Ο μηχανόβιος

Ολα εδειχναν να ειναι ιδια και φετος
οι διακοπες προγραμματισμενες εγκαιρα,τα εισητηρια κλεισμενα,το δρομολογιο γνωστο,η βενζινη στο τεποζιτο
τα μαυρα δερματινα σφιχτα δεμενα,ο εξοπλισμος απαραιτητος για να καλυψω τα χιλιομετρα μεχρι το καραβι
ημουν μονος
ο δρομος ιδιος και απαραλαχτος,γκρι και ασπρος
τα βουνα,οι χερσες εκτασεις,η κυκλοφορια στην εθνικη οδο
το λιμανι
καπου εκει αραξα σε μια σκια να πιω λιγο νερο
και τοτε ηρθε
καβαλα σ ενα σουπερσπορτ,κυνηγωντας,δεν ξερω τι,φρεναροντας με πολυ βιασυνη λιγα μετρα μακρυτερα
ετρεξε να βγαλει εισητηριο
ανοιξε το φερμουαρ της φορμας του κ απο μεσα ηταν ιδρωμενος
ανατριχιασα
δε φορουσε φανελακι
ηρθε διαστακτικα και μου ζητησε ενα χαρτομαντηλο
καρφωθηκα πανω στο στερνο του,κοκκινισα,και με ειδε
χαμογελασε και συστηθηκε
"κι εσυ εκει πας?"
"κι εγω εκει παω"
"ωραια μοτοσυκλετα"
"και η δικια σου"
ο λιμενικος υπαλληλος εδωσε το σημα και μπηκαμε
δεσαμε διπλα διπλα,χωρις να μιλαμε
το στηθος του ειχε στεγνωσει
εγω ειχα κοκκινισει κι αλλο,δεν τα καταφερνα να δεσω στο αμπαρι
επιασε το σκοινι και με δυο-τρεις κινησεις εφτιαξε εναν κομπο
γυρισε και με κοιταξε,χαμογελωντας ξανα
"σ ευχαριστω"
"θελεις κι αλλο χαρτομαντηλο?"
τραβηχτηκε πισω και εφτιαξε τα κολλημενα μαλλια-δεν ηθελε
ηρθε ξανα κοντα μου να τσεκαρει τον κομπο
ειχε μετακομισει στο λαιμο μου
γυρισα να βγαλω τα κλειδια και κολλησε πισω μου
παραλιγο να λιποθυμησω
"ναι"
με αρπαξε απ το λαιμο και μ εσφιξε με δυναμη
παρελυσα
"ναι"
γυρισα και τον κοιταξα
τα ματια του ειχαν κοκκινισει,το στηθος του ιδρωσε παλι
με παρεσυρε
τον παρεσυρα
ειχα ιδρωσει κι εγω,μεσα στα μαυρα μου
κλειδωθηκαμε καπου σκοτεινα
εκλεισα τα ματια μου κι ενοιωσα ανυπερασπιστος
λες και ταξιδευα με 300 στην ερημο με το αλατι
λες και φρεναριζα οριακα στις σερρες
με ειχε πνιξει με την αδρεναλινη του,με το δικο του αλατι,με τη δικια του ερημο
κι ολα ηταν θολα
κι ολα ηταν ατμος και μεταλλικοι ηχοι ανατριχιαστικοι απο την αγκυρα που τραβουσαν πανω
για να σαλπαρουμε καποτε
οχι να μη σαλπαρουμε
οχι να μη με γυμνωσεις ετσι
οχι να μην σ ερωτευτω
δεν τον κοιταξα στα ματια και με χαστουκισε
"πουσταρα"
με κλωτσησε,με εφτυσε
κι απομεινα στη σκοτεινη μου τρυπα,μονος ξανα
με τα δερματινα μου dainese στα γονατα
χωρις κουραγιο να σηκωθω να του φωναξω
χωρις αξιοπρεπεια
χωρις το ιδρωμενο σου στηθος
κοιταξα τον εαυτο μου στον καθρεφτη
σε λιγο πιαναμε λιμανι,φταναμε
δεν τον εψαξα ποτε
ειδα το πισω λαστιχο του να σπινιαρει και να το σκαει,γρηγορα οπως την πρωτη φορα
ειχα ακομα μερικα χιλιομετρα να φτασω
στην αγκαλια της
να ξαναπω ψεματα
να ξαναγινω ενας απο αυτους
ενας μηχανοβιος