Wednesday, November 7, 2007
Σύννεφα πάνω απ το Θερμαϊκό
Συννεφα πανω απ το Θερμαϊκο...συννεφα που φευγουν,κατρακυλανε προς τα νοτια,ροβολανε θα'λεγε ο παππους μου αν ζουσε...γεια σου παππου,καβαλα πανω στο συννεφο κι εσυ;...Κατι τετοιες θλιμμενες κυριακες ψαχνω να βρω ενα μερος κρυφο να κουρνιασω μακρια απ τον κοσμο και τις κουβεντες...υφεση,καταστολη,μελαγχολια...μετραω 3 πουλια που φευγουν για μερη πιο ζεστα,γεματα ηλιο......Εσωτερικες στιγμες,αυθεντικες,οχι μοιρασμενες,ουτε διχασμενες...μαραμενες,ζαρωμενες,κοιμισμενες...που θελω να ξεφυγω απο κατι αλλα δεν ξερω τι...κι επειδη δεν ξερω καθομαι κι αναρωτιεμαι.....Κι ανασκοπωντας την εβδομαδα που περασε δε βρισκω να κρατησω σημαντικα χαμογελα ουτε γλυκες κουβεντες,μονο κατι γελια αχνα και κουφια και τα μαλωματα της γατας με το σκυλι σε μια αυλη πιο κατω απ τη δικη μου..σταχτες.....Μηνυματα στο κινητο,κουδουνισμα στο σταθερο και ο διαυλος της επικοινωνιας πνιγεται με τα καλωδια των επεκτασεων του...και ολοενα πιο μεσα κρυβεται μια αναρθρη κραυγη που προσπαθει να ενοχλησει την ηρεμια της επερχομενης βροχης.....Βροχη...ναι,βροχη ερχεται...βροχη φερνουν τα συννεφα απ το θερμαϊκο...παραπονα και προσευχες..επιθυμιες που θελουν να ποτισουν το χωμα των αρχοντων και να φυτρωσουν λιγο βασιλικο...λιγο γιασεμακι..να καθαρισει τις ορμες,τα παθη,τις χαρες......Και με ολα αυτα...τι αχαρο φανταζει το διτροχο αλογακι!..δεν εισαι συννεφο εσυ...δεν εισαι σταγονα της βροχης..δεν εισαι φωνη...δεν εισαι αγαπη..χαχαχαχα....αγαπη...τι ανακαλυψη κι αυτη απατηλη..τι ψεμα......Κι αναπολωντας τη φορα που ακουσα κοροϊδια...κι ενα στην πλατη χτυπημα ψευτικο πολυ και κουφιο,θλιβομαι ξανα οπως εκεινη τη φορα και λεγω :Ως ποτε;...Και μ'ολα αυτα λεω ν ανοιξω την ομπρελλα μου και να βγω λιγο να περπατησω...να νοιωσω το χαμο που φερνει η βροχη στα βρωμικα πεζοδρομια της Αχαρνων...να μεινω λιγο μονος......Σαν συννεφο που ροβολαει απο τη μια ακρη της καρδιας στην αλλη...γεματο δακρυα και γελια συναμα......Βρεξε παππουλη...βρεξε...καθαρισε το δρομο μου...νεα βδομαδα ξημερωνει...νεα σαν νεο χελιδονι......σαν λησμονια ...σαν τελος που τελειωνει,σαν λευτερια..
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment