45 Λιάνηδες, ενός κοκκόρου γνώση

Την ώρα που ένας ένας πηδάνε από το καράβι που βυθίζεται, οι άλλοτε μαχητικοί και ρηξικέλευθοι πολιτικοί άνδρες του τόπου μας, οι εξελίξεις τρέχουν με την ταχύτητα του φωτός
Τα πάντα, αυτές τις στιγμές κρίνονται, οι θεσμοί, τα πρόσωπα, τα σχήματα και οι θεωρίες
Οι φιλοδοξίες και τα ένστικτα όσων είναι εντός και εκτός των παιχνιδιών εξουσίας
Μην έχετε καμία αυταπάτη. Σήμερα, την ώρα που θα εκπορθείται η Βουλή των Ελλήνων, από το πραξικόπημα των λαϊκιστών, που ζητούν αίμα, αντί αίματος, ο καθένας θα παλέψει για τον εαυτό του
Για την προσωπική, ατομική του επιβίωση. Όχι μόνο σε επίπεδο κόμματος, όπως νομίζουν κάποιοι
Η τράπουλα είναι στο τραπέζι και η μοιρασιά έχει αρχίσει. Οι παίκτες έχουν λάβει θέσεις
Το μισό ΠΑ.ΣΟ.Κ θα είναι στους δρόμους, όπως αυτό εκφράζεται από τους 70 που έχουν ήδη τραβήξει το δικό τους δρόμου, μην έχοντας μούτρα να αντιμετωπίσουν τους ψηφοφόρους τους. Αυτούς, που για τόσα χρόνια βόλευαν με κάποιο καροτάκι. Ένα διορισμό στην τοπική αυτοδιοίκηση, μια μεταγραφή ενός γιού-φοιτητή, μια μετάθεση από κακή μονάδα, πιο κοντά στο σπίτι. Μια πλατεία ή μια ασφαλτόστρωση δωράκι στους "δικούς μας", την αποχέτευση στον δείνα, την πρόσληψη υπαλλήλων καθαριότητας για τις παραλίες που μονίμως είναι στο σκουπίδι, το χαρτζιλίκωμα συνδικαλιστών για να πιέζουν δημοτικούς συμβούλους, τη μοιρασιά των επιδοτήσεων, την ηλεκτροδότηση των αυθαιρέτων και τις καταπατήσεις, και πολλά άλλα. Βλέπετε τα τοπικά μαγαζιά είναι πιο μανιτζέβελα και πιο κοντά στην "αναδιανομή του εισοδήματος" του κρατικού πλούτου. Εις βάρος φυσικά άλλων, που ποτέ δεν ήταν κοντά στις "εξελίξεις". Είτε από άγνοια, είτε από αδιαφορία, είτε απλά, από αιδώ.
Το άλλο μισό ΠΑ.ΣΟ.Κ θα βρίσκεται μέσα στη Βουλή, σε μια προσπάθεια να δικαιολογηθούν τα αδικαιολόγητα από την κυβέρνηση, που τα έχει κάνει τόσο μούσκεμα, που δεν πάει άλλο. Δείχνοντας το αληθινό πρόσωπο της εξουσίας στην Ελλάδα. Την ανικανότητα να ανταποκριθεί σε στοιχειώδεις λειτουργίες. Ίσως και την αδυναμία να ελέγξει το σύγχρονο δημοσιονομικό τέρας που καλείται να διαχειριστεί, μέσω την ανώδυνης πολιτικά, διαδικασίας των εθνικών εκλογών. Ενός επικοινωνιακού πάρτι, για χαζούς και λαμόγια, που τρίβουν τα χέρια τους ικανοποιημένοι, πίσω από κάθε πολιτική μεγαλοστομία-παπαριά ολκής, που οι πολίτες εκ των υστέρων βαφτίζουν "υποσχέσεις που δεν εκπληρώθηκαν".
Οι πολίτες που πάντα είναι αθώοι και αδαείς. Και πάντα πιάνονται κοροϊδα, γιατί πιστεύουν άκριτα ότι τους σερβίρουν οι πονηροί που ζητούν την ψήφο του. Εκ του ασφαλούς αθώοι και αδαείς, όλοι εμείς. Έτσι ώστε, όταν το πράγμα στραβώνει, να ζητάει ο Αυτιάς και ο Παπαδάκης από την τηλεόραση (εκφράζοντας το λαϊκό ελατήριο, που τεντώνεται αυτόματα όταν "αδικηθεί") να επιστραφούν πίσω τα κλεμμένα. Να δοθεί στο λαό "άμεση δημοκρατία". Να δοθεί στην κοινωνία το δικαίωμα της αυτοκτονίας, όταν απαιτείται προσπάθεια, πίστη και αντοχές.
Ζητάμε "άμεση δημοκρατία", γιατί η έμμεση, αυτή που σήμερα διαθέτουμε, έχει αποτύχει. Διότι οι βουλευτές και το σύστημα είναι διεφθαρμένοι και κονομήσανε στην πλάτη μας. Πόσο αστείοι είμαστε
Σα να σου δίνουν ένα αυτοκίνητο, χωρίς να ξέρεις να οδηγάς. Και αντί να μάθεις, για να εξυπηρετηθείς, το πουλάς γιατί "δεν κάνει τη δουλειά του". Η παίρνεις ταξί, για να μην ασχολείσαι. Τόσο απλά. Κάποια στιγμή, που εσύ δεν βρίσκεις ταξί, η δεν υπάρχει δάσκαλος οδήγησης, βγαίνεις στα κανάλια να διαμαρτυρηθείς για την "άτιμη κοινωνία", που δε σε έκανε Νίκι Λάουντα από γεννησιμιού σου, να ξέρεις το τιμόνι χωρίς προσπάθεια. Αυτοί είμαστε, τόσο απλά
Σαν το Λιάνη και την παρέα του, ένα σωρό μάγκες υπάρχουν. Που την ψυλιάζονται την κατάσταση πότε γυρνάει σε βάρος τους. Και τότε μαζεύουν τα κερδισμένα από το τραπέζι που λέγαμε πιο πάνω, και με μια θεατρικότητα που θα ζήλευε η Κατίνα Παξινού, αποχωρούν, αφήνοντας τη μάνα να τα βγάλει πέρα με το ταμείο να είναι μείον. Και να πρέπει να φέρει τρείς φορές κολλητά 21-φλος ρουαγιάλ-κέντα, ότι θέλετε εσείς, για να ξελασπώσει. Γίνονται αυτά? Μόνο αν σε λένε Τζων Τάραμα και παίζεις στο Λάς Βέγκας από παιδάκι. Αν σε λένε Τζώρτζ Παπανδρέου, την πάτησες. Κι εσύ και όσοι παίζουν μαζί σου τα καμμένα χαρτιά
Όμως, το παιχνίδι τους κάνουν και στην αντιπολίτευση. Γιατί εμείς εδώ στην πατρίδα του Περικλή, δε νοιαζόμαστε να καβαλήσουμε το άλογο ζωντανό. Μας φτάνει και πεθαμένο. Γιατί αυτό που απασχολεί την ιστορία, τον ιστορικό του αύριο που θα γράφει με πάθος τα ένδοξα πεπραγμένα μας, είναι η φωτογραφία που θα απομείνει, από όλες αυτές τις ωραιότατες παραστάσεις. Η φωτογραφία στην οποία ο Σαμαράς, ως άλλος Ναπολέων, θα "κομίσει γλαύκα εν Αθήναις", και θα φέρει "νέες ιδέες" για να γλυτώσουμε από τα κακά Μνημόνια και τους τρισκατάρατους Ευρωπαίους, όπως τον Όλι Ρεν και τον άλλο τον γερο δράκουλα, τον Κλωντ Τρισέ. Τους εκποιητές της Ελληνικής ιδέας, του Ελληνισμού, της σημαίας και του έθνους μας, καθώς και της αξιοπρέπειας των προγόνων μας που περνά χέρι με χέρι από πάππο προς πάππο. Επαναλαμβάνω, αυτοί είμαστε, δεν πρέπει να περιμένουμε τίποτα παραπάνω
Γράφω το κείμενο αυτό από τις 8 το πρωί περίπου, σήμερα Τετάρτη 15 Ιουνίου 2011, πλήρης αντίληψης και γνώσης της κατάστασης που επικρατεί τριγύρω μου. Λίγο πιο πέρα, στο Σύνταγμα, ο χώρος είναι αποκλεισμένος από την αστυνομία, ενώ στις 10 αναμένονται οι πρώτες μεγάλες πορείες να καταφθάσουν. Κανείς δε γνωρίζει τι πρόκειται να γίνει σήμερα.
Ελπίζω να μην υπάρξει βία, να μην υπάρξουν θύματα και καταστροφές. Πολύ φοβάμαι όμως ότι σήμερα θα γίνει πραξικόπημα. Δεν ανησυχώ για τις εκδηλώσεις των συνδικάτων, ούτε για τους "γνωστούς-άγνωστους". Ανησυχώ για το άλλοθι που όλοι αυτοί, θα δώσουν, στις προδιαγεγραμμένες πολιτικές εξελίξεις, που θα διακυβεύσουν ανερυθρίαστα και επιπόλαια, την πορεία των διαπραγματεύσεων με την Ε.Ε, σχετικά με τη νέα οικονομική βοήθεια
Όσα συμβαίνουν σήμερα, είναι εκ του πονηρού. Τίποτα δεν είναι τυχαίο. Το κίνημα των αγανακτισμένων, ήταν το πετραδάκι, πίσω από το οποίο, κρύβεται ο βράχος-η κοτρώνα θα έπρεπε να πω-που θα πέσει στα δικά μας τα κεφάλια και θα τα σπάσει
Χτές έγραφα ότι η δημοκρατία δεν ασκείται, ούτε με εξώδικα, ούτε με αγανακτισμένους, ούτε με παραιτήσεις, ούτε με αποκλεισμούς του δημόσιου χώρου ή των δημόσιων θεσμών (προσώπων και διαδικασιών). Η δημοκρατία ασκείται με ευθύνη, με συνέπεια, με αξιοπρέπεια και ηθική. Με προσωπική συμμετοχή και προσωπική σχέση, μέσω του λόγου και των έργων
Αυτή η δημοκρατία, η δύσκολη, είναι ένα ιδεολόγημα που έχει βιαστεί και κακοποιηθεί επανειλημμένως, στο όνομα της "επικοινωνίας και των δημοσίων σχέσεων", όλων αυτών των παραγόντων που πασχίζουν να νομιμοποιηθούν προσχηματικά, στα μάτια της κοινωνίας, ώστε ανενόχλητοι να πράττουν τις ανομίες και τις αλητείες τους.
Αυτοί είναι οι πραγματικοί "δούρειοι ίπποι" που θα δούμε αργότερα, μέσα στην ημέρα, πως θα κινηθούν
Οι άλλοι, οι απέξω, που θα κοπανάνε τους κώλους τους στα μάρμαρα του αγνώστου Στρατιώτη, όσο και να το επιθυμούν, ποτέ δεν πρόκειται να πάρουν κομμάτι της πίτας, είναι δεδομένο
Εύχομαι να επικρατήσει η λογική κάποτε, στη χώρα που τη γέννησε