"Η Ελλάδα είναι μια όμορφη χώρα για διακοπές"

Μας είπε χτες ο κύριος Φούχτελ ότι η χώρα μας είναι κατάλληλη για διακοπές. Και παρότρυνε τους πατριώτες του τους Γερμανούς να συρρεύσουν κατά χιλάδες στις παραλίες μας

Δίπλα του ο Ρεχάγκελ και η καλλονή Όλγα Κεφαλογιάννη με τα λεφτά του Βαρδή να παριστάνει την υπουργό, προσπαθούσαν να ενθαρρύνουν τη μη λεκτική επικοινωνία-να περάσουν το μήνυμα

"Γκρής ιζ φουλ οφ σαϊτς" έγραφαν τα μπλουζάκια που φορούσαν οι τουρίστες της δεκαετίας του 80 στο Φαληράκι, ενώ τα ντόπια καμάκια απαντούσαν με μπλουζάκια "Γκρηκς ντου ιτ μπέτερ" κλείνοντας το μάτι στις Σουηδέζες συζύγους, που έλεγε τις προάλλες ο Καμμένος.

Συμπληρώνω την εικόνα στο μυαλό μου, με τα βίντεο από την επιτυχημένη σειρά του ΣΚΑΙ με παρουσιαστή τον Τατσόπουλο που έχει πάρει τη μισή Αθήνα, με τίτλο "1821"

Και συλλογίζομαι και αναρωτιέμαι πίνοντας τον πρωινό μου καφέ

Τι άλλαξε από τότε μέχρι σήμερα? Από τότε που έγινε προσπάθεια από τον Καποδίστρια να ιδρυθεί ένα καινούργιο Ελληνικό κράτος?

Νομίζω δεν έχει αλλάξει τίποτα απολύτως

Ανατρέχω σε κάποιες ιστοριογραφίες περιηγητών της εποχής της επανάστασης, αλλά και νωρίτερων εποχών και όλοι περιγράφουν την Ελλάδα ως ένα τόπο αγροτικό, νηφάλιο, με πολύ φως και πολλά αρχαία διάσπαρτα σε κάθε γωνιά της, ανθρώπους φιλόξενους -έστω και τραγικά αγράμματους- και μια φύση συγκλονιστική που υποβάλλει τις αισθήσεις.

Λίγο πιο έξω από την Αθήνα, μισή ώρα με το αυτοκίνητο να πάς, νομίζεις ότι βρίσκεσαι στο 1821. Στην υπέροχη Ελλάδα των διακοπών.

Στη σειρά του ΣΚΑΪ ήταν φανερό ότι η ίδρυση του Ελληνικού κράτους με εξέχοντα τον Καποδίστρια, ήταν μια απόφαση των Ευρωπαίων ελίτ, που θέλησαν να φέρουν το μοντέλο διοίκησης και οργάνωσης των "προηγμένων" κοινωνιών τους και να το εγκαταστήσουν αυτούσιο-μεταφρασμένο.

Δηλαδή οι Ευρωπαίοι τότε μας βοήθησαν με πακέτο-προίκα πρωθυπουργό, μνημόνιο, δάνεια και τεχνική βοήθεια δια χειρός....Όθωνα. Σήμερα δεν είμαστε τόσο τυχεροί καθώς ο Ραϊχενμπαχ και η Τασκ Φορς δε θυμίζουν με τίποτα γόνους βασιλικής οικογένειας.

Νομίζω δεν έχει αλλάξει τίποτα απολύτως

Από τότε μέχρι σήμερα η Ελληνική κοινωνία παραμένει διχασμένη ανάμεσα στην πραγματική εξέλιξη της, την ωριμότητα και την αντίληψη της για το περιβάλλον γύρω της και το τι "οφείλει" να κάνει "για να παρακολουθήσει τις διεθνείς εξελίξεις".

Με λίγα λόγια παραμένουμε διχασμένοι ανάμεσα σε αυτό που πραγματικά είμαστε (και δε θέλουμε να αλλάξουμε) και αυτό που θέλουμε να είμαστε (αλλά δε μπορούμε να το κάνουμε αν δεν αλλάξουμε)

Σε αυτό το ιστορικό-κοινωνικό-φιλοσοφικό-διαχρονικό παιχνίδι "μηδενικού αθροίσματος", με αλλεπάληλα "νέα ξεκινήματα", "επανιδρύσεις του κράτους", "αλλαγή", "μεταρρυθμίσεις" και τελικά....αλλεπάληλες χρεοκοπίες και αποτυχίες και ζωή με Ευρωπαϊκά δανεικά, η μοναδική σταθερά παραμένει ότι "η Ελλάδα είναι μια όμορφη χώρα για διακοπές"

Μήπως κάποτε θα πρέπει να ασχοληθούμε σοβαρά με αυτό και να ξεχάσουμε την επίμονη (έξωθεν επιβληθείσα και αυτή) Οθωνικής καταβολής, προγονοπληξία μας?

Μήπως κάποτε θα πρέπει να αντιληφθούμε ότι το 1821 δεν υπήρχε καμμία Ελλάδα που να έχει σχέση και σύνδεση με την αρχαία Ελλάδα, αλλά υπήρχε ενα πληθυσμιακό συνοθύλευμα Ελλήνων, Αλβανών, Τούρκων και Σλάβων που συνιστούσε μια Οθωμανική κοινωνία?

Μήπως θα πρέπει να σκεφτούμε ότι ξεκινήσαμε από αυτή την Οθωμανική κοινωνία και τις ιδιαιτερότητες της (και τις συνήθειες και τον τρόπο ζωής της Βυζαντινής μεσαιωνικής κοινωνίας) και ότι θα πρέπει αυτή την κοινωνία να την εξελίξουμε σε κάτι πιο συμβατό με την Ευρωπαϊκή μας "ιδεολογική προβολή"?

Γιατί έτσι όπως το ξαναπάμε και στις μέρες μας, επί της ουσίας επιβεβαιώνουμε τη μοίρα μας ως θέρετρο και τόπο αναψυχής περισσότερο, παρά ως κάποια οντότητα που μπορεί να ορίσει τον εαυτό της και με όρους σύγχρονου κράτους

Και το κάτω κάτω, εμένα δε με ενοχλεί να πουλάω διακοπές αν από αυτό μπορώ να ζήσω και να ζήσω καλά

Με ενοχλεί να παριστάνω κάτι που δεν είμαι, επειδή "έτσι οφείλουμε να κάνουμε", βάση της στοχοθεσίας μιας "ανώτερης ελίτ" που θέλει να κάνει τις δουλίτσες της

Και τελικά διαιωνίζει αυτό το διχασμό, που εγκαινιάστηκε με την ίδρυση του νέου Ελληνικού κράτους, ως πρωτότυπο παράδοξο μιας κοινωνίας που "δεν καταλαβαίνει" την ηγεσία της, έστω και αν -υποτίθεται- πως την....εκλέγει

Η Ευρώπη μας τελείωσε

Η Ευρώπη μας τελείωσε και εγώ λέω ευτυχώς που τελικά έπεσαν οι μάσκες

Αυτό που συνέβη στην Κύπρο, αυτό το έγκλημα δηλαδή, θα γίνει σύντομα και στην Ελλάδα καθώς οι τράπεζες μας είναι όλες προβληματικές και πλην της Alpha Bank όλες θα χρειαστούν αναδιάρθρωση που δεν πρόκειται να γίνει με ιδιωτικά κεφάλαια. Γιατί πολύ απλά αυτά τα κεφάλαια δεν υπάρχουν.

Έτσι αναγκαστικά θα συμμετέχουν οι καταθέτες με κούρεμα αφού οι μέτοχοι (που προηγούνται) έχουν υποστεί απομείωση της τρέχουσας αξίας της περιουσίας τους με την κατακόρυφη πτώση των τιμών των μετοχών που κατέχουν. Δεν έχουν να τους πάρουν άλλα λεφτά με λίγα λόγια.

Η Ευρώπη αυτή τη στιγμή είναι ένας θάλαμος επιχειρήσεων με πολλά κουμπάκια που διάφοροι μπορούν να τα πατάνε στις Βρυξέλες και να διαλύουν ένα κράτος εντός της Ευρωζώνης.

Είτε αυτό αφορά οικονομικά πειράματα, είτε ένα οργανωμένο σχέδιο πυγμής και άσκησης πρωτόγονης δύναμης από τους ισχυρούς προς τους ανίσχυρους. Το αποτέλεσμα είναι ότι με το πάτημα ενός κουμπιού η ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων αλλάζει. Θυμίζει λίγο Χιροσίμα η μου φαίνεται?

Όμως το ψέμα της Ευρώπης δεν χτίστηκε με το Ευρώ, αλλά με τα παραμύθια περί πολιτικής ενοποίησης και αξιών που τάχα μου μας κληροδοτήθηκαν ως συμπεράσματα και γνώση μετά από τις καταστροφές των παγκοσμίων πολέμων στην περιοχή μας.

Πως όμως είναι δυνατό να συμπορευτούν χώρες με τόσο διαφορετικά πολιτισμικά χαρακτηριστικά μεταξύ τους? Δηλαδή να συνυπάρξουν οι Δανοί και οι Ολλανδοί με τους Έλληνες και τους Ιταλούς για παράδειγμα. Έχει αποδειχτεί τόσες φορές ΟΤΙ ΔΕ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ που καταντά κουραστικό να επαναλαμβάνεται ως αυτονόητο.

Σε ποιά βάση σχεδιάζεται και μεταφέρεται προς πάσα κατεύθυνση το πνεύμα του Ευρωπαϊσμού λοιπόν? Τη στιγμή που στην πράξη δε λειτουργεί και δε λειτούργησε ποτέ ιστορικά? Το μόνο που λειτούργησε αποτελεσματικά στην Ευρώπη είναι οι διάφορες κατά καιρούς αυτοκρατορίες-βασίλεια-ζώνες επιρροής και τα λοιπά. Η δύναμη της επιβολής της μοίρας των ισχυρών προς τους αδύναμους. Διαβάστε ιστορία

Μιλούν για πολιτική ενοποίηση αλλά αυτό που έφτιαξαν είναι στην πράξη μια οικονομική ηγεμονία της Γερμανίας με όπλο το ευρώ που αντικατέστησε το μάρκο. Και τίποτα περισσότερο.

