Η νομή της εξουσίας στην μεταπολιτευτική Ελλάδα

Σήμερα το μήνυμα που έχω να στείλω είναι το εξής ένα:

Αντίσταση, αντίδραση, σθένος και πυγμή, ενάντια στην οικονομική και πολιτική τρομοκρατία των ντόπιων και ευρωπαίων ελίτ που επιτίθενται στους φτωχούς, μισθοσυντήρητους Έλληνες

Τα πράγματα είναι απλά

Αυτή τη στιγμή ο λαός που περιθωριοποιείται, οι πραγματικοί μικρομεσαίοι της ανεργίας και της εξαθλίωσης, οφείλουν να πάρουν αποφάσεις, να κατέβουν στους δρόμους, να μπλοκάρουν με όποιο τρόπο είναι εφικτός στα πλαίσια της νομιμότητας, την επέλαση της αδικίας (φοροεπιδρομές, κατασχέσεις, ποινικές διώξεις κλπ)

Που με πρόσχημα την εκ Τροϊκας και εξ Ευρώπης "συμμόρφωση", αυτή η αδικία διαλύει την Ελληνική κοινωνία, μόνο και μόνο για να διατηρήσουν μερικοί τα ανόσια και ανίερα κεκτημένα, σε συνεργασία με τους κοινωνικούς και "φιλολαϊκούς" τοποτηρητές τους.

Δίχως να υπολογίζουν το κόστος και τα θύματα του ιδιότυπου οικονομικού εμφυλίου που έχουν εξαπολύσει με μίσος και μανία, απέναντι στα πλέον περιθωριοποιημένα στρώματα του λαού μας.

Διότι περί οικονομικού εμφυλίου πρόκειται, περί εθνικής καταστροφής και περί υποθήκευσης της δημοκρατίας και της νομιμότητας!

Εξηγούμαι αναλυτικά:

Η νομή της εξουσίας στη μεταπολιτευτική Ελλάδα, έγινε ως εξής:

Με πρόσχημα τη δημοκρατία και την άνοδο του βιοτικού επιπέδου του Ελληνικού λαού, εκχωρήθηκαν σε πολλούς Έλληνες δικαιώματα που ευθέως παραβιάζουν κάθε Συνταγματική αρχή περί ισονομίας στην ζωή, την εργασία, την καθημερινότητα. Τα δικαιώματα αυτά ήταν η μονιμότητα στο δημόσιο και τα φτηνά δάνεια στους δημοσίους υπαλλήλους σε πρώτη φάση.

Ο λόγος που το καινούργιο (τότε) κατεστημένο αποφάσισε τον "εκδημοκρατισμό" της κοινωνίας (με πάτημα την αποκατάσταση των θυμάτων της χούντας και τα γεγονότα του Πολυτεχνείου--που ορθώς έπρεπε να γίνουν) ήταν γιατί ήθελαν τη δημιουργία μιας νέας μεσαίας τάξης άμεσα εξαρτώμενης από την κομματική--κρατική (στα πρότυπα σοσιαλιστικών χωρών βλ. ΕΣΣΔ) μηχανή, ώστε να εξασφαλίζουν εσαεί την εκλογή τους από ψήφους και να εξασφαλίζουν επαρκή έλεγχο των "κοινωνικών αντανακλαστικών"

Αυτό το σύστημα στην πορεία έγινε ακόμα πιο ευέλικτο.

Από τη μία η μεγέθυνση του κόμματος--κράτους μέσω προσλήψεων (άνοιγμα στο λαό--κοινωνία), από την άλλη η κατάργηση κάθε ιδιωτικής πρωτοβουλίας στον επιχειρηματικό τομέα, που ΔΕΝ είχε προσβάσεις ή "διαπλοκή" με την κεντρική εξουσία.

Ο έλεγχος έγινε ακόμα πιο πλήρης με την "ανοχή" και πολλές φορές τη διευκόλυνση, της φοροδιαφυγής, της εισφοροδιαφυγής, της μαύρης μισθωτής εργασίας, της υπεξαίρεσης, της απόκρυψης εισοδημάτων κλπ κλπ.

Έτσι, για τα μεν κομμάτια της κοινωνίας που ήταν υπό τον έλεγχο του δημοσίου τομέα, υπήρχε η εξασφάλιση (το αντάλλαγμα) της μονιμότητας, οι ασφαλιστικές παροχές, η εξασφαλισμένη σύνταξη. Ενώ για τα κομμάτια της κοινωνίας που δεν ήταν υπό τον έλεγχο του δημοσίου τομέα (ελεύθεροι επαγγελματίες, μικρές επιχειρήσεις, ιδιώτες κλπ) το αντάλλαγμα ήταν "τα στραβά μάτια" της εφορίας.

Το κατεστημένο "έχτισε" το σύστημα εξουσίας μέσα από μια ψευδεπίγραφη μορφή δημοκρατίας που ήταν τέτοια (πραγματική δημοκρατία δηλαδή) μονάχα την ώρα των εκλογών.

Το κατεστημένο δημιούργησε μια βαθμηδόν κοινωνική διαστρωμάτωση προνομιούχων, που παρεμβάλλονταν ανάμεσα στους πραγματικά και αληθινά πλούσιους της Ελλάδας (που ωφελήθηκαν από την Κατοχή, από την πετρελαϊκή κρίση, από τη Χούντα κλπ) και στους πραγματικά φτωχούς και περιθωριακούς της χώρας (μικροί αγρότες, εσωτερικοί μετανάστες από επαρχία, άνεργοι, γυναίκες κλπ).

Αυτή η βαθμηδόν κοινωνική διαστρωμάτωση αποτελείτο από τους νέους δημόσιους υπαλλήλους (που τους ήλεγχαν οι κλαδικές και ο κρατικοδίαιτος συνδικαλισμός), τους νέους εμπόρους και μεταπράτες (που ελεγχόντουσταν από τα δάνεια των τραπεζών), τους νέους μικροεπιχειρηματίες (που ελεγχόντουσταν από τις διευκολύνσεις και τις παροχές του Υπουργείου Οικονομικών και των χαμηλότοκων επιχειρηματικών δανείων), τους αγρότες (που έγιναν δέσμιοι των κρατικών-κοινοτικών επιδοτήσεων) τους ιδιοκτήτες μικρής ακίνητης περιουσίας (που ελεγχόντουσταν από τα "στραβά μάτια" στην αυθαίρετη δόμηση, από τις πολεοδομίες), τους στρατιωτικούς και τα σώματα ασφαλείας (που η καινούργια κομματική νομενκλατούρα μπορούσε να χειραγωγήσει μέσω διορισμών και προαγωγών-κρίσεων) και ούτω καθεξής.

Έτσι ανάμεσα στους πραγματικά πλούσιους, και τους πραγματικά φτωχούς, κατασκευάστηκε μια μεσαία τάξη, για να απαλύνονται οι συγκρούσεις. Όμως αυτό έγινε με τρόπο παράνομο, διότι το κράτος οφείλει να προστατεύει τους αδύναμους. Και ο νόμος οφείλει να εξασφαλίζει την πρόσβαση όλων στα κοινωνικά αγαθά. Συνέβη αυτό?

Όχι δε συνέβη. Και δε συνέβη διότι δεν ελήφθησαν υπόψη οι ανάγκες των φτωχών, αλλά οι ανάγκες των πλουσίων που εκχώρησαν προνόμια στη μεσαία τάξη, χρησιμοποιώντας για το σκοπό αυτό, το ΠΑΣΟΚ του Αντρέας και τη ΝΔ μετέπειτα.

Αυτό έγινε ώστε οι πλούσιοι να εξασφαλίσουν ότι ο εμφύλιος πόλεμος αρχικά, οι εξεγέρσεις ενάντια στην άρχουσα τάξη μετέπειτα, η αντίσταση κατά της χούντας και το Πολυτεχνείο, δεν θα γινόντουσταν ποτέ ξανά οχήματα των φτωχών, για να διεκδικήσουν τον πλούτο και την εξουσία των λίγων δυνατών της χώρας.

Σήμερα βρισκόμαστε στο κατώφλι μιας μεγάλης κοινωνικής μεταστροφής. Μιας αλλαγής που επέφερε η κατάρρευση της κεντρικής εξουσίας, από τον κρατικό---κομματικό μηχανισμό, λόγω χρεοκοπίας του κράτους.

Μαζί με το κράτος, διαλύθηκε και το σύστημα εξουσίας των πλουσίων, με μεσάζοντα την φαύλη πολιτική τάξη των κομματικών τοποτηρητών της, που είτε λέγονται Βενιζέλος, είτε Σαμαράς, είτε Αλέξης Τσίπρας, είτε με οποιοδήποτε όνομα, εξυπηρετουν τα ίδια αφεντικά.

Αυτό το σύστημα εξουσίας χρησιμοποίησε:

1. Τους πολιτικούς ώστε να "συντηρούν" τη δημοκρατική ψευδαίσθηση για το λαό μέσω ανταλλαγμάτων (ρουσφέτια), παροχών, επιδοτήσεων, διευκολύνσεων, εκχωρήσεων και διαπραγματεύσεων σε Ελλάδα, Ευρώπη και Διεθνές περιβάλλον
2. Τους δημοσιογράφους και τα κρατικά επιχορηγούμενα ΜΜΕ για να υπνωτίζει τις μάζες και να δημιουργεί καταναλωτικές φούσκες και υλιστικό τρόπο ζωής
3. Τις ποδοσφαιρικές ομάδες και τις κομματικές νεολαίες ώστε να ελέγχει και να χειραγωγεί τους νέους και να τους χρησιμοποιεί ως αποτελεσματικές ομάδες πίεσης, στρατούς με σημαίες και "ιδεολογία"
4. Το συνδικαλισμό, ώστε να διαπραγματεύεται μέσω συλλογικών συμβάσεων και άλλων προνομίων το σκανδαλώδη διαχωρισμό (κατάφωρη παραβίαση συνταγματικών δικαιωμάτων και έμπρακτη άσκηση κρατικού ρατσισμού) μεταξύ εργασίας δημόσιου χαρακτήρα και εργασίας ιδιωτικού χαρακτήρα με εντελώς διαφορετικά νομοθετικά πλαίσια και ποιοτικά στοιχεία
5. Τη δικαστική εξουσία μέσα από την αρνησιδικία και τις ατελείωτες καθυστερήσεις και αναβολές για τις σοβαρές και "επικίνδυνες" για τα συμφέροντα των ελίτ, υποθέσεις, ενώ ταυτόχρονα την εξάντληση του λαού από τη συνεχή επίθεση και τις εξοντωτικές ποινές για μικρά αδικήματα
6. Την δημόσια "δωρεάν παιδεία" σε όλα τα επίπεδα από το δημοτικό σχολείο μέχρι τα Πανεπιστήμια. Με στόχο την θεμελίωση της "ιδεολογίας του καθεστώτος". Την ιδεολογία του μαστιγίου και καρότου (καλός και κακός μπάτσος) με "στοχευμένες παρεμβάσεις" όταν χρειάζεται να "ρυθμιστουν" καταστάσεις βλαπτικές για το σύστημα. Την ίδια στιγμή που ταυτόχρονα εδραιώνεται -με κάθε μέσον- η ανομία και η ανυπακοή στους νόμους που το ίδιο το κράτος -ερήμην του λαού- ψηφίζει (κοπάνα-κατάληψη-υποβάθμιση μαθήματος-φαιδρά βιβλία-ανεπαρκείς καθηγητές-έωλο διδιακτικό πρόγραμμα). Στα ελληνικά σχολεία συντελείται η πλύση εγκεφάλου των παιδιών με σχήμα το δίπολο "εθνοκεντρισμός κόντρα στο διεθνισμό" και το ανάποδο. Παγιδεύοντας τους νέους σε ανύπαρκτες και ιστορικά ανυπόστατες διπολικές παραδοχές (ποιό είναι καλό και κακό, ποιό το σωστό και λάθος) που "κλείνουν" τα μυαλά και διογκώνουν τις παρερμηνείες. Στο τελικό στάδιο, στα ελληνικά Πανεπιστήμια γίνεται και η στρατολόγηση των υπηρετών του συστήματος. Οι μέν "αναρχοαριστερών" φρονημάτων χειραγωγούνται από τις "καταλήψεις και τα αυτόνομα στέκια", οι δε "δεξιών συστημικών" φρονημάτων χειραγωγούνται από τη διαπλοκή με το καθηγηταριό που "περνάει τα θέματα" παρέχοντας διευκολύνσεις και συσσώρευση πτυχίων δίχως αντίκρυσμα. Στόχος δεν είναι η έρευνα, ούτε η πρόοδος, αλλά το μοίρασμα των επιδοτήσεων στα κρατικά πανεπιστήμια, τα βιογραφικά των "ερευνητών", η αναπαραγωγή "ομοιότυπων" φαφλατάδων, που "γνωρίζουν" με ποιό τρόπο θα ελιχθούν στην κοινωνία. Παράλληλα η παιδεία έχει δημιουργήσει και την παραπαιδεία βολεύοντας τους άνεργους καθηγητές που ανακυκλώνουν το δίπολο "σύστημα-αντισύστημα", "ασπρο-μαύρο", "μαζί μας-με τους άλλους", ενώ στην πράξη ο επίσημος εκπαιδευτικός χώρος είναι συγκοινωνούν δοχείο με τον ανεπίσημο για ίδιο όφελος.
7. Την εφορία, ώστε να δημιουργήσει μια παράλληλη "μαύρη" οικονομία, διαμέσω της οποίας μπορούσε να ξεπλένει χρήμα και να διακινεί τεράστια ποσά, που στο μεγαλύτερο μέρος τους ήταν προϊόντα διαπλοκής και συναλλαγής μεταξύ του τριγώνου πλούσιοι-κράτος-επιχειρηματίες διαπλεκόμενοι. ------Σημείωση: Δεν είναι τυχαίο που σήμερα με την κατάρρευση των δημόσιων οικονομικών, ξαφνικά θυμήθηκαν (λόγια του αντιεισαγγελέα Νικολούδη και έκθεση της Τροϊκα) ότι ΔΕΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ πρακτικά ο φοροελεγκτικός μηχανισμός (διότι είναι θεσμικά ανενεργός και έτσι τροποποιημένος ώστε να διευκολύνει τις ρεμούλες και τις συναλλαγές για τις μεγάλες απάτες----αντίθετα για τη μικρή φοροδιαφυγή και τη μισθωτή αδυναμία καταβολής φόρων προβλέπονται δρακόντειες ποινές βλ. δηλωσεις Θεοχάρη).

Σήμερα, αυτή τη στιγμή που μιλάμε είναι η ευκαιρία του λαού να ξεσηκωθεί και να διεκδικήσει περισσότερα δικαιώματα, περισσότερη νομιμότητα, αληθινή δημοκρατία. Να πιέσει προς την κατεύθυνση των μεταρρυθμίσεων έστω και με σημαδεμένη τράπουλα. Δεν έχει σημασία το αποτέλεσμα

Σήμερα, το παλιό σύστημα καταρρέει και αναζητώνται οι νέοι παίκτες, οι νέες συνθήκες που θα δημιουργήσει η πίεση του λαού αλλά και η ανάγκη να συνεχίζουν να κερδίζουν οι πλούσιοι, κρατώντας την κοινωνία υπό έλεγχο και σιδηρά χείρα.

Η τρομοκρατία και ο αποπροσανατολισμός δεν πρέπει να περάσουν. Δεν πρέπει να επιτρέψουμε να μας φοβίσουν με τις εξαγγελίες τους για δημεύσεις και ποινικές διώξεις. Ο νόμος λειτουργεί και αμφίδρομα.

Εδώ και τώρα ΣΤΗ ΔΗΜΟΣΙΟΤΗΤΑ και στο ΦΩΣ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ τα πόθεν έσχες και η περιουσία:

• όλων των πολιτικώς εκτεθειμένων προσώπων
• των καταθετών εξωτερικού με τα εμβάσματα εκατομμυρίων
• των μεγαλο-συνδικαλιστών
• των ιδιοκτητών ΜΜΕ
• των κρατικοδίαιτων επιχειρηματιών
• των προέδρων ΠΑΕ
• των αρχηγών κομμάτων 

 και όλων των συνεργατών της εξουσίας και του συστήματος ελέγχου της κοινωνίας

Ώστε να γίνει κάθαρση και να απονεμηθούν ποινές με οριζόντιο και κάθετο χαρακτήρα.

Αυτό σημαίνει το να "επανακαταλάβουμε το κράτος", το να "επανακαταλάβουμε την χώρα" και όχι οι αρλούμπες του εκάστοτε αχυράνθρωπου Σαμαρά

Αντίσταση, αντίδραση, σθένος και πυγμή, ενάντια στην οικονομική και πολιτική τρομοκρατία των ντόπιων και ευρωπαίων ελίτ που επιτίθενται στους φτωχούς, μισθοσυντήρητους Έλληνες

ΟΛΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΝΑ ΚΕΡΔΙΣΟΥΜΕ ΟΣΑ ΕΔΩ ΚΑΙ ΧΡΟΝΙΑ ΜΑΣ ΣΤΕΡΟΥΝ ΟΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΙ ΒΙΑΣΤΕΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ

Il Duce

Forza Italia!Forza Berlusconi!

Η ιστορία επαναλαμβάνεται ως φάρσα, αλλά όχι έτσι όπως νομίζουν πολλοί εξυπνάκηδες.

Γιατί αυτή τη στιγμή το πρόβλημα στην Ευρώπη δεν είναι το αν βγεί ο Μπερλουσκόνι και ο κάθε Μπερλουσκόνι.

Άλλωστε σε αυτή την ψεύδεπίγραφη δημοκρατία της επικοινωνίας, ο Μπερλουσκόνι απέδειξε τη συνταγή της επιτυχίας. Αγοράζεις μερικά κανάλια, χειραγωγείς την κοινή γνώμη, τάζεις λεφτά και εκλέγεσαι. Τόσο απλά, τόσο φανερά. Παντού έτσι γίνεται. Πρώτος διδάξας ο μέγας Αντρέας Παπανδρέου και οι επίγονοι του.

Ακόμα φαεινότερο παράδειγμα ο "πουθενάς" Μπέπε Γκρίλο, ένα αμάλγαμα Πάνου Καμμένου και Αλέξη Τσίπρα με εσάνς Κιμούλη. Που από μπλόγκερ και πρώην κωμικός κατάφερε να υφαρπάξει το 20% των ψήφων των Ιταλών, στη θέση του "σοβαρού" Μόντι (μα ποιός άρρωστος θα ψηφίσει αυτά τα μούτρα που μοιάζουν με νεκροθάφτη το λιγότερο).

Το πρόβλημα για την Ευρώπη είναι ότι, το "όραμα" της τραπεζικής ενοποίησης και (κατ' επέκταση) της πολιτικής συμπόρευσης (κάποια στιγμή στο μέλλον), τεκταίνονται ερήμην της βούλησης των λαών της Ευρώπης. Κυρίως των λαών του Νότου.

Ο Νότος αυτονομείται. Εξεγείρεται. Αντιδρά και αντιστέκεται στις διαθέσεις των Γερμανών που μέσα από μια ενοποιημένη διαχείριση θα μπορούν (ως λέοντες ισχύος) να ασκούν συμφέρουσα για τις ανάγκες τους πολιτική και οικονομική επιρροή σε ένα παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον.

Αντιδρά γιατί ο Νότος κατέχει ιδιοκτησία σε ακίνητα, σε ποσοστά πολύ μεγάλα--70-80% των πολιτών του είναι μικροιδιοκτήτες. Τα ακίνητα ήταν κόποι και μόχθοι παλαιότερων γενεών, αλλά και καρπός της "ανάπτυξης" που αποκόμισαν οι νεώτεροι, εκμεταλλευόμενοι τα  χαμηλά επιτόκια του Ευρώ και την πιστωτική επέκταση (τα φτηνά δάνεια).

Αντιδρά γιατί ο Νότος ζεί από τις υπηρεσίες, από τις επενδύσεις στον τριτογενή τομέα, από το εμπόριο, από τον τουρισμό, από την κατανάλωση των Βορείων που κατέχουν τη βαριά βιομηχανία (δείτε το παράδοξο της Ιταλίας με το βιομηχανικό Βορρά και τον αγροτικό Νότο. Η Λέγκα του Βορρά θέλει αυτονόμηση της Β.Ιταλίας....έναντι των νότιων Ιταλών που είναι...τεμπέληδες και αντιπαραγωγικοί)

Αντιδρά γιατί ο Νότος πλήττεται από τις πολιτικές λιτότητας, από την υπέρμετρη φορολογία, από την με το ζόρι ενσωμάτωση σε ένα status quo εντελώς αταίριαστο και ακατανόητο σε επίπεδο κουλτούρας και πολιτισμού, που οι Βόρειοι λαοί υιοθετούν προκειμένου να αντιμετωπίσουν οι ίδιοι την κρίση.

Δεν υπάρχει Ενωμένη Ευρώπη, όπως δεν υπήρξε ποτέ, ούτε και θα υπάρξει πραγματικά στο μέλλον, διότι δεν υπάρχουν "κοινά" να μοιραστούν, ούτε και να διευθετηθούν.

Το μοναδικό κοινό που υπήρξε ποτέ (και για το λόγο αυτό ανέκυψαν οι συζητήσεις για περαιτέρω "εμβάθυνση" της Ε.Ε) είναι η κρίση χρέους!!

Και ακόμα και αυτό το "κοινό" (την κρίση χρέους) δεν έχουν καταφέρει να το αντιμετωπίσουν σωστά, διότι πολύ απλά δημιουργήθηκε απο συστημικές ασυμμετρίες!! (δηλαδή την ύπαρξη οικονομιών με τόσο διαφορετικά χαρακτηριστικά εντός της ίδιας κοινότητας) Διότι επίσης, δημιουργήθηκε για εντελώς διαφορετικούς λόγους σε κάθε χώρα!! (στην Ισπανία κατέρρευσαν οι τράπεζες, στην Ελλάδα ο δημόσιος τομέας/κράτος κλπ)

Απέναντι σε όλα αυτά τα θέματα οι φίλοι μας οι Ιταλοί, απάντησαν αναδεικνύοντας σε πραγματικό νικητή των χτεσινών εκλογών τους τον κατευθείαν απόγονο του Μπενίτο Μουσολίνι, τον χαρισματικό λαϊκιστή και λαοπλάνο Ηγέτη (Il Duce) Σίλβιο Μπερλουσκόνι!!!!

Σε μια εκλογική αναμέτρηση, που έχει ακολουθήσει έναν κόλαφο κατηγοριών εναντίον του, για διαφθορά, σκάνδαλα (από σεξουαλικού τύπου μέχρι εκκλησιαστικά και μαφίας) και κάθε είδους κακοδιαχείριση του κράτους, με αποτέλεσμα την ανάγκη για δημοσιονομική προσαρμογή αλα Τροϊκα!!!

Τι απάντησαν οι Ιταλοί?

Ότι δεν τους ενδιαφέρουν ούτε τα σκάνδαλα, ούτε η διαφθορά, ούτε η στάση πληρωμών, ούτε το Ευρώ, ούτε οι δημοσιονομικές προσαρμογές, ούτε η Ευρώπη των λαών. Αλλά.....η Ιταλία, με τα καλά και τα κακά της με τους Μπερλουσκόνηδες και τα μπούγκα-μπούγκα πάρτι, τους "αντισυστημικούς" Μπέπε Γκρίλο και τους διαγωνισμούς τραγουδιού του Σαν Ρέμο και λοιπά..και λοιπά...

Τους ενδιαφέρει όμως πάρα πολύ (και αυτό ας το κρατήσουμε ως στάση) η αυτονομία και η αυτοδιάθεση τους. Δηλαδή το να ορίζουν οι ίδιοι το πως θα διαχειριστούν αποτελεσματικά την κατάσταση.

Τι μου λέει εμένα αυτό? Ότι οι Ιταλοί προτιμούν ένα δικό τους, εξατομικευμένο "Μνημόνιο", που να στοχεύει στις πραγματικές αιτίες που η Ιταλία έχει πρόβλημα, παρά μια οριζόντιου τύπου επέμβαση επί δικαίων και αδίκων, ελέω "λιτότητας" έξωθεν επιβληθείσας, από κάποια.....ξένα κέντρα, που την Ιταλία την γνωρίζουν από την πίτσα και την μακαρονάδα της.

Ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι, από χτές, σηκώνει το λάβαρο της "αντίστασης" κόντρα στη Γερμανική λαίλαπα (δηλαδή την αντίσταση των πλούσιων της Ιταλίας και των εγχώριων συμφέροντων τους), με τον ίδιο κωμικό τρόπο που τόσες φορές στο παρελθόν ανάλογα φαιδροί ηγέτες, παράγωγα μιας μακράς κοινωνικοπολιτικής υποκρισίας και ενός παρηκμασμένου οικονομικού καθεστώτος, είχαν κάνει (ίσως άθελα τους), ενσαρκώνοντας τα προστάγματα των καιρών και της ίδιας τους της μοίρας.....

Τάδε έφη Μαρινάκης

"Αλλιώς ονειρεύομαι τον Ολυμπιακό" μας είπε ο Μαρινάκης

Μετά το δεύτερο κάζο του Θρύλου, εντός έδρας και παρότι γνωστοί σχολιαστές μας είχαν προϊδεάσει για μεγάλη ανατροπή---έπαιζαν 3-0 το μάτς και παράταση.

Ναι καλά, λέω εγώ, σε μια άλλη ζωή

Ο Μαρινάκης είναι ο κλασσικός τύπος του ανθρώπου που όχι μόνο δε γουστάρει να παίζει δίκαια, αλλά δε γουστάρει να χάνει ποτέ και από κανέναν. Και εδώ στην Ελλάδα που τον παίρνει να το κάνει αυτό και να φέρεται δεσποτικά, παριστάνοντας τον τσάμπα μάγκα, έχει σαρώσει τα πάντα με τον πλέον ανήθικο ποδοσφαιρικά τρόπο.

Όχι μόνο έχει χαλάσει τον Ολυμπιακό καθιστώντας τον ένα δυσκίνητο, παχύσαρκο παιδί που θέλει τα πάντα από...καθέδρας, επειδή "το δικαιούται", μιας και είναι ο "καλύτερος, ο πιο δυνατός, ο πιό σπουδαίος, με τα περισσότερα πρωταθλήματα".

Αλλά έχει καταφέρει να καταστρέψει τη σούπερ λίγκα ασκώντας παρασκηνιακή επιρροή και ανίερες συμμαχίες με τις περισσότερες ομάδες, φτιάχνοντας ένα ποδοσφαιρικό μονοπώλιο χωρίς αντίπαλο.

Που σημαίνει ότι ο Ολυμπιακός μοιάζει με τον ψηφοφόρο που τάχα μου πάει να ψηφίσει "δημοκρατικά", κρατώντας το προσημειωμένο ψηφοδέλτιο, σα γέρος ξεμωραμένος με μαγκούρα, που του τρέχουν τα σάλια όποτε βλέπει τις πιτσιρίκες.

Ο Μαρινάκης είναι ο κλασσικός τύπος του βουλιμικού της επίδειξης πλούτου και ισχύος, ένα μοντέλο πάτρωνα και σουλτάνου που μόνο στο Ελλαδιστάν ανθίζει.

