Το πλάνο Αλαφούζου εγγυάται την ανωμαλία

Σήμερα θα μιλήσω για μερικά σκόρπια που διαβάζω, και θα πω τι σκέφτομαι

• Παναθηναϊκός: Δε μπορώ να ασχολούμαι με την ομάδα άλλο, γιατί βαρέθηκα. Όλο αυτό το σκηνικό αποδόμησης, που ακολούθησε την εκτόξευση (εντός και εκτός εισαγωγικών) με γονάτισε. Είναι φανερό στον καθένα τι παίχτηκε, ας μην τα ξαναλέμε από μόνοι μας. Διαβάζω στον τύπο για το πλάνο Αλαφούζου. Καταρχήν ο Αλαφούζος δεν έχει λεφτά. Άρα εκ των πραγμάτων ως "συντονιστής" λειτουργεί. Κατά δεύτερο, ο Αλαφούζος κάνει δύο πράγματα. Αφενός φτιάχνει ένα fund πλουσίων που θα διασώσουν τον Παναθηναϊκό. Αφετέρου ψάχνεται να φτιάξει μια εταιρεία λαϊκής βάσης. Και τα δύο είναι μπούρδες, αν θέλετε τη γνώμη μου. Στην Ελλάδα ζούμε. Το σχέδιο της πολυμετοχικότητας απέτυχες παταγωδώς. Άρα γιατί πάμε να το εφαρμόσουμε ξανά σε δύο επίπεδα? Ένα των πλουσίων ευεργετών, και ένα του λαού? Ακόμα δεν έχουμε καταλάβει ότι αυτά τα μοντέλα δε λειτουργούν? Η εμπειρία του Άρη δεν έχει διδάξει κανέναν? Θα μου πείτε ότι, ναι, είδαμε και την εποχή του μεγαλομέτοχου. Να με συγχωρείτε, αλλά αν ο Παναθηναϊκός είχε δικό του γήπεδο, και τακτοποιημένους οπαδούς, χρηματοδότες θα βρίσκονταν. Με αυτές τις δύο εκκρεμότητες, θα πρέπει να είσαι τρελός να επενδύσεις στον Παναθηναϊκό. Τι να επενδύσεις ακριβώς? Και πως να είσαι σίγουρος πως όλα θα πάνε καλά? Ξεχνάτε τους κορμοράνους και την πορεία των οργανωμένων? Για να επενδύσει κάποιος τα λεφτά του, θα πρέπει να υπάρχουν κάποιες δεδομένες συνθήκες γύρω του, ώστε να έχει αποδόσεις. Απλά πράγματα. Δε συζητώ για το ευρύτερο περιβάλλον του Ελληνικού ποδοσφαίρου και τους Μαρινάκηδες που το λυμαίνονται, τα στημένα, την ΕΠΟ, τη σούπερ-λίγδα, τη διαιτησία και όλα τα γνωστά. Αυτά έστω πως ξέρουμε ότι υφίστανται και πως δε γίνεται να τα αλλάξουμε. Να έχεις όμως τη Θ.13 στο μπαλκόνι και στην εφημερίδα κάθε πρωί την ώρα που πίνεις τον καφέ σου ή να έχεις 40 μπροστινούς να δίνουν συνεντεύξεις γιατί ειναι μετοχικά "δυσαρεστημένοι" που δεν τους είπες καλημέρα ή δεν τους πήρες πίπα στο Δ.