Αποτέλεσμα της φιλοσοφίας αυτή και το πρόσφατο "μάζεμα" των χρημάτων που αθρόα δανείστηκαν και σκορπίστηκαν από τους γαλαντόμους Γερμανούς τα προηγούμενα χρόνια, με αποδέκτες τους "ξύπνιους" Νοτιοευρωπαίους.

Με προφανή στόχο εννοείται. Τις business στα Βαλκάνια και τη Νότια Ευρώπη με οχήματα τις Siemens, Thyssen Krupp, την Deutsche Telecom και τα λοιπά.

Στο Ελλάντα, καλύψανε τις βρωμιές και τις business τους πίσω από τις "παροχές" και τα ξεροκόμματα των διορισμών διαμέσω των εντεταλμένων συστημικών μαριονετών τους--τα πολιτικά μας κόμματα. Όλα όσα πέρασαν από την εξουσία και όλα όσα συμμετείχαν εμμέσως στη νομή του χρήματος μέσω της "αλλαγής".

Όμως το παραμύθι της Ευρώπης κατέρρευσε και για ένα ακόμη λόγο. Γιατί αποδείχτηκε στην πράξη ότι ο θάλαμος επιχειρήσεων έχει χειριστές τους συμμετέχοντες και τους διαμορφωτές του Ευρωπαϊκού Χρηματοπιστωτικού Συστήματος με προεξέχουσα την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και την Bundesbank. Και όχι τους "πολιτικούς οραματιστές".

Που είναι λοιπόν οι Ευρωπαίοι πολιτικοί να βρούν λύσεις στα προβλήματα μας? Πουθενά

Όποτε κι αν προκύψει ένα πρόβλημα εμφανίζονται οι τεχνοκράτες Υπουργοί και  τα επιτελεία των Τραπεζών, όχι οι πολιτικοί, ούτε τα κόμματα. Κι ας φωνάζουν οι διάφοροι Κον Μπεντίτ στο ευρωκοινοβούλιο

Άρα τι χρειαζόμαστε τους πολιτικούς, εφόσον με το πάτημα ενός κουμπιού τα συμφέροντα του Γερμανο-Ευρώ, βουλιάζουν την κοινωνία μιας Κύπρου για παράδειγμα? Και ο κόσμος δεν έχει ψωμάκι να φάει επειδή η κάθε Κύπρος "έγινε χρηματοοικονομικο καζίνο" η οτιδήποτε άλλο?

Αλήθεια ε? Και τόσα χρόνια δεν το ξέρατε? Τόσο αγνοί και τίμιοι οι φίλοι μας οι Γερμανοί και το συνάφι τους.

Όμως το παιχνίδι το έχουμε ξαναδεί. Και σας το μεταφέρω.

Κατά τη διάρκεια του Αμερικάνικου εμφυλίου πολέμου, ο Βορράς που ήταν ισχυρός λόγω τεχνολογίας και εμπορίου, ισχυρίσθηκε ότι έπρεπε να καταπολεμήσει τη σκλαβιά που στήριζε την οικονομία του Νότου. Με αυτή την πρόφαση αιματοκυλίστηκε ολόκληρο το Αμερικάνικο έθνος την περίοδο 1861-1865

Οι Βόρειοι ήθελαν να βάλουν στο χέρι τον έλεγχο της Νότιας οικονομίας που στηριζόταν στην πολύ σημαντική αγροτική της παραγωγή και τις εξαγωγές κυρίως προς την Αγγλία και σε τρίτες χώρες. Για την αγροτική παραγωγή του Νότου χρειάζονταν εκείνη την εποχή 4 εκατομμύρια σκλάβοι. Δηλαδή 4 εκατομμύρια τσάμπα εργάτες. Τη στιγμή που στο Βορρά τσάμπα δεν υπήρχε. Άρα δεν υπήρχε και ανταγωνιστικό πλεονέκτημα στο βωμό των "δικαιωμάτων μιας ευνομούμενης και πολιτισμένης κοινωνίας"

Το πρώτο πράγμα που έκανε ο Βορράς ήταν να βάλει εξαγωγικούς δασμούς που έκαναν ασύμφορες τις εξαγωγές καθώς αύξαναν το κόστος και άρα ακύρωναν την υπεραξία που η τσάμπα εργασία των σκλάβων προσέφερε στο 7% των πλούσιων Νότιων μεγαλο-ιδιοκτητών. (γιατί το υπόλοιπο 93% δεν είχε καθόλου σκλάβους, παρά ήταν ατομικές καλλιέργειες και προσωπικές μικρο-ιδιοκτησίες)

Το δεύτερο πράγμα ήταν να απαγορεύσει την επέκταση του καθεστώτος των φυτειών του Νότου και της τσάμπα εργασίας των σκλάβων, προς τις νέες πολιτείες της Δύσης που εκείνη την εποχή η Αμερική προσάρτησε μέσα από τους πολέμους με το Μεξικό και τους Ινδιάνους. Τους είπαν "απαγορεύεται να βάλετε χέρι στις νέες χώρες της δύσης"

Τέλος, έγινε η προπαγάνδα μέσω των τότε ΜΜΕ και χτίστηκε ο μύθος της ανθρωπιστικής ανάγκης για απελευθέρωση των σκλάβων του Νότου μέσω της 13ης τροπολογίας του συντάγματος που πέρασε ο Λίνκολν λίγο πριν δολοφονηθεί. Και λέω πως ήταν μύθος όχι γιατί η δουλεία ήταν καλό πράγμα, κάθε άλλο.

Αλλά γιατί ο μόνος τρόπος να ανατραπεί η δουλεία ήταν είτε μέσω μιας εξέγερσης των σκλάβων, είτε μέσω ενός μεγάλου σε κλίμακα πολέμου που όμως οι νικητές θα μπορούσαν να ελέγξουν τις συνέπειες του. Και να "ρυθμισουν" το μεταπολεμικό κλίμα εφαρμόζοντας νομοθεσίες φιλοσοφίας προερχόμενης από την κορυφή της πυραμίδας της αστικής εξουσίας και όχι βάση των αναγκών του εξαθλιωμένου πληθυσμού. Λευκών και μαύρων.

Με λίγα λόγια ένας μεγάλος πόλεμος του πλούσιου Βορρά ενάντια στον αγροτικό Νότο της τσάμπα μαύρης εργασίας θα μπορούσε να επιβάλλει ένα καινούργιο καθεστώς διακυβέρνησης της Αμερικής σε σύνολο, στα μέτρα της Βόρειο Αμερικάνικης ελίτ, εκτοπίζοντας οικονομικά και πολιτικά το Νότο από την αυτονομία του.

Πάμε τώρα να δούμε τι έγινε στην Ευρώπη.

Οι πλούσιες Βόρειες χώρες φτιάχνουν μια Ομοσπονδία και διοχετεύουν φτηνό χρήμα στους αγρότες και εμπόρους-εξαγωγείς Νότιους.

Ταυτόχρονα περιχαρακώνουν τις δυνατότητες των οικονομιών του Νότου για επέκταση και αυτονομία μέσα από κοινά σύμφωνα αγροτικής, εμπορικής, τηλεπικοινωνιακής κλπ πολιτικών και κυρίως μέσα από την εγκατάσταση ενός ΚΟΙΝΟΥ νομίσματος, ασχέτως του αν αυτό δεν μπορούσε να λειτουργήσει προς όφελος του Νότου.(Γιατί ο Νότος δε μπορούσε να πουλήσει φτηνά, όπως έκανε παλιότερα. Ήταν υποχρεωμένος να πουλάει ακριβά και σε ποιότητα και σε ποσότητα)

Ταυτόχρονα η Ε.Ε ελέγχει και κοντρολάρει την επέκταση της προς τις χώρες που μπορούν να παρέχουν φτηνό εργατικό δυναμικό (τις ανατολικές χώρες δηλαδή) ενώ δεν κάνει τίποτα για να ανατρέψει την επέλαση της μαύρης εργασίας από την παράνομη μετανάστευση των Αφγανών, των Πακιστανών, των Αράβων που μπουκάρουν με τα καράβια μέσω Ελλάδας.

Ο μόνος δρόμος για το Νότο, προκειμένου να επιβιώσει οικονομικά, είναι ο δρόμος της αδήλωτης μαύρης εργασίας και της κατανάλωσης της αστικής του τάξης, αφού η ανταγωνιστικότητα του Νότου καταβυθίζεται προσδεδεμένη στο άρμα του σκληρού Ευρώ. Ο Νότος βλέπετε δεν έχει τεχνολογία. Δεν έχει πλουτοπαραγωγικές πηγές, υπέδαφος, ιμπεριαλιστικές φιλοδοξίες.

Κάποια στιγμή ο Βορράς σταματάει την παροχή ρευστότητας στο Νότο και ο Νότος καταρρέει. (μένει έξω από τις αγορές μας είπαν).

Ο Βορράς προσπαθεί να νομιμοποιήσει την επίθεση (τον εμφύλιο που ξεκίνησε ο ίδιος) μέσα από την ανάγκη για υιοθέτηση μιας πολιτικής λιτότητας ως "ηθικής οδού για την εξυγίανση του χρεοκοπημένου χρηματοπιστωτικού συστήματος και την αποκατάσταση της εμπιστοσύνης των πολιτών προς την Ενωμένη Ευρώπη".

