Thursday, June 30, 2011

Μόνο θλίψη


Ξεκινώντας να κατέβω Αθήνα σήμερα, αυτό που σκεφτόμουν είναι ότι ακόμα δεν έχω φτιάξει γερό στομάχι, ώστε να μένω ανεπηρέαστος από τη βία και την καφρίλα τριγύρω μου
Ακόμα δεν τα έχω καταφέρει, παρότι εργάζομαι στο κέντρο εδώ και 11 χρόνια, έχοντας δεί και αντιμετωπίσει ο ίδιος, άπειρες δύσκολες στιγμές, παρόμοιες με τα χτεσινά που έγιναν
Άλλαξα κανάλι. Έβαλα να δω μια σειρά που μου αρέσει πολύ. Προτιμώ τη βία των Sopranos, παρά την αλητεία των κουκουλοφόρων, τα αντίποινα των ΜΑΤ, την υποκρισία των κομμάτων και των οργανώσεων που "εκπροσωπούν" τους εργαζόμενους και γενικότερα όλο το σικέ σενάριο που τα τελευταία χρόνια μας απαγορεύει την πρόσβαση στο δημόσιο χώρο
Στο χώρο δηλαδή που ανήκει σε όλους τους πολίτες, όλους τους Αθηναίους και όλους τους Έλληνες, να πάρει η ευχή
Ειλικρινά, όλα αυτά τα βρίσκω γελοιότητες
Γελοιότητες τις διαμαρτυρίες των "αγανακτισμένων", τις πορείες των συνδικαλιστών μαζί με τα βολεμένα πρόβατα που σαλαγάνε στους δρόμους φωνάζοντας για τα δίκια και τα άδικα τους, τους κουκουλοφόρους που "δεν ξέρουμε ποιοί είναι", τα ΜΑΤ, τα κανάλια και τις ερμηνείες του κάθε μαλάκα αναλυτή, τους πολιτικούς αρμόδιους κάθε κυβέρνησης και τους εκπροσώπους τους.
Γελοιότητες όλη αυτή την ηλίθια και αναχρονιστική κουβενταρία, περί "δικαιωμάτων του λαού που διεκδικεί" και τα τοιαύτα. Τρίχες κατσαρές, επαναλαμβάνω
Η εικόνα του Συντάγματος που καίγεται, για να ξεκινήσουμε από τα βασικά, είναι εικόνα Ζουαζιλάνδης, όχι χώρας που έχει νόμους, οργάνωση και διακυβέρνηση. Αυτά τα χάλια είναι απαράδεκτα. Τα έχουμε πεί χιλιάδες φορές, και δεν πρόκειται κανένας λόγος, καμία διεκδίκηση και καμία "κατάσταση", οποιουδήποτε τύπου κοινωνική ή πολιτική έκφραση, να τα δικαιολογήσει
Δεχόμαστε να ζούμε υπό αυτό το πολίτευμα μας, διότι δίνει τα μέσα και τις ευκαιρίες για να γίνεται διάλογος, συζήτηση και διαμεσολάβηση, ανάμεσα στα διαφορετικά συμφέροντα κάθε κοινωνικής ομάδας, κάτω από την αποδοχή κοινών κανόνων ανθρώπινης και πολιτισμένης συμβίωσης. Πάει και τελείωσε.
