Η Ελλάδα σε ομηρία

Χτές γιορτάσαμε την επέτειο του ΟΧΙ, μια επική στιγμή της σύγχρονης Ελληνικής ιστορίας

Παρότι φασίστας ο Μεταξάς, έδωσε την κατάλληλη απάντηση στους Ιταλούς και τους Γερμανούς, που επιβουλεύονταν την εθνική μας κυριαρχία

Και με το σύνθημα "Αέρα" -ένα σύνθημα που με κάνει και ανατριχιάζω με τη μεγαλοσύνη του- πέταξαν στη θάλασσα τους εχθρούς της πατρίδας

Από τότε μέχρι σήμερα, μεσολάβησαν ακόμα πολλές ιστορικές στιγμές, άλλες με θετική και άλλες με τραγική εξέλιξη για την πατρίδα μας

Σήμερα η Ελλάδα βρίσκεται σε ομηρία

Το Ελληνικό κράτος έχει απωλέσει την εθνική του κυριαρχία, διότι το Υπουργείο Οικονομικών ελέγχεται από ξένα συμφέροντα.

Συμφέροντα που με κυνισμό και εμπάθεια, συνεργάζονται με τους δοσίλογους πολιτικούς της χώρας, στραγγαλίζοντας κάθε ρανίδα αίματος από τους Έλληνες

Το Ελληνικό κράτος έχει στραφεί και στρέφεται καθημερινά, ενάντια στους ίδιους τους πολίτες του. Καταδιώκοντας το φτωχό λαό, τον μη προνομιούχο, τον εργαζόμενο, το φοιτητή, τον ηλικιωμένο, τις ευπαθείς ομάδες.

Με την εξοντωτική φορολογία που ασκεί στις πλάτες των πολλών, νομιμοποιεί την αιώνια ασυλία όσων πραγματικά "τα φάγανε" τόσα χρόνια, φοροδιαφεύγοντας και κλέβοντας το δημόσιο με κάθε τρόπο

Με την απουσία βούλησης για δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις, εμπεδώνει το καθεστώς της συντήρησης, της οπισθοδρόμησης, τα συμφέροντα των ολιγαρχών, των βαρόνων των μήντια, των κληρονόμων της εξουσίας μέσα στα κόμματα, των συντεχνιών και των συνεργατών τους

Διαβάζουμε στις ειδήσεις τα απίστευτα γεγονότα:

1. Την παραδοχή πως η Ελλάδα θα μείνει υπό επιτήρηση μέχρι να ξεπληρώσει το 75% των δανείων της
2. Την αποκάλυψη πως η Ελλάδα είναι βάση και κέντρο παρακολουθήσεως αμερικανικών συμφερόντων, με όργια κατασκοπευτικής δράσης προς πάσα κατεύθυνση
3. Τη δήμευση της ακίνητης περιουσίας των Ελλήνων πολιτών, ενώ ταυτόχρονα σωρεία νομοθετημάτων περιορίζει την οικονομική και προσωπική τους ελευθερία 
4. Τη δήμευση ιδιωτικών καταθέσεων στις τράπεζες, τον μονομερή εκβιασμό του πολίτη από το χρηματοπιστωτικό σύστημα για εξυπηρέτηση των δανείων του
5. Τη δήμευση μισθών, συντάξεων, επιδομάτων δίχως καμία διάκριση
6. Την κατάργηση στην πράξη της δωρέαν υγείας και της δωρεάν ασφάλισης
7. Την επίκληση των "Έκτακτων Περιστάσεων", ώστε να παρακάμπτεται με κάθε τρόπο η Συνταγματική νομιμότητα με βροχή πράξεων νομοθετικού περιεχομένου
8. Την καθημερινή αποκάλυψη τεραστίων σκανδάλων υπεξαίρεσης εκατομμυρίων ευρώ από κάθε λογής διαπλεκόμενο πρόσωπο, δίχως η δικαιοσύνη να λειτουργεί ως καθαρτήριο μέσον
9. Την με κάθε τρόπο αποφυγή της προσφυγής στη λαϊκή ετυμηγορία με αλλεπάληλες "κινήσεις συνεργασίας" και δημόσιες εξαγγελίες για ενότητα και διάφορα άλλα τεχνάσματα
10. Την με κάθε τρόπο διατήρηση στην εξουσία του πολιτικού κατεστημένου που οδήγησε τη χώρα στη χρεοκοπία, ενώ ταυτόχρονα "καίγεται" κάθε εναλλακτική προτού δεί το φως της ενημέρωσης

Και τόσα πολλά άλλα που μπορεί κάποιος να γράφει ώρες ατελείωτες

Απέναντι σε αυτή την ομηρία, που μοιάζει κάτι ανάμεσα σε κατοχή και χούντα, δεν έχει βρεθεί ούτε ένας με κότσια να προτάξει ένα βροντερό ΌΧΙ

Και δεν έχουν βρεθεί μερικοί "τρελοί" σαν τον Κολοκοτρώνη και τον Καποδίστρια, να φωνάξουν "Αέρα" και να πετάξουν στη θάλασσα τους εχθρούς της πατρίδας, εντός και εκτός αυτής

Ίσως γι' αυτό το λόγο, οι περισσότεροι Έλληνες αντί να πάνε στην παρέλαση, έκατσαν σπίτι τους και φάγανε μπακαλιάρο σκορδαλιά αμίλητοι

Όπως αρμόζει στους αλυσοδεμένους, που προσμονούν το λυτρωμό από μια "ανώτερη δύναμη"

Και του χρόνου.....

Τσάμπα μάγκες είσαστε

Ναι αγαπητοί μας φίλοι Ευρωπαίοι ηγέτες, είσαστε τσάμπα μάγκες

Ο Αμερικάνος σας παρακολουθεί εδώ και χρόνια και -δήθεν- χαμπάρι δεν πήρατε

Πήρατε τώρα όμως είδηση, ότι ενώ φοράτε βασιλικές τιάρες και ψάχνετε τα ευρωσυντάγματα και την τραπεζική σύγκλιση, τα παντελόνια σας έχουν κατέβει μέχρι τον αστράγαλο

Και είστε γυμνοί σε δημόσια θέα, ενώ εκεί στην πίσω σειρά του Σινεμά, κάνουν πλάκα μαζί σας οι "πιτσιρικάδες"

Την ίδια στιγμή που βάναυσα τιμωρείτε τον Ελληνικό λαό που δεν έφταιξε σε τίποτα

Την ίδια στιγμή που βάναυσα καταδικάζετε το νότο της Ευρώπης σε λιτότητα και ανέχεια

Αυτή την ίδια στιγμή που καράβια με εξαθλιωμένους μετανάστες βυθίζονται στη Λαμπεντούζα και ορδές φουκαριάρηδων ψάχνουν τρόπο να ξεμπαρκάρουν στην Ελλάδα

Εσείς σφυράτε ανέμελα για χάρη της Μέρκελ και του Τέταρτου Γερμανικού Ραϊχ

Σφυράτε ανέμελα δίχως καμία διάθεση να πράξετε με σοβαρότητα και υπευθυνότητα τα δέοντα ως οφείλετε, μιας και λέτε πως πιστεύετε στην Ευρώπη

Τρίχες

Σε καμία Ευρώπη δεν πιστεύετε, παρά στον εαυτό σας και στα συμφέροντα σας

Όσο το ευρώ είχε λόγο ύπαρξης και σας εξυπηρετούσε, το προσκυνήσατε μοιράζοντας φτηνό χρήμα

Σήμερα που το ευρώ δεν εξυπηρετεί, κοιτάτε να απαξιώσετε και την Ευρωπαϊκή Ένωση, με κάθε τρόπο

Που είναι το δόγμα της ενιαίας αμυντικής συνεργασίας? Τα κοινά σύνορα? Η πολιτική και οικονομική ισχύς? Η κοινή άμυνα και ασφάλεια? Το στιβαρό προφίλ μιας παγκόσμιας δύναμης, όπως μας λέγατε ότι είναι η Ε.Ε?

Σας ξεβράκωσε ο Αμερικάνος και σας απέδειξε πως έχετε μαλακό υπογάστριο. Πως είσαστε λίγοι για να αρθείτε των περιστάσεων που με τόσο στόμφο επικαλείστε, ώστε να ηγηθείτε του Ευρωπαϊκού οράματος

Και γελάει ο κόσμος μαζί σας "σοβαροί ηγέτες"

Ακριβοί στο πίτουρο και φτηνοί στ' αλεύρι

Και άντε τώρα να παραστήσετε τους θιγμένους, πως τάχατες "δεν τα κάνουν αυτά οι σύμμαχοι μεταξύ τους"

Έλα που τα κάνανε. Τώρα τί? Θα τους κάνετε ντά?

Ούτε να αερίσετε τη....μάντρα του Ομπάμα δεν είστε άξιοι

Παρά μόνο για να επιβάλλετε τις αδιέξοδες νεοφιλελεύθερες πολιτικές σας, εις βάρος των δικαιωμάτων των λαών είστε κατάλληλοι τελικά

Και ειλικρινά είναι να απορεί κανείς με τη δουλοπρέπεια και τον αυτισμό της Ελληνικής ηγεσίας

Ρε νούμερα, σε αυτή την Ευρώπη στήσατε κώλο?

Σε αυτούς τους τζουτζέδες ξεπουλήσατε τα κόκκαλα και τα χώματα των προγόνων μας?

Πραγματικά έχουμε πιάσει πάτο σε κάθε επίπεδο. Λαός και Κολωνάκι

Μια πολιτική διαθήκη

Ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος είναι τάλε κουάλε

Προϊόντα ενός πολιτικού συστήματος που έχει ρίζες στις κομματικές νεολαίες και τα πανεπιστήμια και πριμοδοτείται από "ευγενή" τζάκια μεγαλοαστών και πλουσίων της χώρας μας, ούτως ώστε να κατασκευάσει "πολιτικά χειραγωγήσιμους" ανθρώπους, που θα στελεχώσουν το δημόσιο βίο

Στόχος είναι πάντοτε ένας. Ο πλήρης έλεγχος και των δύο πλευρών που παραδοσιακά "αναμετρώνται" στην Ελληνική πολιτική σκηνή. Της συντηρητικής παράταξης ή "δεξιάς" και της προοδευτικής παράταξης ή "αριστεράς".

