Τρόμος στο φιόρο του Λεβάντε

Ευτυχώς που υπάρχει και ο Ολυμπιακός και έχουμε την ευκαιρία να γελάμε και να κάνουμε και κάζο σε μερικούς φίλους. Πάντοτε σε κόσμια πλαίσια με καυστική διάθεση.

Γιατί σε πραγματική κριτική δεν αντέχει κανένας Ολυμπιακός, καμιάς Ελλάδας.

Ο λόγος απλός. Ο λόγος παρόμοιος με της Ελληνικής κρίσης.

Έξω είναι σοβαροί, είναι οργανωμένοι, έχουν κοινή λογική στην καθημερινότητα. Και απλά μαζεύουν τους καρπούς των κόπων τους. Δηλαδή πατάνε το κουμπί από τη μια και βγαίνει η παραγωγή από την άλλη.

Στην Ελλάδα πατάς το κουμπί και βγαίνει μια χοντρή στην καλύτερη. Που μοιάζει με το Μαρινάκη

Ανύπαρκτο πρωτάθλημα, ανύπαρκτη ποδοσφαιρική λογική, ανύπαρκτη προοπτική -άρα κίνητρο και διάθεση για παιχνίδι. Για θέαμα και χαρά. Για πανηγύρι. Που όρεξη για τέτοια πράγματα, τέτοιες εποχές.

Ανύπαρκτο σχέδιο, όραμα που απουσιάζει, ανταγωνισμός που δεν υπάρχει, πρωτάθλημα επιπέδου Αφρικανικής χώρας, με πρωταθλητή "δημόσιο υπάλληλο" που είναι μόνιμος χωρίς κανείς να έχει διάθεση για....μεταρρυθμίσεις. Τι άλλο να σχολιάσεις.

Πας στη χώρα που αυτή τη στιγμή παίζεται το καλύτερο ποδόσφαιρο, διδάσκεται με όρους πανεπιστημιακούς από ανθρώπους αφιερωμένους ψυχή τε και σώματι, που μεταξύ τους ανταγωνίζονται για αξιοπρεπείς εμφανίσεις κόντρα σε Μπαρτσελόνα και Ρεάλ που μαζί αποτελούν το ΑΕΠ της Ελλάδας.

Και πας χωρίς κέντρο. Πας χωρίς ακραία μπάκ. Πας χωρίς ψηλούς αμυντικούς. Πας γενικά, με την αλαζονεία του αδαή, του ιθαγενή, του Έλληνα που νομίζει ότι είναι Ιταλός, αλλά είναι Τούρκος και τελευταία, ούτε καν που φτάνει τους Τούρκους σε επίπεδο μεταγραφών.

Έχει τόσο χαμηλώσει ο πήχης, αλλά και ταυτόχρονα οι απαιτήσεις του κοινού (των σκεπτόμενων και μερακλήδων, όχι των χούλιγκανς που διαμαρτύρονται ακόμα και για το χρώμα των παπουτσιών των παικτών) που κανείς δε συνειδητοποιεί ότι ο Αστέρας Τρίπολης είνα δεύτερος στη βαθμολογία, ενώ μέχρι πέρισυ ήταν σε....αφάνεια, λόγω διαφόρων "σκοτεινών" υποθέσεων.

Και ότι στο πρωτάθλημα της....superleague, για την οποία πληρώνεις 60 ευρώ το μήνα στη Nova, συμμετέχει ο.....Πλατανιάς Χανίων, μια ομάδα που μέχρι πρόπερσι δεν υπήρχε στα κατάστιχα.

Τι έπαθε ο Ολυμπιακός? Αυτό που παθαίνει οποιοσδήποτε ζει στο ημίφως, στο οποίο ενίοτε ανάβει και καμιά....λάμπα πυρακτώσεως και ξαφνικά βρεθεί στην εξοχή, στη λιακάδα, σε ένα πάρκο που φυσάει ο καθαρός αέρας και όλα λειτουργούν φυσιολογικά. Δηλαδή απλά βασικά πράγματα.

