Τσάμπα και βερεσέ

Την Κυριακή έχουμε εκλογές. Ναι, σωστά το ακούσατε, όσο κι αν το χατε σπρώξει στο πίσω μέρος του κεφαλιού σας, για να το ξεχάσετε.
Κι εγώ το ίδιο είχα κάνει, αλλά να, ορισμένα προβλήματα δεν εξαφανίζονται δια μαγείας
Πεποίθηση μου εξαρχής, πως οι εκλογές που πέρασαν, και αυτές που έρχονται είναι τσάμπα και βερεσέ
Σωστή και σοβαρή λύση για μια Ελλάδα που παραπαίει ακυβέρνητη, θα ήταν σαφέστατα μια οικουμενική κυβέρνηση με επικεφαλή έναν αξιόπιστο θεσμικά άνθρωπο. Για παράδειγμα τον Κάρολο Παπούλια ή κάποιον άλλον.
Η κυβέρνηση αυτή θα είχε σκοπό την υλοποίηση των επιτακτικών αναγκαιοτήτων της περίστασης και την αχρωμάτιστη δρομολόγηση με φιλοσοφία fast and furious, ορισμένων βασικών μεταρρυθμίσεων.
Χρονικό όριο διακυβέρνησης της θα ήταν αποκλειστικά και μόνο η εμφάνιση συγκεκριμένων μετρήσιμων αποτελεσμάτων και τίποτα διαφορετικό.
Ούτε κουτοπονηριές του τύπου "μέχρι του Αγίου πνεύματος θα κάτσουν", ούτε δηλώσεις του τύπου "είναι κυβέρνηση περιορισμένης ευθύνης" και άλλα τέτοια κουραφέξαλα.
Δυστυχώς το παρασιτικό πολιτικό μας σύστημα ανθίσταται σθεναρά.
Και εν μέσω της χειρότερης κρίσης στη μεταπολιτευτική μας ιστορία, μιας κρίσης πολλαπλής που κυρίως όμως ξεκινά από βαθύτερα πολιτιστικά μοντέλα, κατά την ταπεινή μου γνώμη, μας έσυρε σε δύο διαδοχικές εκλογικές αναμετρήσεις χωρίς απολύτως κανένα νόημα.

Γιατί δε βρίσκω νόημα στις εκλογές?

1. Γιατί ο δρόμος που πρέπει να ακολουθήσει η Ελλάδα για να εξέλθει της κρίσης είναι συγκεκριμένος και υποχρεωτικός, ανεξάρτητα του ποιός θα αναλάβει την υλοποίηση των μέτρων.
2. Γιατί είναι απαράδεκτο να περιμένουμε τις εκλογές, για να αποκατασταθεί η ομαλότητα στη λειτουργία του κράτους. Με λίγα λόγια, δεν επιτρέπεται το on και το off να το κρατά το κόμμα. Το κράτος είναι περιουσία των Ελλήνων πολιτών. Όχι της μερίδας που εκλέγεται κάθε φορά.
3. Γιατί οι συνδυασμοί που κατέρχονται προς εκλογή, δεν κομίζουν καινοτομία στην πολιτική προσέγγιση του προβλήματος, παρά επαναλαμβάνουν μονότονα, αστειότητες και ανεδαφικές προτάσεις, με μοναδικό σκοπό την άγρα ψήφων
4. Γιατί η Ελληνική κοινή γνώμη, δεν έχει επαρκή ψυχραιμία, επαρκή πληροφόρηση και κυρίως επαρκή παιδεία ώστε να σταθεί υπεύθυνα απέναντι στα σωστά ερωτήματα που κρύβονται πίσω από το πολιτικό μάρκετινγκ που διεξάγεται στις οθόνες μας.
5. Γιατί οι πολιτικοί μας στο μεγάλο τους σύνολο δεν είναι ικανοί ούτε σε προσωπικό, ούτε σε επαγγελματικό επίπεδο, να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων που θα κληθούν να αντιμετωπίσουν από κοινού (μιας και αυτοδυναμία δεν παίζει) την 18η Ιουνίου.

Τα παραπάνω φυσικά είναι απολύτως υποκειμενικές θέσεις, τις οποίες έχω πολλάκις εκφράσει δημοσίως, από αυτό εδώ το blog.
