Δε φοβάμαι, διότι γνωρίζω την αλήθεια

Διαβάζω καθημερινά τον Στούπα -μεταξύ άλλων- γιατί έχει τεράστιο ενδιαφέρον να βλέπεις τον τρόπο σκέψης ανθρώπων αντιδιαμετρικά αντίθετων με τις δικές σου πεποιθήσεις. Μόνο έτσι μαθαίνεις. Διαφωνώντας. Ερχόμενος σε σύγκρουση.

Γράφει σήμερα λοιπόν ο Κώστας :

"Η στήλη αναφέρεται συχνά στο ιδιότυπο παρακράτος που έχει συστήσει το πελατειακό κομματικό κράτος της μεταπολίτευσης. Ένα παρακράτος εκβιασμών, διαφθοράς, φόβου και τρόμου που δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από το παρακράτος της Χούντας και της μεταπολεμικής δεξιάς. Οι της ένδον του συστήματος εκβιάζουν, εκμεταλλεύονται  και τρομοκρατούν τους έξω από αυτό."


Το πρόβλημα με όλους τους νεοφιλελεύθερους αρθρογράφους, που νομίζουν ότι βρίσκονται σε μια άλλη χώρα, σε ένα άλλο πολιτισμικό περιβάλλον, είναι η μονόπαντη και μονοσήμαντη αντίληψη τους για τη μεταπολίτευση. Δηλαδή βρίζουν τον Αντρέα και τον δείχνουν ως υπαίτιο της χρεοκοπίας της χώρας μας. Δείχνουν το ΠΑΣΟΚ ως πρωταγωνιστή της διαφθοράς που οδήγησε σε σήψη και εκ των έσω κατάρρευση του κράτους. Αποδοκιμάζουν το σοσιαλισμό και τον κομμουνισμό, ως συστήματα ανακόλουθα με τις σύγχρονες ανοιχτές οικονομίες, προτάσσοντας τα οφέλη του καπιταλισμού. Που πράγματι έδειξε οφέλη σε άλλες χώρες, σε άλλα μοντέλα οικονομίας. Εκεί που πράγματι είχε (μέχρι χτες) πετύχει το μοντέλο.


Αυτό είναι το "κολπο" των αρθρογράφων της δεξιάς. Η επιλεκτική ανάγνωση της ιστορίας.Οι παραπομπές στα βολικά σημεία. Στις βολικές αιτιάσεις. Που εστιάζουν στα οφέλη ενός καπιταλιστικού συστήματος, που ποτέ δεν εφαρμόστηκε στην Ελλάδα. Όπως ποτέ δεν εφαρμόστηκε στην Ελλάδα ένα αμιγώς σοσιαλιστικό σύστημα. Προϋπόθεση για το σοσιαλισμό, ακόμα και τη δημοκρατία της αγοράς, είναι η οικονομική ευρωστία. Δηλαδή οι πλεονασματικές εξαγωγές. Η λεγόμενη "εξωστρέφεια" της οικονομίας. Με άλλα λόγια να έχεις περίσσευμα πλούτου, ώστε να χρηματοδοτήσεις το κοινωνικό σου κράτος. Όπως στις Σκανδιναβικές χώρες.


Η άποψη μου, όπως την έχω καταγράψει επανειλλημένως σε αυτό το χώρο είναι ξεκάθαρη:
Το ιδιότυπο παρακράτος στο οποίο αναφέρεται ο Κώστας Στούπας (Ένα παρακράτος εκβιασμών, διαφθοράς, φόβου και τρόμου στο οποίο όσοι βρίσκονται  εντός του συστήματος εκβιάζουν, εκμεταλλεύονται  και τρομοκρατούν τους έξω από αυτό) έχει τα θεμέλια του, στις απαρχές του Ελληνικού κράτους, έτσι όπως επανιδρύθηκε, μετά την -ξενόφερτα υποκινούμενη και συγκυριακά επιτυχημένη- επανάσταση του 1821.

Το ιδιότυπο αυτό παρακράτος, που ο Παπανδρέου στα βιβλία του (αλλά και άλλοι οικονομολόγοι, πολιτικοί και αναλυτές της πολιτικής οικονομίας με προεξέχοντα το Μάρξ) έχει ονομάσει "γραφειοκρατία", ήταν, είναι και θα είναι η πραγματική εξουσία στην Ελλάδα. Διαχρονικά. Δίχως να χάσει απολύτως κανένα ουσιώδες στοιχείο της, ανά τα χρόνια.