Και ιδιαίτερα στο θεσμικό σωματείο του Ολυμπιακού Πειραιώς.

Που όλοι γνωρίζουμε ότι για πολιτικές σκοπιμότητες εξασφαλίζει μια πολύ συγκεκριμένη σχέση με την πολιτεία, προνομιακή και αδιαπραγμάτευτη, που σε απλά ελληνικά λέγεται "ευνοιοκρατία" αλλά σε πιο πεζοδρομιακά ειναι ξεκάθαρα μια σκανδαλώδης αβάντα.

Και άντε πες πως οι πολιτικοί έχουν συμφέρον να κρατούν ευχαριστημένους τους γάβρους, η νόβα που είναι εταιρεία, με τι μούτρα σου ζητάει 60 ευρώ για να αγοράσεις ελληνικό πρωτάθλημα? Να δείς τι?

Τον κρεμανταλά να παριστάνει τον στεναχωρημένο με κροκοδείλια δάκρια, που για ένα ακόμη μάτς στην Ευρώπη απέδειξε πόσο άσχετος με το ποδόσφαιρο παράγοντας είναι?

Αμ οι Ολυμπιακοί? Κράζουν κι απο πάνω, λες και δεν καταλαβαίνουν ότι η όλη φάση είναι σικέ.

Μα ρε παιδιά, όταν το αμέσως ανταγωνιστικότερο σωματείο είναι ο Αστέρας Τρίπολης, με μπάτζετ....Αστέρα Τρίπολης, κι εσύ πληρώνεις ένα μύριο τον.....Τζιμπούρ, ενώ η καύλα σου είναι να πάρεις -και καλά- το Βύντρα για να κοροϊδεύεις τον Αλαφούζο, τι περιμένετε να δείτε από την ομάδα σας?

Θα πρέπει να είσαι τουλάχιστον μαλάκας να ρίχνεις λεφτά στον Ολυμπιακό επειδή το απαιτεί το Καραϊσκάκη, ενώ λίγο νωρίτερα έχεις φροντίσει να διαλύσεις κάθε ανταγωνισμό εσύ ο ίδιος, για να πάρεις το πρωτάθλημα ανίδρωτος. Να το κάνεις το πρωτάθλημα τι?

Στην Ευρώπη όμως, μονίμως ξεβρακώνεσαι και θα ξεβρακώνεσαι διότι εκεί αγωνίζονται επαγγελματικά σωματεία. Και όχι τα χόμπι μερικών διορισμένων προέδρων που "θέλουν αλλιώς τον Ολυμπιακό".

Φάε λοιπόν τη σφαλιάρα σου γύφτο, όλη δική σου

Όσο μεγαλώνει η απελπισία

Αγαπητοί μου φίλοι, είναι τόσο φανερό και τόσο προφανές που καταντά αστείο.

Όποιος λίγο έχει διαβάσει ιστορία, βλέπει μπροστά του το ίδιο σενάριο με διαφορετικούς ηθοποιούς, να επαναλαμβάνεται στη χιλιοστή του βερσιόν.

Όσο μεγαλώνει η απελπισία του λαού, του φτωχού, του άνεργου, του πατριώτη, του φιλότιμου Έλληνα (εσύ Σαμαρά σε ποιά κατηγορία ανήκεις αλήθεια?), τόσο τρίβει τα χέρια του το κατεστημένο.

Τόσο η εξάρτηση του λαού από την ελεημοσύνη των ισχυρών, γίνεται εντονότερη.

Τόσο το λαβωμένο φρόνημα, απευθύνεται ξανά-μανά στους ίδιους αλήτες, στελέχη της πολιτικής και των θεσμικών εκπροσώπων των ισχυρών κλάδων της οικονομίας, για να εύρει σωτηρία από τα δεινά και την κακοτυχία.

Τόσο οι ελίτ εκμεταλλεύονται τις ευνοϊκές συγκυρίες ώστε να διαιωνίζουν την παρουσία τους, με τους δικούς τους όρους, στη χώρα μας. Δίχως κανείς να τους αγγίζει, να τους ενοχλεί. Δίχως να θίγονται τα κυριαρχικά τους δικαιώματα. Επί πνεύματος και σάρκας της Ελλάδας.

Και ο Σαμαράς και η τρικομματική καρπαζές τρώνε. Προσπαθούν με τα ψίχουλα και τις "καυτές πατάτες"που τους άφησαν να διαχειρίζονται , να ισορροπήσουν σε δυο βάρκες. Αυτοί, οι Σαμαράδες, πληρώνουν το πάθος, το αλκοολίκι τους για "θέσεις", για τηλεοπτική αποθέωση. Για "σοβαρότητα".

Τρίχες. Βλάκες και νούμερα είναι όλοι ανεξαιρέτως!

Από τη μία τα πραγματικά αφεντικά τους, οι εγχώριοι μεγαλο-μπαταχτσήδες, τα πραγματικά ανεξέλεγκτα λαμόγια, οι αχόρταγοι της εξουσίας και του πλούτου.

Από την άλλη οι άχρηστοι αγροτο-δημοσιο-κομματο συνδικαλιστές μαζί με τους προβατοποιημένους ακόλουθους τους, να απειλούν με καταβαράθρωση των "ποσοστών" σε τοπικές και εθνικές εκλογές.

Και νά σου και οι δημοσκοπήσεις. Και να σου και οι αμφίσημες εξαγγελίες - κατά το λαϊκότερο "κωλοτούμπες".

Και στη μέση όλοι εμείς που συρόμεθα σε μια σφαγή ανηλεή, έτσι όπως ο Τράγκας λέει, "χωρίς αναισθητικό".

Όσο μεγαλώνει η απελπισία και τα αδιέξοδα, τόσο θα ψάχνουμε τον επόμενο ηγέτη, τον καβαλάρη στο λευκό άλογο.

Και τόσο περισσότερα θα αναγκαστούμε να δεχτούμε -όχι της Τροϊκας τα αναγκαία για να γίνουμε άνθρωποι- αλλά των μεσαζόντων, των νταβατζήδων μας. Που μέτρο δεν έχουν οπισθοχωρήσει από τα χαρακώματα τους.

Που για να παριστάνουν τις λευκές περιστέρες μπροστά στους "ευρωπαίους δασκάλους" τους, βάφουν τις ματωμένες ποδιές του χασάπη που φορούν με ασβέστη, και αρωματίζουν τους ιδρωμένους σβέρκους τους, με λεβάντα. Και παίρνουν τη "συγχώρεση".

Και από την άλλη έχεις τον Τσίπρα, τον Καμμένο, τη Χρυσή Αυγή. Έχεις τα κατακάθια και το περιθώριο. Τους απόκληρους της γής.

Μιας γής καημένης και σκλαβωμένης, που την έχουν συλλήσει πειρατές και τραμπούκοι. Που την έχουν μαγαρίσει τα χειρότερα σκυλιά και οι μεγαλύτεροι ψεύτες.

Κάνουν λάθος όσοι πιστεύουν πως ο λαός μπορεί να ξεσηκωθεί και να πάρει την κατάσταση στα χέρια του.

Οι εγχώριες ελίτ και το σύστημα, ξέρουν πολύ καλά να χειρίζονται τα πλήθη, ώστε από τη μία να στρέφουν τις αντιδράσεις προς την Τροϊκα, και από την άλλη να κρατούν καλά δεμένους στο άρμα των "προνομίων" τους παράγοντες "κλειδιά" της κοινωνίας, ώστε να προωθούν τα δικά τους ιδιαίτερα συμφέροντα.

Δυστυχώς και οι απεργίες δεν έχουν κανένα νόημα. Παρά είναι βούτυρο στο ψωμί του καθεστώτος. Και αποδεικνύουν την ανάγκη για πολιτική επιρροή και χειραγώγηση των συνδικαλιστών.

Διότι οι απεργίες, έτσι όπως έχουν καταντήσει, από εκεί που προέρχονται, είναι κι αυτές κομμάτι μιας διαπραγμάτευσεις μεταξύ των "προνομιούχων" του δημοσίου, και των πολιτικών εντολοδόχων της αληθινής ηγετικής τάξης της Ελλάδας.

Όσες περισσότερες απεργίες γίνονται, από τους "συνεταίρους", τόσο οι πολιτικοί θα χρειάζεται να "σταθεροποιούν" την κατάσταση, εξαθλιώνοντας όσους δεν έχουν πρόσβαση στο πελατειακό σύστημα. Όπως γίνεται εδώ και χρόνια, σταδιακά.

Το αποτέλεσμα είναι ότι η μεσαία τάξη αποσαθρώνεται και οδεύουμε ολοταχώς για μια νέα κοινωνία πραγματικών έμμισθων σκλάβων, υπηρετών και τζουτζέδων που με την πείνα να καρτερά θα είναι πρόθυμοι για το κάθε τι.

Και τότε ορισμένοι της "αριστεράς" θα παρακαλάνε να είχαν την τύχη των μεταναστών που με τόσο πάθος υπερασπίζονται.

Γιατί και αυτοί οι ίδιοι θα έχουν μπεί μαζί με όλους εμάς, στο περιθώριο της ζωής, που άσπροι, μαύροι, γάλλοι, πορτογάλλοι, θα περιμένουμε τον "τοποτηρητή" είτε να δοκιμάσει το βούρδουλα στην πλάτη μας, είτε να μας επιβραβεύσει με "ζαχαρωτά" σαν τα άλογα που πεθαίνουν στον τροχό, βγάζοντας νερό.

Για ένα πουκάμισο αδειανό, για μια Έλένη......

Αν δε μπορείτε να μεταρρυθμίσετε....

....τότε μην ασχολείστε άδικα, παρακάμψε τα!

Αυτό είναι το μήνυμα που έχω να δώσω και που υποστηρίζω με σθένος

Καλώς η κακώς τα κακώς κείμενα είναι πάρα πολλά

Η Ελλάδα χρειάζεται επανεκκίνηση μέσα από μια σοβαρή διαδικασία δημόσιας αυτοκριτικής

Και τα εγκαίνια ενός μεγάλης έκτασης διαλόγου στην κοινωνία, απ όλους τους συμμετέχοντες σε αυτή

Χωρίς ατζέντες, χωρίς στεγανά

Χωρίς "προαπαιτούμενα" και αγκυλώσεις.

Αν κάτι χρειάζεται "στάση πληρωμών" είναι η επένδυση στις παρωχημένες φόρμες και αντιλήψεις

Αν κάτι χρειάζεται "αναπτυξιακή στρατηγική" είναι η έμφαση στην ανάπτυξη παράλληλων υγιών δομών σε κάθε επίπεδο

Με την ωρίμανση των υγιών δομών, θα μπορέσουμε να αποκαθηλώσουμε τις παλιές, που συνεχώς θέτουν εμπόδια στην δυνητική πορεία της χώρας προς τα εμπρός

Ξεκινώντας από την ανάπτυξη ενός καινούργιου, απλού και λειτουργικού νομοθετικού πλαισίου, εξ αρχής, Συνταγματική αναθεώρηση και ριζικό ανασχεδιασμό των σχέσεων πολιτείας-εξουσιών-αστυνομίας σε νέες βάσεις.

Εδραίωση της οικονομίας σε ρεαλιστικές βάσεις λαμβάνοντας υπόψη τα ιδιαίτερα γεωπολιτικά και φυσικά χαρακτηριστικά της πατρίδας μας. Με μακρόπνοο σχεδιασμό που θα γίνει βίωμα για όλους τους Έλληνες πολίτες μέσα από την λογική και την εστίαση του σε ένα καλύτερο μέλλον.

Δεν υπάρχουν λύσεις αναίμακτες όταν αποφασίσεις να τα βάλεις με το "τέρας"

Όμως μερικές φορές οι περιστάσεις απαιτούν μια περισσότερο ευέλικτη αντιμετώπιση

Έχουμε εστιάσει στην άρνηση, στην ανούσια και στείρα κριτική του παρελθόντος, όμως ουδείς ασχολείται με το που θα πρέπει να φτάσουμε. Και πως αυτό θα το κάνουμε

Μπορούμε να εστιάσουμε στην θετική προοπτική μόνο εφόσον παρακάμψουμε τα εμπόδια και παραδεχτούμε ότι ορισμένα είναι αδύνατον να παραληφθούν.

Είτε θα πρέπει να γκρεμίσουμε τα πάντα και να χτίσουμε εκ νέου, κάτι αδύνατο, είτε θα πρέπει να αναπτύξουμε εναλλακτικές και σταδιακά να αντικαθιστούμε τα "φθαρμένα" εργαλεία.

Για να συμβεί αυτό όμως είναι πρωταρχικής σημασίας να υπάρξει σαφές, καθορισμένο και δυνατό μήνυμα από την κοινωνία. Από όλους εμάς.

Αυτό το μήνυμα ψιθυρίζεται από παρέα σε παρέα, χωρίς να έχει γίνει ακόμα μέγεθος ικανό να παρασύρει πολιτικές δυνάμεις που παραμένουν "άστεγες" αναζητώντας πυξίδα πορείας.

Το μήνυμα δεν είναι μεταρρύθμιση. Το μήνυμα είναι αντικατάσταση.

Ο καιρός γαρ εγγύς.....

Τρόμος στο φιόρο του Λεβάντε

Ευτυχώς που υπάρχει και ο Ολυμπιακός και έχουμε την ευκαιρία να γελάμε και να κάνουμε και κάζο σε μερικούς φίλους. Πάντοτε σε κόσμια πλαίσια με καυστική διάθεση.

Γιατί σε πραγματική κριτική δεν αντέχει κανένας Ολυμπιακός, καμιάς Ελλάδας.

Ο λόγος απλός. Ο λόγος παρόμοιος με της Ελληνικής κρίσης.

Έξω είναι σοβαροί, είναι οργανωμένοι, έχουν κοινή λογική στην καθημερινότητα. Και απλά μαζεύουν τους καρπούς των κόπων τους. Δηλαδή πατάνε το κουμπί από τη μια και βγαίνει η παραγωγή από την άλλη.

Στην Ελλάδα πατάς το κουμπί και βγαίνει μια χοντρή στην καλύτερη. Που μοιάζει με το Μαρινάκη

Ανύπαρκτο πρωτάθλημα, ανύπαρκτη ποδοσφαιρική λογική, ανύπαρκτη προοπτική -άρα κίνητρο και διάθεση για παιχνίδι. Για θέαμα και χαρά. Για πανηγύρι. Που όρεξη για τέτοια πράγματα, τέτοιες εποχές.

Ανύπαρκτο σχέδιο, όραμα που απουσιάζει, ανταγωνισμός που δεν υπάρχει, πρωτάθλημα επιπέδου Αφρικανικής χώρας, με πρωταθλητή "δημόσιο υπάλληλο" που είναι μόνιμος χωρίς κανείς να έχει διάθεση για....μεταρρυθμίσεις. Τι άλλο να σχολιάσεις.

Πας στη χώρα που αυτή τη στιγμή παίζεται το καλύτερο ποδόσφαιρο, διδάσκεται με όρους πανεπιστημιακούς από ανθρώπους αφιερωμένους ψυχή τε και σώματι, που μεταξύ τους ανταγωνίζονται για αξιοπρεπείς εμφανίσεις κόντρα σε Μπαρτσελόνα και Ρεάλ που μαζί αποτελούν το ΑΕΠ της Ελλάδας.

Και πας χωρίς κέντρο. Πας χωρίς ακραία μπάκ. Πας χωρίς ψηλούς αμυντικούς. Πας γενικά, με την αλαζονεία του αδαή, του ιθαγενή, του Έλληνα που νομίζει ότι είναι Ιταλός, αλλά είναι Τούρκος και τελευταία, ούτε καν που φτάνει τους Τούρκους σε επίπεδο μεταγραφών.

Έχει τόσο χαμηλώσει ο πήχης, αλλά και ταυτόχρονα οι απαιτήσεις του κοινού (των σκεπτόμενων και μερακλήδων, όχι των χούλιγκανς που διαμαρτύρονται ακόμα και για το χρώμα των παπουτσιών των παικτών) που κανείς δε συνειδητοποιεί ότι ο Αστέρας Τρίπολης είνα δεύτερος στη βαθμολογία, ενώ μέχρι πέρισυ ήταν σε....αφάνεια, λόγω διαφόρων "σκοτεινών" υποθέσεων.

Και ότι στο πρωτάθλημα της....superleague, για την οποία πληρώνεις 60 ευρώ το μήνα στη Nova, συμμετέχει ο.....Πλατανιάς Χανίων, μια ομάδα που μέχρι πρόπερσι δεν υπήρχε στα κατάστιχα.

Τι έπαθε ο Ολυμπιακός? Αυτό που παθαίνει οποιοσδήποτε ζει στο ημίφως, στο οποίο ενίοτε ανάβει και καμιά....λάμπα πυρακτώσεως και ξαφνικά βρεθεί στην εξοχή, στη λιακάδα, σε ένα πάρκο που φυσάει ο καθαρός αέρας και όλα λειτουργούν φυσιολογικά. Δηλαδή απλά βασικά πράγματα.

Όπως το να αγωνίζονται νέοι παίκτες, να υπάρχει σταθερότητα στις τακτικές και τις προπονήσεις, να υπάρχει διαχρονικότητα στους στόχους του συλλόγου, η διοίκηση να περιορίζεται στα διοικητικά της καθήκοντα, το πρωτάθλημα να τηρεί όσο γίνεται ένα ανταγωνιστικό πρόσωπο, ο κόσμος να πηγαίνει στα γήπεδα για να περάσει καλά, να προάγεται το αθλητικό πνεύμα και η σύνδεση με τον κοινωνικό ιστό, να δημιουργούνται εγκαταστάσεις για τα παιδιά και ούτω καθεξής....

Εμείς ζούμε σε μια εικονική πραγματικότητα και καλό μας κάνει να θυμόμαστε ότι δεν είναι παντού στην Ευρώπη έτσι, ούτε τα προβλήματα της Ελλάδας γενικότερα, είναι προβλήματα της Ευρώπης και το ανάποδο.