Όπως επίσης έχω εκφράσει την άποψη, πως το διακύβευμα των εκλογών που έρχονται, δεν είναι τα σαχλά παλαιοκομματικά διλήμματα (μνημόνιο ή τανκς, ευρώ ή ποπκόρν κλπ) αλλά η ποιότητα και οι ικανότητες των ανθρώπων που θα κληθούν να εφαρμόσουν τις συμφωνημένες και προκαταβολικά εξοφλημένες, δεσμεύσεις της χώρας απέναντι στους δανειστές και απέναντι στον εαυτό της.

Τι προτείνω λοιπόν εγώ?
Προτείνω να προτιμήσουμε ανθρώπους που φαίνονται πιο σοβαροί και πιο ικανοί να κάτσουν στο τραπέζι της κοινωνικής συναίνεσης αφενός και της ευρωπαϊκής προοπτικής αφετέρου, χωρίς "βαρίδια" που θα τους εκτρέψουν από πέντε βασικές προτεραιότητες που πρέπει να δρομολογηθούν άμεσα.
Για το λόγο αυτό -εκτός των άλλων- απορρίπτω το ΣΥΡΙΖΑ. Διότι πρόκειται για έναν περιπλανώμενο θίασο, ένα τουρλουμπούκι απίθανων τύπων που επιδιώκουν τη σύγκρουση και την απομόνωση, σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο. Αυτό φυσικά είναι εις βάρος της χώρας.
Απορρίπτω τη Νέα Δημοκρατία, λόγω των "βαριδιών" που κουβαλά σα χώρος, και λόγω του ηγέτη της, του κ. Σαμαρά, που δεν είναι ικανός, ακόμα και μόνος του να τρέξει, να αποτελέσει δύναμη προοπτικής για μια Ελλάδα αληθινά φιλελεύθερη. Το ίδιο ισχύει για το ΠΑΣΟΚ με τον "λιγο" Βαγγέλη Βενιζέλο, που μια χαρά εξυπηρετεί ως μυστικοσύμβουλος ή καρδινάλιος Ρισελιέ. Για την πρόζα όμως, αποδεικνύεται ακατάλληλος και κουρασμένος, χωρίς φρεσκάδα.
Δίχως νιάτα και όρεξη και ο ευγενής κ. Κουβέλης. Που δεν έχει λόγο στα 70+ του να κατέρχεται στον πολιτικό στίβο και να πουλάει "πρόοδο" μέσω της αριστερής οδού. Που τόσα χρόνια κυριαρχεί με διορισμούς στο κράτος, με "προστασία", με αβάντζο στους υμέτερους.
ΚΚΕ και Χρυσή Αυγή, αλληλοεξουδετερώθηκαν στον πάνελ του κ. Παπαδάκη, κρίσιμου καταλύτη των επικοινωνιακών εξελίξεων όπως αποδείχτηκε.
Καμμένος δεν υπάρχει, όπως και Καρατζαφέρης.
Για το τέλος αφήνω την προτίμηση μου, εν απουσία καλύτερης πολιτικά ρεαλιστικής προσέγγισης. Τη συμμαχία Δράση-Δημιουργία Ξανά-Φιλελεύθερη Συμμαχία.
Ξέρω πως θα στηρίξουν τις συνεργασίες με κέντρο τη ΝΔ μετεκλογικά, άρα η ψήφος πάει στον ευρύτερο φιλελεύθερο φιλο Ευρωπαϊκό χώρο. Δε θα σχολιάσω παραπάνω, τα πρόσωπα και τις θέσεις, καθώς το πολωμένο κλίμα δεν προσφέρεται για νηφάλια συμπεράσματα.

Παραμένω αισιόδοξος, στη σκέψη πως το θέατρο σκιών και η ταλαιπωρία της κοινωνίας, είτε έτσι, είτε αλλιώς, φτάνει στο τέλος της.
Το παλιό κατεστημένο καταρρέει, όποια μορφή και να επενδυθεί, είτε της αριστεράς, είτε της δεξιάς, και από τα συντρίμμια του, δεδομένα θα αναδειχτούν νέοι συσχετισμοί, συμβατοί με το πνεύμα ευρύτερων συνεργασιών που αποσκοπούν στη σταδιακή αναδιοργάνωση της Ελλάδος, εντός της ερχόμενης 20σαετίας.

