Il Duce

Forza Italia!Forza Berlusconi!

Η ιστορία επαναλαμβάνεται ως φάρσα, αλλά όχι έτσι όπως νομίζουν πολλοί εξυπνάκηδες.

Γιατί αυτή τη στιγμή το πρόβλημα στην Ευρώπη δεν είναι το αν βγεί ο Μπερλουσκόνι και ο κάθε Μπερλουσκόνι.

Άλλωστε σε αυτή την ψεύδεπίγραφη δημοκρατία της επικοινωνίας, ο Μπερλουσκόνι απέδειξε τη συνταγή της επιτυχίας. Αγοράζεις μερικά κανάλια, χειραγωγείς την κοινή γνώμη, τάζεις λεφτά και εκλέγεσαι. Τόσο απλά, τόσο φανερά. Παντού έτσι γίνεται. Πρώτος διδάξας ο μέγας Αντρέας Παπανδρέου και οι επίγονοι του.

Ακόμα φαεινότερο παράδειγμα ο "πουθενάς" Μπέπε Γκρίλο, ένα αμάλγαμα Πάνου Καμμένου και Αλέξη Τσίπρα με εσάνς Κιμούλη. Που από μπλόγκερ και πρώην κωμικός κατάφερε να υφαρπάξει το 20% των ψήφων των Ιταλών, στη θέση του "σοβαρού" Μόντι (μα ποιός άρρωστος θα ψηφίσει αυτά τα μούτρα που μοιάζουν με νεκροθάφτη το λιγότερο).

Το πρόβλημα για την Ευρώπη είναι ότι, το "όραμα" της τραπεζικής ενοποίησης και (κατ' επέκταση) της πολιτικής συμπόρευσης (κάποια στιγμή στο μέλλον), τεκταίνονται ερήμην της βούλησης των λαών της Ευρώπης. Κυρίως των λαών του Νότου.

Ο Νότος αυτονομείται. Εξεγείρεται. Αντιδρά και αντιστέκεται στις διαθέσεις των Γερμανών που μέσα από μια ενοποιημένη διαχείριση θα μπορούν (ως λέοντες ισχύος) να ασκούν συμφέρουσα για τις ανάγκες τους πολιτική και οικονομική επιρροή σε ένα παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον.

Αντιδρά γιατί ο Νότος κατέχει ιδιοκτησία σε ακίνητα, σε ποσοστά πολύ μεγάλα--70-80% των πολιτών του είναι μικροιδιοκτήτες. Τα ακίνητα ήταν κόποι και μόχθοι παλαιότερων γενεών, αλλά και καρπός της "ανάπτυξης" που αποκόμισαν οι νεώτεροι, εκμεταλλευόμενοι τα  χαμηλά επιτόκια του Ευρώ και την πιστωτική επέκταση (τα φτηνά δάνεια).

Αντιδρά γιατί ο Νότος ζεί από τις υπηρεσίες, από τις επενδύσεις στον τριτογενή τομέα, από το εμπόριο, από τον τουρισμό, από την κατανάλωση των Βορείων που κατέχουν τη βαριά βιομηχανία (δείτε το παράδοξο της Ιταλίας με το βιομηχανικό Βορρά και τον αγροτικό Νότο. Η Λέγκα του Βορρά θέλει αυτονόμηση της Β.Ιταλίας....έναντι των νότιων Ιταλών που είναι...τεμπέληδες και αντιπαραγωγικοί)

Αντιδρά γιατί ο Νότος πλήττεται από τις πολιτικές λιτότητας, από την υπέρμετρη φορολογία, από την με το ζόρι ενσωμάτωση σε ένα status quo εντελώς αταίριαστο και ακατανόητο σε επίπεδο κουλτούρας και πολιτισμού, που οι Βόρειοι λαοί υιοθετούν προκειμένου να αντιμετωπίσουν οι ίδιοι την κρίση.

Δεν υπάρχει Ενωμένη Ευρώπη, όπως δεν υπήρξε ποτέ, ούτε και θα υπάρξει πραγματικά στο μέλλον, διότι δεν υπάρχουν "κοινά" να μοιραστούν, ούτε και να διευθετηθούν.