Αρκεί να πας μια βόλτα μέχρι το....Λεβάντε, Φλεβάρη μήνα για να το διαπιστώσεις από πρώτο χέρι

Περαστικά σας (κι εμάς μαζί)

Ο κύκλος έκλεισε οριστικά

Χτές μάθαμε ότι ο κ. Θεοχάρης θα μας στείλει ραβασάκια για να τακτοποιήσουμε τις οφειλές μας προς την εφορία. Στην οποία χρωστάμε έως 3 χιλιάρικα ανά κεφάλι.

Οι δικές μας οφειλές, των μικρών και ανίσχυρων πολιτών αυτού του κράτους, ανέρχονται συνολικά στα 18 δις. Οι οφειλές 1500 μεγαλο-οφειλετών που χρωστούν ο καθένας τους, από 1 εκατομμύριο ευρώ και πάνω, ανέρχονται σε περίπου 33 δις. Συνολικά όλοι μαζί χρωστάμε 54 δις στο κράτος

Ποιά η επιλογή του κράτους? Να κυνηγήσει τα φραγκοδίφραγκα των σίγουρων. Των μικρών και ανίσχυρων πολιτών αυτού το κράτους. Που μας απειλούν με...κατάσχεση μισθού από 1000 ευρώ και πάνω (αλήθεια πόσοι πληρώνονται με 1000 ευρώ σήμερα?) με δέσμευση καταθέσεων, με εξώδικα, με αφαίρεση των αυτοκινήτων μας κλπ.

Κανονικός πόλεμος της εκλεγμένης εξουσίας, ενάντια στον λαό. Ενάντια στη ραχοκοκκαλιά της Ελλάδας. Αν ήταν ιατρικό το μπλόγκ θα μιλούσα για αυτοάνοσο. Εκεί δηλαδή που το ανοσοποιητικό σύστημα επιτίθεται στα υγιή κύτταρα του οργανισμού από λάθος. Και οδηγεί στον εκφυλισμό του νευρικού συστήματος και τελικά στο θάνατο. Σε αυτό το μπλόγκ η πράξη του Θεοχάρη και του κάθε Θεοχάρη συνιστά απλά πλιάτσικο. Πολιτική δίωξη και αυθαιρεσία.

Αν ζούσαμε σε μια χώρα κανονικών ανθρώπων και όχι παραλυμένων αυτιστικών υπηκόοων που στανικώς προσέρχονται χωρίς κουβέντα στο μαντρί και ο τσοπάνης τους "περιποιείται" όπως γουστάρει, τότε θα έπρεπε εμείς οι 2.300.000 Έλληνες, να έχουμε πάρει με τις πέτρες όλους αυτούς τους κοινούς κλέφτοκοτάδες. Θα έπρεπε τουλάχιστον να έχουμε καταστήσει σαφές ότι 2.300.000 ψήφοι βγάζουν αυτοδύναμες κυβερνήσεις με το παρόν εκλογικό σύστημα.

Όμως το σύστημα μας διαιρεί. Μας αποδυναμώνει. Μας χωρίζει σε κλίκες, σε ομάδες, σε συμφέροντα με μπροστάρηδες τους εκάστοτε συνδικαλιστές της "αριστεράς". Που έχω ξαναπεί πολλάκις και θα το λέω μέχρις εσχάτων πως είναι το πιο βρόμικο δεκανίκι του συστήματος. Το άλλοθι της αλητείας. Το αντίβαρο του κατεστημένου. Το κουμπί που ενεργοποιεί τη διάσπαση του κοινού μετώπου, που αποπροσανατολίζει από τα κοινά προβλήματα και τα κοινά αιτήματα. Και μας καταντά πολίτες της γειτονιάς μας. Του εαυτού μας. Εγωιστές και απρόσωπους.

Το σύστημα προσφέρει "προνόμια" σε προσεκτικά επιλεγμένες φράξιες "προνομιούχων" ανάμεσα στους φτωχούς και πεινασμένους. Χάντρες και καθρεφτάκια για λίγους, ανάμεσα στο λαό των μισθωτών---δηλαδή των υποταγμένων στο...κρατικό κεφάλαιο και τα γούστα των μανδαρίνων του. Που εναλλάσονται με βάρδιες ασκώντας όμως πάντοτε, την ίδια μονότονη πολιτική: "Πατάω κουμπί δίνω φράγκα. Πατάω κουμπί κόβω φράγκα". Αυτή είναι η δουλειά τους.

Οι κοινωνικοί και οικονομικοί αυτοματισμοί πατρονάρονται ως εκεί που δεν παίρνει. Χειραγωγούνται και παρακάμπτονται είτε ευθέως, είτε εμμέσως. Η ελεύθερη δραστηριότητα της οικονομίας στραγγαλίζεται από "κέντρα" εντός των υπουργείων σε απευθείας σύνδεση με γραφεία και λόμπι "ημετέρων". Τα ΜΜΕ ανεβάζουν και κατεβάζουν διαθέσεις καθ' υπόδειξη. Και η πολιτική, ο πολιτικός λόγος, ο διάλογος, ο δημόσιος χώρος είναι κι αυτά στεγανά που τα κρατούν σφιχτά στα χέρια τους οι ενδιαφερόμενοι. Τους ξέρουμε. Τους έχουμε σιχαθεί.

Ο κύκλος της πολιτικής στην Ελλάδα έκλεισε οριστικά. Όλοι ξεμπροστιαστήκανε και γίνανε ρεζίλι των σκύλων μετά το 2009. Ένας-ένας ξεφτιλίζονται και εξαφανίζονται χωρίς αιδώ. Πρώτα το ΠΑΣΟΚ, μετά η Νέα Δημοκρατία του Σαμαρά, ακολουθεί ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΚΕ, η ΔΗΜΑΡ και οι Ανεξάρτητοι Έλληνες, η Χρυσή Αυγή και όλοι οι άλλοι που καλώς η κακώς, φανερά η στην αφάνεια έχουν βάλει το λιθαράκι τους ώστε να φτιαχτεί αυτό το έκτρωμα που λέγεται Ελληνικό κράτος.

Ένας ένας, έχουν την ευκαιρία να ακουστούν ισότιμα, πρώτη φορά στα χρονικά, να κριθούν, είτε μόνοι, είτε σε....συνδυασμούς απίθανους ώστε να βρίσκονται συνεχώς στην εξουσία. Και όλοι έχουν αποδείξει πως είναι της πλάκας. Μαριονέτες που δε μπορούν να αρθρώσουν λόγο, ούτε να προσφέρουν έργο. Θεατράκι σκιών για μαζοχιστές και παλαβούς, όσους ακόμα έχουν την αντοχή να τους παρακολουθούν.

Οι υπόλοιποι? Τι κάνουμε?

Τίποτα απολύτως. Σκύβουμε το κεφάλι περιμένοντας "το μεσσία". Που θα μας απαλλάξει από τα...μνημόνια, που ευθύνονται για όλα μας τα κακά.

Μη σκάτε. Το σύστημα τον ετοιμάζει και αυτον. Ορισμένα πράγματα περιμένουν να πάνε καλά, να ρυθμιστούν και να τακτοποιηθούν (στο μεταξύ οι φασίστες αριστεροί και δεξιοί "συμμαζεύουν" όσα μπορούν ο καθένας με τον τρόπο του) και σε λίγο καιρό θα "σκάσει μύτη" και αυτός. Να μας σώσει.

Γιατί είναι προφανές, πως έτσι όπως το έχουν φέρει το θέμα, με τους βλάκες που είναι στο προσκήνιο δουλειά δε γίνεται. Ο κόσμος πεινάει, τα νοσοκομεία δεν έχουν φάρμακα, οι συγκοινωνίες έχουν παραλύσει, μεταρρυθμίσεις ΔΕΝ έχουν γίνει και ούτε πρόκειται να γίνουν.

Παρότι το "κούρεμα" των εισοδημάτων έχει "αποκαλύψει" το....αυτοάνοσο καρκίνωμα σε όλη του την έκταση (κράτος που παραμένει ίδιο και απαράλαχτο στη δομή, τη λειτουργία του και το κόστος του) η κοινωνία ασχολείται με την κριτική της Σακοράφα στον Τσίπρα, με το στικάκι και τη λίστα Λαγκάρντ, με τον Αντρέα που "τα ξεκίνησε όλα", με τους συλληφθέντες του Βελβεντού. Αυτά είναι τα προβλήματα μας. Εκεί είναι το θέμα μας.

Δείχνουμε το δάχτυλο, που μας δείχνει το πρόβλημα. Δε μπορούμε να σκεφτούμε από μόνοι.

Σε λίγο που όλοι θα αμοιβόμαστε με 500 ευρώ, μισθωτοί και συνταξιούχοι και που θα χρωστάμε αιώνια στο....κράτος, σπίτια, αυτοκίνητα και εργασία, δεν θα υπάρχει κάν δάχτυλο να δείξει.

Γιατί θα βρίσκεται μαζί με το χέρι ολόκληρο, σε μόνιμη χειραψία με τον πωπό μας....

Καληνύχτα

Η επέλαση των troll

Εντάξει, τα έχουμε πει τα ξαναλέμε

Έχει δοθεί σήμα εφόδου για την ανατροπή της τρικομματικής και χρησιμοποιούνται όλα μα όλα τα μέσα. Θεμιτά και μή.

