Παράκαμψη

Εντάξει, το χτεσινό μου κείμενο δεν ήταν καλό
Το διαβάζω και το ξαναδιαβάζω και το βρίσκω χλιαρό, ασύνδετο και βιαστικό
Το κύριο ζήτημα που ήθελε να αναδείξει, ήταν ότι κακώς παριστάνουμε ότι κρατάμε τις τύχες μας στα χέρια μας, γιατί δεν τις κρατάμε. Αντιθέτως καταντήσαμε όμηροι των επιλογών που κάναμε όλα τα προηγούμενα χρόνια
Σήμερα θέλω να μιλήσω για κάτι αισιόδοξο και θετικό
Σκέφτηκα ότι, εμείς εδώ στην Ελλάδα, έχουμε ένα πολύ μεγάλο προνόμιο. Είμαστε μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και δεν το έχουμε καταλάβει
Αυτό τι σημαίνει?
Σημαίνει ότι μπορούμε να ενημερωνόμαστε, να εκπαιδευόμαστε, να ταξιδεύουμε και να εργαζόμαστε σε οποιοδήποτε κράτος-μέλος μας αρέσει. Λίγοι το έχουν κάνει όμως αυτό και αναρωτιέμαι το γιατί
Στην Ελλάδα του σήμερα, τα κουκιά είναι μετρημένα για τους νέους
Όποια δουλειά και να πιάσεις, το πλαφόν που μπορείς να πάρεις καθαρά είναι το πολύ 1500 ευρώ και πολλά λέω. Εννοείται με μεταπτυχιακά, διδακτορικά, γλώσσες και προϋπηρεσία. Εννοείται ότι μιλάμε για θέση υπαλλήλου γραφείου, διοικητικού, όπως θέλετε πέστε το
Σε πολλές περιπτώσεις, τα 1500 είναι τα διπλάσια απ όσα ο μέσος εργαζόμενος απόφοιτος λυκείου, μπορεί να βρει στον ιδιωτικό τομέα. Ενώ στο δημόσιο δεν εξετάζω τι ισχύει, γιατί θα στεναχωρηθώ πάρα πολύ. Και δεν το θέλω
Εφόσον λοιπόν ξεκινάμε με ένα όριο στα χρήματα που μπορεί κάποιος νόμιμα να βγάλει, αυτομάτως καταλαβαίνουμε και τι συνεπάγεται το να ζει σε μια χώρα, που λόγω της διαφθοράς, είναι αναγκασμένος να πληρώνει διπλά τις υπηρεσίες που θεωρητικά είναι δωρεάν. Για την υγεία πληρώνεις φακελάκι, για την παιδεία φροντιστήριο, για την ασφάλεια σου σεκιούριτι, για την εκπαίδευση σου κολέγιο. Αναγκαστικά λοιπόν φτάνεις σε ένα σημείο που δε μπορείς να επιβιώσεις με αυτό το μισθό
Στο μεταξύ, εκτός από τα όρια που σου βάζουν οι περιστάσεις αυτές (ας μην ξεχνάμε ότι ζούμε σε μια οικονομία μη ανταγωνιστική και που η προσφορά εργασίας, υπερβαίνει τη ζήτηση στους καλοπληρωμένους κλάδους) διαπιστώνεις ότι η πραγματικότητα έχει αλλάξει ραγδαία τριγύρω
Μιλάω για την Ευρώπη πια. Όχι μόνο για τη χώρα μας
Η πραγματικότητα της παγκοσμιοποίησης, έχει ανοίξει τους ορίζοντες των ανθρώπων με προσόντα, προς πάσα κατεύθυνση. Στόχος της είναι, να εντάξει τους ικανούς στα δικά της συστήματα παραγωγής, απ όπου και αν προέρχονται. Παρέχοντας τους, ίσες ευκαιρίες και δυνατότητες χωρίς διακρίσεις. Ο λόγος είναι ότι εμείς οι Έλληνες για παράδειγμα, που έχουμε μανία με την εκπαίδευση και είναι στην κουλτούρα μας η μάθηση, έχουμε πολλά και καλά προσόντα, και καλές σπουδές, που μπορούμε να προσφέρουμε σε μια επιχείρηση. Δε συμβαίνει το ίδιο με τους Άγγλους ή τους Γάλλους. Θέλω να πω, ότι αυτοί, έχουν την επιλογή της αποκατάστασης και σε τεχνικά επαγγέλματα. Δεν είναι "υποχρεωμένοι" να περάσουν στο Πανεπιστήμιο, για να βρουν εργασία με καλύτερες προϋποθέσεις. Ζουν σε οικονομίες με πρωτογενή παραγωγή, με εξαγωγικές δραστηριότητες
Δε θέλω να σταθώ μονάχα στην εύρεση εργασίας στην Ε.Ε μόνο. Ο λόγος που γράφω το σημερινό μου κείμενο, είναι γιατί πιστεύω ακράδαντα, ότι σήμερα στην Ελλάδα, συνειδητοποιούν, ότι η Ελληνική κυβέρνηση, το Ελληνικό κράτος, το κατεστημένο στην αγορά και στην κοινωνία, δεν τους εκφράζει πια. Δεν καλύπτει τους στόχους, τα οράματα, τις ικανότητες και τα πιστεύω τους
Ανεξάρτητα φιλοσοφικών και θεωρητικών αναζητήσεων, η αληθινή κατάσταση που ζούμε, είναι ότι έχουμε και σε επίπεδο κοινωνίας, απωλέσει την ικανότητα διαπραγμάτευσης, για την οποία συζητούσα χτές σε επίπεδο αποφάσεων κυβέρνησης. Αυτή την ικανότητα διαπραγμάτευσης μπορούμε να την εκμεταλλευτούμε σε ένα άλλο επίπεδο, νομίζω, στην Ευρώπη, την Αμερική και την Αυστραλία
Πουλώντας τις προσωπικές μας ικανότητες, με αντάλλαγμα, μια δικαιότερη ένταξη σε ανοιχτές δημοκρατικές καπιταλιστικές κοινωνίες, που συνεχώς ανακυκλώνουν τις ανάγκες τους, και άρα εξελίσσονται.
