"Δεν θα ψηφίσουμε αν είναι η ίδια συνταγή"

Ακόμα δε στέγνωσε το μελάνι της συμφωνίας για το κούρεμα, στις Βρυξέλες, το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας, έσπευσε να προεξοφλήσει τη στάση του.
Κόντρα για την κόντρα. Ανοησία. Τα μέσα ενημέρωσης στο βωμό της εξυπηρέτησης ιδιοτελών μικροσυμφερόντων
Το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας, ευθύνεται στο μέγιστο βαθμό, για την κατάντια της χώρας μας, να παρακαλά για δανεικά και να τραβιέται δεξιά κι αριστερά κυριολεκτικά γονατισμένη για έλεος
Το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας, με τον πλέον ανεύθυνο και αισχρό τρόπο, διαχειρίστηκε τις τύχες της χώρας μας για 5 χρόνια. Δίχως να ιδρώσουν, δίχως να αγγίξουν τα προβλήματα. Αντιθέτως έδωσαν την τελειωτική σπρωξιά με πλέον των 100000 χιλιάδων προσλήψεων στον ευρύτερο δημόσιο τομέα.
Άνθρωποι όπως ο Καραμανλής, ο Αλογοσκούφης, ο Λιάπης, ο Παυλόπουλος, ο Βουλγαράκης, ο Σαμαράς, ο Αβραμόπουλος και άλλοι, ευθύνονται οριζόντια και κάθετα για την σημερινή ξεφτίλα της Ελλάδας. Και όμως δεν έχουν λογοδοτήσει πολιτικά. Ούτε κοινωνικά. Ούτε καν δημόσια, εφόσον έχει αποδειχτεί η ηθική εμπλοκή τους σε πληθώρα υποθέσεων κακοδιαχείρισης και κακοδιοίκησης.
Όχι μόνο δεν τους έχουν πάρει με τις πέτρες, αλλά έχουν ΕΞΑΦΑΝΙΣΤΕΙ μέσα στην ομίχλη της λήθης, της λησμονιάς, της ευχάριστης αυτής αμνησίας, που θάβει βαθιά τα όσα λάθη και παραλείψεις ΕΠΙ ΠΕΝΤΕ ΧΡΟΝΙΑ ΣΥΣΤΗΜΑΤΙΚΑ βύθιζαν την Ελλάδα στην απαξίωση.
Και δεν άνοιξε ρουθούνι. Μια νύχτα, κατέβασαν το διακόπτη, για να έρθει ο επόμενος και να εισπράξει το "κόντο", το λογαριασμό και να φάει την καυτή πατάτα.
Τη χλεύη, τις αποδοκιμασίες, το μίσος και την απογοήτευση για όλα τα δεινά του τόπου, την έχει εισπράξει το ΠΑΣΟΚ και τα στελέχη του. Μέσα σε μια νύχτα έγιναν οι φταίχτες και οι προδότες. Από το Γιώργο Παπανδρέου μέχρι τον τελευταίο βουλευτή. Πέτρες, λάσπη, βρισίδι, φτυσίματα, διαπόμπευση και ξύλο, παραληρήματα, λίβελοι και δηλητήρια τετράστηλα και οκτάστηλα, κωλοτούμπες και αποδοκιμασίες, λαϊκά δικαστήρια και δάχτυλα που είτε έμμεσα είτε άμεσα ΔΕΙΧΝΟΥΝ την κυβέρνηση -που όμως είναι δύο χρόνια στην εξουσία- ως υπαίτια και συνομωτούσα, για να χρεοκοπήσει η χώρα
Ναι σύμφωνοι, είναι κι αυτοί "λίγοι". Είναι κι αυτοί "μέρους του συστήματος". Είναι και αυτοί λόγω ιστορίας και συνέχειας με σχήματα του παρελθόντος, φταίχτες. Ναι είναι κι αυτοί ανεπαρκείς και μικρόψυχοι. Λαοπλάνοι και μανδαρίνοι της δημοκρατίας. Ναι και αυτοί κάνουν τρομακτικά κακές επιλογές σε μια επικίνδυνη καμπή για τη σύγχρονη πολιτική ιστορία μας.
Όμως δε γίνεται να πληρώνουν ΜΟΝΟ ΑΥΤΟΙ ΤΟ ΜΑΡΜΑΡΟ.
Και να εμφανίζεται ένας κάποιος κ. Σταϊκούρας, με μια φάτσα κάτι ανάμεσα σε τραπεζίτη, δικηγόρο, ασφαλιστή, χρηματιστή, και να μας λέει "Δεν θα ψηφίσουμε και δεν θα κάνουμε και δεν θα ράνουμε"
ΣΩΠΑ ΡΕ ΜΕΓΑΛΕ. ΣΩΠΑ ΡΕ ΣΑΜΑΡΑ ΑΝΑΜΟΡΦΩΤΗ που θα διαπραγματευτείς το μνημόνιο με τους εταίρους μας, ξανά
ΣΩΠΑ ΡΕ ΑΡΧΟΝΤΟΜΑΛΑΚΑ που όταν πηγαίνεις στο εξωτερικό "για να ενημερώσεις" για τις θέσεις του κόμματος σου, σε μουντζώνουν νέοι, γέροι, και παιδιά.
Ρε για κοιτάτε ανθρώπους που έχουμε να μας κοροϊδεύουν κατάμουτρα. Για κοιτάτε, που ο Μανωλιός φόρεσε τα ρούχα του αλλιώς και πλασάρεται ξανά ως "μια κάποια λύση"
ΜΑ ΔΕΝ ΝΤΡΕΠΕΣΤΕ?
Όλοι εσείς που έχετε στοχοποιήσει ΜΟΝΑΧΑ την κυβέρνηση, που σκάβετε τον επικοινωνιακό λάκκο για να κονομάτε από τα μπαξίσια των "επόμενων κυβερνήτων" της χώρας?
ΜΑ ΔΕΝ ΝΤΡΕΠΕΣΤΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ, που έχετε σκάσει τον κοσμάκη, τον έχετε πείσει ότι ο Γιωργάκης και ΜΟΝΟ ο Γιωργάκης φταίει και το κακό ΠΑΣΟΚ, που η Ελλάδα έχει γίνει κουρελού από τα συνδικάτα και τα κρατικοδίαιτα φασισταριά του δημοσίου?
Ε συγνώμη αλλά αγανάκτησα.
Αγανάκτησα γιατί, τα παραμύθια και τα μπαλαμούτια συνεχίζονται. Γιατί ενώ η αλήθεια είναι εκεί έξω, μπροστά στα μάτια μας, όπως ακριβώς διατυπώνεται στις διεθνείς συνδιασκέψεις ως προς τις βασικές αδρές γραμμές, εδώ στην Ελλαδίτσα, ΤΑ ΠΑΝΤΑ έχουν ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ ΑΝΑΓΝΩΣΗ
Μιλάω για γεγονότα ΔΥΟ ΕΤΩΝ ΠΡΙΝ όταν ήταν η Νέα Δημοκρατία στην εξουσία και τα έχουμε όλα ξεχάσει. Δώσαμε άφεση αμαρτιών. "Η ιστορία θα τους κρίνει"
Μέχρι και τον Τσοχατζόπουλο ξεθάψανε, για να δείξουν ότι ΤΟ ΚΑΚΟ ΠΑΣΟΚ ΦΤΑΙΕΙ ΓΙΑ ΟΛΑ, όχι απαραίτητα το σύγχρονο, το εξυγχρονιστικό, αλλά να....εκείνο το ΚΑΚΟ ΠΑΣΟΚ ΤΟΥ ΑΝΤΡΕΑ
Για σταθείτε ρε παιδιά. Γιατί ξεχνάμε?
Όταν διόριζαν τον κάθε μπουρτζόβλαχο της κάθε κωλοκλαδικής στο δημόσιο. Όταν διόριζαν τον κάθε ρεμαλο φασίστα φοιτητή απόφοιτο του κάθε κωλο πανεπιστημίου της ημεδαπής. Όταν έδιναν προνόμια και προσβάσεις σε κάθε ανίκανο μαλάκα τεμπέλη. Όταν η δημόσια υγεία έγινε μαγαζάκι για τα προσωπικά ιατρεία και τα φακελάκια που κόστιζαν ζωές. Η δημόσια παιδεία έγινε βιτρίνα για τα φροντιστήρια. Η εθνική άμυνα απλώθηκε τόσο, που 5 στρατούς διατηρούσαμε, λες και είμαστε περικυκλωμένοι από όλο το γαλαξία των κακών. Η ενημέρωση των πολιτών έγινε 40 εφημερίδες-πλυντήρια και 100 κανάλια που έπαιρναν κρατική διαφήμιση. Και πόσα άλλα.
ΉΤΑΝ ΚΑΛΑ ΌΤΑΝ ΤΡΩΓΑΤΕ?  ΌΛΟΙ ΕΣΕΙΣ ΠΟΥ ΚΡΑΖΕΤΕ ΣΗΜΕΡΑ?
Γιατί εγώ θυμάμαι ότι δοξάστηκε ο Αντρέας, ως μέγας μεταρρυθμιστής. Ότι του φιλούσαν τα χέρια που έδωσε ψωμάκι στους διωχθέντες από τη Χούντα. Και ένα σωρό άλλα "ευεργετήματα". Και μεγάλος ηγέτης και τρανός ηγέτης, με ακτινοβολία και δώστου ύμνοι και λατρεία. ΕΠΕΙΔΗ ΤΡΩΓΑΤΕ?
Η Νέα Δημοκρατία πάτησε το κουμπί της αφασίας και του εκτροχιασμού, ΔΥΟ ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΙΝ, και το λογαριασμό τον πληρώνει ο Γιωργάκης.
Ο οποίος ΔΕΧΕΤΑΙ ΣΑΝ ΤΟ ΓΑΪΔΟΥΡΙ και υπομένει ΤΑ ΣΚΑΤΑ που ξεβράστηκαν από τον πάτο της κοινωνίας, αναρχικούς, φασίστες, αντάρτες εσωκομματικούς, καθαρούς και ντεμί αριστερούς επαναστάτες, δεξιούς και ντεμί δεξιούς καπιτάλες κάθε είδους που κάνουν "υποδείξεις" ότι όχι δεν πάμε καλά, όχι δεν είναι έτσι, όχι δεν τα κάνετε σωστά
ΠΟΥ ΗΣΑΣΤΑΝ ΤΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ?
Τώρα λοιπόν που κόπηκε το "τσάμπα γεύμα" θυμηθήκατε να κράξετε?
Η μήπως ο Παπανδρέου είναι τόσο μαλάκας, που δεν καταλαβαίνει ότι με αυτά τα μέτρα που -του αποφασίζουν οι δανειστές μας- να εξαγγείλει, έχει τελειώσει ως πολιτικός και άνθρωπος για δέκα ζωές ακόμα?
Η μήπως ο Σταϊκούρας και ο Σαμαράκος, θα "είναι μια κάποια λύση", καλύτερη και ομορφότερη, για να ταϊζουν τα ΚΟΠΑΔΙΑ ΤΩΝ ΖΩΩΝ που με την χείρα προτεταμένη ζητούν να χορτάσουν τα άπατα στομάχια τους?
ΦΥΣΙΚΑ ΔΕ ΦΤΑΙΕΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ
Αλλά κάπου πρέπει να μπει ένας πάτος στο βαρέλι της ασυδοσίας
Και τα δύο κόμματα ΕΥΘΥΝΟΝΤΑΙ στον μέγιστο βαθμό
Όμως ευθύνεστε κι εσείς, κι εγώ, που στηρίξαμε το φαγοπότι. ΔΕ ΜΑΣ ΧΑΛΟΥΣΕ ΌΤΑΝ ΗΤΑΝ ΚΑΛΑ, ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΣΤΡΑΒΩΣΕ ΈΧΟΥΜΕ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΜΑΣ ΧΑΛΑΕΙ?
Αυτό δεν αντέχω
Να μιλάνε αυτοί που μας πέταξαν στο βούρκο κι εξαφανίστηκαν και να λένε "δεν θα το κάνουμε αυτό"
Λες και θα σε ρωτήσουν ρε χαβαλέ, οι Ευρωπαίοι, που θέλουν τα λεφτά τους πίσω, με κάθε τρόπο, με κάθε αντάλλαγμα. Λες και ενδιαφέρονται αν στην κυβέρνηση θα είναι ο "παντός καιρού ένοχος αποδιοπομπαίος τράγος" Γιωργάκης ή αν θα είναι η Ντόρα και ο Δράκουλας μπαμπάς της. Λες και έχει σημασία για τον άνεργο, το φτωχό και το νέο που δε βρίσκει δουλειά να ζήσει.
ΌΧΙ ΔΕ ΘΑ ΜΙΛΑΤΕ
Θα το βουλώσετε ΟΛΟΙ και θα στρωθείτε στη δουλειά
Να φτιάξετε όσα μπορείτε, απο αυτά ΠΟΥ ΧΑΛΑΣΑΤΕ ΠΑΡΕΑ
Και αφήστε τα αντάρτικα και τις αηδίες. Για να φτιάχνετε κλίμα υπέρ σας. Για τα πρόβατα
Η Ελλάδα χρειάζεται επανεκκίνηση. Χρειάζεται έργα ανάπτυξης και έργα που θα φέρουν αποτελέσματα.
Επιτέλους, χεσμένες έχουμε τις ψήφους σας, και τις συνταγές σας κύριοι
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΘΕΛΟΥΜΕ. ΤΩΡΑ. ΥΠΕΥΘΥΝΟΤΗΤΑ ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ
Εγώ ο Μάρκος δεν έχω την πολυτέλεια να πω "δεν θα ψηφίσω", όταν μου έρχεται το χαράτσι και χρωστάω στην εφορία και δεν θα έχω ρεύμα σε λίγο. Αν μείνω χωρίς εργασία και αν δεν έχω να θρέψω την οικογένεια μου. Δεν έχω καμία επιλογή
Σαν κι εμένα χιλιάδες που θέλοντας και μη στεκόμαστε στη γραμμή του αποσπάσματος
Λοιπόν!! Τέρμα οι σαχλαμάρες
Καλώς ή κακώς, υπάρχουν εξελίξεις. Το χρέος κουρεύτηκε, μπήκαν τα πλαίσια και οι όροι της συμφωνίας, η Ελλάδα τελικά ΔΕΝ ΘΑ ΧΡΕΟΚΟΠΗΣΕΙ ΟΥΤΕ ΘΑ ΓΥΡΙΣΕΙ ΣΤΗ ΔΡΑΧΜΗ όσο και να βαράτε τον κώλο σας ΚΟΥΦΑΛΕΣ που σπέρνετε τρόμο και πανικό
Ασχέτως των λαθών που έχει κάνει η κυβέρνηση τα δύο αυτά χρόνια ΣΗΜΕΡΑ ΑΠΑΙΤΕΊΤΑΙ ΕΘΝΙΚΗ ΣΥΝΝΕΝΟΗΣΗ ΚΑΙ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ με τη συμβολή όλων
Ώστε τα επόμενα ΚΡΙΣΙΜΑ δέκα χρόνια που πήραμε παράταση να κάνουμε μεταρρυθμίσεις, η Ελλάδα να ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕΙ να αλλάξει, και από χώρα κοπρόσκυλων, συνδικαλιστών και πάσης φύσης νταβατζήδων, δημόσιων υπαλλήλων και τεμπέληδων και αμόρφωτων ανθρώπων, να γίνει μια χώρα παραγωγική, όσο γίνεται, που θα εκμεταλλεύεται ΤΙΣ ΤΕΡΑΣΤΙΕΣ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΕΣ ΤΗΣ
Στις οποίες έχω επανειλημμένα αναφερθεί
Κανείς δεν είπε ότι η συμφωνία στις Βρυξέλες είναι η καλύτερη. Μπορεί και να μην είναι κάν μέτρια
ΕΙΝΑΙ ΟΜΩΣ ΔΙΑΟΛΕ ΜΙΑ ΛΥΣΗ
Και είναι επιτυχία του Παπανδρέου και της κυβέρνησης του. Και μπράβο
Μέσα στα σκατά που μας γέμισαν, ίσως αυτή η συμφωνία να είναι ένα μικρό διαμάντι που ΙΣΩΣ να είναι και μια ευκαιρία
ΣΤΟ ΧΕΡΙ ΤΟΥΣ ΝΑ ΑΠΟΔΕΙΞΟΥΝ ότι όντως είναι. Στο χέρι το δικό τους και όλων των ΣΟΦΡΩΝΩΝ Ελλήνων πολιτικών να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων
Είναι η τελευταία μας ευκαιρία