Το ιδιότυπο αυτό παρακράτος, δε συστάθηκε στη μεταπολίτευση κύριε Στούπα. Υπήρχε πρίν από τη μεταπολίτευση. Υπάρχει και σήμερα. Θα υπάρχει και αύριο. Μετά τα Μνημόνια και τις "μεταρρυθμίσεις". Θα υπάρχει για πολλά χρόνια ακόμα, μέχρις ώτου ενσωματωθεί η δυτική κουλτούρα στην Ελληνική και ταυτιστούν στα αιτήματα τους. Όταν θα πάψει ο Έλληνας να βρίζει τους ξένους ως υπαίτιους για το κατάντημα του, δίχως να κάνει αυτοκριτική. Όταν δηλαδή αναλάβει στα σοβαρά, την ευθύνη για τον εαυτό του.

Το ιδιότυπο αυτό παρακράτος, μεταβάλλει απλά τη "βιτρίνα" που παρουσιάζει στην κοινωνία. Το περιτύλιγμα που προσφέρει προς κατανάλωση. Που άλλοτε είναι το τάδε πολιτικό κόμμα και άλλοτε το δείνα. Που ανάλογα τις περιστάσεις προσαρμόζεται κατάλληλα, είτε διασταλτικά, είτε συσταλτικά, ώστε να επιβιώσει. Που είναι Χαμαιλέων και Λεβιάθαν μαζί. Που άλλοτε επιτίθεται και άλλοτε αμύνεται. Δείτε το Μνημόνιο. Το παρακράτος δέχτηκε απανωτά χτυπήματα και αντιστέκεται λυσσαλέα. Κερδίζει χρόνο και ανατροφοδοτείται. Αναδιπλώνεται για να επιτεθεί, όταν οι συνθήκες θα είναι κατάλληλες.

Η βιτρίνα αλλάζει, το παρακράτος όχι. Ας το καταλάβουμε επιτέλους

Όλοι οι λαοί του νότου, ανέπτυξαν τέτοια συστήματα επιβίωσης (παρακράτος, παραοικονομία, παραπαιδεία, παραφιλολογία, παρασκήνια κλπ) όταν βρέθηκαν υπό κατοχή/έλεγχο/ξένη εξουσία για μεγάλα χρονικά διαστήματα. Υπό διωγμό. Στην Ιταλία το χαρακτηριστικότερο παρακράτος ονομάστηκε Μαφία. Σε άλλες χώρες Κόμμα. Σε άλλες πάλι, περιορίστηκε στην έννοια που ανέφερα παραπάνω με τη λέξη Γραφειοκρατία. Ακόμα και οι λέξεις, οι έννοιες, προσαρμόζονται ανάλογα με το μέγεθος, τη διείσδυση και τα αποτελέσματα της δράσης κάθε παρα-εξουσιαστικού μορφώματος. Η Μαφία "συμμορφώνει" με τη βία, το Κόμμα καθοδηγεί/χειραγωγεί τη θέληση σου, η Γραφειοκρατία ελέγχει ασφυκτικά την καθημερινότητα σου. Η διαπλοκή αυτό ακριβώς το πράγμα περιγράφει. Τον υπόγειο παράλληλο κόσμο που περνά απαρατήρητος "κινώντας τα νήματα".

Κοινός τόπος όλων των υπόγειων παρακρατικών μηχανισμών, η προβολή της αυταπάτης της ελευθερίας και της αυτοδιάθεσης, κομμένη και ραμμένη στα δικά σου μέτρα. Στις αναγκαιότητες των καιρών. Που άλλοτε είναι "ώριμες δημοκρατίες" και άλλοτε "χρειάζονται χειρουργείο για να γλιτώσουν τη σήψη τους". Που μια χρειάζονται "μεταρρυθμίσεις και σοσιαλισμό" και την άλλη "επιστροφή στις εθνικές μας ρίζες και αυταρχική δεξιά".

Είναι το ίδιο πράγμα. Και είναι το ίδιο πράγμα διότι τελικά παράγεται το ίδιο αποτέλεσμα. Ένας ατέρμονας κύκλος κρίσεων σε κάθε επίπεδο. Κυρίως κρίσεων που έχουν να κάνουν με την ίδια την ταυτότητα ενός λαού. Κρίσεων θεμελιακών, συστημικών, αυτοπροσδιορισμού και ετεροπροσδιορισμού. Κρίσεων προσανατολισμού και αυτογνωσίας. Που σε ένα απτό επίπεδο μεταφράζονται ως "έλλειμμα", "χρέος", "αδιέξοδο", "χρεοκοπία", γιατί ποτέ τελικά το παρακράτος δεν σε αφήνει ανεπηρρέαστο, ελεύθερο από τη δική του βούληση, τα δικά του μικρο-συμφέροντα.

