Γράφει σήμερα λοιπόν ο Κώστας :
"Η στήλη αναφέρεται συχνά στο ιδιότυπο παρακράτος που έχει συστήσει το πελατειακό κομματικό κράτος της μεταπολίτευσης. Ένα παρακράτος εκβιασμών, διαφθοράς, φόβου και τρόμου που δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από το παρακράτος της Χούντας και της μεταπολεμικής δεξιάς. Οι της ένδον του συστήματος εκβιάζουν, εκμεταλλεύονται και τρομοκρατούν τους έξω από αυτό."
Το πρόβλημα με όλους τους νεοφιλελεύθερους αρθρογράφους, που νομίζουν ότι βρίσκονται σε μια άλλη χώρα, σε ένα άλλο πολιτισμικό περιβάλλον, είναι η μονόπαντη και μονοσήμαντη αντίληψη τους για τη μεταπολίτευση. Δηλαδή βρίζουν τον Αντρέα και τον δείχνουν ως υπαίτιο της χρεοκοπίας της χώρας μας. Δείχνουν το ΠΑΣΟΚ ως πρωταγωνιστή της διαφθοράς που οδήγησε σε σήψη και εκ των έσω κατάρρευση του κράτους. Αποδοκιμάζουν το σοσιαλισμό και τον κομμουνισμό, ως συστήματα ανακόλουθα με τις σύγχρονες ανοιχτές οικονομίες, προτάσσοντας τα οφέλη του καπιταλισμού. Που πράγματι έδειξε οφέλη σε άλλες χώρες, σε άλλα μοντέλα οικονομίας. Εκεί που πράγματι είχε (μέχρι χτες) πετύχει το μοντέλο.
Αυτό είναι το "κολπο" των αρθρογράφων της δεξιάς. Η επιλεκτική ανάγνωση της ιστορίας.Οι παραπομπές στα βολικά σημεία. Στις βολικές αιτιάσεις. Που εστιάζουν στα οφέλη ενός καπιταλιστικού συστήματος, που ποτέ δεν εφαρμόστηκε στην Ελλάδα. Όπως ποτέ δεν εφαρμόστηκε στην Ελλάδα ένα αμιγώς σοσιαλιστικό σύστημα. Προϋπόθεση για το σοσιαλισμό, ακόμα και τη δημοκρατία της αγοράς, είναι η οικονομική ευρωστία. Δηλαδή οι πλεονασματικές εξαγωγές. Η λεγόμενη "εξωστρέφεια" της οικονομίας. Με άλλα λόγια να έχεις περίσσευμα πλούτου, ώστε να χρηματοδοτήσεις το κοινωνικό σου κράτος. Όπως στις Σκανδιναβικές χώρες.
Η άποψη μου, όπως την έχω καταγράψει επανειλλημένως σε αυτό το χώρο είναι ξεκάθαρη:
Το ιδιότυπο παρακράτος στο οποίο αναφέρεται ο Κώστας Στούπας (Ένα παρακράτος εκβιασμών, διαφθοράς, φόβου και τρόμου στο οποίο όσοι βρίσκονται εντός του συστήματος εκβιάζουν, εκμεταλλεύονται και τρομοκρατούν τους έξω από αυτό) έχει τα θεμέλια του, στις απαρχές του Ελληνικού κράτους, έτσι όπως επανιδρύθηκε, μετά την -ξενόφερτα υποκινούμενη και συγκυριακά επιτυχημένη- επανάσταση του 1821.
Το ιδιότυπο αυτό παρακράτος, που ο Παπανδρέου στα βιβλία του (αλλά και άλλοι οικονομολόγοι, πολιτικοί και αναλυτές της πολιτικής οικονομίας με προεξέχοντα το Μάρξ) έχει ονομάσει "γραφειοκρατία", ήταν, είναι και θα είναι η πραγματική εξουσία στην Ελλάδα. Διαχρονικά. Δίχως να χάσει απολύτως κανένα ουσιώδες στοιχείο της, ανά τα χρόνια.
Το ιδιότυπο αυτό παρακράτος, δε συστάθηκε στη μεταπολίτευση κύριε Στούπα. Υπήρχε πρίν από τη μεταπολίτευση. Υπάρχει και σήμερα. Θα υπάρχει και αύριο. Μετά τα Μνημόνια και τις "μεταρρυθμίσεις". Θα υπάρχει για πολλά χρόνια ακόμα, μέχρις ώτου ενσωματωθεί η δυτική κουλτούρα στην Ελληνική και ταυτιστούν στα αιτήματα τους. Όταν θα πάψει ο Έλληνας να βρίζει τους ξένους ως υπαίτιους για το κατάντημα του, δίχως να κάνει αυτοκριτική. Όταν δηλαδή αναλάβει στα σοβαρά, την ευθύνη για τον εαυτό του.
Το ιδιότυπο αυτό παρακράτος, μεταβάλλει απλά τη "βιτρίνα" που παρουσιάζει στην κοινωνία. Το περιτύλιγμα που προσφέρει προς κατανάλωση. Που άλλοτε είναι το τάδε πολιτικό κόμμα και άλλοτε το δείνα. Που ανάλογα τις περιστάσεις προσαρμόζεται κατάλληλα, είτε διασταλτικά, είτε συσταλτικά, ώστε να επιβιώσει. Που είναι Χαμαιλέων και Λεβιάθαν μαζί. Που άλλοτε επιτίθεται και άλλοτε αμύνεται. Δείτε το Μνημόνιο. Το παρακράτος δέχτηκε απανωτά χτυπήματα και αντιστέκεται λυσσαλέα. Κερδίζει χρόνο και ανατροφοδοτείται. Αναδιπλώνεται για να επιτεθεί, όταν οι συνθήκες θα είναι κατάλληλες.