Η πρώτη εκτίμηση των αποτελεσμάτων

• Όπως είχα πεί σε άλλη περίσταση, η Δράση του Στέφανου Μάνου, είναι η δύναμη του παρελθόντος, γιατί ο ίδιος ο Μάνος είναι μεγάλος σε ηλικία και πολιτικά έχει κάνει τον κύκλο του. Στις εκλογές της 6ης Μαϊόυ, ο Μάνος έκανε ένα λάθος, που κάνει συστηματικά, άρα ήταν αναμενόμενο πως θα είχε χαμηλή απήχηση. Δεν ήταν αναμενόμενο ότι θα έμενε εκτός Βουλής κατά τη γνώμη μου. Όμως τελικά το πλήρωσε. Ποιό ήταν το λάθος του? Ότι συνεργάστηκε με τον Βαλλιανάτο. Ο οποίος είναι ακατάλληλος λόγω των επιλογών του διαχρονικά, να αποτελέσει δύναμη ευθύνης δίπλα σε έναν πολιτικό με το συντηρητικό νεοφιλελεύθερο προφίλ του Σ. Μάνου. Ο ένας ακυρώνει τον άλλον, είναι προφανές. Όταν ο αστείος Βαλλιανάτος, έκανε τη δήλωση για το Μητροπάνο, έβαλε την ταφόπλακα που σκέπασε τη Δράση-ΦΣ, για τα καλά. Ήταν που ήταν "μελάτος" ο Μάνος, απόγινε το κακό. Υποτίμησαν τελικά τη δύναμη της επικοινωνίας, και το πλήρωσαν.
• Ο Τζήμερος και η Δημιουργία Ξανά, τα πήγαν καλά για πρώτη φορά, και είναι το κόμμα του μέλλοντος, στον ίδιο χώρο με τη Δράση. Κατάφεραν να πετύχουν με πολύ λίγα χρήματα, και τρομερή οργάνωση, εκμεταλλευόμενοι στο έπακρο τα social media και τις έμμεσες μορφές επικοινωνίας, ένα ποσοστό 2,5% πανελλαδικά. Αυτό τους επιτρέπει να ατενίζουν το μέλλον αισιόδοξα, και αν εκμεταλλευτούν τις ευκαιρίες, να μπούν και στη Βουλή, που έτσι κι αλλιώς ήταν ο πρωταρχικός στόχος τους. Ωστόσο, ο ίδιος ο Τζήμερος είναι αλλαζόνας και το πλήρωσε. Έχει την εντύπωση ότι μόνος του μπορεί να τα καταφέρει, χωρίς να επισκιάζεται από άλλες σοβαρές προσωπικότητες, και γι αυτό είναι κόμμα αρχηγού, και όχι κόμμα προσωπικοτήτων. Αν το δει πιο έξυπνα και παραμερίσει το εγώ του, θα μπορέσει να μαζέψει τα ποσοστά των άλλων (Δράση και ΔΗ.ΣΥ κλπ) και να κάνει την έκπληξη. Θα δούμε πως θα τα πάνε. Είτε θα "καούν" λόγω της υπερβολικής τους αυτοπεποίθησης, είτε θα "χτίσουν" σιγά σιγά και θα παγιώσουν την παρουσία τους στα πολιτικά δρώμενα. Ελπίζω να μην είναι μετεωρίτες.