Ποδόσφαιρο και πολιτική-μια παρεξηγημένη σχέση

Αναδημοσιεύω το κείμενο μου, από την ιστοσελίδα overlap.gr: http://www.overlap.gr/?p=11887

Είναι γνωστό στην Ελλάδα ότι η πολιτική σκέψη, έχει υποκατασταθεί από την πελατειακή εξάρτηση σε κάθε τομέα της ζωής μας. Αποδείχτηκε περίτρανα με το σκάνδαλο των στημένων αγώνων ότι και στο ποδόσφαιρο έχει παίξει σημαντικό ρόλο. Από την άλλη μεριά, οι νίκες της εθνικής μας ομάδας, αλλά και διάφορων συλλόγων, έγιναν οχήματα μεταφοράς πολιτικών μηνυμάτων προς πάσα κατεύθυνση. Αυτό ίσως να σημαίνει, ότι τελικά οι δύο χώροι, έχουν περισσότερα κοινά, παρά αντιθέσεις.

Δεν αναφερόμαστε φυσικά στη διοίκηση του ποδοσφαίρου, που υπάγεται στο υπουργείο Πολιτισμού. Από μόνο του αυτό το ζήτημα είναι εντελώς ξεχωριστό. Το θέμα που μας ενδιαφέρει, είναι ότι οι νίκες, οι ήττες, οι διεκδικήσεις και η συμπεριφορά του κάθε χώρου (ποδοσφαίρου και πολιτικής) αποδεικνύουν πως τα αντανακλαστικά του Ελληνικού λαού «ερεθίζονται» με τον ίδιο τρόπο.

Η μάχη του αδύνατου ενάντια στον ισχυρό. Η μάχη του κοινωνικά δίκαιου απέναντι στο οικονομικά τυραννικό. Η πρωτεύουσα απέναντι στην περιφέρεια. Οι ανισότητες, που στο χορτάρι ή μπροστά στην κάλπη «επιβάλλεται» να εξισωθούν, βορά στα μάτια του φιλοθεάμονος κοινού. Και η τελική «κάθαρση» όπως έλεγαν τον επίλογο των αρχαίων δραμάτων, που πάντοτε αποκαθιστά τις σχέσεις μεταξύ των αντιμαχόμενων, «δίνοντας την απάντηση». Άλλοτε θετική (όπως πανηγυρίσαμε στη νίκη του Ολυμπιακού) και άλλοτε αρνητική (όπως συνέβη με το Μνημόνιο και το ΔΝΤ).

Μπορεί σε πρώτη ανάγνωση να φαίνεται παράξενο, να συγκρίνονται δυο διαφορετικά πράγματα μεταξύ τους. Το «διασκεδαστικό» ποδόσφαιρο και η «στενάχωρη» πολιτική. Όμως τα αιτήματα και οι προσδοκίες, είναι παρόμοια. Και μέχρι πρότινος βασίστηκαν (καλώς ή κακώς) σε διάφορες εσφαλμένες, κατά τη γνώμη μας, παραδοχές.

Στην πολιτική σκηνή, όλοι μας έλεγαν πως οι Έλληνες, αξίζουμε να περνάμε ζωή και κότα, χωρίς να έχουμε τακτοποιήσει σωστά τα «του οίκου μας», μόνο και μόνο επειδή «δώσαμε τα φώτα μας στην Ευρώπη» ή γιατί είμαστε λαός ικανότατος, ευρηματικός, με μια μοναδική κουλτούρα. Στο ποδόσφαιρο, ζητούσαμε από τις ομάδες μας, να «βγάλουν μάτια» στα Ευρωπαϊκά παιχνίδια με ποδόσφαιρο πρωτοβουλίας, θεαματικές επιθετικές ενέργειες, φαντεζί μεταγραφές που «θα μας ανεβάσουν επίπεδο». Ποιο ήταν το αποτέλεσμα μέχρι σήμερα?

Αποσπασματικές και εφήμερες «νίκες», τόσο για την πατρίδα όσο και για το Ελληνικό ποδόσφαιρο μέσα σε ένα –γενικά- γκρίζο περιβάλλον, που τελικά ήταν μαύρο και άραχνο, για όσο στηριζόταν σε ψέματα, ευχολόγια και αυταπάτες (για παράδειγμα «Πύρρειες» διπλωματικές νίκες ή εκτός έδρας «διπλά» που στην επανάληψη γίνονταν συντριβές).

Για καλή μας τύχη, οι Έλληνες θεοί μας έδωσαν την ευκαιρία να συνειδητοποιήσουμε την πραγματικότητα, προτού καταστραφούμε ολοσχερώς. Η φετινή πρόκριση της εθνικής Ελλάδος, οι επιτυχίες Ολυμπιακού και ΠΑΟΚ, προήλθαν από την στόχευση σε ένα ορθολογικό, δουλεμένο, αξιόπιστο και ρεαλιστικό πλάνο, που έδωσε τη δυνατότητα στους ποδοσφαιριστές, να ανταποκριθούν σωστά σε ρόλους που μπορούν να ανταπεξέλθουν. Με λίγα λόγια, η πίστη ότι «αυτά μπορούμε, έτσι θα προσπαθήσουμε», απελευθέρωσε το ποδόσφαιρο μας, από ουτοπικές εμμονές, χαρίζοντας μας τη δόξα, μέσα από όραμα συμβατό με τις ιδιαιτερότητες μας. Μέσα από σκληρή δουλειά, λογική και αξιοπρέπεια. Όχι μόνο στα λόγια και στις εφημερίδες, αλλά στα έργα και τις πράξεις. Και ήρθε φυσιολογικά, χωρίς παρατράγουδα, με τον ίδιο τρόπο που συμβαίνει σε κάθε πολιτισμένη χώρα, εδώ και χρόνια.

Δεν πρέπει να μένουμε έκπληκτοι και αποσβολωμένοι, μπροστά στις «αναπάντεχες και ηρωικές επιτυχίες». Δεν πρέπει να σκεφτόμαστε επιπόλαια και επιφανειακά. Δεν πρέπει να παρασυρόμαστε από τους λαοπλάνους κάθε χώρου, που φουσκώνουν τα μυαλά και τις καρδιές των απλών ανθρώπων, για να καρπώνονται οι ίδιοι τα οφέλη.

Όσο κι αν φαίνεται παράξενο σε μερικούς, υπάρχει συνταγή επιτυχίας, και είναι κοινή τόσο στο ποδόσφαιρο όσο και στην πολιτική. Η συνταγή αυτή, συμβαδίζει με την απλή, κοινή λογική, και τίποτα περισσότερο.

Παρότι σήμερα, φαίνεται να επικρατεί η απαισιοδοξία και η μιζέρια, τα πάντα ξεκινούν από τη σωστή «ανάγνωση» του υλικού που έχει στη διάθεση του ο κάθε Πρωθυπουργός ή ο κάθε τεχνικός ποδοσφαίρου. Όπως δε γίνεται να μετατραπεί από τη μια στιγμή στην άλλη η χώρα μας σε «Γερμανία», όσο και να το ευχόμαστε ή να το απαιτούν επιτακτικά οι εταίροι μας, έτσι δεν είναι δυνατόν, μέσα σε μια σεζόν, να μεταμορφωθεί ο Παναθηναϊκός σε Ρεάλ Μαδρίτης. Όσοι Άραβες και να επενδύσουν στην ομάδα. Όσα πακέτα βοήθειας να πάρουμε και όσες μεταρρυθμίσεις να ψηφιστούν με τραγικό κόστος για τον πολίτη. Δεν υπάρχει πριγκίπισσα να φιλήσει το βάτραχο, στην αληθινή ζωή. Τίποτα δε μας έχει χαριστεί. Τίποτα δε χαρίζεται.

Τα πάντα όμως κερδίζονται. Και στο ποδόσφαιρο και στην πολιτική.

Μέσα από τη διαχρονική προσήλωση, σε λογικά και μελετημένα μοντέλα, την πίστη στις πραγματικές μας δυνατότητες, το ρεαλισμό και την αλήθεια, και πάνω απ όλα, στη σκληρή δουλειά. Δηλαδή με εργαλεία που διαθέτουν οι πολιτισμένες κοινωνίες (και ομάδες) που θέλουν να εξελιχθούν και να παράγουν πορείες και επιτυχίες αντίστοιχες με τις προσπάθειες τους.

Πόσο ακόμα θα αγνοούμε αυτή την απλή διαπίστωση?

