Τα αυθόρμητα κινήματα ηττώνται από το λαϊκισμό

Η εικόνα του 80φεύγα Μίκη Θεοδωράκη, να μιλά στο πλήθος των αγανακτισμένων, για εξέγερση και εθνική κυριαρχία, ήταν η ταφόπλακα της αξιοπιστίας και της σοβαρότητας της κινητοποίησης αυτής
Ήταν δηλαδή η λεπτή γραμμή που καθόρισε, κατά πόσον η αυθόρμητη αυτή μάζωξη των πολιτών στο κέντρο της Αθήνας, θα εξελισσόταν σε κάτι πραγματικά σπουδαίο και πολιτικό ή θα εκφυλιζόταν σε μια "γραφική" και "ελληνική" έκφραση συναισθημάτων, χωρίς να οδηγεί πουθενά, παρά στην επανάληψη, των ίδιων και ξανά ίδιων λαθών, που μας έφεραν σε αυτό το σημείο
Τα συνθήματα "έξω το μνημόνιο", "κλέφτες", "δεν πληρώνουμε" και τα σχετικά, είναι απλά γελοιότητες και δείχνουν ότι αυτοί που μαζεύτηκαν έξω από τη Βουλή, δεν ξέρουν τι τους γίνεται
Αν δηλαδή αύριο, έλεγε ο Χ, Ψ, Ω πολιτικός, ότι διορίζω τους αγανακτισμένους, στη ΔΕΗ, η στην ΕΥΔΑΠ, πιστεύω ότι το 80% αυτών θα έφευγαν από την πλατεία Συντάγματος
Προσοχή! Εξ αρχής έσπευσα να πω "μπράβο" στους συμπολίτες μου, που αγανάκτησαν ομαδικά, και κατέβηκαν χωρίς βία και κομματικές σημαίες, να στείλουν το μήνυμα της αγανάκτησης, απέναντι σε όσα αποφασίζονται στη Βουλή. Εξ αρχής θεώρησα καλό σημάδι, το γεγονός ότι πολύς κόσμος, έδειξε ότι κριτικάρει και ελέγχει και απαιτεί και ζητά να συμμετέχει. Ξανά μπράβο τους
Όμως τι δουλειά έχει ο Μίκης, να απευθύνεται σε όλο αυτό τον κόσμο, με φθαρμένα και εντελώς εκτός τόπου και χρόνου τσιτάτα και χρησμούς της παραδοσιακής αριστεράς του 1950? Με ποια ιδιότητα ο γέροντας, καλεί τον κοσμάκη, να εξεγερθεί ενάντια στο Μνημόνιο, δηλαδή στα δανεικά που έδωσαν παράταση ζωής (και μισθούς ) σε 1 εκατομμύριο συμπολίτες τους (δημοσίους υπαλλήλους) και τόσα εκατομμύρια άλλων γερόντων (συνταξιούχων)? Με ποια λογική μιλάει ο μουσουργός, ενάντια στην Ε.Ε, η οποία παρότι αντικρίζει ένα παντελώς διεφθαρμένο, αναποτελεσματικό και διάτρητο πολιτικό και κοινωνικό σύστημα (στη χώρα μας), που κοροϊδεύει και γελοιοποιεί τις καλές της προθέσεις (έστω και αν είναι δανειακές απαιτήσεις-δεν κατάλαβα, θα πληρώνουν χωρίς να τα παίρνουν πίσω? εμείς πόσα χρόνια μετά το β παγκόσμιο μιλάμε ακόμα για πολεμικές αποζημιώσεις?) συνεχίζει να μας δίνει ευκαιρίες να αλλάξουμε μυαλά? Πως γίνεται ένας επιβιώσας της χούντας των συνταγματαρχών, να φαίνεται τόσο κολλημένος σε ένα παρελθόν, το οποίο ουδέποτε δίδαξε τελικά, τις επόμενες γενιές, για την ορθότητα και την ανάγκη, να χτιστεί μια κοινωνία, σε αξίες πολιτικές, επάρκειες νομικές και θεσμικές, έλεγχο και αναθεώρηση των στεγανών και των συμβόλων που οδηγούν σε άκρα, κάθε είδους, οργάνωση και σχεδιασμό των πραγματικών αναγκών ενός λαού με συγκεκριμένες δυνατότητες?
Τι εξεγέρσεις, επαναστάσεις και κουραφέξαλα μας λες ρε Μίκη. Είδαμε κι αποείδαμε από "κινήματα" και "ξεσηκωμούς" του κώλου. Από λαϊκές ανασφάλειες και κοινωνικές ανατροπές. Κόκκινου χρώματος από τη μια, και μπλε από την άλλη, όταν γινόντουσταν τα συλλαλητήρια για τη Μακεδονία στο κέντρο της Αθήνας. Κι εγώ είχα πάει τότε θυμάμαι. Μετά τις καταλήψεις που κάναμε με τους συμμαθητές μου. Παιδιά ήμασταν, αλλά μεγαλώσαμε και καταλάβαμε πέντε πράγματα
Με την ίδια λογική που πήγαν και σήκωσαν τα λεφτά από τις τράπεζες, με την ίδια λογική και νοοτροπία μαζεύτηκαν στο Σύνταγμα να μουτζώσουν τη Βουλή. Δεν ξέρουν τι τους φταίει, από που τους έρχεται. Που πηγαίνουμε και τι μέλλει γενέσθαι. Άγνοια, αδυναμία κατανόησης, ενστικτώδεις αντιδράσεις, προβατοποίηση, ντού και ξύλο, συνθηματολογία έτσι γενικά και αόριστα. Μπουλούκι.