• Το ότι η Χρυσή Αυγή πήρε 21 βουλευτές, αποτελεί ντροπή για την κοινοβουλευτική μας παράδοση, την ιστορία και τη δημοκρατία μας. Όμως, αποδεικνύεται ότι, ο ρόλος τους, ως υποκατάστατο της Ελληνικής Αστυνομίας, στο κέντρο της Αθήνας, αλλά και αλλού, και η σαφής τους μοναδική στόχευση (μεταναστευτικό) ήταν ΠΟΛΥ σημαντικά κομμάτια της καθημερινότητας για τον πολίτη. Τα οποία οι Παπουτσήδες της μεταπολίτευσης, που συστηματικά υποβάθμιζαν, τα πλήρωσαν τώρα μένοντας εκτός Βουλής. Ας πρόσεχαν και ας έκαναν τη δουλειά τους σωστά. Είναι απαράδεκτο φυσικά, να δέχεσαι να αντιμετωπίσεις το κακό χρησιμοποιώντας τον διάβολο για σύμμαχο, όμως όταν ζεις στην κόλαση, ακόμα και ο διάβολος μοιάζει με άγγελο. Το μήνυμα που στέλνει η Χρυσή Αυγή, είναι απλό. Η κοινωνία δεν έχει αντοχές για πειράματα "κοινωνικού τύπου", που ίσως να έχουν νόημα σε περισσότερο προηγμένες και ώριμες χώρες (ανεκτικότητα στη διαφορετικότητα, πολυπολιτισμικότητα κλπ). Και δεν έχει αντοχές, γιατί πολύ απλά, δεν υπάρχουν στέρεες και λειτουργικές κρατικές υποδομές, να στηρίζουν τη ζωή μας. Έτσι, όπως συμβαίνει και στην οικονομία, οι πραγματικές ανάγκες των ανθρώπων, δημιουργούν ζήτηση για νέα αγαθά και προϊόντα. Όποιος τα προσφέρει, κερδίζει, έστω και προσωρινά. Εκτιμώ ότι η Χρυσή Αυγή, είναι κόμμα που δεν θα έχει μέλλον, διότι καθαρά και ξάστερα έχει ηγεσία και στελέχη με σοβαρά ψυχο-παθολογικά προβλήματα, που σχεδόν σίγουρα θα αυτοκαταστραφούν εν ευθέτω χρόνω
• Λυπάμαι ειλικρινά για το επίπεδο και τη νοημοσύνη όσων ανθρώπων ψήφισαν τους καιροσκόπους λαϊκιστές ύφους 1980, Καμμένο και Τσίπρα. Είναι πασιφανές ότι το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ, κατακερματίστηκαν, αποβάλλοντας από το εσωτερικό τους, νησίδες πολιτικών μπλόκ, τα οποία είχαν διαφορετικές απόψεις με τις "παραδοσιακές" και ήταν δεμένα στον κεντρικό τους ιστό, χάρη στην ικανότητα χαρισματικών ή κληρονομικών ηγετών (Παπανδρέου-Καραμανλής). Που μόλις εξέλειψαν, αμέσως επήλθε η διάσπαση σε συνιστώσες δυνάμεις. Και δημιουργήθηκαν τα διάφορα κόμματα της διαμαρτυρίας, γύρω από (όπως έχω πει σε άλλη ανάρτηση) το ψευδο-δίλλημα "Μνημόνιο-Αντί-μνημόνιο". Λυπάμαι γιατί οι Έλληνες απέδειξαν ότι διακατέχονται από συναισθηματικές ορμές περισσότερο από λογική σκέψη, και ψηφίζουν όπως να ναι, σε όποιον τους τάξει λαγούς και πετραχήλια. Είναι προφανές. Τσίπρας και Καμμένος λένε χοντρά ψέματα, αλλά ακούγονται σα μουσική στα αυτιά των Ελλήνων, όταν τους λένε τα ψέματα "Ναι στο Ευρώ, όχι στο Μνημόνιο". Δηλαδή "και την πίτα ολόκληρη και το σκύλο χορτάτο". Λυπάμαι επίσης όσους ΠΑΣΟΚους έριξαν Τσίπρα, επειδή δεν ήθελαν να ρίξουν δεξιά, και όσους ΝΔκράτες έριξαν Καμμένο, γιατί δεν ήθελαν να ρίξουν αριστερά. Ο μεν Τσίπρας είναι καραγκιοζάκος, αλλά μιλάει σαν τον Αντρέα της μεταπολίτευσης, κατεξοχήν με αριστερές αοριστολογίες της πλάκας, και ιδεαλιστικά φληναφήματα που δεν έχουν σχέση  με το σήμερα. Ο δε Καμμένος εκφράζει την πιο βαθιά συντηρητική λαϊκή δεξιά, ναι, αυτή που ανέχτηκε την 7ετία. Τους νοικοκυραίους με λίγα λόγια. Το χαμηλό πνευματικό του επίπεδο, σε συνδυασμό με την έμφυτη μπουνταλοσύνη του, πάνε ασορτί με την Ελληνική σημαία. Όχι την πραγματική, αλλά αυτή που κοτσάρουμε στις παρελάσεις, την πλαστικιά. Που την εμπορεύονται Πακιστανοί
