"Η Ελλάδα είναι μια όμορφη χώρα για διακοπές"

Μας είπε χτες ο κύριος Φούχτελ ότι η χώρα μας είναι κατάλληλη για διακοπές. Και παρότρυνε τους πατριώτες του τους Γερμανούς να συρρεύσουν κατά χιλάδες στις παραλίες μας

Δίπλα του ο Ρεχάγκελ και η καλλονή Όλγα Κεφαλογιάννη με τα λεφτά του Βαρδή να παριστάνει την υπουργό, προσπαθούσαν να ενθαρρύνουν τη μη λεκτική επικοινωνία-να περάσουν το μήνυμα

"Γκρής ιζ φουλ οφ σαϊτς" έγραφαν τα μπλουζάκια που φορούσαν οι τουρίστες της δεκαετίας του 80 στο Φαληράκι, ενώ τα ντόπια καμάκια απαντούσαν με μπλουζάκια "Γκρηκς ντου ιτ μπέτερ" κλείνοντας το μάτι στις Σουηδέζες συζύγους, που έλεγε τις προάλλες ο Καμμένος.

Συμπληρώνω την εικόνα στο μυαλό μου, με τα βίντεο από την επιτυχημένη σειρά του ΣΚΑΙ με παρουσιαστή τον Τατσόπουλο που έχει πάρει τη μισή Αθήνα, με τίτλο "1821"

Και συλλογίζομαι και αναρωτιέμαι πίνοντας τον πρωινό μου καφέ

Τι άλλαξε από τότε μέχρι σήμερα? Από τότε που έγινε προσπάθεια από τον Καποδίστρια να ιδρυθεί ένα καινούργιο Ελληνικό κράτος?

Νομίζω δεν έχει αλλάξει τίποτα απολύτως

Ανατρέχω σε κάποιες ιστοριογραφίες περιηγητών της εποχής της επανάστασης, αλλά και νωρίτερων εποχών και όλοι περιγράφουν την Ελλάδα ως ένα τόπο αγροτικό, νηφάλιο, με πολύ φως και πολλά αρχαία διάσπαρτα σε κάθε γωνιά της, ανθρώπους φιλόξενους -έστω και τραγικά αγράμματους- και μια φύση συγκλονιστική που υποβάλλει τις αισθήσεις.

Λίγο πιο έξω από την Αθήνα, μισή ώρα με το αυτοκίνητο να πάς, νομίζεις ότι βρίσκεσαι στο 1821. Στην υπέροχη Ελλάδα των διακοπών.

Στη σειρά του ΣΚΑΪ ήταν φανερό ότι η ίδρυση του Ελληνικού κράτους με εξέχοντα τον Καποδίστρια, ήταν μια απόφαση των Ευρωπαίων ελίτ, που θέλησαν να φέρουν το μοντέλο διοίκησης και οργάνωσης των "προηγμένων" κοινωνιών τους και να το εγκαταστήσουν αυτούσιο-μεταφρασμένο.

Δηλαδή οι Ευρωπαίοι τότε μας βοήθησαν με πακέτο-προίκα πρωθυπουργό, μνημόνιο, δάνεια και τεχνική βοήθεια δια χειρός....Όθωνα. Σήμερα δεν είμαστε τόσο τυχεροί καθώς ο Ραϊχενμπαχ και η Τασκ Φορς δε θυμίζουν με τίποτα γόνους βασιλικής οικογένειας.

Νομίζω δεν έχει αλλάξει τίποτα απολύτως

Από τότε μέχρι σήμερα η Ελληνική κοινωνία παραμένει διχασμένη ανάμεσα στην πραγματική εξέλιξη της, την ωριμότητα και την αντίληψη της για το περιβάλλον γύρω της και το τι "οφείλει" να κάνει "για να παρακολουθήσει τις διεθνείς εξελίξεις".