Δηλαδή μας λένε πως θέλουν να μας γλιτώσουν από τα λαμόγια που μας έκλεβαν τόσα χρόνια (που οι ίδιοι εξέθρεψαν με τις μίζες), να μας απελευθερώσουν από τη σκλαβιά της διαφθοράς και της παραπολιτικής (που οι ίδιοι ανέχτηκαν και στήριξαν πολιτικά), μέσω της νηστείας, της προσευχής και της εκχώρησης του απολύτου ελέγχου των χωρών του Νότου, στη δική τους.....Ευρωπαϊκή Ένωση....(μνημόνια, κουρέματα, ξεπούληματα φυσικών πόρων και κρατικής περιουσίας, εργολαβίες, κλπ)

Ελπίζω όσοι διαβάζουν αυτό το μπλόγκ να μπορούν να διακρίνουν τις απλές αντιστοιχίες, τους παραλληλισμούς του "έργου" που παίχτηκε στην Αμερική και του έργου που παίζεται σήμερα στην Ευρωζώνη.

Τα πράγματα είναι απολυτως ξεκάθαρα, απλά και νιανιά για παιδάκια του δημοτικού.

Το ζήτημα είναι η επιβολή μιας νέας ηγεμονίας, μιας γερμανικής διακυβέρνησης, της κατάκτησης της Ευρώπης με όχημα την ισχυρή οικονομία και τη σιδηρά πειθαρχία στις ορέξεις των ισχυρών ελίτ της Ευρώπης. Γιατί δεν είναι μόνο οι Γερμανοί. Είναι και τα τσιράκια τους. Τα ίδια τσιράκια που και στο Β Παγκόσμιο "κατακτήθηκαν" εν μία νυκτί χωρίς να ανοίξει ρουθούνι. Ας τα ακούει αυτά ο μαλλιάς και σκουλαρικάτος Σουηδός υπουργός.

Η επίθεση στο Νότο φυσικά θα συνεχιστεί μέχρι να επέλθει η πλήρης υποταγή στο ενιαίο σύστημα διακυβέρνησης και διασύνδεσης των πάντων με το "κέντρο ελέγχου" μέσω προσωπικών δεδομένων, τραπεζικού απορρήτου, περιουσιολογίου και κάθε είδους εργαλείου που αφαιρεί εξουσία από τα κράτη και τους πολίτες των κρατών εις το όνομα της τάχα μου Ευρωπαϊκής Ενοποίησης.

Είς το όνομα της δημοσιονομικής και τραπεζικής εξυγίανσης και μιας εποχής ενάρετης οικονομίας.

Τρίχες κατσαρές

Ήρθε η ώρα να ξυπνάμε και να σκεφτόμαστε τα πως και τα γιατί

Και κυρίως ήρθε η ώρα να κάνουμε κάτι για όσα σκεπτόμαστε μέσα από πράξεις και δράσεις.

Ο καιρός γαρ εγγύς

Είναι η δεξιά ηλίθιε!

Τι ακριβώς δεν καταλαβαίνετε ρε παιδιά?

Ποιό ρόλο εξυπηρετεί η Χρυσή Αυγή?

Διαβάστε εδώ τι έγραφα για το θέμα:  Η Χρυσή Αυγή

Είναι τόσο φανερό, τόσο ξεκάθαρο, που απορώ πως μερικοί "αναλυτές" αναλώνονται σε περιγραφές και καταγγελίες του "ναζισμού" που αναβιώνει στην Ελλάδα.

Περιέργως αυτό το σοβαρό σημειολογικό λάθος συντελείται μόνο στην Ελλάδα.

Στη συνεδρίαση του Ευρωκοινοβουλίου που έδειξαν τα δελτία ειδήσεων, ο Γκύ Φερχοφστάντ δε μίλησε για νεοναζί, αλλά για ΑΚΡΟΔΕΞΙΑ.

Κανένας ναζισμός δεν αναβιώνει στην Ελλάδα, αυτά είναι αστεία πράγματα.

Κανένας νοσταλγός του Χίτλερ δεν υπάρχει "στα σοβαρά", δηλαδή στην πολιτική που αφορά διαχείριση κοινωνικού και οικονομικού κεφαλαίου.

Και όσοι προσπαθούν να πολεμήσουν τη Χρυσή Αυγή με επιχειρήματα τέτοιου τύπου, συναισθηματικής-πατριωτικής-ιστορικής φύσεως, αντί να την αποδυναμώνουν την ενισχύουν και της δίνουν διαφορετική υπόσταση από την πραγματική που έχει.

Δίνοντας διαφορετική υπόσταση στην πραγματικότητα της Χρυσής Αυγής, βοηθάς στην παρερμήνευση του "φαινομένου" και δεν το καταπολεμάς στη ρίζα και την ουσία του.

Μήπως όμως τελικά ο στόχος δεν είναι η απαλοιφή της, αλλά η ενδυνάμωση της?
Ακόμα και απ' όσους παριστάνουν τους "αριστερούς δημοκράτες"?
Που δίχως μια....Χρυσή Αυγή, δεν θα είχαν και λόγο ύπαρξης και "λόγο αντίστασης" να διατυπώσουν?

Τροφή για σκέψη και πάω στο ζουμί.

Η Χρυσή Αυγή είναι ένα ατόφιο δεξιό κόμμα πατροπαράδοτης-"ελληνικότατης" μορφής, μόνο που ιδεολογικά και οργανωτικά ανήκει στην....εποχή του γέρου Καραμανλή.

Είναι δηλαδή σαν να καταναλώνεις ελληνική φέτα σε συσκευασία...βαρελίσια, από τον παντοπώλη μιας γειτονιάς των Πατησίων τη δεκαετία του 60. Τόσο απλά.

Το ξέρω πως ακούγεται περίεργο αυτό που λέω, όμως δυστυχώς για τους ρομαντικούς, αυτού του είδους η δεξιά-η ακροδεξιά-η εθνικοπατριωτική λαϊκή δεξιά του παρακράτους, του ξύλου και των τραμπουκισμών, της εγκεφαλικής μάλαξης των αμόρφωτων και απελπισμένων είναι ελληνικές εφευρέσεις με πατέντα.

Που απλά επανήλθαν στο προσκήνιο με αφορμή την κρίση και την τάχα μου "απώλεια προσανατολισμού των πολιτικών" και το δήθεν "ξεπούλημα της πατρίδας στους ξένους" και όλα τα σχετικά σαθρά και βλακώδη επιχειρήματα.

Δοκιμάστηκαν ως πείραμα και επέτυχαν εντυπωσιακά αποτελέσματα.

• Η Χρυσή Αυγή είναι ένα από τα εργαλεία του συστήματος για την άσκηση κοινωνικού ελέγχου, την απορρόφηση κραδασμών και αντιδράσεων από τα "συντηρητικότερα" μικροαστικά και αστικά στρώματα και τους ένστολους, καθώς και αυτούς που νοσταλγούν την ΕΡΕ και τη Χούντα των Συνταγματαρχών και σταθερά ψηφίζουν Νέα Δημοκρατία "επί της αρχής".
• Η Χρυσή Αυγή δεν είναι στο προσκήνιο επειδή ο κόσμος φοβάται τους μετανάστες. Αλλά επειδή ο κόσμος ζητά "προστασία" (γενικά και αόριστα) και το κράτος δεν του την παρέχει ως οφείλει και ενώ πληρώνεται για αυτό μέσω των φόρων μας.
• Η Χρυσή Αυγή έχει "καταλάβει" ζωτικό χώρο στην πολιτική σκηνή επειδή "καλύπτει" συναισθηματικά πολλούς ανθρώπους που έχουν αγανακτήσει τόσα χρόνια με την πατροναρισμένη απο τα πολυπληθή αριστερά κόμματα μικρο-ανομία και "επαναστατική κουλτούρα".
• Η Χρυσή Αυγή στηρίζεται οικονομικά από συγκεκριμένα συμφέροντα που εκπορεύονται από τις ίδιες μήτρες που κατά καιρούς χρηματοδοτούν βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας με συγκεκριμένο "σκληρό" προφίλ, κόμματα όπως η ΕΠΕΝ και ο ΛΑΟΣ, ακόμα και οι Ανεξάρτητοι Έλληνες
• Η Χρυσή Αυγή έχει σταθερό και συγκεκριμένο "πρόγραμμα" διαχρονικά, σε αντίθεση με τα ανεμομαζώματα πολιτικών θέσεων και στάσεων των παραδοσιακών αστικών κομμάτων που ενίοτε βαδίζουν εκεί που "φυσάει ο άνεμος" για να εκλέγονται.

Όλα αυτά που γράφω τα γράφω απλά και μόνο για ένα λόγο.

Για να γίνει κατανοητό πως πρόκειται για τη δεξιά που "επιτίθεται" ξανά, με άλλο πρόσωπο.

Για να γίνει κατανοητό πως πρόκειται για αναβίωση πολιτικών ρευμάτων και ενστίκτων που για πολλά χρόνια έμεναν θαμμένα σε ντουλάπια και σεντούκια και πρόσφατα "είδαν φως" και μπήκαν. Αρπάζοντας την ευκαιρία.

Αυτά τα πολιτικά φαινόμενα ανήλθαν διότι ταυτόχρονα κατέρρευσαν οι δυνάμεις που τα κρατούσαν μακριά από την κοινωνική επιρροή. Αυτές οι δυνάμεις κατέρρευσαν διότι αποδείχτηκε πως ήταν δυνάμεις λαϊκισμού, ψευδο-προοδευτικές, ανταλλακτικής νοοτροπίας, βαθιά αντιδραστικές στις μεταρρυθμίσεις και τελικά εχθρικές προς τις θεμελιώδεις αρχές μιας σοσιαλιστικής αριστεράς.

Αυτά τα πολιτικά φαινόμενα ανήλθαν διότι ποτέ δεν καταπολεμήθηκαν στην ουσία τους, στη ρίζα τους. Γιατί η λύση που προεκρίθη από το σύστημα, ήταν η λύση της φθοράς, η λύση "να τα θάψουμε κάτω από το χαλάκι".

