναι η αριστερά, δηλαδή τα κομμούνια, οι αναρχικοί, οι κουκουλοφόροι, οι λάτρεις της κρατικά ελεγχόμενης αγοράς, της πολυπολιτισμικότητας και της "ανοιχτής" κοινωνίας, οι υπέρ των μειονοτήτων-μεταναστών-gay pride-ανεξιθρησκείας-τεχνολογικής και οικολογικής χειραφέτησης κλπ
Για την αριστερά, κακός είναι η δεξιά, δηλαδή οι φασίστες, οι χουντικοί, οι χρυσαυγίτες, οι λάτρεις του Πατρίς-Θρησκεία-Οικογένεια, οι υπέρμαχοι του φιλελευθερισμού στην οικονομία, οι κοινωνικά συντηρητικοί, οι πλούσιοι και οι αστοί, οι κατά των μεταναστών και της πολιτισμικής χειραφέτησης κλπ
Αυτή η γενική κατηγοριοποίηση, το ξεκαθαρίζω πως ισχύει παντού και πάντα. Σε όποια χώρα και να πάς, έτσι έχουν χωρίσει τα τσανάκια τους. Και στην Ελλάδα το ίδιο
Σήμερα, εκτός απο το κλασσικό δίλημμα δεξιά η αριστερά (το el clasico της πολιτικής) υπάρχει ένα επιπλέον που "περιπλέκει την κατάσταση". Μνημόνιο ή Αντί-Μνημόνιο?
Με λίγα λόγια, ήμασταν που ήμασταν μπάχαλο, ανεβήκαμε επίπεδο και τώρα παίζουμε μια πίστα δυσκολότερη στην κατανόηση της. Το ξεκαθαρίζω. Στην κατανόηση, και όχι στην ουσία της
Το σπουδαίο της εκλογικής αναμέτρησης είναι ότι τόσο τα δεξιά κόμματα, όσο και τα αριστερά, δάνειζονται επιχειρήματα από το pool της Μνημονιακής/Αντι-Μνημονιακής κουλτούρας, προσπαθώντας προφανέστατα, να γίνουν "της μόδας" (άρα να λειτουργήσουν καιροσκοπικά για μια ακόμα φορά) και να λανσαριστούν στο εκλογικό σώμα, ως "αναβαπτισμένα σε μια εθνική αναγκαιότητα" κόμματα, που επιθυμούν να "δώσουν οριστική λύση", είτε δια του στρίβειν δώθε, είτε δια του στρίβειν κείθε.
Μόνο που αυτή τη φορά, δεν έχει ούτε δώθε, ούτε κείθε.
Αυτή τη φορά, το διακύβευμα είναι η ίδια η χώρα, και όχι τα όνειρα εξουσίας του κάθε τυπάρα που έχει πίσω του λεφτά και επιρροή με τη σέσουλα. Και μπροστά σε αυτό το διακύβευμα, τόσο η δεξιά, όσο και η αριστερά, έχουν μείνει άναυδες, κενές προτάσεων πολιτικής, που να ανταποκρίνονται στην αληθινή-υπαρκτή-τραγική πραγματικότητα.
Για να μη μακρυγορήσω παραπάνω, "τα διλήμματα των εκλογών" δεν υφίστανται επί της ουσίας.
Οι συμβάσεις που δεσμεύουν τη χώρα μας, για τα επόμενα χρόνια, είναι τέτοιας έκτασης και τέτοιας σοβαρότητας που οι Ευρωπαίοι δεν πρόκειται ποτέ να επιτρέψουν να αθετηθούν, έτσι επιπόλαια και αγαθά, βάση της ψήφου που θα ρίξει ο ανισόρροπος Ελληνικός λαός. Κι ας λένε οι πολιτικοί μας ότι θέλουν. Δεν είναι στο χέρι τους η κατάσταση---πάρτε το χαμπάρι. Μόνοι τους απώλεσαν το δικαίωμα του διαπραγματεύσθαι, αφενός διότι κατέστρεψαν τη χώρα και απέδειξαν ότι είναι ανίκανοι να ενώσουν δυο τελείες με μια γραμμή, και αφετέρου διότι απέδειξαν πως είναι ανίκανοι να διαχειριστούν κρίσεις με υπευθυνότητα (βλέπε κυβέρνηση Καραμανλή και ΓΑΠ)
Εκτός αν πιστεύετε ότι τα δισεκατομμύρια που έδωσαν ΔΝΤ και ΕΕ (και εποπτεύει η Τροϊκα στην Ελλάδα), τα έχουν ξεχασμένα ή πως δεν θα λάβουν ανταλλάγματα για όσα έκαναν (βλέπε εμπράγματα ανταλλάγματα τύπου ΔΕΗ, ΟΤΕ, αέριο, ενέργεια, real estate κλπ).