Το τέλος του Δημόσιου τομέα

Θα μπω κατευθείαν στο ψητό
Ούτε απεργίες, ούτε καταλήψεις, ούτε διάλογος ούτε τίποτα, δε μπορεί να αλλάξει αυτή τη στιγμή την πορεία των πραγμάτων
Το μοναδικό μέσον πειθούς που είχε η κρατική διοίκηση, απέναντι στους εργαζομένους που απασχολούσε, ήταν το γενικό λογιστήριο του κράτους. Η θεωρητική δηλαδή παύση πληρωμών σε όσους απεργούσαν και προκαλούσαν ζημιά στην κοινωνία με τη συμπεριφορά τους
Θεωρητική βέβαια, διότι ξέρουμε πολύ καλά, ότι ουδέποτε, μέχρι σήμερα, υπάλληλος δήμου, ΔΕΚΟ ή του στενού δημόσιου τομέα, δεν υπέστη καμία τιμωρία (πχ στέρηση πληρωμών ή απόλυση) εφόσον υπήρχε απόδειξη ότι κωλυσιεργούσε στη διεκπεραίωση της εργασίας του. Η την αμελούσε. Η απλά δεν την επιτελούσε. Η απέτρεπε άλλους συναδέλφους του να την εκτελέσουν. Η έκανε κατάληψη, πορεία, διαμαρτυρία κλπ μπλοκάροντας μια δημόσια λειτουργία
Οι άλλοτε διαπραγματεύσεις σε επίπεδο συνδικαλιστών και ηγεσίας, είχαν μια βάση αναφοράς. Τη δυνατότητα του κράτους να διαχειρίζεται τα -όποια- χρηματικά του διαθέσιμα. Στη βάση αυτή (αλλά και στη νομοθεσία που ξεχαρβαλώθηκε ανά τα έτη από αμέλεια και σκοπιμότητα) υπήρχε όντως αιτία να γίνεται "διάλογος". Έστω και προσχηματικός.
Δυο τρεις μέρες απεργία, δυο τρεις πορείες με επεισόδια και τρομερά πλάνα από τα κανάλια και αμέσως η κυβέρνηση, "έκανε διαπραγματεύσεις", με τους επαγγελματίες νταβατζήδες που σιγά σιγά υποκατέστησαν την πραγματική ανάγκη για εκπροσώπηση των εργαζομένων, στα διοικητικά συμβούλια και τις αποφάσεις της εξουσίας. Αυτό φυσικά προϋπέθετε ότι η εξουσία διαθέτει χρήματα. Δηλαδή λογιστήριο και ταμειακά αποθέματα.
Σήμερα, σε απλά ελληνικά, ούτε λογιστήριο ελέγχει, ούτε ταμειακά αποθέματα διαθέτει το Ελληνικό κράτος. Έχει χρεοκοπήσει και κρέμεται από την ελεημοσύνη των Ευρωπαίων.
Άρα ποια η βάση της -όποιας- διαπραγμάτευσης? Να μεσολαβήσει η κυβέρνηση, ανάμεσα στα αιτήματα των σκουπιδιάρηδων, των βενζινοπωλών, των οδηγών λεωφορείων και την Τροϊκα?
Ούτε αυτό είναι πλέον εφικτό. Από οικονομικής και πολιτικής άποψης. Η Ελληνική κυβέρνηση έχει ολότελα απαξιωθεί στα μάτια των εταίρων μας. Όλοι γνωρίζουν ότι ήταν και είναι έρμαιο των συντεχνιών και ότι καμία σοβαρή ισχύ δεν έχει να ελέγχει την εγχώρια πραγματικότητα.
Η διαφορά όμως σήμερα, είναι πως "ούτε για τα μάτια" δε μπορούν να κάτσουν στο ίδιο τραπέζι, συντεχνίες και κράτος. Γιατί θα πέσει σφαλιάρα. Από το εξωτερικό. Και οι ευθυνόφοβοι πολιτικοί, όπως τη φάνε τη σφαλιάρα, αμέσως θα τη στείλουν από κάτω. Και ακόμα παρακάτω, μέχρι να φτάσει και σε αυτόν που δεν έχει φταίξει σε τίποτα. Στη βάση της πυραμίδας.
Τι σημαίνουν όλα αυτά?
Πολύ απλά ότι, από τη στιγμή, που το ένα κομμάτι του δημοσίου - του κράτους, όπως αυτό -καλώς η κακώς- εκφράζεται από τις συντεχνίες, έχει στραφεί η στρέφεται ενάντια σε άλλα κομμάτια της κοινωνίας (πχ στους πολίτες που χρησιμοποιούν τα δημόσια μέσα μεταφοράς, αυτούς που πληρώνουν δημοτικά τέλη, αστυνόμευση, παιδεία, υγεία κλπ) τότε ο ρόλος του ακυρώνεται
Ακυρώνεται γιατί γνωρίζουμε ότι το δημόσιο υφίσταται και λειτουργεί υπέρ του λαού και της πατρίδας
Από τη στιγμή που ο ένας δημόσιος λειτουργός, εναντιώνεται στο δημόσιο συμφέρον, παύει να νομιμοποιείται για τις πράξεις του.
Εκεί λοιπόν -δυστυχώς- πρέπει να ληφθούν άμεσα ορισμένα μέτρα, διότι η κυβέρνηση οφείλει να υπερασπιστεί το γενικότερο συμφέρον χωρίς διακρίσεις.
Και δυστυχώς η μόνη λύση είναι οι άμεσες ιδιωτικοποιήσεις, με κάθε κόστος
Επαναλαμβάνω τη λέξη δυστυχώς, διότι η μακρά πορεία της κρατικής διαχείρισης των δημόσιων υπηρεσιών, καθώς επίσης και ο ανύπαρκτος λειτουργικός έλεγχος για το παραμικρό, οδήγησαν στην πλήρη απαξίωση των ίδιων των θεσμών. Της ίδιας της έννοιας του δημοσίου συμφέροντος
Ο λόγος που αρχικά ήταν σωστό και λογικό, να εντάσσονται στη διαχείριση του κράτους, ένα σωρό υπηρεσίες, ήταν γιατί όλοι οι σοσιαλιστές της μεταπολίτευσης, πρότασσαν τη -με κάθε κόστος- διατήρηση του κοινωνικού χαρακτήρα αυτών των υπηρεσιών. Δηλαδή την πρόσβαση σε αυτές, από μεγάλα κομμάτια της κοινωνίας, με ένα χαμηλό κόστος, και μεγάλη διαφάνεια και κριτική, από τις μεγάλες μάζες.
Το παρελθόν ήταν παρελθόν μεγάλων μεγεθών. Ο λαός, αυτή η λέξη στην οποία στηρίζεται το Σύνταγμα, έχει την έννοια του πληθυσμού. Ενός μεγάλου αριθμού ανθρώπων, μιας πλειοψηφίας, που με την επιρροή της καθορίζει τις αποφάσεις της κεντρικής διοίκησης
Δυστυχώς για να δουλέψει σωστά αυτό το σύστημα, υπάρχουν πολλές και σοβαρές προϋποθέσεις, που όταν δεν τηρούνται γυρνούν μπούμερανγκ ακυρώνοντας το ίδιο το σύστημα. Τον ίδιο το λαό
Στην αρχαία Ελλάδα, δημοκρατία νοούταν το πολίτευμα των αρίστων. Δηλαδή μιας ανώτερης κάστας πληθυσμού. Άρα εξ ορισμού, δεν υπήρχε δημοκρατία για όλες τις κοινωνικές τάξεις. Ούτε για όλο τον πληθυσμό της χώρας. Παρά μόνο για λίγους.
Σήμερα, για να υπήρχε νόημα στη λέξη δημοκρατία, θα έπρεπε να είμαστε όλοι όμοιοι. Να ανήκουμε στην ίδια κοινωνική τάξη. Πως γίνεται ο διαχωρισμός των τάξεων σε ένα παγκοσμιοποιημένο οικονομικό σύστημα? Με βάση την πρόσβαση στα μέσα παραγωγής? Η με βάση τον ατομικό πλούτο?
Η εμπειρία της Ελλάδας, έδειξε ότι δεν άνοιγε ρουθούνι, όσο επικρατούσε η λογική του κρατικού πλούτου, που δεν ήταν όμως απαραίτητα ατομικός. Και δεν ήταν ατομικός, γιατί το κράτος στην πραγματικότητα, δεν έλεγχε και δεν πριμοδότησε ποτέ τη δημιουργία και την επιβίωση ιδιωτικών μέσων  παραγωγής. Ήταν το ίδιο, παραγωγός εργασίας, μέσω των θέσεων, εντός του εαυτού του. Άρα οι έχοντες πρόσβαση σε αυτό, ήταν οι "άριστοι". Η προνομιούχα κάστα.
Οι υπόλοιποι, οι έχοντες πρόσβαση σε άλλα μέσα παραγωγής (πχ οι ιδιωτικοί υπάλληλοι, οι αγρότες, οι επιχειρηματίας κλπ) δεν ήταν όμοιοι με τους "άριστους", έστω και αν κατείχαν ατομικό πλούτο. Και δεν ήταν όμοιοι γιατί πολύ απλά δεν είχαν τα ίδια μέσα διαπραγμάτευσης. Δηλαδή τον εκβιασμό του κράτους. Με πορείες, απεργίες, καταλήψεις, εκβιασμούς και τραμπουκισμούς.
Το μέσο διαπραγμάτευσης σε μια ελεύθερη οικονομία, θεωρητικά είναι η λειτουργία μιας αγοράς προσφοράς και ζήτησης. Το κράτος δημιούργησε μονοπώλια. Αυτά ευθύνονται για το έλλειμμα ανταγωνιστικότητας στην Ελλάδα. Τα μονοπώλια που οι συντεχνίες ελέγχουν
Πάμε ξανά στην αρχή. Σήμερα τα κρατικά μονοπώλια φαίνεται ότι στρέφονται το ένα ενάντια στο άλλο. Συμπεριφέρονται ως νησίδες "αρίστων" που αντιμάχονται για την πρόσβαση και την επιρροή στο κράτος, όπως κατάφερναν παλιότερα με εξαιρετικά αποτελέσματα για τα μέλη τους. Όμως το κράτος δεν είναι μόνο οι "άριστοι" και η δημοκρατία δεν αφορά μόνο αυτούς. Αφορά ένα ευρύτερο σύνολο.
Αφορά τους ομοίους. Σε αντίθεση δηλαδή με την αρχαία Ελλάδα. Τα σύνολα πληθυσμού είναι διευρυμένα, περιλαμβάνοντας όλες τις κάστες. Προνομιούχους και μη. Αυτό τουλάχιστον ήταν το σύνθημα της μεταπολίτευσης. Η Ελλάδα να ανήκει στους Έλληνες.
Αυτές τις μέρες, βιώνουμε το τέλος του δημόσιου χαρακτήρα του κράτους. Που θα έπρεπε να εξυπηρετεί όλους τους Έλληνες. Στους οποίους υποτίθεται πως ανήκει η Ελλάδα. Εμείς όμως βλέπουμε ότι η Ελλάδα ανήκει στους "αρίστους", που χαλάνε τον κόσμο
Ποια η λύση λοιπόν? Η εκχώρηση των λειτουργιών που κατέχουν οι "άριστοι", σε όλη την κοινωνία
Μέσω των ιδιωτικοποιήσεων των υπηρεσιών αυτών, και της πρόσβασης σε αυτές, από όλους τους Έλληνες που κατέχουν ατομικό πλούτο. Που είναι προϋπόθεση για να επιβιώσει ένας άνθρωπος σε μια καπιταλιστική παγκοσμιοποιημένη δημοκρατία. Για να συμμετέχει. Αγοράζοντας υπηρεσίες.
Ιδιώτες στα σκουπίδια και τις χωματερές. Ιδιώτες στα μέσα μεταφοράς. Ιδιώτες παντού. Ανταγωνισμός, επιχειρηματικότητα, νέες θέσεις εργασίας και διεύρυνση της πρόσβασης, σε κάθε Έλληνα που θέλει να αγοράσει υπηρεσίες.
Η λογική ότι, δημόσιο αγαθό συνεπάγεται και δημοκρατικό αγαθό, δεν υφίσταται πλέον
Είμαστε ένας λαός που έχει μέχρι σήμερα αποδείξει, ότι δεν ενδιαφέρεται για τα δημόσια αγαθά. Φοροκλέβοντας, εισφοροδιαφεύγοντας, ζητώντας ρουσφέτια για τον εαυτό μας. Αδιαφορώντας για κάθε κοινωνικό συμφέρον προς όφελος του ατομικου. Χτίζοντας όπου γουστάρουμε, ανεχόμενοι κάθε λαμογιά και βρωμιά στην πλάτη μας για να μη βαφτιστούμε "ρουφιάνοι". Αψηφώντας κάθε νόμο, όσο μας παίρνει, χωρίς καμία απολύτως συνέπεια. Πληρώνοντας τελικά για υγεία, παιδεία, ασφάλεια με μαύρα λεφτά.
Λοιπόν, δεν έχουμε το δικαίωμα να παριστάνουμε ότι κοπτόμεθα  υπέρ της δημόσιας διαχείρισης των υπηρεσιών. Κανείς μας δεν έχει το δικαίωμα να λέει ότι θέλει να απολαμβάνει δωρεάν, τα όσα ο ίδιος υπονόμευσε για 30 χρόνια με τις ατομικές του πράξεις. Τις πράξεις εντός των στενών ορίων της κάστας των "αρίστων"
Δυστυχώς, δυστυχέστατα. Και εις βάρος των όσων πραγματικά έχουν ανάγκη. Που όντως χρειάζονται το ΙΚΑ, και τα λεωφορεία, και το δημόσιο σχολείο, γιατί είναι μεροκαματιάρηδες.
Αυτά καταφέραμε με την ασυδοσία μας. Με τη στενοκέφαλη νοοτροπία μας. Να αρπάξουμε ότι μπορούμε από το τραπέζι, χωρίς να αφήσουμε τίποτα για όσους έχουν ανάγκη. Ωραίος χριστιανισμός, να σημειώσω. Ωραία συμπεριφορά στον πλησίον. Ωραία δημοκρατία.
Η δημοκρατία των "αρίστων", όπως είπα και πριν. Των "αρίστων" που είχαν καβάντζα τους σκλάβους και τις γυναίκες κλεισμένες στο σπίτι. Και σήμερα αυτό δε συμβαίνει τελικά? Σκλάβοι οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα για 400 ευρώ, σκλάβοι οι μετανάστες χωρίς καμία ασφάλεια, σκλάβες και οι γυναίκες των πληβείων, που για να γεννήσουν ένα παιδί, πρέπει να κοπούν σε 10 κομμάτια.
Εγώ λοιπόν δεν θέλω να πληρώνω για ένα τέτοιο κράτος. Φτάνει πια
Θέλω να πληρώνω και να παίρνω υπηρεσίες. Θέλω να πληρώνω και να αισθάνομαι ότι και ο διπλανός φυλάει Θερμοπύλες, όπως εγώ. Όχι ότι στην πλάτη μου παίζει τόμπολα με την κάθε εξουσία.
Εφόσον οι κρατικοί λειτουργοί, οι ΔΕΚΟ, το δημόσιο, έχει στραφεί και στρέφεται ενάντια στο κοινό συμφέρον, τότε έχει χάσει το λόγο ύπαρξης του. Ακυρώθηκε στα μάτια μου. Δεν τον πληρώνω
Ας τα πάρουν λοιπόν οι ιδιώτες, να τα λειτουργήσουν και ο πολίτης να κρίνει και να αποφασίζει με βάση την αγοραστική και καταναλωτική του επιλογή, όπως γίνεται ΠΑΝΤΟΥ στον κόσμο
Δε μου αρέσει αυτή η εταιρεία ταξί? Παίρνω τη δίπλα. Δε μου αρέσει αυτή η τηλεφωνία? Πάω στη δίπλα. Δε μου αρέσει αυτή η εταιρεία ηλεκτρισμού? Αγοράζω από την άλλη. Δε μου κάνει το τάδε μετρό? Τραβάω μια μήνυση στην εταιρεία και παίρνω τα λεφτά μου πίσω. Ούτε απεργίες, ούτε τίποτα
Και δεν καταλαβαίνω γιατί φοβόμαστε τόσο πολύ αυτά τα απλά πράγματα
Προς όφελος της κοινωνίας είναι. Προάγεται η σωστή και καλή εργασία, το καλό αποτέλεσμα
Χωρίς "προστασίες". Χωρίς νταβατζιλίκια.
Ας το σκεφτούμε καλύτερα. Το τέλος του δημόσιου τομέα, δε συνεπάγεται απολύσεις σώνει και καλά
Συνεπάγεται μετατόπιση της σκέψης και της ενέργειας μας, σε παραγωγικές καταστάσεις. Θετικές και χρήσιμες για περισσότερους Έλληνες. Συνεπάγεται μια λειτουργία που δεν έχει περιθώρια να χάνει πελάτες. Και γι αυτό προσπαθεί.
Δε ζούμε στην εποχή των μεγάλων λαϊκών διεκδικήσεων. Ζούμε στην εποχή που επιβραβεύεται το ωφέλιμο και το λογικό για τη ζωή των περισσότερων. Απλή λογική.
Αυτό ναι, θα έπρεπε να είναι μια μεγάλη λαϊκή διεκδίκηση.
Και αυτό όμως, το έχουμε εκχωρήσει στις συντεχνίες, χωρίς αντάλλαγμα.
Και είναι μεγάλη ντροπή, για όλους τους Έλληνες, προνομιούχους και μη

ΥΓ...εννοείται φυσικά ότι για τους ανθρώπους που έχουν ανάγκη, ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ να λειτουργεί με τις ελάχιστες εισφορές ΟΛΩΝ, ένα κράτος πρόνοιας. Δεν θα το κάνουμε Αμερική που πεθαίνει ο κόσμος στα παγκάκια. Όμως και στη χώρα μας, φτάσαμε στο μη παρέκει. Έπεσε πείνα, για να συντηρούνται οι προνομιούχοι. Ε όχι. Αυτό να αλλάξει. Αυτό θέλω και απαιτώ

Δελτίο Οικονομικών Εξελίξεων από την Alpha Bank, περίοδος (από) 13/10/2011

Αναδημοσιεύω ένα μέρους του δελτίου που αφορά την Ελληνική οικονομία:


Εδώ το πρωτότυπο, όσοι θέλετε διαβάστε το όλο, αλλά για τη δική μας συζήτηση εξυπηρετεί και το πρώτο κομμάτι που έχω αναρτήσει : http://www.alpha.gr/files/infoanalyses/weekly20111013.pdf

Ελληνική Οικονομία

Η Τρόικα έδωσε στην δημοσιότητα ανακοίνωση με τα συμπεράσματά της από την ολοκλήρωση των διαβουλεύσεων με την ελληνική κυβέρνηση στο πλαίσιο της  5ης

επιθεώρησης όσον αφορά στην πρόοδο υλοποίησης του Μνημονίου.  Από την

ανακοίνωση αυτή  προκύπτει ότι:

α)  Υπήρξε συμφωνία με την Κυβέρνηση για τις πολιτικές που απαιτούνται για να επανέλθει το Πρόγραμμα Δημοσιονομικής Προσαρμογής και Διαρθρωτικών Μεταρρυθμίσεων  (ΠΔΠ&ΔΜ)  που εφαρμόζεται σε πορεία υλοποίησης των στόχων του.

β) Παρά το ότι ο στόχος για το έλλειμμα της γενικής κυβέρνησης δεν θα επιτευχθεί το 2011,  η επίτευξη του στόχου για το 2012  με μείωση του ελλείμματος της γενικής κυβέρνησης στα € 14,9 δις μπορεί ακόμη να εξασφαλισθεί με την αποφασιστική εφαρμογή του Προσαρμοσμένου Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος Δημοσιονομικής Στρατηγικής (ΜΠΔΣ).

