Προϊόντα ενός πολιτικού συστήματος που έχει ρίζες στις κομματικές νεολαίες και τα πανεπιστήμια και πριμοδοτείται από "ευγενή" τζάκια μεγαλοαστών και πλουσίων της χώρας μας, ούτως ώστε να κατασκευάσει "πολιτικά χειραγωγήσιμους" ανθρώπους, που θα στελεχώσουν το δημόσιο βίο
Στόχος είναι πάντοτε ένας. Ο πλήρης έλεγχος και των δύο πλευρών που παραδοσιακά "αναμετρώνται" στην Ελληνική πολιτική σκηνή. Της συντηρητικής παράταξης ή "δεξιάς" και της προοδευτικής παράταξης ή "αριστεράς".
Έτσι καταλήξαμε να γίνονται τσακωμοί και τάχα μου πολιτικές αντιπαραθέσεις για τα μάτια του κόσμου, είτε από το βήμα της βουλής, είτε στα τηλεπαράθυρα (δυστυχώς έχει απαξιωθεί το κοινοβούλιο στο ίδιο επίπεδο με την τηλεόραση), είτε στους "ανένδοτους" προεκλογικούς αγώνες.
Με την ευγενική χορηγία των ΜΜΕ, ο λαός πείθεται ότι "λειτουργεί η δημοκρατία", ενώ στην πραγματικότητα το status quo της συστημικής εξουσίας παραμένει ανέγγιχτο στον αιώνα τον άπαντα.
Είναι δεδομένο ότι λόγω των ιδιαιτεροτήτων της η Ελλάδα (έτσι όπως δημιουργήθηκε ως κράτος το 1830) ουδέποτε συνέκλινε με τις δυτικές αστικές δημοκρατίες. Αυτές οι δυτικές αστικές δημοκρατίες, κατέληξαν σε αυτά τα πολιτικά σχήματα (κοινοβούλια, κόμματα, θεσμοί, συντάγματα κλπ) και αυτούς τους μηχανισμούς περιφρούρησης των καθεστώτων τους (δικαστήρια, λογοδοσία, ευθύνες, διαχωρισμός των εξουσιών, εκλογές κλπ) μέσα από μακρόχρονες εξελίκτικές διαδικασίες στην οικονομία και την κοινωνία.
Εμείς που λατρεύαμε το Βυζαντινό βασιλιά, τις αυτοκρατορίες, το θεόσταλτο καθεστώς με την ευλογία του Πατριάρχη, βρεθήκαμε να έχουμε ένα αστικό κράτος με χαρακτήρα που πήγαινε κόντρα στις παραδόσεις και την κουλτούρα μας, προερχόμενο από άτομα που "δε γνωρίζαμε" και "δεν καταλαβαίναμε". Έκτοτε η διαμάχη του Ελλάδιτη με τον Έλληνα δεν έχει πάψει να γυρίζει τον τροχό της ιστορίας σε αυτά τα χώματα.
Γιατί όμως έκανα αυτή την μικρή αναδρομή?
Γιατί η πολιτική διαθήκη των Σαμαρά και Βενιζέλου, είναι το επιστέγασμα και η επιβεβαίωση της επανάληψης αυτού του σχήματος αντιπαλότητας, ανάμεσα στην πρόοδο και την παράδοση.
Αν μπορείς να κάνεις μεταρρυθμίσεις και να βελτιώσεις τις συνθήκες, τότε κάνεις τις εύλογες πράξεις.
Αν δε μπορείς, γιατί προέρχεσαι από τις φατρίες εκείνες του συστήματος, που δεν έχουν συμφέρον να αλλάξουν τα πράγματα, τότε κατασκευάζεις τέτοιου τύπου φιρμάνια, ανακοινώσεις, προγραμματικές συμφωνίες και ψάχνεις να "ξαναρίξεις τα ζάρια" κατασκευάζοντας νέα πολιτικά κόμματα, αντίγραφα μέσες άκρες των παλιών
Δηλαδή χρησιμοποιείς την ευγενική χορηγία των ΜΜΕ για να ρίξεις στάχτη στα μάτια της κοινωνίας
Ούτε όμως εμείς οι Έλληνες, με την τόσο πλούσια ιστορία μας, δε φαίνεται να έχουμε διδαχτεί από το παρελθόν μας ότι οι μάχες κερδίζονται με αγώνα, με πάλη, με καθολική συμμετοχή, με ρήξεις. Και πως πάντοτε όλα αυτά ξεκινούν από την απελπισία των εκτοπισμένων. Από την αδικία και την απόγνωση του καταπιεσμένου
Περιμένουμε ότι, όσα δεν έγιναν ποτέ στην πράξη από το 1830 μέχρι σήμερα (δηλαδή να αλλάξουμε νοοτροπία, τρόπο σκέψης και αντιλήψεις) ξαφνικά λόγω της κρίσης θα αλλάξουν μέσα από ένα κομμάτι χαρτί που είναι στον αέρα, δεν πατά πουθενά στην πραγματικότητα. Είναι σκέτη θεωρία και ευχές
Και μάλιστα είναι ευχές και λόγια, από αυτούς που είχαν το χρόνο και τις ευκαιρίες να κάνουν πράξεις για να λύσουν το πρόβλημα. Που ποτέ δεν έκαναν φυσικά.