Η πηγή εξουσίας του παρακράτους είναι η εξής μια. Η άγνοια σου. Η άγνοια μας. Το χαμηλό επίπεδο παιδείας και αντίληψης του περιβάλλοντος γύρω μας. Η αδυναμία ερμηνείας των φαινομένων της σημερινής πραγματικότητας. Η αδυναμία εμβάθυνσης και σύνθεσης διαφορετικών ερεθισμάτων. Με λίγα λόγια το παρακράτος είναι που επιθυμεί το σκοτάδι στα μυαλά και τις ψυχές μας. Δεν είναι οι αριστερο-δεξιές ακραίες μαριονέτες που κανιβαλίζουν το δημόσιο χώρο για να πάρουν ψήφους. Για να κερδίσουν "διαφημιστικό χρόνο" στις πωλήσεις των ΜΜΕ. Αυτοί είναι οι εκτελεστικοί βραχίονες. Οι μεσάζοντες. Οι διαμεσολαβητές, που παίρνουν προμήθεια διάφορα ανταλλάγματα.

Αυτή είναι η αλήθεια και ας την κοιτάξουμε κατάματα. Αυτή είναι η πραγματικότητα

Γι' αυτό το λόγο από τα μέτρα πλήττονται όσοι δε μετέχουν της σφαίρας επιρροής του παρακράτους. Τιμωρούμαστε παραδειγματικά. Μας εξοντώνουν με φόρους, με νέα μέτρα, με χαράτσια, με δηλώσεις υποτέλειας που έχουν τη μορφή του Βενιζέλου, του Σαμαρά. Του κάθε σαλτιμπάγκου που ούτως η άλλως δεν έχει τη δύναμη της ανατροπής.

Τη δύναμη της ανατροπής την έχει μόνο ο ίδιος ο λαός. Ένας λαός όμως απελευθερωμένος από τον πνευματικό ζυγό, πεφωτισμένος και χειραφετημένος. Ένας λαός με δύναμη που πηγάζει από την επιβολή της θέλησης του πάνω στο φόβο.

Όταν γνωρίζω την αλήθεια, δε φοβάμαι. Διότι η αλήθεια δε με βλάπτει, αντίθετα με ωφελεί, μου ανοίγει τα μάτια. Με κάνει καλύτερο. Με κάνει ηθικότερο. Με κάνει αρωγό, συνεργάτη και αλληλέγγυο της κοινωνίας. Με κάνει να αγαπώ το συνάνθρωπο, όχι να τον ανταγωνίζομαι.

Όταν γνωρίζω την αλήθεια, γνωρίζω τον εαυτό μου.

Μη φοβάστε. Θα νικήσουμε. Έστω κι αν τώρα, φαίνεται πως το παιχνίδι είναι χαμένο.

Στάση Αντοχών

Ο Παναθηναϊκός πηγαίνει ολοταχώς για φούντο, για υποβιβασμό από επιλογή, καθώς το ανάλογο "μοντέλο ΑΕΚ" αποδείχτηκε βιώσιμο συσπειρώνοντας το λαό της και τους "επαγγελματίες" που τρέχουν για θελήματα.

Και είναι βιώσιμο το μοντέλο για έναν απλό λόγο.

Διότι απαλλάσεσαι από τις υποχρεώσεις προς το κράτος την εφορία κλπ με τη λύση της εταιρείας, σπας ακριβά συμβόλαια, άρα διώχνεις δύστροπους παίκτες.

Ταυτόχρονα ξεγράφεις εξαρτήσεις από το παρελθόν, μετόχους και ιδιοκτησίες, και το κυριότερο, δε βάζεις φράγκο από την τσέπη σου, ενώ παριστάνεις τον σωτήρα.

Αντίθετα, επειδή όλα τα ΜΜΕ, τρέχουν να σε συλληπηθούν δημιουργώντας μια αλληλεγγύη "ανθρωπιάς" τριγύρω σου, ενεργοποιούνται και τα μυστικά κονδύλια (λεφτά υπάρχουν τελικά?) του κράτους και σου χώνει και μια επιδότηση για μποναμά, ενώ με μαγικό τρόπο βρίσκονται όλες οι λύσεις (ούτε κορμοράνοι ούτε ΣΤΕ να σε αγχώσουν) για να φτιάξεις καινούργιο γήπεδο.....στη Λεωφόρο

Που έτσι κι αλλιώς θα γκρεμιστεί σύντομα, "διότι έχει προβλήματα στατικότητας" και "δε γίνεται αλλιώς" με τις ευλογίες του.....ερασιτέχνη Φορέα (κάθε κακού για το σύλλογο) που ανέλαβε την τύχη του Παναθηναϊκού.