Με λίγα λόγια παραμένουμε διχασμένοι ανάμεσα σε αυτό που πραγματικά είμαστε (και δε θέλουμε να αλλάξουμε) και αυτό που θέλουμε να είμαστε (αλλά δε μπορούμε να το κάνουμε αν δεν αλλάξουμε)

Σε αυτό το ιστορικό-κοινωνικό-φιλοσοφικό-διαχρονικό παιχνίδι "μηδενικού αθροίσματος", με αλλεπάληλα "νέα ξεκινήματα", "επανιδρύσεις του κράτους", "αλλαγή", "μεταρρυθμίσεις" και τελικά....αλλεπάληλες χρεοκοπίες και αποτυχίες και ζωή με Ευρωπαϊκά δανεικά, η μοναδική σταθερά παραμένει ότι "η Ελλάδα είναι μια όμορφη χώρα για διακοπές"

Μήπως κάποτε θα πρέπει να ασχοληθούμε σοβαρά με αυτό και να ξεχάσουμε την επίμονη (έξωθεν επιβληθείσα και αυτή) Οθωνικής καταβολής, προγονοπληξία μας?

Μήπως κάποτε θα πρέπει να αντιληφθούμε ότι το 1821 δεν υπήρχε καμμία Ελλάδα που να έχει σχέση και σύνδεση με την αρχαία Ελλάδα, αλλά υπήρχε ενα πληθυσμιακό συνοθύλευμα Ελλήνων, Αλβανών, Τούρκων και Σλάβων που συνιστούσε μια Οθωμανική κοινωνία?

Μήπως θα πρέπει να σκεφτούμε ότι ξεκινήσαμε από αυτή την Οθωμανική κοινωνία και τις ιδιαιτερότητες της (και τις συνήθειες και τον τρόπο ζωής της Βυζαντινής μεσαιωνικής κοινωνίας) και ότι θα πρέπει αυτή την κοινωνία να την εξελίξουμε σε κάτι πιο συμβατό με την Ευρωπαϊκή μας "ιδεολογική προβολή"?

Γιατί έτσι όπως το ξαναπάμε και στις μέρες μας, επί της ουσίας επιβεβαιώνουμε τη μοίρα μας ως θέρετρο και τόπο αναψυχής περισσότερο, παρά ως κάποια οντότητα που μπορεί να ορίσει τον εαυτό της και με όρους σύγχρονου κράτους

Και το κάτω κάτω, εμένα δε με ενοχλεί να πουλάω διακοπές αν από αυτό μπορώ να ζήσω και να ζήσω καλά

Με ενοχλεί να παριστάνω κάτι που δεν είμαι, επειδή "έτσι οφείλουμε να κάνουμε", βάση της στοχοθεσίας μιας "ανώτερης ελίτ" που θέλει να κάνει τις δουλίτσες της

Και τελικά διαιωνίζει αυτό το διχασμό, που εγκαινιάστηκε με την ίδρυση του νέου Ελληνικού κράτους, ως πρωτότυπο παράδοξο μιας κοινωνίας που "δεν καταλαβαίνει" την ηγεσία της, έστω και αν -υποτίθεται- πως την....εκλέγει

Αν δε μπορείτε να μεταρρυθμίσετε....

....τότε μην ασχολείστε άδικα, παρακάμψε τα!

Αυτό είναι το μήνυμα που έχω να δώσω και που υποστηρίζω με σθένος

Καλώς η κακώς τα κακώς κείμενα είναι πάρα πολλά

Η Ελλάδα χρειάζεται επανεκκίνηση μέσα από μια σοβαρή διαδικασία δημόσιας αυτοκριτικής

Και τα εγκαίνια ενός μεγάλης έκτασης διαλόγου στην κοινωνία, απ όλους τους συμμετέχοντες σε αυτή

Χωρίς ατζέντες, χωρίς στεγανά

Χωρίς "προαπαιτούμενα" και αγκυλώσεις.

Αν κάτι χρειάζεται "στάση πληρωμών" είναι η επένδυση στις παρωχημένες φόρμες και αντιλήψεις

Αν κάτι χρειάζεται "αναπτυξιακή στρατηγική" είναι η έμφαση στην ανάπτυξη παράλληλων υγιών δομών σε κάθε επίπεδο

Με την ωρίμανση των υγιών δομών, θα μπορέσουμε να αποκαθηλώσουμε τις παλιές, που συνεχώς θέτουν εμπόδια στην δυνητική πορεία της χώρας προς τα εμπρός

Ξεκινώντας από την ανάπτυξη ενός καινούργιου, απλού και λειτουργικού νομοθετικού πλαισίου, εξ αρχής, Συνταγματική αναθεώρηση και ριζικό ανασχεδιασμό των σχέσεων πολιτείας-εξουσιών-αστυνομίας σε νέες βάσεις.