Βρέξει-χιονίσει η Ευρώπη θα γαμήσει κύριοι, είτε έτσι, είτε αλλιώς(το ξέρω πως είναι τραγικό, αλλά είναι η αλήθεια...)
Άρα το μόνο που ο Ελληνικός λαός έχει να αποφασίσει κατά την ταπεινή μου άποψη, είναι ΤΙ ΕΙΔΟΥΣ πολιτικό προσωπικό, θα κληθεί να εφαρμόσει τα συμφωνηθέντα.
Ποιοί άνθρωποι, και πως. Ποιάς ποιότητας, ποιού ήθους, ποιάς εμπειρίας, ποιάς γνώσης κλπ
ΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΟ ΧΕΡΙ ΜΑΣ ΝΑ ΤΑ ΑΠΟΦΑΣΙΣΟΥΜΕ με την ψήφο μας
Διότι, παρότι λέγονται τα εντελώς αντίθετα -σκοπίμως- από τα λαμόγια που μας καταπνίγουν, ότι δηλαδή δεν έχει σημασία ποιός θα βγεί (για να διασώσουν τις τεράστιες απώλειες που καταγράφουν οι καταμετρήσεις-γκάλοπ) γιατί "ο λαός θέλει συγκυβέρνηση", όλη η ουσία για την ΟΡΘΗ ΕΦΑΡΜΟΓΗ και άρα την συστράτευση προς μια ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΣΥΓΚΛΙΣΗΣ, βρίσκεται στο ΠΟΙΟΙ θα εκλεγούν στις 6 Μαϊου
Στο χέρι του Έλληνα, είναι να επιλέξει ανθρώπους διαφορετικής πάστας, απο τους "συνήθεις ύποπτους", και να δώσει την ευκαιρία σε φωνές λογικής και σύνεσης, να διαβούν το κατώφλι του κοινοβουλίου.
Για τον υπογράφοντα αυτό το blog, δύο πολιτικές οργανώσεις-κόμματα, αξίζει να κοιτάξουμε μια ακόμη φορά, και γιατί όχι να προτιμήσουμε (αν επιλέξουμε να πάμε να ψηφίσουμε και να μην απέχουμε). Όχι τυχαία, και οι δύο ανήκουν στο λεγόμενο "φιλελεύθερο χώρο": Από τη μία η "Δράση" του Στέφανου Μάνου, και από την άλλη η "Δημιουργία Ξανά" του Θάνου Τζήμερου
Το προσωπικό μου δίλημμα είναι αυτό, εφόσον τελικά πειστώ ότι αξίζει να ψηφίσω.
Και θα αποφασίσω ανάμεσα στα δύο ( που θεωρώ ισοδύναμες προτάσεις) βάση των δημοσκοπήσεων. Δηλαδή βάση του ποιός θα μπει στη βουλή, ώστε να μην πάει χαμένη η ψήφος, αλλά να υπάρχει ορθός λόγος στο κοινοβούλιο-λαϊκή αγορά (μπάτε σκύλοι αλέστε--ότι πάρεις 100--έχω και κινέζικα) κόντρα στους ψυχανώμαλους της Χρυσής Αυγής, Καμμένου και του ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ κλπ και των παλαιοκομματικών κρατικοσοσιαλιστών της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ, της ΔΗΜ.ΑΡ, της ΔΗ.ΣΥ κλπ κλπ
Για τη "Δημιουργία Ξανά", θα πω και κάτι ακόμα. Το μέλλον της ανήκει, αν συνεχίσει με τον ίδιο ρυθμό. Ο ιδρυτής της είναι σοβαρός, έχει αυτοπεποίθηση που στηρίζεται σε στέρεες προσωπικές πεποιθήσεις, και πάνω απ όλα έχει την "τρέλα" πως είναι εφικτό να πραγματοποιήσει τις εξαγγελίες του. Δυστυχώς, δεν έχει ρεύμα, διότι είναι άγνωστος. Όμως δεν θα αργήσει η στιγμή που θα μπει στην καθημερινότητα μας, έστω "πλαγίως".

