Τι απομένει, όταν απουσιάζει η πολιτική

Δεύτερο κείμενο σήμερα, γιατί σκέφτηκα κάτι πιο σπουδαίο, από το γνωστό σχολιασμό της επικαιρότητας που κάνω όταν έχω όρεξη και χρόνο
Αυτό που καταλαβαίνω και παρουσιάζω, είναι ότι η απουσία της πολιτικής από τη ζωή μας, με συγκεκριμένες δράσεις και μέσα από συγκεκριμένα σχήματα, έχει αναπληρωθεί εδώ και χρόνια από άλλα κοινωνικά μορφώματα, που την αντικαθιστούν
Κάπου αυτό μου φαίνεται εντελώς φυσιολογικό και θα εξηγήσω τι εννοώ
Οι διαφωτιστές προσπαθούσαν να εξηγήσουν την κοινωνία, μέσα από τη μελέτη της φύσης, αυτό είναι γνωστό. Έτσι κι εγώ προσπαθώντας να καταλάβω πως εμφανίζονται τόσα περίεργα τις τελευταίες μέρες, συνειδητοποίησα ότι το κράτος είναι τεράστιο, αλλά ταυτόχρονα πολύ μικρό. Πολιτικά ανύπαρκτο, αν εξαιρέσει κανείς τη λειτουργία της Βουλής
Πιστεύω ότι, αναλόγως με τη λειτουργία της φύσης, που αναπληρώνει τα κενά στη λειτουργία της, με νέες μορφές ζωής, προκρίνοντας το "δίκαιο του δυνατού", έτσι και στις κοινωνίες των ανθρώπων, και στην πολιτική σκηνή, κενά δεν υπάρχουν, έστω και αν αυτά δεν τα αντιλαμβανόμαστε με τη θεσμική τους υπόσταση, διαμέσω της δημόσιας εικόνας τους
Με λίγα λόγια ανθρώπινα και κατανοητά
Στην Ελλάδα του 2011, η λειτουργία του κράτους, έχει αντικατασταθεί από τη λειτουργία της αγοράς. Δηλαδή η αγορά, έχει αναλάβει να αναπληρώσει, τις δυσλειτουργίες και τα προβλήματα που δημιουργεί το γραφειοκρατικό τέρας στους κατοίκους αυτής της χώρας
Ποιά είναι η αγορά? Η θέληση των ανθρώπων να εξυπηρετηθούν και η δυνατότητα τους να πληρώσουν γι αυτό. Η να διαπραγματευτούν. Να συμμετέχουν δηλαδή σε ένα σύστημα ανταλλαγής, που όμως είναι αθέατο. Είναι η λεγόμενη μαύρη οικονομία
Αυτή η μαύρη οικονομία, είναι συνέχεια της μαύρης πολιτικής. Του χώρου δηλαδή που λειτουργεί μέσα στην Ελληνική κοινωνία, πέρα και πάνω από τους κλασσικούς κομματικούς μηχανισμούς εξουσίας. Ο χώρος αυτός, το "κενό", εμφανίζεται στις μέρες μας με τη μορφή των "αγανακτισμένων", ενσωματώνοντας έστω αδέξια, μια πολιτική φωνή που δεν εκφράζεται με τους συμβατικούς τρόπους που όλοι γνωρίζουμε
Η μαύρη πολιτική, έχει αντικαταστήσει την παραδοσιακή. Κανείς δεν πείθεται πλέον ότι το σύστημα μας, μπορεί να δώσει τις λύσεις που απαιτούν στην πραγματικότητα οι άνθρωποι που μένουν στη χώρα μας. Όπως δε μπορεί, εδώ και χρόνια, να αναπληρώσει τα χαμένα εισοδήματα του μεσου Έλληνα, η παραδοσιακή αγορά εργασίας. Και το έκανε μέχρι πρόσφατα, η μαύρη αγορά εργασίας
Τι σημαίνουν όλα αυτά?
Πρώτα και κύρια σημαίνουν ότι η ύπαρξη μιας ανάγκης, πάντοτε δημιουργεί προσφορά για την κάλυψη της. Δηλαδή το ότι δε μπορείς να εξυπηρετηθείς στο ΙΚΑ, σε αναγκάζει να πάς στον ιδιωτη γιατρό. Τα αντίστοιχα με τα φροντιστήρια μαθημάτων και τις γλώσσες. Και πολλά άλλα παραδείγματα. Το μέγεθος της μαύρης αυτής οικονομίας τρομερό, και κανείς δεν το φορολογεί. Υπάρχει ένα άτυπο κοινωνικό συμβόλαιο μεταξύ των ανθρώπων που ζητούν και των ανθρώπων που προσφέρουν. Ποιά κυβέρνηση μπορεί να το υποκαταστήσει? Ποιά πολιτική δύναμη? Ποιοί κανόνες ρυθμίζουν τη λειτουργία του? Καταλήγουμε λοιπόν ότι, κενό δε μένει. Κάποιος θα το πληρώσει με κάποιο τρόπο
Τι αποδεικνύουν όλα αυτά? Αυτό που έλεγα νωρίτερα, ότι η κυβέρνηση πρακτικά είναι αυτόνομος μηχανισμός εξουσίας, χωρίς επαφή με την πραγματικότητα. Σα μια ακέφαλη κότα, που συνεχίζει να περπατά, μέχρι να ξεψυχήσει. Γι αυτό και καμία σχέση δεν υπάρχει, μεταξύ των αιτημάτων της αγοράς, και της αντίδρασης που θα έπρεπε λογικά να έχει, απέναντι σε αυτά, ένα "υγιές" κατεστημένο σύστημα
Ο πολιτικός λόγος και η πολιτικη στην Ελλάδα, έχουν υποκατασταθεί από ένα απέραντο μωσαϊκό θεωριών και διαχρονικών αντιλήψεων, που δανειζόμαστε από διάφορες ετερόκλητες πηγές, και τελικά αντιλαμβανόμαστε με εντελώς διαφορετικό τρόπο. Είναι εντυπωσιακό, αλλά η γενικευμένη ανομία αυτό μου λέει εμένα. Η γενικευμένη ανομία, ενώνει περισσότερες αντιλήψεις και περισσότερες νοοτροπίες, σε μία κοινή πεποίθηση, καθώς νομιμοποιείται από την απουσία του κράτους, και γίνεται "συνήθεια και τρόπος ζωής". Αντί του ορθού, που είναι η αντίληψη για την θεσμική οντότητα και η γνώση της οντότητας αυτής, ως κοινού αγαθού, για το οποίο "πάλεψαν οι πρόγονοι μας"
Ενδεχομένως, η παραπάνω αναφερθείσα αγορά, έχει αντιληφθεί το ανεφάρμοστο ή το παράλογο ή το αναποτελεσματικό πρόσωπο της νόμιμης εξουσίας, όπως αυτή εκλέγεται μέσα από τις εκλογές, κάθε τέσσερα χρόνια, όπως προβλέπει το Σύνταγμα. Και αναπληρώνει τη ¨λογική της", μέσα από την υιοθέτηση στάσεων ανομίας και αντίδρασης, αδιαφορίας και αποστασιοποίησης από το δημόσιο χώρο. Αλλιώς μπορώ να το διατυπώσω ώς "ιδιώτευση"
Αθροίζοντας τους ιδιωτες, μπορεί κάποιος μελετητής να διαπιστώσει μια συνεπή και συνεχή κοινωνική οντότητα με κοινά αιτήματα? Είναι πολύ πιθανό, και θα ήταν target group για νέες πολιτικές δυνάμεις, αν αυτό εξυπηρετούσε κάποιο σκοπό
Το παράδειγμα της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, μου έδειξε ότι, σε πρακτικό επίπεδο, την απουσία της πολιτικής, την υποκατέστησε το οργανωμένο έγκλημα, σε κάθε επίπεδο, δημιουργώντας μια καινούργια ιεραρχική κάστα, η οποία διαπλέκεται με τη "νόμιμη" πολιτική βιτρίνα. Και παρέχει υπηρεσίες, με τον τρόπο που και εδώ σε εμάς, παρέχονται. Δια της πλάγιας οδού
Ωστόσο, η επικράτηση της Μαφίας, ως πολιτικού δρώντα, είναι κάτι που ξεφεύγει από τις φυσιολογικές συνθήκες και η αποδοχή της, θα σήμαινε ότι ο Ελληνικός λαός, είναι ολότελα διεφθαρμένος, ανήθικος και ιδιοτελής, εκτός από κοινωνικά, και σε προσωπικό επίπεδο. Κάτι που δεν ισχύει φυσικά για τους περισσότερους συμπολίτες μας.
Τελειώνοντας την παράθεση των σκέψεων μου, θεωρώ ότι η επόμενη μέρα στην Ελλάδα, δε θα αναδείξει το παράλληλο μαύρο σύμπαν, ως δράστη μιας αλλαγής στην πολιτική σκέψη, μέσω των αιτημάτων του-της αγοράς, αλλά ότι θα συγκλίνουμε στην υιοθέτηση, ακόμα συντηρητικότερων στερεοτύπων, απο αυτά που σήμερα μόνο σε θεωρητικό επίπεδο ευαγγελίζονται πολιτικοί όπως ο Καρατζαφέρης και η Παπαρήγα.
Ο νέος διχασμός, βρίσκεται προ των πυλών, και δυστυχώς για όλους, ξαναμπαίνουμε σε περιπέτειες που μόνο η ιστορία θα μπορέσει να κρίνει εκ των υστέρων.
Κενά δε γίνεται να υπάρχουν, το πρόβλημα είναι, με τι θα μπαλωθούν, το χρονικό διάστημα που θα ακολουθήσει
Αν οι καλοθελητές, εμφανιστούν με συμφέρουσες λύσεις, και η κοινωνία τσιμπήσει (όπως τσιμπάει όταν κινδυνεύει, τις εξαγγελίες "εθνικής ενότητας") τότε οι αλλαγές θα είναι ολέθριες για το μέλλον μας, σε κάθε επίπεδο
Σήμερα, περισσότερο από ποτέ, ο καθένας απο μας, οφείλει να σχηματίσει δική του πολιτική οντότητα και να συμμετέχει με αιτήματα και διάθεση, στο δημόσιο διάλογο, με ότι μέσο διαθέτει
Ο δημόσιος χώρος, δεν επιτρέπεται να καταλαμβάνεται άλλο, από "κενά εξουσίας"