Thursday, January 26, 2017

Ήρθε η ώρα του Κυριάκου Μητσοτάκη


Ούτε Νέα Δημοκρατία είμαι, ούτε τον Κυριάκο Μητσοτάκη υποστηρίζω.

Όμως ήρθε η ώρα που ο Κυριάκος Μητσοτάκης πρέπει να έρθει στην εξουσία και να κλείσει δια παντός την οδυνηρή εμπειρία της διακυβέρνησης της χώρας μας από το τσίρκο του ΣΥΡΙΖΑ.

Έχουν ειπωθεί τα πάντα σχεδόν για αυτούς τους τυχάρπαστους πολιτικάντηδες, κατάλοιπα του αμαρτωλού παρελθόντος της μεταπολίτευσης.

Σαλταδόροι ένος συστήματος διαπλοκής που διέβρωσε όσο γινόταν το δημόσιο τομέα απαξιώνοντας τα ψήγματα σοβαρότητας και αξιοπιστίας που κάποτε αυτός διέθετε.

Δεν ευθύνεται μόνο το ΠΑΣΟΚ για τη διάβρωση του δημόσιου τομέα.

Ευθύνεται η δομή της εξουσίας στην Ελλάδα, τα συγκοινωνούντα στοιχεία κυβερνήσεων και κομματικών μηχανισμών, η έμφαση στο κράτος και όχι στον ιδιωτικό τομέα και η ατελής διάκριση των εξουσιών.

Η αδιαφάνεια και η παρωχημένη οργάνωση στις μικρές και τις μεγάλες υποθέσεις που πρέπει το κράτος να διαχειριστεί. Κάτι που σήμερα φαντάζει απαράδεκτο και αδιανόητο σε μια εποχή ηλεκτρονικής διακυβέρνησης και προχωρημένων μεθόδων διοίκησης.

Αν το δημόσιο δε γίνει εντελώς ανεξάρτητο και αυτόνομο, πλήρως απαλλαγμένο από τον εναγκαλισμό των εκάστοτε κυβερνήσεων, καμία πρόοδος δεν θα υπάρξει. Αυτό εύκολο ακούγεται όμως δύσκολα γίνεται. Διότι το εύκολο είναι οι κυβερνήσεις να διορίζουν κάθε φορά ένα στρατό υπαλλήλων. Ενώ δύσκολο είναι να δημιουργούν θέσεις εργασίας.

Πάντως έχει ωριμάσει στην κοινωνία η πεποίθηση ότι το να επιμένουμε στους παλιούς τρόπους, αποτέλεσμα δε φέρνει -ούτως ή άλλως.

Δοκίμασε η κοινωνία τις μεταρρυθμίσεις του Γιώργου Παπανδρέου και τις αποδέχτηκε επί της αρχής ώς αναγκαίες έστω κρατώντας μικρό καλάθι. Τις αποδέχτηκε διότι ήταν απαιτητές και αναμενόμενες αλλά και απόλυτα στοχευμένες. Η ίδια κοινωνία όμως απέρριψε το κόστος προσαρμογής.

Στη συνέχεια η κοινωνία πίστεψε τον Αντώνη Σαμαρά. Ο οποίος υποχρεωτικά πορεύτηκε με τον ίδιο τρόπο. Ξανά η κοινωνία απέρριψε το κόστος και επέλεξε τους λαοπλάνους. Που με ένα νόμο-μια διάταξη θα έσκιζαν τα μνημόνια.

Η κοινωνία προσπαθεί συνεχώς να αναβάλλει ή να αποφύγει το κόστος προσαρμογής στην πραγματικότητα. Αυτό απεδείχθη μάταιη ελπίδα. Ακόμα και με τους επαναστάτες του ΣΥΡΙΖΑ. Ότι και να κάνει η οποιαδήποτε ελληνική κυβέρνηση, το ποτήρι θα το πιούμε μέχρι τέλους.

Όμως υπάρχει μια ποιοτική διαφορά.

ΠΑΣΟΚ-ΝΔ ως μεγάλοι πολυσυλλεκτικοί πολιτικοί χώροι με τεράστια παράδοση και ρίζες στην ελληνική κοινωνία, έχουν την αίγλη ή έστω τη ματαιοδοξία να μπορούν να συγκεντρώσουν εκτός από τενεκέδες και επαγγελματίες αερολόγους και κάποια σοβαρά με γνώσεις και προυποθέσεις στελέχη.

Δηλαδή για να το κάνω απλό η διαπραγμάτευση στις Βρυξέλες περνάει και από τη γραβάτα που θα φορέσεις αλλά και από την αξιοπιστία σου ως άτομο και ως κυβέρνηση και ως κοινωνία γενικά.

Είμαστε που είμαστε ένα απέραντο φρενοκομείο, δε βοηθά σίγουρα να εμφανίζεται ένας υπουργός οικονομικών ντυμένος σαν μανάβης με πλήρη άγνοια της πραγματικότητας που διαχειρίζεται και να κάνει δηλώσεις που προκαλούν τη θυμηδία, στολισμένες με ιδεολογικές εκφράσεις 40-50 ετών πίσω.

Δε βοηθά τη συνολική εικόνα αλλά δε βοηθά και το γεγονός ότι το επίπεδο των ανθρώπων αυτών είναι τελείως διαφορετικό από τη σοβαρότητα των καταστάσεων που καλούνται να διαχειριστούν.

Γι αυτό θεωρώ ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι μια λύση, στα ίδια κυβικά με τον Γιώργο Παπανδρέου (τουλάχιστον ένα επίπεδο υπάρχει, ώστε να μην γινόμαστε συνέχεια ρεζίλι πια...) που μπορεί σε ένα βαθμό να αποκαταστήσει μια δημόσια εικόνα και να καθίσει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων με μια ευρύτατη πλειοψηφία ή κάποια διευρυμένη συμμαχία φιλοευρωπαικών δυνάμεων και να θέσει επί τάπητος τις επιλογές μας.

Εντός Ευρώ, εντός μνημονίων αναγκαστικά, αλλά -επιτέλους- με ένα χρονοδιάγραμμα ώστε κάποια στιγμή να δούμε ένα απτό αποτέλεσμα. Όχι αυτές τις αρλούμπες περί 3% πλεονασμάτων που χρονολογούνται από το 1999. Ας είμαστε λίγο σοβαροί κι εμείς για να γίνουν και αυτοί σοβαροί.

3% ανάπτυξη και πλεονάσματα είναι αστειότητες. Όπως επίσης και η έξοδος από το Ευρώ- όσο και αν αυτό μας αρέσει ή δε μας αρέσει...


No comments: