Όσο μεγαλώνει η απελπισία

Αγαπητοί μου φίλοι, είναι τόσο φανερό και τόσο προφανές που καταντά αστείο.

Όποιος λίγο έχει διαβάσει ιστορία, βλέπει μπροστά του το ίδιο σενάριο με διαφορετικούς ηθοποιούς, να επαναλαμβάνεται στη χιλιοστή του βερσιόν.

Όσο μεγαλώνει η απελπισία του λαού, του φτωχού, του άνεργου, του πατριώτη, του φιλότιμου Έλληνα (εσύ Σαμαρά σε ποιά κατηγορία ανήκεις αλήθεια?), τόσο τρίβει τα χέρια του το κατεστημένο.

Τόσο η εξάρτηση του λαού από την ελεημοσύνη των ισχυρών, γίνεται εντονότερη.

Τόσο το λαβωμένο φρόνημα, απευθύνεται ξανά-μανά στους ίδιους αλήτες, στελέχη της πολιτικής και των θεσμικών εκπροσώπων των ισχυρών κλάδων της οικονομίας, για να εύρει σωτηρία από τα δεινά και την κακοτυχία.

Τόσο οι ελίτ εκμεταλλεύονται τις ευνοϊκές συγκυρίες ώστε να διαιωνίζουν την παρουσία τους, με τους δικούς τους όρους, στη χώρα μας. Δίχως κανείς να τους αγγίζει, να τους ενοχλεί. Δίχως να θίγονται τα κυριαρχικά τους δικαιώματα. Επί πνεύματος και σάρκας της Ελλάδας.

Και ο Σαμαράς και η τρικομματική καρπαζές τρώνε. Προσπαθούν με τα ψίχουλα και τις "καυτές πατάτες"που τους άφησαν να διαχειρίζονται , να ισορροπήσουν σε δυο βάρκες. Αυτοί, οι Σαμαράδες, πληρώνουν το πάθος, το αλκοολίκι τους για "θέσεις", για τηλεοπτική αποθέωση. Για "σοβαρότητα".

Τρίχες. Βλάκες και νούμερα είναι όλοι ανεξαιρέτως!

Από τη μία τα πραγματικά αφεντικά τους, οι εγχώριοι μεγαλο-μπαταχτσήδες, τα πραγματικά ανεξέλεγκτα λαμόγια, οι αχόρταγοι της εξουσίας και του πλούτου.

Από την άλλη οι άχρηστοι αγροτο-δημοσιο-κομματο συνδικαλιστές μαζί με τους προβατοποιημένους ακόλουθους τους, να απειλούν με καταβαράθρωση των "ποσοστών" σε τοπικές και εθνικές εκλογές.

Και νά σου και οι δημοσκοπήσεις. Και να σου και οι αμφίσημες εξαγγελίες - κατά το λαϊκότερο "κωλοτούμπες".

Και στη μέση όλοι εμείς που συρόμεθα σε μια σφαγή ανηλεή, έτσι όπως ο Τράγκας λέει, "χωρίς αναισθητικό".

Όσο μεγαλώνει η απελπισία και τα αδιέξοδα, τόσο θα ψάχνουμε τον επόμενο ηγέτη, τον καβαλάρη στο λευκό άλογο.

Και τόσο περισσότερα θα αναγκαστούμε να δεχτούμε -όχι της Τροϊκας τα αναγκαία για να γίνουμε άνθρωποι- αλλά των μεσαζόντων, των νταβατζήδων μας. Που μέτρο δεν έχουν οπισθοχωρήσει από τα χαρακώματα τους.

Που για να παριστάνουν τις λευκές περιστέρες μπροστά στους "ευρωπαίους δασκάλους" τους, βάφουν τις ματωμένες ποδιές του χασάπη που φορούν με ασβέστη, και αρωματίζουν τους ιδρωμένους σβέρκους τους, με λεβάντα. Και παίρνουν τη "συγχώρεση".

Και από την άλλη έχεις τον Τσίπρα, τον Καμμένο, τη Χρυσή Αυγή. Έχεις τα κατακάθια και το περιθώριο. Τους απόκληρους της γής.

Μιας γής καημένης και σκλαβωμένης, που την έχουν συλλήσει πειρατές και τραμπούκοι. Που την έχουν μαγαρίσει τα χειρότερα σκυλιά και οι μεγαλύτεροι ψεύτες.

Κάνουν λάθος όσοι πιστεύουν πως ο λαός μπορεί να ξεσηκωθεί και να πάρει την κατάσταση στα χέρια του.

Οι εγχώριες ελίτ και το σύστημα, ξέρουν πολύ καλά να χειρίζονται τα πλήθη, ώστε από τη μία να στρέφουν τις αντιδράσεις προς την Τροϊκα, και από την άλλη να κρατούν καλά δεμένους στο άρμα των "προνομίων" τους παράγοντες "κλειδιά" της κοινωνίας, ώστε να προωθούν τα δικά τους ιδιαίτερα συμφέροντα.

Δυστυχώς και οι απεργίες δεν έχουν κανένα νόημα. Παρά είναι βούτυρο στο ψωμί του καθεστώτος. Και αποδεικνύουν την ανάγκη για πολιτική επιρροή και χειραγώγηση των συνδικαλιστών.

Διότι οι απεργίες, έτσι όπως έχουν καταντήσει, από εκεί που προέρχονται, είναι κι αυτές κομμάτι μιας διαπραγμάτευσεις μεταξύ των "προνομιούχων" του δημοσίου, και των πολιτικών εντολοδόχων της αληθινής ηγετικής τάξης της Ελλάδας.

Όσες περισσότερες απεργίες γίνονται, από τους "συνεταίρους", τόσο οι πολιτικοί θα χρειάζεται να "σταθεροποιούν" την κατάσταση, εξαθλιώνοντας όσους δεν έχουν πρόσβαση στο πελατειακό σύστημα. Όπως γίνεται εδώ και χρόνια, σταδιακά.

Το αποτέλεσμα είναι ότι η μεσαία τάξη αποσαθρώνεται και οδεύουμε ολοταχώς για μια νέα κοινωνία πραγματικών έμμισθων σκλάβων, υπηρετών και τζουτζέδων που με την πείνα να καρτερά θα είναι πρόθυμοι για το κάθε τι.

Και τότε ορισμένοι της "αριστεράς" θα παρακαλάνε να είχαν την τύχη των μεταναστών που με τόσο πάθος υπερασπίζονται.

Γιατί και αυτοί οι ίδιοι θα έχουν μπεί μαζί με όλους εμάς, στο περιθώριο της ζωής, που άσπροι, μαύροι, γάλλοι, πορτογάλλοι, θα περιμένουμε τον "τοποτηρητή" είτε να δοκιμάσει το βούρδουλα στην πλάτη μας, είτε να μας επιβραβεύσει με "ζαχαρωτά" σαν τα άλογα που πεθαίνουν στον τροχό, βγάζοντας νερό.

Για ένα πουκάμισο αδειανό, για μια Έλένη......

Με τα εφάπαξ δεν κάνεις ανάπτυξη

Συμφωνώ και δέχομαι ότι η καταβολή του εφάπαξ είναι γενικά κι αόριστα σωστή, στα πλαίσια των ληξιπρόθεσμων οφειλών του δημοσίου τομέα. Δέχομαι επίσης ότι οι δικαιούχοι θα ανακουφιστούν ενόψη Χριστουγέννων και ότι τα χρήματα που θα λάβουν θα ενισχύσουν τις οικογένειες τους αλλά και την αγορά.

Όμως, εξετάζοντας πολιτικά το ζήτημα, από μια ευρύτερη σκοπιά, η πρεμούρα να δωθεί το εφάπαξ στους συνταξιούχους του Δημοσίου, φανερώνει από τη μία την αγωνία της κυβέρνησης να κρατήσει τους ψηφοφόρους της, από την άλλη όμως δείχνει με τον πλέον εμφατικό τρόπο, ότι δεν έχει σχέδιο ούτε και στρατηγική ανάπτυξης.

Λυπάμαι για όσους στεναχωρήσω, αλλά με εφάπαξ δεν κάνεις ανάπτυξη. Με αθρόες δημόσιες επενδύσεις που θα διαχειριστούν οι συντεχνίες των ΟΤΑ και οι διαπλεκόμενοι στα υπουργεία (κλίκες και οι συν αυτώ επιχειρηματίες) για πλατείες, δρόμους και τσιμεντοποίηση κάθε πιθαμής στην Αθήνα, δεν κάνεις ανάπτυξη. Με μετατάξεις δημοσίων υπαλλήλων και εφεδρείες, με κέντρα κράτησης μεταναστών, με μπού και με ντού στις τσέπες της εξαρτημένης μισθωτής εργασίας και της μικρής επιχειρηματικότητας (πλειοψηφία στην Ελλάδα) μέσω επαίσχυντων φορολογικών "μεταρρυθμίσεων" δεν κάνεις ανάπτυξη.

Η ανάπτυξη δεν είναι μια έννοια ακαθόριστη και χύμα. Δεν είναι τσάμπα λαϊκισμός. Είναι νούμερα, είναι εισερχόμενα και εξερχόμενα. Η ανάπτυξη είναι μια μηχανή που από τη μία βάζεις τα ζητούμενα σου και από την άλλη παίρνεις τα αποτελέσματα σου. Τα οποία στη συνέχεια συγκρίνεις με τις αρχικές σου επιδιώξεις και ρυθμίζεις καλύτερα τη μηχανή σου. Και ξανά από την αρχή παλεύεις κάθε φορά να μεγαλώσεις το όφελος για την κοινωνία. Είναι τόσο απλό.

