Γιατί χρειάζεται ο ΣΥΡΙΖΑ?

Όσο περνάει ο καιρός, το πράγμα αρχίζει να ξεμπλέκεται, το κουβάρι, ο μίτος, για να το διατυπώσω πιο όμορφα.

Κάθε κατεργάρης αποκαλύπτεται, κάθε ρόλος στο θεατρικό γίνεται πενηνταράκια, και ακόμα και οι πλέον αδαείς, αντιλαμβάνονται.

Γιατί το σύστημα χρειάζεται το ΣΥΡΙΖΑ σήμερα? Και γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ έχει αλλάξει τροχιά, μεταλλασσόμενος από κόμμα της άκρας αριστεράς σε νέο ΠΑΣΟΚ?

Πρώτον γιατί το σύστημα απεχθάνεται τα κενά. Δεύτερον γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ έχει να παίξει ένα σημαντικό ρόλο στην εκτόνωση της κρίσης που περνάμε.

Αυτό που λέω είναι πως το σύστημα πρέπει να εξισορροπήσει τις πολύ μεγάλες αντιδράσεις που θα προκαλέσει σε επίπεδο κοινωνίας το Μνημόνιο 3 που αυτές τις μέρες συζητείται.

Με ποιό τρόπο θα το καταφέρει αυτό? Με το να βγάλει στην εξουσία το πλέον λαοφιλές και λαοπρόβλητο κόμμα το οποίο συγκεντρώνει αυτή τη στιγμή τα υψηλότερα ποσοστά, και φαίνεται πως πείθει με την ορμή του λόγου του, αλλά και το πρόσωπο του ηγέτη του, Αλέξη Τσίπρα.

Εκλεγόμενος ο ΣΥΡΙΖΑ με την πλειοψηφία, αμέσως απελευθερώνει τον περισσότερο ατμό που βρίσκεται αυτή τη στιγμή εγκλωβισμένος μέσα στην πολιτική χύτρα, και απειλεί με έκρηξη και απρόβλεπτες συνέπειες τους εμπλεκόμενους.

Επίσης με την ίδια κίνηση, συσπειρώνει στον ίδιο χώρο τα ορφανά του σοσιαλισμού, που αφήνει πίσω του το έρημο ΠΑΣΟΚ αλλά και η παραπαίουσα ΔΗΜ.ΑΡ, ενώ ταυτόχρονα, φέρνει το αντίπαλο δέος στη λαίλαπα της ακροδεξιάς, που έχει αποσυντονίσει το μεσαίο χώρο.

Τι είναι ο ΣΥΡΙΖΑ? Το δεκανίκι του συστήματος, σε απλά ελληνικά.

Όπως διαχρονικά, έχει καταδικαστεί η αριστερά να υπηρετεί αυτό τον ρόλο, είτε συνειδητά, είτε ασυνείδητα. Είτε γνωρίζοντας το, καρπούμενη ανταλλαγμάτων, είτε αγνοώντας το, σε ακτιβιστικό ρόλο αντισυστημικού και εξωθεσμικού παράγοντα.

Αυτή τη στιγμή η Ευρώπη συνομιλεί με τον Τσίπρα. Πράγμα που σημαίνει πως εφόσον έχει αποφασιστεί ότι η Ελλάδα θα μείνει στο Ευρώ, νομιμοποιείται εμμέσως η συνέχεια και η εφαρμογή των μνημονίων, ακόμα και μετά τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ, σε λίγο καιρό.

 Και ας μην έχει κανένας αμφιβολία.

Το δρόμο τον έστρωσε η κυβέρνηση Παπαδήμου, ακολούθησε η τρικομματική, ούτως ώστε να δρέψει δάφνες ο Αλέξης, παριστάνωντας "μέσα" τον Αντρέα που "θα συγκρουστεί με το κατεστημένο". Ενώ έξω, θα τραγουδάει άλλα τραγούδια, και θα κάνει τις ίδιες συμφωνίες αμοιβαιότητας όπως και οι προκάτοχοι του.

Είναι φανερό, ότι ακόμα κι έτσι, ρήξη με το σύστημα δεν επέρχεται. Ας υπάρξει όμως το όφελος της κοινωνικής ειρήνης, στην πιο δύσκολη καμπή της σύγχρονης ιστορίας μας, ούτως ώστε να κερδηθεί χρόνος ωριμότητας για την Ελλάδα, ώστε να χωνευτούν και να εμπεδωθούν τα νέα δεδομένα για όλους μας.

Ο ΣΥΡΙΖΑ λοιπόν, αναπληρώνει το κενό και δίνει μια προσωρινή λύση, μέχρι να βρεθεί ο....επόμενος που θα οδηγήσει τη χώρα -όλοι το ευχόμαστε- σε ακόμα ασφαλέστερες κατευθύνσεις.

Προσωπικά πιστεύω πως θα είναι και ξενόφερτο πρόσωπο, ελληνοαμερικάνος, ελληνοεγγλέζος, κάτι τέτοιο τέλοσπάντων με μεγάλη εμβέλεια προσωπικότητας και προβολή στην Ευρώπη και τον κόσμο....