Μόνο μαζί σου

Έξω πόλεμος μαίνεται, καταστροφή
Καμμένα αυτοκίνητα, τραυματισμένοι άνθρωποι, καπνός και απελπισία
Η ελπίδα έχει καταρρεύσει στα χαρακώματα της ερμηνείας της
Η αγάπη έχει στερέψει στη βρύση της αφθονίας της
Η ζωή έχει καταντήσει ένα σιδερένιο αμόνι, να κάνει "γκούπ", όταν χτυπάει το σφυρί επάνω της
Το σφυρί και το δρεπάνι, της αλλαγής
Τι απέμεινε απ' όσα σου έταξα, εκείνο το απόγευμα στο λιμάνι?
Απ' όσα είπαμε οι δυό μας, πρώτη φορά, ακούγοντας στο ραδιόφωνο τη μουσική μας?
Από την άμμο στην παραλία, κάτω απο την πανσέληνο του Ιουλίου?
Τι απέγιναν τα όνειρα μας?
Τα πάντα ήταν τόσο διαφορετικά, σήμερα πάλι διαφέρουν
Να μου κρατάς το χέρι σφιχτά, κι εγώ θα σε κρατώ
Να με κοιτάς στα μάτια, να με κοιτάς όσο μπορείς
Να με φιλάς τις νύχτες, να με κρατάς αγκαλιά
Ανάμεσα στο σήμερα και στο αμφίβολο αύριο, σε μια χαραμάδα δική μας
Αυτό που με ορίζει, είναι οι στιγμές μας, η δύναμη μας
Το αεράκι που φυσάμε στο πανί μας, καταμεσής της άπνοιας
Κάθε λεπτό που σχεδιάζουμε παλάτια για το γιό μας
Οι νίκες και οι ήττες μας, τα αγγίγματα μας
Μόνο μαζί σου, κοριτσάκι μου, ελευθερώνομαι
Και γίνομαι λευτεριά για τη ζωή μου...