Η βία και η αλητεία, καθώς επίσης και η χειραγώγηση και η συστηματική παραπλάνηση, η απόκρυψη της αλήθειας και η επικράτηση του ωφελιμιστικού μικροσυμφέροντος κάθε συμμετέχοντα στο σύστημα αυτό που διαθέτουμε, είναι ενάντια στη δημοκρατία, ενάντια σε μας τους ίδιους. Της ίδιας μας της υπόστασης ως άτομα και ως οντότητες-μέλη, ενός γενικότερου συνόλου
Μετά από τα βασικά, πάμε στο παρασύνθημα. Σε τι εξυπηρετούν όλα αυτά τα επεισόδια? Τι προσπαθούν να μας πούν οι εικόνες, οι κραυγές, τα συνθήματα και ο πετροπόλεμος? Ποιά τα επιχειρήματα ρε παιδιά? Οι προτάσεις? Οι θέσεις και οι στάσεις? Εγώ δεν ακούω τίποτα
Να βγείς να πολεμήσεις για κάτι, που θα σε κάνει καλύτερο, θα σου δώσει λύσεις και πρόσβαση σε μια πιο ανθρώπινη κοινωνία, να το δεχτώ. Έχεις δίκιο
Μα να βγείς να διαμαρτυρηθείς για κάτι που θέλοντας και μή, δε μπορείς να αποφύγεις, διότι τότε καταδικάζεις εκατομμύρια κόσμο στην πείνα? Που το νόημα, δεν καταλαβαίνω
Εκτός αν γουστάρουν το ξύλο με την αστυνομία, και αναμεταξύ τους. Αυτό ναι, το καταλαβαίνω. Ας τους παραχωρηθεί λοιπόν μια αλάνα, με μπόλικες κοτρώνες και δωρεάν μολότοφ και δακρυγόνα, να παίξουν μεταξύ τους
Και μαζί τους να πάρουν και όσους κλαίνε στα κανάλια, για το ξύλο που φάγανε. Να με συγχωρείτε ρε παιδιά, αλλά όταν και τα χελιδόνια ξέρουν, ότι θα γίνει μανούρα, όπως έχει σχεδιαστεί από τους διάφορους "παράγοντες", εντός εκτός και επι τα αυτά, κι εσύ επιμένεις να ζυγώσεις στη φωτιά, ε δε σου φταίει κανένας αδερφέ, αμα τις αρπάξεις. Ενήλικας είσαι, ας πρόσεχες
Για την ουσία του ζητήματος, που αφορά το Μεσοπρόθεσμο, και τα κουραφέξαλα, έχω να πω το εξής.
Πήραμε μια παράταση ακόμα, και εξασφαλίσαμε μερικά λεφτά, για να ξεκινήσουμε (αν κάποτε ξεκινήσουμε) μερικές διαρθρωτικές αλλαγές. Τίποτα παραπάνω. Τα προβλήματα παραμένουν, η φορολογία είναι πέρα για πέρα άδικη, και αναμένω ότι δε θα εισπραχθούν ούτε τα μισά απ όσα προβλέπουν στα χαρτιά
Κατά τη γνώμη μου, το Μεσοπρόθεσμο είναι μια μπούρδα, αν δεν εφαρμοστούν οι μεταρυθμίσεις που προβλέπει, και αλλάξει άρδην η νοοτροπία μας, με δίκαιες και λογικές παρεμβάσεις, εντός συγκεκριμένου χρονικού ορίζοντα
Δίκιο έχει ο κόσμος να διαμαρτύρεται. Κι εγώ διαμαρτύρομαι γιατί μου πιάνουν τον κώλο και δε μπορώ να ξεφύγω απο πουθενά. Κάθομαι και πληρώνω και ξαναπληρώνω. Μαλάκας είμαι και μου αρέσει νομίζετε? Από την άλλη όμως τι να κάνω? Αν πιάσω την πέτρα, αν βρίσω και αν "επαναστατήσω" χωρίς κανένα σοβαρό λόγο, θα αλλάξει κάτι στη ζωή μου? Θα βγάλω περισσότερα λεφτά? Θα βρώ καλύτερη εργασία? Θα μορφωθώ περισσότερο? Θα εξιλεωθώ για τα καταναλωτικά μου όργια? Θα αλλάξω την κοινωνία που στην πλειοψηφία της ανέχεται σκατά κάθε είδους, προκειμένου να κοιμάται ήσυχη? Το βουλώνω και κολυμπάω και αναλαμβάνω τις ευθύνες μου. Κι εγώ τους ψήφισα, κι εγώ ευθύνομαι. Κι εγώ πιάστηκα κώτσος όχι μία, πολλές φορές, που πίστεψα τις διάφορες "δεσμεύσεις και κοινωνικά συμβόλαια" τους...
