Σκάσε και χειροκρότα

Την ίδια στιγμή που οι ληξιπρόθεσμες οφειλές των Ελλήνων στην εφορία ξεπερνούν τα 65 δις ευρώ, ενώ καθημερινά καταγράφεται στάση πληρωμών προς το Ελληνικό δημόσιο και στάση αξιοπρεπούς διαβίωσης στην καθημερινότητα...

....Στη Βραζιλία η εθνική Ελλάδος ποδοσφαίρου κάνει την "υπέρβαση" έχοντας προκριθεί στους 16 του Μουντιάλ, εξασφαλίζοντας μπόνους άνω του 1 εκατομμυρίου ευρώ, με βάση τα δημοσιεύματα...

Κι εσύ Έλληνα χειροκροτάς αποχαυνωμένος από τη θαλπωρή του καναπέ σου, ζητωκραυγάζοντας για τους άθλους του Καραγκούνη και του Κατσουράνη

Πεινασμένος, εξευτελισμένος, παρίας, άνεργος, με το ένα πόδι εκτός Ευρώπης, αλλά δεν έχει σημασία γιατί εσύ είσαι...παγκόσμιος

Είσαι μύθος. Είσαι θεός του Ολύμπου. Είσαι ένα γύψινο αγαλματίδιο σε προθήκη της οδού Αθηνάς στο Μοναστηράκι. Τέρψη για τους τουρίστες, αντί χαμηλού αντιτίμου

Τους βρίζεις, τους κρίνεις, τους στηλιτεύεις, τους απαξιώνεις για την ανικανότητα, τη μοχθηρία και τη βλακεία τους

Τους εκπροσώπους του συστήματος.

Παράγοντες, πολιτικούς, δημοσιογράφους, λαμόγια-επιχειρηματίες, έμπορες ονείρων, κατακτητές και δοσίλογους συνεργάτες, μαζί

Και αυτοί, όχι μόνο δε χαμπαριάζουν, δεν ιδρώνουν το αυτί τους, αλλά δείχνουν εσένα ως φταίχτη.

Σε κρίνουν ένοχο εθνικής μειοδοσίας, όταν μιλήσεις. Όταν εκφραστείς. Όταν μουτζώσεις την τηλεόραση και ξεράσεις από την αηδία

Οι μειοδότες, οι εφιάλτες, οι ψεύτες και οι κλέφτες

Απαγορεύεται, σε αυτή τη "δημοκρατία" τους να πείς αλήθειες που ενοχλούν. Να έχεις "άλλη" γνώμη.

Σε βαφτίζουν αναρχικό, αλήτη, πρεζάκια, φανατικό, ανώριμο, τρελό, μασόνο, ανθέλληνα και τύραννο

Έχουν το θράσος να σου λένε πως ΕΣΥ δεν ξέρεις, ότι δεν καταλαβαίνεις, ότι δεν έχεις τον τρόπο και τη σκέψη, ότι δεν είσαι ικανός να έχεις γνώμη, ότι είσαι αμόρφωτος και περιθωριακός

ΤΟΤΕ ΓΙΑΤΙ ΕΜΠΙΣΤΕΥΟΝΤΑΙ ΕΣΕΝΑ ΝΑ ΤΟΥΣ ΨΗΦΙΣΕΙΣ?

ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΤΡΕΜΟΥΝ ΤΙΣ ΔΗΜΟΣΚΟΠΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΗ ΔΗΜΟΣΙΟΤΗΤΑ?

Σε θέλουν πειθήνιο όργανο τους για να βολεύεις τα κέφια τους, σιωπηλό και αμέτοχο, δίχως μυαλό και θέληση.

Σε θέλουν άβουλο και κουτό. Να μην πιστεύεις στον εαυτό σου και τις δυνατότητες σου. Να συμβιβάζεσαι και να βολεύεσαι με τα λίγα, μπροστά στο "μεγάλο τρόμο του αγνώστου μέλλοντος"

Σε θέλουν δικό τους, συμμέτοχο στα ρουσφέτια και τα πάρε-δώσε τους. Σε κρατάνε με τα λίγα, ενώ μασάνε τα πολλά. Και σε κρατάνε γιατί καταβάθος μπήκες στον πειρασμό να τα "τρώς μαζί τους", άλλο αν περίμενες καρτερικά στο κρύο, έξω από τις βίλες και τα παλάτια τους, για λίγη σημασία, μια χειραψία, ένα νεύμα τους.

