Αχ Μαρία

Εκεινο το βραδυ-πανε 5-6 χρονια-ειχα ενα περιεργο συναισθημα,κατι στριμωγμενο στο στηθος μου
κατι που μου κανε νοημα να βγει,εσπρωχνε,αδιαμορφωτο νομιζω,πνευμα
κατι μου εφταιγε,κλασσικο θα μου πεις κι εσυ,καποια αιτια χρειαζοταν για να βολταρω στη γνωστη μου-συνομωτικη-αθηνα
βλεπεις η αθηνα εχει αυτο το καλο
ειναι μια πολη οπου το γκριζο της καλυπτει ολα τ αλλα,δινει το τελειο αλλοθι,σκεπαζει με την ανασα της ολες τις αλλες ανασες
πισω απο τα τζαμια,τα δωματια,τους σουμιεδες που τριζουν
ειναι μια ερωτικη πολη,που μοιαζει μ εκεινα τα σεντονια με λαχουρι ξεφτισμενο στις ακρες απ την πολυκαιρια,μ εκεινους τους παγκους των βρωμοξενοδοχει ων του κεντρου,που ακουμπας βιαστικα την ταυτοτητα σου κ παιρνεις κλειδι κ καφε μαζι,μια πολη οπου ο ερωτας ειναι ροζ φλουο απο νεον και τσοντες σκισμενες στους φωταγωγους,σε πληρη αντιθεση με το γκριζο των ποντικων που τις αναμασανε
γκριζο και ροζ θα ηταν και το πνευμα που εσπρωχνε να βγει εκεινη τη νυχτα
αει σιχτιρι
ειχα το μονοκυλινδρο,σιγα τ αυγα,ουτε σε γιαουρτι δε σπινιαρε αυτο το μηχανακι,ελειπε και μια βιδα απο το καρμπυρατερ και βαρυγκομουσε τα κιλα μου,πανω,κατω,ασκοπα χωρις λογο,εγω κι αυτο,και ξαφνικα -κι αυτη-καπου την πετυχε το ματι μου σε μια πυλωτη,σε καποιο δρομο καθετο κοντα στη νομικη,γνωστη πιατσα για τους παλιους,με λυωματα μεγαλα,τρυπημενες καρδιες και χερια,θεατρικα μακιγιαζ και βαριες φωνες,πολλα χιλιομετρα στα σαρκινα κοντερ,πολλα φωτα,πολλα κορναρισματα
και φορουσε ενα μπερεδακι μαυρο,στραβοβαλμενο σε κατι πυκνα μπουκλωτα μαλλια,να σκεπαζει ενα κατασπρο μετωπο κ δυο ματαρες καφετιες,γλυκες σαν κατι σοκολατακια,σαν κατι γλυκα που κλεβεις κατω απ τα τραπεζια των θειαδων σου τη μεγαλη εβδομαδα,και πασαλειβεσαι με σοκολατες για να χορτασεις
πασαλειφτηκα με τα ματια της,απο πανω ως κατω,μεσα εξω με γυρισε,πεντε λεπτα την κοιταξα και ξεραθηκα,πανω στη σελα,σταματηστε καποιος τη βενζινη,να φρεναρει το γκαζι της γης να κατεβω να την αγγιξω
"ψαχνεις παρεα?"
"ανεβα"
ενα κοριτσι ησουνα,ενα κοριτσι απο αυτα που παντα ηθελα να κρατησω απο το χερι
ετσι ομορφα και απλα,και να παμε για ψωνια ενα σαββατο μεσα στον κοσμο,και να σε δειξω στη μανα μου και να πω,ρε μανα απο δω το κοριτσι μου,και να με κοιταξεις με τα καφετια σου ματια και να συμφωνησεις σιωπηλα οτι δεχεσαι
τι να δεχεσαι?