Δεν είδα όμως πανό να γράφει "πιάστε τους φοροφυγάδες". Δεν είδα διαδηλωτή να ζητά να εφαρμοστούν οι νόμοι που θα τον προστατεύσουν. Είδα αντιθέτως σαχλαμάρες του είδους "δεν πληρώνουμε", "κλέφτες και προδότες" και τέτοια του δημοτικού σχολείου. Δε με χέζετε μωρέ καραγκιόζηδες
Σα θυμωμένα παιδάκια, που τους πήραν το τυρί και το σαλάμι από το πιάτο και εκτονώνονται προς πάσα κατεύθυνση. Βούτυρο στο ψωμί των πολιτικών που παριστάνουν ότι "συμπάσχουν με το λαό", χρησιμοποιώντας τον, για να μετανοήσουν δημόσια (η ακόμα καλύτερα να παραιτηθούν και να αποποιηθούν πάσας ευθύνης) και να επανέλθουν μετά τις δημόσιες συγνώμες, "με καθαρή συνείδηση", και να κάνουν τα ίδια και χειρότερα. Βούτυρο στο ψωμί των πολιτικών που "φιλοξενούν την αντίδραση", μετρώντας ψήφους, γιατί ποντάρουν στο μίσος, τον αρνητισμό και τη μιζέρια, και στη διατήρηση ενός κατεστημένου, στο οποίο θα υπάρχουν πάντοτε εργάτες και αφεντικά. Είδατε ποτέ να προσπαθούν να πείσουν τον εργάτη να βελτιώσει τη ζωή του μέσα από την προσπάθεια? Είδατε ποτέ να τον βοηθούν να μορφωθεί, να βρεί καλύτερη δουλειά, να μένει σε καθαρότερες γειτονιές χωρίς εγκληματικότητα? Είδατε ποτέ να του δίνουν ρεαλιστικές κατευθύνσεις για να τον κάνουν καλύτερο άνθρωπο? Τι ανωριμότητα και τι λαϊκισμός είναι αυτός!
Και πόσο ηλίθιος είναι ο κόσμος που τους πιστεύει!! Είναι κατάντια! Είναι τραγικό!!
Όλη η Ευρώπη μας παρακαλάει να βρούμε μια συνισταμένη συννενόησης, ώστε να εργαστούμε για να βγάλουμε τη χώρα μας από το αδιέξοδο, με θετικό και παραγωγικό τρόπο, όπως γίνεται παντού στον κόσμο. Που οι άνθρωποι θέλουν το καλό της πατρίδας τους, γιατί αντιλαμβάνονται ότι μέσα από το καλό της πατρίδας τους, θα δουν και οι ίδιοι καλό. Και υπερηφανεύονται γι αυτό!!
Εμείς για ποιό πράγμα να υπερηφανευτούμε? Για την αμορφωσιά, τη στενομυαλιά, την κομματοσκυλοσύνη μας, το δογματισμό και τον φανατισμό μας? Τη σπατάλη της νεανικής ορμής και της γνώσης των πρεσβύτερων, για να γίνονται μάγκες οι επαγγελματίες νταβατζήδες?