Με αποτέλεσμα όμως ότι:

• Ποτέ δε δημιουργήθηκε και δεν εμπεδώθηκε στη χώρα μας η κοινωνική δικαιοσύνη, η ουσιαστική δημοκρατία, η συμμετοχή της κοινωνίας στις σημαντικές αποφάσεις που καθορίζουν το μέλλον της.
• Ποτέ η Ελλάδα δεν απέκτησε διακυβέρνηση υπέρ των πολλών και αδύναμων επί της ουσίας. Παρά ξεγελαστήκαμε ότι συμβαίνει κάτι τέτοιο επί της μεταπολίτευσης και μας έπιασαν κοροϊδο, διορίζοντας και βολεύοντας χιλιάδες ανθρώπων χωρίς κόστος-τσάμπα και βερεσέ, με όχημα τις κοινοτικές επιδοτήσεις.
• Ποτέ η Ελλάδα δε συνέκλινε σοβαρά προς την Ευρώπη με πράξεις και αποδείξεις.

Οι διορισμοί και τα διαπλεκόμενα συμφέροντα που χρησιμοποιήθηκαν για να διανείμουν την "αλλαγή", δεν καλλιεργούν καλύτερους και υγιέστερους θεσμούς.

Δε δημιουργούν καλύτερη παιδεία και αποτελεσματικότερη δημόσια υγεία. Δεν αναλύουν προβλήματα, δεν οργανώνουν, δεν προγραμματίζουν, δεν οραματίζονται.

Τα ρουσφέτια και η οικογενειοκρατία, τα τζάκια και οι μεγαλοαστοί των βορείων προαστίων, οι ολιγοπώλες και οι μονοπώλες, η κρατικοδίαιτη επιχειρηματικότητα και οι "ξένες επενδύσεις" δεν ασχολούνται με τα προβλήματα της Ελληνικής κοινωνίας και τις υποθέσεις του απλού πολίτη.

Όλοι αυτοί δεν νοιάζονται εάν ψηφίζονται δίκαιοι και λειτουργικοί νόμοι, αν οι φόροι είναι συμβατοί με το κοινό περί δικαίου αίσθημα, αν η περιουσία είναι συνταγματικό δικαίωμα, αν η μικρή επιχειρηματικότητα είναι θεμέλιος λίθος της οικονομίας.

Δε νοιάζονται αν οι συγκοινωνίες λειτουργούν, αν το κέντρο της Αθήνας είναι πόλος έλξης πολιτιστικού τουρισμού ή γκέτο ναρκομανών, αν τα δικαιώματα των εργαζόμενων παραβιάζονται στην πράξη, αν η υπογεννητικότητα καταδικάζει το μέλλον της πατρίδας μας.

 Δεν τους απασχολεί ότι η Ελλάδα χρειάζεται να αλλάξει ριζικά ώστε να γίνει ισότιμη Ευρωπαϊκή χώρα, δε βάζουν υψηλούς στόχους.

Το πεδίο δράσης τους είναι το φτηνό, το επιφανειακό, το εύκολο, το πιασάρικο, το ευκολοχώνευτο.

Όσα είναι "προαπαιτούμενα" για να ανακυκλώνονται οι ίδιοι και οι ίδιοι, εκπρόσωποι των ίδιων και των ίδιων στην εξουσία.

Όλοι αυτοί τελικά, δεν έχουν σκοπό να φτιάξουν το κατάλληλο θεσμικό πλαίσιο που θα επιτρέψει στη χώρα μας να προοδεύσει, να ευημερήσει, να δημιουργήσει πλούτο, να πρωταγωνιστήσει στα Βαλκάνια και στην Ν.Α Ευρώπη.

Και κάποια στιγμή στο μέλλον να πάψει να είναι εξαρτημένη από δανειακά κεφάλαια, μνημόνια και λυκο-συμμαχίες.

Έτσι, αντί να ξεκινήσουμε να μελετάμε το πως θα πάμε μπροστά, το πως θα εμβαθύνουμε τη δημοκρατία και πως θα αλλάξουμε τις κακές και βαθιά ριζωμένες αντιδραστικές νοοτροπίες μας

Δημιουργούμε μια......Χρυσή Αυγή, έναν "σκληρό αλλά πατριώτη" δεξιό μπάτσο που αντι υμών θα "επανακαταλάβει τις γειτονιές"....όπως είπε ο αρχηγός της....Αντώνης Σαμαράς (μεταφορικά και κυριολεκτικά τα γράφω αυτά)

Η ΔΕΞΙΑ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΛΥΣΕ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Αντιθέτως, πάντοτε ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕ προβλήματα διότι η πνευματική και κοινωνική αρτηριοσκλήρωση είναι εγγενής με τις πολιτικές της καταβολές

ΣΗΜΕΡΑ απαιτείται άλλο μίγμα πολιτικής, διαφορετική ευελιξία, τόσο μέσα, όσο και έξω

ΌΣΟ ΝΩΡΙΤΕΡΑ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΜΕ, τόσο γρηγορότερα θα αποκατασταθούν οι πραγματικές ισορροπίες σε κοινωνία και κράτος............

Τελικά λεφτά υπάρχουν? Η μαζί τα φάγαμε?

Γύρισε, γύρισε και τελικά ο Γιώργος Παπανδρέου θα δικαιωθεί σε όλα.

Τον κατηγόρησαν, τον λοιδώρησαν, τον εξευτέλισαν χωρίς να το αξίζει και τελικά αφενός πάμε να γίνουμε Δανία του Νότου και αφετέρου λεφτά...υπάρχουν!

Αυτό τουλάχιστον καταλαβαίνω διαβάζοντας τις εφημερίδες και στήνοντας αυτί στην επικαιρότητα.

Που υπάρχουν τα λεφτά? Θα σας πω αμέσως. Διαβάστε παρακάτω δύο αποσπάσματα από το σημερινό τύπο:

1. Έκρηξη φοροδιαφυγής διαπιστώνει το ΣΔΟΕ. 

«Εγκλήματα» φοροδιαφυγής από γιατρούς, πανεπιστημιακούς, αγρότες, συνταξιούχους, γιατρούς, πρώην αστυνομικούς, αθλητικά σωματεία, δικηγορικούς συλλόγους, επιχειρήσεις, «άφαντους» αγοραστές πολυτελών ακινήτων από off-shore εταιρείες και εμπόρους χρυσού αποκαλύπτουν οι έλεγχοι που πραγματοποίησε το ΣΔΟΕ τον περασμένο Φεβρουάριο. Το «μαύρο χρήμα» που εντόπισαν οι φοροελεγκτές από αδήλωτα εισοδήματα, φοροκλοπή και εικονικά και πλαστά τιμολόγια ανήλθε σε 327,227 εκατ. ευρώ.

2. Το έπος της διαφθοράς συνεχίζεται

Kαταιγιστική μορφή παίρνουν οι αποκαλύψεις για τη διαφθορά στο Δημόσιο. Οι δικαστικές αρχές αναλαμβάνουν τη διαλεύκανση σκανδαλωδών υποθέσεων στο κύκλωμα των φαρμάκων και στην ΕΡΤ, ενώ διαπιστώνεται και ανεξέλεγκτη χορήγηση συντάξεων. Τραγελαφικές συνέπειες έχει η ανυπαρξία πειθαρχικών οργάνων. Επειδή δεν λειτουργεί Δευτεροβάθμιο Υπηρεσιακό Συμβούλιο, δύο καταδικασθέντες για δολοφονία εξακολουθούν να μισθοδοτούνται.

Μήπως έγινε τώρα αντιληπτό που "υπάρχουν λεφτά" και πως συντελέσθη το μεγάλο εθνικό έγκλημα του "μαζί τα φάγαμε"?

Όσο η πίεση της Τροϊκα παραμένει σταθερή και αμετάβλητη, ολοένα περισσότερα "οχυρά" ασυλίας απέναντι στη διαφθορά και την παρακμή, που διαχέεται σε όλο το δημόσιο τομέα και την τοπική αυτοδιοίκηση, θα καταρρέουν

Ναι θα καταρρέουν

Όπως θα καταρρεύσουν οι Μανιτάκηδες του κράτους και "θα τα μαρτυρήσουν όλα" δίχως ξύλο. 

Όπως ο συνάδελφος του ο Σαλμάς που "έδωσε" το κύκλωμα με τα 700 φαρμακεία και τις 5 φαρμακαποθήκες. Και έπονται και άλλοι και θα διαβάσουμε και άλλα πολλά μην χάνετε την υπομονή σας.

Δεν είναι να απορεί κανείς για ποιό λόγο η εκάστοτε αντιπολίτευση (στην περίπτωση μας η ψευδεπίγραφη αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ και η απολιθωμένη σταλινική του ΚΚΕ---στη ΔΗΜΑΡ δεν καταδέχομαι να αναφερθώ για λόγους αξιοπρέπειας πλέον) ποντάρει στην "αντίσταση" του λαού, διοργανώνοντας καταλήψεις, μπλόκα, πορείες, διαμαρτυρίες, ανένδοτους αγώνες.

ΦΩΝΑΖΕΙ Ο ΚΛΕΦΤΗΣ ΚΥΡΙΟΙ, αυτό συμβαίνει στην Ελλάδα. Τόσο απλά.

• Αντί η Αριστερά να πρωτοστατεί στην κάθαρση από κάθε απόστημα διαφθοράς και ανομίας
• Αντί η Αριστερά να προστατεύει τα δικαιώματα των φτωχών και μη προνομιούχων, των περιθωριοποιημένων του μεταπολιτευτικού "πλιάτσικου" (όποιος δε συμμετείχε στην παρανομία, την κλεψιά, την εκμετάλλευση και τη διαπλοκή του κομματικού σωλήνα, έμπαινε στο περιθώριο)
• Αντί η Αριστερά να συσπειρώνει τους Έλληνες υπέρ της κοινωνικής δικαιοσύνης
• Αντί η Αριστερά να εμπνέει τη νεολαία με υγιή πρότυπα ζωής, άθλησης, τέχνης, δράσης και ακτιβισμού
• Αντί η Αριστερά να οραματίζεται μια Ευρωπαϊκή Ελλάδα, εντός μιας Ευρώπης των λαών και όχι των αγορών. Μιας Ευρώπης που θα νομοθετεί με βάση τις ανάγκες της βάσης και όχι της κορυφής της πυραμίδας

Αντί για όλα αυτά η Αριστερά εξέπεσε και εξευτελίστηκε με τον χυδαιότερο τρόπο, από τις ορέξεις και τα απωθημένα των στελεχών της. Και έγινε όλα αυτά που κάποτε -υποτίθεται- πολεμούσε.

