Αν δεν αποκατασταθεί ο ανταγωνισμός, ποδόσφαιρο δε θα δούμε

Τα πράγματα στο Ελληνικό ποδόσφαιρο είναι πολύ απλά. Απλούστατα
Προβλήματα διαφθοράς και αναξιοπιστίας, που από χρόνια γνωρίζαμε, βρίσκονται σήμερα στο προσκήνιο και περιμένουν την οριστική τους διευθέτηση. Δύο οι κεντρικοί παίκτες:
Επικεφαλής της κρατικής δυνατότητας για παρεμβάσεις και λύσεις, ένα κατεξοχήν πολιτικό πρόσωπο (σε εκπαίδευση,εμφάνιση, λόγο και ενέργειες) ο κ. Πιλάβιος, ο οποίος καλείται να δρομολογήσει μερικά πραγματάκια αυτονόητα -όπως αυτονόητο θέμα είναι όμως και η αποκατάσταση της φορολογικής δικαιοσύνης στην Ελλάδα ή το ξεκαθάρισμα για τα σκάνδαλα της δημόσιας ζωής. Δηλαδή αυτονόητα στα λόγια, αλλά στην πράξη καθόλου. Αντιθέτως. Είναι κομμάτια μιας διαβρωμένης αλυσίδας, απομεινάρια του δημόσιου κρατικίστικου παρεμβατικού συστήματος, που καταρρέει σήμερα, σε κάθε επίπεδο, λόγω της κρίσης χρέους στην πατρίδα μας. Και για το λόγο αυτό, ενώ φαντάζουν λογικά και απλά, απαιτούν την εκ βάθρων αναδόμηση τους σε διοικητικό και διαχειριστικό επίπεδο. Δηλαδή την αλλαγή νοοτροπίας. Πιάσε το αυγό και κούρευτο, κοινώς
Από την άλλη, ένα "ιδιωτικού τύπου" παράδοξο. Μια επαγγελματική συντεχνία, η οποία συστάθηκε τελικά, μόνο και μόνο για να διαχειριστεί τα πολλά "ξένα" λεφτά, που έπεφταν στο ποδοσφαιρικό προϊόν εδώ και χρόνια, από κρατικούς και ιδιωτικούς φορείς. Η οποία συντεχνία (super league), δυστυχώς  δεν έχει καμία απολύτως σοβαρότητα ή έστω πάγια θέση, αναφορικά με το Ελληνικό ποδόσφαιρο, για τα θέματα που το αφορούν. Είτε αυτό είναι η διοργάνωση του πρωταθλήματος, είτε είναι τα έσοδα, είτε είναι τα γήπεδα, η βία, η εταιρική κοινωνική ευθύνη των ΠΑΕ, το μάρκετινγκ του ποδοσφαίρου, η διεθνής θέση των επαγγελματικών σωματείων (που μας εκπροσωπούν στα κύπελλα Ευρώπης) κλπ
Αυτοί οι δύο παράγοντες, ο δημόσιος και ο ιδιωτικός, μπλέκονται σε αυτό το χάλι και δημιουργούν συνέχεια μπλεξίματα, και άρα απαισιόδοξες προσδοκίες στους φιλάθλους. Διευκρινίζω ότι φίλαθλος δεν είναι κανένας εκ των οργανωμένων οπαδών. Φίλαθλοι είναι οι καταναλωτές ποδοσφαιρικού θεάματος, με σκεπτικό και ήθος προκατειλημμένου καταναλωτή, και τίποτα περισσότερο. Οι οργανωμένοι -αντίθετα- είναι στρατευμένα πρόβατα, σε άρματα κοινωνικού μίσους και αντιπαλότητας, και καμία σχέση δεν έχουν με τους καθημερινούς ανθρώπους. Τουλάχιστον έτσι όπως έχουν καταντήσει σήμερα.
Ποιο είναι το ζουμί του θέματος "ποδόσφαιρο" τελικά? Μα να ανοίξει αυτό το "κλειστό" επάγγελμα, σε όλους!
Με όρους υγιούς ανταγωνισμού, εντός ενός λογικού θεσμικού πλαισίου, που θα προάγει τις αξίες του αθλητισμού στα ερασιτεχνικά σωματεία (που είναι οι "μάνες" των ΠΑΕ, και τους έχουν εκχωρήσει τα εμπορικά σήματα και κάποιες εγκαταστάσεις τους) και θα εγγυάται την ομαλή διεξαγωγή των πρωταθλημάτων και την σωστή ροή εισροών και εκροών, δηλαδή φόρων και αμοιβών, υπέρ της κοινωνίας!
