Ξαπλα πανω στο βουνο σε υψομετρο 10 χιλιαδες μετρα
Εχω παρεα ένα λυκο και μια καφετια αρκουδα,ένα γερακι κι έναν αετο
Ειμαι ένα ψηλο ελατο,δεντρο των χριστουγενων και οι ριζες μου γαντζωνουν σφιχτα την καρδια του συμπαντος
Τρεφονται από τη θαλασσα σου,τον ηλιο σου,το νερο σου και μεγαλωνουν και αγκαλιαζουν τον κοσμο ολο πολύ σφιχτα,πολύ απαλα,πολύ τρυφερα
Σε περιμενω εκει ψηλα να βαλεις τα αστερι της γεννησεως στην κορυφη μου
Να λαμψω και να γινω φαρος αγαπης στην ερημια μου,σηματωρος,πομπος,τελαλης
Να με στολισεις και ν αποθεσεις τα δωρα σου στον κορμο μου
Μονο εσενα εχω
Μονο εσυ μου μιλας
Μονο εσυ με σκεφτεσαι
Και ειναι βαθυ καναλι η μοναξια και των γιορτων η αγαλη
Και τα θηρια των βουνων μιλια δεν εχουν,ουτε λογο
Μονο παρεα κανουνε στα αιωνια τα δεντραει πανω στα ψηλα βουνα,με χιονια και με κρυα
Μονο για σενα νοιαζονται
Μονο για σενα ψαχνουν
Μονο για σενα σκεφτονται νιφαδα του Χειμωνα
Φορωντας γιορτινες στολες και μπαλες και γιρλαντες
Και φωτα και κερια πολλα,πολλες μικρες φωτιτσες
Να στησουν μια μικρη σκηνη,να τραγουδουν,να παιζουν
Να υποδεχτουνε μια χρονια,καινουργια, στη ζωη τους
Να τους γυρεψεις μια φορα,καινουργια,στη ζωη σου
No comments:
Post a Comment