Σ, ε, αυτό δεν αντέχεται. Ο Βαρδινογιάννης είναι ήρωας πολέμου, χωρίς συζήτηση. Εγώ λοιπόν κρίνω ότι η προσπάθεια Αλαφούζου, στερείται πρακτικής σημασίας και θα πατώσει, καθότι δεν είναι κατάλληλη για το μέγεθος και το ύφος του Παναθηναϊκού. Προσωπικά, είμαι Παναθηναϊκός και ελιτίστας από επιλογή. Αν ήθελα να τρώω πασατέμπο στα τσιμέντα της Ριζούπολης και να τραγουδάω με τα "άλλα παιδιά" θα γινόμουν Απολλωνιστής. Ναι, να είμαστε λαϊκοί, όχι όμως γραφικοί. Ο Παναθηναϊκός είναι κλάση, όχι άσυλο ανιάτων, όπως θέλουν να τον καταντήσουν. Αθηναϊκός σύλλογος, πρωτευουσιάνοι, Τσέλσι είμαστε, όχι Κρύσταλ Πάλας
• Πορνεία: Την πορνεία και τους πόρνους, δεν θα τους κρίνω, ούτε θα τους καταφρονέσω. Είναι δικό τους θέμα το χόμπι, βίτσιο, ανάγκη τους, όπως θέλετε πέστε το. Προσωπικά, στέκομαι αποενεχοποιημένος απέναντι στο φαινόμενο, όπως επίσης και στα ναρκωτικά. Ρε παιδιά, ζούμε στην εποχή που τα πάντα έχουν εμπορευματοποιηθεί. Όσο βγαίνουν φράγκα στην παρανομία, αυτή θα θεριεύει. Μακριά οι ηθικολογίες από μένα. Ο πρώτος αναμάρτητος το λίθο βαλέτω. Ωστόσο η επικαιρότητα μας δίνει ερεθίσματα να γράφουμε και να σχολιάζουμε. Ανακάλυψε λοιπόν η κοινή γνώμη, πως η πορνεία στην Αθήνα είναι ανεξέλεγκτη, ότι υπάρχει traffiking, ότι ορισμένες ιερόδουλες έχουν επικίνδυνες ασθένειες, και άλλα τέτοια "δαιμόνια". Πρώτα-πρώτα, ας σκεφτούμε πως ο Λοβέρδος, θέλει να κάνει μια ανάλογα "καλή" κίνηση (όπως ο δε-διάβασα-το-μνημόνιο συνάδελφος του) για να επιβιώσει πολιτικά. Ο Λοβέρδος εκ των βαθιά σιχαμένων νεο-ΠΑΣΟΚων, έχει εξασφαλίσει βέβαια την εύνοια του Ολυμπιακού, καθότι Ολυμπιακάρας. Αλλά κακό δεν (του) κάνει να "νοιαστεί" και για τα γαμησιάτικα του λαού. Πέραν του φαιδρού αυτού στοιχείου (πως λέμε τα μπάνια του λαού, δώστε τσόντα στο λαό κλπ σοσιαλιστικά) υπάρχει και το τραγικό και το αληθινά σοβαρό ζήτημα της ανεξέλεγκτης κατάστασης που επικρατεί. Προσωπικά δε θα σταθώ στο θέμα της δημόσιας υγείας, γιατί κανένας δεν επιβάλλει στον πόρνο να πληρώσει για να κάνει σεξ. Επιλογή του καθενός είναι, όπως και επιλογή του καθενός είναι τα ρίσκα που θα πάρει. Ε, τώρα, αν εσύ γουστάρεις το ρίσκο της απουσίας προφυλάξεων, τι να σου πω. Κακό του κεφαλιού σου (του πάνω και του κάτω). Απο εκεί και πέρα. Είναι απαραίτητο όλες οι εργαζόμενες στον κλάδο, να έχουν πιστοποιητικά υγείας. Όπως είναι απαραίτητο όλα τα σπίτια να είναι ελεγχόμενα τακτικά και καταγεγραμμένα. Ως προς το υπαίθριο φαινόμενο, ας δημιουργηθεί ένα red light district σε περιοχή μακρύτερα από τον πυκνό αστικό ιστό, που υποτίθεται πως θέλουμε να αναβαθμίσουμε (δράσεις για το κέντρο της Αθήνας) και ας τελειώνει το θέμα μια για πάντα. Έτσι απλά και οργανωμένα. Το σκεπτικό των πολιτικών μας ωστόσο, λένε μερικοί, πως ούτε για να τακτοποιήσει ένα μπορντέλο δεν κάνει....ο καθένας λοιπόν ας παίρνει τα μέτρα του