Προτείνω λοιπόν, για αρχή, να παρακάμψουμε στη σκέψη μας, όλο το Ελληνικό οικοδόμημα, και να συνομιλούμε τόσο σε θεωρητικό όσο και σε πρακτικό επίπεδο (όσο αυτό είναι εφικτό) με την Ευρώπη και τον κόσμο. Να ακούμε τι γίνεται εκεί, ποιοί οι προβληματισμοί τους, ποιές οι εξελίξεις, οι τάσεις, ποιός ο παλμός τους, ποιά τα θέματα που τους παρακινούν να εξελιχθούν και να δημιουργήσουν
Ας παρακάμψουμε τη στενή Ελληνοκεντρική μας θεώρηση, που πλέον είναι κοτρώνα στα πόδια του κάθε ανθρώπου που επιθυμεί να διαφοροποιηθεί και να διαφοροποιήσει τη θέση και τη στάση του απέναντι στο μέλλον. Και θέλει να αδράξει τις προκλήσεις και να συμμετέχει σε αυτές, ενεργά και όχι παθητικά
Γνωρίζω, ότι η κοινωνία μας είναι ώριμη και διαθέσιμη να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα, ωστόσο η διαδικασία αλλαγής του συστήματος αδράνειας που μας έχει καθηλώσει, είναι μακρά και επίπονη. Και στο διάβα της θα κάψει χλωρά και ξερά κλωνάρια. Με ανυπολόγιστες ακόμα συνέπειες
Γνωρίζω επίσης, από καιρό, ότι οι ικανότεροι και οι δυνατότεροι, οι έχοντες τη γνώση και την τόλμη, το πνευματικό κεφάλαιο που δε γνωρίζει περιορισμό της οπτικής του, έχει αποχωρήσει από την Ελλάδα και παρακολουθεί από μακριά τα τεκταινόμενα εδώ
Γνωρίζω και το άλλο. Ότι ένας υγιής και δραστήριος άνθρωπος, ασφυκτιά στην Ελλάδα της διαφθοράς και των ορίων που επιβάλλουν τα τοπικά στεγανά.
Δεν έχω την αυταπάτη ότι στην Ευρώπη κρύβεται το μάννα εξ ουρανού, ούτε και ο παράδεισος
Προτείνω απλώς να μετακινήσουμε τη σκέψη και τη δράση μας, προς τα εκεί που πραγματικά υπάρχει διέξοδος και προοπτική. Και να ντριμπλάρουμε τα κολλημένα μυαλά της πατρίδας που βράζουν αιωνίως στο καζάνι της αντιπαράθεσης και της στείρας αντιπαλότητας, γιατί έτσι έχουν επιλέξει να ζήσουν ή γιατί έτσι ωφελούνται
Ο διάλογος του πολίτη, με προηγμένες κοινωνίες, είναι η μόνη οδός, της ανάπτυξης του, τώρα πια
Την ευκαιρία την έχουμε, μας τη δίνει η ενιαία αγορά. Ας την εκμεταλλευτούμε όσο νωρίτερα μπορούμε
Σε λίγα χρόνια, στην Ελλάδα, θα έχουν απομείνει μονάχα συνταξιούχοι, εισοδηματίες και μαφιόζοι
Όσοι νοιώθουν ότι πατούν γερά στα πόδια τους, ας ανοίξουν τα φτερά τους
Σήμερα!!