Έτσι καταλήξαμε να γίνονται τσακωμοί και τάχα μου πολιτικές αντιπαραθέσεις για τα μάτια του κόσμου, είτε από το βήμα της βουλής, είτε στα τηλεπαράθυρα (δυστυχώς έχει απαξιωθεί το κοινοβούλιο στο ίδιο επίπεδο με την τηλεόραση), είτε στους "ανένδοτους" προεκλογικούς αγώνες.

Με την ευγενική χορηγία των ΜΜΕ, ο λαός  πείθεται ότι "λειτουργεί η δημοκρατία", ενώ στην πραγματικότητα το status quo της συστημικής εξουσίας παραμένει ανέγγιχτο στον αιώνα τον άπαντα.

Είναι δεδομένο ότι λόγω των ιδιαιτεροτήτων της η Ελλάδα (έτσι όπως δημιουργήθηκε ως κράτος το 1830) ουδέποτε συνέκλινε με τις δυτικές αστικές δημοκρατίες. Αυτές οι δυτικές αστικές δημοκρατίες, κατέληξαν σε αυτά τα πολιτικά σχήματα (κοινοβούλια, κόμματα, θεσμοί, συντάγματα κλπ) και αυτούς τους μηχανισμούς περιφρούρησης των καθεστώτων τους (δικαστήρια, λογοδοσία, ευθύνες, διαχωρισμός των εξουσιών, εκλογές κλπ) μέσα από μακρόχρονες εξελίκτικές διαδικασίες στην οικονομία και την κοινωνία.

Εμείς που λατρεύαμε το Βυζαντινό βασιλιά, τις αυτοκρατορίες, το θεόσταλτο καθεστώς με την ευλογία του Πατριάρχη, βρεθήκαμε να έχουμε ένα αστικό κράτος με χαρακτήρα που πήγαινε κόντρα στις παραδόσεις και την κουλτούρα μας, προερχόμενο από άτομα που "δε γνωρίζαμε" και "δεν καταλαβαίναμε". Έκτοτε η διαμάχη του Ελλάδιτη με τον Έλληνα δεν έχει πάψει να γυρίζει τον τροχό της ιστορίας σε αυτά τα χώματα.

Γιατί όμως έκανα αυτή την μικρή αναδρομή?

Γιατί η πολιτική διαθήκη των Σαμαρά και Βενιζέλου, είναι το επιστέγασμα και η επιβεβαίωση της επανάληψης αυτού του σχήματος αντιπαλότητας, ανάμεσα στην πρόοδο και την παράδοση.

Αν μπορείς να κάνεις μεταρρυθμίσεις και να βελτιώσεις τις συνθήκες, τότε κάνεις τις εύλογες πράξεις.

Αν δε μπορείς, γιατί προέρχεσαι από τις φατρίες εκείνες του συστήματος, που δεν έχουν συμφέρον να αλλάξουν τα πράγματα, τότε κατασκευάζεις τέτοιου τύπου φιρμάνια, ανακοινώσεις, προγραμματικές συμφωνίες και ψάχνεις να "ξαναρίξεις τα ζάρια" κατασκευάζοντας νέα πολιτικά κόμματα, αντίγραφα μέσες άκρες των παλιών

Δηλαδή χρησιμοποιείς την ευγενική χορηγία των ΜΜΕ για να ρίξεις στάχτη στα μάτια της κοινωνίας

Ούτε όμως εμείς οι Έλληνες, με την τόσο πλούσια ιστορία μας, δε φαίνεται να έχουμε διδαχτεί από το παρελθόν μας ότι οι μάχες κερδίζονται με αγώνα, με πάλη, με καθολική συμμετοχή, με ρήξεις. Και πως πάντοτε όλα αυτά ξεκινούν από την απελπισία των εκτοπισμένων. Από την αδικία και την απόγνωση του καταπιεσμένου

Περιμένουμε ότι, όσα δεν έγιναν ποτέ στην πράξη από το 1830 μέχρι σήμερα (δηλαδή να αλλάξουμε νοοτροπία, τρόπο σκέψης και αντιλήψεις) ξαφνικά λόγω της κρίσης θα αλλάξουν μέσα από ένα κομμάτι χαρτί που είναι στον αέρα, δεν πατά πουθενά στην πραγματικότητα. Είναι σκέτη θεωρία και ευχές

Και μάλιστα είναι ευχές και λόγια, από αυτούς που είχαν το χρόνο και τις ευκαιρίες να κάνουν πράξεις για να λύσουν το πρόβλημα. Που ποτέ δεν έκαναν φυσικά.

Πρέπει να γίνει κατανοητό, ότι το Ελληνικό ζήτημα θα λυθεί μέσα από επώδυνες συνθήκες που απαιτούν λαϊκή καθολική συμμετοχή της βάσης. Με κάποιας μορφής επανάσταση, που ελπίζω να είναι ειρηνική και να διεκδικεί ουσιώδη πράγματα. Νομιμότητα, διαφάνεια, μεταρρυθμίσεις, πρόσβαση των πολιτών στα δημόσια αγαθά ανεξαιρέτως, ελεύθερη ανάπτυξη της οικονομικής και κοινωνικής προσωπικότητας του πολίτη. Δε γίνεται αλλιώς

Το υπάρχον πολιτικό κατασκεύασμα δεν είναι λειτουργικό για τον Έλληνα πολίτη, δεν εξυπηρετεί τις ανάγκες του. Το υπάρχον κατεστημένο κυβερνά με όρους οθωμανικής αυτοκρατορίας, αναφορά σε πρόσωπα και όχι συλλογικότητες, αντλώντας πόρους απο την παρα φύση σχέση του με το Ελληνικό κράτος. Το υπάρχον κατεστημένο για να ανατραπεί χρειάζεται μια Βαστίλλη, μεταφορικά. Δηλαδή ξερίζωμα και επαναθεμελίωση. Δε γίνεται αλλιώς

Ακούγονται ακραία τα όσα λέω, όμως έτσι συνέβη παντού στην Ευρώπη. Κάποιος ήρθε και διεκδίκησε τις αλλαγές, πολέμησε γι αυτές, συγκρούστηκε. Και το αποτέλεσμα των συμβιβασμών μπήκε σε διαδικασία συνεχούς βελτίωσης. Σε πλαίσια και όρους

Εδώ στην Ελλάδα, με εξαίρεση μικρές φωτεινές περιόδους, ποτέ κανείς δεν διεκδίκησε τις αλλαγές και δε χτύπησε τη ρίζα του προβλήματος. Παρά όλοι χρησιμοποίησαν το κατεστημένο, ως μέσον για να κρατούν μια εξουσία στηριγμένη σε πήλινα πόδια. Ποιό το αποτέλεσμα λοιπόν της αποτυχίας τους?

Το αποτέλεσμα της αποτυχίας τους είναι οι συνεχείς χρεοκοπίες που προκαλεί το κράτος στην κοινωνία, η συνεχής ανωμαλία, η συνεχώς ανορθόδοξη ανάπτυξη και λειτουργία των θεσμών σε αυτή τη χώρα. Το αποτέλεσμα είναι ότι ξαναμηδενίζουμε το κοντέρ και ξεκινάμε ξανά στις ίδιες λάθος βάσεις

Ποιές είναι αυτές? Μια από αυτές πάντως είναι το φιρμάνι των δύο αυτοκρατόρων (δεξιάς και αριστεράς) στο οποίο μας ανακοινώνουν πρακτικά ότι μέχρι σήμερα τίποτα δεν κατάφεραν. Δίχως να κάνουν αυτοκριτική, δίχως να επισημαίνουν τους λόγους της αποτυχίας. Δίχως να πράττουν τίποτα ώστε να μη γίνουν τα ίδια σφάλματα στο μέλλον.

Και είναι να απορεί κανείς με τους εξωσυστημικούς. Να απορεί κανείς, τι περιμένουν για να δράσουν

Τι άλλο χρειάζεται για να ξεκινήσει η επανάσταση?

"Να σε ενδιαφέρει", φωνάζει κάποιος από την άλλη μεριά της αίθουσας και έχει δίκιο

Καληνύχτα μας

Είναι εγκληματίες!

Διαβάζοντας σήμερα το άρθρο του Μαυρίδη στον capital δε μπόρεσα παρά να αγανακτήσω

Επισημαίνει ορισμένα σωστά πράγματα και πολύ καλά κάνει (το εξής ένα δηλαδή: Ότι μπήκαμε στο ευρώ με "δημιουργική λογιστική" και άρα χωρίς να το αξίζουμε. Και πράγματι έτσι είναι. Από εκεί ξεκίνησε το μεγάλο κακό. Αυτό είναι το κρίσιμο σημείο από το οποίο μπήκαμε σε τροχιά χρεοκοπίας και κρίσης και οχι το 1981 και ο Αντρέας, που έχει πολιτικές και όχι αμιγώς οικονομικές ευθύνες)

Όμως το γενικότερο πνεύμα του άρθρου, δηλαδή να μην πάει ο Σαμαράς σε εκλογές αλλά να ωθήσει τις μεταρρυθμίσεις, αγγίζει το όριο του ανέκδοτου

Οι εκλογές επιβάλλονται από τις περιστάσεις!

Οι περιστάσεις είναι η απώλεια της δεδηλωμένης από την παρούσα Βουλή!

Η ανικανότητα του ακροδεξιού φονταμενταλιστικού κομματιού της Νέας Δημοκρατίας, να παράξει οποιαδήποτε σοβαρή πολιτική πρόταση

Αντιστοίχως όπως ο θίασος του Γιώργου Παπανδρέου (και όχι ο ίδιος προσωπικά που ενώ κατηγορείται και διαβάλλεται συνεχώς, πήρε όχι τυχαία, επώδυνες αποφάσεις κάτω από αντίξοες συνθήκες, ενώ ήδη είχε κάνει μια εμβριθή μάκρο-ανάλυση, όπως αποδείχτηκε εκ των υστέρων) αδυνατούσε να πράξει, τρία χρόνια νωρίτερα

Η συνολική και πλήρης απονομιμοποίηση αυτού του πολιτικού συστήματος, το οποίο ξεπουλάει την Ελλάδα με επαχθείς διομολογήσεις και συμφωνίες εξευτελιστικές!