• Ο Κουβέλης πλήρωσε ότι δεν έχει στίγμα στην πολιτική, όπως δεν είχε ποτέ. Είναι ένας άνθρωπος με γνώσεις και ήθος, όμως μοιάζει με γριά αρκούδα που δεν έχει δόντια. Λίγο απ όλα, λίγο Ευρώπη και λίγο Αριστερά, λίγο Ελλάδα και λίγο δημοκρατία, λίγο θάλασσα και λίγο το αγόρι του. Κοντολογίς την πάτησε για τα καλά ο αξιαγάπητος Κουβέλης, αποδεικνύοντας και αυτός (όπως και ο Μάνος), πως η ζωή και η πολιτική, είναι πάρα πολύ δίκαιες στο τέλος της ημέρας, δίνοντας σε καθέναν ότι αξίζει. Εκεί είναι το δέντρο, αρπάξτε το μήλο. Όχι θα περιμένω να πέσει στα χέρια μου. Και η ζωή συνεχίζεται, αφανίζοντας όσους προτιμούν το νόμο του Νεύτωνα, από το νόμο της επιβίωσης τους
• Τι μέλλει γεννέσθαι, συμπερασματικά? Θα δείξει. Για τα μεγάλα κόμματα δεν θα μιλήσω γιατί τα έχουμε πει όλα. Είχα βαφτίσει το Σαμαρά "αυτοκαταστροφικό" και το επιβεβαίωσε ο Βουλγαράκης στο twitter του χτες το βράδυ (αφού τριχοτόμησε το κόμμα του ο κ. Σαμαράς...απέδειξε πως δε μπορεί ο άνθρωπος). Ο Σαμαράς, θα εξαφανιστεί κι αυτός αργά η γρήγορα. Είναι τόσα χρόνια στην πολιτική και δεν έχει πει τίποτα. Όλο αρλούμπες, αρπακόλλα και "δάνεια" απο άλλους χώρους. Αν δεν έχεις "καρύδια" κύριε Σαμαρά, δε μπορείς να κρατήσεις ένα μεγάλο πολυσυλλεκτικό κόμμα, συγκεντρωμένο. Και θα σου φύγει πρώτα, ο "πιο καλός ο μαθητής", όπως έφυγε ο Πάνος Καμμένος. Χωρίς να αφήσει, ούτε ένα τριαντάφυλλο στο μαξιλάρι. Για τον Μπένι τι να πει κανείς. Όταν χτες έκανε δηλώσεις χαμογελώντας, κατάλαβα ότι ο άνθρωπος αυτός, είναι εξυπνότερος απ όλους μας. Με μια ανακοίνωση για σεμινάριο επικοινωνίας, μας ευχαρίστησε που του κάναμε το δώρο, να ρίξουμε το ΠΑΣΟΚ στα τάρταρα, απαλλάσοντας τον από την ευθύνη για όσα έκανε μέχρι σήμερα. Για το νόμο περί ευθύνης υπουργών, για τις συμβάσεις εξοπλισμών, για τις φωτογραφικές διατάξεις και τα νομοσχέδια που εξυπηρέτησαν πλήθος "δικών του", για την πορεία υπονόμευσης του Γιώργου Παπανδρέου, και τέλος για τα αλήστου μνήμης πεπραγμένα του ως υπουργός οικονομικών επί εποχής Τροϊκα, που μας καταδίκασαν σε φτώχεια και απαξίωση, χωρίς διαπραγματεύσεις. Είναι ο κερδισμένος των εκλογών, και θα το καταλάβετε αργότερα, όταν κατακάτσει ο κουρνιαχτός. Θα μας κουνήσει το δάχτυλο τότε με σοφία και θα πεί "εγώ σας τα λεγα"....χαϊδεύοντας το χρυσό δάφνινο στεφάνι του Καίσαρα, που κέρδισε ως άλλος Κώστας Καραμανλής με τα "σιωπηλά" του προσόντα....και η ζωή συνεχίζεται στον πλανήτη Ελλάδα

Τα διλήμματα των εκλογών

Ο τίτλος που έβαλα είναι πολύ πιασάρικος το ομολογώ, αν και δε μου τυχαίνει πολύ συχνά
Διαβάζουμε λοιπόν δεξιά κι αριστερά (όχι τυχαία αναφορά) για τα δήθεν διλήμματα των εκλογών που συνήθως φωτογραφίζουν μια παραμυθένια μάχη ανάμεσα στο καλό και το κακό, έτσι όπως κάθε παράταξη και χώρος ερμηνεύουν:
Για τη δεξιά, κακός είναι η αριστερά, δηλαδή τα κομμούνια, οι αναρχικοί, οι κουκουλοφόροι, οι λάτρεις της κρατικά ελεγχόμενης αγοράς, της πολυπολιτισμικότητας και της "ανοιχτής" κοινωνίας, οι υπέρ των μειονοτήτων-μεταναστών-gay pride-ανεξιθρησκείας-τεχνολογικής και οικολογικής χειραφέτησης κλπ
Για την αριστερά, κακός είναι η δεξιά, δηλαδή οι φασίστες, οι χουντικοί, οι χρυσαυγίτες, οι λάτρεις του Πατρίς-Θρησκεία-Οικογένεια, οι υπέρμαχοι του φιλελευθερισμού στην οικονομία, οι κοινωνικά συντηρητικοί, οι πλούσιοι και οι αστοί, οι κατά των μεταναστών και της πολιτισμικής χειραφέτησης κλπ
Αυτή η γενική κατηγοριοποίηση, το ξεκαθαρίζω πως ισχύει παντού και πάντα. Σε όποια χώρα και να πάς, έτσι έχουν χωρίσει τα τσανάκια τους. Και στην Ελλάδα το ίδιο
Σήμερα, εκτός απο το κλασσικό δίλημμα δεξιά η αριστερά (το el clasico της πολιτικής) υπάρχει ένα επιπλέον που "περιπλέκει την κατάσταση". Μνημόνιο ή Αντί-Μνημόνιο?
Με λίγα λόγια, ήμασταν που ήμασταν μπάχαλο, ανεβήκαμε επίπεδο και τώρα παίζουμε μια πίστα δυσκολότερη στην κατανόηση της. Το ξεκαθαρίζω. Στην κατανόηση, και όχι στην ουσία της
Το σπουδαίο της εκλογικής αναμέτρησης είναι ότι τόσο τα δεξιά κόμματα, όσο και τα αριστερά, δάνειζονται επιχειρήματα από το pool της Μνημονιακής/Αντι-Μνημονιακής κουλτούρας, προσπαθώντας προφανέστατα, να γίνουν "της μόδας" (άρα να λειτουργήσουν καιροσκοπικά για μια ακόμα φορά) και να λανσαριστούν στο εκλογικό σώμα, ως "αναβαπτισμένα σε μια εθνική αναγκαιότητα" κόμματα, που επιθυμούν να "δώσουν οριστική λύση", είτε δια του στρίβειν δώθε, είτε δια του στρίβειν κείθε.
Μόνο που αυτή τη φορά, δεν έχει ούτε δώθε, ούτε κείθε.
Αυτή τη φορά, το διακύβευμα είναι η ίδια η χώρα, και όχι τα όνειρα εξουσίας του κάθε τυπάρα που έχει πίσω του λεφτά και επιρροή με τη σέσουλα. Και μπροστά σε αυτό το διακύβευμα, τόσο η δεξιά, όσο και η αριστερά, έχουν μείνει άναυδες, κενές προτάσεων πολιτικής, που να ανταποκρίνονται στην αληθινή-υπαρκτή-τραγική πραγματικότητα.
Για να μη μακρυγορήσω παραπάνω, "τα διλήμματα των εκλογών" δεν υφίστανται επί της ουσίας.
Οι συμβάσεις που δεσμεύουν τη χώρα μας, για τα επόμενα χρόνια, είναι τέτοιας έκτασης και τέτοιας σοβαρότητας που οι Ευρωπαίοι δεν πρόκειται ποτέ να επιτρέψουν να αθετηθούν, έτσι επιπόλαια και αγαθά, βάση της ψήφου που θα ρίξει ο ανισόρροπος Ελληνικός λαός. Κι ας λένε οι πολιτικοί μας ότι θέλουν. Δεν είναι στο χέρι τους η κατάσταση---πάρτε το χαμπάρι. Μόνοι τους απώλεσαν το δικαίωμα του διαπραγματεύσθαι, αφενός διότι κατέστρεψαν τη χώρα και απέδειξαν ότι είναι ανίκανοι να ενώσουν δυο τελείες με μια γραμμή, και αφετέρου διότι απέδειξαν πως είναι ανίκανοι να διαχειριστούν κρίσεις με υπευθυνότητα (βλέπε κυβέρνηση Καραμανλή και ΓΑΠ)
Εκτός αν πιστεύετε ότι τα δισεκατομμύρια που έδωσαν ΔΝΤ και ΕΕ (και εποπτεύει η Τροϊκα στην Ελλάδα), τα έχουν ξεχασμένα ή πως δεν θα λάβουν ανταλλάγματα για όσα έκαναν (βλέπε εμπράγματα ανταλλάγματα τύπου ΔΕΗ, ΟΤΕ, αέριο, ενέργεια, real estate κλπ).
