Δεν υπάρχει πολιτική βούληση για τη φοροδιαφυγή

Μερικές φορές αναρωτιέμαι αν ζούμε στην ίδια χώρα.

Ο κύριος Μανιτάκης, εκπρόσωπος της ΔΗΜ.ΑΡ δηλαδή του 4,5% του Ελληνικού λαού, έχει χαράξει κόκκινες γραμμές στο ζήτημα των απολύσεων από το δημόσιο τομέα. Και ανθίσταται σθεναρά σε κάθε συζήτηση περί του θέματος. Συνεχίζοντας έτσι, την ένδοξη παράδοση άλλων πολιτικών, ζώντων και μη, ενεργών και ανενεργών, που έχτισαν την Ελλάδα μας, πάνω σε δύο πυλώνες.

• Τον "επίσημο" πυλώνα των διορισμών μέσω του δημοσίου, με διάφορα έωλα και φαιδρά κριτήρια (που σε μεγάλο βαθμό ευθύνονται για την κατακρίμνηση της ηθικής αξιοπιστίας του κράτους). 
• Και τον ανεπίσημο πυλώνα της μαύρης οικονομίας, και των περί του κράτους παροικούντων "επιχειρηματιών παροχής υπηρεσιών" (που σε μεγάλο βαθμό ευθύνεται για την απώλεια κάθε ίχνους ανταγωνιστικότητας της οικονομίας μας).

Με λίγα λόγια, η Ελλάδα, το πολιτικό και οικονομικό μας σύστημα, έχει βάσεις αυτούς τους δύο πυλώνες και όσους τους εκπροσωπούν. Σε διοίκηση, κοινωνία και έθνος συνολικά.

Με λίγα λόγια, αυτοί οι δύο κεντρικοί άξονες λειτουργίας του κράτους μας, είναι οι υπαίτιοι που η Ελλαδα σήμερα βιώνει μια πρωτοφανή κρίση, σε κάθε επίπεδο.

Αναρωτιούνται λοιπόν οι δημοσιογράφοι "γιατί δεν ευρίσκεται το πολιτικό σθένος για να πατάξουμε τη φοροδιαφυγή". Και επίσης ρωτούν, γιατί δε γίνονται μεταρρυθμίσεις, γιατί δεν απολύεται κανένας στο δημόσιο, ενώ στον ιδιωτικό τομέα η ανεργία καλπάζει στο 30%

Και απαντώ: Αν σε ένα τραπέζι έχουν μείνει 2 μονάχα πόδια, από τα 4, θα τα κόβατε, με κίνδυνο να πέσει το τραπέζι, και όσα βρίσκονται πάνω του?

Μα είναι προφανής, πρόδηλη η απάντηση, στο ερώτημα της φοροδιαφυγής ειδικά!

Η Ελληνική οικονομία είναι τουλάχιστον στο 50% της "μαύρη"!! Η φοροδιαφυγή, η φοροαποφυγή, η συνδιαλλαγή με διεφθαρμένες Εφορίες, τα λεφτά στην Ελβετία και όλα όσα γνωρίζουμε, είναι ο δεύτερος πυλώνας ανάπτυξης και επέκτασης της οικονομίας μας!!

Και η αδικία του να φορολογούνται μονάχα όσοι είναι νομοταγείς ή απλώς δεν μπορούν να "κρύψουν" τα εισοδήματα τους, λόγω μισθωτής εξάρτησης, είναι τεράστια. Είναι απαράδεκτη σε κάθε επίπεδο.

Στο σημείο που βρισκόμαστε όμως, το τελευταίο κάστρο που θα πέσει είναι να επιτευχθεί περιορισμός της φοροδιαφυγής. Ακόμα και ο διορισμός στο δημόσιο θα γίνει θηλιά, λόγω των συνεχών μειώσεων στους μισθούς και τις συντάξεις. Ακόμα και διαθεσιμότητες και περιορισμένες απολύσεις θα δούμε. Θυμηθείτε το

Η φοροδιαφυγή όμως είναι ΑΔΥΝΑΤΟΝ να καταπολεμηθεί. Για λόγους προτεραιοτήτων και οργάνωσης του συστήματος, αλλά και γιατί ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ και δε μπορούν να δημιουργήσουν εκ βάθρων μια οικονομία που θα στηρίζεται σε υγιείς βάσεις εντός ενός σωστού θεσμικού πλαισίου.

Είναι δυνατόν, εσύ σαν διοίκηση, να κρατάς τα κλειδιά της εξουσίας μέσω του μοιράσματος των επιδοτήσεων (έναντι αμοιβής ψήφων, αλλά και μίζας---σήμερα για να εισπράξει ιδιώτης οφειλές από το κράτος πρέπει να έχει μέσον) και εις το όνομα μιας θολής "μεταρρύθμισης", πόσο μάλλον όταν αυτή "επιβάλλεται" απο τις.....Τροϊκες, να την απεμπολήσεις? Να παραδεχτείς δηλαδή ότι είσαι...θνητός και ελέγχεσαι από νόμους και ανθρώπους...και πως δεν είσαι ο "γαμάω και δέρνω" της κάθε 4ετίας????

Δυστυχώς, στην Ελλάδα, έτσι έχουμε μάθει. Και δεν θα αλλάξουμε σύντομα, όσο μπορούμε να το αποφύγουμε. Σίγουρα σε μακροπρόθεσμη προοπτική, κάποια πράγματα θα γίνουν. Κυρίως γιατί τα μνημόνια δε βγαίνουν και ο λαός που εξαθλιώνεται συνεχώς πιέζει για νέες λύσεις, για νέες προτάσεις και ανακούφιση από τα βάρη.

Δεν είναι ανάγκη να γίνει πόλεμος, ώστε να ξεσκεπαστούν ορισμένες αλήθειες καθώς επίσης και οι πολιτικοί τους προστάτες. Όμως δεν είναι θέμα προσώπων, αλλά θέμα του τρόπου λειτουργίας της δημοκρατίας στην Ελλάδα, ΠΟΥ ΠΛΕΟΝ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΣ ΠΡΟΣ ΟΦΕΛΟΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ.

Ας ξεκινήσουμε από την αναθεώρηση του Συντάγματος, υιοθετώντας τα πρότυπα που πρέπει, και μετά ένα ένα τα πράγματα θα ξεκινήσουν να μπαίνουν σε μια άλλη θέση....