Όσοι υπέγραψαν εν γνώση τους τα Μνημόνια, δήθεν για να κερδηθεί απαραίτητος χρόνος για να γίνουν μεταρρυθμίσεις είναι εγκληματίες και πολιτικοί αγύρτες που ανήκουν στον Κορυδαλλό!

Δεν είναι δυνατόν να πιστεύει κάποιος, ότι μέσα σε 3 χρόνια μπορεί να γίνει η οποιαδήποτε σοβαρή μεταρρύθμιση σε μια χώρα διαλυμμένη σε κάθε επίπεδο. Όλη η Ελλάδα το γνωρίζει αυτό! Δεν το γνωρίζουν οι πολιτικοί της? Αυτοί που ζούν? Που παριστάνουν ότι βρίσκονται?

Όσοι συνεχίζουν να εφαρμόζουν τις πολιτικές της Τροϊκα, κόντρα σε κάθε λογική, σε κάθε πραγματικότητα, σε κάθε δημοκρατικό αισθητήριο που κατ' ελάχιστο πρέπει να διαθέτει κάποιος που μπαίνει στη Βουλή, ενώ ροκανίζουν τον πολιτικό χρόνο μέχρι το επόμενο "θαύμα" (τάχα μου πλεόνασμα και τρίχες κατσαρές), είναι επίσης εγκληματίες και προδότες και πρέπει να μπούνε φυλακή για πάντα!

Παροτρύνει ο κύριος Μαυρίδης το Σαμαρά να "βάλει όραμα" στην Ελληνική οικονομία! Αν είναι δυνατόν! Λες και ο Σαμαράς γεννήθηκε χτές και δεν τον ξέρουμε ποιός είναι! Που να το βρεί το όραμα ο κύριος Σαμαράς? Σε ποιό πολιτικό χώρο να απευθυνθεί για να αντλήσει στελέχη και ιδέες? Στη διαβρωμένη -όπως το ΠΑΣΟΚ- και οριστικά στο χρονοντούλαπο της ιστορίας, Νέα Δημοκρατία?

Ε, λίγη σοβαρότητα ρε παιδιά επιτέλους! Λίγη ευθιξία!

Το πρόβλημα του συστήματος όμως είναι να κερδίσει χρόνο για να μπορέσει να καλύψει το κενό που άφησαν πίσω τους οι άλλοτε μεγάλες πολιτικές παρατάξεις (τις οποίες αθρόα χρηματοδότησαν μέσω των τραπεζών τους)

Το πρόβλημα του συστήματος είναι να μαντρώσει σε ελεγχόμενο περιβάλλον κάθε φωνή διαμαρτυρίας, κάθε εναλλακτική πρόταση, κάθε κίνηση που μπορεί στα σοβαρά να πλήξει τα σχέδια τους και να έχει απήχηση στον Ελληνικό λαό

Γι αυτό τους έχει πιάσει πρεμούρα να φτιάχνουν κινήσεις και παρεμβάσεις και νέα σχήματα και να λένε λόγια και να κάνουν δημοσκοπήσεις και να ρίχνουν στάχτη στα μάτια του κοσμάκη που πεινάει και κρυώνει

Λοιπόν!

Εδώ και τώρα εκλογές και να αποφασίσει ο λαός προς τα που θα πάει το καράβι και ποιοί πολιτικοί και ποιά σχήματα θα επιβιώσουν.

Εδώ και τώρα να τελειώνουμε με τους επικίνδυνους που ξεπουλάνε την πατρίδα μας, όπως οι Ρωμαίοι που έπαιζαν ζάρια στα πόδια του σταυρωμένου Ιησού!

Εσύ είσαι

Είσαι ένα λευκό περιστέρι που χτυπά τα φτερά στον ουρανό

Ελεύθερη πετάς ανάμεσα στα σύννεφα και τις καταιγίδες
Ορισμένες φορές σε κοιτάζω που κάθεσαι μόνη σου και τινάζεις τη βροχή από το γυαλιστερό σου φτέρωμα
Και είσαι η πιο όμορφη εικόνα της ζωής μου
Πάω να σε αρπάξω, να σε κρατήσω στο κλουβί της ανασφάλειας μου, αλλά ξεφεύγεις
Και μετά, όταν εγώ καθόλου δεν το περιμένω, κάθεσαι απαλά στον ώμο μου και μου γνέφεις: "Ήρθα"
Κι εγώ εκείνη τη στιγμή αισθάνομαι λευκό περιστέρι που πετά μαζί σου, δίπλα σου
Ελεύθερος ανάμεσα στα σύννεφα και τις καταιγίδες
Ελεύθερος να είμαι δίπλα σου, έτσι όπως θέλω να είμαι, περήφανος και τολμηρός

Οι φαντασιώσεις μιας Ελιάς

 Αναδημοσιεύω το κείμενο μου από τη Μεταρρύθμιση

Διαβάζοντας το κείμενο των 58 προσωπικοτήτων βρίσκεσαι να αναρωτιέσαι αν όλοι οι κάτοικοι της Ελλάδας ζούμε στον ίδιο τόπο ή αν απλά συναντιόμαστε νοητικά σε κάποιο ελληνώνυμο υπερβατικό ραντεβού και απλά κουβεντιάζουμε για να περνάει η ώρα μας ευχάριστα

Βλέπετε, ορισμένοι επαγγελματίες των δημόσιων σχέσεων και της επικοινωνίας, σχεδιάζουν επί χάρτου πολιτικές, μεταρρυθμίσεις, προγράμματα δράσης και δημιουργία νέων πολιτικών σχηματισμών ορμώμενοι σαφώς από επαγγελματικά αντανακλαστικά αλλά -σε δεύτερη ανάγνωση- και μεγάλες δόσεις χιούμορ.

Τους καταλαβαίνω. Πραγματικά δε γίνεται να αντιμετωπίσεις μια κρίση αναπαράγοντας συνεχώς μαύρες και άραχλες σκέψεις. Χρειάζεται να διασκεδάσεις και λιγάκι τις εντυπώσεις ή να προσφέρεις υπηρεσίες ψυχαγωγίας στην καταβεβλημένη ελληνική κοινή γνώμη.

Δυστυχώς όμως ο κλάδος των δημόσιων σχέσεων και της επικοινωνίας ως βιοποριστικό μέσον (για κάποιους) και διαφημιστικό εργαλείο (για τις προσωπικές ατζέντες κάποιων άλλων) δεν προσφέρεται για την  καταγραφή σοβαρών πολιτικών συμπερασμάτων ή έστω για μια επιφανειακή εκτίμηση της τεράστιας εθνικής καταστροφής που συντελείται καθημερινά στη χώρα μας

Διότι περί αυτού πρόκειται. Περί μιας τεράστιας εθνικής καταστροφής. Που προστίθεται σε μια σειρά από παλιότερες εθνικές καταστροφές που στιγμάτισαν επίσης γενιές ολόκληρες. Και προδιέγραψαν το μέλλον των επόμενων και των μεθεπόμενων. Αυτά τα έχει καταγράψει η ιστορία.

Έναντι αυτών των τραγικών περιστάσεων που διατρέχουν την κοινωνία κάθετα, οι 58 προσωπικότητες υπογράφουν ένα κείμενο που γράφτηκε απλώς για να γραφτεί. Γράφτηκε για το ντόρο του «κάτι καινούργιο να ασχολούμαστε» και επειδή κάποιοι σύντροφοι βρέθηκαν εκτός νυμφώνος και δεν το έχουν χωνέψει. Γράφτηκε για να ψαρέψει σε νερά θολά και αδιευκρίνιστα, αντλώντας τη «δυναμική» του από αιτήματα ξεπερασμένων σχημάτων και ιδεών.

Γράφτηκε γιατί οι δημοσκοπήσεις είναι αμείλικτες, ενώ κανείς δεν έχει τα κότσια να συζητήσει με ειλικρίνεια τις επιπτώσεις που έχει η εθνική καταστροφή στον Ελληνικό λαό. Όλοι κρύβονται αμήχανοι, δίχως καμιά επιρροή στις εξελίξεις. Αρθρογραφώντας και κουβεντιάζοντας τη μια θεωρία μετά την άλλη. Κάνοντας συνέδρια μνήμης και επετειακές συναντήσεις μεταξύ φίλων. Τι εξυπηρετούν όλα αυτά αλήθεια? Η μάλλον, ποιους εξυπηρετούν όλα αυτά? Αν θέλουμε να φάμε κόλλυβα ξέρουμε που να απευθυνθούμε σας διαβεβαιώνω.

Το κείμενο των 58 συζητά για την κεντροαριστερά, ενώ στην Ελλάδα δεν έχουμε μια ζώσα Αριστερά, παρά κάποιες συνιστώσες «φαντάσματα» της. Το κείμενο των 58 ζητά μια Ελληνική Ελιά, αντιγράφοντας πρακτικές και τακτικές άλλων πολιτικών συστημάτων, άλλων χωρών, άλλων περιστάσεων, εντελώς διαφορετικών σε σχέση με τη δική μας πραγματικότητα Το κείμενο των 58 ψάχνει να βρει πως θα γεμίσει τα παπούτσια κάπου αλλοτινού ΠΑΣΟΚ, ξεχνώντας πως ο λαός του γύρισε την πλάτη γιατί απέτυχε. Το κείμενο των 58 αγνοεί ότι τα λούμπεν στοιχεία της κοινωνίας στράφηκαν στην Χρυσή Αυγή, γιατί ένιωσαν πως το σύστημα τους περιθωριοποίησε χωρίς κανένα δισταγμό στα δύσκολα. Με τρόπο σκανδαλώδη, αδίστακτο και συστηματικό.