Και σήμερα η Αριστερά αυτή, η ψευδεπίγραφη, η αλλοτριωμένη, η δήθεν σοσιαλιστική και υπεύθυνη αριστερά------έχει γίνει προστάτης του "άβατου" του παρασιτικού κρατισμού, της διαφθοράς και της αλητείας που για να κοροϊδεύουν τους αφελείς έχουν μασκαρευτεί "πασιονάριες" της επανάστασης και της "αλλαγής".

Αν σήμερα λειτουργούσε σωστά το κράτος και το δημόσιο έκανε τη δουλειά που έπρεπε, βασιζόμενο στα ικανά και ηθικά στελέχη του (που στη συντριπτική τους πλειοψηφία είναι "υποχρεωμένα" να ζουν σε καθεστώς "γκρίζας ζώνης" και ανοχής, έναντι των συνδικαλιστικών και κομματικών συμμοριών εντός των οργανογραμμάτων τους) ούτε στα Μνημόνια θα είχαμε κυλήσει, ούτε θα χρεοκοπούσαμε, ούτε θα είχαμε φτάσει στα όρια της κοινωνικής εξαθλίωσης με πληγέντες τους αδύναμους και τους ευάλωτους.

Να που η επικαιρότητα δικαιώνει όσους ήξεραν "τι παίζεται" πίσω από τους πηχαίους τίτλους και τις "αποκαλύψεις" των κρατικά επιχορηγούμενων ΜΜΕ.

Να που "μαζί τα φάγαμε" και να που "λεφτά υπάρχουν".

Το θέμα δεν ήταν να αποδειχτεί η αλήθεια όμως, αλλά κάποτε να αποκατασταθεί και η λογική σε αυτό τον τόπο.

Ευκαιρία είναι σήμερα, στο ρευστό αυτό περιβάλλον ανακατατάξεων, ο λαός να πιέσει και να διεκδικήσει το μεγαλύτερο κομμάτι συμμετοχής και να παλέψει για τα δίκαια αιτήματα του:

Εργασία, δημόσια υγεία, παιδεία και μέλλον εντός της Ευρώπης και του κόσμου, με όχημα την Ελληνική μας ιδιαιτερότητα, μια διαχρονικά λαμπερή και φωτεινή σηματωρό πολιτισμού και ΗΘΟΥΣ.



 

Αυτή την Ελλάδα θέλουμε?

Την προηγούμενη εβδομάδα έλαβε χώρα μια επέτειος της ντροπής στο Μέγαρο Μουσικής.

Όπου σύσσωμο το πολιτικό σύστημα προσέτρεξε να αποτίσει φόρο τιμής στη μνήμη του "εθνάρχη" Κωνσταντίνου Καραμανλή, μιας προσωπικότητας που στα μάτια μου είναι -το λιγότερο- αμφιλεγόμενη. Όταν λέμε σύσσωμο εννοούμε άπαντες πλην ΚΚΕ και ΑΝ.ΕΛ

Ακόμα και τα θετικά του Καραμανλή να πάρεις, δηλαδή το όραμα για μία "Ελλάδα που ανήκει στη Δύση"*, αυτά που στην πραγματικότητα διαμόρφωσαν συνειδήσεις και στιγμάτισαν τους Έλληνες μέχρι σήμερα, είναι πολλά άλλα:

• Η εγκαθίδρυση και η διακυβέρνηση του παρακράτους της δεξιάς και του αστυνομικού κράτους
• Οι μυστικοσύμβουλοι, η διαπλοκή με το παλάτι και η πολιτική παρασκηνίου
• Ο αυταρχισμός η συγκεντρωτική διακυβέρνηση και η πολιτική περιθωριοποίηση της αριστεράς
• Η κυβέρνηση των λίγων πλουσίων βιομηχάνων και της νεο-αστικής τάξης εις βάρος των πολλών φτωχών
• Η αστυφιλία-αντιπαροχή-κράτος των εργολάβων
• Η μαζική μετανάστευση νέων Ελλήνων τις δεκαετίες 50-60, τόσο προς τα αστικά κέντρα της χώρας, όσο και προς το εξωτερικό (κυρίως)

και πάρα πολλά άλλα, τα οποία μπορεί ο καθένας να βρεί στο ίντερνετ με λεπτομέρειες.

Όλα αυτά, προλείαναν το έδαφος για την επερχόμενη σαρωτική νίκη των σοσιαλιστών του Ανδρέα Παπανδρέου λίγο μετά την μεταπολίτευση, και την εγκατάσταση ενός συστήματος ελέγχου της ελληνικής κοινωνίας, μέσω της εκχώρησης της "αλλαγής"  προς τους "μη προνομιούχους".

Κάτι που αποτέλεσε καθολικό αίτημα της εποχής, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά παντού όπου η οικονομική ανάπτυξη ευόδωσε την εμπέδωση μιας φιλελεύθερης αστικής δημοκρατίας εντός ενός κράτους δικαίου (στα χαρτιά--στα όνειρα όσων πίστεψαν στην εφαρμογή του μοντέλου και στη χώρα μας---βλ. Αντώνη Τρίτση, Γιώργο Γεννηματά κλπ)

 *Σημ.: Το όραμα της Ελλάδας που ανήκει στη Δύση είναι προάγγελος της ένταξης σε μια Ευρώπη που αργότερα συνετέλεσε στην οικονομική ανάπτυξη της χώρας. Ωστόσο δε μου βγάζει κανείς από το μυαλό ότι ο πραγματικός λόγος που ο Καραμανλής θέλησε να ενταχθούμε, ήταν ο ίδιος λόγος που ο Αντρέας "τα έδωσε όλα" μέσω Τσοβόλα. Δηλαδή το φτηνό χρήμα και η ευημερία μεσα από "πακέτα στήριξης" και επιδοτήσεις.

 Σήμερα ο νεοφιλελεύθερος Κώστας Στούπας γράφει επί λέξη: "Από το 2004 μέχρι το 2009 προσέλαβαν στο δημόσιο περίπου 300.000 άτομα με βασικό κριτήριο την προσωπική συνέντευξη που είχε αυξημένη βαρύτητα σε σχέση με τις εξετάσεις του ΑΣΕΠ."

Και συνεχίζει λίγο παρακάτω: "Ο πρωθυπουργός που επέτρεψε να γίνει αυτό (Σημ.: Κώστας Καραμανλής), παριστάνει το σιωπηλό «Βούδα» που προβάρει το ρόλο του πολιτικού που είναι έτοιμος να επιστρέψει αν χρειαστεί για να σώσει τη χώρα από το χάος. Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης (θαυμαστής κάθε λαϊκιστή δημαγωγού του τρίτου κόσμου) για χάρη των μικροπολιτικών σκοπιμοτήτων εκθειάζει την μετριοπάθεια του ανδρός."

 Και μετά απο όλα τα παραπάνω, εγώ σας ρωτάω, αυτή την Ελλάδα θέλουμε?

Μια Ελλάδα όμηρο μιας καινούργιας αυταρχικής δεξιάς διακυβέρνησης (υπό το Σαμαρά και την ανοχή των νεο-Καραμανλικών) απέναντι σε μια φαιδρή λαϊκιστική αντιπολίτευση με τον νεο-σοσιαλιστή Τσίπρα και την ανοχή ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ?

Μια Ελλάδα που αντί να πηγαίνει μπροστά μεταρρυθμίζοντας τα πολλά κακώς κείμενα σε κράτος και κοινωνία, έχοντας το βλέμμα στο μέλλον, με τη βοήθεια μια ευρείας κοινωνικής συναίνεσης και συνειδητοποίησης και των ανεπτυγμένων κρατών της Ευρώπης, πηγαίνει ολοταχώς προς τα πίσω σε "μαύρες και άραχνες" εποχές?

Μια Ελλάδα στην οποία η δεξιά των πολιτικών κληρονόμων του γέρο-Καραμανλή θα κυβερνά με σιδηρά χείρα και προέκταση της "πειθούς" της, την ημι-παράνομη Χρυσή Αυγή σε ρόλο "ταγματασφαλίτη-μπάτσου-ΚΥΠατζή-δοσίλογου" κλπ?

Μια Ελλάδα στην οποία η αριστερά θα είναι όμηρος των παλαβών και εγκλωβισμένων στις ένοπλες επαναστάσεις και την ανυπακοή του '70 και του '80 εποχών με πρότυπα τον Γκεβάρα και τις Ερυθρές Ταξιαρχίες? Που δεν έχει τη δυνατότητα να εκφράσει ρεαλιστικό και στέρεο λόγο στην κοινωνία, εκτός από 200-300 λέξεις τσιτάτα που μονότονα απευθύνει στις εκάστοτε "συνιστώσες" και τους άπειρους τοποτηρητές του κομματικού της μηχανισμού?

Αυτή την Ελλάδα θέλουμε? Την Ελλάδα του παρελθόντος που ακόμα μας κατατρέχει?

Επιμένω στην επέτειο μνήμης στο Μέγαρο Μουσικής διότι στο μυαλό μου ο συμβολισμός ΕΙΝΑΙ ΞΕΚΑΘΑΡΟΣ.

Το σύστημα επιλέγει τα ίδια όπλα, τις ίδιες μεθόδους, τον ίδιο πειθαναγκασμό, την ίδια παραπληροφόρηση και την ίδια νοοτροπία, για να "διαχειριστεί" τη μετάβαση σε μια νέα εποχή που προ πολλού έχει ξεπεράσει την Ελλάδα και τον περιβάλλοντα χώρο της.

Είναι πραγματικά θλιβερό όλο αυτό που γίνεται.

Αλλά είναι και ενδεικτικό του χαμηλού επιπέδου πολιτικής και κοινωνικής παιδείας του Ελληνικού λαού, που με αντάλλαγμα τη θέση στο δημόσιο ή τη διαπλοκή με το γκρίζο κεφάλαιο εκχώρησε δημοκρατικές ελευθερίες και ατομική αξιοπρέπεια κατά τη διάρκεια όλων αυτών των χρόνων.

