Όσο μεγαλώνει η απελπισία

Αγαπητοί μου φίλοι, είναι τόσο φανερό και τόσο προφανές που καταντά αστείο.

Όποιος λίγο έχει διαβάσει ιστορία, βλέπει μπροστά του το ίδιο σενάριο με διαφορετικούς ηθοποιούς, να επαναλαμβάνεται στη χιλιοστή του βερσιόν.

Όσο μεγαλώνει η απελπισία του λαού, του φτωχού, του άνεργου, του πατριώτη, του φιλότιμου Έλληνα (εσύ Σαμαρά σε ποιά κατηγορία ανήκεις αλήθεια?), τόσο τρίβει τα χέρια του το κατεστημένο.

Τόσο η εξάρτηση του λαού από την ελεημοσύνη των ισχυρών, γίνεται εντονότερη.

Τόσο το λαβωμένο φρόνημα, απευθύνεται ξανά-μανά στους ίδιους αλήτες, στελέχη της πολιτικής και των θεσμικών εκπροσώπων των ισχυρών κλάδων της οικονομίας, για να εύρει σωτηρία από τα δεινά και την κακοτυχία.

Τόσο οι ελίτ εκμεταλλεύονται τις ευνοϊκές συγκυρίες ώστε να διαιωνίζουν την παρουσία τους, με τους δικούς τους όρους, στη χώρα μας. Δίχως κανείς να τους αγγίζει, να τους ενοχλεί. Δίχως να θίγονται τα κυριαρχικά τους δικαιώματα. Επί πνεύματος και σάρκας της Ελλάδας.

Και ο Σαμαράς και η τρικομματική καρπαζές τρώνε. Προσπαθούν με τα ψίχουλα και τις "καυτές πατάτες"που τους άφησαν να διαχειρίζονται , να ισορροπήσουν σε δυο βάρκες. Αυτοί, οι Σαμαράδες, πληρώνουν το πάθος, το αλκοολίκι τους για "θέσεις", για τηλεοπτική αποθέωση. Για "σοβαρότητα".

Τρίχες. Βλάκες και νούμερα είναι όλοι ανεξαιρέτως!

Από τη μία τα πραγματικά αφεντικά τους, οι εγχώριοι μεγαλο-μπαταχτσήδες, τα πραγματικά ανεξέλεγκτα λαμόγια, οι αχόρταγοι της εξουσίας και του πλούτου.

Από την άλλη οι άχρηστοι αγροτο-δημοσιο-κομματο συνδικαλιστές μαζί με τους προβατοποιημένους ακόλουθους τους, να απειλούν με καταβαράθρωση των "ποσοστών" σε τοπικές και εθνικές εκλογές.

Και νά σου και οι δημοσκοπήσεις. Και να σου και οι αμφίσημες εξαγγελίες - κατά το λαϊκότερο "κωλοτούμπες".

Και στη μέση όλοι εμείς που συρόμεθα σε μια σφαγή ανηλεή, έτσι όπως ο Τράγκας λέει, "χωρίς αναισθητικό".

Όσο μεγαλώνει η απελπισία και τα αδιέξοδα, τόσο θα ψάχνουμε τον επόμενο ηγέτη, τον καβαλάρη στο λευκό άλογο.

Και τόσο περισσότερα θα αναγκαστούμε να δεχτούμε -όχι της Τροϊκας τα αναγκαία για να γίνουμε άνθρωποι- αλλά των μεσαζόντων, των νταβατζήδων μας. Που μέτρο δεν έχουν οπισθοχωρήσει από τα χαρακώματα τους.

Που για να παριστάνουν τις λευκές περιστέρες μπροστά στους "ευρωπαίους δασκάλους" τους, βάφουν τις ματωμένες ποδιές του χασάπη που φορούν με ασβέστη, και αρωματίζουν τους ιδρωμένους σβέρκους τους, με λεβάντα. Και παίρνουν τη "συγχώρεση".

Και από την άλλη έχεις τον Τσίπρα, τον Καμμένο, τη Χρυσή Αυγή. Έχεις τα κατακάθια και το περιθώριο. Τους απόκληρους της γής.

Μιας γής καημένης και σκλαβωμένης, που την έχουν συλλήσει πειρατές και τραμπούκοι. Που την έχουν μαγαρίσει τα χειρότερα σκυλιά και οι μεγαλύτεροι ψεύτες.

Κάνουν λάθος όσοι πιστεύουν πως ο λαός μπορεί να ξεσηκωθεί και να πάρει την κατάσταση στα χέρια του.