Από τις καταλήψεις και τις απεργίες χωρίς λόγο, από τις τρομοκρατικές ενέργειες 20χρονων πλουσιόπαιδων, από τα μπλόκα των αγροτών και τους πύρινους λόγους των "πατερούληδων της επανάστασης" Τσίπρες και Παπαρήγες, από τις ανεκδιήγητες κοινοβουλευτικές επιτροπές παρωδία και τις αντεγκλήσεις στα πρωινάδικα.

Από τα δημοσιεύματα και την κατά περίπτωση προβολή συγκεκριμένης οπτικής γωνίας των γεγονότων, που απηχεί ενίοτε τις διαφορετικές δημοσκοπικές καταθέσεις. Από την ένταση και την συστηματική παρεμπόδιση οποιασδήποτε απόπειρας νηφάλιου διαλόγου, ακόμα και για ζητήματα που δεν γίνεται αλλιώς. Η δεν υπάρχει άλλος δρόμος.

Τα πάντα όλα, για τις εκλογές. Για την ψηφοθηρία, για τις εντυπώσεις. Όπως γινόταν πάντοτε με διαφορετικούς λιγάκι όρους. Και μπόλικο παρασκήνιο.

Ανέβηκαν τα ποσοστά του κόμματος από τη δημοσκόπηση της ALCO για παράδειγμα? Δώστου τα troll να επελαύνουν με κάθε τρόπο. Οι μηντιάδες τρίβουν τα χέρια τους με την ανέλπιστη τηλεθέαση και τις επικές μάχες στα παράθυρα. Τα social media να βρίθουν από "αγανάκτηση" και "δημοκρατία" και πονόψυχες ανθρωπιστικές αναλύσεις του κώλου, θέτοντας "σπουδαία" ερωτήματα που αποπροσανατολίζουν από την ουσία: "Τι οδήγησε αυτά τα παιδιά στην τρομοκρατία, ας το σκεφτούμε λίγο".

Αν πιστεύουν εκεί στο ΣΥΡΙΖΑ, ότι έχοντας επενδύσει στους φανατικούς και τους μισαλλόδοξους που επειδή δε δικαιώθηκαν το 1970 και το 1980 θα δικαιωθούν σήμερα, προσομοιάζοντας με τα αρρωστημένα τους μυαλά, συνθήκες εμπόλεμων εχθροπραξιών και εμφυλίων πολέμων, τους πληροφορώ πως έχουν ποντάρει σε λάθος άλογο.

Την εξουσία την κερδίζεις, δεν την καταλαμβάνεις με ρεσάλτα.

Γι' αυτό το λόγο και ο Τσίπρας έχει αναδειχτεί σε μέγιστο κωλοτούμπα, επιδεικνύοντας προσόντα χαμαιλέοντα της πολιτικής προκειμένου να αναδειχτεί ως "προοδευτική λύση", στον κενό χώρο που άφησε ο λεβιάθαν του ΠΑΣΟΚ. Όμως αυτό δεν αρκεί.

Σε μια εποχή φόβου και τρόμου, οι συνιστώσες έχουν πάρει άλλο δρόμο, την ώρα που ο πρόεδρος τους έχει αποφασίσει να ζητήσει τη στήριξη περισσότερο συντηρητικών αστών, κεντρώων που για το πρώτο πράγμα που ανησυχούν είναι η ασφάλεια τους. Ναι κύριοι, τα Mall βγάζουν κυβερνήσεις, όχι το αντάρτικο πόλεων.

Φυσικά ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι αντάρτες πόλεων. Κάθε άλλο. Ξεβράκωτοι πολιτικά είναι, άστεγοι, αριστεροί της πλάκας που ποτέ δεν είχαν θέσεις εξουσίας, λιγούρηδες και περιθωριακοί παρομοίου βεληνεκούς με την "ποιότητα" των Ανεξάρτητων Ελλήνων, εξ αριστερών. Ημιμαθείς, λαϊκιστές ΠΑΣΟΚικού τύπου, για να μην πω χειρότεροι μιας και ο λαϊκισμός προϋποθέτει παροχές επίσης, γελοίοι επικοινωνιακά, δίχως πρόγραμμα και στόχους που να ανταποκρίνονται στις περιστάσεις.

Που απλώνουν χέρια πατρικά και χαϊδεύουν πρόθυμα, τη σάρα και τη μάρα, ότι είναι εύκαιρο, αρκεί να είναι κόκκινης απόχρωσης, και να εξασφαλίζει "ποσοστά".

Οι "αντάρτες" πόλεων, είναι άλλο φρούτο. Τα είδατε τα πρόσωπα τους. Παραστρατημένα παιδιά, ευάλωτα, που πέφτουν στις παγίδες επιτήδειων και επικίνδυνων μισανθρώπων, αναθρεμένων από επιλογή και τύχη, στην κοινωνική και πολιτική εξορία, θλιβερές φιγούρες της άρνησης και της προσωπικής αποτυχίας. Αρνητές ενός κόσμου που δεν τους θέλει, όπως δεν τον θέλουν και οι ίδιοι. Παρίες και πένητες του πνεύματος, οπλισμένοι με ιδεολογίες ασύμβατες με κάθε πραγματικότητα, ουτοπίες που τα νιάτα λατρεύουν γιατί είναι όνειρα και μεγάλες προσδοκίες. Που μετά την εφηβεία όμως αποκαθηλώνονται στη γκρίζα κοινωνία του συμφέροντος και του ατομισμού.

Και για άλλους αποτελούν απλά ένα στάδιο ενηλικίωσης. Ενώ κάποιοι άλλοι παραμένουν δέσμιοι στα μικρά σκοτεινά τους κουτάκια. Δίχως καμιά ελπίδα, παρά μόνο την λατρεία της καταστροφής, αυτού που δε μπορούν να έχουν, αυτού στο οποίο δεν μπορούν να ανήκουν. Του αστικού κράτους.

Τρίχες, εγώ θα πώ. Και τίποτα άλλο.

Οι μισοί είναι στη θύρα 13 και οι άλλοι μισοί στη θύρα 21. Στα "νόμιμα" εκτροφεία ανομίας και ανυπακοής για πρόβατα που θέλουν ένα εναλλακτικό μαντρί να ενταχθούν. Οι μισοί είναι στην νεολαία ΣΥΡΙΖΑ και οι άλλοι μισοί στην νεολαία ΚΚΕ. Στα "νόμιμα" εκτροφεία πολιτικού παραλογισμού, ανέξοδης και αδιέξοδης προπαγάνδας της ουτοπίας, στρατιωτάκια στα χέρια ψυχρών διαχειριστών βουλευτικών εδρών. Οι μισοί πίνουν καφέ στα βορεια προάστια, οι άλλοι μισοί στο κέντρο, αδιάφορο το που συγκεκριμένα. Με γονείς "επιτυχημένους" αστούς της μεταπολίτευσης που έφυγαν από το Αιγάλεω και την Καλλιθέα για να πάρουν με δάνειο διαμέρισμα στο Μαρούσι την εποχή που η οικοδομή ήταν στα ντουζένια της.

Πιστεύετε πως τα φτωχόπαιδα που έχουν ωριμάσει από τα 12 κάνοντας θελήματα ή βγαίνοντας στο μεροκάματο στα 16, έχουν την πολυτέλεια να κάνουν "επαναστατική γυμναστική" για να κάνουν οι Τσίπρες πολιτική και η Κωνσταντοπούλου αγορεύσεις?

Είπα Κωνταντοπούλου, και έφτασα εδώ που ήθελα. Μιλώντας για troll. Μιλώντας για υποκρισία. Μιλώντας για το "επάρατο" αστικό κράτος.

Γιατί όταν βλέπεις  την κυρία Ζωή, την κόρη του Κωνσταντόπουλου του αρχικά ΠΑΣΟΚτσή, του μετέπειτα ΚΚΕ εσωτερικού-εξωτερικού, πιο μετά Συνασπισμού και στο τέλος ΣΥΡΙΖΑ (οτιδήποτε αρκεί να είναι στα φώτα, στο προσκήνιο, σε εν δυνάμει κυβερνητικές θέσεις) τάχα μου εκπρόσωπο της "λαϊκής αντίστασης και της εναλλακτικής απέναντι στο σάπιο κατεστημένο" σε πιάνουν τα γέλια.

Σε πιάνουν τα γέλια με το troll των βορείων προαστίων από το πολιτικό τζάκι, δεξί χέρι του επίσης λεφτά Τσίπρα γόνο του μεγαλοεργολάβου, να σηκώνει ανάστημα, όντας ταυτόχρονα "σάρκα εκ σαρκός" ενός βαθιά συντηρητικού στην ουσία του αστικού κράτους, για να "παρέμβει". Δίχως να μπορεί να κάνει κάτι διαφορετικό από το να καταστρέφει, να διαβάλλει και να παρεμποδίζει με κάθε τρόπο, την οποιαδήποτε διαδικασία, χωρίς κανένα πραγματικό λόγο, εκτός από τα φώτα, το προσκήνιο, τους ψήφους και την κουβέντα στα καφενεία. Κόρη του μπαμπά της.

Η Κωνσταντοπούλου είναι με το πλέον επίσημο, τον πλέον ξεκάθαρο τρόπο, ένα αριστερό πολιτικό troll, ενσωματώνοντας στις πράξεις της μεταφορικά, το "αντάρτικο" των Πυρήνων της Φωτιάς, με αστικούς και κοινοβουλευτικούς όρους. 

Εντάξει τα έχουμε πει και τα ξαναλέμε.

Αριστερά σε αυτό τον τόπο, σημαίνει ξεκάθαρα: "Θέλω να κυβερνήσω, όμως οι αλήτες οι καπιταλιστές δε με αφήνουν".

Αλέξη, Ζωή κι εγώ μαζί σας. Θέλω να κυβερνήσετε!!

Εμπρός μαζί, για μια κυβέρνηση των troll σε μια Ελλάδα matrix.....

30 χρόνια πλύση εγκεφάλου

• Πόσο βλάκας πρέπει να είναι κάποιος ώστε να πιστεύει ότι μπορεί σήμερα να έχει τύχη μια ένοπλη επανάσταση-αντίσταση-διαδήλωση whatever?

• Πόσο βλάκας πρέπει να είναι κάποιος ώστε να πιστεύει ότι μπορεί σήμερα να έχει τύχη ένα μπαράζ απεργιακών κινητοποιήσεων, πορείες και επεισόδια και ξύλο με την αστυνομία?

• Πόσο βλάκας πρέπει να είναι κάποιος που πιστεύει ότι οι συλληφθέντες για τρομοκρατικές πράξεις είναι παιδιά παραστρατημένα και παραμελημένα από τις οικογένειες τους?

• Πόσο βλάκας πρέπει να είναι κάποιος που πιστεύει ότι για όσα γίνονται στην Ελλάδα φταίει "το παγκοσμιο σύστημα του καπιταλισμού", οι τράπεζες, οι αγορές, το κεφάλαιο κ.ο.κ?

• Πόσο βλάκας πρέπει να είναι κάποιος που πιστεύει ότι μια κοινωνία μπορεί να λειτουργήσει με αγνές ρομαντικές αναφορές στην ανθρωπιά, την αλληλεγγύη, την από κοινού μοιρασιά του υλικού πλούτου, την αγάπη στον πλησίον, την κατάργηση των διακρίσεων, την ισονομία κ.ο.κ?

• Πόσο βλάκας πρέπει να είναι κάποιος που επιλέγει να μη βλέπει τι γίνεται μπροστά του, αλλά να πιστεύει τα όσα θα ήθελε να βλέπει μπροστά του αντί για την πραγματικότητα, ζώντας σε μια άλλη παράλληλη πραγματικότητα, όπου το άσπρο είναι μαύρο και το ανάποδο?

Η πόσο απελπισμένος?

Τι άλλο μπορεί κανείς να πεί, να σχολιάσει και να γράψει σήμερα με τόσα που γίνονται, με τέτοιο βομβαρδισμό ειδήσεων και ετερόκλητα παλαβά σχόλια ενός πλήθους που κραυγάζει στο ίντερνετ, βγάζοντας ο καθένας το δικό του προσωπικό κομμάτι της ιστορίας, δίχως λιγάκι αυτοκριτική, λιγάκι προβληματισμό. Λιγάκι μέτρο και λογική, στη χώρα που τα κατοχύρωσε με πατέντα.

Ιδού η παραποίηση της πραγματικότητας, ο αυτισμός, ο στρουθοκαμηλισμός και η ανοησία της Ελληνικής κοινωνίας, όπου για κάθε τι που συμβαίνει, θα έπρεπε ταυτόχρονα να συμβαίνει και το ακριβώς αντίθετο για να "εμπεδωθεί το αίσθημα δικαιοσύνης" στην αρένα του Κολοσσαίου, όπου 1+1 δεν κάνει 2 αλλά ενίοτε και 3 και -2, με βάση το σύστημα των εκλογών. Απλή αναλογική, ενισχυμένη, με καπέλο ή χωρίς γραβάτα.

Ιδού ο παραλογισμός και η συστηματική καταπάτηση κάθε ορθής κρίσης, μέσα από ένα μύλο αντιπαραθέσεων χωρίς διέξοδο, από λόγια του αέρα και από πλήρη εκχώρηση των επιλογών και των αποφάσεων σε ένα "αόρατο" -λες- σύστημα εξουσίας. Που έχει και όλη την ευθύνη για το πως θα μας "κάτσει" το άσπρο και το μαύρο κάθε φορά. Και που ενίοτε φταίει για το κατάντημα μας (όταν εμείς δε θέλουμε να φταίμε) και άλλοτε δεν φταίει για την γελοιοποίηση μας (γιατί θέλουμε να φανούμε σοβαροί κάνοντας τον απολογισμό μας).

Με λίγα λόγια δε βγάζεις άκρη ρε παιδί μου. Ότι και να πείς, ότι και να κάνεις.

Θα έπρεπε βέβαια κάποιος να πει το αυτονόητο: Είμαστε οι επιλογές μας.

Και ενώ όλοι αυτοί οι βλάκες που ουρούν στο δημόσιο χώρο (εμείς όλοι, το ανώνυμο πλήθος, οι χειροκροτητές), με τις άναρθρες κατσικοκραυγές τους και τα παραληρήματα στα τηλεοπτικά παράθυρα, γνωρίζουν πάρα πολύ καλά πως να κάνουν τις επιλογές τους, να κοιτάξουν το συφέρο τους, να κάνουν την κονόμα τους και να βολέψουν τις κωλάρες τους σε διάφορες "δύσκαμπτες" καταστάσεις, αποδεικνύοντας τα "ευέλικτα" και "επιβιωτικά" ταλέντα τους, όταν τους ζητάς να επιλέξουν το Α ή το Β, παριστάνουν τους δημοκράτες. Τις παρθένες που σκίζονται και ερίζουν "για την κακομεταχείριση των άλλων".

ΥΠΟΚΡΙΤΕΣ και νούμερα είστε κύριοι

Που αφήνετε την επιλογή "το Χριστό η το Βαραβά", στο Βαραβά. (Ε, ο Βαραβάς τουλάχιστον ήταν ειλικρινής, ήταν τίμιος και παλικάρι. Αν και κλέφτης--άρα εξορισμού αναξιόπιστος στο "αξιόπιστο" σύστημα αξιών της κοινωνίας μας).

Όμως δημοκρατία δε σημαίνει ότι "όλοι χωράνε". Δημοκρατία σημαίνει επιλογές, προτεραιότητες, αποφάσεις, δεσμεύσεις, συνέπεια και πέλεκυς σε όσους επιλέγουν να "τη δούν αλλιώς" τη δουλειά, "για πάρτη τους" και με τον "τρόπο τους τον έτσι, τον πλάγιο".

30 χρόνια πλύσης εγκεφάλου στους ποταμούς της μαλακίας, έχουν κατασκευάσει ανθρώπους που δεν έχουν τη δυνατότητα να σκεφτούν απλά και λογικά. Και να σχηματίσουν με τη νοημοσύνη τους, απτές ιδέες και κατ επέκταση μια συνεπή στάση ζωής, ίδια απέναντι σε όλους και σε όλα. Δίχως κωλοτούμπες.

30 χρόνια πλύσης εγκεφάλου στους ποταμούς της ανομίας, έχουν κατασκευάσει 20χρονους, που αντί να ζούν τη ζωή τους, να ταξιδεύουν, να γνωρίζουν τον κόσμο, να κάνουν παιδιά και να προοδεύουν, ζώνονται τ άρματα της βίας και των καταπιεσμένων ενστίκτων του αγριότερου περιθωρίου, καί είτε παριστάνουν τους ακροδεξιούς θεματοφύλακες της αρχαίας ελλάδας (αλίμονο μας), ετίε παριστάνουν τους ακροαριστερούς ανατροπείς του σάπιου συστήματος (ξανά-αλίμονο μας).

30 χρόνια πλύσης εγκεφάλου στα στεγανά της βαρβαρότητας (πολιτικής, κοινωνικής, ηθικής, καλλιτεχνικής, κλπ) έχουν φτιάξει μια Ελλάδα που όταν της δείχνεις τη λύση, σου κόβει το δάχτυλο κατηγορώντας σε για....προβληματικό. Που όταν "βγαίνει βόλτα" στις Ευρώπες, ξαφνικά γίνεται νορμάλ, καταλαβαίνει και αξιολογεί τα πάντα, συμπεριφέρεται κόσμια με ειρμό και σύνεση, απαντά σε θετικές ερωτήσεις με θετικό τρόπο. Δίνει λύσεις και βρίσκει διεξόδους.

30 χρόνια πλύσης εγκεφάλου μπορούν να διαγραφούν σε 30 λεπτά.

Αρκεί να το αποφασίσουμε και να πάρουμε την ευθύνη της "γιατρειάς μας", χωρίς καλαμπούρια και "δε βαριέσαι".

Μέχρι τότε, οι Αλέκες και οι αγροτοναυτεργάτες, οι Στουρνάρες και οι φόροι, οι ανευθυνουπεύθυνοι του ΣΔΟΕ και της δικαιοσύνης, οι κατσαπλιάδες των ΜΜΕ και των "ελεύθερων πολιτευμάτων" θα συνεχίζουν τις πλύσεις με κρύο και ζεστό νεράκι....

Μέχρι τελικής πτώσεως. Ναι σας λέω....