Βρισκόμαστε σε αδιέξοδο για τα καλά

Διαβάζω διάφορες μπούρδες περί ανάκαμψης, περί πλεονάσματος και άλλα τέτοια άχρηστα στοιχεία

Είναι σαφές ή για να το διατυπώσω κάπως καλύτερα θα έπρεπε να είναι σαφές σε όλους μας, ότι άλλο πράγμα η ανάκαμψη που εννοούν οι τεχνοκράτες και άλλο πράγμα η ανάκαμψη που εννοούν οι πολίτες

Αυτό, είναι ένα ακόμα στοιχείο που δείχνει με τον πλέον εμφατικό τρόπο, το πόσο η πραγματική οικονομία έχει αυτονομηθεί από την εικονική, κατ' αντιστοιχία με άλλα παρόμοια ζεύγη σχέσεων πχ η κυβέρνηση από την κοινωνία, το ποδόσφαιρο από τους φιλάθλους, το χρήμα των αγορών από το χρήμα στην τσέπη μας κ.ο.κ

Στην περίπτωση της Ελλάδας η ανάκαμψη των τεχνοκρατών, δηλαδή οι αριθμοί που θα ευημερήσουν κάποτε, θα είναι ας πούμε το έναυσμα για την έξοδο της οικονομίας μας από την απομόνωση. Σε απλά ελληνικά, θα μπορούμε να δανειζόμαστε από τις αγορές με ανταγωνιστικά επιτόκια και όχι τοκογλυφικά ή μέσω μνημονίων

Και αφού η παραπάνω συνθήκη ικανοποιηθεί, τότε με τη σειρά της και η πραγματική οικονομία θα ανακάμψει σταδιακά, διότι θα πέσει χρήμα στην αγορά μέσω του τραπεζικού συστήματος και των άμεσων ή έμμεσων επενδύσεων (δημόσιων και ιδιωτικών)

 Όμως τα προβλήματα μας, άπτονται απτών, δομικών και πολύ συγκεκριμένων αιτιών και όχι εικονικών ή λογιστικών. Και αυτά τα προβλήματα κάθε μέρα γίνονται μεγαλύτερα διότι δεν υπάρχει λογική και προγραμματισμός ακόμα και για τα απλούστερα, τα επουσιώδη

Δομικό πρόβλημα είναι η χαμηλή ανταγωνιστικότητα της Ελληνικής οικονομίας εντός ευρώ. Δομικό πρόβλημα είναι η αδιαφάνεια στην λειτουργία του κράτους. Δομικό πρόβλημα είναι η απουσία εμπιστοσύνης του λαού στο πολιτικό σύστημα. Δομικό πρόβλημα είναι η ανυπαρξία βιομηχανικής, βιοτεχνικής και οικοτεχνικής παραγωγής. Δομικό πρόβλημα είναι η απαρχαιωμένη διοικητική αντίληψη και η λειτουργία της ιεραρχίας. Δομικό πρόβλημα είναι η τεράστια παραοικονομία και η διαφθορά. Δομικό πρόβλημα είναι η έμφαση στις εισαγωγές. Δομικό πρόβλημα είναι η ανεργία. Δομικό πρόβλημα είναι ο γηράσκων πληθυσμός. Δομικό πρόβλημα είναι η ενεργειακή πολιτική. Δομικό πρόβλημα είναι η δομή του τραπεζικού συστήματος.

Όσο κανείς δεν ασχολείται να βρεί λύσεις για όλα αυτά, δε σωνόμαστε, είναι απλό. Και δέκα Τροϊκες να έρθουν, κάποια στιγμή τα χρήματα θα τελειώσουν. Και το νεκροζώντανο σώμα της Ελλάδος δεν θα μπορεί να σταθεί στα πόδια του, γιατί κανένας δεν το γιατρεύει. Κανένας δεν του δείχνει πως να στηριχθεί σε αυτά. Πως να δημιουργήσει.

Ο τρόπος που αντιδρά το πολιτικό σύστημα ακόμα και σήμερα, είναι να δείξει το πρόβλημα, να αποποιηθεί πάσα είδους ευθύνη από πάνω του. Κανένας δεν έχει κάνει δημόσια αυτοκριτική. Ούτε η Αριστερά που κυβερνά 40 χρόνια. Και μετά αναρωτιούνται γιατί κανένας δεν ασχολείται μαζί τους. Γιατί τους έχει γυρίσει την πλάτη ο λαός.