Οι εγχώριες ελίτ και το σύστημα, ξέρουν πολύ καλά να χειρίζονται τα πλήθη, ώστε από τη μία να στρέφουν τις αντιδράσεις προς την Τροϊκα, και από την άλλη να κρατούν καλά δεμένους στο άρμα των "προνομίων" τους παράγοντες "κλειδιά" της κοινωνίας, ώστε να προωθούν τα δικά τους ιδιαίτερα συμφέροντα.

Δυστυχώς και οι απεργίες δεν έχουν κανένα νόημα. Παρά είναι βούτυρο στο ψωμί του καθεστώτος. Και αποδεικνύουν την ανάγκη για πολιτική επιρροή και χειραγώγηση των συνδικαλιστών.

Διότι οι απεργίες, έτσι όπως έχουν καταντήσει, από εκεί που προέρχονται, είναι κι αυτές κομμάτι μιας διαπραγμάτευσεις μεταξύ των "προνομιούχων" του δημοσίου, και των πολιτικών εντολοδόχων της αληθινής ηγετικής τάξης της Ελλάδας.

Όσες περισσότερες απεργίες γίνονται, από τους "συνεταίρους", τόσο οι πολιτικοί θα χρειάζεται να "σταθεροποιούν" την κατάσταση, εξαθλιώνοντας όσους δεν έχουν πρόσβαση στο πελατειακό σύστημα. Όπως γίνεται εδώ και χρόνια, σταδιακά.

Το αποτέλεσμα είναι ότι η μεσαία τάξη αποσαθρώνεται και οδεύουμε ολοταχώς για μια νέα κοινωνία πραγματικών έμμισθων σκλάβων, υπηρετών και τζουτζέδων που με την πείνα να καρτερά θα είναι πρόθυμοι για το κάθε τι.

Και τότε ορισμένοι της "αριστεράς" θα παρακαλάνε να είχαν την τύχη των μεταναστών που με τόσο πάθος υπερασπίζονται.

Γιατί και αυτοί οι ίδιοι θα έχουν μπεί μαζί με όλους εμάς, στο περιθώριο της ζωής, που άσπροι, μαύροι, γάλλοι, πορτογάλλοι, θα περιμένουμε τον "τοποτηρητή" είτε να δοκιμάσει το βούρδουλα στην πλάτη μας, είτε να μας επιβραβεύσει με "ζαχαρωτά" σαν τα άλογα που πεθαίνουν στον τροχό, βγάζοντας νερό.

Για ένα πουκάμισο αδειανό, για μια Έλένη......

Δε μασάμε από γιαλαντζί τρομοκρατίες

Αυτά που γίνονται τις τελευταίες μέρες, με αποκορύφωμα τη θρασύδειλη επίθεση στο MALL -ενός χώρου που παίζουν τα παιδιά μας - είναι γιαλαντζί τρομοκρατίες και πορδές αναρχικών που..."επαναστατούν" στο κατεστημένο.

Δε μασάμε. Και δεν φοβόμαστε τις χύτρες και τους εκάστοτε "πυρήνες της φωτιάς" και άλλους τέτοιους γελοίους πιτσιρικάδες που κάνουν θόρυβο σε αντίποινα για την "περιποίηση" της αστυνομίας. Ποιά περιποίηση?