γ)  Πρόσθετα μέτρα πιθανόν να χρειαστούν για την επίτευξη των στόχων του ΜΠΔΣ το 2013  και το 2014. Τα μέτρα αυτά θα πρέπει να έχουν εξειδικευτεί έως τα μέσα του 2012.  Τα νέα μέτρα θα πρέπει να επικεντρωθούν στην πλευρά των δαπανών για να είναι περισσότερο φιλικά στην ανάπτυξη.

δ)  Στον τομέα των αποκρατικοποιήσεων αναγνωρίζεται η πρόοδος που έχει συντελεστεί με τη δημιουργία του Ταμείου Αξιοποίησης Περιουσίας Δημοσίου  (ΤΑΠΔ)  και τη μεταφορά σε αυτό των σημαντικών περιουσιακών στοιχείων του Δημοσίου και η αποφασιστικότητα της Κυβέρνησης να επιτύχει έσοδα ύψους € 35 δις από αυτή την δραστηριότητα έως το τέλος του 2014.

ε)  Στον τομέα των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων αναγνωρίζεται η πρόοδος που έχει επιτευχθεί, αλλά θεωρείται άνιση μεταξύ των διαφόρων τομέων.  Η συνέχιση και η ενίσχυση της διαδικασίας των μεταρρυθμίσεων θα πρέπει να αποτελεί την κύρια πρόκληση για την Κυβέρνηση.  Ως αξιόλογη εξέλιξη θεωρείται η διακοπή της υποχρεωτικής επέκτασης στις επιχειρήσεις των συλλογικών συμβάσεων εργασίας που υπογράφονται σε επίπεδο Τομέα.

στ) Γενικά αναγνωρίζεται η σημαντική πρόοδος που έχει συντελεστεί στον τομέα της δημοσιονομικής προσαρμογής,  αλλά για να υλοποιηθεί η περαιτέρω μείωση των ελλειμμάτων με κοινωνικά αποδεκτό τρόπο η Κυβέρνηση θα πρέπει να δώσει μεγαλύτερη έμφαση στις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, ιδιαίτερα στο Δημόσιο Τομέα.

ζ)  Η Τρόικα θεωρεί ότι οι συνεχιζόμενες συζητήσεις για τη συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα στη χρηματοδότηση της Ελλάδος (PSI) και οι αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής της Ζώνης του Ευρώ της 21ης Ιουλίου 2011 συνεπάγονται ότι η χρηματοδότηση του προγράμματος είναι πλήρης.

i)  Η έγκριση των ανωτέρω συμπερασμάτων από το Eurogroup και από το ΔΣ του ΔΝΤ θα σηματοδοτήσει την εκταμίευση της  6^ης δόσης ύψους € 8,0  δις, τουΔανείου των € 110 δις.

Σχετικά με τα ανωτέρω σημειώνονται τα ακόλουθα:

Πρώτον,  η μείωση του ελλείμματος της γενικής κυβέρνησης στα € 14,9 δις το 2012, όπως προβλέπει η Τρόικα σημαίνει μείωσή του κατά € 21,5  δις σε 3-έτη, παρά το ότι στην περίοδο αυτή σημειώνεται σημαντική αύξηση των δαπανών για τόκους. Αυτό οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στον μη εποικοδομητικό σχεδιασμό του προγράμματος χρηματοδοτικής ενίσχυσης της Ελλάδος τον Μάιο του 2010  και στην επιβαρυντική για την Ελλάδα εκτέλεση αυτού του προγράμματος στους τελευταίους 18-μήνες και ιδιαίτερα εντός του 2011. Υπήρξε απόκλιση στο έλλειμμα του 2011 κατά € 2,3 δις διότι οι δαπάνες για τόκους αυξήθηκαν κατά € 3,7  δις,  κυρίως λόγω της υποχρέωσης της ελληνικής κυβέρνησης να δανείζεται μεγάλα ποσά με βραχυχρόνια ΕΓΕΔ υψηλού κόστους. 

Δεύτερον, η μεγάλη απόκλιση από τους στόχους στην εκτέλεση του Π2011 κατά το  8μηνο του 2011 οφείλεται κατά κύριο λόγο στις αστοχίες του φορολογικού νόμο του Απριλίου του 2010  οι οποίες οδήγησαν σε απώλειες εσόδων ύψους άνω των € 3,0  δις κατά το 8μηνο αυτό. Οι αστοχίες του νόμου αυτού διορθώθηκαν με τα νέα μέτρα που έλαβε η Κυβέρνηση τον Ιούνιο και τον Σεπτέμβριο του 2011. Επίσης,  ο μεγάλος αριθμός συνταξιοδοτήσεων που σημειώθηκε το 2010 και ιδιαίτερα το 2011 (λόγω της εφαρμογής των εξαιρετικά πιο αυστηρών παραμέτρων του νέου συνταξιοδοτικού πλαισίου από το 2013) συνεπάγεται αύξηση των δαπανών για συντάξεις και μείωση των εισφορών στα ασφαλιστικά ταμεία το 2011,  με αποτέλεσμα την αύξηση των επιχορηγήσεων του τακτικού προϋπολογισμού προς

αυτά τα ταμεία.  Επομένως,  το πρόβλημα των αποκλίσεων στην εκτέλεση του Π2011  οφείλεται αποκλειστικά στη σημαντική μείωση των καθαρών εσόδων του τακτικού προϋπολογισμού και στη μείωση των εσόδων των ασφαλιστικών ταμείων και όχι σε υπερβάσεις δαπανών.

Τρίτον,  αντί των ανωτέρω,  η Τρόικα αποδίδει την απόκλιση από τους στόχους στην εκτέλεση του Π2011 σε μεγάλο βαθμό στη μεγαλύτερη του αναμενομένου ύφεση στην οικονομία κατά το τρέχον έτος. Επίσης, μετά την ανακοίνωση των στοιχείων για την πτώση του ΑΕΠ κατά το 1^ο 6μηνο.’11,  η Τρόικα θεωρεί τώρα ότι η πτώση του θα είναι -5,5%  το 2011 (από πτώση κατά -3,9%  που πρόβλεπε έως τώρα)  και προβλέπει ότι η ύφεση θα επεκταθεί και το 2012 με νέα πτώση του ΑΕΠ κατά -2,8%.

Πράγματι,  με βάση την  1^η εκτίμηση της ΕΛΛ.ΣΤΑΤ η ύφεση στην Ελληνική οικονομία στο  1^ο 6μηνο.’11, με στοιχεία μη διορθωμένα για την εποχικότητα,  ήταν μεγαλύτερη του αναμενόμενου  (πτώση του ΑΕΠ κατά -7,7%  σε ετήσια βάση).  Ωστόσο,  το  1^ο 6μηνο.’11: 

α)  δεν περιλαμβάνει τον Ελληνικό τουρισμό που είχε εντυπωσιακή ανάπτυξη στο  3^ο 3μηνο του 2011,

β) επηρεάστηκε από την μεγάλη πτώση των επενδύσεων του ΠΔΕ κατά -43%  και από την είσπραξη μόνο € 0,7 δις από τα διαρθρωτικά ταμεία της ΕΕ, έναντι € 3,8 δις που αναμένονται για το έτος ως σύνολο και

γ)   συγκρινόταν με το  1^ο 6μηνο.’10 πριν την εφαρμογή των μέτρων δημοσιονομικής

προσαρμογής.

Επομένως, η πτώση του ΑΕΠ στο  1^ο 6μηνο.’11  δεν μπορεί να ληφθεί ως βάση για την εκτίμηση της πτώσης του ΑΕΠ το 2011  ως σύνολο και πολύ περισσότερο για το 2012. 

Σημειώνεται εν προκειμένω ότι στις 15.2.2011,  η ΕΛΣΤΑΤ ανακοίνωσε ότι η πτώση του ΑΕΠ το 2010  ήταν -4,5%,  δηλαδή μεγαλύτερη του αναμενομένου από την Τρόικα (-4,0%).  Η εξέλιξη αυτή αποτέλεσε ουσιαστικά τη βάση για τις πολλαπλές υποβαθμίσεις της Ελλάδος από την Moody’s  και την S&P’s  τον Φεβρουάριο και τον Μάρτιο του 2011, οι οποίες έγιναν παρά την ευνοϊκή  4^η Έκθεση της Τρόικας για την εκτέλεση του ΠΔΠ&ΔΜ τον Φεβρουάριο του 2011.  

Οι υποβαθμίσεις αυτές οδήγησαν με τη σειρά τους σε πλήρη αντιστροφή της σημαντικής βελτίωσης που είχε σημειωθεί στο οικονομικό κλίμα στη χώρα στην περίοδο Ιαν.-Μαρτ.’2011 και συνέβαλαν ουσιαστικά στην πτώση του ΑΕΠ κατά το  1^ο 6μηνο.’11.

Ωστόσο, τελικά, σύμφωνα με τη 2^η εκτίμηση της ΕΛΛ. ΣΤΑΤ., που ανακοινώθηκε την προηγούμενη εβδομάδα (5.10.2011), η πτώση του ΑΕΠ το 2010 δεν ήταν -4,5%, αλλά -3,5%, δηλαδή πολύ μικρότερη από την πρώτη εκτίμηση της ΕΛ.ΣΤΑΤ και μικρότερη από την αρχική εκτίμηση της Τρόικα.

Βεβαίως, η ζημιά είχε ήδη γίνει. Σε κάθε περίπτωση, οι δραματικές εκτιμήσεις για νέα ύφεση της οικονομίας και μάλιστα με πτώση του ΑΕΠ κατά -2,5%  το 2012  αποτελούν τον βασικό μηχανισμό επιδείνωσης του οικονομικού κλίματος στη χώρα, που,  όπως διαπιστώνει και η Τρόικα δεν δείχνει σημεία ανάκαμψης. 

Γεγονός είναι ότι σημαντική ανάκαμψη στο οικονομικό κλίμα πράγματι σημειώθηκε τόσο τον Φεβρ-Μάρτ.’2011,  όσο και τον Ιούλ.- Αύγ.’2011. 

Η πρώτη βελτίωση ανατράπηκε για τους λόγους που προαναφέρθηκαν.  

Η δεύτερη βελτίωση ανατράπηκε λόγω των εκτιμήσεων της Τρόικας για την επέκταση της ύφεσης και το 2012  και λόγω των ασκήσεων πειθαρχίας που επιβάλλονται στην Ελληνική Κυβέρνηση για το αν και το πότε θα δοθεί η 6^η δόση, ή για το αν η Ελληνική οικονομία θα περιέλθει σε κατάσταση χρεοκοπίας ή όχι.

Η ίδια η Τρόικα στις αναλύσεις της σημειώνει τις σημαντικές   ευνοϊκές επιπτώσεις στη δημοσιονομική προσαρμογή και στην ανάπτυξη της οικονομίας που αναμένονται να προκύψουν από τις εκ βάθρων διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις που έχουν ήδη συντελεστεί ή βρίσκονται σε προχωρημένο στάδιο υλοποίησης.  Τις μεταρρυθμίσεις στο συνταξιοδοτικό σύστημα και στο σύστημα υγείας,  στις αγορές εργασίας και προϊόντων, στις ΔΕΚΟ και στους ΟΤΑ και στον δημόσιο τομέα ως σύνολο.  Ωστόσο,  τα αποτελέσματα αυτών των μεταρρυθμίσεων δεν είναι ορατά στις εκτιμήσεις της Τρόικας για την ανάπτυξη και τη δημοσιονομική προσαρμογή το 2012-2014.

Δημιουργείται έτσι η εντύπωση ότι οι εξαιρετικά απότομες και επώδυνες για την ελληνική κοινωνία προσαρμογές είναι χωρίς αντίκρισμα.  

Η καθημερινή συζήτηση περί χρεοκοπίας της Ελλάδος είναι σήμερα το κύριο εμπόδιο στην ανάκαμψη και στη συνέχιση της δημοσιονομικής προσαρμογής της Ελληνικής οικονομίας.  Η Ελλάδα

πρέπει να παραμείνει προσηλωμένη στις αποφάσεις του Ιουλίου 2011,  που καλύπτουν τις χρηματοδοτικές ανάγκες της την επόμενη τριετία και προσφέρουν το απαραίτητο πλαίσιο στήριξης για να μπορέσει η χώρα να ορθοποδήσει και να επανέλθει στις αγορές. Οι αποφάσεις αυτές,  ήταν αποτέλεσμα επίπονων και χρονοβόρων συζητήσεων και διαπραγματεύσεων, έτσι ώστε να επιμερισθεί το βάρος της χρηματοδοτικής βοήθειας προς την Ελλάδα μεταξύ των εταίρων μας στην Ευρωζώνη και των τραπεζών και άλλων χρηματοοικονομικών ιδρυμάτων που κατέχουν ελληνικά κρατικά ομόλογα. 

Η συμφωνία που επετεύχθη για την εθελοντική συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα στο πακέτο χρηματοδότησης προβλέπει μία απομείωση κατά 21% των θέσεων σε ελληνικά κρατικά ομόλογα που κατέχουν οι οργανισμοί αυτοί,  ελληνικοί και ξένοι.  Η συμμετοχή αυτή,  μέσω της ανανέωσης των ομολόγων που λήγουν τα επόμενα χρόνια με νέα ομόλογα πολύ μεγαλύτερης διάρκειας,  προσφέρει χρηματοδοτική ανάσα € 54  δις που διαφορετικά θα έπρεπε να επωμισθούν οι εταίροι μας στην Ευρωζώνη.

Γεγονός είναι ότι λόγω της πτώσης των αποδόσεων των ομολόγων τους τελευταίους μήνες απαιτούνται πλέον πρόσθετοι πόροι για να λειτουργήσει το σύστημα, κυρίως για την προσφορά των εγγυήσεων στους ομολογιούχους,  όπως προβλέπει η συμφωνία.  Η ανάληψη αυτού του κόστους είναι λογικό να επιμερισθεί μεταξύ του ιδιωτικού τομέα και του EFSF. 

Φωνές πλειοδοσίας ότι απαιτείται απομείωση των ομολόγων κατά 50%  δεν μπορεί να θεωρηθούν εποικοδομητικές καθώς θα είναι αδύνατον σε αυτό το επίπεδο η συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα να θεωρηθεί εθελοντική. 

Συνεπώς,  κάτι τέτοιο θα συνιστούσε πιστωτικό γεγονός, που σημαίνει με την σειρά του ότι θα άνοιγε ο ασκός του Αιόλου όσον αφορά στις επιπτώσεις στο χρηματοπιστωτικό σύστημα και στην

παγκόσμια οικονομία,  χωρίς να υπάρχει τρόπος να τιθασευθούν οι δυνάμεις μόλυνσης άλλων επισφαλών οικονομιών της Ευρωζώνης.  Σε τελική ανάλυση,  κάτι τέτοιο θα απειλήσει αυτή καθαυτή την ύπαρξη του Ευρώ.

