Είσαι ένα λευκό περιστέρι που χτυπά τα φτερά στον ουρανό
Ελεύθερη πετάς ανάμεσα στα σύννεφα και τις καταιγίδες
Ορισμένες φορές σε κοιτάζω που κάθεσαι μόνη σου και τινάζεις τη βροχή από το γυαλιστερό σου φτέρωμα
Και είσαι η πιο όμορφη εικόνα της ζωής μου
Πάω να σε αρπάξω, να σε κρατήσω στο κλουβί της ανασφάλειας μου, αλλά ξεφεύγεις
Και μετά, όταν εγώ καθόλου δεν το περιμένω, κάθεσαι απαλά στον ώμο μου και μου γνέφεις: "Ήρθα"
Κι εγώ εκείνη τη στιγμή αισθάνομαι λευκό περιστέρι που πετά μαζί σου, δίπλα σου
Ελεύθερος ανάμεσα στα σύννεφα και τις καταιγίδες
Ελεύθερος να είμαι δίπλα σου, έτσι όπως θέλω να είμαι, περήφανος και τολμηρός
No comments:
Post a Comment