Ένα μικρό καράβι

Ένα μικρό καράβι άραξε στο λιμάνι μας
Κανείς δεν το έλαβε υπόψη του, ότι έχει τόσο γερά πανιά
Ότι φτιάχτηκε από καλούς μαστόρους, καραβομαραγκούς τεχνίτες ξακουστούς
Και μερακλήδες ναυπηγούς, δεινούς θαλασσοπόρους
Οι παρέες των καφενείων έλεγαν "θα τσακίσει στην πρώτη καταιγίδα το σκαρί"
Οι γυναίκες των καπετάνιων γελούσαν πικρά "θα μπατάρει από το βάρος η βαρκούλα"
Μόνο οι ναύτες πίστεψαν ότι θα πλεύσουν στα ανοιχτά, όρτσα στη φρεσκαδούρα
Στάθηκα και το κοίταξα, λαμπερό, της κόλλας, ολοκαίνουργιο
Με συνεπήρε το άρωμα του λαδιού, μισόκλεισα τα μάτια
Ήταν ή ώρα να ξεκινήσουμε, για ένα ακόμα ακρωτήρι
Να καβατζάρουμε τη μύτη του την κατάφυτη, να τραβήξουμε πορεία
Ένοιωσα δυνατός κι αισιόδοξος, μα τόσο θλιμμένος
Στην πλάτη μου το ζουζούνισμα του πλήθους που θα έμενε πίσω
Και στο στέρνο μου, τα κύματα μιας άγνωστης ελπίδας
Ένα μικρό καράβι άραξε στο λιμάνι μας
Κανείς δεν το περίμενε, ότι θα επιβιβαστούμε
Ποτέ δεν το γνωρίζαμε, ότι ήμασταν για μπάρκο
Κι όμως ετοιμαστήκαμε μέσα σε μια μέρα- ήμασταν πάντοτε έτοιμοι, απ όσο λένε οι άλλοι
Να δώσουμε σαλπάρισμα κι ευχή και ξάρτι, ναύτες, γυναίκες και παιδιά, μούτσοι και καπετάνιοι
Να δώσουμε μια δυνατή, σε άγκυρα και πηδάλιο, και στο μικρό καράβι μας κουράγιο
Όλοι εμείς, που περιμέναμε, ξέπνοοι, ξενυχτισμένοι, ξυλιασμένοι από το κρύο
Με δρασκελιά που ζήλεψαν πρωταθλητές στο άλμα
Εκτοξευτήκαμε