Το χαμηλό αυτό επίπεδο των Ελλήνων πολιτών τους οδήγησε να ψηφίσουν Χρυσή Αυγή ως "αντίδραση" στους "κλέφτες και τα λαμόγια πολιτικούς", να αναδείξουν το ΣΥΡΙΖΑ του "έξω από το ευρώ" ως εναλλακτική πρόταση της Αριστεράς για την διαχείριση της κρίσης και τελικά να κυβερνώνται από μια....τρικομματική κυβέρνηση ΤΩΝ ΙΔΙΩΝ που τους έχουν σύρει στην εξαθλίωση και την ευρωπαϊκή απαξίωση.

Ενός...μίγματος "μια απ όλα" για να μη χαλούν καρδιές και "κολεγιές" και ταυτόχρονα να επιτευχθεί η "μετάβαση" σε μια επόμενη βολική κατάσταση, στην μετά-Τροϊκα εποχή (που τότε θα....μιλήσει ξανά ο λαός που θα έχει....ωριμάσει, δεμένος χειροπόδαρα και φιμωμένος)

Προσωπικά δε θέλω αυτή την Ελλάδα. Δε θέλω αυτές τις κυβερνήσεις και αυτές τις συνθήκες ζωής. Δεν θέλω να ζήσω σε ένα τέτοιο μέλλον-επανάληψη του χειρότερου παρελθόντος της ιστορίας μας. Ενός παρελθόντος που οδήγησε σε χούντες και άκρατο λαϊκισμό. Σε κοινωνικές εκρήξεις και ανωμαλία.

Θέλω μια Ελλάδα δικαίου, ελευθερίας και προόδου, για όλους τους Έλληνες ανεξαρτήτως πεποιθήσεων, καταβολών και προτιμήσεων.

Αυτή την Ελλάδα οραματίζομαι, δίπλα σε χιλιάδες άλλους που έχουν τις ίδιες σκέψεις. Τόσο εντός της επικράτειας, όσο και εκτός αυτής.

Εσύ?

Πηγή:www.capital.gr

Τι Κερατέα, τι Σκουριές....

Σήμερα είναι η ημέρα της γυναίκας. Ναι χαιρόμαστε τις γυναίκες μας όσοι έχουμε και όσοι δεν έχετε να τις αγαπάτε και να τις σέβεστε γιατί χωρίς αυτές δεν κάνουμε τίποτα. Θα επανέλθω άλλη στιγμή όμως για τα κορίτσια μας

Προς το παρόν διαβάζω τα τεκταινόμενα στις Σκουριές Χαλκιδικής και θυμήθηκα ένα κείμενο που είχα γράψει το Γενάρη του 2011 με αφορμή τα τεκταινόμενα στην Κερατέα: Η άλωση της Κερατέας

Ξαναδιάβασα και ξαναθυμήθηκα τα γεγονότα που με είχαν οδηγήσει στην έγγραφη κατάθεση της αγανάκτησης μου μέσω αυτού του μπλογκ. Ήμουν βλέπετε και ο ίδιος παθών. Όμως αυτό δεν έχει σημασία, όσο το τι τελικά συνέβη.

Γνωρίζει κανείς τι συνέβη? Που καταλήξαμε? Γιατί προσωπικά, μετά από "2 χρόνια αγώνα του λαού της Κερατέας" δε βλέπω να έχουμε καταλήξει κάπου. Η μάλλον ξέρω. Μια χαρά θα γίνει ο Χ.Υ.Τ.Υ, απλώς θα γίνει "όταν πρέπει", με τους "όρους" που η δημοτική αρχή θα επιλέξει, έχοντας "ισορροπήσει" τις "αντιδράσεις" των κατοίκων με διάφορα ανταλλάγματα ή ελέω "συμφωνιών" απαραίτητων για την "ανάπτυξη" του τόπου σε "τόσο δύσκολες εποχές".

Έτσι κάνουν πάντα. Έτσι λειτουργεί το καθεστώς.

Κάνουν αναμπουμπούλα, πόλεμο, διχάζουν τον κόσμο, τρομοκρατούν τις κοινωνίες για να διευκολύνουν ή να αποτρέψουν "παράλληλα" συμφέροντα. Δείχνοντας με το δάχτυλο τους -τάχα μου- "αληθινούς φταίχτες". Ενώ οι ίδιοι κρύβονται πίσω από το προπέτασμα καπνού, κάνοντας τις "δουλίτσες" τους.

Στο τέλος της ημέρας όμως, τα πραγματικά συμφέροντα του απλού λαού, το όφελος που θα έχει παραχθεί "εις το όνομα του" ποιό θα είναι? Με στοιχεία, με αριθμούς, με γεγονότα. Τίμια και όμορφα και ξεκάθαρα. Αυτό από που θα το μάθουμε? Ποιός θα μας το πει? Ποιός θα μας ενημερώσει για το πρώτο ή το δεύτερο πλάνο δράσης? Ποιός θα μας ξεκαθαρίσει την πραγματικότητα?

Δίχως να υπονοώ τίποτα απολύτως για κανέναν, απλώς δράττομαι της αφορμής να διερωτηθώ.

Σήμερα, με τόσες αποκαλύψεις περί δημάρχων και δημοτικών αρχών που τσαλαβουτούσαν για χρόνια στην διαφθορά και την παρανομία, προεξέχοντος του κ. Παπαγεωργόπουλου στη Θεσσαλονίκη, μπορεί κάποιος πολίτης να έχει εμπιστοσύνη στην τοπική αυτοδιοίκηση?

Εγώ προσωπικά δεν έχω καμία απολύτως.

Έτσι λοιπόν, μετά τη μικρή αυτή περισυλλογή, ξανασκύβω στις εφημερίδες διαβάζοντας για τα γεγονότα στις Σκουριές.

Για τις Σκουριές δεν έχω ιδία αντίληψη, ότι διαβάζω μόνο. Γνωρίζω λοιπόν ότι πριν λίγο καιρό μια ομάδα ανθρώπων έκαψαν μηχανήματα της εταιρείας εξόρυξης χρυσού στην περιοχή. Ακολούθως, μετά τις έρευνες της αστυνομίας και την καταγραφή από τις κάμερες της εγκατάστασης, τα στοιχεία οδήγησαν προς τα κάπου.

Προφανώς αυτό το "προς τα κάπου" είναι η Ιερισσός, το χωριό στο οποίο πήγαν τα ΜΑΤ για να συλλάβουν κάποια άτομα, φερόμενα ως συμμετέχοντες στους εμπρησμούς.

Αποτέλεσμα? Διαβάστε το κείμενο για την Κερατέα και βρείτε τις ομοιότητες

-Οδοφράγματα και φωτιές
-Χημικά και ξύλο με την αστυνομία
-Καταγγελίες και οδοιπορικό των ΜΜΕ στις "εμπόλεμες περιοχές" με καταγραφές για "αθώα θύματα" (έπεσαν χημικά σε σχολεία κλπ)
-Ένταση στη Βουλή, την ώρα που η εισαγγελική έρευνα είναι σε εξέλιξη
-"Καυτά διλήμματα" που δημοσίως τίθενται από "υπεύθυνους" με θέμα: "Να γίνει η να μη γίνει η επένδυση", "είναι σωστό η δεν είναι σωστό για τον τόπο", "το Α ή το Β"...(όπου "υπεύθυνους" βαλτε: δημάρχους, ενώσεις ξενοδόχων, τοπικούς παράγοντες, εκπροσώπους κατοίκων κλπ)

Δεν ξέρω για εσάς αλλά το "πακέτο" είναι παρόμοιο. Για να μην πω "ίδιας κοπής".

Θα ήθελα πραγματικά να θέσω ορισμένα ερωτήματα που μου έρχονται στο μυαλό.

1. Καταρχήν, πως είναι δυνατό να γίνονται (η να μη γίνονται) επενδύσεις χωρίς τη συννενόηση-συγκατάθεση-αποδοχή της τοπικής κοινωνίας? Είναι ποτέ δυνατόν να έρθει απρόσκλητος κάποιος να εγκατασταθεί εκεί που δεν τον θέλουν?

2. Αν οι επενδύσεις αυτές είναι οφέλιμες τελικα, τόσο για την τοπική όσο και για την ευρύτερη οικονομία, γιατί ΠΟΤΕ δεν ενημερωνόμαστε και για την "άλλη πλευρά της συμφωνίας", δηλαδή τα οφέλη? Αλλά μια ζωή ασχολούμαστε με το "τι κακό θα πάθουν οι κάτοικοι"? Δεν υπάρχουν οφέλη για την τοπική κοινωνία και την ευρύτερη οικονομία? Τότε πως εγκρίνεται μια επένδυση που έχει μονάχα κόστος? Αυτό δε συνεπάγεται κατ' επέκταση "απώλεια ψήφων"?

3. Υπάρχει πουθενά στο κόσμο κάποια εταιρεία που να προβεί σε αρχικές επενδύσεις ή εκμετάλλευση αν ΔΕΝ υπάρχει εγγυημένο σταθερό πλαίσιο ώστε να αποδώσει κέρδη η επένδυση? Είναι δηλαδή ποτέ δυνατό να πάνε να φτιάξουν ΧΥΤΑ στην Κερατέα ή Εξορύξεις στις Σκουριές, χωρίς προηγουμένως να έχουν πάρει διαβεβαιώσεις ότι ΕΙΝΑΙ ΕΦΙΚΤΟ ΚΑΙ ΝΟΜΙΜΟ να λειτουργήσει "το μαγαζί"? Είναι ποτέ δυνατό μια σοβαρή εταιρεία να φτιάξει "αυθαίρετο" η να επενδύσει με το φόβο νομικών κυρώσεων?