Όπως το να αγωνίζονται νέοι παίκτες, να υπάρχει σταθερότητα στις τακτικές και τις προπονήσεις, να υπάρχει διαχρονικότητα στους στόχους του συλλόγου, η διοίκηση να περιορίζεται στα διοικητικά της καθήκοντα, το πρωτάθλημα να τηρεί όσο γίνεται ένα ανταγωνιστικό πρόσωπο, ο κόσμος να πηγαίνει στα γήπεδα για να περάσει καλά, να προάγεται το αθλητικό πνεύμα και η σύνδεση με τον κοινωνικό ιστό, να δημιουργούνται εγκαταστάσεις για τα παιδιά και ούτω καθεξής....

Εμείς ζούμε σε μια εικονική πραγματικότητα και καλό μας κάνει να θυμόμαστε ότι δεν είναι παντού στην Ευρώπη έτσι, ούτε τα προβλήματα της Ελλάδας γενικότερα, είναι προβλήματα της Ευρώπης και το ανάποδο.

Αρκεί να πας μια βόλτα μέχρι το....Λεβάντε, Φλεβάρη μήνα για να το διαπιστώσεις από πρώτο χέρι

Περαστικά σας (κι εμάς μαζί)

Η απαξίωση του ποδοσφαίρου στην Ελλάδα

Τα όσα γίνονται στο ποδόσφαιρο, τα οποία είναι τραγελαφικά, δηλαδή τραγικά αλλά και αστεία μαζί--για να γελάς με λίγα λόγια μας δείχνουν ένα πράγμα.

Ότι συμβαίνουν τώρα, λόγω της κρίσης του κράτους. Άρα, συμπερασματικά, αποδεικνύεται πόσο...κρατικοδίαιτο πρωτάθλημα ήταν η Super League.

Για να το διατυπώσω ακόμα πιο σωστά, πιο κρατικοδίαιτος...πεθαίνεις.

Όταν σαν κράτος, έχεις ένα πρωτάθλημα ποδοσφαίρου και αγκαζέ έχεις και το κρατικό στοίχημα (ΟΠΑΠ), ενώ ο μόνιμος πρωταθλητής ποδοσφαίρου έχει προνομιακή σχέση με το πολιτικό σύστημα---διαχρονικά, πως λέγεσαι?

Όταν σαν κράτος, έχεις επιτρέψει το ποδόσφαιρο σου να είναι στην ουσία του "φυστίκια" και στη βιτρίνα του "διαμάντια" ώστε να συγκαλύπτεις από κοινού το ξέπλυμα μαύρου πολιτικού και επιχειρηματικού χρήματος, πως λέγεσαι?

Εντάξει, δε χρειάζεται κάτι άλλο, για να αντιληφθεί και ο πλέον ηλίθιος γιατί στην Ελλάδα το ποδόσφαιρο είναι ανύπαρκτο.

Αυτό που αποτελεί επιστήμη στο εξωτερικό από την πρώτη βαθμίδα του, μέχρι την κορυφή της πυραμίδας, στη χώρα μας είναι....βουντού, ξόρκια, κακοδαιμονία, προπονητές της εξέδρας, ειδήμονες δημοσιογράφοι, παλαίμαχοι, στημένη διαιτησία, παράνομο και νόμιμο "πάμε στοίχημα", κοριοί της ΕΥΠ, ΕΠΟ και παράγοντες του, "Δίκη", Αλέφαντοι, πρόεδροι με πούρα και κότερα, πρόεδροι που πάνε στα αποδυτήρια "να στείλουν μήνυμα", σκάουτερς που "χτενίζουν την Ευρώπη για ταλέντα", ακαδημίες με παίκτες...25 ετών "καλά παιδιά", προπονητικές εγκαταστάσεις-χορηγία μετόχων ανάλογα τη διάθεση, τεχνογνωσία που το καλοκαίρι "πετάει η ομάδα στην προετοιμασία" και το γενάρη "έχει καεί ο Ζιλμπέρτο", θύρες οργανωμένων με σουβλατζίδικα και ραδιόφωνα "αγανακτισμένων", ταξιτζήδες που μιλάνε για ποδόσφαιρο με ατζέντηδες, "σοβαροί επενδυτές" που τάζουν 1000 ευρώ πρίμ νίκης, Πρίγκηπες και Τσάκες και ένα σωρό άλλα τέτοια πράγματα.

Αυτό που στην  Ευρώπη παρουσιάζει ομάδες όπως η Μπαρτσελόνα, η Άρσεναλ, η Μπάγερν, η Γιουβέντους, η Παρί σεν Ζερμαίν, η Μάντσεστερ Γιουνάϊτεντ κλπ, εφεξής δεν θα το λέω ποδόσφαιρο, αλλά....ομορφόσφαιρο

Γιατί προφανώς η λέξη ανταποκρίνεται στην έννοια, στο θέαμα. Στο ζητούμενο για το οποίο πληρώνεις εισιτήριο ή αγοράζεις συνδρομή στην εκάστοτε NOVA

Όχι δε συγκρίνω ανόμοια μεγέθη. Άλλωστε πίσω από κάθε σοβαρό ευρωπαϊκό πρωτάθλημα--μπίζνα δισεκατομμυρίων, κρύβεται ένα σοβαρό κράτος με σοβαρούς επιχειρηματίες (λαμόγια η όχι αδιάφορο είναι..) που θέλουν να κονομήσουν, αλλά καταλαβαίνουν ότι χρειάζεται πότισμα το χωράφι με τα λεφτά.

Εδώ στην Ελλάδα που 1300 άτομα πληρώνονται--κάνοντας απεργία--παριστάνοντας τους ασθενείς--ακινητοποιώντας όποτε γουστάρουν (η πέφτει τηλεφωνάκι) τη δημόσια συγκοινωνία, η κονόμα του διπλανού, είναι "ληστεία του λαού". Η δική μας παρτούκλα είναι "δικαίωμα του λαού"

Η λαμογιά του Μπέου, είναι "σήψη στο σώμα του ποδοσφαίρου". Ενώ η λαμογιά του Κόκκαλη είναι "θεσμική παρέμβαση για τη βελτίωση του αθλήματος". Η αλλιώς, τα δικά μου, δικά μου---και τα δικά σου, δικά μου. Και έχει ο θεός

Γιατί αυτό είναι το πρόβλημα τους ρε παιδιά. Να μην κονομήσει ο άλλος. Να μην έχει προνόμιο. Να τρώω εγώ και μόνο με την κουτάλα, και ας πέφτει το περίσσεμα απέξω. Αρκεί ο άλλος να μην τρώει.

Το πρόβλημα του ποδοσφαίρου είναι ΚΑΙ οι Μαρινάκηδες, που -πάω στοίχημα πως- θα αισθάνονται απίστευτη ηδονή, ανάμεσα στις μισοάδειες εξέδρες του γηπέδου τους, επειδή έχουν "ταπεινώσει, ξεφτιλίσει, εξαφανίσει" τον αντίπαλο, και παίρνουν ένα πρωτάθλημα αήττητοι (γιατί 10 χρόνια μετά κανείς δεν θα θυμάται τίποτα, είχε πει ο σοφός Μητσοτάκης). Καταστρέφοντας το ίδιο το ποδόσφαιρο στη ρίζα του.

Που είναι η "αγνή, αγορίστικη, παιδική" κόντρα μεταξύ των φίλων, από τότε που θυμάμαι των εαυτό μου.

Οι Μαρινάκηδες αλλά και διάφοροι άλλοι που ηγούνται τάχα μου του "αθλήματος", που σίγουρα δεν έχουν νιώσει ποτέ "φίλοι" ανάμεσα στα άλλα αγοράκια που κλωτσούσαμε τη μπάλα στο σχολείο. Και μας αρέσει να πίνουμε γκαζόζα από το ίδιο κουτάκι, κερασμένη από το νικητή.

Η απαξίωση του ποδοσφαίρου στην Ελλάδα, δεν είναι παρά η κατάρρευση του μύθου για τα "καλύτερα μας χρόνια", κάπου εκεί μακριά και πίσω, στα τσιμέντα της Λεωφόρου, της Ριζούπολης, του Καραισκάκη, της Ν.Φιλαδέλφειας. Που τελικά δεν υπήρξαν ποτέ. Η αν υπήρξαν θα ήταν στη φαντασία κάποιων ρομαντικών που αγάπησαν το άθλημα.

Σε μια χώρα που δεν αγαπά το είδωλο της στον καθρέφτη, καμία τέτοια χαρά δεν αξίζει.

Μας αξίζει να τυραννιόμαστε με τις σωβρακοφανέλες της Γιουροβίζιον και των Μνημονίων της σωτηρίας....

Γιώργος Καραγκούνης

Τον Καραγκούνη ποτέ δεν τον χώνεψα, με εκνεύριζε τρομερά η συμπεριφορά του στο γήπεδο

Μια συμπεριφορά που θυμίζει τον κλασσικό Ελληνάρα, που τον "θαυμάζουμε" σε κάθε έκφανση της καθημερινότητας μας. Στο δρόμο, στο καφέ, στην παραλία, στη δουλειά μας. Παντού

Δηλαδή πρόκειται για έναν χαρακτήρα με ιδιοτροπίες, γλαφυρές και βλάχικες συνήθειες, που όμως λόγω της αφέλειας και της καταβάθος αγνής του ιδιοσυγκρασίας, πάντοτε τον συγχωρείς, δίχως να του κρατάς κακία για τα καραγκιοζιλίκια του

Ο Καραγκούνης χωρίς αμφιβολία είναι ένας πολύ καλός ποδοσφαιριστής που έχει γράψει ιστορία τόσο στον Παναθηναϊκό, όσο και στην Εθνική ομάδα. Η θέση στην οποία καθιερώθηκε ήταν του επιθετικού χαφ, ενώ τα τελευταία χρόνια λόγω ηλικίας, αγωνίστηκε και σε θέση κεντρικού χάφ με διάφορους ρόλους

Σαν άνθρωπος, εκτός γηπέδων, είναι ήρεμος, χαμηλών τόνων και ειλικρινής, πράγμα που το εκτιμώ πάρα πολύ. Σέβεται την δημόσια εικόνα του, είναι οικογενειάρχης με παραδοσιακές αξίες -κατά πως φαίνεται- και πάντοτε μιλά σοβαρά με την αυθεντικότητα ενός παιδιού που έχει μοχθήσει πολύ στη ζωή του, για να φτάσει εκεί που βρίσκεται

 Τον Καραγκούνη τον θαυμάζω και τον σέβομαι και για έναν άλλο λόγο. Γιατί διαθέτει τη νοοτροπία του νικητή. Με λίγα λόγια είναι από τους ανθρώπους (όσο και αν δεν του φαίνεται λόγω εμφάνισης) που ποτέ δεν το βάζουν κάτω. Έχει θέληση, είναι ανταγωνιστικός, είναι πείσμων και διαθέτει στομάχι από ατσάλι. Παρότι δεν εμπνέει ως ηγέτης (αυτό που έλεγα παραπάνω για την ιδιοσυγκρασία του) είναι από τα στελέχη στα οποία μπορείς να βασιστείς, λόγω ήθους και χαρακτήρα. Δεν θα σε προδώσει, ούτε θα σε αφήσει στα κρύα του λουτρού. Είναι άνθρωπος εμπιστοσύνης που έχει γαλουχηθεί με αξίες αθλητικές, αλλά και αξίες μιας Ελλάδας ομορφότερης, που δυστυχώς φθίνει εδώ και χρόνια, προς χάρη άλλων ευτελέστερων και πρόσκαιρων προτύπων επιτυχίας.