Συνεπώς, η απομείωση των κρατικών ομολόγων θα πρέπει να παραμείνει σε λογικά επίπεδα εάν θέλουμε να αποφευχθεί μία ανεξέλεγκτη αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους και να μην κινδυνεύσει με κατάρρευση το τραπεζικό σύστημα και δημιουργηθεί ντόμινο με θύμα την ευρωπαϊκή οικονομία.  

Η ύπαρξη πόρων μέσω του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας για την ανακεφαλαίωση του ελληνικού χρηματοπιστωτικού συστήματος,  ασφαλιστικών ταμείων κλπ.  διασφαλίζει μεν την φερεγγυότητα των τραπεζών και τις καταθέσεις των αποταμιευτών.  Δημιουργεί,  όμως,  άλλου είδους παρενέργειες εάν το χρηματοοικονομικό σύστημα εθνικοποιηθεί και η διαχείριση περιέλθει στο κράτος.  Αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα την εκμηδένιση της περιουσίας χιλιάδων μικρομετόχων,  αλλά και ιδρυμάτων,  ασφαλιστικών ταμείων κτλ.  που προσβλέπουν στα μερίσματα είτε για συμπλήρωμα των ήδη πενιχρών συντάξεων είτε για την εκπλήρωση των σκοπών του έργου τους αντιστοίχως.  Πέραν, όμως, αυτού, το κράτος δεν διαθέτει καμία εμπειρία και ικανότητα για να διοικήσει μεγάλες ιδιωτικές επιχειρήσεις,  όπως είναι οι τράπεζες.  Οποιαδήποτε ανάληψη εξουσιών από το κράτος δεν πρόκειται να συμβάλει στην άρση των περιοριστικών παραγόντων έλλειψης εμπιστοσύνης και χρηματοδοτικών πόρων που υπάρχουν σήμερα.  Μάλλον το αντίστροφο θα γίνει.  

Ας μην λησμονούμε ότι οι τράπεζες δεν ευθύνονται για την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί και που οφείλεται αποκλειστικά στην κακοδιαχείριση των δημόσιων οικονομικών.  

Συνεπώς,  μόλις το επιτρέψουν οι συνθήκες δημοσιονομικής προσαρμογής,  οι τράπεζες είναι έτοιμες να στηρίξουν και πάλι χρηματοδοτικά τις επιχειρήσεις και τα νοικοκυριά και να συμβάλουν στην υλοποίηση των επενδυτικών τους σχεδίων,  με χρηστή ταυτόχρονα διαχείριση των αποταμιεύσεων τους.

Οι παπατζήδες

Είπα να γράψω στα σοβαρά, και ξεκίνησα να σκέφτομαι τι να πρωτογράψω
Έκανα μια και δυο και τρεις προσπάθειες αλλά τελικά τίποτα "σοβαρό" δε μου βγαίνει
Γιατί όλα όσα συμβαίνουν τριγύρω μας είναι αστεία. Και θα ήταν ανέκδοτα και σάτιρα, αν δεν αφορούσαν την αληθινή πραγματική ζωή μας. Και δεν πονούσαν τόσο κόσμο
Έχω ένα μπλοκάκι και καταγράφω τη στάση κάθε παράγοντα της δημόσιας ζωής, από την αρχή της κρίσης
Σημειώνω, και ξανασημειώνω. Τι λέει και τι κάνει ο καθένας. Αυτή τη φορά, έχω υποσχεθεί στον εαυτό μου ότι δεν θα ξεχάσω. Δε θα παραμυθιαστώ την τελευταία στιγμή, και δε θα πάω στην κάλπη έχοντας προδώσει το μπλοκάκι με τις παρατηρήσεις μου. Αυτή τη φορά, θα ενεργήσω σα σκεπτόμενος πολίτης. Προς πάσα κατεύθυνση. Πολιτική και κοινωνική. Διότι κατάλαβα (ίσως κάποιοι αναφωνήσουν "επιτέλους") ότι ενώ "οι διάφοροι" έχουν τακτοποιήσεις τις καβάτζες τους, εμείς "οι άλλοι" που είμαστε απλοί καθημερινοί εργαζόμενοι, δεν έχουμε απολύτως κανέναν. Παρά μόνο την λογική μας, τις σκέψεις μας και τις απαιτήσεις μας για την επικράτηση των νόμων και της ηθικής τάξης, όσο περισσότερο γίνεται αυτό.
Αυτή τη στιγμή, τριγύρω μας, παίζεται το γνωστό παιχνίδι "ο παπάς". Και πολύ ευγενικά το χαρακτηρίζω, γιατί δεν είναι αναίμακτο για χιλιάδες συμπολίτες μου. Και για εμένα επίσης. Ο παπάς, και οι παπατζήδες που έχουν μαζευτεί τριγύρω από το τραπεζάκι με τα αναποδογυρισμένα φύλλα, φωνάζουν τους περαστικούς (δηλαδή εμάς) να συμμετέχουμε στο παπατζιλίκι που μας πουλάνε ακριβά.
Δείτε γύρω σας. Η κυβέρνηση και κάθε κυβέρνηση εδώ και πάρα πολλά χρόνια, ΑΔΥΝΑΤΕΙ η ΑΔΙΑΦΟΡΕΙ ή ΔΕ ΜΠΟΡΕΙ, να παίξει το ρόλο του ρυθμιστή και του διαμεσολαβητή, για τις κοινωνικές υποθέσεις. Εις το όνομα του λαού, και του Συντάγματος, που έχει ορκιστεί. Ακόμα και τώρα, που η Ευρώπη μας έχει βάλει το μαχαίρι στο λαιμό, η εξάρτηση του υπάρχοντος πολιτικού συστήματος από τα διαπλεκόμενα και μη, συμφέροντα, το καθιστά ΑΝΕΝΕΡΓΟ επί της ουσίας. ΑΔΥΝΑΜΟ και ΑΝΙΚΑΝΟ να  παρέμβει αποτελεσματικά, επιβάλλοντας τη νομοθεσία που προβλέπει μια ελάχιστη ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ και έναν ελάχιστο ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟ στις δημόσιες υποθέσεις. Στην εύρυθμη λειτουργία της χώρας μας. Και στην υλοποίηση ενός λογικού και μελετημένου σωστά βάση των Ελληνικών ιδιαιτεροτήτων ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ που θα μας οδηγήσει σταδιακά στην ΑΝΑΚΑΜΨΗ.
Δείτε γύρω σας. Ο καθένας, η κάθε επαγγελματική και κοινωνική συντεχνία, κάνει ότι της γουστάρει. Χωρίς να ενδιαφέρεται για το σύνολο. Για τους υπόλοιπους Έλληνες. Οι σκουπιδιάρηδες απεργούν και απειλείται ο κόσμος από μολύνσεις. Ποιοί? Οι σκουπιδιάρηδες. Οι υπάλληλοι των Ελληνικών πετρελαίων, κλείνουν τις κάνουλες. Ο κόσμος μένει χωρίς βενζίνη και πετρέλαιο χειμωνιάτικα. Ποιοί? Οι εργαζόμενα στα Ελληνικά πετρέλαια. Οι οδηγοί του ΟΑΣΑ, απεργούν και ο κόσμος δε μπορεί να πάει στη δουλειά του. Η δημόσια συγκοινωνία έχει παραλύσει. Οι υπόλοιποι εργαζόμενοι ας πάνε να πνιγούν. Οι ταξιτζήδες μπαινοβγαίνουν στο πολιτικό γραφείο του κ. Σαμαρά, δίνοντας μια πολιτική χροιά, σε μια αδιέξοδη αντιπαράθεση με το κοινωνικό συμφέρον. Φέουδο της μαφίας τα ταξί, όμως "έχουν κι αυτοί δικαιώματα". Και οι υπόλοιποι κλάδοι, ας κόψουν το κεφάλι τους. Ο Φωτόπουλος και η ΔΕΗ, έχουν στα χέρια τους ένα διακόπτη και παίζουν με την ηλεκτροδότηση της Ελλάδας. Αν αυτό δεν είναι κατάλυση της δημοκρατίας, αν αυτό δε λέγεται πραξικόπημα κατά του Έλληνα πολίτη, δεν ξέρω τι άλλο περιμένουμε. Φαίνεται ότι πραξικόπημα και βιασμός της δημοκρατίας, είναι μόνο οι μπάτσοι, ο στρατός και τα τάνκς. Η κρατική βία όπως εκδηλώνεται στο ξύλο που πέφτει επί δικαίων και αδίκων, στις πορείες και τις διαδηλώσεις. Εκεί που -και πάλι- ο μόνος που δε φταίει είναι "ο άλλος" που δεν συμμετέχει, και ο ΔΗΜΟΣΙΟΣ ΧΩΡΟΣ που δεν περιφρουρείται από κανέναν.
Δείτε γύρω σας. Τα ΜΜΕ έχουν εξαπολύσει έναν οχετό παραπληροφόρησης και λαϊκισμού στα κεφάλια όλων μας. Δεν ενδιαφέρονται να πουν την αλήθεια σε κανέναν. Μόνο να καταγράψουν νούμερα τηλεθέασης. Αδιάφορο τους είναι αν οι τηλεθεατές πηδάνε από τα μπαλκόνια απελπισμένοι και καταδικασμένοι σε ένα χορό μιζέριας και απαισιοδοξίας. Βγάζουν ζωντανά πολιτικούς και παράγοντες της δημόσιας ζωής και τους στήνουν στο "δημοσιογραφικό" απόσπασμα, δήθεν για να απολογηθούν στην κοινωνία, για τις κακές τους πράξεις. Δηλαδή την εκχώρηση της κυριαρχίας μας, στην Τροϊκα. Φωνάζουν δεξιά κι αριστερά ότι ο λαός αδικείται, αλλά οι ίδιοι "πρακτορεύουν" επί χρήμασι τα παπαγαλάκια του καθεστώτος, ανάλογα με το που φυσάει ο άνεμος. Άλλοτε έγλυφαν τους ισχυρούς, για να εξασφαλίσουν θεσούλες και προνόμια συνομιλητή βγάζοντας "αποκλειστικά". Τώρα που το πάρτι τελείωσε, κράζουν τους πάντες, για να γλύψουν τους τηλεθεατές, και να μη βρεθούν χωρίς δουλειά. Καταρρακωμένοι από "τα νούμερα στα μηχανάκια της AGB". Το σωλήνα που τους τρέφει με διαφημιστικές δαπάνες δηλαδή
Δείτε γύρω σας. Οι ελίτ της χώρας, όπως εκφράζονται μέσα από τους διάφορους ΣΕΒ, ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ,  κρατικούς και ιδιωτικούς οργανισμούς συμφερόντων, "ομίλους επιχειρηματιών και επενδυτικών fund", Τραπεζίτες και μεγαλοστελέχη, ΣΟΦΟΙ ΚΑΘΗΓΗΤΑΔΕΣ των ΑΕΙ και των ΤΕΙ, κάθε λογής "πνευματικοί άνθρωποι", έχουν κηρύξει "ανένδοτο αγώνα" κατά των "κακών" που απειλούν την ευημερία μας. Την προκοπή και την ανέλιξη του Ελληνικού λαού. Την πρόοδο και τη δημοκρατία. Την δικαιοσύνη και την ελευθερία. Τα ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα. Μας δείχνουν κιόλας τους υπευθύνους, που ΠΑΝΤΟΤΕ δεν είναι οι ίδιοι. Είναι κάποιοι άλλοι. Ποιοί όμως δε μας λένε, γιατί κάθε μέρα αυτό αλλάζει. Μια φταίνε τα κόμματα, μια οι πολιτικοί γενικώς, μια τα ΜΜΕ, μια οι Τράπεζες, μετά φταίνε οι Έλληνες που δεν "ξυπνάνε", μετά φταίει η Ευρώπη, μετά φταίει η παγκόσμια οικονομική κρίση, αύριο μεθαύριο θα βρεθεί κάποιος άλλος, είτε ανάμεσα τους, είτε στα "απέναντι" χαρακώματα. Σημασία δεν έχει η αλήθεια. Σημασία έχει, το δάχτυλο κάπου να δείχνει. Να μας κατευθύνει κάπου τη σκέψη και τα λόγια. Να χειραγωγήσει την αγανάκτηση μας, απέναντι σε όλο αυτό το μόρφωμα αλληλευθύνης, έτσι ώστε να αρχίσουμε να σκοτωνόμαστε μεταξύ μας. Να φτάσουμε στον εμφύλιο, οργισμένοι ο γείτονας απέναντι στο γείτονα.
ΕΚΕΙ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΦΤΑΣΟΥΜΕ. ΣΤΗΝ ΑΛΛΗΛΟΕΞΟΝΤΩΣΗ
Γιατί μόνο έτσι, θα μπορέσουν να επιβιώσουν, και να επιβάλλονται στις συνειδήσεις μας, ως "ειρηνιστές", "γνώστες", " μεσολαβητές", "εργοδότες", "παράγοντες ευθύνης" και άλλες τέτοιες ΠΑΠΑΡΙΕΣ
ΜΗ ΜΑΣΑΤΕ ΜΕ ΤΑ ΠΑΠΑΤΖΙΛΙΚΙΑ ΤΟΥΣ
Αν θέλετε να καταλάβετε τι γίνετε γύρω σας, αρχίστε να κρατάτε κι εσείς μπλοκάκι και να σημειώνετε. Πάω στοίχημα ότι μέσα σε μια εβδομάδα, η αξιοπιστία ΌΛΩΝ όσων πιστεύατε ότι είναι σοβαροί, θα μειωθεί στο ελάχιστο. Θα αντιληφθείτε, ότι στην αναμπουμπούλα που ζούμε, ΟΛΟΙ ΞΕΒΡΑΚΩΘΗΚΑΝ και ΔΕΙΧΝΟΥΝ ΠΟΙΟΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΕΙΝΑΙ, χωρίς προσχήματα και δικαιολογίες
Γίνεται ΜΑΧΗ για ένα κομμάτι ψωμί, που υποτίθεται βρίσκεται στο τραπέζι ΓΙΑ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟ ΟΛΩΝ ΜΑΣ. Και αυτό το ψωμί το διεκδικούν οι παπατζήδες και οι νταβατζήδες
Και προσπαθούν να μας πείσουν ότι είμαστε ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΝ ΚΟΙΝΟ ΕΧΘΡΟ
Αυτό δεν είναι αλήθεια
Οι παπατζήδες και οι νταβατζήδες ΕΙΝΑΙ Ο ΕΧΘΡΟΣ ΚΑΘΕ ΕΛΛΗΝΑ. Και δεν είμαστε όλοι μαζί. Είμαστε εμείς, όλοι όσοι δεν έχουμε κανέναν άλλον, εκτός από τον εαυτό μας, το μυαλό και τις ικανότητες μας και την πίστη μας σε ένα καλύτερο αύριο για την Ελλάδα. Χωρίς περιχαρακωμένες λογικές, χωρίς στιγματισμένες συνειδήσεις, χωρίς συμβιβασμούς και αντιπαλότητες με το διπλανό, το συνάδελφο, το γείτονα μας. Γιατί πρώτα και πάνω απ όλα καταλαβαίνουμε, πως ο ΦΤΩΧΟΣ ΚΑΙ Ο ΑΔΥΝΑΜΟΣ, δεν έχει τίποτα να χωρίσει με τους υπολοίπους. ΜΟΝΟ ΝΑ ΜΟΙΡΑΣΤΕΙ ΔΙΚΑΙΑ, το εισόδημα μιας κοινωνίας που ΜΟΧΘΕΙ, που ΠΑΡΑΓΕΙ, που ΠΡΟΣΠΑΘΕΙ με αξιοπρέπεια και με βάση τις ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ ΤΗΣ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΕΣ.
Απέναντι στους παπατζήδες που σήμερα έχουν ξεσαλώσει, εγώ ο Μάρκος κυρήσσω από αυτό εδώ το χώρο ΑΝΕΝΔΟΤΟ ΑΓΩΝΑ και δηλώνω ότι ΔΕ ΘΑ ΣΑΣ ΠΕΡΑΣΕΙ
Δε θα συμμετέχω στη φάρσα των εκλογών. Θα προσπαθήσω να τηρήσω τους νόμους και το Σύνταγμα της χώρας, όσο δεν απειλείται η υγεία μου, και της οικογένειας μου. Θα κάνω τη δουλειά μου όπως την έκανα, και θα ΣΥΝΕΧΙΣΩ ΝΑ ΑΠΑΙΤΩ, με κάθε τρόπο, να εφαρμοστεί το Μνημόνιο ΑΠΑΡΕΓΚΛΙΤΑ, όσον αφορά τις ΔΙΑΡΘΡΩΤΙΚΕΣ και ΕΥΡΥΤΕΡΕΣ αλλαγές που πρέπει ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ να γίνουν στην Ελλάδα, ώστε να ενσωματωθούμε με ΕΠΙΤΥΧΙΑ και με την ΑΞΙΑ μας, χωρίς δανεικά, εξαρτήσεις και δουλοπρέπεια ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΈΝΩΣΗ
Εγώ ονειρεύομαι μια Ελλάδα ανεξάρτητη, με Έλληνες ανεξάρτητους, που ΕΡΓΑΖΟΝΤΑΙ με όραμα, σχέδιο και όνειρα για να επιτύχουν ΜΙΑ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΖΩΗ, προς όφελος μιας ΔΙΚΑΙΗΣ και ΗΘΙΚΗΣ κατά το δυνατόν κοινωνίας.
Αυτό μου το όνειρο, ΔΕΝ ΠΕΡΝΑΕΙ μέσα από τα παπατζιλίκια και τα νταβατζιλίκια ΚΑΝΕΝΟΣ που δήθεν με εκπροσωπεί, ενώ στην ουσία εκμεταλλεύεται τη ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ ή τη ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΑΓΝΟΙΑ (ηθελημένη ή πραγματική) για την πραγματικότητα
Εγώ ο πολίτης ΕΧΩ ΕΥΘΥΝΗ απέναντι στη σημερινή κατάσταση και οφείλω να διαχωρίσω τη θέση μου, και να αυτονομήσω τη συνείδηση μου, προς τις σωστές κατευθύνσεις. Τις κατευθύνσεις αυτές που ΚΑΠΟΤΕ, έδωσαν μάχες και αγώνες, για να είμαστε σήμερα σε θέση, να μιλάμε και να γράφουμε ελεύθερα, να εργαζόμαστε και να κινούμαστε χωρίς φόβο, να διεκδικούμε ΜΙΑ ΘΕΣΗ στον ήλιο, που ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΧΡΩΜΑ ΟΥΤΕ ΕΠΙΛΕΓΕΙ που θα ρίξει το φως και τη ζεστασιά του. Ο ΗΛΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΛΑΜΠΕΡΟΣ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ.
 Να ζητήσω τη συσπείρωση γύρω από το ΚΑΛΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ, που δεν είναι καλό, ούτε για τον παπατζή, ούτε για τον νταβατζή.Ούτε για τα λαμόγια και τους ρουφιάνους, που στην αναταραχή "εμπορεύονται" τις ελπίδες μας
Η ΕΛΛΑΔΑ ΠΡΕΠΕΙ ΚΑΙ ΜΠΟΡΕΙ, ΝΑ ΓΥΡΙΣΕΙ ΣΕΛΙΔΑ
Ο καιρός, γαρ εγγύς, όσο και να βαράτε τον κώλο σας και να σκούζετε

