Σκόρπιες σκέψεις ξανά και ξανά

• Συγχαρητήρια στις κινητοποιήσεις που διοργανώθηκαν μέσω των ιστοσελίδων κοινωνικής δικτύωσης, δηλαδή το facebook, twitter και άλλες. Αυτό που απεδείχθη, ήταν πολυσήμαντο, και για το λόγο αυτό, καμία επίσημη κομματική οντότητα δεν έχει ακόμα πάρει θέση. Προσπαθούν να ερμηνεύσουν το φαινόμενο. Τι συμπεράσματα βγάζουμε λοιπόν από τα χτεσινά? Ότι ο κόσμος έχει αγανακτήσει? Μα αυτό είναι απολύτως αυτονόητο. Το βασικό και κύριο σημείο στο οποίο πρέπει να εστιάσουμε, είναι ότι δεν υπήρξε καμία βία. Και δεν υπήρξε καμία βία, γιατί απουσίαζαν οι παράγοντες που θα την παρήγαγαν. Δηλαδή οι στρατευμένες εφημερίδες, οι συνδικαλιστές και οι επίσημοι φορείς τους, οι κομματικοί στρατοί, οι "αναρχικοί" και οι "αντιεξουσιαστές" και φυσικά η αστυνομία. Ισχυρό χαστούκι στο σύστημα, το γεγονός ότι αυθορμήτως και χωρίς κανένα πρόβλημα, οι πολίτες μπόρεσαν να συναθροιστούν και να δηλώσουν παρουσίας, χωρίς καπέλωμα. Βέβαια, οι βλακώδεις συμπεριφορές δεν έλειψαν (βλέπε διάφορα πανό) γιατί δεν υπήρχε κάποιο συγκεκριμένο αίτημα. Ήταν μια πρόβα. Ελπίζω το κίνημα της αγανάκτησης να συνεχίσει στον ίδιο δρόμο, γιατί ήταν το πιο φρέσκο θέμα και η πιο ζωντανή κίνηση των τελευταίων χρόνων. Είναι προφανές ότι με αυτά που λέω, δείχνω τη διαφορά μεταξύ των επισήμων κινητοποιήσεων, που έχουν σκοπό το αίμα και τη βία, που θα δοθούν βορά στα κανάλια, και στους υπόλοιπους εκβιαστές των εκάστοτε κυβερνήσεων. Και των αυθορμήτων κινητοποιήσεων που εκφράζουν απλούστατα και συνοπτικά, την οργή του κόσμου, απέναντι στους θεσμούς και τα πρόσωπα, χωρίς καμία βία, χωρίς καταστροφές, έτσι όπως ορίζει η δημοκρατία και ο πολιτισμός που η πλειοψηφία θέλει να επικρατεί στην κοινωνία μας. Χτες αποδείχτηκε, ότι υπάρχει τρίτος δρόμος, υπάρχει χώρος για την ανάδειξη δυνάμεων αλλαγής και προόδου, και ότι οι παραδοσιακές δυνάμεις, δεν μπορούν να ανταποκριθούν στις νέες ανάγκες της Ελλάδας. Και τις απαιτήσεις ενός κομματιού της που ζητά ποιότητα, διαφάνεια, ελευθερία και πρόσβαση. Μπράβο τους!