Στην ιστορία της αποχώρησης του από τον Παναθηναϊκό, δε φταίει ο ποδοσφαιριστής, αλλά μονάχα ο σύλλογος

Ένα από τα σημαντικά και ασυγχώρητα λάθη της εποχής των Βαρδινογιάννηδων, είναι ο χειρισμός των σημαντικών παικτών για την ομάδα. Τόσο στις διαδικασίες ανανέωσης των συμβολαίων, όσο και στις αποχωρήσεις. Έχουν συμβεί ανεπίτρεπτα πράγματα, που έχουν μικρύνει το σύλλογο σε ηθικό επίπεδο και συναισθηματική απήχηση

Το ποδόσφαιρο είναι μια πανάκριβη επιχείρηση και πρόκειται για business 100%

Όμως αυτό που "πουλά" στον κόσμο, στο κοινό του, δεν είναι ψυχροί αριθμοί και συστήματα-παρατάξεις στο χορτάρι. Ούτε και αφορά τον φίλαθλο, ποιά είναι η ρήτρα του ποδοσφαιριστή ή γιατί ο προπονητής επέλεξε τον τάδε η τον δείνα

Αυτό που αφορά τον φίλαθλο, είναι τα συναισθήματα. Η χαρά, η λύπη, η ένταση και το πάθος. Η χημεία της κερκίδας με την ομάδα που παλεύει να επικρατήσει έναντι του αντιπάλου της. Αυτό που αφορά τον φίλαθλο είναι ο Καραγκούνης που ματώνει για τη φανέλα και όχι αν ο Φερεϊρα επιθυμεί έναν Παναθηναϊκο που κλείνει καλύτερα τους χώρους.

Μπορεί το ποδόσφαιρο να στηρίζεται στη λογική, μπορεί να μιλάμε για "ποδοσφαιρική ορθότητα", μπορεί στα χέρια μας να έχουμε χιλιάδες κάμερες και εκατομμύρια στατιστικές αναλύσεις, όμως αυτό που μετράει στο σπόρ, είναι μερικές απλές "ανδρικές" αρχές. Όπως ο σεβασμός

Ο Παναθηναϊκός διαχρονικά, έχει αποδείξει πως είναι σύλλογος που δε σέβεται τους μεγάλους παίκτες που έχουν περάσει από τις τάξεις του. Όπως δε σεβάστηκαν το Νικοπολίδη, το μεγαλύτερο Έλληνα τερματοφύλακα μετά το Σαργκάνη, έτσι δε σέβονται και τον Καραγκούνη. Δυστυχώς

Έτσι για μια ακόμα φορά αποδεικνύεται, ότι σε αυτή τη χώρα -παντού τελικά, σε κάθε χώρο- οι καλοί και άξιοι, αυτοί που πιστεύουν και εμπιστεύονται, αυτοί που ιδρώνουν το σορτσάκι, και δίνουν το κάτι παραπάνω, αυτοί που έχουν το "χάρισμα" αλλά δεν έχουν ίσως την "καπατσοσύνη", ποτέ δεν ανταμοίβονται ηθικά "εν ζωή", παρά αποχωρούν με το κεφάλι κατεβασμένο, αποκαθηλωμένοι με άχαρο τρόπο, έτσι "στη βιάση που επιτάσσουν τα γεγονότα".

Γιώργο, θα σε έχω στην καρδιά μου γιατί είσαι λεβέντης

Ίσως περισσότερο, από όσο άντεχαν οι περιστάσεις να είσαι....

ΥΓ Αυτός ο σύλλογος δε διώχνει μονάχα ποδοσφαιστές σημαίες, αλλά και προέδρους αλλά και άξιους ανθρώπους γενικότερα. Κάτι θα πρέπει να λέει αυτό για τον "χαρακτήρα" της διοίκησης, που μάλλον ασθενεί βαριά. Καλώς η κακώς, δεν είναι το χρήμα λύση για όλα τα προβλήματα, και στις μικρές και φαινομενικά ασήμαντες ίσως, λεπτομέρειες φαίνεται κατά πόσον ένας σύλλογος είναι πραγματικά ή κατ'επίφαση "μεγάλος"....

Κι όμως υπάρχει Πρίγκηπας

Περίεργα και ακατανόητα πράγματα συμβαίνουν στον Παναθηναϊκό.