Σε θέλουν να χειροκροτάς τον Καραγκούνη και τον Κατσουράνη. Την "ελληνική λεβεντιά" και την "αδάμαστη ψυχή". Το παραμύθι δίχως όνομα και δίχως τέλος. Τη μοίρα σου την αναπόδραστη. Την κυκλική και επαναλαμβανόμενη παραδοχή πως "αυτοί είμαστε, αυτά μπορούμε". Την αποθέωση της ανικανότητας και της μειονεκτικότητας σου. Τον αιώνιο συμβιβασμό της μετριότητας.

Κι αν από σπόντα ξεφύγει κανένας θρίαμβος, καμιά επιτυχία, από το τέλειο κοντρολάρισμα τους, σπεύδουν να σου μιλήσουν για το θαύμα του αιώνα, για τη χάρη της Παναγίας και τους 300 του Λεωνίδα και όλα τ' άλλα απίθανα που δεν απαιτούν τη συμμετοχή ΣΟΥ

Κρύβοντας την αλήθεια---κάνοντας την εξαίρεση σημαντικότερη από το γεγονός

Σκάσε και χειροκρότα λοιπόν, Έλληνα

....κι έχει ο μεγαλοδύναμος

Γιώργος Καραγκούνης

Τον Καραγκούνη ποτέ δεν τον χώνεψα, με εκνεύριζε τρομερά η συμπεριφορά του στο γήπεδο

Μια συμπεριφορά που θυμίζει τον κλασσικό Ελληνάρα, που τον "θαυμάζουμε" σε κάθε έκφανση της καθημερινότητας μας. Στο δρόμο, στο καφέ, στην παραλία, στη δουλειά μας. Παντού

Δηλαδή πρόκειται για έναν χαρακτήρα με ιδιοτροπίες, γλαφυρές και βλάχικες συνήθειες, που όμως λόγω της αφέλειας και της καταβάθος αγνής του ιδιοσυγκρασίας, πάντοτε τον συγχωρείς, δίχως να του κρατάς κακία για τα καραγκιοζιλίκια του

Ο Καραγκούνης χωρίς αμφιβολία είναι ένας πολύ καλός ποδοσφαιριστής που έχει γράψει ιστορία τόσο στον Παναθηναϊκό, όσο και στην Εθνική ομάδα. Η θέση στην οποία καθιερώθηκε ήταν του επιθετικού χαφ, ενώ τα τελευταία χρόνια λόγω ηλικίας, αγωνίστηκε και σε θέση κεντρικού χάφ με διάφορους ρόλους

Σαν άνθρωπος, εκτός γηπέδων, είναι ήρεμος, χαμηλών τόνων και ειλικρινής, πράγμα που το εκτιμώ πάρα πολύ. Σέβεται την δημόσια εικόνα του, είναι οικογενειάρχης με παραδοσιακές αξίες -κατά πως φαίνεται- και πάντοτε μιλά σοβαρά με την αυθεντικότητα ενός παιδιού που έχει μοχθήσει πολύ στη ζωή του, για να φτάσει εκεί που βρίσκεται

 Τον Καραγκούνη τον θαυμάζω και τον σέβομαι και για έναν άλλο λόγο. Γιατί διαθέτει τη νοοτροπία του νικητή. Με λίγα λόγια είναι από τους ανθρώπους (όσο και αν δεν του φαίνεται λόγω εμφάνισης) που ποτέ δεν το βάζουν κάτω. Έχει θέληση, είναι ανταγωνιστικός, είναι πείσμων και διαθέτει στομάχι από ατσάλι. Παρότι δεν εμπνέει ως ηγέτης (αυτό που έλεγα παραπάνω για την ιδιοσυγκρασία του) είναι από τα στελέχη στα οποία μπορείς να βασιστείς, λόγω ήθους και χαρακτήρα. Δεν θα σε προδώσει, ούτε θα σε αφήσει στα κρύα του λουτρού. Είναι άνθρωπος εμπιστοσύνης που έχει γαλουχηθεί με αξίες αθλητικές, αλλά και αξίες μιας Ελλάδας ομορφότερης, που δυστυχώς φθίνει εδώ και χρόνια, προς χάρη άλλων ευτελέστερων και πρόσκαιρων προτύπων επιτυχίας.

