Τα διλήμματα των εκλογών

Ο τίτλος που έβαλα είναι πολύ πιασάρικος το ομολογώ, αν και δε μου τυχαίνει πολύ συχνά
Διαβάζουμε λοιπόν δεξιά κι αριστερά (όχι τυχαία αναφορά) για τα δήθεν διλήμματα των εκλογών που συνήθως φωτογραφίζουν μια παραμυθένια μάχη ανάμεσα στο καλό και το κακό, έτσι όπως κάθε παράταξη και χώρος ερμηνεύουν:
Για τη δεξιά, κακός είναι η αριστερά, δηλαδή τα κομμούνια, οι αναρχικοί, οι κουκουλοφόροι, οι λάτρεις της κρατικά ελεγχόμενης αγοράς, της πολυπολιτισμικότητας και της "ανοιχτής" κοινωνίας, οι υπέρ των μειονοτήτων-μεταναστών-gay pride-ανεξιθρησκείας-τεχνολογικής και οικολογικής χειραφέτησης κλπ
Για την αριστερά, κακός είναι η δεξιά, δηλαδή οι φασίστες, οι χουντικοί, οι χρυσαυγίτες, οι λάτρεις του Πατρίς-Θρησκεία-Οικογένεια, οι υπέρμαχοι του φιλελευθερισμού στην οικονομία, οι κοινωνικά συντηρητικοί, οι πλούσιοι και οι αστοί, οι κατά των μεταναστών και της πολιτισμικής χειραφέτησης κλπ
Αυτή η γενική κατηγοριοποίηση, το ξεκαθαρίζω πως ισχύει παντού και πάντα. Σε όποια χώρα και να πάς, έτσι έχουν χωρίσει τα τσανάκια τους. Και στην Ελλάδα το ίδιο
Σήμερα, εκτός απο το κλασσικό δίλημμα δεξιά η αριστερά (το el clasico της πολιτικής) υπάρχει ένα επιπλέον που "περιπλέκει την κατάσταση". Μνημόνιο ή Αντί-Μνημόνιο?
Με λίγα λόγια, ήμασταν που ήμασταν μπάχαλο, ανεβήκαμε επίπεδο και τώρα παίζουμε μια πίστα δυσκολότερη στην κατανόηση της. Το ξεκαθαρίζω. Στην κατανόηση, και όχι στην ουσία της
Το σπουδαίο της εκλογικής αναμέτρησης είναι ότι τόσο τα δεξιά κόμματα, όσο και τα αριστερά, δάνειζονται επιχειρήματα από το pool της Μνημονιακής/Αντι-Μνημονιακής κουλτούρας, προσπαθώντας προφανέστατα, να γίνουν "της μόδας" (άρα να λειτουργήσουν καιροσκοπικά για μια ακόμα φορά) και να λανσαριστούν στο εκλογικό σώμα, ως "αναβαπτισμένα σε μια εθνική αναγκαιότητα" κόμματα, που επιθυμούν να "δώσουν οριστική λύση", είτε δια του στρίβειν δώθε, είτε δια του στρίβειν κείθε.
Μόνο που αυτή τη φορά, δεν έχει ούτε δώθε, ούτε κείθε.
Αυτή τη φορά, το διακύβευμα είναι η ίδια η χώρα, και όχι τα όνειρα εξουσίας του κάθε τυπάρα που έχει πίσω του λεφτά και επιρροή με τη σέσουλα. Και μπροστά σε αυτό το διακύβευμα, τόσο η δεξιά, όσο και η αριστερά, έχουν μείνει άναυδες, κενές προτάσεων πολιτικής, που να ανταποκρίνονται στην αληθινή-υπαρκτή-τραγική πραγματικότητα.
Για να μη μακρυγορήσω παραπάνω, "τα διλήμματα των εκλογών" δεν υφίστανται επί της ουσίας.
