Νόμος δεν είναι κομμάτι χαρτί, αλλά ένα βίωμα, μια εμπειρία
Και μάλιστα μια εμπειρία κοινωνική, μια αμοιβαία παραδοχή, μια ευγενής και κοινά αποδεκτή μοιρασιά και στη βάση της υπόθεσης αυτής, ένας αυτοπεριορισμός προς όφελος του διπλανού μου και των συμφερόντων μιας μεγαλύτερης ομάδας ενδιαφέροντος
Τι σας λέω τώρα ε?
Μα ακριβώς γι αυτό το λόγο, οι νόμοι της Ελλάδος, τα νομοσχέδια, οι διατάξεις, τα χίλια μύρια όσα γράφονται και εξαγγέλλονται από τους αρμοδίους, καθημερινά στις εφημερίδες, περνούν αδιάφορα από την προσοχή των πολιτών
Οι νόμοι, αντί να γίνονται απλούστεροι και πιο λειτουργικοί, και να μας διευκολύνουν την ήδη περίπλοκη ζωή μας, έχουν καταλήξει ένα στρυφνό κατασκεύασμα κάποιου αόρατου σαδιστή νομικού, που αγνοεί τις ίδιες τις ανάγκες των ανθρώπων
Να αισθάνονται ασφάλεια και να γνωρίζουν πως πρέπει να κινηθούν, εντός μιας πολιτισμένης κοινωνίας
Αυτό ακριβώς είναι που λείπει σήμερα και δε βλέπω να το καταλαβαίνουν οι αρχηγοί, αφέντες και προϊστάμενοι μας
Νόμος είναι, το αίσθημα περί δικαίου ενός λαού. Όχι αόριστα και θεωρητικά, αλλά καταγεγραμμένα, συστηματικά και με διάρκεια. Και με εφαρμογή προς πάσα κατεύθυνση, με την ίδια ισχύ για όλους
Νόμος δεν είναι "τα ψιλά γράμματα", αλλά οι κοινές πεποιθήσεις μιας οντότητας ανθρώπων, περί των ζητημάτων που καθορίζουν και προδιαγράφουν τις δραστηριότητες τους
Κι όμως, ενώ διαθέτουμε ένα τεράστιο και λεπτομερές νομοθετικό πλαίσιο, εμείς εδώ στον τόπο μας, ολοένα και περισσότερο νιώθουμε εκτεθειμένοι και απροστάτευτοι. Έρμαια της δύναμης των ισχυρών και των πολυμήχανων. Χωρίς να μπορούμε να καταλάβουμε τι μας συμβαίνει, και πως να το διαχειριστούμε
Να γιατί λοιπόν, η εδραίωση μιας νοοτροπίας ανομίας, είναι κοινός τόπος για τους Έλληνες. Γιατί η επίσημη νομοθεσία, είναι μακριά από τις αληθινές ανάγκες του, από την αληθινή του αντίληψη, από την αληθινή του κατανόηση, ότι η τήρηση τους, συνεπάγεται ένα τεράστιο όφελος για τον ίδιο. Σε κάθε επίπεδο
Ακούω συνεχώς, ότι θα αλλάξουν εκείνες τις διατάξεις, θα αναθεωρήσουν κάποιες άλλες, θα τροποποιήσουν τις δείνα, θα μετατρέπουν τις τρίτες, θα προσαρμόσουν τις τελευταίες. Και τίποτα δεν αλλάζει. Όχι γιατί δεν ψηφίζονται (αλίμονο!πρέπει και οι βουλευτές να δείξουν ότι εργάζονται κατ' ελάχιστο!) αλλά κανείς δεν αντιλαμβάνεται την ουσία τους
Δεν αναφέρομαι σε μικρά πράγματα που ρυθμίζονται. Ούτε σε αναγκαίες παρεμβάσεις, ρυθμιστικές, που πράγματι καταφέρνουν να δώσουν λύσεις.
Αναφέρομαι στο γενικότερο πλαίσιο, που όντας κακοχτισμένο, φαντάζει μια ετοιμόρροπη παράγκα, μέσα σε ένα οικόπεδο αναξιοπιστίας και διαφθοράς, διάτρητο και αδιαφανές, παρωχημένο και πολύπλοκο, δυσλειτουργικό και μήτρα μύριων παρεξηγήσεων και μπλεξιμάτων για τους πολίτες
Το γενικότερο πλαίσιο είναι που αντικρίζουμε και στεναχωριόμαστε. Το γενικότερο πλαίσιο αντιλαμβανόμαστε ότι μας εκθέτει. Όχι οι λεπτομέρειες. Όταν το ντουβάρι είναι μαύρο, δεν κοιτάς το τούβλο που μπορεί να είναι και πολυτελείας. Το σύνολο μετράει
Το σύνολο, η μηχανή, πρέπει να λειτουργεί σωστά και κάτι να παράγει
Ακόμα και αν λειτουργεί, απλά για να καίει πετρέλαιο, χωρίς να παράγει ωφέλεια για την κοινωνία, καταντά να είναι βαρίδι, κόστος και αδράνεια. Εμείς θέλουμε οι νόμοι να παράγουν ωφέλεια για την κοινωνία.