Έγραφε χτες ο Γιανναράς (που τον παρακολουθώ προσεκτικά πρώτα και κύρια γιατί γράφει τα καλύτερα ελληνικά στον τύπο αυτή την εποχή, ελληνικά που από τη λέξη μέχρι τη φράση κρύβουν νοήματα, δεν είναι απλά κελύψη μετάδοσης μηνυμάτων) για τον εκπεσμό της λέξης "δημοκρατία". Πόσο έχει ξεφτίσει από την υπερβολική χρήση, από τη λάθος χρήση, από την κατάχρηση. Από κάθε επίδοξο -άσχετο- πολιτικάντη, που αν γνώριζε ελάχιστα οικονομικά δεν θα αποκαλούσε την Ελλάδα δημοκρατία, αλλά κάτι άλλο (θα πω παρακάτω τι). Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο έχει ξεφτίσει και η λέξη "ανάπτυξη". Από τα ίδια στόματα, από τα ίδια χέρια θα υπονομευτεί και το χρήμα θα πάει στις τσέπες των υμετέρων, ενώ θα πετάξει από τις τσέπες τις δικές μας, των πληβείων, ασχέτως του τι λέει ο κάθε Σαμαράς στην τηλεόραση.

Ο Σαμαράς και οι σαμαράδες της εποχής μας είναι λαοπλάνοι και λένε ψέματα στο λαό. Λένε αισχρά και αστήρικτα ψέματα, προσπαθώντας να καλλιεργήσουν ένα κλίμα "ανακούφισης" από τη λιτότητα. Όμως όλα αυτά δεν είναι παρά ευχές και επί το λαϊκότερο πορδές, με τις οποίες ο Σαμαράς αμφιβάλλω αν προλάβει να βάψει τα αυγά του φετινού Πάσχα. Διότι η πραγματικότητα είναι ότι αφενός ο λαός δεν έχει άλλο χρήμα να στηρίξει τα δημόσια έσοδα και αφετέρου η ύφεση διαλύει κάθε ελπίδα για επενδύσεις με όρους συμφέροντες για τους ιδιώτες και κατ' επέκταση για το κράτος.

Υποτίθεται πρέπει να αυξήσουν τα δημόσια έσοδα από την παταξη της φοροδιαφυγής. Όμως θα πρέπει να αυτοκαταργηθούν πρώτα, να αυτοαναιρεθούν, να γυρίσουν την πλάτη στους κομματικούς τους πελάτες που φεύγουν με βήμα γοργό προς τη μεριά του Αλέξη, της άλλης πλευράς του συστήματος, που έχει στόχο να κρατήσει το λαό στο μαντρί της "εσωτερικής διαχείρισης" της κρίσης. Δεν καταπολεμάται η φοροδιαφυγή έτσι με νόμους και λόγια στο γυαλί. Χρειάζεται οργανωμένο σχέδιο με στόχους μετρήσιμους, με αποτελέσματα. Με σύμπραξη της ελληνικής δικαιοσύνης.

Υποτίθεται πρέπει να φέρουν επενδύσεις. Μα ποιός θα πάρει τα κουφάρια της αποκρατικοποίησης? Ποιός τρελός θα βάλει τα λεφτά σου σε μια χώρα στην οποία βασικές υποδομές υπολειτουργούν? Που δεν επικρατεί καμία κοινωνική ιδεολογία, παρά μόνο ο ατομισμός, το προσωπικό συμφέρον και η μισαλλοδοξία? Σε ποιό νομικό και επιχειρηματικό περιβάλλον θα έρθει ο ξένος να βάλει τα λεφτά του? Σε αυτό που με το πρώτο ζόρι ξεκινούν οι εκβιασμοί των νταβατζήδων του δημοσίου? Η παρασιτική τους λειτουργία εις βάρος των ιδιωτικών κεφαλαίων?

Υποτίθεται πρέπει να καταπολεμήσουν την ανεργία. Μα ποιός θα δημιουργήσει θέσεις εργασίας στην Ελλάδα? Εδώ δεν καταλαβαίνουν ποιός ο ρόλος ενός κράτους σε ένα σύγχρονο κράτος. Ότι πρόκειται για ρυθμιστή, για επόπτη και όχι για διαχειριστή κεφαλαίων και συμφερόντων, όχι για επενδυτή, όχι για επιχειρηματία. Σκοπός του κράτους είναι να διευκολύνει τον πολίτη να δημιουργεί καινοτομίες, να κάνει εμπόριο, να εργάζεται χωρίς παράλογα βάρη, να συναλλάσεται σε κλίμα εμπιστοσύνης, να βλέπει μπροστά του την προσωπική και την κοινωνική προοπτική της επένδυσης του.

Την ανεργία θα την καταπολεμήσουν καταβάλλοντας τα εφάπαξ των 1,5 δις? Γιατί δε βοηθάνε με αυτά τα λεφτά τα παιδιά των συνταξιούχων να βρούν διεξόδους επαγγελματικής αποκατάστασης στην Ελλάδα και το εξωτερικό? Γιατί (σε μια επίδειξη κοινωνικής ευθύνης έστω) δε δίνουν τα λεφτά αυτά στους χαμηλοσυνταξιούχους να αγοράσουν πετρέλαιο και φάρμακα για να μην πεθάνουν? (ή μήπως συμφέρει να πεθαίνουν οι γέροντες?)

Όμως αυτά που λέω εγώ, είναι κινέζικα, είναι παραμύθια. Ειναι μια ξένη γλώσσα μέσα στην Ελλάδα "που τα ξέρει όλα" και γι αυτό πάει κατά διαόλου. Και όσο περνάει ο καιρός θα ολισθαίνει περισσότερο, απαλλαγμένη από κάθε ψήγμα εθνικής κυριαρχίας, προς όφελος των ολίγων που θα έχουν καλές σχέσεις με το εκάστοτε Βερολίνο, την άρχουσα τάξη της ευρώπης. Έχουμε βρεί τους φταίχτες βλέπετε, ήταν η οικογένεια Παπανδρέου από τον Αντρέα και δώθε, αυτοί που μας χαντάκωσαν. Τι κρίμα όμως που το "μαζί τα φάγαμε" του Πάγκαλου, αποδεικνύεται καθημερινά ώς η μοναδική πυξίδα των ελλήνων πολιτικών της μεταπολίτευσης.

Και τώρα που μηδένισαν το κοντέρ, όλοι μαζί, ο καθένας στο ποσοστό που του αναλογούσε, πάλι φυγομαχούν. Πάλι κοροϊδεύουν. Πάλι αποφεύγουν τις ρήξεις, τις τομές, τις αλλαγές--με ένα άρθρο. Με μία μολυβιά μπορούν να βελτιώσουν το κλίμα ραγδαία αλλά δεν το κάνουν. Προτιμούν να παριστάνουν τους απέλπιδες αγωνιζόμενους για το καλό της πατρίδας για το 5%, την ώρα που ρίχνουν νερό στο μύλο του Τσίπρα, του επόμενου διαχειριστή "του μεγάλου χώρου της κεντροαριστεράς", του διαδόχου του ΠΑΣΟΚικού παρακράτους.

Γιατί το σύστημα "γνωρίζει καλύτερα" πως πρέπει να πράξει, για να κρατήσει την Ελλάδα και τους Έλληνες όμηρους και σκλάβους των λίγων, των καθεστωτικών, αυτών που κονομάνε από τη σημερινή μορφή της χώρας, με όλα της τα στραβά, τα παρανοϊκά, τα εχθρικά, τα αισχρά για χώρα που θέλει να είναι σύγχρονη.

Το σύστημα γνωρίζει ότι το δίπολο αριστερά και δεξιά είναι αλάθητο, όσα χρόνια και αν περάσουν.
Ο προβατοποιημένος λαός, στερούμενος πραγματικής μόρφωσης και κριτικής σκέψης, δεν έχει ποτέ αναρωτηθεί τι στην πραγματικότητα εξυπηρετεί το πολιτικό σύστημα, όταν για παράδειγμα την ίδια στιγμή λείπουν τα βασικά από ένα κράτος. Όπως η σωστή λειτουργία του Γενικού Λογιστηρίου και της Στατιστικής Υπηρεσίας, του τραπεζικού συστήματος, η αποτελεσματικότητα της αστυνομίας, η λειτουργία των συγκοινωνιών και του δημοσίου τομέα γενικά, η θεσμοθέτηση ενός περιβάλλοντος ελευθερίας λόγου και πράξεων σε κάθε επίπεδο (κοινωνικό, εμπορικό, επιχειρηματικό, νομικό, τεχνολογικό κλπ) και τόσα άλλα που στην Ευρώπη έχουν λυθεί προ 50 ετών.

Το σύστημα γνωρίζει, ότι με τους εκβιασμούς, τα διλήμματα, τα πιστόλια στον κρόταφο, θα κρατήσει τους Έλληνες φοβισμένους, στο ρόλο που τους "ταιριάζει". Των ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ, των εξαρτώμενων, των κουτοπόνηρων "καραγκιόζηδων" που παλεύουν πάνω από τον κάδο απορριμάτων "γιατί δεν είναι χτεσινοί"............................