Το κείμενο των 58 ζητά ειρηνική και νηφάλια συζήτηση για τη δημιουργία ενός τρίτου πόλου, τη στιγμή που οι δύο άλλοι πόλοι εξαφανίστηκαν και λέξεις όπως «ειρήνη και νηφαλιότητα» είναι ανέκδοτο στο Περιστέρι, στο Κερατσίνι, στο Πέραμα, στο κέντρο της Αθήνας. Το κείμενο των 58 ζητά συναίνεση και αποδοχή, αλλά ξεχνά το προφανές: Η απόρριψη του πολιτικού συστήματος από την κοινωνία οφείλεται στην κατάρρευση του απατηλού «Ελληνικού ονείρου», πάνω στα κεφάλια των μη προνομιούχων. Για ποια συναίνεση μιλούν τελικά? Τη συναίνεση των αποδεκατισμένων? Τη συναίνεση των Ελλήνων που πληρώνουν το βαρύ τίμημα της εθνικής καταστροφής? Μιλώντας αφ υψηλού με πνεύμα ελίτ, περισπούδαστο και φιλοσοφικό?

Το κείμενο των 58 το υπογράφουν άνθρωποι με μέσο όρο ηλικίας τα 50 χρόνια και βάλε. Που είναι η νεολαία? Που είναι η νέα γενιά που βρίσκεται στο περιθώριο? Πως εκπροσωπείται το αύριο της Ελλάδας, με μανιφέστα γραμμένα από το παρελθόν της? Πως μιλάμε για το όραμα, την αλλαγή, τις μεταρρυθμίσεις, όταν αυτοί που πρέπει να μιλήσουν δεν έχουν φωνή? Και πως ζητάμε από τους νέους να εμπιστευτούν τους μπαμπάδες και τους παππούδες τους, που τους χαντάκωσαν με την αλαζονεία τους?

Μιλάνε για επιλογές, για ανάπτυξη, για παραγωγικό μοντέλο, για επανίδρυση του κράτους για κατανομή πόρων και κοινωνική δικαιοσύνη. Μιλάνε για εθνική αυτογνωσία, σεμνότητα και αξιοπρέπεια, λαϊκή υπερηφάνεια και ευρωπαϊσμό. Πάρα πολύ ωραία όλα αυτά, χορταίνεις να τα διαβάζεις. Ας μας απαντήσουν πως θα τα πετύχουν δίχως εθνική ανεξαρτησία. Δίχως τους εθνικούς πόρους διαθέσιμους, αλυσοδεμένους επ’ άπειρο σε επαχθείς διομολογήσεις και μνημόνια υποτέλειας? Ας μας πουν πάνω σε ποια λαϊκή νομιμοποίηση και σε ποια πολιτική σταθερότητα θα σχεδιάσουν την επόμενη μέρα της πατρίδας? Τη στιγμή που βαράνε τα κανόνια πάνω από τα κεφάλια μας? Τη στιγμή που η ανεργία βρίσκεται στο 30% και το τραπεζικό σύστημα έχει καταρρεύσει ολοσχερώς? Τη στιγμή που το κράτος καταρρέει? Τη στιγμή που η κοινωνία μετατρέπεται σε νεκροταφείο ελεφάντων?

Μιλάνε για συνεργασία, για κοινή μοίρα, για συλλογικότητα, για ανασυγκρότηση και ανάληψη ευθυνών. Για κοινές αφετηρίες και κοινές αγωνίες. Κι εμείς τους απαντάμε: Μόνο μια αφετηρία υπάρχει και μόνο μια συλλογικότητα. Η Αριστερά. Τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο. Η Αριστερά αυτή που αγνοείτε, η Αριστερά που θέλετε να ξεχάσετε. Η Αριστερά που δε ανέχεται συμβιβασμούς, ούτε εκπτώσεις, ούτε παρερμηνείες. Η Αριστερά του λαού και της φτωχολογιάς. Αυτή είναι η μόνη αλήθεια των περιστάσεων, ο μοναδικός φάρος μέσα στην καταστροφή. Η μόνη αυθεντική δύναμη που εμπνέει τη νεολαία και την καθοδηγεί στον αγώνα για την αλλαγή και τις μεταρρυθμίσεις.

Ούτε δανεικό ψωμί, ούτε Ελιά, ούτε και πνευματική ελεημοσύνη χρειάζεται η πατρίδα αντικρίζοντας το χάος και τα αδιέξοδα που απεργάζονται τα γνωστά κέντρα αποφάσεων. Αυτό που χρειάζεται είναι κότσια και δύναμη. Αυτό που χρειάζεται είναι σκληρό αγώνα ανατροπής των καταστροφικών πολιτικών της εξαθλίωσης και του εθνικού εξευτελισμού. Αυτό που χρειάζεται είναι σύγκρουση και πάλη.

Αυτός είναι ο ιστορικός ρόλος της Αριστεράς, αν το έχετε ξεχάσει. Και μετά τη νίκη, φτιάξτε κι ελιές, φτιάξτε κι αμπέλια, φέρτε και τον ελευθερωτή Καραμανλή, να μας «οδηγήσει στην Δύσιν» και τον διορατικό Σημίτη να μας γεμίζει «εθνικές επιτυχίες».

Μέχρι τότε όμως μπείτε μπροστάρηδες στους αγώνες της Αριστεράς, ξεκάθαρα, δίχως υπεκφυγές και μέσες λύσεις. Ιδού η ρόδος

Κι εγώ απαντάω στον Ξυνίδη

Γράφει ο Σωκράτης Ξυνίδης στο ιστολόγιο του με τίτλο Απάντηση στο Νίκο Παπανδρέου:

"Διάβασα άρθρο του Νίκου Παπανδρέου στην Οικονομική Επιθεώρηση που τελειώνει με το ερώτημα του "αν και πότε θα βρεθεί το πολιτικοκοινωνικό κίνημα-όχημα, που θα πάρει τη θέση του (ΠΑΣΟΚ) και θα εκφράσει τις ανάγκες της πλειοψηφίας.". Η απάντηση είναι απλή. ´Οταν θα υπάρξει πολιτικό πρόσωπο ή πολιτικός σχηματισμός που θα δείξει, θα κατονομάσει και θα περιγράψει το βαθύ κράτος στην Ελλάδα. Μέχρι σήμερα ούτε το ΚΚΕ έχει τολμήσει να το κάνει. Το βαθύ κράτος της Ελλάδας δεν έχει πηλίκιο, δεν έχει σύμβολα, δεν έχει πρόσωπο. Είναι αυτό που στήθηκε σε οικονομικό επίπεδο από πρόσωπα και οικογένειες που λήστεψαν τη συμμαχική βόηθεια στην μεταπολεμική Ελλάδα και λήστεψαν τα κοινοτικά κονδύλια στην μεταπολιτευτική Ελλάδα. Είναι πρόσωπα και οικογένειες που έκατσαν στο σβέρκο του ελληνικού λαού και συνεχίζουν να τον εκμεταλλεύονται ασύστολα. Είναι τόσο ισχυροί που ακόμη και οι ξένοι μεγαλοκαρχαρίες δεν πλησιάζουν στα νερά τους, που δυστυχώς ταυτίζονται με αυτά της τριτοκοσμικής Ελλάδας. Καμιά ουσιαστική μεταρρύθμιση δεν πρόκειται να επιτευχθεί και καμιά θεραπεία στην παθογένεια της χώρας να επιτευχθεί όσο κυριαρχεί το ίδιο ψευτοτραπεζιτικό-ψευτοεπιχειρηματικό και ψευτοπολιτικό κατεστημένο που επιβάλει το ελληνικό βαθύ κράτος.
Ο πολιτικός (πρόσωπο ή σχηματισμός) λοιπόν που θα δείξει, θα κατονομάσει, θα περιγράψει και θα βάλει απέναντι το βαθύ κράτος της Ελλάδας θα κερδίσει την εμπιστοσύνη του λαού και θα εκφράσει τις ανάγκες της πλειοψηφίας.
Ορίστε λοιπόν πεδίον δόξης λαμπρόν."


Κι εγώ απαντάω στον Ξυνίδη, που διετέλεσε και υπουργός στην κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου: Έχεις δίκιο!


Από εκεί και μετά όμως τι γίνεται κύριε Ξυνίδη?


Αν εσείς που ήσασταν μέλος μιας κυβέρνησης πανηγυρικά ψηφισμένης από το λαό, δε μπορέσαστε να κατονομάσετε τους καρχαρίες που επικαλείστε ότι επιθυμούν την αδράνεια και την ακινησία της Ελλάδας, τότε ποιός θα μπορέσει ποτέ να το κάνει?


Κύριε Ξυνίδη, εγώ θα σας πάω και παλιότερα στην ιστορία. Γιατί ο κοτζαμπασισμός υπήρχε και πρίν την επανάσταση του 1821. Και συνεχίστηκε και μεταλαμπαδεύτηκε σε όλες τις φάσεις της ελληνικής ιστορίας. Τότε αλήθεια τι γινόταν?


Δολοφονήθηκε ο Καποδίστριας. Εξανδραποδίστηκε ο Βενιζέλος. Εκτοπίστηκε ο Γεώργιος Παπανδρέου. Πολεμήθηκε με λύσσα ο Ανδρέας Παπανδρέου. Κοντολογίς αυτοί, και άλλοι τόσοι πολιτικοί που ξεχνάω να αναφέρω, δεν κατάφεραν να κατονομάσουν το βαθύ κράτος


Και όποτε προσπαθούσαν να μεταρρυθμίσουν, βρισκόντουσταν να πολεμάνε με τους ανεμόμυλους και τελικά να καταρρέουν οι προσπάθειες τους. Στην καλύτερη περίπτωση να περνούν ορισμένες σημαντικές αλλαγές, αλλά την επομένη να αναιρούνται, από κάποια άλλη κυβέρνηση. Και ξανά το βασανιστήριο του Σίσυφου για την πατρίδα. Ένα βήμα εμπρός και δύο πίσω

Και σας λέω και το εξής κύριε Ξυνίδη. Άντε και τους κατονόμασες τους ψευτοτραπεζίτες και τους ψευτοεπιχειρηματίες και τους ψευτοπολιτικούς. Άντε και τους κρέμασες στα μανταλάκια

ΜΕΤΑ ΤΙ?