Κώστας Στούπας- Μήπως μας οδηγούν μεθοδευμένα στη δραχμή;

Αναδημοσίευση μέρους του άρθρου του κ. Στούπα από τη διεύθυνση:
http://www.capital.gr/stoupas/Article.aspx?id=1299016

(οι επισημάνσεις πάνω στο άρθρο είναι δικές μου)

Γιατί η πιθανότερη έξοδος περνά μέσα από την κατάρρευση...

  

Ο Γερμανός υπουργός οικονομίας Φιλίπ  Ρέσλερ κατέφθασε χθες στην Αθήνα επικεφαλής 67 Γερμανών επιχειρηματιών προκειμένου να δουν από κοντά πως μπορούν να εφαρμόσουν ένα ευρωπαϊκό σχέδιο Μάρσαλ για να βοηθήσουν τη χώρα μας που συνεχίζει να βυθίζεται στην ύφεση...

Και με 667 ή 6,667 εκατομμύρια επιχειρηματίες και αν έφτανε ο κ. Ρέσλερ το ίδιο αποτέλεσμα θα επιτύγχανε. Τίποτα!

Το πρώτο εξάμηνο του 2011 καταχωρήθηκαν στη Βουλγαρία περί τις 800 ελληνικές επιχειρήσεις. Στη γειτονική χώρα, σύμφωνα με το Βήμα της Κυριακής που μας πέρασε, καταθέτουν φορολογική δήλωση περί τις 2.072 επιχειρήσεις ελληνικής ιδιοκτησίας...

Πρόσφατα, η Coca-Cola 3E την τελευταία στιγμή έκανε πίσω στην εκδήλωση ενδιαφέροντος για την εξαγορά της ΕΒΖ. «Δεν είναι καιρός για επενδύσεις στην Ελλάδα» φέρεται να δήλωσε ο επικεφαλής του ομίλου στου συμβούλους της αποκρατικοποιήσεως.
Ο Ρέσλερ, πάντως πριν αναχωρήσει γα την Ελλάδα, δήλωσε στο τηλεοπτικό κανάλι ZDF  «Το βρίσκω και εγώ περίεργο, εμείς να προσπαθούμε από το εξωτερικό να βρούμε  επενδυτές για την Ελλάδα, και την ίδια στιγμή να φεύγουν οι Έλληνες επενδυτές από την ίδια  τους τη χώρα». 
Δεν φεύγουν μόνο οι επενδυτές αλλά και οι καταθέτες φυγαδεύουν τις καταθέσεις στο εξωτερικό, όπως οι πολίτες του σοβιετικού μπλοκ φυγάδευαν τους εαυτούς τους ελλείψει καταθέσεων.
Άδικα περιμένουν
Θεωρώ λοιπόν απίθανο να δούμε έστω και ένα Ευρώ επένδυση από το εξωτερικό στην Ελλάδα, αν πρώτα δεν βρουν κάποιο καλό λόγο οι Έλληνες πως αξίζει να τολμήσουν την παραμικρή επένδυση στη χώρα. 

Οι «σοσιαλιστές» που ελέγχουν την κυβέρνηση και «ορφανά» της KGB  που κυβερνούν, καθώς αποφασίζουν ποιος θα πάει στη δουλειά και ποιος όχι,  έχουν μια στρεβλή εικόνα για το πώς «γυρίζει» ο κόσμος...

Έχουν την ίδια εικόνα που είχε και ο Ανδρέας Παπανδρέου στην δεκαετία του ’80 όταν είχε πείσει τους σοβιετικούς να κατασκευάσουν το εργοστάσιο της Αλουμίνας στη Θίσβη, ή  κατά καιρούς παρουσίαζε διάφορους τυχάρπαστους πλούσιους Άραβες ως επενδυτές στυλοβάτες του τρίτου δρόμου.

Η κυβέρνηση του ΓΑΠ μόλις ανέλαβε, προσπάθησε να ξαναζεστάνει την ίδια «σούπα» της προσέλκυσης μεγάλων ξένων τριτοκοσμικής προέλευσης  επενδύσεων με διακρατικές συμφωνίες.

Ο ατυχής πρωθυπουργός μέχρι και στην σκηνή του Μουαμάρ έφτασε να παρακαλάει τον αιμοσταγή δικτατορίσκο με εμφάνιση Μαϊκλ Τζάκσον της ερήμου, να επενδύσει στην Ελλάδα...  Ατύχησε και στο αποτέλεσμα αλλά και στο χρόνο που το έπραξε...

Με αυτό τον τρόπο δεν γίνονταν οι επενδύσεις ούτε  την εποχή των περίκλειστων εθνικών οικονομιών της  δεκαετίας του ’50. Όταν ο  Παπάγος με το Μαρκεζίνη είχαν καταφέρει να φέρουν τότε μερικές μεγάλες επενδύσεις  στην Ελλάδα με διακρατικές συμφωνίες.

Σήμερα, οι επενδύσεις αποφασίζονται με βάση τα πλεονεκτήματα που διαθέτει  κάθε χώρα στην παγκόσμια σκακιέρα των αγορών, σε συνάρτηση με το περιβάλλον που προσφέρει για να καταστεί η επένδυση ανταγωνιστική. Άλλη χώρα πουλάει γεωγραφική θέση, άλλη φθηνά εργατικά και άλλη υψηλή ειδίκευση και εύκολη επιχειρηματικότητα... Εμείς πουλάμε αριστερή συνθηματολογία, καταλήψεις, γραφειοκρατία και διαφθορά...

Η Ελλάδα λόγω γεωγραφίας και μορφολογίας διαθέτει σοβαρά πλεονεκτήματα. Αλλά το οικονομικό της περιβάλλον θυμίζει χώρα του πάλαι ποτέ σοβιετικού μπλοκ.

Οι μισθοί θα συνεχίσουν να πέφτουν...
Ας μην κοροϊδεύομε τους εαυτούς μας, οι μισθοί στην Ελλάδα θα σταματήσουν να πέφτουν όταν η δημιουργία νέων θέσεων εργασίας θα αρχίσει να ξεπερνά την αύξηση του ρυθμού της ανεργίας.

Τόσο απλή και σκληρή είναι η πραγματικότητα.

Το ταμείο ανεργίας ανακουφίζει, αλλά μην ακούτε για επιδοτήσεις, πολιτικές στήριξης της απασχόλησης, μεγάλες επενδύσεις ή Fast Track...  Αυτά είναι για δικαιολογούν το μισθό τους οι πολιτικοί, τις θέσεις τους οι συνδικαλιστοπατέρες και να έχουν θέματα τα δελτία ειδήσεων.

Η αλήθεια είναι πως όσο λιγότερο φροντίσει να ανακατευτεί το κράτος τόσο νωρίτερα θα τελειώσει η τραγωδία στην οποία βυθιζόμαστε. Για την ακρίβεια, όσο γρηγορότερα το κράτος αποσύρει τα χιλιάδες αντικίνητρα και αγκυλώσεις σε σημείο επαφής της γραφειοκρατίας του με το επιχειρείν...

Ποιος τολμά;

• Ποιος τολμά να επενδύσει σε μια χώρα που κανείς δεν γνωρίζει πόσο και μέχρι πότε θα συρρικνώνεται η οικονομία της;

• Ποιος τολμά να ανοίξει επιχείρηση σε μια χώρα, όπου  αφού διόρισαν μέχρι και τα «σκουπόξυλα» με τις «σφουγγαρίστρες» των κομματικών γραφείων στο δημόσιο, τώρα φορολογούν τακτικώς και εκτάκτως ό,τι αναπνέει για να πληρώνουν τους μισθούς;

• Ποιος τολμά να επιχειρήσει σε μια χώρα που αν ανοίξεις μερίδα εργοδότη στο ΙΚΑ, ακόμη και αν έχεις φροντίσει τα πάντα με συνέπεια, για δεκαετίες  κοιμάσαι και ξυπνάς με το φόβο, πότε όποτε θα τους λείπουν λεφτά κάτι θα θυμηθούν να στα ζητήσουν με τις ανάλογες προσαυξήσεις;

• Ποιος θα επενδύσει σε μια χώρα που για να έχεις «μπλοκάκι» θα πρέπει να πληρώνεις τον ΟΑΕΕ χωρίς να δικαιούσαι οποιαδήποτε σύνταξη ή κάλυψη, όντας ασφαλισμένος σε άλλο ταμείο;...

• Ποιος έντιμος άνθρωπος θα τολμήσει να επενδύσει σε μια χώρα που γίνονται δυο τρεις περαιώσεις το χρόνο για να χαριστούν τα «κλοπιμαία» στους φοροφυγάδες και να πληρώσουν τα «κερατιάτικα» οι εντίμως δηλούντες και φορολογηθέντες.

• Ποιος θα επενδύσει σε μια ώρα που η μεταστέγαση ενός κουρείου δυο τετράγωνα πιο πέρα, χρειάζεται έξι μήνες αγώνα με την γραφειοκρατία;

• Ποιος θα επενδύσει σε μια χώρα που για να λειτουργήσει ένα αιολικό πάρκο, χρειάζονται 250 κιλά χαρτί σε αιτήσεις και 5-10 χρόνια αναμονής;

• Ποιος θα επενδύσει σε μια χώρα που οι συνδικαλιστές καταλαμβάνουν όποτε θέλουν τα υπουργεία και οι υπουργοί δίνουν συνεντεύξεις όπου προλάβουν;

• Ποιος θα επενδύσει σε μια χώρα που τα διοικητικά συμβούλια των ΔΕΚΟ συνέρχονται κρυφά σε ξενοδοχεία γιατί οι συνδικαλιστές που λειτουργούν ως κράτος εν κράτει δεν τους επιτρέπουν να προσεγγίσουν τις αίθουσες των Δ.Σ.;

• Ποιος θα επενδύσει σε μια χώρα λίγες παραστρατιωτικά οργανωμένες διμοιρίες μελών κομμάτων που δεν αντιπροσωπεύουν πάνω από το 10% του πληθυσμού κλείνουν υπουργεία, δρόμους, λιμάνια κατά το δοκούν;

• Ποιος θα επενδύσει σε μια χώρα που οι αυτοκινητιστές για λόγους ψηφοθηρίας συγκεντρώνουν την υποστήριξη μεγάλου μέρους της συμπολίτευσης και της αντιπολίτευσης στη Βουλή, στο αίτημα μεταξύ άλλων  να συνεχίσουν την αγοραπωλησία των επαγγελματικών αδειών στην μαύρη αγορά χωρίς κανένα φόρο;

Τα δανεικά τελείωσαν...
Τόσα χρόνια τα δανεικά με τα οποία πλήρωνε το κράτος και δάνειζαν οι τράπεζες ανέβαλαν την τελική κατάρρευση.