Για όλα φταίνε οι ξένοι, οι άλλοι, η Ευρώπη, η κακιά μας μοίρα, το ευρώ, η μειονεξία μας, οι ιδιαιτερότητες μας, η χούντα, η κατοχή, η τουρκοκρατία. Ο Τσίπρας που φωτογραφήθηκε ως η ελπίδα του ανανεωτικού κινήματος προέρχεται από τζάκι του συστήματος και έχει μπει βιτρίνα για να καλύπτει τους αριστερόσχημους δράκουλες του παρελθόντος, που με πρόσχημα το σοσιαλισμό θέλουν να ρουφήξουν το τελευταίο μεδούλι της χώρας. Κι αυτός, συντηρητικός είναι. Πεπερασμένος

Η ομιλία του στη ΔΕΘ βαρετή και ανούσια. Με ποιό τρόπο θα δώσεις δουλειά στον κόσμο? Δε μας λες. Ποιό σχέδιο έχεις για το αύριο, πάλι δε μας λές. Όχι δε θέλουμε να ακούσουμε τις αντιρρήσεις σου, όλοι έχουμε μερικές για τα πάντα. Τις προτάσεις σου θέλουμε να ακούσουμε. Όμως κι αυτές, όσο και να τις βάψεις κόκκινες, μοιάζουν τρομερά με τους "μνημονιακούς μονόδρομους"

Μήπως λοιπόν δε γίνεται αλλιώς, αλλά πρέπει κάποια στιγμή να αλλάξετε?

Σας έχει δοθεί πολύς και άφθονος πολιτικός χρόνος. Σχεδόν 30-40% των Ελλήνων είναι άστεγο πολιτικά αναμένοντας την αυτοκριτική σας. Την παραδοχή των λαθών σας, την επανένταξη σε μια τροχιά διαλόγου για τα απτά προβλήματα της αληθινής ζωής, της πραγματικής οικονομίας

Την ίδια στιγμή η Χρυσή Αυγή, η πατροπαράδοτη σκληρή καραμανλική δεξιά της εκδίκησης, των τάνκς, των δοσιλόγων, των εξοριών και των εκτοπισμών, των ελληνοκεντρικών δογμάτων φαντάζει μια λύση συνεπής και διαχρονική για τον 'Ελληνα που ταυτίζεται με τον Παπαφλέσσα, τους 300 σπαρτιάτες του Μολών Λαβέ, τη σημαία που ανεμίζει στο Λυκαβηττό σε κοντράστ με το γκρίζο Αττικό ουρανό.

Η αριστερά αδυνατεί να προσεγγίσει το λαό γιατί φλερτάρει με το αόριστο, με τον ελιτισμό, με την ουτοπία, με τη φιλοσοφία, με την ευημερία. Έχουμε καταντήσει να αποδεχόμαστε το δίπολο "σκληρή δεξιά για τα δύσκολα- άκρα αριστερά για τα εύκολα", λες και οι μεταρρυθμίσεις που είναι ζωτικές για την Ελλάδα, είναι θέμα πολιτικής πειθούς, αποτελεσματικής επιβολής και επιτυχημένης επικοινωνιακής προσέγγισης και όχι θέμα επιτακτική ανάγκης για την επιβίωση όλων μας.

Και αφήνουμε τη Χρυσή Αυγή να κάνει τη βρωμοδουλειά της μεθοδικά, να χτίσει αυτή την κρίσιμη μάζα αποενοχοποιημένων ψηφοφόρων της που ζητούν τάξη και ασφάλεια μέσα από "δοκιμασμένα" σχήματα του τύπου "ναι αλλά ο Παπαδόπουλος έφτιαχνε δρόμους"..."ναι αλλά κοιμόμασταν με τις πόρτες ανοιχτές χωρίς φόβο" και εμείς ομφαλοσκοπούμε θεωρητικά για την ανασύσταση της....κεντροαριστεράς. Μιας αριστεράς δίχως αριστερά δηλαδή. Κατάλληλη όμως για άμεση "κυβερνησιμότητα"

Ο χειμώνας θα είναι δύσκολος και στα δύο μέτωπα τελικά. Και στο μέτωπο της εικονικής πραγματικότητας των αριθμών και των τεχνικών προσεγγίσεων, αλλά και στο μέτωπο της αληθινής ζωής. Όμως πιστεύω πως βρισκόμαστε σε φάση που θα εκτονωθούν πολλές πιέσεις και θα υπάρξουν εξελίξεις σύντομα.

Είτε γιατί δε γίνονται όσα πρέπει, είτε γιατί γίνονται πολλά που δεν πρέπει

Αναμένουμε