Κανείς να μην ψηφίσει όσους μας έφεραν στο σημείο που βρισκόμαστε

Παρατηρώ τις τελευταίες μέρες, το πόσο έχουν αποθρασυνθεί όλοι όσοι μετέχουν της πολιτικής σκηνής στην Ελλάδα. Ενόψει των εκλογών
Οι άνθρωποι αξίζουν να πάθουν μεγάλο κάζο, να εξαφανιστούν μια για πάντα από προσώπου γης
Βλέπεις τις διεργασίες στο ΠΑΣΟΚ και σε πιάνει το στομάχι σου. Τα χαμόγελα, τις χειραψίες, την αβροφροσύνη και τις υποσχέσεις των κορυφαίων στελεχών.
Βλέπεις τις μάχες στη Νέα Δημοκρατία και σε πιάνει πονοκέφαλος. Οι μεγαλοστομίες, τα ταξίματα, οι διευκολύνσεις, η αναδιανομή, στην πρώτη γραμμή της επικοινωνίας
Την αριστερά δεν την βλέπεις καν. Την μυρίζεσαι απλά. Άλλοτε από τα δακρυγόνα, όταν μάχεται στα οδοφράγματα της λαϊκής εξέγερσης και άλλοτε από τα γιαούρτια που ξινίζουν στα σακάκια των διαφόρων που τα τρώνε στη μούρη.
Όσο για την άκρα δεξιά, εκεί πια τι να πει κανείς. Αφού εξελέγη στη δημαρχία Αθηνών η Χρυσή Αυγή, και το ΛΑΟΣ είναι στη βουλή, αντιλαμβάνεται και ο πλέον αδαής πως η κρίση είναι γάγγραινα στα σωθικά μας, μας κατατρώει με τον πλέον επώδυνο τρόπο
Ρωτώ όλους σας: Γνωρίζετε ποιοί μας έφεραν στο σημερινό σημείο? Ποιοί ευθύνονται για την χρεοκοπία μας? Για την κοινωνική και πολιτιστική μας ξεφτίλα? Για τα αδιέξοδα μας? Για την απελπισία μας?
Εγώ τους γνωρίζω, και τους αναγνωρίζω κάθε φορά που τους βλέπω στην τηλεόραση, και τους ακούω στο ραδιόφωνο. Κάθε φορά που έχουν το θράσος να κάνουν δηλώσεις, για να τους προτιμήσουμε.
Ως εδώ και μη παρέκει
ΠΑΣΟΚ, Νέα Δημοκρατία, ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ, ΛΑΟΣ, και όλοι οι εντός εκτός και επι τα αυτά, των τελευταίων 30 ετών, ευθύνονται. Δε με ενδιαφέρει αν ευθύνονται λιγότερο η περισσότερο
Δεν έχουν δικαίωμα, δεν (θα έπρεπε να) έχουν λόγο να ζητούν από εμάς να τους ψηφίσουμε και να τους επανεκλέξουμε ως κυβερνήτες
Βούλιαξαν το καράβι, βούλιαξαν εμάς, το μέλλον μας, ταπείνωσαν την ιστορία και την αξιοπρέπεια μας. Και μας ζητάνε τι?
Επειδή άλλαξαν τα πρόσωπα, και ξαναπλασαρίστησαν ως κάτι καινούργιο (αλλάζοντας ηγεσίες, λόγο και προγράμματα) εμείς θα ξεχάσουμε τα όσα μας έκαναν?