Οι συμβάσεις που δεσμεύουν τη χώρα μας, για τα επόμενα χρόνια, είναι τέτοιας έκτασης και τέτοιας σοβαρότητας που οι Ευρωπαίοι δεν πρόκειται ποτέ να επιτρέψουν να αθετηθούν, έτσι επιπόλαια και αγαθά, βάση της ψήφου που θα ρίξει ο ανισόρροπος Ελληνικός λαός. Κι ας λένε οι πολιτικοί μας ότι θέλουν. Δεν είναι στο χέρι τους η κατάσταση---πάρτε το χαμπάρι. Μόνοι τους απώλεσαν το δικαίωμα του διαπραγματεύσθαι, αφενός διότι κατέστρεψαν τη χώρα και απέδειξαν ότι είναι ανίκανοι να ενώσουν δυο τελείες με μια γραμμή, και αφετέρου διότι απέδειξαν πως είναι ανίκανοι να διαχειριστούν κρίσεις με υπευθυνότητα (βλέπε κυβέρνηση Καραμανλή και ΓΑΠ)
Εκτός αν πιστεύετε ότι τα δισεκατομμύρια που έδωσαν ΔΝΤ και ΕΕ (και εποπτεύει η Τροϊκα στην Ελλάδα), τα έχουν ξεχασμένα ή πως δεν θα λάβουν ανταλλάγματα για όσα έκαναν (βλέπε εμπράγματα ανταλλάγματα τύπου ΔΕΗ, ΟΤΕ, αέριο, ενέργεια, real estate κλπ).
Βρέξει-χιονίσει η Ευρώπη θα γαμήσει κύριοι, είτε έτσι, είτε αλλιώς(το ξέρω πως είναι τραγικό, αλλά είναι η αλήθεια...)
Άρα το μόνο που ο Ελληνικός λαός έχει να αποφασίσει κατά την ταπεινή μου άποψη, είναι ΤΙ ΕΙΔΟΥΣ πολιτικό προσωπικό, θα κληθεί να εφαρμόσει τα συμφωνηθέντα.
Ποιοί άνθρωποι, και πως. Ποιάς ποιότητας, ποιού ήθους, ποιάς εμπειρίας, ποιάς γνώσης κλπ
ΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΟ ΧΕΡΙ ΜΑΣ ΝΑ ΤΑ ΑΠΟΦΑΣΙΣΟΥΜΕ με την ψήφο μας
Διότι, παρότι λέγονται τα εντελώς αντίθετα -σκοπίμως- από τα λαμόγια που μας καταπνίγουν, ότι δηλαδή δεν έχει σημασία ποιός θα βγεί (για να διασώσουν τις τεράστιες απώλειες που καταγράφουν οι καταμετρήσεις-γκάλοπ) γιατί "ο λαός θέλει συγκυβέρνηση", όλη η ουσία για την ΟΡΘΗ ΕΦΑΡΜΟΓΗ και άρα την συστράτευση προς μια ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΣΥΓΚΛΙΣΗΣ, βρίσκεται στο ΠΟΙΟΙ θα εκλεγούν στις 6 Μαϊου
Στο χέρι του Έλληνα, είναι να επιλέξει ανθρώπους διαφορετικής πάστας, απο τους "συνήθεις ύποπτους", και να δώσει την ευκαιρία σε φωνές λογικής και σύνεσης, να διαβούν το κατώφλι του κοινοβουλίου.
Για τον υπογράφοντα αυτό το blog, δύο πολιτικές οργανώσεις-κόμματα, αξίζει να κοιτάξουμε μια ακόμη φορά, και γιατί όχι να προτιμήσουμε (αν επιλέξουμε να πάμε να ψηφίσουμε και να μην απέχουμε). Όχι τυχαία, και οι δύο ανήκουν στο λεγόμενο "φιλελεύθερο χώρο": Από τη μία η "Δράση" του Στέφανου Μάνου, και από την άλλη η "Δημιουργία Ξανά" του Θάνου Τζήμερου
Το προσωπικό μου δίλημμα είναι αυτό, εφόσον τελικά πειστώ ότι αξίζει να ψηφίσω.
Και θα αποφασίσω ανάμεσα στα δύο ( που θεωρώ ισοδύναμες προτάσεις) βάση των δημοσκοπήσεων. Δηλαδή βάση του ποιός θα μπει στη βουλή, ώστε να μην πάει χαμένη η ψήφος, αλλά να υπάρχει ορθός λόγος στο κοινοβούλιο-λαϊκή αγορά (μπάτε σκύλοι αλέστε--ότι πάρεις 100--έχω και κινέζικα) κόντρα στους ψυχανώμαλους της Χρυσής Αυγής, Καμμένου και του ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ κλπ και των παλαιοκομματικών κρατικοσοσιαλιστών της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ, της ΔΗΜ.ΑΡ, της ΔΗ.ΣΥ κλπ κλπ
Για τη "Δημιουργία Ξανά", θα πω και κάτι ακόμα. Το μέλλον της ανήκει, αν συνεχίσει με τον ίδιο ρυθμό. Ο ιδρυτής της είναι σοβαρός, έχει αυτοπεποίθηση που στηρίζεται σε στέρεες προσωπικές πεποιθήσεις, και πάνω απ όλα έχει την "τρέλα" πως είναι εφικτό να πραγματοποιήσει τις εξαγγελίες του. Δυστυχώς, δεν έχει ρεύμα, διότι είναι άγνωστος. Όμως δεν θα αργήσει η στιγμή που θα μπει στην καθημερινότητα μας, έστω "πλαγίως".

