Είναι ιστορικές οι στιγμές, διότι η Ελλάδα ξαναζεί την ιστορία της, ακριβώς με τον ίδιο τρόπο που αυτή η ιστορία σχηματίστηκε αρκετά χρόνια πρίν μέσα από -δυστυχώς- ανάλογες τραγικές συνθήκες
Ξέρετε, ο ιστορικός χρόνος, δηλαδή το ξεφύλισμα του βιβλίου της ιστορίας, δεν ακολουθεί τον ανθρώπινο χρόνο. Δε σημαίνει δηλαδή ότι όπως εμείς ζούμε την κάθε στιγμή, την κάθε ώρα, την κάθε ημέρα, μήνα, χρόνο κλπ, ότι έτσι καταγράφεται και ο ιστορικός χρόνος
Κάθε σελίδα που διατρέχεις, στο μεγάλο μας αναγνωστάρι του έθνους, μπορεί να δρασκελίζει και 10ετίες, 20σαετίες, 50ετίες ή και περισσότερο
Αυτό ακριβώς είναι το σημείο στο οποίο στέκομαι για να "διαβάσω" τις εξελίξεις και τα όσα συμβαίνουν αυτή τη στιγμή στην πατρίδα μας
Νομίζουν κάποιοι, ίσως να είναι και αρκετοί, ότι η περιπέτεια στην οποία μπήκαμε, είναι κοντά στο να τελειώσει, επειδή κάποιοι ψεύτες μιλάνε για πλεονάσματα, το χρηματιστήριο τζιράρει, οι αριθμοί ευημερούν και τα λόγια γίνονται περισσότερο πονετικά
Όμως η αληθινή εικόνα της κρίσης θα διαδραματιστεί το 2014, ενώ τα επόμενα αρκετά χρόνια, (10 με 20 σίγουρα) θα είναι χρόνια πέτρινα για την Ελλάδα. Γενιές θα χαραμιστούν και γενιές θα θυσιαστούν με διάφορους τρόπους για να γυρίσει ο μύλος της εξέλιξης. Και πάλι, δεν ξέρει κανείς προς ποιά κατεύθυνση θα μας τραβήξει η άμπωτη
Δεν έχουν καταλάβει οι συμπατριώτες μας ότι τα δύσκολα ξεκινούν σήμερα, τώρα, απόψε. Δεν έχουν καταλάβει οι συμπατριώτες μας ότι η Ελλάδα ήταν πλούσια και είχε μια θέση στις εξελίξεις, ενώ τώρα σύρεται εξαθλιωμένη, καταχρεωμένη και αλυσοδεμένη χειροπόδαρα στις ορέξεις καθενός μεγάλου της γής
Και δεν το έχουν καταλάβει διότι τόσα χρόνια περνούσαμε καλά, αρκετά καλύτερα από πολλούς άλλους λαούς της Ευρώπης και του κόσμου, δίχως όμως να στηριζόμαστε αποκλειστικά στις δικές μας δυνάμεις
Εδώ είναι και το κουμπί για να μπορέσει η Ελλάδα να ανατρέψει κάποτε το κακό της ριζικό
Να στηριχτεί στις δυνάμεις της, να μοχθήσει, να πατήσει γερά και να σηκωθεί όσο γίνεται μεθοδικά και τίμια
Αυτό ακούγεται σαν ευχή και είναι ευχή. Είναι ευχή, γιατί πραγματικά αντικρύζοντας το μέλλον δεν έχω το κουράγιο να σκεφτώ θετικά. Μελαγχολώ
Από την άλλη σκέφτομαι ότι αν ο καθένας από εμάς παραιτηθεί ή αφεθεί σε κάποια αόριστη μοίρα, τότε το παιχνίδι θα είναι χαμένο προτού καν ξεκινήσει. Άρα δε χάνω την ελπίδα μου
Όμως δε χάνω και την αντίληψη μου, αυτή που με κρατά σε εγρήγορση, που με εξοπλίζει με υγιη αντανακλαστικά και τολμηρές πεποιθήσεις. Δε χάνω την όρεξη μου να διαβάζω, να μαθαίνω, να συλλέγω εμπειρίες. Δε χάνω τη διάθεση μου για αγώνες και διεκδικήσεις. Γιατί δεν πρέπει να συμβιβαστώ με μια μοίρα που δε μου ταιριάζει, όπως δε συμβιβάστηκαν οι πρόγονοι μου, οι πρόγονοι μας
Το πικρό ποτήρι θα το πιούμε μέχρι τέλους, για μια ακόμα φορά. Ας είναι...
No comments:
Post a Comment