ΌΧΙ ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ. Και δεν θα ψηφίσω κανέναν εκπρόσωπο του μεταπολιτευτικού πολιτικού συστήματος, του ψεύδους, της αναξιοκρατίας, της μοιρασιάς του δημόσιου πλούτου και βίου, υπέρ της κάθε κλίκας υμετέρων. ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ και δεν θα ψηφίσω. Δεν θα πάω κάν στην κάλπη
Όχι δεν υπάρχει κάτι νέο. Αυτό το σάπιο κατεστημένο δεν είναι σε θέση να παράξει κάτι θετικό. Ούτε με το καλό, ούτε με τη βία
Κάποιος έγραψε σήμερα, ότι τα κόμματα, δεν είναι ιδεολογίες, αλλά οι μηχανισμοί που σαν τις βδέλες, αρνούνται να ξεκολλήσουν από την αγελάδα που χρόνια απομυζούν
Δεν είναι δυνατόν με την ψήφο μας να νομιμοποιήσουμε το Βενιζέλο (έναν εκ των αισχρότερων πολιτικών με πλήθος νομοθεσιών και ρουσφετολογικών διατάξεων), το Σαμαρά (έναν εκ των βουλιμικότερων με την εξουσία, ανόητων και φανατικών πολιτικών), την Παπαρήγα (που σε λίγο καιρό θα μοιάζει με το Λένιν μέσα στο μαυσωλείο του), τον Τσίπρα (τον άγιο προστάτη κάθε μπάχαλου και πρόκλησης εις το όνομα του εκλέγεσθαι), τον Καρατζαφέρη (τον τηλε μάρκετινγκ πολιτικό κωλοτούμπα), τον Κουβέλη (που δεν μυρίζει, δεν ενοχλεί, αλλά δεν προσφέρει και τίποτα απολύτως εκτός από διέξοδο της αγανάκτησης) και ολα τα άλλα τα "παιδιά"
ΚΑΝΕΝΑΝ ΔΕΝ ΨΗΦΙΖΩ. Για να έχω τη συνείδηση μου μια φορά ήρεμη, πως ήξερα τι γινόταν, και αποφάσισα νηφάλια, με γνώμονα μονάχα την αλήθεια και την προσδοκία για κάτι καινούργιο
Η Ελλάδα πρέπει επιτέλους να στείλει στον αγύριστο όλο αυτό το απόστημα που δεν την αφήνει να ζήσει. Η Ελλάδα χρειάζεται 5 βασικά πράγματα τα οποία απαιτούν τεχνοκράτες, που θα στήσουν από την αρχή όσα χρειάζεται να μπούν σε νέα όρια. Σε νέες προδιαγραφές
Αλίμονο αν τη νέα εφορία τη στήσει ο Σαμαράς. Καήκαμε. Αλίμονο αν το νέο υπουργείο δημόσιας τάξης το στήσει ο Βενιζόλες. Διαλυθήκαμε. Αλίμονο αν την εξωτερική πολιτική την ορίζουν τα πανό του ΠΑΜΕ στην Ακρόπολη. Αλίμονο αν την οικονομία τη διαχειριστεί Έλληνας πολιτικός και η μαφία του.
Αυτή τη φορά, δεν είναι στη διακριτική επιλογή μας. Είναι πατριωτικό καθήκον να τελειώνουμε με τη διαφθορά που μας έχουν εμποτίσει....

ΥΓ...Αντί να πετάτε στο Νταλάρα καρέκλες και γιαούρτια, γιατί δεν πετάτε στο Ρέμο και τη Βανδή, τα σύμβολα του νεοπλουτισμού και της πολιτιστικής αποχαύνωσης? Επειδή για να μπείτε στο Ρέμο πρέπει να πληρώσετε μάλλον έ? Και με τα καλά σας, δε λέει να λερώσετε τα χέρια....Φτού σας ρε ξεφτίλες.....ακόμα και την αντίδραση σας, στο τσάμπα....μπουχέσες (όχι δεν ακούω Νταλάρα, Πάριο και Αλεξίου, αλλά όλα έχουν τα όρια τους...)