Η βιτρίνα αλλάζει, το παρακράτος όχι. Ας το καταλάβουμε επιτέλους
Όλοι οι λαοί του νότου, ανέπτυξαν τέτοια συστήματα επιβίωσης (παρακράτος, παραοικονομία, παραπαιδεία, παραφιλολογία, παρασκήνια κλπ) όταν βρέθηκαν υπό κατοχή/έλεγχο/ξένη εξουσία για μεγάλα χρονικά διαστήματα. Υπό διωγμό. Στην Ιταλία το χαρακτηριστικότερο παρακράτος ονομάστηκε Μαφία. Σε άλλες χώρες Κόμμα. Σε άλλες πάλι, περιορίστηκε στην έννοια που ανέφερα παραπάνω με τη λέξη Γραφειοκρατία. Ακόμα και οι λέξεις, οι έννοιες, προσαρμόζονται ανάλογα με το μέγεθος, τη διείσδυση και τα αποτελέσματα της δράσης κάθε παρα-εξουσιαστικού μορφώματος. Η Μαφία "συμμορφώνει" με τη βία, το Κόμμα καθοδηγεί/χειραγωγεί τη θέληση σου, η Γραφειοκρατία ελέγχει ασφυκτικά την καθημερινότητα σου. Η διαπλοκή αυτό ακριβώς το πράγμα περιγράφει. Τον υπόγειο παράλληλο κόσμο που περνά απαρατήρητος "κινώντας τα νήματα".
Κοινός τόπος όλων των υπόγειων παρακρατικών μηχανισμών, η προβολή της αυταπάτης της ελευθερίας και της αυτοδιάθεσης, κομμένη και ραμμένη στα δικά σου μέτρα. Στις αναγκαιότητες των καιρών. Που άλλοτε είναι "ώριμες δημοκρατίες" και άλλοτε "χρειάζονται χειρουργείο για να γλιτώσουν τη σήψη τους". Που μια χρειάζονται "μεταρρυθμίσεις και σοσιαλισμό" και την άλλη "επιστροφή στις εθνικές μας ρίζες και αυταρχική δεξιά".
Είναι το ίδιο πράγμα. Και είναι το ίδιο πράγμα διότι τελικά παράγεται το ίδιο αποτέλεσμα. Ένας ατέρμονας κύκλος κρίσεων σε κάθε επίπεδο. Κυρίως κρίσεων που έχουν να κάνουν με την ίδια την ταυτότητα ενός λαού. Κρίσεων θεμελιακών, συστημικών, αυτοπροσδιορισμού και ετεροπροσδιορισμού. Κρίσεων προσανατολισμού και αυτογνωσίας. Που σε ένα απτό επίπεδο μεταφράζονται ως "έλλειμμα", "χρέος", "αδιέξοδο", "χρεοκοπία", γιατί ποτέ τελικά το παρακράτος δεν σε αφήνει ανεπηρρέαστο, ελεύθερο από τη δική του βούληση, τα δικά του μικρο-συμφέροντα.
Η πηγή εξουσίας του παρακράτους είναι η εξής μια. Η άγνοια σου. Η άγνοια μας. Το χαμηλό επίπεδο παιδείας και αντίληψης του περιβάλλοντος γύρω μας. Η αδυναμία ερμηνείας των φαινομένων της σημερινής πραγματικότητας. Η αδυναμία εμβάθυνσης και σύνθεσης διαφορετικών ερεθισμάτων. Με λίγα λόγια το παρακράτος είναι που επιθυμεί το σκοτάδι στα μυαλά και τις ψυχές μας. Δεν είναι οι αριστερο-δεξιές ακραίες μαριονέτες που κανιβαλίζουν το δημόσιο χώρο για να πάρουν ψήφους. Για να κερδίσουν "διαφημιστικό χρόνο" στις πωλήσεις των ΜΜΕ. Αυτοί είναι οι εκτελεστικοί βραχίονες. Οι μεσάζοντες. Οι διαμεσολαβητές, που παίρνουν προμήθεια διάφορα ανταλλάγματα.
Αυτή είναι η αλήθεια και ας την κοιτάξουμε κατάματα. Αυτή είναι η πραγματικότητα
Γι' αυτό το λόγο από τα μέτρα πλήττονται όσοι δε μετέχουν της σφαίρας επιρροής του παρακράτους. Τιμωρούμαστε παραδειγματικά. Μας εξοντώνουν με φόρους, με νέα μέτρα, με χαράτσια, με δηλώσεις υποτέλειας που έχουν τη μορφή του Βενιζέλου, του Σαμαρά. Του κάθε σαλτιμπάγκου που ούτως η άλλως δεν έχει τη δύναμη της ανατροπής.
Τη δύναμη της ανατροπής την έχει μόνο ο ίδιος ο λαός. Ένας λαός όμως απελευθερωμένος από τον πνευματικό ζυγό, πεφωτισμένος και χειραφετημένος. Ένας λαός με δύναμη που πηγάζει από την επιβολή της θέλησης του πάνω στο φόβο.
Όταν γνωρίζω την αλήθεια, δε φοβάμαι. Διότι η αλήθεια δε με βλάπτει, αντίθετα με ωφελεί, μου ανοίγει τα μάτια. Με κάνει καλύτερο. Με κάνει ηθικότερο. Με κάνει αρωγό, συνεργάτη και αλληλέγγυο της κοινωνίας. Με κάνει να αγαπώ το συνάνθρωπο, όχι να τον ανταγωνίζομαι.
Όταν γνωρίζω την αλήθεια, γνωρίζω τον εαυτό μου.
Μη φοβάστε. Θα νικήσουμε. Έστω κι αν τώρα, φαίνεται πως το παιχνίδι είναι χαμένο.
No comments:
Post a Comment