Εννοείται πως οι άνθρωποι θέλουν μερτικό από το νέο γήπεδο, εισόδημα, μισθό, παροχή υπηρεσιών κυλικείου και φύλαξης, το 10% που προβλέπει ο νόμος από τα έσοδα των εισιτηρίων και πολλά άλλα. Για τον Φορέα (κάθε κακού για το σύλλογο) το νέο γήπεδο είναι η μεγαλύτερη ευκαιρία να νομιμοποιήσουν την παρασιτική τους οντότητα, ως...συνέταιροι και συμμέτοχοι αυτη τη φορά, στο....business plan

Ακούστε κάτι

Ο Αλαφούζος δεν έχει κανένα όραμα. Είναι απλά μπροστινός, μια δικαιολογία, μια πρόφαση, για να διαλύθεί ο Παναθηναϊκός του Βαρδινογιάννη και να ξαναγεννηθεί στην Γ εθνική μέσα στα καλούπια που θα κατασκευάσουν όσοι είναι πραγματικά πίσω από αυτή την ιστορία.

Ο μόνος που έχει συμφέρον να υποβιβαστεί ο Παναθηναϊκός είναι ο Φορέας, διότι χωρίς λεφτά αλλά και με το προνόμιο της διοίκησης του ερασιτέχνη, θα μπορεί να διαπραγματευτεί από θέση προνομιούχου με τον....επόμενο ιδιοκτήτη-επενδυτή-λεφτά που θα έρθει να αναστήσει τον Παναθηναικό. Όπως ακριβώς κάνει η Ορίτζιναλ

Η πορεία αυτή είναι μη αναστρέψιμη. Είναι τελεσίδικη και οριστική. Και εδώ είμαστε να τα ξαναπούμε

Αρκετά όμως με τον Παναθηναϊκό, αυτό είναι ένα θέμα κραυγαλέο ως προς την εξέλιξη του. Και τα μικρά παιδιά το βλέπουν

Ο τίτλος Στάση Αντοχών αναφέρεται στο τέλος των φορολογικών μέτρων που θα σηματοδοτήσει το καλοκαίρι ή αλλιώς τη στάση πληρωμών των Ελλήνων που μαζικά πλέον έχουν γυρίσει την πλάτη στον παραλογισμό του υπουργείου του Στουρνάρα

Ένας Στουρνάρας κατσαπλιάς των εισοδημάτων μας, με πρωτοπαλίκαρο το Θεοχάρη που με τα ντου και τα μπου και τη χρήση της τεχνολογίας, επιχειρούν να αποτελειώσουν τον πνιγμένο από τα χρέη Έλληνα.

Για ποιό λόγο? Για κανένα λόγο. Δεν υπάρχει λόγος, ούτε σχέδιο. Απλά κοιτούν να πάρουν τη δόση, παριστάνοντας ότι μεταρρυθμίζουν το κράτος. Τρίχες. Πέλεκυς έχει πέσει πάνω στα κεφάλια μας και όλοι αδιακρίτως την πληρώνουμε, οι φτωχοί και ανυπεράσπιστοι της Ελλαδας. Οι κατέχοντες δεν έχουν πρόβλημα. Αυτοί είναι το σύστημα

Το σύστημα παίζει το τελευταίο του χαρτί στο πρόσωπο του Τσίπρα και της γελοίας αριστερής συσπείρωσης που επιχειρείται με ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ παρασκηνιακά, μέσω ανταλλαγής στελεχών και θέσεων, θυμίζοντας θλιβερό, υπέργηρο περιπλανώμενο θίασο που προσπαθεί για αρπαχτές στα πανηγύρια της επαρχίας. Γελοία συσπείρωση είναι διότι δεν έχει θέσεις, απλά εκμεταλλεύεται τις συγκυρίες που την έφεραν στο προσκήνιο δίχως πολιτικά εύρωστη ραχοκοκκαλιά αλλά και δίχως απήχηση στο κουρασμένο από τις ΕΑΜικές αρλούμπες, "προοδευτικό" της ακροατήριο.

Το σύστημα παίζει Τσίπρα, διότι αφενός ο Σαμαράς είναι τελειωμένος πολιτικά με τα λάθη και τις κωλοτούμπες του και αφετέρου η Χρυσή Αυγή που επαναφέρει την ατόφια βάρβαρη δεξιά συνείδηση του μέσου νοικοκύρη στην επιφάνεια, προκαλώντας μνήμες άλλων εποχών, δε  νομιμοποιείται πανευρωπαϊκά, από κανένα δανειστή μας, ως εγγυήτρια μιας σταθερότητας και μιας νηφάλιας πρότασης για ανασύσταση της Ελληνικής δημοκρατίας. Αντίθετα θεωρείται απειλή που πρέπει να ανασχεθεί.

