"Διάβασα άρθρο του Νίκου Παπανδρέου στην Οικονομική Επιθεώρηση που τελειώνει με το ερώτημα του "αν και πότε θα βρεθεί το πολιτικοκοινωνικό κίνημα-όχημα, που θα πάρει τη θέση του (ΠΑΣΟΚ) και θα εκφράσει τις ανάγκες της πλειοψηφίας.". Η απάντηση είναι απλή. ´Οταν θα υπάρξει πολιτικό πρόσωπο ή πολιτικός σχηματισμός που θα δείξει, θα κατονομάσει και θα περιγράψει το βαθύ κράτος στην Ελλάδα. Μέχρι σήμερα ούτε το ΚΚΕ έχει τολμήσει να το κάνει. Το βαθύ κράτος της Ελλάδας δεν έχει πηλίκιο, δεν έχει σύμβολα, δεν έχει πρόσωπο. Είναι αυτό που στήθηκε σε οικονομικό επίπεδο από πρόσωπα και οικογένειες που λήστεψαν τη συμμαχική βόηθεια στην μεταπολεμική Ελλάδα και λήστεψαν τα κοινοτικά κονδύλια στην μεταπολιτευτική Ελλάδα. Είναι πρόσωπα και οικογένειες που έκατσαν στο σβέρκο του ελληνικού λαού και συνεχίζουν να τον εκμεταλλεύονται ασύστολα. Είναι τόσο ισχυροί που ακόμη και οι ξένοι μεγαλοκαρχαρίες δεν πλησιάζουν στα νερά τους, που δυστυχώς ταυτίζονται με αυτά της τριτοκοσμικής Ελλάδας. Καμιά ουσιαστική μεταρρύθμιση δεν πρόκειται να επιτευχθεί και καμιά θεραπεία στην παθογένεια της χώρας να επιτευχθεί όσο κυριαρχεί το ίδιο ψευτοτραπεζιτικό-ψευτοεπιχειρηματικό και ψευτοπολιτικό κατεστημένο που επιβάλει το ελληνικό βαθύ κράτος.
Ο πολιτικός (πρόσωπο ή σχηματισμός) λοιπόν που θα δείξει, θα κατονομάσει, θα περιγράψει και θα βάλει απέναντι το βαθύ κράτος της Ελλάδας θα κερδίσει την εμπιστοσύνη του λαού και θα εκφράσει τις ανάγκες της πλειοψηφίας.
Ορίστε λοιπόν πεδίον δόξης λαμπρόν."
Κι εγώ απαντάω στον Ξυνίδη, που διετέλεσε και υπουργός στην κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου: Έχεις δίκιο!
Από εκεί και μετά όμως τι γίνεται κύριε Ξυνίδη?
Αν εσείς που ήσασταν μέλος μιας κυβέρνησης πανηγυρικά ψηφισμένης από το λαό, δε μπορέσαστε να κατονομάσετε τους καρχαρίες που επικαλείστε ότι επιθυμούν την αδράνεια και την ακινησία της Ελλάδας, τότε ποιός θα μπορέσει ποτέ να το κάνει?
Κύριε Ξυνίδη, εγώ θα σας πάω και παλιότερα στην ιστορία. Γιατί ο κοτζαμπασισμός υπήρχε και πρίν την επανάσταση του 1821. Και συνεχίστηκε και μεταλαμπαδεύτηκε σε όλες τις φάσεις της ελληνικής ιστορίας. Τότε αλήθεια τι γινόταν?
Δολοφονήθηκε ο Καποδίστριας. Εξανδραποδίστηκε ο Βενιζέλος. Εκτοπίστηκε ο Γεώργιος Παπανδρέου. Πολεμήθηκε με λύσσα ο Ανδρέας Παπανδρέου. Κοντολογίς αυτοί, και άλλοι τόσοι πολιτικοί που ξεχνάω να αναφέρω, δεν κατάφεραν να κατονομάσουν το βαθύ κράτος
Και όποτε προσπαθούσαν να μεταρρυθμίσουν, βρισκόντουσταν να πολεμάνε με τους ανεμόμυλους και τελικά να καταρρέουν οι προσπάθειες τους. Στην καλύτερη περίπτωση να περνούν ορισμένες σημαντικές αλλαγές, αλλά την επομένη να αναιρούνται, από κάποια άλλη κυβέρνηση. Και ξανά το βασανιστήριο του Σίσυφου για την πατρίδα. Ένα βήμα εμπρός και δύο πίσω
Και σας λέω και το εξής κύριε Ξυνίδη. Άντε και τους κατονόμασες τους ψευτοτραπεζίτες και τους ψευτοεπιχειρηματίες και τους ψευτοπολιτικούς. Άντε και τους κρέμασες στα μανταλάκια
ΜΕΤΑ ΤΙ?
Τι μπορεί να κάνει μια δημοκρατία? Ένας λαός? Ένα κοινωνικό και πολιτικό σύστημα? Τι μπορούμε να κάνουμε?
Να στήσουμε κρεμάλες?
Θα ήταν μια απλή και αποτελεσματική λύση ομολογώ. Όμως δε ζούμε στις ημέρες της πρώτης Παρισινής κομούνας! Ζούμε σε μια εποχή, που στο εσωτερικό της χώρας βλέπουμε να επαναλαμβάνονται αυτούσια ιστορικά γεγονότα του παρελθόντος με παρόμοια εξέλιξη και παρόμοιους πρωταγωνιστές, ενώ ταυτόχρονα το περιβάλλον τριγύρω μας και οι απαιτήσεις του, έχουν αλλάξει σε δραματικό βαθμό!!