Στην ιστορία της αποχώρησης του από τον Παναθηναϊκό, δε φταίει ο ποδοσφαιριστής, αλλά μονάχα ο σύλλογος

Ένα από τα σημαντικά και ασυγχώρητα λάθη της εποχής των Βαρδινογιάννηδων, είναι ο χειρισμός των σημαντικών παικτών για την ομάδα. Τόσο στις διαδικασίες ανανέωσης των συμβολαίων, όσο και στις αποχωρήσεις. Έχουν συμβεί ανεπίτρεπτα πράγματα, που έχουν μικρύνει το σύλλογο σε ηθικό επίπεδο και συναισθηματική απήχηση

Το ποδόσφαιρο είναι μια πανάκριβη επιχείρηση και πρόκειται για business 100%

Όμως αυτό που "πουλά" στον κόσμο, στο κοινό του, δεν είναι ψυχροί αριθμοί και συστήματα-παρατάξεις στο χορτάρι. Ούτε και αφορά τον φίλαθλο, ποιά είναι η ρήτρα του ποδοσφαιριστή ή γιατί ο προπονητής επέλεξε τον τάδε η τον δείνα

Αυτό που αφορά τον φίλαθλο, είναι τα συναισθήματα. Η χαρά, η λύπη, η ένταση και το πάθος. Η χημεία της κερκίδας με την ομάδα που παλεύει να επικρατήσει έναντι του αντιπάλου της. Αυτό που αφορά τον φίλαθλο είναι ο Καραγκούνης που ματώνει για τη φανέλα και όχι αν ο Φερεϊρα επιθυμεί έναν Παναθηναϊκο που κλείνει καλύτερα τους χώρους.

Μπορεί το ποδόσφαιρο να στηρίζεται στη λογική, μπορεί να μιλάμε για "ποδοσφαιρική ορθότητα", μπορεί στα χέρια μας να έχουμε χιλιάδες κάμερες και εκατομμύρια στατιστικές αναλύσεις, όμως αυτό που μετράει στο σπόρ, είναι μερικές απλές "ανδρικές" αρχές. Όπως ο σεβασμός

Ο Παναθηναϊκός διαχρονικά, έχει αποδείξει πως είναι σύλλογος που δε σέβεται τους μεγάλους παίκτες που έχουν περάσει από τις τάξεις του. Όπως δε σεβάστηκαν το Νικοπολίδη, το μεγαλύτερο Έλληνα τερματοφύλακα μετά το Σαργκάνη, έτσι δε σέβονται και τον Καραγκούνη. Δυστυχώς

Έτσι για μια ακόμα φορά αποδεικνύεται, ότι σε αυτή τη χώρα -παντού τελικά, σε κάθε χώρο- οι καλοί και άξιοι, αυτοί που πιστεύουν και εμπιστεύονται, αυτοί που ιδρώνουν το σορτσάκι, και δίνουν το κάτι παραπάνω, αυτοί που έχουν το "χάρισμα" αλλά δεν έχουν ίσως την "καπατσοσύνη", ποτέ δεν ανταμοίβονται ηθικά "εν ζωή", παρά αποχωρούν με το κεφάλι κατεβασμένο, αποκαθηλωμένοι με άχαρο τρόπο, έτσι "στη βιάση που επιτάσσουν τα γεγονότα".

Γιώργο, θα σε έχω στην καρδιά μου γιατί είσαι λεβέντης

Ίσως περισσότερο, από όσο άντεχαν οι περιστάσεις να είσαι....

ΥΓ Αυτός ο σύλλογος δε διώχνει μονάχα ποδοσφαιστές σημαίες, αλλά και προέδρους αλλά και άξιους ανθρώπους γενικότερα. Κάτι θα πρέπει να λέει αυτό για τον "χαρακτήρα" της διοίκησης, που μάλλον ασθενεί βαριά. Καλώς η κακώς, δεν είναι το χρήμα λύση για όλα τα προβλήματα, και στις μικρές και φαινομενικά ασήμαντες ίσως, λεπτομέρειες φαίνεται κατά πόσον ένας σύλλογος είναι πραγματικά ή κατ'επίφαση "μεγάλος"....