Ας μην ξεχνάμε: Οι ευρωπαικές συνθήκες που έχουμε υπογράψει θεωρούν δεδομένη την ελεύθερη αγορά στην οικονομία ως βάση της δημοκρατίας. Σχήματα ακραία και φασιστικά δεν υπάρχουν και δεν έχουν θέση στην Ευρώπη, ως ευρύτεροι συνασπισμοί συμφερόντων. Και δεν γίνονται αποδεκτά και ούτε θα γίνουν αποδεκτά, είτε προέρχονται από την άκρα Αριστερά, είτε από την άκρα Δεξιά. Είπα το λόγο. Η ευρώπη έχει επιλέξει την ελεύθερη αγορά και όχι την κρατικά ελεγχόμενη (όπως οι πάλαι ποτέ σοσιαλιστικές χώρες)

Είναι φανερό λοιπόν, ότι όσοι ανέσυραν τα ζόμπι του εμφυλίου και το ΕΑΜ και τα γουναράδικα και τις αιματηρές και εθνοκτόνες αυτές περιστάσεις, δεν είναι απλά αστείοι και μαλάκες. Αλλά είναι και παντελώς άσχετοι ως προς το τι συμβαίνει γύρω τους αυτή τη στιγμή. Τους καταφρονώ και τους αποδοκιμάζω με κάθε τρόπο, αλλά και τους θεωρώ πνευματικά καθυστερημένους και ως εκ τούτου ανίκανους να βρίσκονται σε οποιαδήποτε θέση ευθύνης. Είτε σε καφετέρια, είτε στο κοινοβούλιο.

Αυτή η πνευματική καθυστέρηση, δεν αποτυπώνεται από τα απανωτά γκάλοπ, που θέλουν να φτιάξουν κλίμα για να εκβιάσουν και να ζητήσουν μπαξίσι οι γνωστοί κύκλοι. Αποτυπώνεται φανερά σε δύο βασικά μεγέθη

Πρώτον το 30% της ανεργίας, που περιμένει λύσεις και

Δεύτερον το 30% των αναποφάσιστων ψηφοφόρων της γκρίζας ζώνης που έχουν μείνει ορφανοί από την κεντροαριστερά και την κεντροδεξιά και αναζητούν χώρο αλλά και προοπτικής εντός ευρώ και εντός μεταρρυθμίσεων

Αυτά τα δύο κρίσιμα μεγέθη θα κρίνουν εφεξής τις εξελίξεις και κανένας άλλος

Μπορεί οι σύντροφοι της ψευδεπίγραφης αριστεράς να μνημονεύουν το Βελουχιώτη, ωστόσο για κακή τους τύχη αυτή τη στιγμή χρειάζονται τον Μπερλίνγκουερ και τον "ιστορικό συμβιβασμό" (ας πω πρόχειρα και χοντρικά μια νέα συνθήκη της Βάρκιζας, παρότι σιχαίνομαι αυτούς τους παραλληλισμούς) εαν θέλουν το καλό της Ελλάδας και άρα το δικό τους καλό, εντός του μοναδικού μπλοκ που μπορεί να εγγυηθεί τη σταθερότητα και την ευημερία μας.

Του ευρωπαικού συνασπισμού

Για τη δεξιά δεν έχω κάτι να πω. Απλά μια από τα ίδια στο μαγαζί τους. Μέχρι και τον Κωστάκη θέλουν να επαναφέρουν για να δώσουν ρυθμό στην δική τους συσπείρωση ΝΔ-ΑΝΕΛ-Δράση και λοιποί δεινόσαυροι. Μπας και τσιμπήσουν και κανένα ψήφο από τους Χρυσαυγίτες φίλους τους.

Ο Παναθηναικός θα υποβιβαστεί και θα επανέλθει. Η Ελλάδα που συνέχεια βυθίζεται στον πάτο, πότε θα εμφανιστεί? Την εποχή της αποκάλυψης του Ιησού?

Ραγδαίες εξελίξεις

'Εγραφα τις προάλλες στο θέμα η χώρα σε διαρκή τροχιά εκλογών πως το ρευστό κλίμα που επικρατεί στην Ελλάδα είναι ένα ζήτημα το οποίο δεν επιτρέπει ούτε σημαντικές μεταρρυθμίσεις να τρέξουν αλλά ούτε και προβλέψεις να γίνουν.