Τι μπορεί να κάνει μια δημοκρατία? Ένας λαός? Ένα κοινωνικό και πολιτικό σύστημα? Τι μπορούμε να κάνουμε?

Να στήσουμε κρεμάλες?

Θα ήταν μια απλή και αποτελεσματική λύση ομολογώ. Όμως δε ζούμε στις ημέρες της πρώτης Παρισινής κομούνας! Ζούμε σε μια εποχή, που στο εσωτερικό της χώρας βλέπουμε να επαναλαμβάνονται αυτούσια ιστορικά γεγονότα του παρελθόντος με παρόμοια εξέλιξη και παρόμοιους πρωταγωνιστές, ενώ ταυτόχρονα το περιβάλλον τριγύρω μας και οι απαιτήσεις του, έχουν αλλάξει σε δραματικό βαθμό!!

Να τους πάμε στα δικαστήρια?

Άντε να τους πάμε. Με ποιές κατηγορίες όμως? Ότι πολεμάνε με λύσσα να διατηρήσουν άθικτα τα συμφέροντα τους? Που με αυτά τα συμφέροντα χρηματοδοτούν τα κόμματα και τους βουλευτές και παράλληλα σχεδόν όλα τα Μέσα Μαζικού Ελέγχου της κοινής γνώμης?

Άντε και τους μαθαίνουμε ποιοί είναι! Και τα ονόματα τους φαρδιά πλατιά γεμίζουν κάθε συζήτηση

Πιστεύετε ότι θα σταματήσουμε να βάζουμε βενζίνη από τις αντλίες τους? Να ψωνίζουμε από τα σούπερμάρκετ τους? Να καταναλώνουμε εισαγόμενα καταναλωτικά προϊόντα από τις θυγατρικές τους? Να πηγαίνουμε διακοπές στα ξενοδοχείας τους? Να καταθέτουμε τα χρήματα μας στις τράπεζες τους? Να ζητάμε εργασία στα -υπό δικό τους έλεγχο- χωράφια και τα μαγαζιά τους?

Υποτίθεται ότι ζούμε σε ένα κράτος ευνομούμενο, μια κλασική δυτική αστική δημοκρατία με ελεύθερη αγορά. Αυτά υπογράψαμε όταν προσχωρούσαμε στην Ενωμένη Ευρώπη.

Υποτίθεται ότι αυτή τη δουλειά, δηλαδή το θεματοφύλακα της δημοκρατίας, τον παίζει το Ελληνικό κοινοβούλιο και οι θεσμοί της δημοκρατίας. Δηλαδή η ανεξάρτητη δικαιοσύνη, η ελεύθερη παιδεία, τα πολιτικά δικαιώματα και όσα αναφέρει το Σύνταγμα της χώρας!

Εφόσον ΕΣΕΙΣ το πολιτικό σύστημα, δε βρίσκετε το σθένος και τη δυνατότητα να κάνετε τη δουλειά που σας αναθέτει με τις εκλογές ο Ελληνικός λαός, τότε τι πρέπει να συμβεί? Να πάρει ο λαός τα όπλα? Να γίνει επανάσταση? Να στασιάσει ο στρατός?

Μήπως τελικά δε γίνεται τίποτα κύριε Ξυνίδη?

Μήπως τελικά και το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου απέτυχε, διότι συμβιβάστηκε και ενσωμάτωσε στους κόλπους του, αυτό ακριβώς το βαθύ κράτος (το κατεστημένο έλεγε ο Ανδρέας) χάνοντας την ορμή και τη δύναμη του?

Και την ιστορική ευκαιρία να μεταμορφώσει  την Ελλάδα σε κράτος σύγχρονο, δημιουργώντας νέους θεσμούς με την καθολική στήριξη των Ελλήνων?

Μήπως για τον ίδιο λόγο, την τραγωδία της χρεοκοπίας, ακολούθησαν όλες αυτές οι ανώμαλες πολιτικές εξελίξεις, που έχουν οδηγήσει τη χώρα, στην απώλεια της εθνικής της κυριαρχίας στο βωμό των Ευρωπαϊκών χρηματιστικών και γεωπολιτικών συμφερόντων?

Μεγαλώσαμε με την πεποίθηση ότι στη δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα. Ιδού λοιπόν η ρόδος, ιδού και το πήδημα. Ήρθε η ώρα της αλήθειας.

Καλώ εσάς και τον Γιώργο Παπανδρέου να ξεκινήσετε τις αποκαλύψεις και να κατονομάσετε με στοιχεία, όσους επιβουλεύονται και απεργάζονται το συμφέρον του Ελληνικού λαού. Να ανοίξετε μια μεγαλη δημόσια συζήτηση και να βγάλετε στη φόρα τους πραγματικούς φορείς της εξουσίας σε αυτή τη χώρα. Τους αληθινούς εθνικούς μειοδότες. Όχι τους αχυρανθρώπους της χρυσής αυγής και κάθε δήθεν επαναστατική καρικατούρα

Κάποτε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής είχε διερωτηθεί δημοσίως «Ποιος επιτέλους κυβερνά αυτό τον τόπο». Αλήθεια, έχει αλλάξει κάτι από τότε? 

Σας ρωτώ ευθέως, τι πρέπει να κάνουμε? Ποιός επιτέλους κυβερνά αυτό τον τόπο?

Ξέρετε, το πρώτο και το βασικό σε έναν άνδρα, αλλά κυρίως σε έναν πολιτικό, είναι το θάρρος της γνώμης, το σθένος και η θυσία στο βωμό των πιστεύω και των αξιών του!! Στο καθήκον υπέρ της πατρίδας!

Κάντε την αρχή και σας διαβεβαιώ ότι θα ακολουθήσει μια χιονοστιβάδα εξελίξεων

Και τότε ο λαός θα μπορέσει να ξαναγίνει κυρίαρχος, εφόσον θα βρεί στο πρόσωπο σας (η όποιου τελικά αναλάβει το κόστος) τον ηγέτη που αναζητά

Δεν έχουν καταλάβει....

Αναφέρομαι συχνά στην ιστορία, διότι οι στιγμές που ζούμε σήμερα, το 2013, είναι ιστορικές

Είναι ιστορικές οι στιγμές, διότι η Ελλάδα ξαναζεί την ιστορία της, ακριβώς με τον ίδιο τρόπο που αυτή η ιστορία σχηματίστηκε αρκετά χρόνια πρίν μέσα από -δυστυχώς- ανάλογες τραγικές συνθήκες

Ξέρετε, ο ιστορικός χρόνος, δηλαδή το ξεφύλισμα του βιβλίου της ιστορίας, δεν ακολουθεί τον ανθρώπινο χρόνο. Δε σημαίνει δηλαδή ότι όπως εμείς ζούμε την κάθε στιγμή, την κάθε ώρα, την κάθε ημέρα, μήνα, χρόνο κλπ, ότι έτσι καταγράφεται και ο ιστορικός χρόνος

Κάθε σελίδα που διατρέχεις, στο μεγάλο μας αναγνωστάρι του έθνους, μπορεί να δρασκελίζει και 10ετίες, 20σαετίες, 50ετίες ή και περισσότερο

Αυτό ακριβώς είναι το σημείο στο οποίο στέκομαι για να "διαβάσω" τις εξελίξεις και τα όσα συμβαίνουν αυτή τη στιγμή στην πατρίδα μας

Νομίζουν κάποιοι, ίσως να είναι και αρκετοί, ότι η περιπέτεια στην οποία μπήκαμε, είναι κοντά στο να τελειώσει, επειδή κάποιοι ψεύτες μιλάνε για πλεονάσματα, το χρηματιστήριο τζιράρει, οι αριθμοί ευημερούν και τα λόγια γίνονται περισσότερο πονετικά

Όμως η αληθινή εικόνα της κρίσης θα διαδραματιστεί το 2014, ενώ τα επόμενα αρκετά χρόνια, (10 με 20 σίγουρα) θα είναι χρόνια πέτρινα για την Ελλάδα. Γενιές θα χαραμιστούν και γενιές θα θυσιαστούν με διάφορους τρόπους για να γυρίσει ο μύλος της εξέλιξης. Και πάλι, δεν ξέρει κανείς προς ποιά κατεύθυνση θα μας τραβήξει η άμπωτη

Δεν έχουν καταλάβει οι συμπατριώτες μας ότι τα δύσκολα ξεκινούν σήμερα, τώρα, απόψε. Δεν έχουν καταλάβει οι συμπατριώτες μας ότι η Ελλάδα ήταν πλούσια και είχε μια θέση στις εξελίξεις, ενώ τώρα σύρεται εξαθλιωμένη, καταχρεωμένη και αλυσοδεμένη χειροπόδαρα στις ορέξεις καθενός μεγάλου της γής

Και δεν το έχουν καταλάβει διότι τόσα χρόνια περνούσαμε καλά, αρκετά καλύτερα από πολλούς άλλους λαούς της Ευρώπης και του κόσμου, δίχως όμως να στηριζόμαστε αποκλειστικά στις δικές μας δυνάμεις

Εδώ είναι και το κουμπί για να μπορέσει η Ελλάδα να ανατρέψει κάποτε το κακό της ριζικό

Να στηριχτεί στις δυνάμεις της, να μοχθήσει, να πατήσει γερά και να σηκωθεί όσο γίνεται μεθοδικά και τίμια

Αυτό ακούγεται σαν ευχή και είναι ευχή. Είναι ευχή, γιατί πραγματικά αντικρύζοντας το μέλλον δεν έχω το κουράγιο να σκεφτώ θετικά. Μελαγχολώ

Από την άλλη σκέφτομαι ότι αν ο καθένας από εμάς παραιτηθεί ή αφεθεί σε κάποια αόριστη μοίρα, τότε το παιχνίδι θα είναι χαμένο προτού καν ξεκινήσει. Άρα δε χάνω την ελπίδα μου

Όμως δε χάνω και την αντίληψη μου, αυτή που με κρατά σε εγρήγορση, που με εξοπλίζει με υγιη αντανακλαστικά και τολμηρές πεποιθήσεις. Δε χάνω την όρεξη μου να διαβάζω, να μαθαίνω, να συλλέγω εμπειρίες. Δε χάνω τη διάθεση μου για αγώνες και διεκδικήσεις. Γιατί δεν πρέπει να συμβιβαστώ με μια μοίρα που δε μου ταιριάζει, όπως δε συμβιβάστηκαν οι πρόγονοι μου, οι πρόγονοι μας

Το πικρό ποτήρι θα το πιούμε μέχρι τέλους, για μια ακόμα φορά. Ας είναι...

