Με συγκίνηση και ανακούφιση

Με συγκίνηση και ανακούφιση, είδα τα σημερινά πρωτοσέλιδα, και από τις φωτογραφίες -προτού καν ξεφυλλίσω τον τύπο- κατάλαβα ότι κάτι καλό συνέβη τη νύχτα, όσο εμείς κοιμόμασταν
Η συμφωνία σε επίπεδο Ευρωζώνης, για το χρέος και την κρίση, για τη βοήθεια προς την Ελλάδα, είναι το πρώτο πραγματικά θετικό νέο, η πρώτη αισιόδοξη νότα, που με ανακουφίζει προσωπικά, μέσα σε ένα καλοκαίρι τόσο έντονο και ζεστό, από κάθε άποψη
Αυτή η συμφωνία, είναι ξεκάθαρα, επιτυχία του Γιώργου Παπανδρέου και του επιτελείου του, και όποιος φανεί φειδωλός στην απονομή των ευσήμων που δικαιούνται, θα είναι απλά εμπαθής και προκατειλημμένος. Αποδεικνύει ότι έχουμε ανθρώπινο δυναμικό να διαχειριστεί τις κρίσιμες υποθέσεις της πατρίδας, αρκεί αυτό το δυναμικό να εργαστεί σωστά, με πρόγραμμα, σχέδιο και προτάσεις. Λύσεις πάντοτε υπάρχουν, αρκεί να τις αναζητήσεις με ειλικρίνεια
Οι Ευρωπαίοι ηγέτες, σε πείσμα των καιρών, απέδειξαν για μια ακόμη φορά, γιατί ο γέρος Καραμανλής, είχε τόσο δίκιο να θελήσει να μας εντάξει για πρώτη φορά μέσω Γαλλίας, στην τότε Ε.Ο.Κ, και γιατί ο Σημίτης, πάλι με νύχια και με δόντια, μας έβαλε από το παραθυράκι ξανά στο παιχνίδι, το 2000, έστω και αν αυτό μας κόστισε μια ολυμπιάδα. Η Ευρώπη είναι η μόνη λύση για να μπορέσει η Ελλάδα να αλλάξει πρόσωπο, και με το ζόρι να προχωρήσει μπροστά
Τα παραπάνω, που έγραφα από τις 10 Μαϊου, όταν ανάρτησα το κείμενο μου με τίτλο "Το νέο σχέδιο Μάρσαλ για την ανοικοδόμηση της Ελλάδας" ( http://capobomba.blogspot.com/2011/05/blog-post.html), δε μου προκάλεσαν έκπληξη, διότι σε αντίθεση με άλλους, εγώ πιστεύω ότι στην Ε.Ε υπάρχει σοβαρότητα και υπάρχει και διάθεση για να γίνουν, έστω και αργά, έστω και στραβά, τα απαραίτητα βήματα ώστε να πετύχουμε και την πολιτική ενοποίηση. Βλέπετε, το ευρωπαϊκό οικοδόμημα, δε χτίστηκε σε σωστές βάσεις, γιατί τότε που ξεκίνησε η προσπάθεια, οι ομοειδείς οικονομίες, δε χρειάζονταν προσαρμογή ή κοινό κώδικα συνεργασίας, αλλά απλές συνεννοήσεις που θα διευκόλυναν μια καθημερινότητα. Στην πορεία που προστέθηκαν χώρες με εντελώς διαφορετική κουλτούρα, η ανάγκη για σύγκλιση και για κεντρική διαχείριση έγινε επιτακτική. Κάτι που φάνηκε με την κρίση χρέους, και τις επιθέσεις των κερδοσκόπων, που παραλίγο να ξεγυμνώσουν με κάθε τρόπο, τη γειτονιά μας. Πάλι καλά που τα αντανακλαστικά των Ευρωπαίων ηγετών, είναι σε καλύτερη μοίρα από τα Ελληνικά αντανακλαστικά, που μονίμως προτείνουν αυτοκτονικές λύσεις, αντί για να επενδύουν στην πρόοδο και την ανάπτυξη.
Ο Γιώργος Παπανδρέου, κέρδισε μια μεγάλη μάχη και ανέβαλε κρίσιμες αποφάσεις για το εσωτερικό μέτωπο, με τρόπο πειστικό, έτσι ώστε να γίνει ο διάλογος και να εμπεδωθεί η αναγκαιότητα για αλλαγές, προς κάθε κατεύθυνση, με συνομιλητή το κομμάτι της κοινωνίας που απαιτεί την εκτόξευση προς τα εμπρός. Η νίκη , αυτή δεν αναιρεί τη μέχρι σήμερα τεράστια αποτυχία της κυβέρνησης να λειτουργήσει ορθολογικά, και αποτελεσματικά, και να κινηθεί με σοβαρότητα, ώστε να βελτιώσει το κλίμα στη χώρα. Δεν αρκεί να τα καταφέρνουμε στο εξωτερικό. Πρέπει να αποκατασταθεί η αξιοπιστία της πολιτικής και της κρατικής οντότητας, στα μάτια των πολιτών, έτσι ώστε να γυρίσουμε σελίδα, με το σωστό τρόπο. Τον τρόπο που ορίζει το πολίτευμα μας, η δημοκρατία, και είναι προορισμένο να εξυπηρετεί το συμφέρον του λαού μας.
Αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει άμεσα, να γίνουν πολλές σοβαρές ενέργειες, και να ενεργήσουν με δυναμισμό και αποφασιστικότητα, ώστε να τελειώνουμε μια και καλή, με το παρελθόν, με τη στασιμότητα, με την εσωστρέφεια, με τις κοκκορομαχίες χωρίς αιδώ και ήθος, με τα επικοινωνιακά παιχνίδια και τα "αντάρτικα" κάθε συντεχνίας
Αν ήμουν ο Γιώργος θα σκεφτόμουν δύο πράγματα. Είτε θα πήγαινα άμεσα σε εκλογές, το Σεπτέμβριο, έτσι ώστε να ξεκαθαρίσω δια παντός, ότι θα έχω την καθολική στήριξη της κοινωνίας, ώστε να προχωρήσω στις σαρωτικές αλλαγές που απαιτούνται, είτε μόνος μου, είτε με κυβέρνηση συνεργασίας με τη Ν.Δ.
Είτε θα ξεκινούσα μια δυναμική καμπάνια στα μέσα ενημέρωσης και τα όργανα του κόμματος, με κατά μέτωπο επίθεση στην αντιπολίτευση, με σκοπό να στείλω το μήνυμα ότι θα εξαντλήσω την τετραετία, γιατί είμαι η μόνη αποτελεσματική λύση που υπάρχει σήμερα, και άρα θα πρέπει να τελειώνουμε με τη μιζέρια που ποντάρει στην αποτυχία της Ελλάδας
Δεν ξέρω κατά πόσον το ΠΑΣΟΚ σήμερα, μπορεί να αλλάξει το κράτος που το ίδιο δημιούργησε και να έρθει σε ρήξη με ανθρώπους που το ίδιο εγκατέστησε, και τόσα χρόνια απομυζούν το κράτος από κάθε θέση, και ταυτόχρονα μπλοκάρουν τα "αυτονόητα" μιας οικονομίας που θέλει να λέγεται δυτική
Δεν ξέρω κατά πόσον μπορούν να αντιμετωπίσουν με σύνεση και λογική, τα διάφορα φαινόμενα που αντιστέκονται στην πρόοδο -που με το ζόρι επαναλαμβάνω- πρέπει να συνοδεύσει, τις χτεσινοβραδινές αποφάσεις της Ε.Ε για στήριξη της Ελλάδας
Το μόνο που ξέρω είναι, ότι πρέπει μια και καλή να τελειώνουμε, με αυτές τις ιστορίες τρέλας, που τόσα χρόνια μας ταλαιπωρούν. Και πρέπει να τελειώνουμε, με κάθε κόστος. Και το εννοώ
Αν κωλυσιεργήσουν, και πετάξουν ξανά το μπαλάκι στην εξέδρα, οι διάφοροι πολιτικάντηδες όπως ο Ρέππας και άλλοι παλαιοκομματικοί που συνεχώς υποδαυλίζουν τις όποιες αποφάσεις, τότε απλά θα έχουμε παρατείνει το τέλος μας, για μερικά χρόνια, αλλά τα ελλείμματα θα συνεχίσουν να υπάρχουν και θα μεγαλώνουν. Αυτή είναι η αλήθεια
Η Ελλάδα, έχει πολλές δυνατότητες ανάπτυξης, και ειλικρινά το εννοώ, δε με απασχολεί με κανένα τρόπο, ποιος αυτές τις δυνατότητες θα τις εκμεταλλευτεί. Δηλαδή αν θα είναι Έλληνας, Γερμανός, Κινέζος ή εξωγήινος. Ας τις εκμεταλλευτεί ο πιο ικανός, επιτέλους!!
Η αγορά, η οικονομική ελευθερία, οι περιστάσεις χρεωκοπίας στις οποίες πνιγόμαστε, δε μας αφήνουν πολλές τέτοιες πολυτέλειες επιλογής και παρέμβασης.
Ήδη το κράτος, αν δεν εξυπηρετεί, έχει αρχίσει να παρακάμπτεται με τα διάφορα fast track, και τις απευθείας διαχειριστικές παρεμβάσεις, μέσω πώλησης των δημοσίων συμμετοχών. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Και δεν υπάρχει επιστροφή
Η θα αλλάξουμε μυαλά και θα περισώσουμε την Ελληνική επιχειρηματικότητα ΣΗΜΕΡΑ, εκμεταλλευόμενοι οι ίδιοι, τις ευκαιρίες που θα προκύψουν, είτε συνεχίζουμε να έχουμε τα μυαλά του Τσίπρα και των ταξιτζήδων, και θα καταλήξουμε να παρακολουθούμε τους ξένους να κερδοφορούν με τα δικά μας μέσα, τα κτήματα, τα ακίνητα, τον τουρισμό, τις υπηρεσίες, ανήμποροι να παίξουμε άλλο ρόλο, από αυτόν του υπηρέτη
Κερδίσαμε μια σπουδαία μάχη, απομένει να βαδίσουμε προς την νίκη του πολέμου ολόκληρου
Την ιστορία τη γράφουν πάντοτε οι νικητές, ενώ κανείς δε θυμάται τους ηττημένους που απλά έχουν να λένε για την πρόσκαιρη επιτυχία τους στα χαρακώματα, τις πρώτες ημέρες μια σύρραξης
Την ιστορία τη γράφουν αυτοί, που έχουν σχέδιο, όραμα, και θέληση να κάνουν τα πάντα, ώστε στο τέλος να κυματίσει η δική τους σημαία στο κάστρο του αντιπάλου
Και αυτή τη φορά, το κάστρο, δεν είναι κάποιου αόρατου εχθρού, αλλά του ίδιου του εαυτού μας