Από χτες όμως, με την αποκάλυψη από όλα τα μέσα ενημέρωσης, πως η δόση θα εκταμιευτεί τμηματικά διότι υπάρχει "δυσαρέσκεια" στην Ευρώπη για όσα δέν γίνονται στην Ελλάδα, έγινε αντιληπτό πως τα πράγματα έχουν δρομολογηθεί με συγκεκριμένη κατεύθυνση.

Δεν ξέρω αν όσα λέγονται από διάφορους για προκήρυξη εκλογών έχουν κάποια λογική, υπο την έννοια πως οι εκλογές θα ήταν "επιτρεπτό" να γίνουν στην Ελλάδα, εφόσον μπορούσε το αποτέλεσμα να είναι "ελεγχόμενο". Δηλαδή να παράξει την "σταθερότητα" που επιθυμούν οι εταίροι μας, βάση της οποίας θα καλυτερεύσει το οικονομικό κλίμα (αποκατάσταστη εμπιστοσύνης των αγορών σε μερικά χρόνια) και θα προχωρήσουν κάποια πράγματα ουσίας.

Περισσότερο πιθανό μου φαίνεται να κατασκευαστεί μια κυβέρνηση τεχνοκρατών ή προσωπικοτήτων που θα μπουν ως "πολιτική βιτρίνα" μπροστά από τους επιτρόπους ώστε να μην εγείρουν σημαντικές αντιδράσεις της κοινής γνώμης. Για ποιό λόγο πιστεύω σε αυτό το σενάριο? Διότι είναι πασιφανές ότι όποιος και να εκλεγεί ως πρωθυπουργός, είναι αδύνατον να μπορέσει να παράξει χρήσιμο έργο που θα φέρει βιώσιμα αποτελέσματα στην Ελλάδα και θα δώσει ελπίδα και προοπτική για αλλαγή πορείας.

Στο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ θα πετάξουν το μπαλάκι στην εξέδρα, αδυνατώντας να συνειδητοποιήσουν (ίσως να μη θέλουν κιόλας αυτή τη χρονική στιγμή) την κατάσταση στην οποία βρίσκεται η οικονομία μας και τις δύσκολες τομές που πρέπει να γίνουν στο βαθύ διεφθαρμένο κράτος (του οποίου κομμάτι έχουν απορροφήσει από το άρρωστο ΠΑΣΟΚ)

Στη Νεα Δημοκρατία προσπαθούν να πετύχουν συσπείρωση του δεξιού μπλόκ (σε όλο το φάσμα της δεξιάς από την άκρα δεξιά τύπου Χρυσής Αυγής μέχρι την κεντρώα δεξιά τύπου Δράσης) με διάφορα "χαριτωμένα" τεχνάσματα όπως πχ η επίθεση στον Ανδρέα και η τοποθέτηση του Άδωνι στο υπουργείο υγείας, ενώ ταυτόχρονα ο Σαμαράς παριστάνει τον "υπεράνω όλων σοφό εθνάρχη"

Στο ΠΑΣΟΚ έχουν δικαιολογημένα διασπαστεί σε 2-3 διαφορετικά κομμάτια και δε βλέπουν κανένα φως με τις επιλογές που έχουν κάνει

Η ΔΗΜΑΡ έπεσε στη μαύρη τρύπα της λήθης

Η Χρυσή Αυγή και οι συναφείς χώροι είναι οι μόνοι κερδισμένοι από τη συνεχόμενη φθορά και την ανεπάρκεια του πολιτικού συστήματος, κεφαλαιοποιώντας την απογοήτευση και των θυμό των λαϊκών μαζών που αναζητούν "οργισμένη διέξοδο" από την κρίση

Με αυτά και αυτά όμως, τα ποσοστά των κομμάτων δεν εξασφαλίζουν αυτοδυναμία και σταθερότητα. Αντιθέτως εγγυώνται την συνεχή διατήρηση σε κλίμα πολιτικής αστάθειας και αναταραχής με τις εξάρσεις λαϊκισμού να απειλούν κάθε στιγμή με κοινωνικές εκρήξεις

Το πείραμα της πυγμής (Χρυσή Αυγή σε κοινωνικές "δράσεις" και οριζόντια μέτρα που στέλνουν "μήνυμα αποφασιστικότητας" του Σαμαρά) από τη δεξιά διακυβέρνηση, δε βρίσκει πρόσφορο έδαφος γιατί η ελληνική κοινωνία δε βρίσκεται στο 1974 αλλά οδεύει προς το 2014 και η ευμάρεια που απολάμβανε τόσα χρόνια την έχει διαμορφώσει σε συγκεκριμένα καλούπια προσδοκιών και απαιτήσεων. Που ναι, είναι "ευρωπαϊκού επιπέδου" , έστω και αν στηρίζονται σε μια ετοιμόρροπη παράγκα κρατικίστικης νοοτροπίας και διαπλοκής που σταδιακά ξηλώνεται.