Διαίρει και βασίλευε 2

Έλεγα τις προάλλες στο κείμενο μου Διαίρει και βασίλευε, η δύναμη τους ότι η μέθοδος για να κρατούν το λαό εξασθενημένο, δίχως συνείδηση της μεγάλης εικόνας, μονίμως στο έλεος κάποιου "σωτήρα", είναι η συντήρηση των μεγάλων διλημμάτων

Τα μεγάλα διλήμματα για τον αμόρφωτο λαό, είναι πάντα δύο "αντίθετοι" πόλοι, φτιαγμένοι έτσι ώστε να πατάνε στα συναισθηματικά αντανακλαστικά των ανθρώπων και να τους παρασύρουν με πάθη και ίντριγκες άνευ σημασίας. Στόχος του συστήματος είναι πάντοτε ο αποπροσανατολισμός της κοινής γνώμης.Ο αποπροσανατολισμός χρειάζεται γιατί καλύπτει εύκολα την πραγματική εικόνα της Ελλάδας, που όσον αφορά τα εσωτερικά της λίγο έχει αλλάξει ανά τα χρόνια

Τελευταία είδαμε πως με το πάτημα ενός κουμπιού, η Χρυσή Αυγή σχεδόν εξαφανίστηκε από το χάρτη. Μην έχετε αυταπάτες με το θεατράκι που ακολούθησε. Ίσως η όλη ιστορία ήταν να σταλεί ένα μήνυμα από το κατεστημένο, προς αυτούς που επιβουλεύονται την ανατροπή του status quo που έχει επιλεγεί από τις ελίτ. Υπο αυτό το πρίσμα, όντως η ψήφος στη Χρυσή Αυγή να ήταν αντισυστημική, όχι όμως επειδή λειτούργησε τιμωρητικά για το ίδιο το κατεστημένο (μέρος του οποίου άλλωστε ως ακτιβιστικός βραχίονας της δεξιάς δηλαδή, είναι η Χρυσή Αυγή) αλλά γιατί στράφηκε ενάντια στους πολιτικούς της πάτρονες, ποικιλοτρόπως

Από τη μία μεριά, αφαιρώντας εκλογικά ποσοστά από την κύρια δεξαμενή "ελέγχου" των ψηφοφόρων. Από την άλλη μεριά μεταφέροντας στο προσκήνιο και την επικαιρότητα πρακτικές δράσης του υποκόσμου και της Μαφίας, που αφαίρεσαν και την "ηθική" νομιμοποίηση της δεξιάς, έναντι της πολυπροβεβλημένης "αριστερής και αναρχικής βίας αυτών που έκαναν την έγκυο στη Μαρφίν". Ακυρώνοντας ουσιαστικά ένα πλεονέκτημα "δίκαιης οργής των Ελλήνων που αγανακτούν απέναντι στο μνημόνιο", μιας και αυτή η βία, επιβεβαίωνει πανηγυρικά τους λόγους που υιοθέτησαν  πολλοί στη ΝΔ (Λαζαρίδης, Κρανιδιώτης και άλλοι) τη θεωρία των δύο άκρων  για να περνάνε έμμεσα μηνύματα για την "λογική" ύπαρξη της Χ.Α.στο πολιτικό στερέωμα. Κάτι που ο Σαμαράς επισήμως αρνήθηκε ότι ενστερνίζεται, μην ξεχνάμε

Η θεωρία των δύο άκρων λοιπόν (δηλαδή η βία της άκρας αριστεράς και τα μέσα επιβολής της vs η βία της άκρας δεξιάς, παρομοίως), είναι ένα ψεύτικο δίλημμα που πασάρεται στον Ελληνικό λαό για να τον κρατά θολωμένο έναντι του αληθούς διλήμματος που είναι "βία οποιαδήποτε μορφής vs νομιμότητα και κράτος δικαίου"

Το αίτημα των Ελλήνων θα έπρεπε να είναι "κράτος δικαίου με κάθε κόστος, υπέρ του έθνους και της πατρίδας". Το αίτημα των Ελλήνων θα έπρεπε να είναι "απεμπόληση κάθε βίας και ανομίας στο δημόσιο και ιδιωτικό βίο". Αντί αυτών βλέπετε από τη μία τη Χ.Α από την άλλη κάποιους άλλους, στη μέση τάχα μου τη συγκυβέρνηση και έξω απο την Ελλαδα, μια εντελώς άλλη, διαφορετική κατάσταση. Και εδώ είναι το ζουμί.

Έκανα όλον αυτόν τον πρόλογο, για να δείξω με πολύ ευδιάκριτο τρόπο, το χαμηλό επίπεδο της πολιτικής αντιπαράθεσης που μας πουλάνε οι χόρηγοί των κομμάτων (τα Media) ως μεταξωτές κορδέλες (αντί για τα δηλητηριώδη φύκια που στην πραγματικότητα είναι) και "γόνιμη αντιπαράθεση που είναι απαραίτητα για την εμβάθυνση της δημοκρατίας". Αυτό το χαμηλό επίπεδο, ένα παράδειγμα του οποίου είναι τα πρόσφατα γεγονότα, υπάρχει για ένα και μόνο λόγο.

Γιατί οι εγχώριες ελίτ -τα τζάκια δηλαδή- οι προύχοντες και οι τοποτηρητές, θέλουν να μην αλλάξει τίποτα στη χώρα, εις βάρος των δικών τους, μεγάλων συμφερόντων.

Έτσι, σε συνεργασία με τους προστάτες-κατακτητές μας (Αμερικάνους, Ρώσους και Γερμανούς) που ως συνήθως επιβουλεύονται ενεργειακές πηγές του Αιγαίου και γεωπολιτική επιρροή σε συνδυασμό με τα συμφέροντα τους σε Τουρκία και Ισραήλ, τοποθετούν ανδρείκελα στην πολιτική επικαιρότητα, που ΔΕΝ θα σταθούν εμπόδιο στη στρατηγική τους.

Αυτές οι εγχώριες ελίτ, που κατασπατάλησαν δισεκατομμύρια επιδοτήσεων, κοινοτικών προγραμμάτων, φόρων και εισφορών, που δημιούργησαν ένα κράτος που κάνει τα στραβά μάτια στις ανομίες τους, ενώ προς τρίτα μέρη δεν αφήνει περιθώρια επιβίωσης, που ροκάνισαν τα φτηνά δάνεια της ζώνης του ευρώ επί δεκαετία τουλάχιστον, που παράγγειλαν ελαττωματικά όπλα και υποβρύχια και ένα σωρό αλλα τέτοια πράγματα.

Αυτές οι εγχώριες ελίτ είναι που στέλνουν το λογαριασμό στον Ελληνικό λαό, προσφέροντας του τα Μνημόνια. Τα μνημόνια που είναι αποικιοκρατικές συμβάσεις υποτέλειας, αντίστοιχες με όσες οι Εθνοσυνελεύσεις Α και Β, του 1825 και 1826 -αν δεν απατώμαι στις ημερομηνίες- είχαν συνομολογήσει με τους "προστάτες" Άγγλους, ώστε να διαπραγματευτούν την υποτέλεια της Ελλάδας (που είχε επαναστατήσει για να απαλλαγεί από το Σουλτάνο) στον Σουλτάνο, με αντάλλαγμα να μην αποτελειώσουν την Ελλάδα, τα στρατεύματα του Ιμπραήμ που προέλαυνε ανενόχλητος!!!! Ενώ νωρίτερα είχαν ήδη απορρίψει το σχέδιο της Ρωσίας που ήταν ευνοϊκότερο για την εξέλιξη των πραγμάτων!!!

Και για να παραμείνω στην Επανάσταση που ήταν το σημαντικότερο γεγονός του σύγχρονου Ελληνισμού, την ώρα που μάτωνε η πατρίδα από τις σφαγές των Τούρκων, οι Μαυροκορδάτοι και οι κοτζαμπάσηδες που θα έχαναν τα προνόμια που είχαν από το Σουλτάνο, έκαναν συμβούλια και διαβούλια για το πως θα έπρεπε και το αν θα έπρεπε και το με ποιούς θα έπρεπε να διοικηθεί η Ελλάδα μετά την απελευθέρωση!!!! Και ανεβοκατέβαζαν κυβερνήσεις και πολιτικές επιτροπές, την ώρα που καίγονταν τα Ψαρά και πολιορκούνταν μέχρις εσχάτων το Μεσολόγγι!!!!!Είναι τρομερές οι συμπτώσεις για να αγνοούνται ρε παιδιά!!!

Γιατί στο τέλος, με την κωλυσιεργία των πολιτικών της επανάστασης, φτάσαμε σε σημείο καταστροφής τέτοιο, που ΔΕΝ είχαμε άλλη επιλογή διαπραγμάτευσης, από το να αποδεχτούμε πρώτον την οικονομική μας εξάρτηση και υποτέλεια σε ξένη δύναμη και δεύτερον την πολιτική και διπλωματική μας εξάρτηση από τα εκάστοτε σχέδια και τους συσχετισμούς συμφερόντων!!!

Και σας φέρνω ξανά στο σήμερα!!!