Ρε μαλάκες, επιτέλους, τα πράγματα είναι πολύ απλά
Όταν αλλάξει ο συσχετισμός, μεταξύ αυτών που είναι βολεμένοι και στα τέτοια τους ότι και να γίνεται, και αυτών που καίγονται και θέλουν αλλαγές, τότε θα αλλάξει και το σύστημα στην Ελλάδα
Μέχρι στιγμής, κανείς δεν έχει πειράξει τα κεκτημένα των κρατικόσκυλων, και το μάρμαρο το πληρώνουμε όλοι εμείς οι ιδιωτικοί, με συνεχείς θυσίες. Τα κρατικόσκυλα βγαίνουν στο δρόμο για να μην τους κόψει το κράτος-πατερούλης το ψωμάκι, ενώ όλος ο υπόλοιπος κοσμάκης δουλεύει για να ζήσει, χωρίς να τολμάει να κάνει "κιχ", γιατί ΔΕ ΜΠΟΡΕΙ. Τα κρατικόσκυλα διαιωνίζουν το σύστημα μέσω των εκλογών. Και εγγυόνται την αδράνεια του. Τα κρατικόσκυλα κάποτε, ανέχτηκαν την χούντα για 7 χρόνια!! Τα κρατικόσκυλα θέλουν τον κοσμάκη να δέρνεται ανελέητα και να βιάζει τη νομιμότητα, για να δείχνουν με το δάχτυλο και να λένε "ορίστε οι χιμπατζήδες, αυτοί θέλουν να μας κυβερνήσουν?". Τα κρατικόσκυλα που παριστάνουν τους προοδευτικούς, δίνουν τα άλλοθι στην εξουσία, και η εξουσία εδραιώνεται συναισθηματικά στις συνειδήσεις των φοβισμένων ταπεινών ανθρώπων
Ας λήξει λοιπόν, αυτή η παρωδία και τα θέατρα με τα επεισόδια και το ξύλο και ας ανασκουμπωθούμε με αξιοπρέπεια να μιλήσουμε και να κάνουμε διάλογο, για το πως θα οργανωθούμε, ώστε να περάσει η μπόρα, φέρνοντας ριζικές αλλαγές που θα οφελήσουν τα παιδιά μας τουλάχιστον. Ας πιέσουμε να γίνουν ΓΡΗΓΟΡΑ οι μεταρυθμίσεις, ας μήν τις καθυστερούμε. Ας πιέσουμε να γίνουν ΣΗΜΕΡΑ οι αλλαγές που θα δώσουν διεξόδους σε μια πιο ελεύθερη οικονομία, ανταγωνιστική και χωρίς γραφειοκρατία, που θα δημιουργεί θέσεις εργασίας για τους ανθρώπους. Ας φωνάξουμε να επιταχυνθούν τα μέτρα που θα εξασφαλίσουν την κοινωνική δικαιοσύνη, την ισονομία και την ισότητα και θα θωρακίσουν τα ανθρώπινα δικαιώματα. Ας απαιτήσουμε τη συμμετοχή μας με θετικό τρόπο σε όσα γίνονται και αποφασίζονται, μέσα από νέα σχήματα κοινωνικά και πολιτικά, που θα ενσωματώσουν ΟΡΑΜΑ, προοπτική, ελπίδα και ανανέωση για την κοινωνία, στο λόγο τους
Το πρόβλημα μας, δεν είναι το μεσοπρόθεσμο, είναι ακόμα ένα πικρό ποτήρι, εγώ έτσι το βλέπω. Εγώ που ΘΙΓΟΜΑΙ, ΠΟΥ ΠΛΗΡΩΝΩ, ΠΟΥ ΔΕ ΜΟΥ ΦΤΑΝΟΥΝ ΤΑ ΛΕΦΤΑ. Προσπαθώ να κρατηθώ σκεπτόμενος θετικά. Όχι δικαιολογώντας τα αδικαιολόγητα. Αλλά βλέποντας τη μεγαλύτερη εικόνα.
 Το πρόβλημα μας είναι ότι δε φαίνεται να συνειδητοποιούμε, ότι ΠΡΟΣ ΟΦΕΛΟΣ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΓΥΡΙΣΟΥΜΕ ΣΕΛΙΔΑ, να παρατήσουμε τις συνήθειες μιας 30ετίας και να γίνουμε ΕΥΡΩΠΗ σε κάθε επίπεδο. Αυτό το πράγμα, ΔΕ ΜΕ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΤΟ ΥΛΟΠΟΙΗΣΕΙ. Αν λέγεται Αντρέας, Γιώργος, Αντώνης, Κώστας η Μάρκος. Με ενδιαφέρει αποκλειστικά, να ξεκολλήσουμε από το παρελθόν ΜΕ ΚΑΘΕ ΚΟΣΤΟΣ
Και επειδή μου αρέσει η ευθύνη, ασχέτως αν δε με συμφέρει, δηλώνω ότι ναι, στο βωμό της αλλαγής, θα φάω κι αυτό το αγγούρι χωρίς να κάνω κιχ.
Τώρα αν θα το μετανοιώσω, που ποντάρω σε ένα καλύτερο αύριο, η ιστορία θα το δείξει.....

No comments: