Γιώργος Καραγκούνης

Τον Καραγκούνη ποτέ δεν τον χώνεψα, με εκνεύριζε τρομερά η συμπεριφορά του στο γήπεδο

Μια συμπεριφορά που θυμίζει τον κλασσικό Ελληνάρα, που τον "θαυμάζουμε" σε κάθε έκφανση της καθημερινότητας μας. Στο δρόμο, στο καφέ, στην παραλία, στη δουλειά μας. Παντού

Δηλαδή πρόκειται για έναν χαρακτήρα με ιδιοτροπίες, γλαφυρές και βλάχικες συνήθειες, που όμως λόγω της αφέλειας και της καταβάθος αγνής του ιδιοσυγκρασίας, πάντοτε τον συγχωρείς, δίχως να του κρατάς κακία για τα καραγκιοζιλίκια του

Ο Καραγκούνης χωρίς αμφιβολία είναι ένας πολύ καλός ποδοσφαιριστής που έχει γράψει ιστορία τόσο στον Παναθηναϊκό, όσο και στην Εθνική ομάδα. Η θέση στην οποία καθιερώθηκε ήταν του επιθετικού χαφ, ενώ τα τελευταία χρόνια λόγω ηλικίας, αγωνίστηκε και σε θέση κεντρικού χάφ με διάφορους ρόλους

Σαν άνθρωπος, εκτός γηπέδων, είναι ήρεμος, χαμηλών τόνων και ειλικρινής, πράγμα που το εκτιμώ πάρα πολύ. Σέβεται την δημόσια εικόνα του, είναι οικογενειάρχης με παραδοσιακές αξίες -κατά πως φαίνεται- και πάντοτε μιλά σοβαρά με την αυθεντικότητα ενός παιδιού που έχει μοχθήσει πολύ στη ζωή του, για να φτάσει εκεί που βρίσκεται

 Τον Καραγκούνη τον θαυμάζω και τον σέβομαι και για έναν άλλο λόγο. Γιατί διαθέτει τη νοοτροπία του νικητή. Με λίγα λόγια είναι από τους ανθρώπους (όσο και αν δεν του φαίνεται λόγω εμφάνισης) που ποτέ δεν το βάζουν κάτω. Έχει θέληση, είναι ανταγωνιστικός, είναι πείσμων και διαθέτει στομάχι από ατσάλι. Παρότι δεν εμπνέει ως ηγέτης (αυτό που έλεγα παραπάνω για την ιδιοσυγκρασία του) είναι από τα στελέχη στα οποία μπορείς να βασιστείς, λόγω ήθους και χαρακτήρα. Δεν θα σε προδώσει, ούτε θα σε αφήσει στα κρύα του λουτρού. Είναι άνθρωπος εμπιστοσύνης που έχει γαλουχηθεί με αξίες αθλητικές, αλλά και αξίες μιας Ελλάδας ομορφότερης, που δυστυχώς φθίνει εδώ και χρόνια, προς χάρη άλλων ευτελέστερων και πρόσκαιρων προτύπων επιτυχίας.

Στην ιστορία της αποχώρησης του από τον Παναθηναϊκό, δε φταίει ο ποδοσφαιριστής, αλλά μονάχα ο σύλλογος

Ένα από τα σημαντικά και ασυγχώρητα λάθη της εποχής των Βαρδινογιάννηδων, είναι ο χειρισμός των σημαντικών παικτών για την ομάδα. Τόσο στις διαδικασίες ανανέωσης των συμβολαίων, όσο και στις αποχωρήσεις. Έχουν συμβεί ανεπίτρεπτα πράγματα, που έχουν μικρύνει το σύλλογο σε ηθικό επίπεδο και συναισθηματική απήχηση

Το ποδόσφαιρο είναι μια πανάκριβη επιχείρηση και πρόκειται για business 100%

Όμως αυτό που "πουλά" στον κόσμο, στο κοινό του, δεν είναι ψυχροί αριθμοί και συστήματα-παρατάξεις στο χορτάρι. Ούτε και αφορά τον φίλαθλο, ποιά είναι η ρήτρα του ποδοσφαιριστή ή γιατί ο προπονητής επέλεξε τον τάδε η τον δείνα

Αυτό που αφορά τον φίλαθλο, είναι τα συναισθήματα. Η χαρά, η λύπη, η ένταση και το πάθος. Η χημεία της κερκίδας με την ομάδα που παλεύει να επικρατήσει έναντι του αντιπάλου της. Αυτό που αφορά τον φίλαθλο είναι ο Καραγκούνης που ματώνει για τη φανέλα και όχι αν ο Φερεϊρα επιθυμεί έναν Παναθηναϊκο που κλείνει καλύτερα τους χώρους.

Μπορεί το ποδόσφαιρο να στηρίζεται στη λογική, μπορεί να μιλάμε για "ποδοσφαιρική ορθότητα", μπορεί στα χέρια μας να έχουμε χιλιάδες κάμερες και εκατομμύρια στατιστικές αναλύσεις, όμως αυτό που μετράει στο σπόρ, είναι μερικές απλές "ανδρικές" αρχές. Όπως ο σεβασμός

Ο Παναθηναϊκός διαχρονικά, έχει αποδείξει πως είναι σύλλογος που δε σέβεται τους μεγάλους παίκτες που έχουν περάσει από τις τάξεις του. Όπως δε σεβάστηκαν το Νικοπολίδη, το μεγαλύτερο Έλληνα τερματοφύλακα μετά το Σαργκάνη, έτσι δε σέβονται και τον Καραγκούνη. Δυστυχώς

Έτσι για μια ακόμα φορά αποδεικνύεται, ότι σε αυτή τη χώρα -παντού τελικά, σε κάθε χώρο- οι καλοί και άξιοι, αυτοί που πιστεύουν και εμπιστεύονται, αυτοί που ιδρώνουν το σορτσάκι, και δίνουν το κάτι παραπάνω, αυτοί που έχουν το "χάρισμα" αλλά δεν έχουν ίσως την "καπατσοσύνη", ποτέ δεν ανταμοίβονται ηθικά "εν ζωή", παρά αποχωρούν με το κεφάλι κατεβασμένο, αποκαθηλωμένοι με άχαρο τρόπο, έτσι "στη βιάση που επιτάσσουν τα γεγονότα".

Γιώργο, θα σε έχω στην καρδιά μου γιατί είσαι λεβέντης

Ίσως περισσότερο, από όσο άντεχαν οι περιστάσεις να είσαι....

ΥΓ Αυτός ο σύλλογος δε διώχνει μονάχα ποδοσφαιστές σημαίες, αλλά και προέδρους αλλά και άξιους ανθρώπους γενικότερα. Κάτι θα πρέπει να λέει αυτό για τον "χαρακτήρα" της διοίκησης, που μάλλον ασθενεί βαριά. Καλώς η κακώς, δεν είναι το χρήμα λύση για όλα τα προβλήματα, και στις μικρές και φαινομενικά ασήμαντες ίσως, λεπτομέρειες φαίνεται κατά πόσον ένας σύλλογος είναι πραγματικά ή κατ'επίφαση "μεγάλος"....