Αν δεν είχε καταρρεύσει η «σοβιετία» θα υπήρχε ο κίνδυνος ενός εμφυλίου. Του... γύρου όπως ονειρευόταν ο Ζαχαριάδης που απεκατεστάθη πρόσφατα, αφού κατά τα ειωθότα του σταλινοφασισμού, οδηγήθηκε στην αυτοκτονία πρώτα...

Τώρα, η ραγδαία κατάρρευση του εισοδήματος λόγω κρατικής χρεοκοπίας και η έξοδος εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων από την θαλπωρή των κρατικών ταμείων σε συνδυασμό με την αποψίλωση πολλών θέσεων εργασίας και στον ιδιωτικό τομέα, θα μας προσγειώσει σαν κοινωνία στην πραγματικότητα.

Αφού πληρώσουμε το κόστος της ανοησίας, αν πιστεύουμε πως αρκούν οι διεκδικήσεις και τα συνθήματα για να ζούμε αξιοπρεπώς, θα ανακαλύψουμε πως αυτό μπορεί να συμβεί μόνο αν δώσουμε έμφαση στη μόρφωση, την εργασία και την πειθαρχία.

Τότε θα σαρωθούν όλοι οι ανασταλτικοί παράγοντες που ανέφερα παραπάνω και θα ξεκινήσουμε από τον μηδέν, όπως όλες οι άλλες πρώην σοβιετικές χώρες της περιοχής...

Πηγή:www.capital.gr

Προπονητές στην Ελλάδα: Η «υποχρέωση της νίκης» θηλιά στο λαιμό της ουσίας

http://www.overlap.gr/?p=11485 (αναδημοσιεύω το κείμενο που ανέβηκε στο site)

Η χτεσινή επεισοδιακή απομάκρυνση του προπονητή της ΑΕΚ, Μανόλο Χιμένεθ, είναι άλλη μια περίπτωση εξιλαστήριου θύματος, που «την πληρώνει» στο βωμό μιας ευρύτερης αποτυχίας, στον ποδοσφαιρικό σχεδιασμό ενός Ελληνικού συλλόγου.

Όχι τυχαία, προβλήθηκε η διαπραγμάτευση για την αποζημίωση του Χιμένεθ, και αναδείχτηκε ως το μείζον θέμα των ημερών ( η ΑΕΚ «πεθαίνει» οικονομικά,  αδυνατώντας να πληρώσει -εδώ και μήνες- τους ποδοσφαιριστές, πόσο μάλλον τον τεχνικό που απολύει). Η έμφαση στην οικονομική διαχείριση, είναι ένα ακόμη άλλοθι, που χρησιμοποιείται τακτικά, από «εντεταλμένους» δημοσιογράφους, για να κρύψει σπουδαιότερα λάθη και συγκεκριμένες επιλογές της εκάστοτε διοίκησης.

Στην Ελλάδα συνηθίζουμε να κρίνουμε τους πάντες, με βάση την αποτελεσματικότητα τους, έχοντας αναπτύξει δικά μας πρωτότυπα και ιδιαίτερα κριτήρια που δε στηρίζονται πάντοτε σε μια λογική αλληλουχία επιχειρημάτων.

Για να μπορέσεις να είσαι δίκαιος και αντικειμενικός, υποτίθεται πως είναι απαραίτητο να έχεις τις συνθήκες και τα μέσα να αποδώσεις, όπως επιθυμείς. Αυτές είναι και οι βασικές αρχές που συμφωνούνται πριν τη συνεργασία με το τεχνικό επιτελείο, που αναλαμβάνει το σχεδιασμό μιας ομάδας βάση των υποχρεώσεων της. Αυτό εννοείται, όταν διαβάζουμε και ακούμε τη λέξη «στήριξη στις επιλογές του προπονητή».

Στην πραγματικότητα όμως, ουκ ολίγες φορές, έχουμε διαπιστώσει ότι τα λόγια είναι «αέρας κοπανιστός» και εκφέρονται περισσότερο για λόγους επικοινωνιακής πολιτικής, παρά για λόγους ουσίας. Η αμετροέπεια των παραγόντων, αλλά και η φτωχή ποδοσφαιρική κουλτούρα μεγάλης μερίδας των φιλάθλων, σε συνδυασμό με την παρουσία ακατάλληλων θεσμικών οργάνων σε σχέση με άλλες Ευρωπαϊκές χώρες, δημιουργούν προκαταβολικά, τεράστια πίεση στον προπονητή, χωρίς να εγγυώνται την απαραίτητη πίστωση χρόνου και πόρων για να «αυγατίσει» τη δουλειά του.

Παρότι γίνονται προσπάθειες να εργαστούν εγνωσμένης αξίας τεχνικοί στην Ελλάδα, οι οποίοι αφενός θα μεταφέρουν την τεχνογνωσία των προηγμένων πρωταθλημάτων στις εγχώριες διοργανώσεις και αφετέρου θα συσπειρώσουν λόγω ονόματος, τις υγιείς ποδοσφαιρικές δυνάμεις κάθε συλλόγου, γύρω τους, ώστε να δώσουν ώθηση και δυναμισμό, το τελικό αποτέλεσμα παραμένει μηδενικό. Άπειρα παραδείγματα έχουμε να καταθέσουμε. Οι πρόσφατες περιπτώσεις Κούπερ, Τεν Κάτε, Χιμένεθ, Βαλβέρδε (στην πρώτη του θητεία) είναι χαρακτηριστικές. Ο λόγος που «δεν πιάνουν» στη χώρα μας, οι ξένοι προπονητές, δεν είναι άλλος, από το ιδιότυπο ποδοσφαιρικό περιβάλλον που έχει καλλιεργηθεί στις συνειδήσεις των περισσοτέρων εξ ημών.

Ο εθισμός στη νίκη με κάθε κόστος, οι υπερβολικές προσδοκίες, η άγνοια βασικών ποδοσφαιρικών κανόνων και παιδείας, τα φτωχά και αλλοπρόσαλλα σχηματισμένα ροστερ, η έλλειψη ολοκληρωμένων προπονητικών εγκαταστάσεων και το εργομετρικό know how, είναι μόνο μερικές από τις αιτίες, που «με το καλημέρα», η δουλειά οποιουδήποτε (αληθινού) προπονητή υπονομεύεται. Άσχετα με τη φιλοσοφία (προπονητική σχολή) τις ιδέες του, η ανώμαλη προσγείωση στην Ελληνική πραγματικότητα είναι για όλους ανεξαιρέτως οδυνηρή, όταν τους ζητείται, με πενιχρά μέσα να κάνουν θαύματα. Τα οποία με ευκολία απαξιώνονται «την επόμενη» ανάλογα με τις διαθέσεις του «περίγυρου» κάθε ομάδας.

Ποδοσφαιρικά μιλώντας, είναι σχεδόν αδύνατο, να παρουσιαστεί το αποτέλεσμα της δουλειάς του τεχνικού επιτελείου, εντός μιας σεζόν, όταν νωρίτερα έχουν πραγματοποιηθεί δεκάδες μεταγραφών, προς τέρψη του κοινού και των ΜΜΕ. Όταν ηθελημένα αγνοείται η αληθινή αντιστοιχία μεταξύ ικανοτήτων του προπονητή και των δυνατοτήτων του συλλόγου και των ποδοσφαιριστών. Το παράδειγμα του Σάκη Τσιώλη είναι χαρακτηριστικό. Πέρσι στο Βόλο, χωρίς πίεση, μπόρεσε «σεμνά και ταπεινά» να παρουσιάσει έργο, και έγινε αντικείμενο θαυμασμού. Φέτος στον Άρη, σε τελείως διαφορετικές συνθήκες, γίνεται αντικείμενο αμφισβήτησης. Ναι είναι ο ίδιος άνθρωπος. Τα πάντα γύρω του όμως είναι καινούργια.

Είναι επίσης αδύνατο, να μεταμορφωθούν από τη μία μέρα στην άλλη, ποδοσφαιριστές διαφορετικής ποδοσφαιρικής κουλτούρας, σε σύνολο, με ίδιους στόχους, όταν δίνεται έμφαση στην ατομική απόδοση του καθενός (επιμένοντας στους χαρακτηρισμούς «ο νέος Μέσι») και όχι στην τακτική τους παιδεία και της λειτουργία τους εντός του συνόλου. Το ποδόσφαιρο είναι ομαδικό άθλημα. Παράδειγμα της νοοτροπίας αυτής, η απαξίωση της προσφοράς του Ριέρα στο παιχνίδι του Ολυμπιακού, σε ομαδικό επίπεδο, και η συνεχόμενη σύγκριση του με τον τελείως διαφορετικό ποδοσφαιρικά Τζόρτζεβιτς. Το ίδιο ακριβώς ίσχυε παλιότερα συγκρίνοντας το Ζιλμπέρτο Σίλβα (που βάφτισαν περιπατητή), με άλλα «βαρβάτα» αμυντικά χαφ του Ελληνικού πρωταθλήματος.

Καταλήγοντας καλό θα είναι να σκεφτούμε το θέμα και από την ανάποδη οπτική. Στην περίπτωση του Χιμένεθ, ποιος ζημιώθηκε στην πραγματικότητα. Ο ίδιος ή ο σύλλογος της ΑΕΚ? Δεν είναι δυνατόν να ζητάς επαγγελματική συμπεριφορά από ένα στέλεχος σου, όταν εσύ λειτουργείς με φιλοσοφία ερασιτέχνη. Ή όταν η σοβαρότητα σου εξαντλείται σε συνεντεύξεις τύπου και μνημόνια προς τις αρχές και τα μέσα ενημέρωσης, ενώ στην πραγματικότητα, από ουσία, έργα και γνώση του ποδοσφαίρου υστερείς.

Μερικές φορές, ο προπονητής γίνεται ο καθρέφτης της κατάστασης που επικρατεί μέσα σε μια ομάδα. Άλλες φορές, το υψηλό επίπεδο του κάθε σωματείου «αποβάλλει» όσους είναι ανίκανοι να αντιληφθούν ή να ανταποκριθούν στο μέγεθος και την ιστορία του. Απομένει στην κριτική ευχέρεια του κάθε φιλάθλου, να αποφασίσει ποια εκδοχή είναι καλύτερη, για την δική του ψυχική ισορροπία….

Το θέμα δεν είναι να γίνεις Βουλγαρία....

...το θέμα είναι να γίνεις Άνθρωπος!
Γιατί σνομπάρουμε τη Βουλγαρία και την Ινδία? Δεν κατάλαβα. Είμαστε καλύτεροι τους?
Ας ξεκινήσω διαφορετικά
Γιατί να πιανόμαστε από τα λόγια του αέρα του εκάστοτε πολιτευόμενου, είτε είναι Πρωθυπουργός είτε απλά υποψήφιος? Γιατί ψάχνουμε να βρούμε μυστικά και συνομωσίες σε απλά πράγματα. Απορώ
Αυτή η φράση, το "λεφτά υπάρχουν" αναπαράγεται ξανά και ξανά έχοντας καταντήσει τσίχλα με πικρή γεύση. Να μην πω βλάκες όσους τη χρησιμοποιούν ακόμα. Γιατί δεν είναι βλάκες, είναι κάτι χειρότερο. Όμως επιμένω. Γιατί να παίρνουμε τις μετρητοίς, κάθε κουβέντα του αέρα?
Μας πως θα εκλεγούν αν δεν πουν αρλούμπες! Ψέματα! Υπερβολές! Μυθεύματα και αλλοιωμένες πραγματικότητες! Αν δεν υποσχεθούν το απραγματοποίητο! Αν δεν τάξουν!
Σε Έλληνες απευθύνονται. Δηλαδή σε -εκ προοιμίου- ευκολόπιστους, αφελείς, βλάκες και κουτοπόνηρους ανθρώπους. Που πιστεύουν ότι ακούν από την τηλεόραση! Άντε το ίντερνετ, για να εκσυγχρονιστούμε και λιγάκι!
Επανέρχομαι στο ξεκίνημα. Ο πρωθυπουργός αμόλησε μια μπαρόλα. Ότι θα γίνουμε Δανία του νότου. Ίδιας εμβέλειας με τη μπαρόλα για τα "λεφτά που υπάρχουν". (λες και αν όντως υπήρχαν, θα πήγαιναν στις τσέπες μας). Στην πορεία των πραγμάτων αποδεικνύεται, ότι όχι Δανία, ούτε Δουργουτία, δεν είμαστε άξιοι να γίνουμε!
Και εδώ ακριβώς είναι το πρόβλημα
Για να καταλήξεις ή να καταντήσεις -κατά τη γνώμη σου- σε κάποιο σημείο, θα πρέπει να ξεκινήσεις από κάπου ψηλότερα και να κατευθύνεσαι προς τα κάπου χαμηλότερα!
Εμείς οι Έλληνες ξεκινάμε δηλαδή, από τα ψηλότερα, και καταλήγουμε στα χαμηλότερα? Και μας ενοχλεί να γίνουμε Βουλγαρία?
Λυπάμαι αν σας ενοχλήσει το κείμενο μου αυτό, αλλά η πραγματικότητα είναι πως, κοινωνικά και ηθικά, είμαστε χειρότεροι από τους Βούλγαρους, και τρις χειρότεροι από τους Ινδούς.
Αν η αξία και το "κατάντημα" ή ανάποδα η "εξέλιξη" και η "ευημερία" μετρώνται αποκλειστικά με αριθμούς, τότε ναι, το κατά κεφαλήν εισόδημα, στη χώρα μας βαίνει μειούμενο με ανησυχητικό ρυθμό. Μπορεί να φτάσουμε σε οικονομικά επίπεδα χαμηλότερα, σε σχέση με όσα απολαμβάναμε εδώ και κάποια χρόνια. Ε και? Ρωτώ.
Η πηγή των προβλημάτων μας είναι τα λεφτά? Η  μήπως η λύση των προβλημάτων μας είναι τα λεφτά?
Τα λεφτά είναι ένα μέσον. Άκρως και είδος απαραίτητο για όλους. Και καλό θα ήταν όλοι να το έχουμε άφθονο σε διάφορες μορφές. Χαρτονομίσματα, κέρματα, λίρες, επιταγές, ομόλογα Γερμανικά, δολάρια, γιέν και ρούβλια. Μακάρι να είχαμε όλοι δισεκατομμύρια!!
Θα ήμασταν άνθρωποι? Θα είχαμε κοινωνία αλληλεγγύης? Θα λειτουργούσε το κράτος? Θα υπηρετούσε τους πολίτες η εκκλησία? Απαντήστε μου!
Στη Βουλγαρία, μπορεί να μην έχουν να φάνε, αλλά έχουν παιδεία, υγεία, ασφάλεια, κράτος λειτουργικό, εκκλησία που διοργανώνει εκδηλώσεις συμπαράστασης στους απόρους, και πάνω και πέρα απ όλα, έχουν την αίσθηση του συνόλου. Της κοινής μοίρας. Του έθνους. Της οντότητας που ενωμένη αγωνίζεται και "βάζει πλάτη". Και στην Ινδία το ίδιο. Με άλλα μέτρα και σταθμά. Υπάρχει ιεραρχία, υπάρχει σεβασμός. Υπάρχει προοπτική και μέλλον!!
Εμείς τι έχουμε από αυτά? Αύριο να πέσεις στο δρόμο ζαλισμένος, ένας περαστικός να βρεθεί να σε βοηθήσει, δεν θα βρεθεί! Θα προσπεράσει αμήχανος με το κεφάλι κάτω, μη τυχόν και μπλέξει!!
Αυτό κύριοι, είναι το πρόβλημα της Ελλάδας! Όχι τα λεφτά!
Ότι έχουμε αλλοιωθεί και βγάζουμε το χειρότερο επίπεδο, τον πιο ξεφτιλισμένο και ποταπό χαρακτήρα! Ότι φερόμαστε σαν τουρκόσποροι, ανάξιοι της ιστορίας μας. Σαν γενίτσαροι, ακόμα χειρότερα! Ότι έχουμε χάσει κάθε σεβασμό και αξιοπρέπεια. Κάθε αλληλεγγύη και αγάπη για το διπλανό και το γείτονα μας. Κάθε διάθεση να συμπορευτούμε με τους νόμους και τους κανόνες μιας κοινωνίας, ενεργών πολιτών!!
Είδαμε, τα χρόνια της ευμάρειας, τι έκαναν τριγύρω, όσοι σήμερα γκρινιάζουν "για κατάλυση της δημοκρατίας". Είδαμε πως φέρθηκαν στην δημοκρατία. Έκλεψαν, εκμεταλλεύτηκαν, είπαν ψέματα, παρέκαμψαν θεσμούς και αξίες, έγιναν εγωϊστές και μικρόψυχοι στο μή παρέκει. Έσπρωξαν για να πάρουν τη θέση του συνανθρώπου τους. Στο σουπερ μάρκετ, στην τράπεζα, στο τρένο, στη ζωή. Έπεσαν με τα μούτρα στα υλικά αγαθά και την κατανάλωση, σαν στερημένοι. Έκαναν όσες μαλακίες μπορούσαν να κάνουν, με ακόρεστη δίψα, χωρίς να υπολογίζουν τις συνέπειες. Χωρίς να προβλέπουν για το μέλλον.
Με λίγα λόγια. Ότι άρπαξε ο κώλος τους, άρπαξε. Και απ όσα άρπαξε, έριξαν κι ένα χέσιμο στη δημοκρατία. Την ελάχιστη δηλαδή υποχρέωση του πολίτη, να μοιραστεί με τους συμπολίτες του, μερικά κοινά αγαθά!
Τώρα που τελείωσε το τσάμπα ξυπνήσατε? Τώρα που οι πόρτες των κομματικών σας φίλων, είναι ερμητικά κλειστές και τις δουλειές "τις παίρνουν άλλοι" (βλ. κακιά Τροϊκα), στεναχωρηθήκατε?
Ούτε για Βουλγαρία είμαστε, ούτε για Ινδία. Αυτοί κάπου βρίσκονται, κάποιο στίγμα αφήνουν με τις πράξεις τους. Πολιτικές και κοινωνικές.
Δυστυχώς, έχουμε ξεπέσει τόσο πολύ, γιατί ουδέποτε ασχοληθήκαμε "να φυλάξουμε Θερμοπύλες"
Το θέμα είναι από εδώ και μπρος τι γίνεται. Που βαδίζουμε και πως θα το πετύχουμε
Προσωπικά πιστεύω, και το έχω καταθέσει, πως οδεύουμε σε εκλογές, εδώ και καιρό
Η κοινωνία εκρήγνυται, και λύσεις απαιτούνται. Λύσεις που θα συσπειρώσουν την Ελληνική ψυχή, λύσεις σοβαρές και αξιόπιστες. Λύσεις που θα εγγυηθούν πως οι θυσίες μας, δεν θα γίνουν σκόνη και θρύψαλα, μαζί μας.
Δε ζητώ εγγύηση της σωτηρίας. Αυτή μόνο ο Ιησούς την έδωσε, πριν πολλά χρόνια, δια της δευτέρας παρουσίας. Ζητώ εγγύηση της προσπάθειας και της σοβαρότητας
Ζητώ ένα καινούργιο κοινωνικό συμβόλαιο, πάνω σε αξίες και ήθη. Να τα βράσω τα βρώμικα λεφτά
Και φτωχοί θα ζήσουμε. Ξεφτιλισμένοι όμως, ΔΕΝ ΑΞΙΖΕΙ να υπάρχουμε