Ζητάνε άμεση δημοκρατία. Γιατί έμαθαν στο σχολείο ότι ήταν το καλύτερο πολίτευμα. Στην αρχαία Αθήνα όμως, η άμεση δημοκρατία αφορούσε τους "πολίτες". Που πίσω τους είχαν σκλάβους να εργάζονται στα χωράφια και στις αγορές, και τις γυναίκες τους κλεισμένες στα σπίτια τους να μεγαλώνουν τα παιδιά. Τι δεν έχετε καταλάβει συμπολίτες? Ότι εμείς οι μισθωτοί, είμαστε οι σκλάβοι, και ότι η άμεση δημοκρατία, αφορά τους "νικητές του φιλελεύθερου συστήματος", των ελίτ που κονόμησαν όλα τα χρόνια που προηγήθηκαν? Ελίτ του δημοσίου, των τραπεζών, των επιχειρήσεων, των κομμάτων.
Σας είπαν ότι είστε "πολίτες" και τους πιστέψατε, έτσι δεν είναι? Τότε γιατί αγανακτείτε απέναντι σε αυτούς? Είναι αφεντικά σας? Τι σας έχουν στερήσει ακριβώς? Την εργασία? Τα δημόσια αγαθά? Την υγεία? Φως-νερό-τηλέφωνο? Δωρεάν ίντερνετ?
Άρα μήπως το πρόβλημα τελικά, δεν είναι πρόβλημα αγαθών, αλλά πρόβλημα λειτουργικό. Αισθανόμαστε ασθενείς, αλλά δεν ξέρουμε τι έχουμε. Και φωνάζουμε το γιατρό να μας γράψει φάρμακο. Ξέρει αυτός. Όταν φτάνουμε ένα βήμα πριν το θάνατο, θυμόμαστε να ρωτήσουμε, γιατί δε γινόμαστε καλά. Όμως είναι αργά, όσο και να φωνάξουμε. Τόσο καιρό, δεν ακούγαμε κανένα. Δεν κοιταζόμασταν στον καθρέφτη. Δε ζητούσαμε τις αλλαγές. Δεν τις επιθυμούσαμε. Ήταν αρκετά τα καθρεφτάκια, τα μικροβολέματα, ο "τρόπος" του καθενός να ξεγελά το σύστημα, που εκ των προτέρων συνομωτεί εναντίον μας, δηλαδή της "λαϊκής κυριαρχίας"
Τι λαός είναι αυτός που έχει μαζευτεί στο Σύνταγμα, και ακούει το Μίκη, αντί να του πετάει αυγά?
Είναι άνθρωποι, που έχουν αρρωστήσει, αλλά δεν ξέρουν τι έχουν. Και απευθύνονται στο γιατρό (την εξουσία που έχει αποτύχει) να τους γράψει το φάρμακο.
Αυτό που έχει αποτύχει συμπολίτες μου, δεν είναι τα πρόσωπα. Είναι οι θεσμοί, είναι οι νόμοι, είναι η μορφή της δημοκρατίας μας. Είναι η λειτουργία του κράτους μας. Είναι οι αξίες και τα ιδανικά μας. Είναι η ηθική και η παιδεία μας. Είναι το Σύνταγμα μας. Είναι η πολιτική μας. Αυτά έχουν αποτύχει
Και έχουν αποτύχει, γιατί γινόμαστε εύκολη λεία στις υποσχέσεις, στις εξυπηρετήσεις και στις πρόσκαιρες χαρές, χωρίς να βλέπουμε μακριά
Και θα αποτυγχάνουμε συνεχώς, όταν δεχόμαστε το λαϊκισμό, των διαφόρων Μίκηδων, να αντικαθιστά τους υγιείς προβληματισμούς και την αυθόρμητη ανάγκη μας να ξεσπάσουμε για τα δεινά που μας καταπλακώνουν. Δεινά που δε μας απασχόλησαν νωρίτερα, όσο γινόταν το φαγοπότι. Είχαμε δουλειές τότε, είχαμε εύκολα δάνεια και κάρτες. Όλοι απροβλημάτιστοι, σαν τα τζιτζίκια στα δέντρα
Ανοχύρωτοι και ανύποπτοι.
Όσο περισσότερες μούτζες πέφτουν στη Βουλή, τόσο περισσότερο αποτυγχάνει το κίνημα, γιατί καταντά εκτόνωση της απελπισίας μας και τίποτα περισσότερο
Η αγανάκτηση θα έχει αποτέλεσμα, μόνο εφόσον ζητά αυτό που πρέπει. Και αυτό που πρέπει, δεν είναι να "επιστρέψουν τα κλεμμένα", αλλά να "επιστρέψουν οι νόμοι και οι θεσμοί στη ζωή μας", να υπάρξει σχεδιασμός για το μέλλον μας, να πιάσουν τόπο οι θυσίες μας, με την ΑΜΕΣΗ και ΤΑΧΥΤΑΤΗ εφαρμογή των όρων του Μνημονίου, και των επιμέρους συμφωνιών με την Τροϊκα, δηλαδή των βασικών κατευθύνσεων στις οποίες πρέπει να κινηθούμε, ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΜΕ ΜΠΡΟΣΤΑ απαλλαγμένοι, από τις αμαρτίες του παρελθόντος..........