Αλλά αυτή την ωφέλεια, πρέπει να τη ζητά και η κοινωνία, να την καταλαβαίνει και να την αξιοποιεί για να βελτιώνεται
Τι εννοώ με όλα αυτά? Πολύ απλό
Όταν εσύ κοτζάμ υπουργός, κοτζάμ κυβέρνηση, κοτζάμ πολιτικός κόσμος, δε μπορείς να φτιάξεις τις εφορίες ή τις πολεοδομίες ή το ΊΚΑ, με ένα απλό και λειτουργικό τρόπο, χρησιμοποιώντας τις νέες τεχνολογίες, εφαρμόζοντας το πνεύμα του νόμου (και όχι τον τύπο) που αναφέρεται στο "δημόσιο συμφέρον", τότε τι περιμένεις να κάνει ο πολίτης? Να είναι νομοταγής? Να είναι πιστός και υπάκουος σε όσα του λες? Να συμφωνεί και να σε στηρίζει? Να καταλαβαίνει τα ψήγματα υψηλής φιλοσοφίας, και το χιούμορ σου? Να κάνει στην πράξη όσα εσύ του υποδεικνύεις να κάνει στη θεωρία?
Εφόσον αυτά που κατασκεύασες κύριε πολιτικέ, κύριε κράτος, κύριοι νομικοί, είναι άσχετα με την πραγματικότητα, άσχετα με τις ανάγκες, άσχετα με την σοβαρότητα των προβλημάτων, πως περιμένεις να σε θεωρήσουν αξιόπιστο και λογικό, εσένα και τις πράξεις σου? Εσένα και τους νόμους που ψηφίζεις?
Σου γυρνούν την πλάτη, και όχι μόνο σε μουτζώνουν, αλλά σε απαξιώνουν συνολικά, γιατί δείχνεις ότι κοροϊδεύεις και δεν κάνεις τη δουλειά που πρέπει. Και η δουλειά σου είναι να βοηθάς την κοινωνία, όχι να την εκμεταλλεύεσαι. Το μέσον να τη βοηθήσεις, είναι να νομοθετείς σωστά. Και άρα να καλλιεργείς όσα η δημοκρατία εγγυάται
Με νόμους κουρελούδες, και θεσμούς σουρωτήρια, καμία δημοκρατία δε στέκεται στα πόδια της. Η δημοκρατία δεν είναι βιβλίο με ευχολόγια, ούτε φαντασιώσεις. Είναι ένα σύστημα που χρειάζεται συγκεκριμένα πράγματα για να αποδώσει. Αν κάποια από αυτά τα συγκεκριμένα πράγματα, δεν υφίστανται στην πράξη, τότε η κοινωνία τα αντικαθιστά από όσα εκείνη αυθαίρετα, κρίνει ότι χρειάζεται
Τελευταίο παράδειγμα, η πλατεία της "αγανάκτησης". Η κοινωνία, ορμώμενη από τη λαϊκιστική και απλοϊκή της ενστικτώδη λογική, αντικαθιστά νοερά, ένα αναποτελεσματικό σύστημα διοίκησης, από τον πόθο της "άμεσης δημοκρατίας". Δηλαδή της κυβέρνησης κατά άμεση εντολή των εκλογέων και οχι διαμέσω της βουλής. Αν ήταν εφικτό ένα τέτοιο σύστημα σήμερα, τότε δε θα χρειαζόταν καθόλου η ύπαρξη του κράτους, θα ήμασταν πλήρως αυτόνομοι και ανεξάρτητοι. Όμως αυτό θα προϋπόθετε ένα εξουσιακό σύστημα, το οποίο θα συσσώρευε την εξουσία στους περισσότερο ισχυρούς, δια του νόμου της ζούγκλας, δημιουργώντας τελικά, ολιγαρχία ή μοναρχία. Και πάντως δια της βίας και της επιβολής του ισχυρού, θα αυτορυθμιζόταν, με επαχθείς όρους για τους περισσότερο αδύναμους και λιγότερο γνωστικούς. Ας μην ξεχνάμε ότι ζητούμε από το κράτος να διαμεσολαβεί για εμάς, διότι έχουμε ηθελημένα παραχωρήσει σε αυτό, μέρος των ατομικών μας ελευθεριών. Αυτό προφανώς το κάναμε, για να μπορούμε να ασχοληθούμε με τις δουλειές μας και τις ζωές μας, χωρίς να είμαστε ολημερίς απασχολημένοι με τις κοινές υποθέσεις, όπως έκαναν οι Αθηναίοι πολίτες, που είχαν όμως γυναίκες, παιδιά και σκλάβους μαντρωμένους στα σπίτια τους, για να κάνουν οι ίδιοι βόλτες στην Ακρόπολη και να κοπροσκυλιάζουν κουτσομπολώντας. Όπως κάνουν δηλαδή οι "αγανακτισμένοι" της πλατείας. Δημιουργικό κουτσομπολιό. Αν αυτή είναι η άμεση δημοκρατία που ζητούν, τότε καλώς κάνουν
Επανέρχομαι και καταλήγω. Αν θέλουν να κερδίσουν τη στήριξη του κόσμου και να αποκαταστήσουν την αξιοπιστία του κράτους, στα μάτια των πολιτών, θα πρέπει να ξεκινήσουν από τη ρίζα του προβλήματος, που είναι η αποτελεσματικότητα και η εφαρμογή των νόμων
Για να εφαρμόσεις όμως το νόμο, πρέπει -ρε παιδιά- να είναι και λογικός, αλλά και εντός πραγματικότητας............
No comments:
Post a Comment