4. Στην περίπτωση που οι διαβεβαιώσεις αυτές έχουν παρασχεθεί ΕΡΗΜΗΝ των τοπικών παραγόντων (όπως ισχυρίζονται κάποιοι)  το πρόβλημα είναι των εταιρειών που θέλουν να βάλουν λεφτά και να "κονομήσουν" λεφτά ή στο ότι οι αποφάσεις κάθε κλιμακίου διοίκησης είναι "αυτόνομες" και -υποτίθεται- δεν προκύπτουν μέσα από διαφανείς συζητήσεις στα πλαίσια της λειτουργίας του διοικητικού μηχανισμού? Στην περίπτωση αυτή γιατί δε γίνονται καταγγελίες για διαφθορά, αμέλεια, ελλιπή ενημέρωση, παράνομες αποφάσεις κλπ στα εντεταλμένα όργανα του κράτους? Είναι ποτέ δυνατόν με λίγα λόγια "να μη γνωρίζει" ο δήμαρχος τις αποφάσεις του περιφερειάρχη-του νομάρχη-του υπουργού κλπ? Δεν κοινοποιείται η αλληλογραφία στους ενδιαφερόμενους?

5.Πως είναι δυνατό τελικά ρε παιδιά, πίσω από το παλκοσένικο της δημοσιότητας να τα ξέρετε και να τα έχετε όλα συμφωνημένα, και την ώρα που χρειάζεται να υλοποιηθούν οι δεσμεύσεις σας και οι κατά νόμο υποχρεώσεις σας, να πετάτε τη μπάλα στην εξέδρα των ΜΜΕ και να αρχίζει το γαϊτανάκι και τα παρατράγουδα? Οι πύρινες δηλώσεις και οι διαδηλώσεις, τα έκτροπα και οι παρεξηγήσεις? Τα επεισόδια στα οποία πάντα η αστυνομία και το κράτος είναι οι "επιβάλλοντες τη χούντα και την καταστολή" ενώ ο "λαός και η τοπική κοινωνία" (πόσοι είναι?) να "αντιστέκονται ενάντια στην καταπάτηση των δικαιωμάτων τους"?

Όχι δεν είμαι με την εταιρεία εξόρυξης χρυσού, όπως δεν είμαι με τα εργοστάσια και τους ΧΥΤΑ.
Όμως δεν είμαι και με όσους κλείνουν δρόμους, κάνουν επεισόδια, προκαλούν αντάρτικα και δημιουργούν εμφυλιοπολεμικά σκηνικά.

Είμαι με το δίκαιο και θέλω να μαθαίνω ΑΚΡΙΒΩΣ τι παίζεται. Με ίσες αποστάσεις. Ώστε να μπορώ να βγάλω τα συμπεράσματα μου Ο ΙΔΙΟΣ και όχι καθ' υπόδειξη.

Το δικαίωμα της ορθής και καθαρής πληροφόρησης διεκδικώ. Και ξαναρωτώ:

Τελικά στην Κερατέα και στις Σκουριές ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ?

Τελικά "συμφέρει" να γίνουν οι εκάστοτε επενδύσεις ή δε "συμφέρει"?

Γιατί αν αποκαλυφθεί ότι "συμφέρει" αλλά στο βωμό πολιτικών επιδιώξεων υποκινούνται "αντιδράσεις", που τελικά στο σύνολο τους "αποθαρρύνουν" τη δημιουργία υγιούς επενδυτικού κλίματος που τόσο χρειάζεται η χρεοκοπημένη Ελλάδα μας...

ΤΟΤΕ όχι ελπίδες για νέες θέσεις εργασίας δεν έχουμε, αλλά ούτε για επιβίωση στους επόμενους μήνες....

Ανικανότητα και υποκρισία

Ζούμε σε μια χώρα που η παραχάραξη της πραγματικότητας, η φαλκίδευση της αλήθειας, είναι το μόνο ζητούμενο, το μόνο δεδομένο.

Ζούμε σε μια χώρα που η κατασκευή "εικονικής πραγματικότητας" αποτελεί τη μεγαλύτερη ικανότητα των "μάγων" της ευρύτερης κυβερνητικής παράταξης. Μιλάμε για υψηλή και ακριβή εξειδίκευση. Για πρωτοπορία.

Ας ξεκινήσω όμως από τον Τσίπρα.

Πάει ο Τσίπρας να παραστήσει τον κεντρώο, τον συστημικό, φιλώντας το δαχτυλίδι του Καραμανλισμού. Τελείωσε ο Τσίπρας, έβαλε ημερομηνία λήξης στο πολιτικό του μέλλον. Και ας αφήσει τις προβλέψεις, τις στατιστικές και τις δημοσκοπήσεις.

Τι δουλειά έχεις Τσίπρα στο μέγαρο μουσικής? Εγώ δεν έχω δει ποτέ κάποιον θαμώνα των συνιστωσών που σε πρωτοστήριξαν στην περιοχή πέριξ του Αρεταίειου. Για συναναστροφές εννοώ.

Και αντί όλοι να τον φτύσουν που τη μια παριστάνει τον φίλο του Τσάβες και χύνει κροκοδείλια δάκρυα μέσω Δούρου (για το θάνατο του "φιλολαϊκού ηγέτη" που έχει καταφέρει να κρατά το λαό της Βενεζουέλας στη φτώχεια και την ανέχεια, ενώ διαθέτει τεράστια κοιτάσματα πετρελαίου----μέγα επίτευγμα) ενώ από την άλλη "μπαίνει στο κάδρο" των εξελέξιμων μέσω των "εκλογών του συστήματος"

Αντί να τον φτύσουν για τις κωλοτούμπες του, για το κάθε μέσον που χρησιμοποιεί ώστε να βγεί πρωθυπουργός-------κάθονται οι τσάτσοι της δημοσιογραφιας και κατασκευάζουν "αγιογραφίες" και κάνουν "αναλύσεις" για τις "θέσεις Τσίπρα". Και στο πρωτοσέλιδο των Νέων σήμερα διαβάζουμε για "επικίνδυνες εμμονές της Τροϊκα". Μάλιστα κύριοι.....

Οι εμμονές της Τροϊκα "θα ανατραπούν" με "λαϊκή" κυβέρνηση "πολιτικής σύγκλισης" -υπό το βλέμμα του εθνάρχη Καραμανλή------δια χειρός Τσίπρα.

Τελικά σε αυτή τη ζωή μόνο δύο πράγματα έχουν συνέπεια στη δυστυχία τους. Ο χάρος και η Αλέκα Παπαρήγα. Ας το κρατήσουμε όμως αυτό για άλλη συζήτηση. Πάμε παρακάτω.

Ξέρετε τι είναι αυτό που με προσβάλλει περισσότερο ως άνθρωπο σκεπτόμενο και επαγρυπνούντα περί των δημοσίων πεπραγμένων? Ως Έλληνα?

Το γεγονός ότι αυτοί οι ανίκανοι, οι άχρηστοι που μας κυβερνάνε, δεν είναι σε θέση να παράξουν ΜΙΑ σωστή, ΜΙΑ πρωτότυπη, ΜΙΑ κατάλληλη ιδέα, για να βελτιωθεί η κατάσταση στην Ελλάδα μας.

Παρά αυτοί οι τζουτζέδες, οι καραγκιοζοπαίχτες με τις αστραφτερες οδοντοστοιχίες (που παρελαύνουν στο μέγαρο μουσικής με τους ομοίους τους για να περιδράμουν τα "καναπεδάκια" και τα άλλα δωρεάν εδέσματα που προσφέρονται στο διάλειμμα των εκδηλώσεων) κρύβονται πίσω από τα "προαπαιτούμενα", τις "μνημονιακές υποχρεώσεις" και άλλα τοιαύτα ευφυολογήματ, προκειμένου να μην εκτεθούν πολιτικά.

Είναι ρε παιδιά ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ. Απίστευτο, τρελό, δεν ξέρω πως να το εξηγήσω.

Καταδέχονται να ξεφτιλίζονται στην κοινή γνώμη, τόσο προσωπικά, όσο και πολιτικά, παραδεχόμενοι ότι είναι εντολοδόχοι μιας κάποιας Τρόικα που πειραματίζεται με "μοντέλα προσαρμογής" αγνοώντας την πραγματικότητα.

Ποντάροντας σε "πόλεμο φθοράς της κοινωνίας" που ως ώριμο φρούτο θα πέσει εξαντλημένη από τα ατελέσφορα μέτρα (υπερφορολόγηση, νόμοι που καλύπτουν πρωθύστερους νόμους, ασυννενοησία, αδυναμία δημοσιονομικού νοικοκυρέματος, εκτόξευση της ανεργίας, κατάρρευση του ιδιωτικού τομέα, εξάχνωση της επιχειρηματικότητας, υποθήκευση του μέλλοντος της νέας γενιάς κλπ κλπ) και θα......απορρίψει τους "ξένους κατακτητές".....διαιωνίζοντας την διακυβέρνηση του μεταπολιτευτικού αστικού κράτους σε μια νέα πιο light βερσιόν του.

Με "χαμηλότερα λιπαρά" μεν, αλλά με τα ίδια ΣΥΣΤΑΤΙΚΑ

Καταδέχονται οι ανίκανοι, να τους δίνει "σκονάκι" η Τροϊκα, κοτζάμ επιστήμονες, κοτζάμ "πολιτικά αναστήματα" που κάνουν know us better στα μέγαρα μουσικής, την ώρα που κόβουν συντάξεις των 500 ευρώ και "απολύουν" μέσω.....πρόωρης συνταξιοδότησης.

Όμως το πρόβλημα δεν είναι οι απολύσεις στο δημόσιο. ΚΑΚΩΣ ΕΧΟΥΝ ΕΠΙΚΕΝΤΡΩΘΕΙ ΕΚΕΙ αναλώμενοι σε επικοινωνιακά παιχνίδια. Ας είμαστε σοβαροί.

ΟΥΤΕ ΚΑΙ ΤΑ ΕΣΟΔΑ ΜΕΣΩ ΤΩΝ ΦΟΡΟΕΠΙΔΡΟΜΩΝ είναι λύση.

Και τα δύο παραπάνω μέτρα έχουν ορίζοντα τις επόμενες εκλογές και αποτελούν ξεκάθαρα προφάσεις και όχι αποφάσεις.