Βρέξει-χιονίσει η Ευρώπη θα γαμήσει κύριοι, είτε έτσι, είτε αλλιώς(το ξέρω πως είναι τραγικό, αλλά είναι η αλήθεια...)
Άρα το μόνο που ο Ελληνικός λαός έχει να αποφασίσει κατά την ταπεινή μου άποψη, είναι ΤΙ ΕΙΔΟΥΣ πολιτικό προσωπικό, θα κληθεί να εφαρμόσει τα συμφωνηθέντα.
Ποιοί άνθρωποι, και πως. Ποιάς ποιότητας, ποιού ήθους, ποιάς εμπειρίας, ποιάς γνώσης κλπ
ΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΟ ΧΕΡΙ ΜΑΣ ΝΑ ΤΑ ΑΠΟΦΑΣΙΣΟΥΜΕ με την ψήφο μας
Διότι, παρότι λέγονται τα εντελώς αντίθετα -σκοπίμως- από τα λαμόγια που μας καταπνίγουν, ότι δηλαδή δεν έχει σημασία ποιός θα βγεί (για να διασώσουν τις τεράστιες απώλειες που καταγράφουν οι καταμετρήσεις-γκάλοπ) γιατί "ο λαός θέλει συγκυβέρνηση", όλη η ουσία για την ΟΡΘΗ ΕΦΑΡΜΟΓΗ και άρα την συστράτευση προς μια ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΣΥΓΚΛΙΣΗΣ, βρίσκεται στο ΠΟΙΟΙ θα εκλεγούν στις 6 Μαϊου
Στο χέρι του Έλληνα, είναι να επιλέξει ανθρώπους διαφορετικής πάστας, απο τους "συνήθεις ύποπτους", και να δώσει την ευκαιρία σε φωνές λογικής και σύνεσης, να διαβούν το κατώφλι του κοινοβουλίου.
Για τον υπογράφοντα αυτό το blog, δύο πολιτικές οργανώσεις-κόμματα, αξίζει να κοιτάξουμε μια ακόμη φορά, και γιατί όχι να προτιμήσουμε (αν επιλέξουμε να πάμε να ψηφίσουμε και να μην απέχουμε). Όχι τυχαία, και οι δύο ανήκουν στο λεγόμενο "φιλελεύθερο χώρο": Από τη μία η "Δράση" του Στέφανου Μάνου, και από την άλλη η "Δημιουργία Ξανά" του Θάνου Τζήμερου
Το προσωπικό μου δίλημμα είναι αυτό, εφόσον τελικά πειστώ ότι αξίζει να ψηφίσω.
Και θα αποφασίσω ανάμεσα στα δύο ( που θεωρώ ισοδύναμες προτάσεις) βάση των δημοσκοπήσεων. Δηλαδή βάση του ποιός θα μπει στη βουλή, ώστε να μην πάει χαμένη η ψήφος, αλλά να υπάρχει ορθός λόγος στο κοινοβούλιο-λαϊκή αγορά (μπάτε σκύλοι αλέστε--ότι πάρεις 100--έχω και κινέζικα) κόντρα στους ψυχανώμαλους της Χρυσής Αυγής, Καμμένου και του ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ κλπ και των παλαιοκομματικών κρατικοσοσιαλιστών της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ, της ΔΗΜ.ΑΡ, της ΔΗ.ΣΥ κλπ κλπ
Για τη "Δημιουργία Ξανά", θα πω και κάτι ακόμα. Το μέλλον της ανήκει, αν συνεχίσει με τον ίδιο ρυθμό. Ο ιδρυτής της είναι σοβαρός, έχει αυτοπεποίθηση που στηρίζεται σε στέρεες προσωπικές πεποιθήσεις, και πάνω απ όλα έχει την "τρέλα" πως είναι εφικτό να πραγματοποιήσει τις εξαγγελίες του. Δυστυχώς, δεν έχει ρεύμα, διότι είναι άγνωστος. Όμως δεν θα αργήσει η στιγμή που θα μπει στην καθημερινότητα μας, έστω "πλαγίως".