Πρέπει να γίνει κατανοητό, ότι το Ελληνικό ζήτημα θα λυθεί μέσα από επώδυνες συνθήκες που απαιτούν λαϊκή καθολική συμμετοχή της βάσης. Με κάποιας μορφής επανάσταση, που ελπίζω να είναι ειρηνική και να διεκδικεί ουσιώδη πράγματα. Νομιμότητα, διαφάνεια, μεταρρυθμίσεις, πρόσβαση των πολιτών στα δημόσια αγαθά ανεξαιρέτως, ελεύθερη ανάπτυξη της οικονομικής και κοινωνικής προσωπικότητας του πολίτη. Δε γίνεται αλλιώς
Το υπάρχον πολιτικό κατασκεύασμα δεν είναι λειτουργικό για τον Έλληνα πολίτη, δεν εξυπηρετεί τις ανάγκες του. Το υπάρχον κατεστημένο κυβερνά με όρους οθωμανικής αυτοκρατορίας, αναφορά σε πρόσωπα και όχι συλλογικότητες, αντλώντας πόρους απο την παρα φύση σχέση του με το Ελληνικό κράτος. Το υπάρχον κατεστημένο για να ανατραπεί χρειάζεται μια Βαστίλλη, μεταφορικά. Δηλαδή ξερίζωμα και επαναθεμελίωση. Δε γίνεται αλλιώς
Ακούγονται ακραία τα όσα λέω, όμως έτσι συνέβη παντού στην Ευρώπη. Κάποιος ήρθε και διεκδίκησε τις αλλαγές, πολέμησε γι αυτές, συγκρούστηκε. Και το αποτέλεσμα των συμβιβασμών μπήκε σε διαδικασία συνεχούς βελτίωσης. Σε πλαίσια και όρους
Εδώ στην Ελλάδα, με εξαίρεση μικρές φωτεινές περιόδους, ποτέ κανείς δεν διεκδίκησε τις αλλαγές και δε χτύπησε τη ρίζα του προβλήματος. Παρά όλοι χρησιμοποίησαν το κατεστημένο, ως μέσον για να κρατούν μια εξουσία στηριγμένη σε πήλινα πόδια. Ποιό το αποτέλεσμα λοιπόν της αποτυχίας τους?
Το αποτέλεσμα της αποτυχίας τους είναι οι συνεχείς χρεοκοπίες που προκαλεί το κράτος στην κοινωνία, η συνεχής ανωμαλία, η συνεχώς ανορθόδοξη ανάπτυξη και λειτουργία των θεσμών σε αυτή τη χώρα. Το αποτέλεσμα είναι ότι ξαναμηδενίζουμε το κοντέρ και ξεκινάμε ξανά στις ίδιες λάθος βάσεις
Ποιές είναι αυτές? Μια από αυτές πάντως είναι το φιρμάνι των δύο αυτοκρατόρων (δεξιάς και αριστεράς) στο οποίο μας ανακοινώνουν πρακτικά ότι μέχρι σήμερα τίποτα δεν κατάφεραν. Δίχως να κάνουν αυτοκριτική, δίχως να επισημαίνουν τους λόγους της αποτυχίας. Δίχως να πράττουν τίποτα ώστε να μη γίνουν τα ίδια σφάλματα στο μέλλον.
Και είναι να απορεί κανείς με τους εξωσυστημικούς. Να απορεί κανείς, τι περιμένουν για να δράσουν
Τι άλλο χρειάζεται για να ξεκινήσει η επανάσταση?
"Να σε ενδιαφέρει", φωνάζει κάποιος από την άλλη μεριά της αίθουσας και έχει δίκιο
Καληνύχτα μας
No comments:
Post a Comment