Κανείς δεν ξέρει πραγματικά, ποιά είναι η Ευρώπη

Όλος ο κόσμος συζητά για τις εκλογές που έρχονται με το ίδιο ύφος

"Δεν ξέρουμε τι να ψηφίσουμε" οι μέν, "θα ρίξω το τάδε, για εκδίκηση" οι δε
Ε, σίγουρα με τέτοιες νοοτροπίες, είναι σίγουρο πως στο τέλος μια από τα ίδια θα δούμε
Όμως αληθεύει πως εναλλακτικές δεν υπάρχουν πολλές. Το πολιτικό σύστημα στο σύνολο του, είναι χρεοκοπημένο
Γιατί όμως συμβαίνει αυτό? Γιατί δεν υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις?
Η απάντηση που εγώ έχω στο μυαλό μου είναι η εξής
Το πολιτικό σύστημα στο σύνολο του είναι χρεοκοπημένο, γιατί έχει φτιαχτεί να ανταποκρίνεται σε μια πολύ συγκεκριμένη κατάσταση. Να μοιράζει δανεικό χρήμα, και να διεκπεραιώνει γραφειοκρατικές αναγκαιότητες
Σε αυτό το ρόλο, διαμορφώθηκαν όλες οι πολιτικές δυνάμεις, μετά την ιστορία του Πολυτεχνείου
Με μια πνοή επαναστατικής ανατροπής, και πολύ ιδεαλισμό, το ΠΑΣΟΚ του Αντρέα κυρίως, εγκαθίδρυσε τον ιδιόμορφο Ελληνικό σοσιαλισμό, την κοινωνικοποίηση δηλαδή της μοναδικής παραγωγικής μηχανής της χώρα μας. Του κράτους
Τον ίδιο δρόμο ακολούθησε και η Νέα Δημοκρατία, διότι πολύ απλά αποτελούσε τη συνταγή της επιτυχίας, για επανεκλογή στην εξουσία, με κλειστά μάτια
Αν ανατρέξουμε στην πρόσφατη ιστορία, σε ελάχιστες περιπτώσεις το πολιτικό σύστημα χρειάστηκε να αποφανθεί ή να αποφασίσει, για ουσιαστικές και σημαντικές περιστάσεις
Ο λόγος είναι ότι μέσα στην αγκαλιά της Ευρώπης, οι πάντες άραξαν, και όσοι καλοί είχαν απομείνει αντικαταστάθηκαν απο ανδρείκελα και αχυρανθρώπους, που θα συνέχιζαν το ίδιο παιχνίδι επικοινωνίας
Το δούναι και λαβείν, με λίγα λόγια. Το αλισβερίσι, με κύριο μενού την κρατική-εθνική περιουσία
Για κακή μας τύχη, σήμερα βρισκόμαστε σε μια πολύ σοβαρή κατάσταση, και όλοι γνωρίζουμε πως οι πολιτικοί διαχειριστές-γραφειοκράτες-αχυράνθρωποι, παρέα με τους μαφιόζους που νέμονται τα εκάστοτε "κεκτημένα" τους, δεν μπορούν να κάνουν απολύτως τίποτα
Το δυστύχημα όμως, είναι ότι, κανένας Έλληνας σήμερα, δεν πείθεται από την Ευρώπη.
Και δεν πείθεται, διότι κανείς, πλην ελαχίστων, δε γνωρίζει "τι εστί" Ευρώπη
Άρα εκ των προτέρων, το δίλημμα "Μνημόνιο VS όχι-Μνημόνιο", με background το επί της ουσίας σημαντικότερο δίλημμα "Εντός ευρώ και ευρώπης VS Εκτός ευρώ και ευρώπης", δεν υφίσταται στο βαθμό που θα επιθυμούσαν, όσοι το επικαλλούνται θετικά.