• Η "βόμβα" Δαμανάκη, μόνο βόμβα δεν ήταν. Όποιος διαβάζει προσεκτικά τα νέα, και δεν αναλώνεται στις κοκορομαχίες των πολιτικών της Ελλάδας, που κάνουν μόνο για την κωμωδία του Λαζόπουλου, μπορεί να καταλάβει ότι, η συζήτηση για την επιστροφή στη Δραχμή, είναι μεν βλαπτική και απαράδεκτη για τα συμφέροντα μας, υφίσταται όμως ως μέσον μόχλευσης των εξελίξεων. Και απ΄ότι φαίνεται, αν δουν και απο-ειδούν ότι είμαστε ανεπίδεκτοι οποιασδήποτε συνεννόησης και προόδου, ή προσαρμογής τελικά σε κάποιες λογικές φόρμουλες, για να εξυπηρετήσουμε τα δάνεια μας στο ελάχιστο και να μπούμε σε τροχιά αλλαγής, θα μας πετάξουν έξω από το Ευρώ και θα επιστρέψουμε στα παλιά. Είναι ντροπή πάντως, από τη μια να λέμε ότι είμαστε σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης, και από την άλλη να λέμε ότι έχουμε "στανταράκια" διαπραγματευτικά, γιατί οι εταίροι μας, μας αγαπούν. Καθόλου δε μας αγαπούν. Εγώ διαβάζω ότι, αν τελικά η Ελλάδα, δε μπορέσει να συμμαζευτεί, τότε δε θα έχουν κανένα πρόβλημα να μας πετάξουν στα σκουπίδια προτού η δική μας κρίση γίνει τοξική και επηρεάσει και τις άλλες Ευρωπαϊκές οικονομίες. Δεν καταλαβαίνω γιατί απορούμε. Φυσικά επακόλουθα είναι αυτά, μιας πορείας που δε δείχνει ότι θα ανασχεθεί εύκολα. Δεν πιστεύω ότι η παρέμβαση Δαμανάκη ήταν "βαλτή", απλά ενδέχεται, ότι μετέφερε ένα σενάριο το οποίο πλέον συζητείται στα Ευρωπαϊκά τραπέζια, ως λύση, σε περίπτωση που οι πρότερες και σωστότερες λύσεις δεν ευδοκιμήσουν. Ας μην κοροϊδευόμαστε λοιπόν και ας μη λαϊκίζουμε. Η Δαμανάκη είπε το εξής απλό. Η αλλάζουμε ή βουλιάζουμε. Τίποτα παραπάνω
• Αποδεικνύεται για μια ακόμη φορά, το πόσο δίκιο είχα να κράζω τους Κερατιώτες τόσο καιρό. Όχι μόνο γιατί μας είχαν κλείσει το δρόμο, και πηγαίναμε από τα βουνά. Όχι μόνο γιατί τα τοπικά τσιφλίκια υποκινούσαν την αναμπουμπούλα και τη βία, με πρόφαση τον ΧΥΤΥ. Κυρίως γιατί όλοι αυτοί, εξέφραζαν, είτε έμμεσα, είτε άμεσα, τις αντιδράσεις ενός διεφθαρμένου συνδικαλιστικού κατεστημένου, που εμποδίζει την οποιαδήποτε δύναμη αλλαγής, που θα επιφέρει θετικές συνέπειες στη ζωή των ανθρώπων. Ορίστε λοιπόν. Αποχώρησε η αστυνομία, ξεκίνησε ο "διάλογος". Παρήλθαν οι προθεσμίες και η τοπική αυτοδιοίκηση (τα τοπικά κακώς κείμενα εννοώ) ακόμα δεν έχει καταστρώσει και υποβάλλει κάποιο σχέδιο. Που είναι οι προτάσεις? Σάμπως υπήρξαν και ποτέ? Τα γνωστά κλασσικά νταβατζιλίκια με λίγα λόγια, ενώ τα προβλήματα τρέχουν και γίνονται πιεστικά. Και ο ίδιος πάντα Τσίπρας/Παπαρήγα και λοιπές δυνάμεις της πλάκας, που τρέχουν σαν τα κοράκια να "φάνε" από τους καυγάδες. Τα ίδια φυσικά συμβαίνουν και στο Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, αυτή την απέραντη έκταση βοδιών δημοσίας εκτροφής, που στο άκουσμα της