Θα μου πείτε, πρώτη φορά είναι? Όσοι ζουν από κοντά την καθημερινότητα της ομάδα, γνωρίζουν πως εδώ και χρόνια το "κανονικό" είναι εξαίρεση στον κανόνα της...περιπέτειας. Σε κάθε επίπεδο

Στα διοικητικά κυρίως, μέχρι πρότινος, βιβλία ολόκληρα θα μπορούσε κανείς να εκδόσει, με τις ίντριγκες και τις αντεγκλήσεις, που ορισμένες φορές μας διασκέδαζαν με τη γραφικότητα τους.

Τώρα όμως τα πράγματα είναι σοβαρά και ταυτόχρονα απαιτούνται καθαρές και διάφανες εξηγήσεις απ' όλους

Ο πρίγκηπας Φεϊζάλ, όντως υπάρχει, δεν είναι φήμη, ούτε και παραμύθι της Χαλιμάς.

Αυτό έχει επιβεβαιωθεί και διασταυρωθεί πολλές φορές τις τελευταίες ημέρες, όχι μόνο διαμέσω του διαδικτύου, αλλά κυρίως με έγγραφες αποδείξεις που έχουν παρουσιαστεί με κάθε επισημότητα, από την με πληρεξούσιο αρμόδια δικηγόρο του Φεϊζάλ, κυρία Μιχοπούλου.

Μεταξύ αυτών των εγγράφων, υπάρχει και η έγκριση της ΕΕΑ, κάτι που για συμβεί χρειάζεται να πιστοποιηθεί ότι ο αιτούμενος διαθέτει "όλα τα προσόντα".

Και για τους Παναθηναϊκούς "προσόντα" δεν είναι η...εμφάνιση του Τσάκα, αλλά τα λεφτά.

Και από λεφτά ο πρίγκηπας διαθέτει 15 εκατομμύρια άμεσα και 55 εκατομμύρια ευρώ μελλοντικά για τον Παναθηναϊκό, σε λογαριασμό της Γερμανικής Postbank.

Τουλάχιστον έτσι είναι γραμμένο στο 3ετές business plan που κατατέθηκε στα αρμόδια όργανα της πολιτείας, ώστε να εγκριθεί τελικά ως φερέγγυος υποψήφιος αγοραστής του πλειοψηφικού πακέτου των μετοχών της ΠΑΕ

Από την άλλη μεριά, για λόγους που δε γίνονται με την πρώτη ανάγνωση κατανοητοί, εμφανίζεται ο κ. Αλαφούζος να διαχειρίζεται το επικοινωνιακό και διαχειριστικό κομμάτι του Παναθηναϊκού, μέσω του περίφημου "σωματείου".

Και όχι μόνο έχει "απλωθεί" στην ΠΑΕ, δίνοντας κατευθυντήριες γραμμές, είτει απευθείας, είτε μέσω "διαρροών", αλλά το χειρότερο, κάνει "αντιπολίτευση" στον....-κατά τα λεγόμενα του- άφαντο Φεϊζάλ.

Αλήθεια, πως είναι δυνατό να συμβαίνει κάτι τέτοιο, τη στιγμή που ο Αλαφούζος βάση του νόμου, δε μπορεί να αγοράσει πάνω από 33,3% της ΠΑΕ?

Ποιόν εκπροσωπεί και ποιός του έχει αναθέσει το ρόλο του "προέδρου", εφόσον είναι μειοψηφία και οι αδιάθετες μετοχές, παραμένουν...παρκαρισμένες, περιμένοντας καρτερικά τον αγοραστή τους?

Είναι λογικό, να λειτουργεί και να ενεργεί σε τέτοιο ρόλο, χωρίς καν να έχει συγκληθεί ΔΣ που θα εγκρίνει και θα αξιολογήσει τις προτάσεις εξαγοράς του πλειοψηφικού πακέτου μετοχών?

Και ποιοί είναι οι υπάλληλοι της ΠΑΕ, που "δε μπόρεσαν" να παραλάβουν τα έγγραφα του Φεϊζάλ από την ΕΕΑ, αλλά και "απαντούν" με επίσημες τοποθετήσεις στον τύπο?

Εντύπωση προξενεί επίσης το γεγονός, ότι ενώ ο Φεϊζάλ έχει εμφανιστεί σε συνέντευξη τύπου, έχει κανει επισημη προταση και διαπραγματευσεις με τον Τζίγκερ και έφαγε.....σουβλάκια με τους δικηγόρους του σε ρεστοράν στην Πλάκα και η πληρεξούσια δικηγόρος του, κυρία Μιχοπούλου έχει γραφείο στην οδό Σκουφά στο Κολωνάκι και εχει η ίδια αυτοπροσώπως καταθεσει τα επισημα εγγραφα στην ΕΕΑ, τα οποια ουδεποτε εσπευσαν να παραλαβουν οι επικεφαλείς της ΠΑΕ....

ο κ. Αλαφούζος από τη μεριά του, επιμένει ότι ΔΕΝ έχει λάβει επίσημη πρόταση ποτέ και ότι η εταιρεία στην οποία έχει αναθέσει....την ανακάλυψη του Πρίγκηπα, ΔΕΝ τον έχει βρεί ακόμα....

Πληροφορηθήκαμε από δημοσιεύματα πως η κ. Μιχοπούλου, παρέδωσε αυτοπροσώπως επίσημη πρόταση στην ΠΑΕ, στην οποία ζήτησε εξ ονόματος του πελάτη της, να "τρέξει" η -για αδιευκρίνιστους λόγους- "παγωμένη" ΑΜΚ, ώστε αυτός να βάλει τα 15 εκατομμύρια ευρώ και να πάρει τις μετοχές.

Ποιοί παρέλαβαν την πρόταση? Ποιοί την αξιολόγησαν και ποιοί απάντησαν με ανακοινώσεις? Ποιά η ιδιότητα τους? Τη στιγμή που το ΔΣ μονάχα είναι αρμόδιο να αποφανθεί επί του θέματος. Αλλά κι αυτό...έρχεται με την καμήλα, όπως και η ΑΜΚ...

Η απάντηση του Αλαφούζου ήταν ξανά αφοπλιστική στα ΜΜΕ: "Δεν είναι σίγουρος πως ο πρίγκηπας υπάρχει". Δεν είναι σίγουρος γενικώς για τίποτα, αναφορικά με το ζήτημα.

Είναι μάλλον όμως, ιδιαίτερα σίγουρος, πως θα κάνει ότι περνά από το χέρι του, για να υποβαθμίσει τη σοβαρότητα της πρότασης του Φεϊζάλ.

Δεν εξηγείται διαφορετικά η εμμονή του...τουιτεράκια Αλαφούζου, να δημιουργεί προσκόμματα και εντυπώσεις, στο μοναδικό σοβαρό επενδυτή που έχει εμφανιστεί για να αγοράσει την ΠΑΕ

Οι φήμες έχουν οργιάσει στο παρασκήνιο, καθώς πολλοί φαντάζονται δάχτυλο Τζίγκερ πίσω από τον επιχειρηματία του ΣΚΑΪ, ενώ άλλοι περισσότερο καχύποπτοι, φοβούνται πως η υπόθεση "σωματείο" είναι μια ακόμα "φούσκα" στο χρηματιστήριο αξιών του Ελληνικού ποδοσφαίρου

Και όπως τονίζουν, "είναι περίεργο να τρενάρονται οι εξελίξεις ώστε να παρέλθει η προθεσμία για την -για αδιευκρίνιστους λόγους παγωμένη- ΑΜΚ που λήγει στις 8 Ιουλίου", την ώρα που το "σωματείο" δε μπορεί βάση του νόμου να πάρει τις μετοχές που "κάθονται".

Μήπως λοιπόν συμβαίνει κάτι άλλο, που δεν το "βλέπουμε" αυτή τη στιγμή?

Μήπως "μαγειρεύονται" εξελίξεις που θα αποσταθεροποιήσουν περαιτέρω οικονομικά το σύλλογο στο εγγύς μέλλον?

Εμείς θα βρισκόμαστε σε εγρήγορση πάντως, μέχρι να μας λυθούν οι απορίες

Έστω και μέσω....τουίτερ