Εδραίωση της οικονομίας σε ρεαλιστικές βάσεις λαμβάνοντας υπόψη τα ιδιαίτερα γεωπολιτικά και φυσικά χαρακτηριστικά της πατρίδας μας. Με μακρόπνοο σχεδιασμό που θα γίνει βίωμα για όλους τους Έλληνες πολίτες μέσα από την λογική και την εστίαση του σε ένα καλύτερο μέλλον.

Δεν υπάρχουν λύσεις αναίμακτες όταν αποφασίσεις να τα βάλεις με το "τέρας"

Όμως μερικές φορές οι περιστάσεις απαιτούν μια περισσότερο ευέλικτη αντιμετώπιση

Έχουμε εστιάσει στην άρνηση, στην ανούσια και στείρα κριτική του παρελθόντος, όμως ουδείς ασχολείται με το που θα πρέπει να φτάσουμε. Και πως αυτό θα το κάνουμε

Μπορούμε να εστιάσουμε στην θετική προοπτική μόνο εφόσον παρακάμψουμε τα εμπόδια και παραδεχτούμε ότι ορισμένα είναι αδύνατον να παραληφθούν.

Είτε θα πρέπει να γκρεμίσουμε τα πάντα και να χτίσουμε εκ νέου, κάτι αδύνατο, είτε θα πρέπει να αναπτύξουμε εναλλακτικές και σταδιακά να αντικαθιστούμε τα "φθαρμένα" εργαλεία.

Για να συμβεί αυτό όμως είναι πρωταρχικής σημασίας να υπάρξει σαφές, καθορισμένο και δυνατό μήνυμα από την κοινωνία. Από όλους εμάς.

Αυτό το μήνυμα ψιθυρίζεται από παρέα σε παρέα, χωρίς να έχει γίνει ακόμα μέγεθος ικανό να παρασύρει πολιτικές δυνάμεις που παραμένουν "άστεγες" αναζητώντας πυξίδα πορείας.

Το μήνυμα δεν είναι μεταρρύθμιση. Το μήνυμα είναι αντικατάσταση.

Ο καιρός γαρ εγγύς.....

Η κοροϊδία με εξοργίζει...

Η κοροϊδία με εξοργίζει και γι' αυτό καταριέμαι την Ελλάδα και θέλω σαν τρελός να φύγω.
Όταν λέω καταριέμαι φυσικά δεν εννοώ κυριολεκτικά, αλλά μεταφορικά.
Από αγανάκτηση, από θυμό, από συστηματική άρνηση να αποδεχτώ τα κακώς κείμενα που όλοι λένε πως μεγαλώνοντας "έτσι είναι εδώ τα πράγματα".

Ο λόγος που υποστηρίζω το Μνημόνιο και τα Μνημόνια, δεν είναι τα χαράτσια και οι φόροι.
Είναι οι ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΕΙΣ που πρέπει κάποτε να ξεκινήσουν και να γίνουν σε αυτό τον τόπο.
Γι αυτό εξαρχής συντάχτηκα με το ρεύμα υπέρ της παραμονής στο Ευρώ, υπέρ της αναδιάρθρωσης στο Δημόσιο τομέα με εξορθολογισμό της λειτουργίας και αξιολόγηση του προσωπικού.
Υπέρ του ανοίγματος της οικονομίας κόντρα σε κάθε συνδικαλιστικό και κοντόφθαλμο "στεγανό".
Και ακόμα πιστεύω ότι είναι ευλογία για την Ελλάδα η πίεση της Τροϊκα για αλλαγές, για μετατροπή της βαλτώδους κατάστασης που επικρατεί εδώ και χρόνια στο εσωτερικό μέτωπο, σε μια καινούργια προοπτική. Που καλώς η κακώς θα ακολουθεί μια δοκιμασμένη "πεπατημένη" που έχει λειτουργήσει αρκετά καλά στις χώρες του δυτικού κόσμου.
Στην τελική, αυτά ξέρουν, αυτά έχουν μελετήσει και αυτά μας λένε να πράξουμε. Και δεν τους αδικώ.

