Που είναι το όραμα?

Που είναι το όραμα και πού είναι ο στόχος μας? Αναρωτιόμαστε όλοι
Γιατί γίνονται όλα αυτά, χαμός, κλαυθμός και οδυρμός, σε δημόσιο και ιδιωτικό βίο, στην κοινωνία και την πολιτική?
Που θα καταλήξουμε? Γνωρίζει κάποιος να μας πει?
Κι όμως όλα ξεκινούν από την πιο απλή εξήγηση. Δεν έχουμε όραμα στην Ελλάδα, δεν έχουμε στόχους, δεν ξέρουμε τι θέλουμε για το σήμερα και το αύριο
Θα μου πείτε, εδώ δεν ξέρουμε (ή καλύτερα δε θέλουμε να καταλάβουμε) τι συνέβαινε στο παρελθόν μας. Τι μας δίδαξε η ιστορία μας. Τι παρακαταθήκη μας μετέφερε και μας παρέδωσε η κληρονομιά αυτή, ώστε να έχουμε μια πυξίδα εμπειρίας και να αντιμετωπίζουμε περισσότερο υποψιασμένοι τις επερχόμενες προκλήσεις. Και θα καταλάβουμε τι πρέπει να γίνει σήμερα και αύριο? Ψιλά γράμματα
Το πρόβλημα της Ελλάδας, το ξέρουν όλοι, και το λένε όλοι. Θα πω για μια ακόμη φορά ότι, είμαστε πολλαπλά άτυχοι εμείς εδώ, γιατί ταυτόχρονα συνέβησαν διάφορες αλλαγές, και πιαστήκαμε απροετοίμαστοι
Για τις απρόσμενες αλλαγές, ευθύνονται εξωτερικοί παράγοντες που δε μπορούμε να ελέγχουμε συνεχώς. Μπορούμε όμως να παρακολουθούμε και να ενημερωνόμαστε. Είμαστε μέλη της Ε.Ε και όλων των παγκόσμιων οργανισμών. Γιατί δεν το πράξαμε? Γιατί ποτέ δε μας ενδιέφερε να ακούσουμε. Αυτό λέγεται εσωστρέφεια και κοντόφθαλμη τακτική
Για την ανύπαρκτη προετοιμασία μας, σε κάθε επίπεδο, να προσαρμοστούμε ή να βελτιώσουμε υφιστάμενες δομές και νοοτροπίες, αποκλειστικά υπεύθυνοι είμαστε εμείς και όσα γνωστά καταγράφονται εδώ και καιρό σε εφημερίδες, sites, blogs, εγχώρια και διεθνή ΜΜΕ. Αυτό επίσης λέγεται εσωστρέφεια και πελατειακό κράτος. Ορίζεται επίσης και με ιατρικούς όρους ως αποπληξία, αποχαύνωση, μαλάκυνση, αρτηριοσκληρωτισμός, σύνδρομο Αλτσχαϊμερ, νευρωτικά και ψυχωτικά σύνδρομα κλπ διάφορα αναλόγως της διάθεσης μας να κάνουμε καλαμπούρια
Το θέμα είναι ότι, ασχέτως της παθολογίας των γεγονότων, που κουράζουν και μπερδεύουν όλο τον κόσμο, καμία απολύτως ρότα δεν έχει το πλοίο μας, από πολύ καιρό. Και αυτό πληρώνει κάθε καπετάνιος, που βρίσκεται σε θαλασσοταραχή και πνίγεται απελπισμένος. Αυτό πληρώνουμε και εμείς που δεν έχουμε ηγεσία να δίνει ρυθμό στην κοινωνία, να ενεργεί θετικά, να σχεδιάζει και να ονειρεύεται καλύτερες ημέρες, για το σύνολο των ανθρώπων που κατοικούν σε έναν τόπο
Οι στόχοι κάθε project, είτε είναι ένα περίπτερο, είτε ένα κράτος ολόκληρο πρέπει να έχουν συγκεκριμένα χαρακτηριστικά. Στη περίπτωση μιας κοινωνικής οντότητας, οι στόχοι αυτοί ονομάζονται πολιτικές. Και γι αυτές ισχύει λοιπόν ο κανόνας του μάρκετινγκ S.M.A.R.T.