Να τους πάμε στα δικαστήρια?
Άντε να τους πάμε. Με ποιές κατηγορίες όμως? Ότι πολεμάνε με λύσσα να διατηρήσουν άθικτα τα συμφέροντα τους? Που με αυτά τα συμφέροντα χρηματοδοτούν τα κόμματα και τους βουλευτές και παράλληλα σχεδόν όλα τα Μέσα Μαζικού Ελέγχου της κοινής γνώμης?
Άντε και τους μαθαίνουμε ποιοί είναι! Και τα ονόματα τους φαρδιά πλατιά γεμίζουν κάθε συζήτηση
Πιστεύετε ότι θα σταματήσουμε να βάζουμε βενζίνη από τις αντλίες τους? Να ψωνίζουμε από τα σούπερμάρκετ τους? Να καταναλώνουμε εισαγόμενα καταναλωτικά προϊόντα από τις θυγατρικές τους? Να πηγαίνουμε διακοπές στα ξενοδοχείας τους? Να καταθέτουμε τα χρήματα μας στις τράπεζες τους? Να ζητάμε εργασία στα -υπό δικό τους έλεγχο- χωράφια και τα μαγαζιά τους?
Υποτίθεται ότι ζούμε σε ένα κράτος ευνομούμενο, μια κλασική δυτική αστική δημοκρατία με ελεύθερη αγορά. Αυτά υπογράψαμε όταν προσχωρούσαμε στην Ενωμένη Ευρώπη.
Υποτίθεται ότι αυτή τη δουλειά, δηλαδή το θεματοφύλακα της δημοκρατίας, τον παίζει το Ελληνικό κοινοβούλιο και οι θεσμοί της δημοκρατίας. Δηλαδή η ανεξάρτητη δικαιοσύνη, η ελεύθερη παιδεία, τα πολιτικά δικαιώματα και όσα αναφέρει το Σύνταγμα της χώρας!
Εφόσον ΕΣΕΙΣ το πολιτικό σύστημα, δε βρίσκετε το σθένος και τη δυνατότητα να κάνετε τη δουλειά που σας αναθέτει με τις εκλογές ο Ελληνικός λαός, τότε τι πρέπει να συμβεί? Να πάρει ο λαός τα όπλα? Να γίνει επανάσταση? Να στασιάσει ο στρατός?
Μήπως τελικά δε γίνεται τίποτα κύριε Ξυνίδη?
Μήπως τελικά και το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου απέτυχε, διότι συμβιβάστηκε και ενσωμάτωσε στους κόλπους του, αυτό ακριβώς το βαθύ κράτος (το κατεστημένο έλεγε ο Ανδρέας) χάνοντας την ορμή και τη δύναμη του?
Και την ιστορική ευκαιρία να μεταμορφώσει την Ελλάδα σε κράτος σύγχρονο, δημιουργώντας νέους θεσμούς με την καθολική στήριξη των Ελλήνων?
Μήπως για τον ίδιο λόγο, την τραγωδία της χρεοκοπίας, ακολούθησαν όλες αυτές οι ανώμαλες πολιτικές εξελίξεις, που έχουν οδηγήσει τη χώρα, στην απώλεια της εθνικής της κυριαρχίας στο βωμό των Ευρωπαϊκών χρηματιστικών και γεωπολιτικών συμφερόντων?
Μεγαλώσαμε με την πεποίθηση ότι στη δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα. Ιδού λοιπόν η ρόδος, ιδού και το πήδημα. Ήρθε η ώρα της αλήθειας.
Καλώ εσάς και τον Γιώργο Παπανδρέου να ξεκινήσετε τις αποκαλύψεις και να κατονομάσετε με στοιχεία, όσους επιβουλεύονται και απεργάζονται το συμφέρον του Ελληνικού λαού. Να ανοίξετε μια μεγαλη δημόσια συζήτηση και να βγάλετε στη φόρα τους πραγματικούς φορείς της εξουσίας σε αυτή τη χώρα. Τους αληθινούς εθνικούς μειοδότες. Όχι τους αχυρανθρώπους της χρυσής αυγής και κάθε δήθεν επαναστατική καρικατούρα
Κάποτε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής είχε διερωτηθεί δημοσίως «Ποιος επιτέλους κυβερνά αυτό τον τόπο». Αλήθεια, έχει αλλάξει κάτι από τότε?
Σας ρωτώ ευθέως, τι πρέπει να κάνουμε? Ποιός επιτέλους κυβερνά αυτό τον τόπο?
Ξέρετε, το πρώτο και το βασικό σε έναν άνδρα, αλλά κυρίως σε έναν πολιτικό, είναι το θάρρος της γνώμης, το σθένος και η θυσία στο βωμό των πιστεύω και των αξιών του!! Στο καθήκον υπέρ της πατρίδας!
Κάντε την αρχή και σας διαβεβαιώ ότι θα ακολουθήσει μια χιονοστιβάδα εξελίξεων
Και τότε ο λαός θα μπορέσει να ξαναγίνει κυρίαρχος, εφόσον θα βρεί στο πρόσωπο σας (η όποιου τελικά αναλάβει το κόστος) τον ηγέτη που αναζητά
No comments:
Post a Comment