Δεν είναι υποχρεωμένοι να γνωρίζουν το κοινωνικοπολιτικό απόστημα που έχει καταλάβει το δημόσιο χώρο της πατρίδας μας. Και ελέγχει τα πάντα και τους πάντες μέσω της διαπλοκής και της μαφιόζικης λειτουργίας του. Και εκτοξεύει προς πάσα κατεύθυνση τις τοξικές του δραστηριότητες που δηλητηριάζουν κάθε κοινή λογική και κάθε τίμιο άνθρωπο.
Και γι αυτό το λόγο είμαι εξοργισμένος. Και είμαι και αγανακτισμένος.

Υποκρισία, κοροϊδία, αντιστροφή της πραγματικότητας, παρασκήνιο και δήθενα διαβουλεύσεις για τα μάτια του κόσμου, μόχλευση και αυταπάτες, τσίρκο που μας πετάνε στα μούτρα χωρίς καμία απολύτως ντροπή.
Και άντε, πες, τις εποχές της ευημερίας κανείς δεν ήθελε να ασχοληθεί
Και τα φορομπηχτικά και κόντρα σε κάθε λογική νομοσχέδια όλοι τα αντιπαρερχόμασταν με κάποιο τρόπο
Θα μου πείτε "και τότε τι μπορούσαμε να κάνουμε?". Με το τάχα μου όπλο της ψήφου μια φορά τα 4 χρόνια τι να κάνει ο πολίτης? Με την τοπική αυτοδιοίκηση διεφθαρμένη σαν παράρτημα της Καμόρα σε κάθε δήμο, να δίνει εργολαβίες πλατείες και δεντροφυτεύσεις και κάθε είδους άχρηστο καλωπιστικό έργο (τη στιγμή που άλλα βασικά αγνοούνται συστηματικά) στους υμετέρους?

Μα δεν υπάρχει κάτι να πράξει ο πολίτης απέναντι στη συστηματική παραβίαση των κανόνων του δικαίου και της σωφροσύνης, από το κράτος.
Δεν μπορείς να αντιδράσεις όταν ο φορέας (το κράτος) που παγκοσμίως είναι συνώνυμο της αξιοπιστίας, της σταθερότητας και της νομιμότητας, έχει αντικατασταθεί από έναν κακοβαλμένο αχυράνθρωπο, απατεώνα, κλέφτη με παλαβές ιδέες και αμφισβητούμενη ηθική.
Που σκοπός του είναι να βασανίζει τους πολίτες, αντί να τους εξυπηρετεί και να τους διευκολύνει.

Το κράτος είναι ένας κόμβος παροχής υπηρεσιών που στήθηκε στο όνομα του λαού, γιατί ο λαός χρειάζεται έναν μεσάζοντα να ενεργεί για λογαριασμό του. Όπως ακριβώς το χρήμα εφευρέθηκε για να υπάρχει ένα κοινά αποδεκτό μέσον συναλλαγών.

Στην Ελλάδα το κράτος μας κοροϊδεύει και υποτιμά τη νοημοσύνη μας.
Ειδικά τώρα, μεσούσης της κρίσης, αυτό γίνεται φανερό -και αβάσταχτο- στον πλέον αδαή
Προσωπικά δεν παραπονιέμαι για την σκληρότητα των (αναγκαίων) μέτρων, κάθε άλλο
Προσωπικά είμαι διατεθειμένος να επωμιστώ το βάρος που μου αναλογεί, εφόσον μου παρουσιαστεί ένα σχέδιο που θα αλλάξει την Ελλάδα ριζικά
Αυτό δεν το έχει κάνει ούτε η κυβέρνηση Παπανδρέου, ούτε και η κυβέρνηση Σαμαρά

Δεν αποτελεί δικαιολογία το ότι ζούμε σε "έκτακτες περιστάσεις".
Ακόμα χειρότερα γι αυτούς, τα σχέδια απαιτούνται ειδικά σε τέτοιες "έκτακτες περιστάσεις"
Όταν όλα πηγαίνουν καλά, ακολουθείς την πεπατημένη, τη σταθερά, κάνεις ελέγχους, κάνεις ρυθμίσεις

Όταν όμως έχει αποτύχει με τέτοιο πάταγο, όταν έχεις ξεφτιλιστεί παγκοσμίως ως η πλέον απαράδεκτη κρατική οντότητα (σε κάθε επίπεδο) δεν έχεις το δικαίωμα να επικαλείσαι "έκτακτες περιστάσεις" και "αναγκαία δυσβάσταχτα μέτρα", για να συνεχίσεις με την ίδια συνταγή που σε οδήγησε στην καταστροφή.