Για να δείξουν δηλαδή στην κοινωνία, τι θα πάθει η Ελλαδίτσα, αν τυχόν διαλέξει την αντι-Μνημονιακή πολιτική ρητορεία, και εκλογή
Εδώ και 30 χρόνια, η επωδός "ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο", πάει παρέα με το "Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη", στην πράξη, στο πεζοδρόμιο, στη λαϊκή αντίληψη περί νομιμότητας και ηθικής
Πότε κάποιος Έλληνας πολιτικός, μας σύστησε την έννοια της Ευρωπαϊκής προοπτικής?
Ποτέ κανένας δεν το έπραξε. Μαύρα μεσάνυχτα έχουμε όλοι μας. Μιλάω πολύ πρακτικά
Αντίθετα, όλοι μας είπαν, ότι Ευρώπη=Λεφτά. Λεφτά για κάθε δουλειά και κάθε ανάγκη. Λεφτά μέσω των τραπεζών, των επιδοτήσεων, των παροχών, των προσλήψεων, του χρηματιστηρίου...
Όμως σήμερα που καλούμαστε να επιλέξουμε με βάση το θεωρητικό δίλλημα "εντός η εκτός ευρώ", δεν έχουμε επιχειρήματα.
Παρά την απλή και κατανοητή σκέψη ότι, "το μνημόνιο μας έκοψε τα λεφτά". Άρα εφόσον Μνημόνιο=Ευρώπη, δια της λογικής συνεπαγωγής, Ευρώπη=αυτοί που μας κοβουν τα λεφτά.
Τόσο απλά ρε παιδιά, είναι τα πράγματα.
Και όσοι δεν το καταλαβαίνουν, κάνουν το πολιτικό έγκλημα να μιλάνε στο βοσκό για διαστημόπλοια. Με αποτέλεσμα ο βοσκός να χάνει και τα πρόβατα, αλλά και το γάλα που παράγουν
Έχει αγανακτήσει ο λαός. Και θέλει χειροπιαστά αποτελέσματα. Λύσεις. Και αυτό είναι το δίκαιο και το σωστό
Ο λαός που πεινά, δεν θέλει αόριστα οράματα και προοπτικές. Θέλει φαγητό και δουλειές. Χρειάζεται ασφάλεια. Χρειάζεται νόμο και τάξη. Ειρήνη και ευημερία. Βιοτικό επίπεδο.
Απέναντι σε αυτές τις ανάγκες, οι πολιτικοί μας, δεν ξέρουν τι να μας πουν, στην πραγματικότητα. Αλλιώς είχαν μάθει και αυτοί τόσα χρόνια
Όταν λοιπόν κλήθηκαν να υπογράψουν τα Μνημόνια, οι περισσότεροι το έκαναν με τη λογική ότι «οι Ευρωπαίοι ξέρουν και δεν θα εκτεθούμε». Διότι οι ίδιοι οι Έλληνες πάτρωνες μας, το μόνο που γνωρίζουν, είναι να κάνουν ελιγμούς, επικοινωνία, και συναλλαγές με τις διάφορες συντεχνίες υψηλού η χαμηλού κοινωνικού επιπέδου.
Εφόσον τελικά, ο Έλληνας έχει συνδέσει την Ευρώπη και το Ευρώ, με το κακό, έτσι αόριστα, μην περιμένετε πως θα βρει την ωριμότητα σε αυτές τις εκλογές, να σκεφτεί και να κάνει υπερβάσεις.
Και αυτός, όπως οι πολιτικοί του πάτρωνες, ενεργεί με τη λογική ότι «αυτοί ξέρουν καλύτερα, δεν θα εκτεθούμε», και θα εμπιστευτεί «αυτούς που ξέρει, σαν το καλό λάδι».
Ε, από την επόμενη των εκλογών, θα ξεκινήσουμε ομαδικώς τη μίρλα και τη γκρίνια «για τους αλλοτινούς καλύτερους πολιτικούς που έπρατταν με βάση το εθνικό συμφέρον και δε μας ξεπουλούσαν, όπως ετούτοι εδώ οι κλέφτες».
Και θα αλλάξουμε πλευρό, ήσυχοι πια ότι θα «δούμε» ανάπτυξη, όπως θα «δούμε» και Ευρώπη, κάποτε.
Σαν να θυμάμαι την παροιμία που λέει «Χέσε ψηλά κι αγνάντευε»
Ε, με το αγνάντι, όλο και κάτι θα μείνει στο χώμα για το λαό. Δε συμφωνείτε?