Δείτε την πορεία της Ελληνικής χρεοκοπίας από το 2009 έως σήμερα, τις αλλεπάληλες εγχώριες πολιτικές διαβουλεύσεις και το ανεβοκατέβασμα κυβερνήσεων, τη συνομόγηση κατοχικών δανείων υποτέλειας από όλους ανεξαιρέτως, την εξάρθρωση κάθε επιτεύγματος δημοκρατίας, οικονομίας, παραγωγής, επιπέδου διαβίωσης που κατακτήσαμε στην Ελλάδα της μεταπολίτευσης σε μια πορεία 40 ετών, μέσα σε λίγα χρόνια με τις χειρότερες για εμάς προϋποθέσεις!!!

Απεμπολήσαμε ΑΠΟ ΜΟΝΟΙ ΜΑΣ τη θέση μας στην Ευρώπη, στο ευρώ, στα ανεπτυγμένα κράτη, βυθίσαμε τη χώρα μέσα στην άβυσσο και για μία ακόμη φορά στην ιστορία μας, γίναμε αυτό που μας ήθελαν πάντα

Αντίπαλες φατρίες χωρίς ιδεολογία, με μικροσυμφέροντα να χωρίσουν, μίσος να χύνεται και έριδες να δημιουργούνται από τη φτώχια σε κάθε επίπεδο, πάνω σε μια γή εντελώς και παντελώς καμένη από κάθε ζωντάνια και ελπίδα. Στην πλάτη του αποδεκατισμένου Έλληνα, να γίνονται ανήθικες διαπραγματεύσεις από τους προύχοντες και τους πλουσίους, για να μοιραστούν τα ιμάτια του Χριστού κάτω από το σταυρό.

Και τους δώσαμε, στους ξένους, την ευκαιρία για μια ακόμα φορά στην ιστορία μας, ΝΑ ΑΠΟΦΑΣΙΣΟΥΝ ΑΥΤΟΙ, για τα συμφέροντα της Ελλάδας στη ΝΑ μεσόγειο, με βάση τις δικές τους ιδιοτελείς επιδιώξεις, που αν αποβούν θετικές, θα έχουμε θετικά αποτελέσματα σύντομα, ενώ αν αποβούν αρνητικές, θα συνεχίσουμε να βρισκόμαστε σε αυτή την κατάσταση ΔΙΧΩΣ ΕΛΕΓΧΟ για πολλά ακόμα χρόνια.

Τους δώσαμε ξανά την εντύπωση, στους ξένους, ότι δίχως τα χρήματα, είμαστε ένας εξαθλιωμένος ηθικά πολιτισμός, δίχως καμία οργάνωση, καμία παιδεία, κανένα στόχο, καμία εθνική οντότητα, καμία αξιοπρέπεια. Παρά οι ζήτουλες, οι ξεφτιλισμένοι και οι γενίτσαροι που πήραν τη θέση των ηρώων της Επανάστασης του 1821.

Γιατί αυτό ακριβώς κάναμε τόσα χρόνια. Αντί να χτίσουμε, γκρεμίσαμε. Και όταν ήρθε το τέλος του πάρτι, αποκαλύφθηκε ότι οι τερμίτες είχαν ροκανίσει μέχρι και το κοντάρι της σημαίας

Αντί όμως να σκεφτόμαστε όλα αυτά, και να ετοιμαζόμαστε για ανατροπή από το λαό, δηλαδή για επανάσταση, ασχολούμαστε με τον υπόκοσμο της Χρυσής Αυγής, που παραπήρε θάρρος και το σύστημα το σκαμπίλισε για να "κάτσει φρόνιμα" και να υπηρετήσει τον προδιαγεγραμμένο της σκοπό. Το ρόλο δηλαδή του πολιτικού αναχώματος, αγκαζέ με κάποια παρά-αστυνομική δράση, στα πλαίσια της ανακατάληψης των γειτονιών της Αθήνας από την Αριστερά, που παραδοσιακά προσεταιρίζεται την φτωχολογιά.

Δύο άρθρα για τη Χ.Α και το Βατερλό της κυβέρνησης

Δίχως άλλα λόγια, παραθέτω αυτούσια δύο εξαιρετικά άρθρα από τον ιστότοπο του Σ.Ριζόπουλου Rizopoulos Post για το θέμα των ημερών, δηλαδή τον πλήρη και ολοκληρωτικό εξευτελισμό κάθε έννοιας κράτους και κυβέρνησης στην Ελλάδα

Γράφει η Ρένα Παυλάκη – Διακίδη*  

Βατερλό της κυβέρνησης και αποθράσυνση της Χρυσής Αυγής

Σε πρωτοφανές πολιτικό και επικοινωνιακό Βατερλό εξελίχθηκε για την κυβέρνηση η όψιμη επιχείρηση «συντρίβουμε τον εξτρεμισμό», με την απόφαση ανακριτή και εισαγγελέα να αφεθούν ελεύθεροι οι βουλευτές της Χρυσής Αυγής Ηλίας Κασιδιάρης, Ηλίας Παναγιώταρος και Νίκος Μίχος. Ωστόσο, αυτό είναι δευτερεύον μπροστά στην αποθράσυνση της Χρυσής Αυγής, που είναι βέβαιο ότι θα ακολουθήσει, όπως και η ηρωοποίηση των στελεχών της. Ήδη, από τα πρώτα λεπτά της αποφυλάκισής τους έδωσαν σαφή δείγματα γραφής των όσων θα ακολουθήσουν. Η διαχείριση της υπόθεσης τις τελευταίες ημέρες, αποκαλύπτει με τον πλέον αδιαμφισβήτητο τρόπο το εύρος του πολιτικού και θεσμικού ελλείμματος της χώρας. Μιας χώρας που κυβερνάται από αριβίστες της πολιτικής, που δεν διστάζουν να υπονομεύσουν την ομαλότητα και τη δημοκρατία, προκειμένου να επιτύχουν τους ιδιοτελείς σκοπούς τους. Μια επιγραμματική αναδρομή των γεγονότων των τελευταίων ημερών, από τη δολοφονία Φύσσα και μετά, είναι αποκαλυπτική του μεγέθους της διάβρωσης κάθε θεσμικής και κρατικής λειτουργίας σ’ αυτή τη χώρα, τα τελευταία χρόνια. ‘Όλα ξεκίνησαν από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, από μέλος της Χρυσής Αυγής, όπως ο ίδιος ομολογεί και παραδέχεται. Στην αρχή, η κυβέρνηση δεν δείχνει να παίρνει το δολοφονικό χτύπημα στα σοβαρά. Πιθανώς, επειδή είναι ένα ακόμη περιστατικό μέσα σε τόσα που έχουν προηγηθεί. Κινούνται ακόμα στην επικοινωνιακή γραμμή των δύο άκρων. Με τη δολοφονία, βρίσκουν απλώς μια ακόμα αφορμή για να «τεκμηριώσουν» τη θεωρία τους και να επιτεθούν κατά της Αριστεράς. Με καθυστέρηση 36 και πλέον ωρών, ο πρωθυπουργός αναγκάζεται να καταδικάσει τη δολοφονική πράξη. Τι τον ανάγκασε; Κατ’ αρχήν ο ξένος Τύπος, ο οποίος – σε αντίθεση με τα εγχώρια εκδοτικά συγκροτήματα – μιλά για πολιτική δολοφονία ενός αριστερού αντιφασίστα από νεοναζί. Παράλληλα, αρχίζει να αμφισβητείται από εκπροσώπων θεσμικών ευρωπαϊκών οργάνων η δυνατότητα της χώρας, υπό αυτές τις συνθήκες, να προεδρεύσει της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Επιπλέον, επίκειται το ταξίδι του πρωθυπουργού στις ΗΠΑ και οι πληροφορίες θέλουν την ελληνοεβραϊκή κοινότητα να ασκεί έντονες πιέσεις προς την ελληνική κυβέρνηση. Οι έξωθεν πιέσεις αλλά και η κατακραυγή κυρίως από τον διεθνή Τύπο για τη δράση του νεοναζιστικού κόμματος, αναγκάζει την κυβέρνηση να αναπροσαρμόσει την τακτική της και να εμφανίσει προς τα έξω ένα δήθεν δόγμα πυγμής κατά του φασιστικού μορφώματος, που εν μια νυκτί, «μεταλλάχθηκε» σε εγκληματική οργάνωση, την οποίαν μέχρι εκείνη την ώρα οι ίδιοι κάλυπταν, υπέθαλπαν, υιοθετούσαν την ατζέντα της. Ωστόσο, η αντιμετώπιση της Χρυσής Αυγής δεν είναι απλή υπόθεση, από τη στιγμή που η υπόθαλψή της από το πολιτικό σύστημα για δύο δεκαετίες, είναι εκείνη που την έστειλε στη Βουλή και την «νομιμοποίησε δημοκρατικά» στη συνείδηση εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων. Επιπρόσθετα, πολιτική αντιμετώπιση σημαίνει ότι απαλείφεις και τις γενεσιουργές αιτίες του φαινομένου, τις μνημονιακές πολιτικές. Επ’ αυτού, ούτε λόγος να γίνεται από την κυβέρνηση – εντολοδόχο των δανειστών. Η σκέψη να τεθεί εκτός νόμου, παραμερίστηκε γρήγορα, διότι τέτοια διαδικασία δεν προβλέπεται, αλλά ακόμη κι αν μπορούσε να γίνει, θα οδηγούσε σε έκρυθμες καταστάσεις. Η λύση σε ένα κατ’ εξοχήν πολιτικό πρόβλημα βρέθηκε δια την νομικής οδού. Η τεκμηρίωση της κατηγορίας της σύστασης εγκληματικής συμμορίας, έδειχνε να είναι η διέξοδος στο αδιέξοδο. Έτσι, εν ριπή οφθαλμού ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη Νίκος Δένδιας βρίσκεται με 32 φακέλους υπό μάλης, αντίστοιχων υποθέσεων εγκληματικής δράσης της Χρυσής Αυγή, ενώ το υποστηρικτικό υλικό και τα ντοκουμέντα άρχισαν να ρέουν άφθονα στα μέχρι χθες ανυποψίαστα ΜΜΕ, οι δε δημοσιογράφοι άρχισαν να πλειοδοτούν με πάθος σε δημοκρατικά ιδεώδη και αντιναζιστικό μένος. Όψιμα ανανήψαντες και αυτοί, όπως και η κυβέρνηση.
Η θεατρική παράσταση είχε ξεκινήσει. Οι πρώτες ενδείξεις για την αποδοχή από το κοινό ήταν ενθαρρυντικές, τόσο που επιτελείο Σαμαρά και Βενιζέλος, άρχισαν να βλέπουν σοβαρά, μέσα στο σκηνικό υφέρπουσας πολιτικής ανωμαλίας, την ευκαιρία για εκλογές, προεξοφλώντας μάλιστα το θετικό αποτέλεσμα για τη συγκυβέρνηση. Η επόμενη πράξη της θεατρικής παράστασης παίχτηκε το πρωί του Σαββάτου με τις συλλήψεις βουλευτών και στελεχών της Χρυσής Αυγής. Το πόρισμα του αντιεισαγγελέα Βουρλιώτη έγινε φέιγ βολάν. Το μοίραζαν με υπερηφάνεια, χωρίς να αντιλαμβάνονται ότι εκείνη την ώρα, το περιεχόμενό του αποδείκνυε με τον πλέον περίτρανο τρόπο την κατάρρευση κάθε θεσμικής και κρατικής λειτουργίας. Πώς είναι δυνατόν να συνέβαιναν όλα αυτά που περιγράφονται και τόσα χρόνια κανένας δεν έκρινε σκόπιμο να ασχοληθεί; Ωμή παραδοχή οργανωμένης, πολυεπίπεδης συγκάλυψης. Κι ας επέσειαν έγκριτοι νομικοί τους πιθανούς κινδύνους αυτής της παρορμητικής και εσπευσμένης ενέργειας. Κι εκεί που η εξαγωγή του οικονομικού success story είχε καταρρεύσει, ένα νέο success story, αυτό της «συντριβής του εξτρεμισμού» ( πρόκειται για τη συγκαλυμμένη θεωρία των δύο άκρων), φαινόταν να έχει καλύτερες εξαγωγικές προοπτικές. Και είναι αλήθεια ότι ο Α. Σαμαράς το προπαγάνδισε δεόντως στην αντίπερα, του Ατλαντικού, όχθη. Όμως, κάθε θαύμα τριήμερο. Πρωί Τετάρτης, οι βουλευτές της Χρυσής Αυγής αφήνονται ελεύθεροι. Μπορεί η μη προφυλάκιση να μην προδικάζει τίποτε επί της ουσίας της υπόθεσης, όπως επικοινωνιακά δεν λειτουργεί με τον ίδιο τρόπο. Δεν σημαίνει ότι είναι αθώοι για όσα κατηγορούνται, όμως αυτό θα αργήσει να αποδειχθεί και μόνον όταν οι υποθέσεις φτάσουν στο ακροατήριο. Η πρώτη ανάγνωση ωστόσο λέει ότι το βαρύ κατηγορητήριο δεν τεκμηριώθηκε, ενώ η αποθρασυνόμενη πλέον (με ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει) Χρυσή Αυγή θα έχει άφθονο χρόνο για να ηρωοποιεί τα στελέχη της και να διακινεί τη θεωρία της πολιτικής δίωξή στους. Η βιαστική, επιπόλαιη, επικοινωνιακή, καιροσκοπική διαχείριση μιας τόσο σοβαρής υπόθεσης από πλευράς της κυβέρνησης, κατέληξε σε Βατερλό γι αυτήν και σε μια σοβαρότατη αιχμή κατά της Δικαιοσύνης, που σήμερα εμφανίζεται να ακολουθεί κυβερνητικές οδηγίες και να εκτίθεται. Τόσα χρόνια συγκάλυπτε, χθες επέδειξε υπερβάλλοντα ζήλο και σήμερα αναγκάστηκε να παραδεχτεί ότι δεν είχε τα στοιχεία που απαιτούντο για να δικαιολογήσει το ζήλο της. Ακόμα πιο πέρα, άρχισε ήδη να διακινείται – ως υπόνοια – το ενδεχόμενο να συντάχθηκε σκοπίμως ένα τόσο βαρύ κατηγορητήριο, ακριβώς για να μην μπορεί να τεκμηριωθεί. Αν αυτό συμβαίνει, είναι τουλάχιστον νοσηρό και στοχεύει σε αντίθετο από το υποτίθεται επιδιωκόμενο αποτέλεσμα. Στοχεύει στην ενίσχυση του νεοναζισμού. Σε κάθε περίπτωση, είναι μια ακραία και παρακινδυνευμένη εκδοχή. Άλλωστε, δεν χρειαζόταν να πάει κανείς τόσο μακριά. Και μόνο οι κυβερνητικοί χειρισμοί είναι αρκετοί να οδηγήσουν στο ίδιο ακριβώς «επίτευγμα». Στον εκφασισμό, κατ’ αρχήν, της πολιτικής ζωής της χώρας – σε μεγάλο βαθμό αυτό έχει συντελεστεί ήδη με πρακτικές που έχουν θεσμοποιήσει τον φασισμό – και στην συνέχεια της ίδιας της κοινωνίας. 