Άρα εφόσον το πράττετε κύριε Σαμαρά και κύριε Στουρνάρα μου, σημαίνει πως απλά μας ΚΟΡΟΪΔΕΥΕΤΕ μέσα στα μούτρα μας κι εσείς.
Και για τον ίδιο λόγο είμαι εξοργισμένος μαζί σας
Και για τον ίδιο λόγο θα ρίξω μαύρη πέτρα πίσω μου, γιατί εσείς -σίγουρα- άνθρωποι και Έλληνες δεν θα γίνεται ποτέ, μα ποτέ....

Αριστερός και μεταρρυθμιστής δεν γίνεται

Στην Ελλάδα έχουμε καταφέρει το παράδοξο

Να θεωρούνται μεταρρυθμιστές και προοδευτικοί οι....νεοφιλελεύθεροι με όσα αυτοί ευαγγελίζονται για την οικονομία και την κοινωνία

Και οι αριστεροί να βρίσκονται στην αντίπερα όχθη, παγιδευμένοι σε παρωχημένες θεωρήσεις του σήμερα, που περνούν μέσα από την ανάγκη για τον έλεγχο του κράτους (που στη χώρα μας είναι.....τα μέσα παραγωγής)

Αυτό το παράδοξο δεν εξηγείται με ιστορικούς όρους

Την εποχή του εμφυλίου η αριστερά ήταν όσοι αγωνίστηκαν κόντρα στον κατακτητή Γερμανό. Αυτό όμως ήταν ταυτόχρονα και μια βολική απάτη, καθώς όσοι πολέμησαν δεν ήταν απαραίτητα αριστεροί.

Καλώς ή κακώς όμως, ο χώρος της ανεξαρτησίας ορίστηκε από το πνεύμα της αριστεράς ακόμα και στους αγώνες ενάντια στη Χούντα των Συνταγματαρχών

Από τη μεταπολίτευση και εδώθε όμως, το πράγμα αρχίζει να αλλάζει

Η αριστερά γίνεται κομμάτι του ίδιου του συστήματος (νομιμοποιείται δηλαδή μέσω της διαδικασίας των εκλογών) και ουσιαστικά η ίδια ακυρώνει  την ορμή, τα μηνύματα και την επαναστατικότητα που την  τροφοδοτούσε με πάθος και όραμα μέχρι εκείνη τη στιγμή

Η αριστερά έχασε το ρόλο της, μέσα σε ένα κόσμο ειρήνης και δημοκρατίας

Αυτό ήταν και η αρχή της παρακμής της

Το ένα κομμάτι το σταλινικό, παρέμεινε στρατευμένο σε μαρξιστικές ερμηνείες της πραγματικότητας, οδηγούμενο σε γραφικότητες λόγου και πράξεων

Το άλλο κομμάτι το ανανεωτικό, δε μπόρεσε ποτέ να διαφοροποιηθεί σημαντικά από το πολυσυλλεκτικό ΠΑΣΟΚ, που έξυπνα μάζεψε στους κόλπους του, τους "συστημικούς" αριστερούς

Τόσο στη μία, όσο και στην άλλη περίπτωση, επήλθε πλήρης διαχωρισμός της έννοιας αριστερά με την πολιτική της έκφραση

Ενώ δηλαδή παραδοσιακά η αριστερά αγωνίζεται για τις ελευθερίες, την πρόοδο, την ανανέωση, την αναδιανομή του πλούτου, και γενικότερα την κοινωνικοποίηση της παραγωγής μιας κοινωνίας, στην Ελλάδα η αριστερά ταυτίστηκε με το κράτος, την εξουσία, τα συνδικάτα, την επέκταση του δημοσίου τομέα σε βάρος του ιδιωτικού και πολλά άλλα

