Τα δημοψηφίσματα

Όποιος ειλικρινά πιστεύει ότι τα δημοψηφίσματα είναι έκφραση δημοκρατίας στη σημερινή εποχή είναι σε απλά Ελληνικά, κουτός.

Τα δημοψηφίσματα στην παρούσα συγκυρία χρησιμοποιούνται ως πολιορκητικός κριός για να ανατρέψουν κεκτημένα και κατακτήσεις των δυτικών αστικών δημοκρατιών που βασίστηκαν στην ευημερία των κοινωνιών της περασμένης δεκαετίας.

Τα δημοψηφίσματα είναι το εφάμιλλο των δικτατοριών που επιβλήθηκαν από τη CIA στις χώρες της Μεσογείου και τον αραβικό κόσμο τη δεκαετία του 70. Με τη διαφορά ότι σήμερα την κοινή γνώμη καθοδηγουν οι χρήσιμοι ηλίθιοι των ΜΜΕ.

Το λέω ειρωνικά.

Δημοκρατία και δημοψηφίσματα προϋποθέτουν μια ωριμότητα που δεν έχει ο όχλος. Αυτό είναι γνωστό σε όσους μανιπουλάρουν και καθοδηγούν το κοπάδι. Γι αυτό και εξεγείρονται ζητώντας περισσότερη "δημοκρατία".

Γι' αυτό μας έχουν ζαλίσει με τα "δικαιώματα" και τις ανθρώπινες ανάγκες για ελευθερία και αυτοδιάθεση.

Όποιος έχει χρήματα, μπορεί να είναι και ελεύθερος και να κάνει επιλογές.

Όποιος είναι υπάλληλος που ίσα επιβιώνει τι ακριβώς ελευθερίες έχει? Κοροϊδευόμαστε?

Είναι ελευθερία να επιλέξεις το μοντέλο της τηλεόρασης ή αν θα πας με μαύρο ή με κινέζο?

Απορώ με τη νοημοσύνη ορισμένων. Απορώ με όσους πουλούσαν παγκοσμιοποίηση και καπιταλισμό αγκαζέ με το "πακέτο" ελευθεριότητας Αμερικάνικης εμπνεύσεως. Απορώ κυρίως που απορούν πως απέτυχε το δηλητηριώδες αυτό σχέδιο τους.

Να σου δίνουν δηλαδή με το ζόρι ένα φαγητό που δεν σου αρέσει. Να το φτύνεις, να το σιχαίνεσαι, να το καταγγέλεις-- και μετά να σου κάνουν έρευνα αγοράς δυσαρεστημένου πελάτη, γιατί δεν σας άρεσε η μαγειρική μας. Απορούν που εκλέγεται ο Τράμπ, που υπάρχει παντού ο δεξιός, εθνοκεντρικός λαϊκισμός υπέρ της επιστροφής στις τοπικές εξουσίες.

Βάφτισαν το σχεδιάκι τους αριστερά και προοδευτισμό και τους ξίνισε. Όπως ξίνισε και ο σοσιαλισμός. Όπως και όλα τα συστήματα που αντί να παράγουν χαρά, παράγουν λύπη. Απορώ που κάποιοι μπέρδεψαν το διεθνισμό, δηλαδή την επικράτηση του εργατικού κινήματος (θεωρητικά) σε όλο τον κόσμο, με την παγκοσμιοποίηση, δηλαδή την παραγωγή σε τιμές ξεφτίλα στην Κίνα ενώ η κατανάλωση γίνεται στα ρετιρέ της Δύσης. Ωραίο κόλπο ρε ξυπνητζήδες

Ε, τι να κάνουμε. Δεν έχουμε ιδιωτικό τζέτ να πετάμε στο Μονακό για ψάρι και στην Αλικαρνασσό για παϊδάκια και μετά για παγωτό στο Ντουμπάι. Συγνώμη κιόλας ε που δε συγκινηθήκαμε από τον ενθουσιασμό σας. Δε συγκινηθήκαμε που θέλετε να επιβάλλετε το πακέτο πασπαρτού που λειτουργεί σε αλλοτριωμένες, πολυπληθείς και ισοπεδωμένες κοινωνίες αποχαυνωμένων καταναλωτών McDonalds, Apple, Google, Wallmart και Κιμ Καρντάσιαν. Το πακέτο όλοι οι καλοί χωράνε αφού κανείς δεν έχει ταυτότητα, ούτε προσωπικότητα, ούτε προέλευση, ούτε κατεύθυνση. Όπου το άτομο υπάρχει όσο καταναλώνει "πολιτισμό", όχι όσο συμμετέχει.

Ούτε και έχουμε το περίσσευμα δισεκατομμυρίων να "επενδύσουμε" σε ναρκοαγορές και ξέπλυμα μαφιόζων ή να αντισταθμίσουμε κινδύνους από επιχειρηματικά δάνεια ή να τοποθετήσουμε σε ακίνητα. Γιατί αυτό έχει γίνει το κεφάλαιο σήμερα. Αέρας. Δεδομένα μέσα σε καλώδια που αλλάζουν ήπειρο και ιδιοκτήτη σε δευτερόλεπτα. Αν δηλαδή κάποιος τραβήξει μια πρίζα χάθηκαν τα κεφάλαια? Αυτό είναι η φούσκα? Που είναι η πραγματική οικονομία? Τα ξεχάσαμε όλα? Η αρκεί να υπάρχει μια Αφρική να τροφοδοτεί με φτηνές πρώτες ύλες? Η μήπως θα μας σώσει η εξερεύνηση του διαστήματος μετά?

Γιατί η παγκοσμιοποίηση και ο καπιταλισμός καζίνο της ελεύθερης μετακίνησης κεφαλαίων δίχως κανέναν περιορισμό και με οποιοδήποτε μέσον, εξυπηρετεί όσους έχουν πρόσβαση στο σύστημα. Όσους έχουν περίσσευμα χρημάτων. Όσους έχουν κερδοσκοπήσει εκμεταλλευόμενοι την αδυναμία του διπλανού -που δεν είναι πλέον διπλανός, αλλά μακρινός..στην άλλη άκρη της γης, άρα αόρατος, άρα δεν πειράζει?-. Καπιταλισμός σημαίνει εκμετάλλευση. Παγκοσμιοποίηση σημαίνει εκμεταλλεύομαι την καθυστέρηση του τρίτου κόσμου. Τα ίδια παντελάκη μου, τα ίδια παντελή μου.

Ο κάθε καημένος επαρχιώτης στην Ευρώπη πιστεύει ότι έχοντας μια ψήφο και μια πιστωτική κάρτα στο χέρι, μετέχει των εξελίξεων και των γεγονότων που ερήμην του προγραμματίζονται. Ότι στέλνοντας ένα sms σε κάποιον τετραψήφιο αριθμό κάνει αγαθοεργία, καταπολεμά την πείνα και την αδικία των φτωχών. Ότι παράγοντας πλεονάσματα στερώντας χρόνο από την οικογένεια και τα παιδιά του, επιτελεί έναν σκοπό. Να συσσωρεύσει ύλη, πράγματα δηλαδή που πεθαίνοντας δεν θα τα πάρει μαζί του. Ούτε και θα τα κληρονομήσει σε κάποιον.

Ζούμε εποχές αναταράξεων και αλλαγών, προφανώς γιατί το μόντέλο αποδείχτηκε αποτυχία.

Τώρα πάμε να βρούμε μια νέα πραγματικότητα.

Την ίδια στιγμή ο πρωθυπουργός μας, συλλέγοντας αναμνήσεις και σουβενίρ, είπε να πεταχτεί και μέχρι την Κούβα να πει αντί στον Κάστρο. Ερώτηση, ο Κάστρο τον ήξερε όσο ζούσε? Είχαν κάνει κανά στριφτό μαζί ή δεν προκάνανε?