Δεν υπάρχει εύκολος τρόπος να μείνουμε αλώβητοι και ανέπαφοι από τις επιπτώσεις αυτού του ξηλώματος. Διότι βρίσκεται στα θεμέλια της ζωής μας, δεν είναι δηλαδή ανωδομή, δεν είναι ταράτσα. Είναι μπετά και κολώνες βαθιά θαμένες και ανακατεμένες με το κακό μας παρελθόν. Οπότε όσοι θέλουν πραγματικά να αλλάξουν τα πράγματα οφείλουν πρώτα να σκεφτούν αυτό το σχήμα και να καταλάβουν πως δε γίνεται ομελέτα δίχως να σπάσεις αυγά. Δυστυχώς για τους συμπολίτες μας που γυμνοί και ανενημέρωτοι αντιμετωπίζουν τα χειρότερα στη ζωή τους.

Το θέμα λοιπόν είναι, πως οι εξελίξεις προοιωνίζονται ραγδαίες και σύντομα θα έχουμε καινούργια γεγονότα. Αυτό άλλωστε είναι και το λογικό και το σωστό. Αυτό είναι και το ζητούμενο για να προσαρμοστεί επιτέλους η Ελλάδα στις ευρωπαικές συνθήκες που υπέγραψε κατά την είσοδο της στην Ευρωζώνη το 2000 περίπου, στην πράξη και όχι στα λόγια. Δε γίνεται διαφορετικά

Προσωπικά αν με ρωτούσατε, θα σας έλεγα πως ευχαρίστως θα δεχόμουν τη διευρυμένη task force με εκτελεστικές εξουσίες, στη θέση των υπουργών-μαριονετών και του πρωθυπουργού Βεληγκέκα που παριστάνει το δημοκράτη. Ώστε να αλλάξουν ριζικά το κράτος και να μας βάλουν σε τροχιά ανάπτυξης στην καθημερινότητα μας.

Όμως η εγχώρια ελίτ και όσοι έχουν την πραγματική εξουσία στην Ελλάδα (τους ξέρουμε) δεν πρόκειται στον αιώνα τον άπαντα να δεχτούν κάτι τέτοιο. Γιατί αν το έκαναν θα έχαναν στα μάτια του λαού, την όποια "δύναμη" τους. Και άρα δε θα είχαν λόγο ύπαρξης

Οψόμεθα

Η χώρα σε διαρκή τροχιά εκλογών

 Αυτή την εποχή βλέπουμε διάφορες ζυμώσεις στο προσκήνιο αλλά και εντονότερα παρασκηνιακά


Αναφέρομαι στα πολιτικά κόμματα 

Κατά την άποψη μου ορίζοντας των εξελίξεων είναι ο Σεπτέμβριος οπότε και θα τρέξουν αρκετά καινούργια θέματα τόσο σε ευρωπαϊκό, όσο και σε εθνικό επίπεδο

Εμάς τι μας ενδιαφέρει από αυτά?

Σε ευρύτερο πεδίο μας ενδιαφέρει η Ευρώπη που υποχρεωτικά πρέπει να αλλάξει για να επιβιώσει

Σε εθνικό επίπεδο μας ενδιαφέρει η Ελλάδα που υποχρεωτικά πρέπει να ξεφύγει από τη νοοτροπία Οθωμανικού προτεκτοράτου για να ευημερήσει

Για την Ευρώπη δε με ενδιαφέρει και τόσο, διότι είναι άλλο το επίπεδο αναφοράς, παγκόσμια ανταγωνιστικό. Εμείς δεν έχουμε βιομηχανία, δεν έχουμε σημαντικό κομμάτι εξαγωγών, οι Γερμανοί, οι Γάλλοι, οι Ιταλοί έχουν. Και θα τη βρούν την άκρη

Στα καθ' υμάς όμως, τίποτα δε φαίνεται να αλλάζει

Ασχολούμαστε με το παλιό, προσπαθούμε να προεξοφλήσουμε το καινούργιο με πολιτικά παρωχημένους όρους

Και δε συζητάμε σοβαρά, δημόσια και οριζόντια (σε κάθε δεξαμενή προοδευτικών ανθρώπων) για το πως μπορούμε να οργανώσουμε το Ελληνικό μέλλον σε στέρεες εθνικές βάσεις

Ασχολούμαστε με την Τροϊκα και το μνημόνιο, ενώ στην Ευρώπη και αυτά έχουν ξεπεραστεί από τις δομικές αδυναμίες του συστήματος

Πολιτική δεν είναι μονάχα να μοιράζεις χρήματα, αλλά να αναθεωρείς, να σχεδιάζεις, να προκρίνεις λύσεις ρεαλιστικές και βιώσιμες

Ώστε τελικά να ωφελείται η κοινωνία και το μεγάλο σύνολο των αδύναμων ανθρώπων

Με αυτές τις σκέψεις στο μυαλό και με περισσή μελαγχολία στη διάθεση εξομολογούμαι πως δεν τα βλέπω τα πράγματα ρόδινα με κανένα τρόπο

Ο Σαμαράς προσπαθεί να συσπειρώσει γύρω του τη δεξιά, οι υπόλοιποι να βρούν τρόπους να επιβιώσουν και κάποιοι να ξαναβρούν βηματισμό και χώρο στην παλέτα κοινοβουλευτικής εκπροσώπησης

Όμως η περίοδος θυμίζει την εποχή μετά το Β παγκόσμιο, τα δεκεμβριανά και τον εμφύλιο, όσον αφορά την αστάθεια, την αδυναμία των εγχώριων δομών να στηρίξουν βιώσιμες και αποδεκτές προτάσεις και την υπερ-εκμετάλλευση των Ελληνικών ελίτ εις βάρος του λαού που προφανώς έχει διαφορετικές ανάγκες

Είχα γράψει παλιότερα για την ανάγκη εκπόνησης ενός νέου σχεδίου Μάρσαλ

Το πρώτο κομμάτι, αυτό της διάσωσης το λάβαμε. Το δεύτερο κομμάτι το αναπτυξιακό πιστεύω πως προσπαθεί να το παλέψει ο Σαμαράς μετά τις Γερμανικές εκλογές με τη μορφή "κουρέματος" του χρέους

Εκεί έχει ποντάρει πολιτικά, ώστε να του χρεωθεί και η δημιουργία μιας πολιτικά βιώσιμης δεξιάς που θα διαχειριστεί την ανάπτυξη

Εκεί έχουν ποντάρει και οι υπόλοιποι, που θέλουν το Σαμαρά να "πέσει" ώστε να προκριθεί το αμερικανάκι Τσίπρας στην πρωθυπουργία

Όμως ακόμα και το χρεός να ελαφρυνθεί η πραγματικότητα είναι πως η Ελλάδα θυμίζει χώρα καμμένη από Ναπάλμ

Ακόμα και μια πολιτική αλα ΕΡΤ να ακολουθηθεί για να αραιώσουν ορισμένα φυντάνια διαφθοράς και παρακμής στο κράτος, πάλι τα πράγματα είναι δύσκολα και ο "ξένος παράγοντας" έχει τον πρώτο λόγο

Τότε στον εμφύλιο, οι Βρετανοί αποσύρθηκαν πρώτοι, αφήνοντας τους Αμερικάνους να προχωρήσουν σε "εκκαθάριση" της κυβέρνησης του βουνού και να αποκαταστήσουν το βασιλιά Γεώργιο στο δημόσιο βίο

Κατα διαβολική αντιστοιχία με το τότε, το ΔΝΤ αποσύρεται ώστε να αφήσει το πεδίο στην Τροϊκα που απομένει, ώστε να γίνει η εκκαθάριση των δεν-ξέρω-κι-εγώ πραγμάτων στην Ελλάδα

Το σίγουρο είναι πως θα γίνουν αλλεπάληλες δοκιμές, μέχρι να στεριώσει μια αρεστή και κατάλληλη λύση, στα μάτια των πατρόνων μας

Δυστυχώς όμως ο λαός θα πεινάσει περισσότερο, ενώ οι καλές και ευχάριστες μέρες φαντάζουν πάρα πολύ μακρινές, μετά το 2020 πιστεύω

Και όχι για όλους

Μέχρι νεωτέρας λοιπόν ας ελπίζουμε για το καλύτερο

Με τη λογική πως βρισκόμαστε σε διαρκή τροχιά εκλογών, σε ένα δηλαδή ρευστό πολιτικά περιβάλλον, του οποίου η διαμόρφωση είναι θέμα διεθνών αποφάσεων και συγκυριών

Και τη λογική ότι αν δεν "κάτσει" το κούρεμα η άλλη διέξοδος είναι αποχώρηση της Ελλάδας από τη ζώνη του ευρώ με κάποιον τρόπο, ώστε να "τρέξουν" πιο ευέλικτες τακτικές ανάκαμψης

Καλό καλοκαίρι