Κοντολογίς η αριστερά αυτοαναίρεσε την ύπαρξη της

Έτσι σήμερα που βρίσκεται στις επάλξεις για να υπερασπιστεί "τα δίκαια του λαού", στην πραγματικότητα υπερασπίζεται την αδράνεια, το κατεστημένο, το άδικο κράτος, την παραοικονομία, τις δημόσιες ελίτ, τα διαπλεκόμενα

Και στη θέση της αριστεράς βρίσκονται οι νεοφιλελεύθεροι που επιθυμούν....το άνοιγμα της οικονομίας και των αγορών.

Όσα δηλαδή μας επιβάλλει η Τροϊκα να κάνουμε, για τον απλούστατο λόγο ότι έτσι λειτουργεί η Ευρώπη, τα υπόλοιπα κράτη της Ευρωζώνης εδώ και χρόνια. Γιατί με αυτό τον τρόπο είναι οργανωμένες οι οικονομίες τους και άρα οι κοινωνίες τους, κατ' επέκταση

Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ντροπή σήμερα, για τις αξίες που πρεσβεύει η αριστερά , από το πρόσωπο που εμφανίζει η Ελληνική αριστερά στο σύνολο της, σήμερα

Τα μέσα και τον τρόπο δράσης της, που είναι ολότελα αναχρονιστικός, εγκλωβισμένος στο παρελθόν, συμφεροντολογικός, ουτοπικός ταυτόχρονα και φτάνει μέχρι την υιοθέτηση εντελώς φασιστικών πρακτικών, αντί να σέβεται τη δημοκρατία, στην οποία ούτως ή άλλως είναι με τη θέληση της ενταγμένη.

Και δεν υπάρχει μεγαλύτερη ντροπή για έναν αριστερό, το να καταλήγει να συμφωνεί με όσα λέει ο Σαμαράς ή ο Μάνος ή ο Βενιζέλος, επειδή στην πραγματικότητα ο μοναδικός τρόπος για να αλλάξει η Ελλάδα, είναι να γίνει....νεοφιλελεύθερη.....

Μου ζητάτε να πληρώσω κι άλλους φόρους

Αγαπητέ κ. Υπουργέ,

Δε σας κρύβω το βαθύ μου προβληματισμό, ο οποίος μου έχει δημιουργήσει ένα σωρό ερωτήματα.

Ο προβληματισμός μου αυτός, με βάζει στον πειρασμό να αθετήσω για πρώτη φορά τις φορολογικές μου υποχρεώσεις απέναντι στο κράτος. Και δεν ξέρω τι να κάνω

Μου ζητάτε να πληρώσω κι άλλους φόρους. Και δεν ξέρω το γιατί.

Από το Μαϊο του 2010, όταν η Ελλάδα χρεοκόπησε, εσείς η Ελληνική κυβέρνηση, έχετε υπογράψει ένα σωρό συμβάσεις και συμφωνίες, για να σωθούμε.

Και λέτε καθημερινά πως παίρνετε μέτρα και πως ο λαός θα πρέπει να βάλει πλάτη γιατί είμαστε όλοι συνυπεύθυνοι απέναντι στη σωτηρία της πατρίδας. Και συμφωνώ.

Όμως διαβάζω στις εφημερίδες, και ακούω στην τηλεόραση, πως τα μέτρα που συμφωνήσατε με την Ευρώπη και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, δεν εφαρμόζονται.

Άλλοτε γιατί υπάρχουν αντιδράσεις, άλλοτε γιατί υπάρχουν προβλήματα. Εντάξει, λογικό είναι πως τα δύσκολα εγχειρήματα, απαιτούν και δύσκολες διαπραγματεύσεις.

Όμως ο χρόνος περνά και οι συνθήκες δυσκολεύουν όλο και περισσότερο. Έτσι τουλάχιστον μας λένε τα μέσα και οι πολιτικοί απ όλες τις παρατάξεις. Δυσκολεύουν και βυθίζουν τη χώρα σε ακόμα χειρότερες περιπέτειες και σε απαξίωση, στα μάτια της ευρωπαϊκής κοινωνίας.