Το μοναδικό κοινό που υπήρξε ποτέ (και για το λόγο αυτό ανέκυψαν οι συζητήσεις για περαιτέρω "εμβάθυνση" της Ε.Ε) είναι η κρίση χρέους!!

Και ακόμα και αυτό το "κοινό" (την κρίση χρέους) δεν έχουν καταφέρει να το αντιμετωπίσουν σωστά, διότι πολύ απλά δημιουργήθηκε απο συστημικές ασυμμετρίες!! (δηλαδή την ύπαρξη οικονομιών με τόσο διαφορετικά χαρακτηριστικά εντός της ίδιας κοινότητας) Διότι επίσης, δημιουργήθηκε για εντελώς διαφορετικούς λόγους σε κάθε χώρα!! (στην Ισπανία κατέρρευσαν οι τράπεζες, στην Ελλάδα ο δημόσιος τομέας/κράτος κλπ)

Απέναντι σε όλα αυτά τα θέματα οι φίλοι μας οι Ιταλοί, απάντησαν αναδεικνύοντας σε πραγματικό νικητή των χτεσινών εκλογών τους τον κατευθείαν απόγονο του Μπενίτο Μουσολίνι, τον χαρισματικό λαϊκιστή και λαοπλάνο Ηγέτη (Il Duce) Σίλβιο Μπερλουσκόνι!!!!

Σε μια εκλογική αναμέτρηση, που έχει ακολουθήσει έναν κόλαφο κατηγοριών εναντίον του, για διαφθορά, σκάνδαλα (από σεξουαλικού τύπου μέχρι εκκλησιαστικά και μαφίας) και κάθε είδους κακοδιαχείριση του κράτους, με αποτέλεσμα την ανάγκη για δημοσιονομική προσαρμογή αλα Τροϊκα!!!

Τι απάντησαν οι Ιταλοί?

Ότι δεν τους ενδιαφέρουν ούτε τα σκάνδαλα, ούτε η διαφθορά, ούτε η στάση πληρωμών, ούτε το Ευρώ, ούτε οι δημοσιονομικές προσαρμογές, ούτε η Ευρώπη των λαών. Αλλά.....η Ιταλία, με τα καλά και τα κακά της με τους Μπερλουσκόνηδες και τα μπούγκα-μπούγκα πάρτι, τους "αντισυστημικούς" Μπέπε Γκρίλο και τους διαγωνισμούς τραγουδιού του Σαν Ρέμο και λοιπά..και λοιπά...

Τους ενδιαφέρει όμως πάρα πολύ (και αυτό ας το κρατήσουμε ως στάση) η αυτονομία και η αυτοδιάθεση τους. Δηλαδή το να ορίζουν οι ίδιοι το πως θα διαχειριστούν αποτελεσματικά την κατάσταση.

Τι μου λέει εμένα αυτό? Ότι οι Ιταλοί προτιμούν ένα δικό τους, εξατομικευμένο "Μνημόνιο", που να στοχεύει στις πραγματικές αιτίες που η Ιταλία έχει πρόβλημα, παρά μια οριζόντιου τύπου επέμβαση επί δικαίων και αδίκων, ελέω "λιτότητας" έξωθεν επιβληθείσας, από κάποια.....ξένα κέντρα, που την Ιταλία την γνωρίζουν από την πίτσα και την μακαρονάδα της.

Ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι, από χτές, σηκώνει το λάβαρο της "αντίστασης" κόντρα στη Γερμανική λαίλαπα (δηλαδή την αντίσταση των πλούσιων της Ιταλίας και των εγχώριων συμφέροντων τους), με τον ίδιο κωμικό τρόπο που τόσες φορές στο παρελθόν ανάλογα φαιδροί ηγέτες, παράγωγα μιας μακράς κοινωνικοπολιτικής υποκρισίας και ενός παρηκμασμένου οικονομικού καθεστώτος, είχαν κάνει (ίσως άθελα τους), ενσαρκώνοντας τα προστάγματα των καιρών και της ίδιας τους της μοίρας.....