ιδιωτικοποίησης της τράπεζας τους, κατεβαίνουν σε απεργίες. Τα ίδια και στον ΟΛΠ/ΟΛΘ που δε θέλουν ούτε εκεί να ιδιωτικοποιηθούν οι εταιρείες τους. Ομοίως στη ΔΕΗ, και κλαδικά στην ΑΔΕΔΥ. Όλοι στους δρόμους! Με λίγα λόγια, ότι και να λέει ο Γιώργος ότι έχουν εκπονήσει προγράμματα και σχέδια για να πάρουν λεφτά από τα "ασημικά" του κράτους (η λέξη ασημικά μου προκαλεί κλαυσίγελο) η πραγματικότητα παραμένει αμετακίνητη. Τίποτα δε θα κάνετε, χωρίς αντάλλαγμα. Δεν πάμε πουθενά. Δε θέλουμε τίποτα να αλλάξει. Δε θέλουμε να αλλάξουμε ούτε εμείς. Δε μας ενδιαφέρει αν η Ελλάδα καεί, αρκεί "μήνας μπαίνει-μήνας βγαίνει" να πέφτει το "τάληρο" αγκαζέ με τα επιδόματα, τις άδειες και τα σχετικά. Τι είχες Γιάννη, τι είχα πάντα.....Και μετά σοκαριζόμαστε από την παρέμβαση Δαμανάκη
• Έχω αποφύγει εσκεμμένα να ασχοληθώ με το θέμα Στρός-Καν, γιατί αυτό που με αηδιάζει περισσότερο, από έναν 70άρη πορνόγερο που σαλιαρίζει με τις καμαριέρες, είναι η υποκρισία της κοινωνίας που τον διαπομπεύει. Η υποκρισία μιας βαθιά ανήθικης κοινωνίας, που με πρόσχημα τις βαθιά ριζωμένες προκαταλήψεις και δοξασίες του προτεσταντικού Χριστιανισμού, προσπαθεί να δώσει παραδείγματα απονομής της δικαιοσύνης και ισονομίας. Δε με ενδιαφέρει τι συνέβη και τι όχι. Εγώ ξέρω ότι αν ήθελαν να πιάσουν τον Στρός-Καν νωρίτερα θα μπορούσαν γιατί έδινε δικαιώματα. Ε και? Την ίδια ώρα που η κωμικός Ρόζι Ο Ντόνελ, εξομολογούταν δημοσίως στην εκπομπή της Όπρα, ότι έχει 5 παιδιά μέσα από την ομοφυλοφιλική της σχέση, και ότι είναι στεναχωρημένη που χώρισε, με λίγα λόγια μιλά ανοιχτά για ένα θέμα ταμπού (με την ίδια λογική που είναι ταμπού η μοιχεία και η παρενόχληση στα μυαλά των Αμερικάνων) ο Στρός-Καν πήγαινε σιδεροδέσμιος στα δικαστήρια αποκαθηλωμένος από την μέχρι πρότινος παντοδύναμη θέση του. Τι αντίθεση, στην ίδια χώρα. Μόλις μια εβδομάδα μετά την εκτέλεση Μπιν Λάντεν. Και ευθύς, όλα τα μίντια να ρίξουν τόνους λάσπη, προτού καν δικαστεί. Να αποφανθούν χαιρέκακα, ότι "όλοι τιμωρούνται, είμαστε μια δίκαιη κοινωνία". Πόση παρακμή ακόμα μπορεί κάποιος να αντέξει, αναρωτιέμαι. Όταν αυτοί, έχουν κάνει τη -δημόσια τουλάχιστον- ηθική τους, λάστιχο, κρίνοντας κατά περίπτωση και όπως βολέψει. Μου θύμισε την περίπτωση Ανδρέα και Μιμής. Ο κόσμος το χε τούμπανο ότι ο Ανδρέας πηδούσε δεξιά κι αριστερά, και ξαφνικά όταν αποκαλύφθηκε η "σχέση", σκίζανε τα ρούχα τους από αγανάκτηση, γιατί ο Ανδρέας "πήγε με τη μικρούλα". Λες και αυτοί ήταν σε θέση να κρίνουν την προσωπική ζωή κάποιου ανθρώπου, ή ότι οι ίδιοιήταν καλύτεροι από τον Ανδρέα, που σαλιαρίζαν ελεύθερα, επειδή δεν ήταν δημόσια πρόσωπα....Που είσαι παππού Αριστοφάνη, να μας ανακουφίσεις από τα τέρατα του Χριστιανισμού....Διότι αυτά, είναι τέρατα, δεν είναι αλήθειες...