* Η Ρένα Παυλάκη – Διακίδη είναι δημοσιογράφος

Γράφει ο Σπύρος Ριζόπουλος  
Κάνουν ήρωες αυτούς που έπρεπε να τελειώσουν   

Πολλοί φίλοι με ρωτούσαν τις τελευταίες ημέρες γιατί δεν έγραψα οτιδήποτε άμεσα σχετιζόμενο με τις συλλήψεις της ηγεσίας της Χρυσής Αυγής. Η απάντησή μου ήταν απλή. Περίμενα να κάτσει η «σκόνη» που είναι καλή μόνο για να γεμίζει με ασημαντότητες τον τηλεοπτικό χρόνο του το Mega (ελλείψει και κρατικής τηλεόρασης) και ευελπιστώ να έχουν «δέσει» την υπόθεση. Η απόφαση των ανακριτών να αφεθούν ελεύθεροι με περιοριστικούς όρους οι βουλευτές της Χρυσής Αυγής Ηλίας Κασιδιάρης, Ηλίας Παναγιώταρος και ο Νίκος Μίχος, επιβεβαιώνει τους χειρότερους φόβους μου. Τα περί «εξάρθρωσης» έγιναν «φύλλο και φτερό» μέσα σε λίγα εικοσιτετράωρα. Ήλπιζα πως η πολιτική απόφαση της συγκυβέρνησης να «τελειώσει» τη Χρυσή Αυγή είχε έναν ολοκληρωμένο σχεδιασμό και σε βάθος χρόνου, όπως πρέπει να συμβαίνει σε τέτοια ζητήματα που αφορούν στην λειτουργία της δημοκρατίας και την τύχη της χώρας. Ήλπιζα πως το κράτος έχει κινητοποιήσει όλα τα μέσα που έχει στη διάθεσή του για να «δέσει» την υπόθεση και να μην ξεφτιλιστεί. Ήλπιζα πως οι συλλήψεις ήταν αρχή αυτού του σχεδιασμού και όχι η αρχή και το τέλος, μόνο και μόνο για να πάει στις ΗΠΑ ο Σαμαράς και να μιλήσει στην Αμερικανοεβραϊκή Επιτροπή, για την αποφασιστικότητά του να ξεριζώσει τη Χρυσή Αυγή. Φοβάμαι πλέον πως κάθε ελπίδα με αυτή την συγκυβέρνηση είναι μάταιη σε όλα τα επίπεδα. Φοβάμαι πως έστησαν μια επιχείρηση «για τα μάτια του κόσμου» και πέταξαν το μπαλάκι στη δικαιοσύνη, η οποία εκ των πραγμάτων δεν μπορεί να κινηθεί πέραν των ορίων του νόμου. Στην ουσία παγίδευσαν τη δικαιοσύνη και την κάνουν να φαίνεται τώρα σαν …πλυντήριο της Χρυσής Αυγής. Από το Σάββατο που έγιναν οι συλλήψεις είχα την ευκαιρία να μιλήσω με διακεκριμένους νομικούς. Όλοι μου εξέφρασαν τον προβληματισμό τους για το κατά πόσο μπορεί να σταθεί δικαστικά η όλη επιχείρηση όπως επίσης με διαβεβαίωναν πως όλοι οι εμπλεκόμενοι δικαστικοί λειτουργοί είναι άριστοι στην άσκηση των καθηκόντων τους. Τα σημειώνω αυτά για να μην αρχίσουν τίποτα διαρροές περί ευθυνών της δικαιοσύνης. Αυτά λοιπόν που μάθαινα εγώ από το γραφείο μου, το Μαξίμου δεν μπορούσε να τα μάθει και να έχει γνώση; Ή ασχολούνται μόνο με το αν θα γράψω κανένα άρθρο με το οποίο θα ζητάω την παραίτηση του Χρύσανθου Λαζαρίδη; Το είχα γράψει και το ξαναγράφω. Η αντιμετώπιση της Χρυσής Αυγής μπορούσε να είναι μόνον πολιτική. Η επιλογή της κυβέρνησης να κρυφτεί πίσω από το φουστάνι της Εισαγγελέως του Αρείου Πάγου κας Ευτέρπης Κουτζαμάνη μαρτυράει πολιτική δειλία και ανικανότητα. Τουλάχιστον σε ένα πρώτο επίπεδο ανάγνωσης. Σήμερα επιβεβαιώνονται οι χειρότεροι φόβοι κάθε σκεπτόμενου Έλληνα. Έχουμε να κάνουμε με μια κυβέρνηση… κουραμπιέδων! Περιμένουμε μετά, αυτοί οι οποίοι δεν μπορούν να χειριστούν τον Κασιδιάρη, να υπερασπιστούν τα εθνικά συμφέροντα έναντι των Γερμανών ή οποιουδήποτε άλλου. Αστειότητες. Το μόνο που καταφέρνουν είναι να κάνουν σήμερα ήρωες αυτούς που έπρεπε να τελειώσουν.