• Παραλογισμός και εκλογές: Το έλεγα το πρωί σε μία φίλη μου. Ορισμένοι συμπατριώτες μας, δεν είναι ικανοί για το καλό, για το θετικό, για το σωστό. Είναι συμμέτοχοι και προκρίνοντες της μεγάλης, ασαφούς και σιχαμερής "μαύρης τρύπας" της καθημερινότητας μας, που καταπίνει κάθε καλή διάθεση και δράση του μέσου ανθρώπου. Είναι οι μαλάκες της γειτονιάς, τα λαμόγια του δημοσίου, οι καθυστερημένοι που οδηγούν στους δρόμους. Είναι η κρίσιμη μάζα των ηλιθίων, που θεωρούν αντίδραση, τη στροφή στο χειρότερο, όχι το καλύτερο. Είναι όσοι πιστεύουν πως τιμωρούν ένα σύστημα, ψηφίζοντας ανθρώπους που όχι απλά "δεν τους ξέρει ο θυρωρός της πολυκατοικίας τους", αλλά που τους φοβάται κιόλας. Πόσο μυαλό θέλει να καταλάβεις, πως πάντοτε θα την πληρώνει ο τελευταίος τροχός της αμάξης, σε ένα βαθιά αντιδημοκρατικό σύστημα, μια κοινωνία στρεβλώσεων, που η ταξική διαστρωμάτωση, δε γίνεται με τους παραδοσιακούς μαρξιστικούς όρους, αλλά με εντελώς ντόπιας έμπνευσης κριτήρια? (οικογενειοκρατία, ρουσφέτια, διαπλοκή κλπ). Πόσο μυαλό θέλει να καταλάβεις, πως τα θύματα θα είναι οι ίδιοι, όσοι θέλουν να τιμωρήσουν ένα αποτυχημένο μοντέλο. Αντί λοιπόν όλοι αυτοί, είτε να κάτσουν σπίτι τους, είτε να ψηφίσουν κάποιον που τέλοσπάντων δεν έχει βλάψει, θέλουν εκδίκηση. Και θα μας πάρουν στο λαιμό τους. Οι μέν δεξιοί θα ψηφίσουν Καμμένο και Χρυσή Αυγή, οι δε αριστεροί θα ψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ και ΚΚΕ. Οι ΠΑΣΟΚοι θα ρίξουν Κουβέλη και Κατσέλη (απ όλα έχει ο μπαξές μας). Και διάφοροι άλλοι αναποφάσιστοι, είτε θα ρίξουν Οικολόγους, είτε κάποιο από τα μικρά κόμματα της διασποράς. Με λίγα λόγια, για να τελειώνουμε. Επειδή ο Έλληνας είναι κάφρος, και ΠΑΛΙ μαλακία θα κάνει. Ο Έλληνας που τόσα χρόνια ψήφιζε λάθος (κι εγώ μαζί του) δεν έμαθε τίποτα. Πάλι λάθος θα ψηφίσει. Πάλι λάθος έχει καταλάβει. Μνημόνιο και αντι-μνημόνιο. Ευρώ ή δραχμή. Τρίχες κατσαρές, τίποτα δεν ισχύει. Έχω ξαναπεί, δεν εξαρτάται από εμάς. Εμείς μπορούμε να επιλέξουμε ΜΟΝΑΧΑ ποιοί άνθρωποι θα κληθούν να εφαρμόσουν τα όποια εφαρμόζονται. Η για να το πω απλά, ποιοί θα κάτσουν στο τραπέζι να κουβεντιάσουν με τους Τροϊκανούς. Θέλετε τον Καμμένο και τον Μιχαλολιάκο να κάνει το νταλαβέρι? Θέλετε την Αλέκα και τον Αλέξη? Ψηφίστε τους. Εγώ προσωπικά, δεν θα ήθελα τον Καμμένο να αποφασίζει για την καθημερινότητα μου (τα άλλα είπαμε, δεν είναι στο χέρι μας). Δεν θα ήθελα να λέει στους μπάτσους πως να κάνουν τη δουλειά τους. Δεν θα ήθελα να αποφασίζει για τα σκουπίδια και την καθαριότητα. Δεν θα ήθελα να ξέρει τα προσωπικά μου δεδομένα. Δεν θα ήθελα να αποφασίζει για το εξοπλιστικό μας πρόγραμμα. Και ένα σωρό άλλα. Εσείς, αποφασίστε για τον εαυτό σας. Αυτό, ναι, είναι κρίσιμο. Τα υπόλοιπα επιτρέψτε μου αλλά τα θεωρώ μπαρούφες. "Κρίσιμες εκλογές" και σαχλαμάρες. Αν ήταν κρίσιμα τα πράγματα, κανείς δεν θα επέτρεπε τις εκλογές. Σε αυτό τον τόπο έχουμε εμπειρίες από χούντες και "ειρηνικές" ανατροπές. Δείτε την κυβέρνηση Παπαδήμου, το πρόσφατο παράδειγμα. Λοιπόν ανοίξτε τα μάτια και δείτε πέντε βασικά που γίνονται γύρω μας. Όσον αφορά τους συμπατριώτες μας που δε μπορούν, δεν την παλεύουν γενικώς, και που θα "τιμωρήσουν το σύστημα", ΔΥΣΤΥΧΩΣ αυτοί αντιπροσωπεύουν την Ελλάδα που ΘΕΛΟΥΜΕ να αλλάξουμε. Αν το θεωρείτε εσείς εύκολο να το κάνετε στην πράξη, σκεφτείτε όλους τους πολιτικούς που επαίρονται πως θα το κάνουν σε 2-3-4 χρόνια, σε θεσμικό επίπεδο. ΑΠΛΑ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ. Συνήθως κοιτάμε να ξεμπλέκουμε γρήγορα (σιγά μην κάτσω να ασχοληθώ με το μαλάκα) και να πηγαίνουμε σε άλλη γειτονιά (στην πολιτική κοιτάμε να αρπάξουμε και κανα ξεροκόματο ε?).

Σκέψεις για τις εξελίξεις

Θα αποτολμήσω να καταθέσω μερικές σκέψεις αναφορικά με τη νέα κυβέρνηση, τον Παπαδήμο και όλα τα σχετικά
Δεν είμαι αισιόδοξος και θα εξηγήσω το γιατί. Γιατί επί της ουσίας, όσα έγιναν αφορούν επικοινωνιακές πρωτίστως ανάγκες και πολύ ύστερα αληθινές επιτακτικές ανάγκες της πραγματικότητας
Πως το συμπεραίνω αυτό?
Μα απ΄ όσα είδαμε να γίνονται όλες αυτές τις μέρες, με αποκορύφωμα το σχηματισμό κυβέρνησης συνεργασίας. Τουλάχιστον στα λόγια
Τι πραγματικά χρειάζεται ο τόπος? Κυβερνήσεις συνεργασίας ή απλώς αποτελεσματικές κυβερνήσεις που θα φέρουν ολοκληρωτικές αλλαγές στην κοινωνία μας?
Νομίζω το δεύτερο. Και το νομίζω και το δέχομαι, απ όποιο κομματικό φορέα και να προέρχονται
Το σπουδαίο γεγονός που οδήγησε στην εκλογή Παπαδήμου, ήταν ξεκάθαρα, η αγανάκτηση των Ευρωπαίων ηγετών, απέναντι στις κομματικές ηγεσίες που προϊστανται στο ανέκδοτο της συναίνεσης
Δηλαδή απέναντι στο Γιώργο και τον Αντώνη. Δευτερευόντως απέναντι στους υπολοίπους που από μόνοι τους έχουν επιλέξει να βρίσκονται για διακοσμητικούς λόγους στο κοινοβούλιο. Καρπούμενοι ενίοτε, διάφορες τάσεις και δυναμικές ενέργειες από το αγανακτισμένο λαϊκό σώμα. Είτε προς τη μεριά της "επανάστασης", είτε προς τη μεριά της "επιστροφής στις ρίζες"
Ο λόγος λοιπόν για την καινούργια κοροϊδία που λέγεται κυβέρνηση συνεργασίας, δεν είναι διότι οι ντόπιοι προύχοντες πρόκριναν πως αυτή είναι η καλύτερη λύση. Αλλά γιατί οι Ευρωπαίοι, αρνούνται πλέον να συνομιλούν με πρόσωπα που έχουν ολοκληρωτικά εκπέσει από το οποιοδήποτε σοβαρό προφίλ είχαν κάποτε. Σοβαρό στα λόγια, επαναλαμβάνω
Άρα η πρωθυπουργία Παπαδήμου, είναι μια ιστορία επικοινωνίας καταρχήν, αναγκαία για να ξεκινήσουν και πάλι οι διαπραγματεύσεις. Στην ουσία της υπόθεσης όμως, τι βλέπουμε? Βλέπουμε ότι πίσω από τον Παπαδήμο (που σίγουρα είναι σοβαρός άνθρωπος) το κατεστημένο έχει κοτσάρει μια ουρά δεινοσαύρου, με τεράστιες αδράνειες, που υπό το βάρος της κουβέντας για συναίνεση και κοινή αποδοχή, θα χειριστούν τις υποθέσεις που χρήζουν επείγουσας διεκπεραίωσης, με ακόμα μεγαλύτερες καθυστερήσεις, αντιπαραθέσεις και "απόψεις", ώστε να προλειάνουν κατάλληλα την πορεία προς μια εκλογική αναμέτρηση. Γι αυτό και ο Σαμαράς έσπευσε να ξεκαθαρίσει ότι δεν συγκυβερνά, αλλά στηρίζει απλώς μια μεταβατική κυβέρνηση
Τι θα πει μεταβατική κυβέρνηση βρε παιδιά? Ας αφήσουμε τις κουταμάρες. Βρισκόμαστε αντιμέτωποι με την υποχρέωση να ψηφίσουμε πλειοψηφικά όλα τα εξαγγελθέντα μέτρα, προκειμένου να πάρουμε την περίφημη 6η δόση και τα επόμενα 130 δισεκατομμύρια
Πόσο μεταβατικό είναι αυτό? Εγώ το βλέπω με τον ίδιο τρόπο που έβλεπα τα προηγούμενα. Αναπόφευκτο. Αναγκαστικό. Μονόδρομο
Ποιο λοιπόν είναι το θέμα? Να συμφωνήσουμε όλοι ότι για λόγους πολιτικού κόστους, κανένας δεν θα αναλάβει εξ ολοκλήρου να διαχειριστεί αυτή την καυτή πατάτα ΣΗΜΕΡΑ και να μη χαλάσει το φιλολαϊκό του προφίλ, ώστε μετά τις εκλογές η νέα "καθαρή " κυβέρνηση να πει ότι "παραλάβαμε καμένη γη και χρέη" και άρα δε μπορούμε να κάνουμε τίποτα? Απλά να σας ζητήσουμε να κάνετε υπομονή, την ώρα που θα σας κλέβουμε και με τα δύο χέρια?
Αυτό είναι το θέμα? Να αλλάξουμε τον "μπροστινό", με ένα πρόσωπο κοινής αποδοχής εντός και εκτός Ελλάδας, ώστε να διαιωνίσουμε την ίδια τακτική, τις ίδιες γελοιότητες, και τα ίδια αδιέξοδα, που  επηρεάζουν ευθέως, οι κομματικοί παράγοντες που σε σύνολο 48 ατόμων, "κρύβονται" πίσω από τη σοβαρότητα του Παπαδήμου? Η μήπως ο Παπαδήμος μπορεί να κάνει κάτι, που δεν έχουν καταφέρει οι προηγούμενες ηγεσίες? Πότε θα προλάβει? Με ποιούς θα το κάνει? Αφού δεν έχει "φίλους και  κολλητούς" να μοιράσει τα σπόρια, μέσα στο κατεστημένο?
Λέτε ξαφνικά να άλλαξε τόσο η κατάσταση και όλοι να έβαλαν την ανάγκη να σωθεί η πατρίδα, πάνω από το συμφέρον τους? Όχι βέβαια, απλά ο Παπαδήμος, είναι η κολυμπήθρα του Σιλωάμ. Μέσα στην οποία θα αναβαπτιστούν όλα τα λαμόγια που μας έφεραν στο μη παρέκει, και θα κερδίσουν κι άλλο χρόνο. Αυτό είναι το πρόβλημα τους και μόνο. Να συνεχίσουν να υπάρχουν και να νέμονται τα οφέλη της εξουσίας
Το γεγονός όμως, ότι η Ελλάδα έχει σοβαρά προβλήματα που σίγουρα δεν είναι μονάχα οικονομικά, αλλά κυρίως κοινωνικά, δεν αλλάζει. Και οι παραπάνω κύριοι, λίγα μπορούν να κάνουν για να λύσουν αυτά τα προβλήματα.
Έχουν επικεντρωθεί στα δανεικά, στα μνημόνια και τις συμφωνίες, αλλά το τσουνάμι που έπληξε τη ζωή μας είναι ανεξέλεγκτο, διότι κάτω από την επιφάνεια, τόσο την πολιτική, όσο και τη δική μας, αυτή που συντηρούσαμε τόσα χρόνια με την πλασματική ευμάρεια, ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ καμία παραγωγική βάση. Δηλαδή δεν υπάρχει το υλικό το οποίο θα γυρίσει την κατάσταση τούμπα, και θα ξεκινήσει η ανάκαμψη με θετικό τρόπο.
Διότι κατά τη γνώμη μου δεν ωφελεί να περιορίσουμε το δημόσιο και τις σπατάλες. Και δεν ωφελεί, διότι το δημόσιο και οι σπατάλες προέκυψαν για να καλύψουν κάποιες ανάγκες, εκείνη την εποχή
Η βασική ανάγκη που οδήγησε την Ελλάδα στο γκρεμό, ήταν ότι η Ελλάδα δεν παρήγαγε τίποτα σπουδαίο, δεν είχε βιομηχανία, δεν είχε δηλαδή δυνατή οικονομία ώστε να μπορέσει να σταθεί μόνη της σε ένα παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον. Έτσι, προκειμένου να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας σε μια εξελισσόμενη με ραγδαίο ρυθμό κατάσταση, μεγάλωσε το δημόσιο, μεγάλωσαν τα έξοδα. Και ο παραγωγικός ιστός σιγά σιγά αποδομήθηκε. Μέχρι που φτάσαμε να εισάγουμε σκόρδα από την Κίνα και πορτοκάλια από την Ισπανία.
Αυτό που χρειάζεται είναι να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας μέσα από τις επενδύσεις στον ιδιωτικό τομέα, ώστε σταδιακά οι εργαζόμενοι που θα αποχωρήσουν από το δημόσιο να μπορέσουν να εργαστούν με αξιοπρέπεια. Επίσης χρειάζεται ριζική αναδιοργάνωση του κράτους σε κάθε επίπεδο. Αναθεώρηση του Συντάγματος και της νομοθεσίας. Κατάργηση κάθε γραφειοκρατίας και μείωση των φόρων στις επιχειρήσεις. Τέλος, αυτό που είναι αναγκαίο και θεμελιώδες, είναι να εγκατασταθεί από την αρχή, ένα κοινωνικό κράτος που θα προστατεύει με αξιολογικά κριτήρια, τους αδύναμους και τους φτωχούς. Σε συνδυασμό με όλα τα προηγούμενα.
Εδώ λοιπόν, βρισκόμαστε σε μια ιστορική στιγμή, που δεν πρέπει απλώς να εξασφαλίσουμε χρήματα και χρόνο, ώστε να αλλάξουμε, αλλά θα πρέπει απαραίτητα να βρούμε τη θέση μας, μέσα στο περιβάλλον που διαμορφώνεται πάνω σε καινούργιες ισορροπίες. Ισορροπίες πολύ δύσκολες και πολύ επικίνδυνες για μικρά ακυβέρνητα χάρτινα καραβάκια. Ισορροπίες που δεν είναι μονάχα εμπορικές, αλλά κυρίως γεωπολιτικές.
Αν δεν έχετε καταλάβει, η Τουρκία, είναι ξανά το κέντρο βάρους της περιοχής με συμπεριφορά επιθετική και αναπτυξιακή προς κάθε κατεύθυνση. Είναι δεδομένο ότι σε λίγο καιρό θα υπάρχουν εντονότερες επιθετικές ενέργειες της και στο στρατιωτικό πεδίο. Είναι βέβαιο ότι η Τουρκία έχει βλέψεις εις βάρος μας. Όχι γιατί θέλουν να μας κάνουν Ωθωμανική αυτοκρατορία, ούτε γιατί μισούν τους Χριστιανούς και θέλουν εκδίκηση για το 1821. Απλά γιατί, υπάρχει ΚΕΝΟΣ ΧΩΡΟΣ επιρροής στο τοπικό σύστημα, και πρέπει να καλυφθεί. Εμείς ως γνωστόν έχουμε εγκαταλειφθεί στο έλεος της ανυπαρξίας λόγω της εσωτερικής μας κατάρρευσης. Τι ρόλο να παίξουμε στα Βαλκάνια?
Δείτε πως οι Βούλγαροι με τους φτηνούς μισθούς τρίβουν τα χέρια τους, που η Ελλάδα δε μπορεί να ανταπεξέλθει. Δείτε πως οι Κύπριοι εκμεταλλεύονται τις καινούργιες πλουτοπαραγωγικές πηγές στο υπέδαφος τους, προκειμένου να ελιχθούν στο παγκόσμιο περιβάλλον. Δείτε κοτζάμ Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος, να αποτιμάται λιγότερο απ΄ όσο αποτιμάται η τούρκικη θυγατρική της η Finansbank. Δηλαδή η μαμά εταιρεία να μην έχει την ίδια αξία, με την κόρη. Να έχει αντιστραφεί πλήρως η κατάσταση.
Αν λοιπόν εσείς πιστεύετε, ότι η ευφορία που έφερε η εκλογή Παπαδήμου, πρόκειται να κρατήσει για καιρό, και να φέρει όσα ελπίζουμε πως θα φέρει, σας πληροφορώ ότι από εδώ και πέρα, οι εξελίξεις θα είναι μια από τα ίδια, να μην πω και χειρότερα.
Κάποιοι λένε ότι δεν θα αποφύγουμε την επιστροφή στη δραχμή τελικά. Και ότι όσα λεφτά και να πάρουμε από τους εταίρους μας, είναι τέτοια η εσωτερική καταστροφή που βιώνουμε, που τα λεφτά θα πέσουν στη μαύρη τρύπα του χρέους και ουσιαστικά λίγα θα προσφέρουν στην ανάκαμψη της χώρας.
Ίσως να είναι και έτσι. Ας ελπίσουμε ότι μετά τις εκλογές που ΔΥΣΤΥΧΩΣ θα κάνουν οι γνωστοί καρεκλοκένταυροι, το κλίμα θα παραμείνει σταθερό και δεν θα εκτραπεί περαιτέρω.
Σε κάθε περίπτωση, είμαστε υποχρεωμένοι να κρατάμε το μυαλό μας συγκεντρωμένο σε θετικές σκέψεις και να επενδύουμε στους εαυτούς μας όσο περισσότερο μπορούμε
Έστω και αν τελικά, η μετανάστευση αποδειχτεί μοναδική σωτήρια λύση, για τους ικανούς, το μόνο που μπορεί κανείς να πάρει μαζί του, είναι η παιδεία, η κουλτούρα και η προσωπική αξιοσύνη, που δεν   εξαφανίζονται ούτε από φτώχεια, ούτε από τον παραλογισμό. Αντιθέτως, σε αυτές τις δύσκολες συνθήκες μετατρέπουν τους ανθρώπους σε φωτεινούς φάρους αισιοδοξίας, για τους συνανθρώπους τους. Όπου κι αν βρίσκονται