Δηλαδή αν θα πάμε το καράβι αριστερά, στο αριστερό λιμάνι με τις αριστερές υποδομές
Η αν θα πάμε το καράβι δεξιά, στο δεξιό λιμάνι με τις δεξιές υποδομές
Αυτά τα διλήμματα - τα ψευτοδιλήμματα επί των οποίων αναλωνόμαστε κατόπιν προτροπής των εγκληματικά αποπροσανατολιστικών ΜΜΕ, είναι η παγίδα της δημοκρατίας μας
Από την οποία παγίδα για να γλιτώσουμε, πρέπει να εστιάσουμε στην ουσία των προβλημάτων που έχουμε στην Ελλάδα
Η ουσία των προβλημάτων που έχουμε στην Ελλάδα είναι απλή
Ζούμε σε μια χώρα διεφθαρμένη, με έναν κοινωνικό ιστό διαλυμένο από τη δυσπιστία απέναντι στους θεσμούς
Ζούμε σε μια χώρα που ουδεμία υπόθεση διεκπεραιώνεται μέσω της best practice λογικής, έτσι όπως grosso modo έχει επικρατήσει στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης
Ζούμε σε μια χώρα που τα ΜΜΕ έχουν το ρόλο που έχει το Χόλλυγουντ για την Αμερική και τους Αμερικάνους. Την παραγωγή μιας πειστικής εικονικής πραγματικότητας. Τη ζωή μεσα σε ένα φαντασιακό περιβάλλον. Την ταύτιση της επιθυμίας με την ασαφή και ευτυχισμένη αυταπάτη
Τόσο απλά είναι τα προβλήματα μας
Θα πω ένα παράδειγμα που συνθέτει και τα τρία αυτά προβλήματα και θα καταλάβετε τι εννοώ
Το Μετρό της Αθήνας.
Πάμε να δούμε αναλυτικά λοιπόν:
Διεφθαρμένη χώρα: Για την κατασκευή του έργου Μετρό δαπανήθηκαν πολλά δισεκατομμύρια τα οποία υποννοείται ότι δεν τα διαχειρίστηκαν όπως έπρεπε οι αρμόδιοι. Με αποτέλεσμα ενώ είχε προϋπολογιστεί ότι θα έφθαναν για να κατασκευαστούν πχ 10 σταθμοί, τελικά κατασκευάστηκαν 5 σταθμοί μόνο. Από την άλλη, ενώ στο κόστος κάθε σταθμού είχε υπολογιστεί με βάση καθημερινή κίνηση, ότι θα συμπεριλαμβανόταν φύλαξη, καθαρισμός και συντήρηση και έγιναν οι αντίστοιχες προβλέψεις για τις θέσεις προσωπικού, οι προσλήψεις έγιναν με τη μέθοδο του διορισμού από πολιτικούς, και έτσι τελικά βρέθηκαν υπεράριθμοι υπάλληλοι, συσσωρεύοντας ζημιές στη διαχείριση. Οι πρώτες περικοπές όμως, δεν έπληξαν αυτούς που διορίστηκαν, αλλά τα κόστη φύλαξης και καθαριότητας που είχαν προϋπολογιστεί στο αρχικό budget της διαχείρισης! Αποτέλεσμα της διαφθοράς στο παράδειγμα μας είναι το οικονομικό κόστος του επιπλέον δανεισμού για να αποπερατωθεί το έργο. Από την άλλη μεριά επειδή οι σταθμοί δε συντηρούνται, απαξιώνονται ως κοινωνικό αποτέλεσμα (βρωμιά, άστεγοι, κακή καθημερινότητα κλπ) με αποτέλεσμα τις αντιδράσεις των πελατών του Μετρό που πληρώνουν μεγάλο εισιτήριο για χαμηλό επίπεδο υπηρεσιών
Παράλογη διαχείριση (κόντρα στα best practice): Σε όλη την Ευρώπη υπάρχουν μπάρες δίπλα στα ακυρωτικά μηχανήματα. Έτσι, εάν δεν ακυρώσεις το εισιτήριο που αγόρασες, δε μπορείς να εισέλθεις στην αποβάθρα και να πάρεις το τρένο. Στην Ελλάδα κανείς δε σκέφτηκε (ούτε οι κοσμογυρισμένοι σύμβουλοι που σχεδίασαν τις αποβάθρες--βλέπε παραπάνω κατηγορία διαφθοράς) να βάλει μπάρες δίπλα στα μηχανήματα, με αποτέλεσμα για τον έλεγχο των εισιτηρίων να χρειάζεται να προσληφθούν επιπλέον υπάλληλοι ως ελεγκτές. Υπάρχει η υπόννοια επίσης, ότι το σκέφτηκαν μεν να βάλουν μπάρες, αλλά τελικά επικράτησε η λογική των προσλήψεων έναντι του best practice αυτόματου τρόπου να ελέγχεις τα εισιτήρια και άρα να ελαχιστοποιείς τις απώλειες από την εισιτηριο-αποφυγή (βλέπε επίσης παραπάνω--διαφθορά και διαπλοκή). Αποτέλεσμα είναι ότι οι επιβάτες δεν πληρώνουν εισιτήριο και το Μετρό χάνει πολλά λεφτά καθημερινά. Από την άλλη έλεγχοι δε γίνονται διότι ατύπως έχει δωθεί γραμμή να υπάρχει ανοχή λόγω της κρίσης (άρα νομιμοποίηση των κλεφτών, έναντι όσων πληρώνουν κανονικά). Στο τέλος της ημέρας τα ταμεία είναι ελλειμματικά και χρειάζονται κρατική ενίσχυση.
Το Χόλυγουντ της Ελλάδας: Θα θυμάστε όλοι τις εποχές 2004 όταν το Μετρό της Αθήνας ήταν καινούργιο και διαφημιζόταν ώς το καλύτερο της Ευρώπης. Με έργα τέχνης σε κάθε σταθμό, μάρμαρα, ευγενικούς υπαλλήλους και τις ξεναγήσεις του πρωθυπουργού σε κάθε νέα σήραγγα που εγκαινιαζόταν. Τις εκδηλώσεις στους χώρους του Συντάγματος, τα μεγαλόπνοα σχέδια για δικτύωση όλης της πρωτεύουσας αλλά και του λεκανοπεδίου με τον προαστιακό σιδηρόδρομο. Τις μεγαλόστομες εξαγγελίες για την Ελλάδα που αλλάζει σελίδα και εκσυγχρονίζεται (Στο Λονδίνο έχουν μετρό από το 1863...) καθώς και την ικανότητα των Ελλήνων μηχανικών που είναι τα καμάρια του Πολυτεχνείου μας. Τις ιστορίες που γράφτηκαν για το Μετρό, από χρονογραφήματα μέχρι λογοτεχνία, μέχρι και σήριαλ που γυρίστηκαν. Η καλλιέργεια ενός μύθου, μιας εικόνας, κυρίως για τους ανθρώπους που ζούσαν εκτός Αθηνών, στην επαρχία αλλά και στο εξωτερικό. Από την άλλη μεριά όταν άρχισαν οι μαύρες τρύπες των εσόδων, αλλά και η έλευση της Τροϊκα, το ελληνικό Χόλυγουντ το πήρε αλλιώς. Από την ανάποδη. Και τι δεν ακούσαμε τότε. Για τους βυσματίες του Στυλιανίδη, για τα ρουσφέτια εκτός ΑΣΕΠ των υπολοίπων υπουργών, για τους αλήτες συνδικαλιστές που κάνουν συνέχεια απεργία για να κρατήσουν τα κεκτημένα τους, για τα "φαγωμένα" χρήματα των επιδοτήσεων που μας καθήλωσαν τόσα χρόνια και δεν ανοίξαμε τους έτοιμους σταθμούς, για την απουσία σοβαρής διαχείρισης από την εταιρεία Μετρό, για σταθμούς στο έλεος των χημικών από τα ΜΑΤ τις ημέρες των διαδηλώσεων. Από το ζεστό στο κρύο, με λίγα λόγια. Από την αποθεώση στην απαξίωση και τούμπαλιν.
Είναι λοιπόν φανερό στον καθένα μετά από αυτό το απλό παράδειγμα, ότι υπάρχουν ουσιώδη προβλήματα να λυθούν
Προβλήματα λογικής, επιχειρηματικής πρακτικής και κοινωνικού οφέλους
Η επίλυση αυτών των προβλημάτων δε μπορεί και δεν πρέπει να είναι αντικείμενο πολιτικής παρέμβασης ή πολιτικής συζήτησης
Δεν επιτρέπεται σε μια δημοκρατία να λέμε ότι ο δεξιός θα φέρει φιλελεύθερο πνεύμα στο Μετρό και ο αριστερός σοσιαλιστικό
Η δημοκρατία απαιτεί να λειτουργεί το μετρό. Να υπάρχει το μετρό. Να εξυπηρετεί καλά και ορθά την κοινωνία. Να παράγει κοινωνικό όφελος και να μη δημιουργεί δυσανάλογο κοινωνικό κόστος
Αυτό είναι ο μπούσουλας της ορθής διακυβέρνησης μιας χώρας, και όχι αν το κράτος πρέπει η δεν πρέπει να παρεμβένει και το αν τα φαρμακεία θα πρέπει η δεν πρέπει να ανοίγουν τα σαββατοκυριακα.
Ας συγκεντρωθούμε λοιπόν να αποκαταστήσουμε απο κοινού τους θεσμούς, τη διαφάνεια, την ανεξαρτησία της δικαιοσύνης
Ας συγκεντρωθούμε να εφαρμόσουμε επιτέλους απλές αρχές εταιρικής διακυβέρνησης. Απλά και αυτονόητα πράγματα.
Και μετά -πολύ μετά- θα έχουμε την πολυτέλεια να κικιρίζουμε στα κανάλια για τις....ιδεολογίες μας, τα πιστεύω και τα θέλω μας, τους Ζίζεκ και τους Φρήντμαν του πλανήτη αυτού
No comments:
Post a Comment