Δεν έχει όρια το καραγκιοζιλίκι

Ξεκίνησε η εβδομάδα μας με τη φοροκάρτα. Ποιά φοροκάρτα βρε γελοίοι?
Βρε κουτορνίθια, βρε ανερμάτιστοι, βρε καραγκιοζάκια!
Ήθελα να 'ξερα, ποιος πήρε αυτή τη μίζα, για να φτιάξει ένα μέσο συλλογής οικονομικών στοιχείων (την φοροκάρτα δηλαδή), το οποίο μπορούν μεν να το προμηθευτούν οι πολίτες, αλλά ουδείς έμπορος γνωρίζει τι να το κάνει!
Η σκέψη ίσως να έχει και μια λογική, στο μυαλό του ανθρώπου που σκέφτηκε την υλοποίηση της. Ίσως. Δεν είμαι και σίγουρος για τη λέξη πια.
Δεν είμαι σίγουρος ούτε για τη δέσμευση της κοινωνίας, στο άρμα της καινοτόμου ευρεσιτεχνίας που μας πλασάρουν με κάθε επισημότητα. Με την έννοια ότι καταργείται το χαρτάκι της απόδειξης, μπορώ να πω "εντάξει αντέχεται η ιδέα". Μα όταν σκέφτομαι, αμέσως μετά, ότι η καθημερινότητα του μαγαζάτορα γίνεται απλά πιο δύσκολη, όταν εκτός από το ποσόν που πληκτρολογεί στην ταμειακή μηχανή, θα πρέπει να περάσει και μια κάρτα στο μηχάνημα για τις πιστωτικές, συνειδητοποιώ ότι το μέτρο θα αποτύχει εν τη γεννέσει του. Όπως και τόσα άλλα. Τόσες φαεινές ιδέες.
Όταν σκέφτομαι ότι τόσοι ηλικιωμένοι στη χώρα μας δε μπορούν ούτε εισιτήριο να χτυπήσουν, πόσο μάλλον να πάνε για ψώνια στο μπακάλη, γελάω με το θέμα. Όταν συζητώ με συναδέλφους μου και μου λένε το ίδιο, ότι απλά είναι αδύνατον να πιείς ένα καφέ και να σου φέρουν το μηχάνημα μπροστά σου, για να περάσουν το ποσό στην κάρτα, αντιλαμβάνομαι πόσο πρακτικά ανεφάρμοστη λύση είναι η φοροκάρτα. Και πως, ακριβώς παρόμοιο θα είναι το κάζο, με αυτό της επιστροφής χρημάτων (φοροαπαλλαγές) για τις δηλώσεις εισοδήματος του 2010.
Όταν η Ελληνική κυβέρνηση προκρίνει τέτοιες αστειότητες, για να αντιμετωπίσει σοβαρά θέματα, όπως αυτό της φοροδιαφυγής, εύκολα καταλαβαίνουμε ότι τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει προς το καλύτερο στη ζωή μας. Ότι απλά συμμετέχουμε στο γαϊτανάκι με τα ανέκδοτα, ότι κοροϊδευόμαστε για να περνάμε την ώρα μας.
Το πρόβλημα μου δεν είναι η φοροκάρτα. Και η κάθε φοροκάρτα. Άλλωστε, δεν είναι η πρώτη φορά, που αποδεικνύεται πόση σχέση (καμία απολύτως δηλαδή) έχουν οι ιθύνοντες που αποφασίζουν, με την πραγματικότητα. Αντιθέτως. Η καταιγίδα των μέτρων που λαμβάνονται καθημερινά πλέον, είναι ένα λογιστικό πάρτι και τίποτα παραπάνω
Κόψε απο δω. Βάλε λίγο εκεί. Να, στη γωνία πάνω δεξιά, φαίνεται ένα κενάκι. Ας το συμπληρώσουμε. Μια τόμπολα η εθνική μας οικονομία. Αρλεκίνοι και Μαϊκ Λαμάρ, οι υπουργοί μας, μόνο που δεν προκαλούν το γέλιο στα μωρά παιδιά. Αλλά το κλάμα σε τόσους ανθρώπους που δε φταίνε.
Αποδεικνύεται επίσης, ότι το πρόβλημα της Ελλάδας δεν είναι η πολιτική διαχείριση. Δηλαδή το αποτέλεσμα που θα βγάλει το Α ή Β κόμμα στη Βουλή. Το οποίο Α διαφέρει από το Β, σε βασικά σημεία, θεωρίες, απόψεις, ιστορία, θεμελιώδεις πολιτικές, ώστε να έχει νόημα η επιλογή του. Η μια απόρριψη του, ενδεχομένως. Το πρόβλημα της Ελλάδας δεν είναι το ποιό πρόσωπο θα κάτσει στην καρέκλα του διευθυντή της χορωδίας. Ούτε καν η μουσική που θα παίξει η ορχήστρα. Το πρόβλημα είναι ένα και απλό. Κανείς στη χορωδία δεν ξέρει μουσική. Δεν παίζει κάποιο μουσικό όργανο, δε γνωρίζει τη θεωρία της μουσικής. Δε γνωρίζει νότες, παρτιτούρες, αρμονία, αντίστιξη. Ο μαέστρος όμως, που κάθε φορά μετα βαϊων και κλάδων, ανεβάινει στο πόντιουμ καταχειροκροτούμενος από τους λάτρεις του, απαιτεί να παίζει η χορωδία τα έργα των μεγαλύτερων μουσουργών. Να παίζει για παράδειγμα Τσαϊκόφσκυ. Μπετόβεν. Σοπέν. Ραχμανινοφ. Μπαχ. Μέντελσον. Μητρόπουλο. Κι εγώ δεν ξέρω ποιόν άλλο. Μια χορωδία που δεν ξέρει πως είναι το μπουζούκι, αν μοιάζει δηλαδή με πεπόνι ή αν είναι βιολοντσέλο, καλείται να έχει άποψη για τις πενιές του Χιώτη ή τα ακόρντα του Ζαμπέτα. Γίνονται αυτά?
Δεν είναι μονάχα η κακοφωνία. Δεν πρόκειται για αισθητικής φύσης ζήτημα. Πρόκειται για πεταμένα λεφτά. Για ανικανότητα. Κι όμως αυτή την ανικανότητα εμείς επιμένουμε να την οδηγούμε στα κοινοβούλια, να την επικροτούμε και να την χειροκροτούμε, μόνο και μόνο γιατί μας εξασφαλίζει μια θέση στο ακροατήριο. Δε μας ενδιαφέρει που δεν ξέρουν μουσική. Εμείς ψήνουμε ρέγγα με εφημερίδες, στους διαδρόμους. Ίσως να έχουμε και walkman στα αυτιά. Ίσως να χαϊδεύουμε και τη γυναίκα μας (αυτό όντως θα ήταν πολύ καλό για το ηθικό μας). Παραλογισμός!! Τρέλα!!
Αυτό που αποδεικνύεται είναι ότι ο συνεκτικός ιστός της Ελληνικής κοινωνίας που καταρρέει με κάθε τρόπο, δεν ήταν οι αρχές, οι αξίες, τα ιδανικά, η ιστορία, η κουλτούρα, η γλώσσα, τα κοινά βιώματα, οι κοινές επιδιώξεις, όπως συμβαίνει παντού στον κόσμο. Σε συντεταγμένες πολιτείες δηλαδή
Ο συνδετικός κρίκος, ήταν η παράνοια! Η κοινή αποδοχή της τρέλας και της "ότι νά ναι" αντίληψης του καθενός που σουλατσάρει με το πάσο του στο δημόσιο βίο. Η σιωπηρή αποδοχή, ότι "οι άλλοι ξέρουν", χωρίς όμως εμείς όντως να ξέρουμε. Γιατί είχαμε στα αυτιά το ipod με τα δικά μας τροπάρια. Και σιγά μη μας ενοχλήσουν οι άλλοι
Η Ελλάδα λοιπόν είναι ένα συνοθύλευμα, ένα άθροισμα, ένα σύνολο, από επιμέρους οντότητες που μέσα στο κέλυφος τους κρυμμένες, συγκρούονται καθημερινά παράγοντας κρότο, τριβές, απόγνωση και πορεία συγκρουσιακή. Χωρίς κατεύθυνση, τριγυρνώντας γύρω από τους ίδιους (και ξανά μανά) και τους ίδους άξονες. Τις ίδιες προκαταλήψεις. Και έχει ο Θεός.
Οντότητες που δεν επικοινωνούν. Δε μπορούν? Δε θέλουν? Δεν το επιδιώκουν?
Πάντως στην ανάγκη για συσπείρωση, που απαιτούν οι περιστάσεις, είμαστε όλοι απόντες. Δεν ξέρουμε τον τρόπο. Δεν έχουμε ιδέα πως να το καταφέρουμε. Να ρίξουμε μια ματιά στον διπλανό και να γίνουμε ομάδα. Σήμερα που χρειάζεται ενότητα και κοινωνική αλληλεγγύη, ανακαλύπτουμε ότι δεν ξέρουμε την αλφαβήτα. Ζούμε μόνοι και απομονωμένοι, στην εγγύτερη κοσμάρα μας. Και απο που να πιαστούμε τώρα?
Και από την τρομάρα μας, καταφεύγουμε στις εύκολες λύσεις. Άρνηση! Αποφυγή! Φωνές και κραυγές αγωνίας. Υστερία και τρομάρα. Πανικός! Και προσφεύγουμε σε κάθε πρόθυμη αγκαλιά. Αριστερούς Αναρχοφασίστες. Δεξιό Εθνικισμό. Εκκλησία. Λαϊκισμό. Συνομωσιολογία. Καί ότι προκύψει. Ότι να ναι!! Μόνο για την κοίλη γή δε μας είπαν ακόμη, αλλά όπου να ναι θα μας το πουν.
Είμαστε για τις φοροκάρτες τους. Ετσι μας έχουν μετρήσει. Με την κάθε παπαριά να σαστίζουμε και να ψαχνόμαστε, και να ψελίζουμε "συγνώμη δε γνωρίζω", για να πληρώνεται ο νταβατζής να "μεσιτεύει". Μας έχουν μετρήσει για ντουβάρια, για χαζούς, για φυτά. Πως να το πω αλλιώς
Σταματώ εδώ. Το καραγκιοζιλίκι δεν έχει όρια. Κάποια στιγμή όμως, ακόμα και ο ίδιος ο Καραγκιόζης θα πρέπει να φωνάξει " Μπάστα". Όχι τη Σάσα, δυστυχώς