δεν ξερω,κατι θα βρισκαμε ρε αδερφε,καπου θα συμφωνουσαμε
κι εσυ ρε Μαρια,καβαλησες εκεινη τη σκορπια νυχτα τη σελα μου,και πηγαμε,και τραβηξαμε
δεν την αφησα να γδυθει μονη της,ηθελα εγω να της βγαλω τα ρουχα
ειχε ενα τατουαζ στο δεξι της στηθος,ενα λουλουδι,αγκαλια με τη μεγαλη της ρωγα
εσκυψα και την πηρα στο στομα μου,μαζι με το λουλουδι της,ειχε μια γευση φρουτενια,δεν ξερω αν σας εχει συμβει,ολα να σας θυμιζουν ενα δεντρο γεματο με χυμους,με καρπους,και να σας πιανει βουλιμια,και να θελέτε να καταβροχθισετε ολο το δεντρο και να μη χορταινετε,και να μην ξεδιψατε,και να θελετε κι αλλο,και αλλο να μην υπαρχει
εσκυψα και τη φιλησα στο στομα,με αφησε,με ηθελε κι αυτη,ποιος ξερει τι σκεφτηκε,ποιος ξερει πως εμοιαζα κι εγω,μαλλον καποιο παλιο της γκομενο θα της θυμισα και με φιλησε στο στομα,μου δαγκωσε τη γλωσσα και με πεταξε στο κρεβατι
κι οπως καναμε ερωτα μου κραταγε το κεφαλι να κοιταζω τον καθρεφτη διπλα μας,και κοιταζε κι αυτη,και κοιταζομασταν στον καθρεφτη,τι φρικη θεε μου
να μην τολμας να κοιτας στα ματια τον ερωτα σου
τι σχεση εχει αν ειναι για 5 λεπτα,αν ειναι για 5 χρονια
εβαλε ποτε κανενας συνορα στο χωρο κ το χρονο,εβαλε ποτε κανεις αναμεσα μας συρματοπλεγμα?
μονο καθρεφτες βαλαμε να φτυνουμε τους εγωισμους μας,κυριακες,γιορτες κι αργιες
ειχε περασει ωρα,δεν ξερω ποση,δε μ ενοιαζε,ειχαμε καμποση ωρα καθησει αγκαλια χωρις να μιλαμε
της πεταξα τα λεφτα,ετσι φτηνα οπως κανουν στις ταινιες,δεν την κοιταξα καθολου,της γυρισα την πλατη,σιχαθηκα
σιχαθηκα τα παντα εκει μεσα,τα ξεφτισμενα σεντονια,το ροζ και γκριζο πνευμα που εσκαγε να βγει κ βγηκε μ ενα χυσιμο ψευτικο,αυτο ηταν λοιπον,μια καβλα,οχι ενα παθος,οχι μια ιδεα,μια μαλακια σ ενα ξενο σωμα ητανε,σιγα τ αυγα τα μονοκυλινδρα,τα ασπινιαριστα,τα αδερφιστικα
τις πεταξα τα λεφτα στη μαπα
και ηξερα οτι ουτε γω δεν τ αξιζα εκεινο το λεπτο
εκεινη αξιζε παραπανω,ποιος ηταν ο ξεφτιλας,ποιος ο καταδικος,ποιος ο στιγματισμενος?
"πετα με μεχρι την ομονοια να παρω ενα χαρτι"
εβαλα κρανος,καθησε πισω μου
εμενε λεει ραφηνα,και ηταν φοιτητρια
πολυ πειστικη με το ταγαρι της και το στραβο της μαυρο μπερεδακι,τα πανινα της,τα καφετια της ματια
Αχ ρε Μαρια,αχ ρε μωρο μου μοναδικο,καπου σε αφησα στην κωλομονοια,καπου σε καποιον μιλησες
το σκασες σε καποιο στενο με τα δικα μου λεφτα,δεν ξερω αν στα σβυσα εγω τα δικα σου ματια,εκεινη τη νυχτα φωτισες τα δικα μου
και το στομα μου
και τα χερια μου
και κατεβαινοντας το δρομο μου χωσε μια τσιχλιτσα μεσα απο τη ζελατινα
μια τσιχλιτσα με γευση φρουτου,γεματη ζουμι,γεματη γευσεις και ονειρα,λες να θελα να την ακουσω τοτε? -μπα μαλλον φοβηθηκα
γατζωμενη πανω μου,εσυ,επρεπε ν ανοιξω το γκαζι να το σκασουμε
δεν το ανοιξα ποτε
ειναι μια πολη η αθηνα,οπου το γκριζο επικρατει των αλλων χρωματων,η ανασα της πολης απανω στις ανασες μας,πισω απο τις τζαμαριες μας,τα κλιματιστικα μας,τα τεχνητα μας περιβαλλοντα,τις ψευτικες υποσχεσεις μας
ειναι μια πολη ολακερη η Μαρια
και ζω μεσα της,και ειμαι ζωντανος μαζι της
σαν το λουλουδι-τατουαζ πανω στο στηθος της,που δε γερνα ποτε,δε μαραινεται
εισαι κι αποψε μια λαμψη στα ματια μου,σε ψαχνω κι αποψε,
αει σιχτιρι....... ....