Γίναμε όλοι οι Έλληνες, οικονομολόγοι

Και γίναμε όλοι οικονομολόγοι, γιατί είναι μόδα. Γιατί όλοι μιλούν για την Ελληνική οικονομία
Βέβαια για να μπορέσεις να καταλάβεις χοντρά-χοντρά τι παίζεται γενικώς, θα πρέπει να έχεις βασικές γνώσεις μακροοικονομίας. Και αυτό το κομμάτι που λείπει όμως, οι εφημερίδες και οι λοιποί "επικαιρογράφοι", το έχουν καλύψει με αφιερώματα, συνεντεύξεις και "αποκλειστικά"
Άκρη όμως δε βγαίνει. Και δε βγαίνει άκρη γιατί όλα αυτά τα θέματα είναι τόσο σύνθετα που και επαγγελματίας να είσαι, σε πιάνει το κεφάλι σου. Όμως στην απλοϊκή τους έκφραση, μπορούμε να τα συνοψίσουμε σε μια πρόταση: "Η Ελλάδα, τρώει περισσότερα απ όσα παράγει"
Ναι αυτό είναι το πρόβλημα, και τίποτα παραπάνω. Απλά μαθηματικά
Γιατί αυτό το απλό θέμα, είναι τόσο δύσκολο να μπει σε μια τροχιά αναστροφής? Να σταματήσει να ισχύει και να αλλάξει φορά? Δηλαδή η Ελλάδα να παράγει περισσότερα απ όσα τρώει? Και άρα να μπορεί να χρηματοδοτήσει τον κρατικό της μηχανισμό και να ενισχύσει την ανάπτυξη της?
Γιατί η Ελληνική οικονομία εδώ και χρόνια, για διάφορους λόγους, δεν παράγει όσα χρειάζεται για να ζήσει. Και το χρήμα που της λείπει για να ζει, το δανείζεται. Στο μεταξύ το πολιτικό μας σύστημα, για άλλους λόγους, έχει διογκώσει το δημόσιο τομέα, χρησιμοποιώντας δανεικά λεφτά (που θα πήγαιναν για τη βελτίωση της οικονομίας υποτίθεται) και έτσι σήμερα έχουμε φτάσει σε αδιέξοδο και μετρημένες λύσεις. Δυστυχώς
Τι πρέπει να γίνει είναι γνωστό σε όλους και αυτονόητο, εφόσον δεχτούμε τα παραπάνω απλά ζητήματα
Η Ελλάδα θα πρέπει να παράγει περισσότερο, και να καταναλώνει λιγότερο
Πως θα παράγει περισσότερο? Αναπτύσσοντας τους τομείς της οικονομίας, στους οποίους διαθέτει μεγάλες δυνατότητες. Εκτός από τον τουρισμό κάθε είδους και επιπέδου, και τις συναφείς υπηρεσίες, η χώρα μας μπορεί να παρέχει υπηρεσίες υγείας και υπηρεσίες παιδείας, εύκολα και γρήγορα. Μπορεί να αναπτύξει τον εξαγωγικό της τομέα με επενδύσεις σε τοπικά προϊόντα αγροτικά και κτηνοτροφικά. Να προσφέρει υπηρεσίες στα λιμάνια και τον θαλάσσιο τομέα. Στις εναλλακτικές πηγές ενέργειας που διαθέτουμε σε αφθονία, όπως η ηλιακή ενέργεια, η υδάτινη και η αιολική. Στον αθλητισμό κλασσικού στίβου, και στα εμπορικά αθλήματα όπως το μπάσκετ. Στην ανάπτυξη νέων τεχνολογιών πληροφορικής και εφαρμογών. Και σε πολλούς άλλους τομείς.