Το μεν θεσμικό πλαίσιο και τη διαχείριση των κρατικών κτημάτων ας τα εγγυάται το δημόσιο (ΕΠΟ), εφόσον μόνο αυτό παράγει νόμους και επιβάλλει τον έλεγχο και την ισχύ τους, από τους φορείς που αναπτύσσουν δραστηριότητες εντός τους. Τη δε υλοποίηση και την εκτέλεση των συμφωνηθέντων ας την αναλάβουν οι ίδιες οι ΠΑΕ, ως ανώνυμες εταιρείες παραγωγής αθλητικού προϊόντος, που είναι υποχρεωμένες να ανταποκρίνονται σε κάποιους ρόλους, και να απολαμβάνουν φυσικά, τη στήριξη της κοινωνίας εφόσον λειτουργούν ωφέλιμα υπέρ της. Είτε αυτή η ωφέλεια είναι πνευματικού τύπου (θέαμα), είτε είναι η χρηματοδότηση ακαδημιών για νέους ποδοσφαιριστές
Όσο αυτά τα βασικά δεν ξεκαθαρίζονται, και οι ρόλοι δεν διανέμονται σωστά και λογικά, το μπάχαλο θα παραμένει και ο υδροκεφαλισμός θα διαιωνίζεται, όπως βλέπουμε στην υπόθεση των στημένων παιχνιδιών
Όσο το ποδόσφαιρο παραμένει ουσιαστικά υπό κρατική χρηματοδότηση και (μέσω αυτής) κομματική κηδεμονία (άρα χρησιμεύει ως μοχλός προώθησης συμφερόντων, όπως άλλες κοινωνικές ομάδες) και δε γίνεται πλήρως ανταγωνιστικό, όπως ισχύει σε κάθε πολιτισμένη χώρα, σοβαροί επιχειρηματίες και σοβαροί επενδυτές (όπως ο Βαρδινογιάννης) δεν πρόκειται να ξαναβάλουν από την τσέπη τους, δεκάρα τσακιστή. Και πολύ σωστά κάνουν
Όσο οι ΠΑΕ, δεν αντιμετωπίζουν το ποδόσφαιρο ορθολογικά, με όραμα, στόχους και οργάνωση, τόσο η ποιότητα του θα υποβαθμίζεται και θα απαξιώνεται, με καθρέφτη βέβαια τις ευρω-κατραπακιές που συχνά πυκνά οι ομάδες μας δέχονται.
Τελειώνοντας θα ήθελα να σημειώσω ότι για να παιχτεί καλό ποδόσφαιρο, δε χρειάζονται απαραίτητα παικταράδες και πολλά εκατομμύρια. Είναι ομαδικό άθλημα, και γι αυτό ο κόσμος το έχει αγαπήσει τόσο. Γιατί η προσπάθεια της ομάδας, φέρνει το αποτέλεσμα, και η προσωπική σκοπιμότητα θυσιάζεται μπροστά στην ευημερία του συνόλου. Στην Ελλάδα, βέβαια, εμείς αυτά τα έχουμε αντιστρέψει, και γι αυτό δεν ξέρουμε από ποδόσφαιρο και δε μας αφορά σαν άθλημα στην πραγματικότητα. Μας αφορούσε κοινωνικά, ίσως, κάποτε, που ταυτιζόταν με την φτηνή διασκέδαση του "λαού".
Σήμερα που οι αξίες μας είναι τόσο διαφορετικές (τις έχουμε αναλύσει διεξοδικά σε προηγούμενα κείμενα) και τόσο -ας μου επιτραπεί- υλιστικές και ταπεινές, το ρομάντζο και το ήθος που απέρρεε από το παλιό ποδόσφαιρο των ερασιτεχνών, φαντάζει σαν καραβοτσακισμένη τράτα σε καρνάγιο, που περιμένει κάποιον μερακλή καπετάνιο, νοσταλγό, να την ανακατασκευάσει και να την βγάλει στα ανοιχτά.
Χωρίς αυτές τις αξίες, της ομαδικότητας, του υγιούς ανταγωνισμού, της πάλης ανάμεσα στο μικρό και το μεγάλο, τον πλούσιο και τον ισχυρό, χωρίς το "παραμύθι" κοντολογίς που έχει βαθιές ρίζες στον ανθρώπινο ψυχισμό, το ποδόσφαιρο δεν έχει νόημα να υπάρχει. Ούτε και να το πληρώνουμε
Κανείς δε θαύμασε ποτέ, τον "κακό" των γουέστερν που βλέπαμε με τον παππού μας, τα μεσημέρια της Κυριακής. Όλοι θαυμάζαμε τον καλό καουμπόη (ή ινδιάνο) που κέρδιζε τη μονομαχία και στο τέλος έκλεβε το κορίτσι και ζούσαν ευτυχισμένοι
Τι να παρακολουθήσει λοιπόν ο φίλαθλος στο Ελληνικό ποδόσφαιρο σήμερα ρε παιδιά?
Τον Μπέο και τον Ψωμιάδη, και τους άλλους "κακούς", να πρωταγωνιστούν στην ταινία, με την οποία ο φίλαθλος (που πάντα υποσυνείδητα θέλει να ταυτιστεί με τον ήρωα) δεν συμβιβάζεται?
Γυρίζει την πλάτη!! Και αφήνει την αίθουσα προβολής στους ανώμαλους που θέλουν να βλέπουν "3 έργα σεξ", τους περαστικούς και τους κρατικούς χρηματοδότες, που πιστεύουν ότι αυτό το θέαμα, είναι πολιτιστικό αγαθό για τον κόσμο. Ότι δηλαδή γίνεται αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα
Αν δεν αλλάξει η κατάσταση ποδόσφαιρο δε θα δούμε, στον αιώνα τον άπαντα. Και για να αλλάξει πρέπει να κατανοήσουμε ότι το ποδόσφαιρο που θέλουμε είναι εφικτό, χωρίς να είναι ακριβό
Γιατί η ουσία του, δε βρίσκεται στα μέσα, αλλά στο συναίσθημα που εκπέμπει προς τους ανθρώπους και το λαό του