Τις "ανακτήσεις" των καταλήψεων, κάτι ψευτο-εφόδους στα Εξάρχεια, κάτι μπουκέτα σε πορείες "συντρόφων". Και στήθηκε "αντάρτικο" απο την γνωστή-άγνωστη αλητεία των κουκουλοφόρων, των χούλιγκανς της Θύρας 13 και της Θύρας 21, των κάθε λογής μπάχαλων αγκαζέ με τους γόνους των Β.Π οικογενειών που "πλήττουν" γιατί η ζωή τους ήταν τόσο....ανούσια.
Βλέπεις, όταν εργάζεσαι στον ΟΤΕ ή τη ΔΕΗ και είσαι δημόσιος υπάλληλος (σε ΔΕΚΟ, πανεπιστήμια, σχολεία, δήμους κλπ) η έστω όταν οι γονείς σου είναι δικηγόροι, γιατροί, "επιχειρηματίες", βουλευτές κλπ, τότε για "κακή σου τύχη" δεν έχεις αγωνία για το μέλλον ΣΟΥ.
Δε χρειάζεται να ιδρώσεις σαν τους "ταλαίπωρους μετανάστες" που έχουν αγοράσει σπίτια στην Αγία Παρασκευή και πάνε στο Deree ή στο BCA για σπουδές. Τα έχεις όλα έτοιμα.
Γι αυτό και περισσεύει η "οργή" για τη μοίρα των "άλλων" των μη προνομιούχων που μονίμως είναι οι ίδιες περιθωριακές ομάδες: Ομοφυλόφιλοι, μετανάστες, ναρκομανείς. Και βάλτε κι εσείς ότι θέλετε ακόμα. Μέσα θα πέσετε. Εχθροί βεβαίως πάντοτε είναι οι ίδιοι: Οι μπάτσοι. Με κάθε μορφή. Με τη φυσική τους μορφή, μεταφορικά, υπερβατικά, ως "μεγάλος αδερφός", ως "σφαγέας των λαών", ως οτιδήποτε εξυπηρετεί το θυμικό. Και ανάλογα την περίσταση.
Απέναντι σε όλους αυτούς τους βλάκες και αστείους τύπους, που με καβατζωμένη την κωλάρα τους, παριστάνουν τους ρομπέν των δασών φορώντας κουκούλα, έχω να πω πως ούτε να μας κλάσουν μια μάντρα δε μπορούν. Όχι να μας τρομάξουν. Ούτε να μας απασχολούν θα πρεπε, αν δεν έπρεπε οι εφημερίδες να πουλήσουν "τρόμο" και φύλλα.

Και δε μασάμε όχι γιατί είμαστε ατρόμητοι. Κάθε άλλο.

Απλά επειδή η αληθινή τρομοκρατία είναι η ανεργία του 30%. Η φτώχεια των γονιών μας που εργάστηκαν τόσα χρόνια σκληρά, προσπαθώντας να στήσουν μια οικογένεια σωστή και με το πάτημα ενός κουμπιού έγιναν επαίτες. Η αγωνία των νέων ανθρώπων που δε βλέπουν μέλλον σε αυτό το υποκατάστατο κράτους -το αισχρό προτεκτοράτο που άγεται και φέρεται από κουμάσια - "κομμένες κεφαλές" που παριστάνουν τους πολιτικούς άρχοντες.

Τρομοκρατία είναι να μην έχεις πετρέλαιο και να κρυώνεις, να κρυώνουν τα παιδιά σου.
Να μη μπορείς να βγείς από το σπίτι σου, επειδή η ψυχανωμαλία και η διαστροφή μικρών ομάδων της "κοινωνίας", λυμαίνεται το δημόσιο χώρο, ρυπαίνοντας, βιάζοντας τη δημοκρατία, οικειοποιούμενη τα δικά μας δικαιώματα έκφρασης και ελεύθερης κυκλοφορίας. Και δεν αναφέρομαι μόνο στη Χρυσή Αυγή και τους αναρχικούς. Αλλά και στους εκάστοτε τραμπούκους του συνδικαλισμού και της κάθε κρατικοδίαιτης κλίκας.
Τρομοκρατία είναι να μη μπορείς να μάθεις γράμματα στο σχολείο επειδή διδάσκουν καθηγητές ανίκανοι και ακατάλληλοι να εμπνεύσουν τις παιδικές ψυχές. Επειδή τα κτίρια που στεγάζονται τα σχολεία μας είναι πέτρινα κλουβιά χωρίς βλάστηση, μέσα σε τσιμεντένιες πόλεις, τις οποίες κανείς δεν αγαπά. Αλλά όλοι συμβιβαζόμαστε "απο ανάγκη".
Τρομοκρατία είναι που καθημερινά βομβαρδιζόμαστε από χαράτσια, φόρους, νομοσχέδια, φιρμάνια και δηλώσεις που ελέγχουν το εισόδημα που παράγουμε. Χωρίς εμείς να έχουμε τρόπο να επιλέξουμε. Δεν έχουμε την επιλογή.

Τρομοκρατία είναι να ζεις σε ραγιάς και να ξέρεις ότι και τα παιδιά που γέννησες θα ζήσουν σα ραγιάδες

Όλα τα υπόλοιπα, τις τρίχες κατσαρές που σκαρφίζεστε για να κάνετε -δήθεν- ζημιά στο "αστικό κράτος", κρατήστε τα για τον εαυτό σας. Βάλτε ζελατοδυναμιτιδα στη χύτρα και καθήστε επάνω.
Καλύτερη υπηρεσία θα προσφέρετε στον εαυτό σας, και που ξέρετε....
Μπορεί το κράτος να φτιάξει και κάποια "ημέρα μνήμης" και για πάρτη σας.....