Πως θα καταναλώνει λιγότερο? Μειώνοντας το δημόσιο στο μέγεθος που αυτό ανταποκρίνεται στις ανάγκες της χώρας, και οργανώνοντας το έτσι, ώστε να λειτουργεί με σύγχρονο και επωφελή τρόπο για όλους τους πολίτες. Με συστήματα διασφάλισης ποιότητας και απόδοσης. Μειώνοντας τις δαπάνες για άχρηστους και αντιπαραγωγικούς δημόσιους οργανισμούς και ακίνητη περιουσία καθώς επίσης και για αργόμισθους υπαλλήλους με τεράστιες αμοιβές. Μειώνοντας τη γραφειοκρατία και την ιεραρχία σε τοπική και ευρύτερη αυτοδιοίκηση. Διευκολύνοντας τη λειτουργία των υπηρεσιών προς τους πολίτες (οικονομίας, υγείας, παιδείας, ασφάλειας κλπ) με την υιοθέτηση κοινών, ανοιχτών και συντονισμένων πληροφοριακών συστημάτων διοίκησης.
Όλα αυτά, είναι μερικές απλές ιδέες, που ο καθένας μπορεί να σκεφτεί
Το ερώτημα του εκατομμυρίου όμως, είναι γιατί δεν γίνεται τίποτα απ όλα αυτά, αντιθέτως στριμωχνόμαστε με συνεχή μνημόνια και επαχθείς δανειακές συμβάσεις, με τοκογλυφικούς όρους?
Γιατί πολύ απλά, έτσι όπως είναι η κατάσταση στην Ελλάδα σήμερα, τα όσα ζητούνται από τα μνημόνια, είναι πρακτικά ανεφάρμοστα, μιας και στηρίζονται στην ανάγκη για εξεύρεση μετρητών που θα συντηρήσουν το κράτος στη ζωή. Όταν λοιπόν σε ενδιαφέρει η επιβίωση σου και μόνο, τότε πρακτικά δεν έχεις καμία διαπραγματευτική ισχύ. Και δέχεσαι όσα σου πουν, προκειμένου να κερδίσεις χρόνο. Έτσι, ενώ αντιμετωπίζουμε σοβαρά διαρθρωτικά προβλήματα, και μια κρατική δομή που ουσιαστικά εξανεμίζουν κάθε προσπάθεια για αλλαγή των κακώς κειμένων που όλοι γνωρίζουμε, εμείς δε μπορούμε να κάνουμε τίποτα, παρά μόνο να υποσχόμαστε τις αλλαγές.
Παρότι οι συγκυρίες είναι ευνοϊκές, και η διάσωση της Ελλάδας είναι αναγκαία, τόσο για την Ευρώπη, όσο και για το διεθνές σύστημα, πράγμα που θα μπορούσε να γίνει όπλο για να βελτιώσουμε τους όρους των μνημονίων, και άρα να μη γίνεται η καθημερινότητας μας τόσο ανυπόφορη, το πολιτικό σύστημα ενδιαφέρεται μονάχα για τη διάσωση του. Έτσι αναγκαστικά περιορίζεται σε λύσεις που εξοντώνουν την ελεύθερη οικονομία, προκειμένου να εξασφαλίσει πόρους που θα το συντηρήσουν. Μιας και δανεικά πλέον δεν υπάρχουν
Αυτή είναι όλη η ιστορία, με απλά λόγια, όπως εγώ τα καταλαβαίνω. Που δεν είμαι οικονομολόγος, ούτε επαγγελματίας, απλά ενημερώνομαι όπως όλοι μας, από τα ίδια μέσα. Και βέβαια, δεν πιστεύω ούτε θεωρίες συνωμοσίας, ούτε και "έξωθεν παρεμβάσεις". Ούτε και αναζητώ φταίχτες εκτός Ελλάδας, για να νιώσω καλύτερα. Αντιθέτως
Θεωρώ ότι τα μνημόνια, είναι ο μόνος τρόπος να μπουν στο ίδιο παπούτσι, τα χοντροπόδαρα του διαχρονικά ασύδοτου, πελατειακού ληστρικού συστήματος, και αυτό να υποχρεωθεί να αλλάξει, υπό Ευρωπαϊκή εποπτεία. Αυτό ελπίζω τουλάχιστον
Το γεγονός ότι η κυβέρνηση αποτυγχάνει συνεχώς να το εφαρμόσει στην πράξη, αποδεικνύει τα όσα παραπάνω ανέφερα. Αποδεικνύει επίσης όσα έλεγα παλιότερα, ότι οι πολιτικοί που υπάρχουν σήμερα στην Ελλάδα, δεν εκλέγονται για να κυβερνήσουν ή να αλλάξουν τα πράγματα, αλλά να επιβεβαιώσουν την ισχύ της διαχειριστικής γραφειοκρατίας, που οι κομματικοί τους πελάτες, αποτελούν. Και ανακυκλώνουν συνεχώς με τις γνωστές εκλογικές διαδικασίες
Επίσης θεωρώ ότι κανένας Έλληνας δεν αξίζει να υποφέρει οικονομικά, κοινωνικά και πολιτικά, για τη σαπίλα και τη διαφθορά της κοινωνίας και της οικονομίας μας. Και ότι κανείς μας δεν αξίζει να στεναχωριέται, και να πληρώνει τα σπασμένα των άλλων. Υπάρχουν πολίτες καθόλα νόμιμοι, με ήθος και αξιοπρέπεια, ανοιχτά μυαλά και διάθεση να δεχτούν ωφέλιμες αλλαγές και πραγματική δημοκρατία στην καθημερινότητα τους. Έτσι τα μνημόνια, είναι γι αυτούς, μια επώδυνη παραδοχή. Από την άλλη όμως, είναι και μια ηθική νίκη, διότι τόσα χρόνια δε συμβιβάζονταν με όσα έβλεπαν γύρω τους. Αντιθέτως επιζητούσαν την έλευση της ώρας εκείνης, που το στριμωξίδι θα ήταν σκληρό και αμείλικτο, για τους πραγματικούς φταίχτες. Αυτό δεν είναι μαζοχισμός. Είναι αυτογνωσία. Ότι αν θέλεις να σώσεις το κομμάτι που μπορεί και θέλει να σωθεί, θα πρέπει να κόψεις και το κομμάτι που δε σώνεται. Εφόσον δε θέλει να γιατρευτεί, το ίδιο. Ότι και να του κάνεις.
Η ζωή προχωρά, οι εξελίξεις τρέχουν. Παλιότερα ήταν δημοφιλές το σύνθημα "το ποτάμι δε γυρίζει πίσω". Πράγματι δε γυρίζει πίσω. Το θέμα είναι όμως ότι εκτρέπεται εύκολα, όσο πιο ορμητικό γίνεται, γιατί κάπου πρέπει να εκτονωθεί. Εδώ βρίσκεται λοιπόν η πίστη και η επιμονή σε αρχές και αξίες, που θα μας οδηγήσουν στη σωστή κατεύθυνση
Ποια είναι αυτή?
Κατά τη γνώμη μου, η μετατροπή της Ελλάδας σε ευρωπαϊκό κράτος, με κάθε μέσον και τρόπο, και κάθε θυσία. Έστω και αν αυτές οι θυσίες, συνεπάγονται μια γενικευμένη κοινωνική απογοήτευση και φτώχεια για τα τζιτζίκια που τόσο καιρό μας ξεκούφαιναν. Και για εμάς τους ίδιους φυσικά, που είμαστε υποχρεωμένοι να επιβιώνουμε με λιγότερα λεφτά
Για να γίνει αυτό, χρειάζεται θάρρος, τόλμη και αποφασιστικότητα. Καθώς επίσης και σωστές ιδέες
Ο πανικός του συστήματος, από τον εκβιασμό των Ευρωπαίων, οδηγεί σε αυτό το κλίμα τρέλας, πανικού και ανασφάλειας που εκδηλώνεται με κάθε τρόπο, μέσω των ΜΜΕ που καταρρέουν καθημερινά, και των περί αυτών, συμφερόντων, διαμεσολάβησης και ρουφιανιάς.
Θέλουν να μας πείσουν ότι θα αφανιστούμε από προσώπου γης, και ότι τους χρειαζόμαστε
Η ιστορία όμως, έχει αποδείξει πολλάκις, ότι όποιος επενδύει στον εαυτό του, στις δυνάμεις του και στο ορθό, πάντοτε επιβιώνει και μεγαλουργεί.
Έστω και αν χρειάζεται, να έρθουν τα πάνω, κάτω, για να βγει στην επιφάνεια