Κάθε στόχος-πολιτική, πρέπει να είναι specific (συγκεκριμένος και ακριβής), measurable (μετρήσιμος ποσοτικά και ποιοτικά), achievable (επιτεύξιμοι, εντός των δυνατοτήτων μας), realistic (ρεαλιστικοί, πραγματικοί και όχι στη σφαίρα της φαντασίας), time-limited (εντός χρονοδιαγράμματος υλοποιήσιμοι).
Ελπίζω τώρα να είναι φανερό, ότι σήμερα, η μόνη πολιτική που εφαρμόζεται είναι του "πνιγμένου που από τα μαλλιά του πιάνεται για να σωθεί" με στόχους καθαρά εισπρακτικούς, χωρίς να ασχολείται κανείς με τη μεγάλη εικόνα, χωρίς κανείς να είναι σε θέση να μας πει, τι αποτελέσματα θα έχουν αυτές οι αποφάσεις, και τι θα πρέπει να προσδοκά ο πολίτης της κάθε χώρας για το μέλλον του.
Μα θα μου ξαναπείτε, "είμαστε χρεοκοπημένοι, πρέπει να δράσουμε ταχύτατα, επειγόντως".
Και βέβαια, αλλά δε χρεοκοπήσαμε σήμερα. Να με συγχωρείτε.
Όταν γνωρίζεις ότι το ισοζύγιο εσόδων-εξόδων σου είναι μονίμως αρνητικό, και ότι εσύ μπαλώνεις τρύπες με δανεικά που παίρνεις εύκολα, λόγω χαμηλών επιτοκίων από την Ε.Κ.Τ (εξαργυρώνοντας το προνόμιο να είσαι στην ευρωζώνη, κοντολογίς) και δεν κάνεις τίποτα για να ξεφύγεις από αυτό το δόκανο (στο οποίο πιαστήκαμε σήμερα), τότε είσαι άξιος της μοίρας σου. Και δε σου αξίζουν δάκρυα
Αν είχες όραμα σα χώρα, σα λαός, σαν ηγεσία, αν είχες στόχους απλούς και σύνθετους, αν ήσουν υπολογίσιμη οντότητα με προσωπικότητα κρατική, με ταυτότητα πολιτιστική, εντός του διεθνούς συστήματος, τότε ίσως να είχες τρόπους να ανασυνταχτείς, να πάρεις άλλη πορεία, και να καλέσεις το λαό σου, τους πολίτες σου "να βάλουν πλάτη" και να κάνουν υπομονή, για να ξεφύγεις από την άβυσσο
Το σύστημα μας, δε μας ρωτά, προτού μας ζητήσει να "βάλουμε πλάτη", αποφασίζει και διατάζει για εμάς, χωρίς εμάς. Δεν έχουμε τη δυνατότητα ως μισθωτοί, να πούμε όχι, και να προβάλουμε αντίρρηση στις απανωτές συμφωνίες που γίνονται και υποθηκεύουν το σήμερα και το αύριο μας
Με τις παρούσες συνθήκες, λύση για την Ελλάδα δεν υπάρχει. Απλά έχει παραταθεί η οριστική χρεοκοπία και οι αλυσιδωτές αντιδράσεις που θα επακολουθήσουν. Κατά την προσωπική  μου άποψη, είναι η ώρα που το πλοίο έχει σαλπίσει ότι βυθίζεται, και όσοι μπορούν και προλαβαίνουν να επιβιβαστούν σε σωσίβιες λέμβους θα πρέπει να το κάνουν άμεσα με κάθε τρόπο. Ακόμα και να μας κρατήσουν στη ζωή με τεχνητά μέσα, για αρκετά ακόμη χρόνια, η διαβίωση των Ελλήνων θα γίνει τόσο δραματική, που θα θυμίζει χώρες των Βαλκανίων, στην καλύτερη...
Και τελειώνω με τη πρόταση μου, για ένα καλύτερο μέλλον, ξεκινώντας από σήμερα
Αν επιθυμεί κάποιος πολιτικός σχηματισμός, να μαζέψει αυτό το 40% των Ελλήνων, που θέλουν να "βάλουν πλάτη" και να στηρίξουν μια ριζική αλλαγή στην οργάνωση και τη διοίκηση του κράτους μας. Και επιθυμούν τη μετατροπή της Ελλάδας, από κατάλοιπο Σοβιετικού κράτους, σε πλήρως δυτική δημοκρατία με ελεύθερη οικονομία, κοινωνικές παροχές και πρόσβαση σε μια κοινωνία πολιτών, τότε θα πρέπει να εκμεταλλευτούν την ευνοϊκή συγκυρία, που σήμερα, βρίσκει τα κόμματα της μεταπολίτευσης πλήρως απαξιωμένα, και με χαμηλά ποσοστά συνολικά (δηλαδή να μη μπορούν να φτιάξουν αυτοδύναμη κυβέρνηση) και να εξαγγείλει: Μια πολιτική ατζέντα, χωρίς κομματικό χρωματισμό, πολυσυλλεκτική, με πολύ σαφή αποστολή, 5 πράγματα μετρημένα, χωρίς εκβιασμούς κανενός είδους, για το κοινωνικό σύνολο, αλλά με όραμα και στόχους που θα καλύπτουν το αίτημα του 40% της κοινωνίας, για αλλαγή πορείας.
Η πολιτική ατζέντα θα πρέπει ανοιχτά και δημόσια να δεσμεύεται, στην ριζική αναδιάρθρωση του κρατικού μηχανισμού και του δημοσίου τομέα αφενός (μείωση δημόσιων δαπανών) και στην προσέλκυση επενδύσεων που θα δημιουργήσουν θέσεις εργασίας αφετέρου (αύξηση εισοδήματος για τη χώρα). Επίσης την αναθεώρηση του Συντάγματος με γνώμονα την ενίσχυση και την κατοχύρωση των δικαιωμάτων των πολιτών και την πρόοδο της Ελλάδος και κατ' επέκταση την απλοποίηση και βελτίωση του νομικού πλαισίου που διέπει κάθε πράξη του δημόσιου και ιδιωτικού βίου, με γνώμονα τη διαφάνεια, τη δημοκρατία και την αποτελεσματικότητα.Αν κριθεί ότι το υφιστάμενο πολιτικό σύστημα δεν είναι αποτελεσματικό, τότε να αλλάξει μορφή, ώστε να εγγυάται τη βιωσιμότητα του και την απεμπλοκή του από κάθε εξωτερική και εσωτερική παρέμβαση, ασχέτως του ποιο κόμμα εκλέγεται. Η πρόταση ενός καινούργιου Συνταγματικού χάρτη, συνιστά καινούργιο κοινωνικό συμβόλαιο με τον Ελληνικό λαό, συμβόλαιο που πλέον ατονεί, και άρα επιβεβαιώνει την αίσθηση ότι "δεν πάμε πουθενά", ότι δεν έχουμε όραμα.
Όποιος αρπάξει την ιστορική ευκαιρία*, να μιλήσει τους ανθρώπους που έχουν κουραστεί τις παλινωδίες του συστήματος, που τρώει και ανακυκλώνει τις σάρκες του, είναι μαθηματικά βέβαιο, ότι την επόμενη 5ετία θα είναι πρωταγωνιστής μιας νέας εποχής
Ίδωμεν..........

* Το κίνημα των αγανακτισμένων απέδειξε, ότι είναι εφικτό να παρακάμψουμε τα παραδοσιακά μέσα μαζικής ενημέρωσης, αλλά και ότι υπάρχει κόσμος διατεθειμένος να προτιμήσει μια εναλλακτική λύση που θα αντιπαρατεθεί ευθέως με το σύστημα, μέσα από θετικές δράσεις. Στόχος δεν είναι να τιμωρήσουμε τους φταίχτες, αλλά να μπούμε σε μια νέα εποχή δράσης "καινοτομώντας" επικοινωνιακά. Αυτό θα γίνει εάν πείσουμε ότι υπάρχει χώρος, χρόνος και όφελος, από μια επόμενη καλύτερη μέρα, για την Ελλάδα....