Και εσείς συνεχίζετε να επιβάλλετε δια νόμου, περισσότερα βάρη στις πλάτες των μισθωτών και των συνταξιούχων. Και δεν καταλαβαίνω το γιατί. Που αποβλέπει αυτό το μέτρο.

Η απλή μου λογική μου λέει, πως οι φόροι (οι επιπλέον, οι έκτακτοι, οι εισφορές και τα χαράτσια και όπως αλλιώς ονομάζονται) πάνε πακέτο με το πρόγραμμα των διαρθρωτικών αλλαγών και των μεταρρυθμίσεων. Είναι στην ίδια συμφωνία που έχετε υπογράψει με την Τροϊκα και με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο

Εφόσον λοιπόν, οι διαρθωτικές αλλαγές και οι μεταρρυθμίσεις έχουν κολλήσει, και οι αλλαγές δεν έχουν μπει σε μια πορεία, γιατί οι φόροι συνεχίζουν να αυξάνονται, μήνα με το μήνα? Χρόνο με το χρόνο?

Εφόσον εισπράττετε τους φόρους αυτούς, και μάλιστα αυξημένους αρκετά, πως τους χρησιμοποιείτε? Πιάνουν τόπο ή δεν πιάνουν? Εννοώ, όλοι μας λένε όλοι ότι η κατάσταση χειροτερεύει και δε βελτιώνεται. Αληθεύει αυτό? Αληθεύει πως το κόστος λειτουργίας του κράτους αντί να βαίνει μειούμενο, αυξάνεται?

Πως γίνεται να πληρώνω περισσότερα, να είμαι και πάλι συνεπής απέναντι στο κράτος, αλλά τα προβλήματα του κράτους να γίνονται μεγαλύτερα? Δε στέκει αυτό στο μυαλό μου

Και απευθύνομαι σ' εσάς, τον επικεφαλή για να μου λύσετε τις απορίες μου

Διότι με τόσους φόρους, εγώ και η οικογένεια ζούμε πραγματικά οριακά και δεν αντέχουμε άλλο. Και το χειρότερο είναι, πως αισθανόμαστε ότι δεν υπάρχει ανταποδοτικό όφελος στις θυσίες που κάνουμε για την πατρίδα.

Δεν εννοώ ότι πρέπει να περιμένεις κάτι, μπροστά στη σωτηρία της Ελλάδος. Είναι εθνικό μας καθήκον αυτό. Καθήκον όλων των Ελλήνων. Από τον αρχηγό του κράτους, μέχρι τον τελευταίο πολίτη.

Ωστόσο, ενώ εγώ πληρώνω, ζώντας σε ένα περιβάλλον ακρίβειας και ανέχειας, με γκρίζες ελπίδες για το μέλλον, ενώ συντηρώ ζωντανό το μισό κομμάτι της συμφωνίας μας.

Εσείς από μεριάς σας καθυστερείτε, αδρανείτε και δυσκολεύεστε στην εφαρμογή του δικού σας μισού της συμφωνίας. Η οποία αθροιστικά θα φέρει -όπως μας λένε- καλύτερες μέρες, για εμάς και τα παιδιά μας.

Και σας ρωτώ με πάσα ειλικρίνεια

Γιατί μου ζητάτε να πληρώσω περισσότερους φόρους?

Με ποιά εμπιστοσύνη και ποιά ελπίδα να στηριχτώ στις υποσχέσεις και τις δεσμεύσεις σας, τη στιγμή που όλοι λένε ότι δεν κάνετε όσα πρέπει για να βγεί η Ελλάδα από το αδιέξοδο?

Ακόμα δεν έχω χάσει την πίστη μου, πως η χώρα μπορεί να σωθεί

Όμως, από τη μεριά μου, ώς ένας απλός πολίτης που μοχθεί δίπλα στους χιλιάδες όμοιους του, εργαζόμενος για τον επιούσιο και τίποτα περισσότερο, επιφυλάσσομαι για κάθε νόμιμη μελλοντική ενέργεια μου αναφορικά με τα ζητήματα που έθιξα παραπάνω

Ευχόμενος, αισιοδοξώντας λόγω χαρακτήρα, πως θα αναλάβετε τις ευθύνες που σας αναλογούν, απέναντι μου

Με τιμή