Στη λογική του "ζεστού-κρύου", "μαύρου-άσπρου" που έλεγα στην προηγούμενη ανάρτηση με τίτλο: Η νομή της εξουσίας στην μεταπολιτευτική Ελλάδα". Δηλαδή στη λογική ότι η "κακιά" τωρινή κυβέρνηση σας κυνηγάει, ενώ εγώ ο "καλός" της αντιπολίτευσης "θα καταργήσω"---άρα ψηφίστε με να σας σώσω.

Το μέγα και δυσεπίλυτο πρόβλημα της Ελλάδας είναι ΌΤΙ ΔΕΝ ΠΑΡΑΓΕΙ ΤΙΠΟΤΑ

-Ακόμα και με αυτό το δύσχρηστο δημόσιο τομέα (που σε κάθε περίπτωση πρέπει να αναδιοργανωθεί εκ βάθρων με γνώμονα την πέρα ως πέρα ΚΑΘΑΡΣΗ από κάθε λογής παρανομία σε κάθε επίπεδο)

-Ακόμα και με αυτά τα έσοδα (που αντανακλούν πρωτίστως ΤΗ ΔΥΣΠΙΣΤΙΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ απέναντι στο κράτος------αυτό δεν είναι λόγος για εκλογές? Ας μας απαντήσει ο κύριος Σαμαράς που πήγε να "τιμήσει" τον Κ. Καραμανλή)

Αν στην Ελλάδα ΣΗΜΕΡΑ ξεκινούσαν αποκρατικοποιήσεις και υλοποιούταν -έστω μερικώς- μια στοιχειώδης μεταρρύθμιση στο επενδυτικό τοπίο, με ΠΑΡΑΚΑΜΨΗ ΚΑΙ ΑΠΟΦΥΓΗ του υφιστάμενου νομικού πλαισίου (έστω κι αν αυτό είναι άδικο)

Τότε θα υπήρχαν μεγάλα περιθώρια να έρθουν επενδύσεις και να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας

ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΖΗΤΟΥΜΕΝΟ

ΑΥΤΟ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΤΕ και τα υπόλοιπα θα γίνουν σε βάθος χρόνου με την ευκαιρία μιας ευρύτερης συναίνεσης που η τρικομματική φέρει στην ύπαρξη της, ήδη σήμερα

ΕΣΕΙΣ ΚΑΝΕΤΕ ΤΑ ΑΚΡΙΒΩΣ ΑΝΤΙΘΕΤΑ ΑΧΡΗΣΤΟΙ ΚΑΙ ΥΠΟΚΡΙΤΕΣ μόνο και μόνο για τις ψήφους.

Είναι τόσο απλό και τόσο........χυδαίο πια

Η κρίση δημοκρατίας στην Ευρώπη

Αυτό που συμβαίνει στην Ευρώπη αρχής γενομένης της κρίσης, είναι πολύ απλό και πολύ ξεκάθαρο.

Η δημοκρατία που στηρίχτηκε στην ευημερία, έχει αρχίσει να συρικνώνεται ως κοινή πεποίθηση ανθρώπων και κυβερνήσεων. Κοντολογίς, όλο και λιγότεροι πιστεύουν στην αρτιότητα της και στη δυνατότητα της να εγγυάται καλά αποτελέσματα.

Ιστορικά αν το δούμε, θα διαπιστώσουμε ότι το πολίτευμα αυτό, για να ευδοκιμήσει χρειάζεται ορισμένες πολύ σημαντικές προϋποθέσεις, δηλαδή την εξής μια. Στιβαρή εθνική οικονομία. Και κατ' επέκταση στιβαρή Ευρωπαϊκή οικονομία.

Ας το πάρουμε λοιπόν ανάποδα. Ποιές χώρες έχουν στιβαρές εθνικές οικονομίες και άρα ποιές χώρες είναι οι ατμομηχανές της οικονομίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης?

Ειναι γνωστό. Οι βόρειες χώρες. Οι χώρες δηλαδή με εξαγωγές βαριάς βιομηχανίας, τεχνολογία, ρυθμισμένες αγορές, καινοτομία στις οικονομικές τους δραστηριότητες κλπ. Αυτές οι χώρες έχουν και μια "καλά εδραιωμένη" πολιτική διαχείριση που βασίζεται στην κοινωνική συναίνεση και τη μετριοπάθεια, ασχέτως του αν κυβερνούν αντίπαλοι πολιτικοί χώροι κάθε τετραετία.

Σε αυτές τις χώρες ανθίζει η δημοκρατία όπως την έχουμε στο μυαλό μας. Η λεγόμενη "αστική δημοκρατία δυτικού τύπου".

Αντίθετα, στον πολύπαθο Νότο, που τα οικονομικά προβλήματα είναι πολλά και συσσωρευμένα από χρόνια, η δημοκρατία κλονίζεται συθέμελα εξαιτίας της οικονομικής κρίσης.

Γιατί κλονίζεται η δημοκρατία? Επιστρέφουμε στην αρχική μας παραδοχή. Γιατί οι "αστικές δημοκρατίες δυτικού τύπου" βασίζονται στην οικονομική ευημερία, την σταθερότητα, την ελεύθερη αγορά, το εμπόριο, τις εξαγωγές κλπ

Η πολιτική κρίση στο Νότο εκδηλώθηκε ως δυσπιστία απέναντι στις κατεστημένες πολιτικές δυνάμεις οι οποίες κλήθηκαν αν αντιμετωπίσουν την τραπεζική και δημοσιονομική κατάρρευση. Και τελικά σε ένα ρευστό και αβέβαιο πολιτικό σκηνικό με συνεχείς ανατροπές και συνεχή ένταση που συμπαρασύρει και πολλές άλλες παραμέτρους.

Πως όμως να εξηγήσουν οι πολιτικοί στους ψηφοφόρους τους, ότι οι εθνικές οικονομίες δεν στηρίζονται αποκλείστικά στις εγχώριες εθνικές δυνατότητες παραγωγής, κατανάλωσης, ανάπτυξης κλπ αλλά αποτελούν μέρη ενός ευρύτατα αποκεντρωμένου διεθνούς περιβάλλοντος? Ειδικά στις αγορές κεφαλαίων και άρα το δανεισμό? (παγκοσμιοποίηση)

Πως να εξηγήσουν οι πολιτικοί στους ψηφοφόρους τους ότι τα φτηνά εργατικά χέρια είναι οι μετανάστες και κατά προτίμηση όσοι δε μπορούν να κατοχυρώσουν δικαιώματα ιθαγένειας και κοινωνικής αφομοίωσης? Ότι η λειτουργία μιας βιομηχανικής παραγωγής απαιτεί χαμηλά εργατικά κόστη? Ότι στην Ελλάδα για παράδειγμα, η παράνομη και ανασφάλιστη εργασία αποτελεί τον κανόνα και όχι την εξαίρεση?

Πως να εξηγήσουν οι πολιτικοί στους ψηφοφόρους τους ότι σοβαρές αποφάσεις οικονομικής διαχείρισης των κρατών και άρα αυτοτέλειας τους, έχουν εκχωρηθεί σε υπερεθνικά όργανα τα οποία αρκούνται σε ρόλο Πόντιων Πιλάτων δίχως να προκρίνουν πραγματικά δίκαιες λύσεις απέναντι στις ασυμμετρίες και τις ανισορροπίες εντός της ΕΕ?

Εδώ θα μπορούσαμε να πούμε ότι μια τέτοια δημοκρατία τελικά δεν είναι πραγματική δημοκρατία. Αλλά παράγωγο προϊόν του οικονομικού φιλελευθερισμού. Του laissez faire-laissez passe.

Θα μπορούσαμε λοιπόν να συμπαιράνουμε ότι στην Ευρώπη η δημοκρατία ελέγχεται από τους διαχειριστές της οικονομικής πραγματικότητας. Των λίγων εκείνων που "τρέχουν" την ατμομηχανή και τα βαγόνια που την ακολουθούν.

Και θα πέφταμε μέσα, γιατί έτσι είναι στο τέλος της ημέρας

Τα αποτελέσματα των Ιταλικών εκλογών, της Ελληνικής αδυναμίας να αντιμετωπίσει την ύφεση, του Ισπανικού κατακερματισμού σε κρατικό επίπεδο αποδεικνύουν την ανάγκη για αλλαγή του μοντέλου διακυβέρνησης στην Ευρώπη, εφόσον το ζητούμενο είναι να υφίσταται μια Ευρωπαϊκή Ένωση στην ουσία και όχι στα λόγια.

Η εμβάθυνση της τραπεζικής ένωσης, ως προϋποθεση της οικονομικής σταθερότητας, στηρίζεται στο μοντέλο που παρουσιάσαμε νωρίτερα. Ότι μια δημοκρατία είναι εύρωστη όταν είναι και η οικονομία της ακμαία.

Όμως το πρόβλημα της Ευρώπης δεν είναι αυτό.

Το βασικό πρόβλημα της Ευρώπης είναι ότι ουδέποτε υπήρξε μια συλλογική ταυτότητα, μια κοινή συνείδηση, μια ενιαία στάση και τελικά μια ευρύτερη κουλτούρα αλληλεγγύης, συναισθήματα που πηγάζουν από τις κοινές αντιλήψεις των ίδιων των ανθρώπων, των λαών που διαβιούν εντός της.

Αντί λοιπόν να σχεδιάζονται επί χάρτου τραπεζικές και πολιτικές ενώσεις, από τους προνομιούχους και τους διαχειριστές της Ευρωζώνης, ας κοιτάξουν να αφουγκραστούν τη θέληση των πολιτών τους και να παρέχουν πραγματικές δυνατότητες σύγκλισης μεταξύ Βορρά και Νότου.

Οι δυνατότητες αυτές σίγουρα εμπεριέχουν την οικονομική παράμετρο, όμως πάνω και πέρα απ όλα περιέχουν μια ευρύτερη κοινωνική και ηθική συναίνεση.

Ένα ευρωπαϊκό κοινωνικό συμβόλαιο. Ένα κοινό μέλλον για μιά κοινή εθνοτική οντότητα.